Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 77

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ [ποίημα]

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Με πληγώνεις σαν σκουριασμένη πρόκα τρυπώντας μου το δέρμα.Ευτυχώς που έχω κάνει εμβόλιο τετάνου.
Με απογοητεύεις σαν κακά αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεωνμα βρίσκω τη δύναμη να κάνω θεραπεία.
Με προδίδεις σαν άπιστη ερωμένη.Ο αρρωστημένος όμως εγωισμός μου δεν με αφήνει να σε εγκαταλείψω…
Από εσένα δεν περιμένω τίποτα.Ελπίζω όμως τα πάντα! 
Ανδρέας Καπανδρέου

(Ένα από τα Πολιτικά ποιήματα, από την ποιητική συλλογή Το τέλος της Χιονάτης)

Η ιστορία του Ιωάννη Χρ. Τσαγγαρίδη μέσα από το προσωπικό του ημερολόγιο ενός Στρατηγού

Τσαγγαρίδης, Ιωάννης Χρ. Το ημερολόγιο ενός στρατηγού: σελίδες νεοελληνικής ιστορίας. Αθήνα, Εστία: 1987.
Βάση του βιβλίου Το ημερολόγιο ενός στρατηγού: σελίδες νεοελληνικής ιστορίας αποτέλεσε το χειρόγραφο ημερολόγιο του Στρατηγού Ιωάννη Χρ. Τσαγγαρίδη.
Το ημερολόγιο εκδόθηκε σε βιβλίο το 1987 από την Εστία. Προλογίζεται από την αδερφή του συγγραφέα, Ρεβέκκα Πολυμέρου Τσαγγαρίδη και την έκδοση έχει επιμεληθεί ο ιστορικός Κώστας Δάφνης.
Το είναι «Αφιέρωμα στη μνήμη των ηρώων και μαρτύρων που εθυσιάσθησαν για την ελληνική Κύπρο» (ιδιαίτερη πατρίδα του Ιωάννη Τσαγγαρίδη.
Βιογραφικά στοιχεία:Ο Ιωάννης Τσαγγαρίδης γεννήθηκε στη Λάπηθο το 1887 και το 1904 μετέβηκε  στην Αθήνα για σπουδές. Το 1906 αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές στη χημεία και να μεταβεί στη Μακεδονία για να λάβει μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Ο συγχωριανός του όμως, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Λεωνίδας Λαπαθιώτης ο οποίος τον είχε υπό την επίβλεψή του, τον αποθάρρυνε επειδή τον θεωρούσε απειροπόλεμο. Τον προέτρεψε όμως να εγγραφεί σαν εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Έτσι ο Τσαγγαρίδης παράτησε τις σπουδές του στη χημεία και εντάχθηκε στο ιππικό σαν εθελοντής. Το 1910 μετά από εξετάσεις μπήκε στη Σχολή Υπαξιωματικών από την οποία εξήλθε με τον βαθμό του ανθυπασπιστή.Βαλκανικοί Πόλεμοι:Πολέμησε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο ως μόνιμο στέλεχος του Ελληνικού Στρατού (ανθυπασπιστής του ιππικού, επικεφαλής 40 ιππέων). Έλαβε το βάφτισμα του πυρός  στη μάχη της Τσαρίτσενας πολεμώντας ως εμπροσθοφυλακή του διαδόχου Κωνσταντίνου. Αργότερα μετατέθηκε στην ταξιαρχία ιππικού και ανέλαβε τη διοίκησή ουλαμού πυροβόλων. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις προς Σόροβιτς – Μοναστήρι και στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από το ημερολόγιό του («Το ημερολόγιο ενός στρατηγού: σελίδες νεοελληνικής ιστορίας») όπου μας περιγράφει τις εμπειρίες του από το μέτωπο:
«Μάχη του Σαρανταπόρου:
Η μάχη εξηκολούθησε μέχρι της 9ηςνυκτερινής. Από της 6ης μ.μ. έβρεχε καθ’ όλην την νύκτα. Επί τέλους οι Τούρκοι κατελήφθησαν υπό πανικού. Υπεχώρησαν εν πρωτοφανή αταξία. Αλλά δεν μπορούσε να εξακολουθήση αυτό το παιγνίδι. Ημείς να τους κυνηγώμεν και εκείνοι να φεύγουν. Και γι’ αυτό διετάχθη από της ενάρξεως της μάχης η 4ηΜεραρχία να τους υπερκεράση. Δηλαδή διά καταλλήλου κινήσεως κατελήφθησαν τα υψώματα τα ευρισκόμενα προς την έξοδον των Τούρκων. Και ούτω το ποθούμενον αποτέλεσμα επήλθε. Πανικός, μα τι πανικός ακατάσχετος τους κατέλαβε τους δυστυχείς. Οι Τούρκοι πυροβοληταί απέζευξαν τα κανόνια και ίππευσαν τα άλογα διά να σωθούν. Αλλά πώς; Η έξοδος του στενωπού ήτο κατειλημμένη! Σας διαβεβαιώ ότι ουδέποτε είδον τοιούτον θέαμα. Είκοσι τέσσερα πυροβόλα καινουργή εγκατελείφθησαν εις την διάθεσίν μας με όλα των τα εξαρτήματα και πυρομαχικά. Δηλαδή 6 πυροβολαρχίαι πλήρεις αιχμαλωτίσθησαν.
Από αιχμαλώτους τι να σας γράψω, που κάθε μέρα μαζεύουμε; Έχουμε ως τώρα 18 αξιωματικούς και 700 στρατιώτας αιχμαλώτους. Οι νεκροί των υπερβαίνουν τους 1.000. Εκ των ημετέρων ετραυματίσθησαν σοβαρώς 23 αξιωματικοί και 600 νεκροί και τραυματίαι.

Στα Σέρβια Κοζάνης:
Όλος ο στρατός μας τρώγει αρνιά ψητά από τα τούρκικα. Αποθήκαι κριθής, σίτου, χόρτου, αλεύρων, ζαχάρεως, η αποθήκη πολεμοφοδίων των Σερβίων εις τας χείρας μας. Τέλος πάντων ο πόλεμος είναι ιερός, καλός σωτήριος, αλλά και καταστρεπτικός. Μετά πολλής δυσκολίας συγκρατούμεν τους στρατιώτας μας από τας λεηλασίας. Αλλ’ ενίοτε αδυνατούμεν και να τους συγκρατήσωμεν. Και τούτο προέρχεται εκ της τακτικής των Τούρκων. Διότι κατά την υποχώρησίν των σφάζουν τους άοπλους Χριστιανούς των διαφόρων χωρίων. Εδώ στα Σέρβια έσφαξαν τρεις ιερείς, τον δάσκαλον και 70 άλλους, μεταξύ των οποίων οι 40 ήσαν φυλακισμένοι. Ε! Μόλις μπήκαμε στην πόλι και είδαν οι στρατιώται τα πτώματα αμέσως έσπασαν τας θύρας των τουρκικών οικιών και αφού ελεηλάτησαν το παν, έθεσαν πυρ εις μερικά σπίτια.

Στην Κοζάνη:
Περί την 4ην μ.μ. αφίκετο εν Κοζάνη ο Βασιλεύς μετά του πρίγκηπος Γεωργίου. Ε! Υψώσατε εις το τετράγωνον την γενομένην εις ημάς υποδοχήν και αν δυνηθείτε φαντασθείτε την γενομένην υποδοχήν. Αφού μας έσφαξαν μια κότα και την εμαγείρευσαν, ητοίμασαν το δείπνον. Φάγαμε θαυμάσια. Ήπιαμε καφέ, που είχα 52 μέρες να τον ιδώ και ανεπαύθημεν εις καθαρώτατα στρώματα. Ο νοικοκύρης εδάκρυσεν εκ χαράς και ηυχαρίστει τον Θεόν διότι τον ηξίωσεν να συμφάγη με Έλληνας αξιωματικούς.
Βγάλαμε το χιτώνιόν μας, τα πιστόλια μας,τα σπαθιά μας και τέλος τις μπότες μας, κουβεντιάζοντας με τους οικοδεσπότας και επεριμέναμε να φύγουν διά να βγάλουμε και το παντελόνι μας να κοιμηθούμε. Αλλ’ η οικοδέσποινα μετά της μητρός της δεν έφευγον. Εις παράκλησίν μας δε όπως απομακρυνθούν, διότι ηθέλομεν να ησυχάσωμεν, μας είπον ότι το ηννόησαν, αλλά επερίμεναν να εκδυθώμεν διά να μας σκεπάσουν. Σκάσαμε στα γέλια.

Στη Βέροια:
Εφθάσαμεν περί της 3ην μ.μ. Πόλις καλή. Σαν την Λευκωσία σχεδόν, εάν εξαιρέσει τις τους δρόμους της Λευκωσίας. Εν ολίγοις πόλις Τουρκική. Έχει 16.000 κατοίκους, εξ ων 7.000 Έλληνες. Οι λοιποί Τούρκοι και Εβραίοι. Υποδοχή κάπως ψυχρά. Βλέπετε, πλεονάζουν οι Τούρκοι και φοβούνται οι Έλληνες μήπως επανέλθουν υπό τον τουρκικόν ζυγόν και τιμωρηθώσι διά την εκδήλωσιν των αισθημάτων των. Εν τούτοις είναι άξιοι πάσης μομφής. Διότι ημείς θυσιαζόμεθα γι’ αυτούς και ώφειλον να μας περιποιηθούν περισσότερον»
Με τη λήξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου ο Τσαγγαρίδης έστειλε ένα προφητικό γράμμα στους γονείς του αναλύοντάς τις σκέψεις του για τον πόλεμο. Συγκεκριμένα έγραφε:«Κατά την αντίληψίν μου, το προτιμότερο θα ήτο μια και καλήν ν’ ανοίγαμε έναν πόλεμο κατά των Βουλγάρων εξοντωτικόν, διότι, αν δεν γίνει τώρα, μετά 2, 5, 10 χρόνια θα είναι αναπόφευκτος. Ο λόγος είναι απλούστατος. Διότι αν γίνει η διανομή ειρηνικώς, πάντως τα σύνορά μας θα περιορισθώσιν εντέυθεν του Στρυμώνος. Συνεπώς η ελληνικότατη λωρίς Σέρραι, Δράμα, Καβάλα κ.τ.λ. θα περιέλθει εις την κατοχήν των Βουλγάρων, οίτινες, δια τον γνωστών εκβιαστικών των μέσων θα πρωσπαθήσωσι να τους εκβουλγαρήσωσιν. Είναι δυνατόν να μη δοθώσιν αφορμαί πολέμου;»
Και όντως, η αφορμή δόθηκε όταν η Βουλγαρία τον Ιούνιο του 1913 εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των μέχρι εκείνη τη στιγμή συμμάχων της Ελλάδας και Σερβίας. Στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο που ακολούθησε ο Τσαγγαρίδης έλαβε μέρος στις μάχες του Κιλκίς, της Δοϊράνης, της Στρωμνίτσης και του Χάνι-Βερβέν. Τον Μάιο του 1914 ο Τσαγγαρίδης προβιβάστηκε σε υπίλαρχο αφού αξιολογήθηκε από τους προϊσταμένους του: «Είνε εγγράμματος, αξιοπρεπέστατος, σοβαρός και επιβλητικός. Είνε αγχίνους, σοβαρός και αποφασιστικός. Ικανότατος δι’ εκστρατεία και υπό πάσαν άποψιν κάλλιστος αξιωματικός και άξιος 2ου κατ’ εκλογήν προβιβασμού»
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος:Ο Ιωάννης Τσαγγαρίδης ήταν ένας από τους Κύπριους που είχε την τύχη να πολεμήσει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρετόντας τον Ελληνικό Στρατό.Μόνιμος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ο Τσαγγαρίδης διακρίθηκε και κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους πολεμώντας πλάι στον διάδοχο Κωνσταντίνο (βλέπε κεφάλαιο για Βαλκανικούς).Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον διχασμό μεταξύ Βενιζελικών και Βασιλικών ο Τσαγγαρίδης, λόγω και της ιδιαίτερης σχέσης που είχε με τον Κωνσταντίνο βρέθηκε και πάλι στο πλευρό του να υποστηρίζει την ουδετερότητα της Ελλάδος. Γι’ αυτή του τη στάση απομακρύνθηκε από το στράτευμα και εξορίστηκε στη Σαντορίνη για 4,5 μήνες. Σύντομα όμως ανακλήθηκε η διαθεσιμότητά του και στάλθηκε στη Κρήτη. Πολέμησε ως προσωρινός διοικητής ημιλαρχίας και τιμήθηκε για τη προσφορά τους στις μάχες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. (Για την προσφορά του Τσαγγαρίδη βλέπε επίσης τα κεφάλαια  για τους Βαλκανικούς Πολέμους και για τη Μικρασιατική Εκστρατεία).
Μικρασιατική Εκστρατεία:Ο Τσαγγαρίδης είχε την σημαντικότερη κυπριακή παρουσία κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία όπου διακρίθηκε ιδιαίτερα και του δόθηκε μάλιστα και η προσωνυμία του «θρυλικού επίλαρχου». Τον Ιανουάριο του 1920 μετατέθηκε στη Μικρά Ασία με το βαθμό του επίλαρχου και ανέλαβε τη διοίκηση της ΙΙ ύλης του 3ουΣυντάγματος Ιππικού. Στις επιχειρήσεις προς τη Φιλαδέλφεια ο Τσαγγαρίδης έδωσε αποφασιστική μάχη στο Μπιν Τεπέ έναντι υπέρτερων τουρκικών δυνάμεων.Για την πολύνεκρη μάχη αυτή ο πολεμικός ανταποκριτής Κ. Μισαηλίδης μετέδιδε:«Οι καβαλάρηδες του Τσαγγαρίδη αναγκάζονται, να πεζομαχήσουν επτά ολόκληρες ώρες. Τελείωσαν τα φυσίγγια τους, κι’ ο Τσαγγαρίδης στέλνει το σημείωμα αυτό στον Κονδύλη: “Η Επιλαρχία μου πεζομαχεί προς τακτικόν Τουρκικόν τάγμα διαθέττον και πλείστα πολυβόλα. Σας γνωστοποιώ τούτο, όχι διότι φοβάμαι μην ηττηθώ, αλλά διότι δεν δύναμαι να νικήσω”. Ο Κονδύλης που ευρισκόταν  με το Σύνταγμα του σε πορεία, παίρνει δύο λόχους, μπαίνει ο ίδιος επικεφαλής και τρέχει να βοηθήσει τον Τσαγγαρίδη. Ύστερα από δύο ώρες το Τουρκικό τάγμα δεν υπήρχε…».
Μετά τις σφοδρές μάχες της Φιλαδέλφειας ο επικεφαλής της αποστολής Γεώργιος Κονδύλης έγραφε σε αναφορά του:«…Τότε μετά την τριήμερον μάχην, επαινών την ηρωικήν δράσιν του Αρχηγού του Ιππικού μου Τσαγγαρίδη, είπα: Αν ο Τσαγγαρίδης δεν προβιβασθή επ’ αντραγαθία ο θεσμός της προαγωγής ταύτης πρέπει να καταργηθή ως μη έχων λόγον υπάρξεως».
Έλαβε επίσης μέρος στις μάχες της Προύσας και σε πολλές άλλες μέχρι και στις επιχειρήσεις που έγιναν από τον Ελληνικό Στρατό προς την Άγκυρα και έφτασε μέχρι το όρος Καλέ-Γκρότο τις παρυφές της τουρκικής πρωτεύουσας. Σύμφωνα με μαρτυρίες από το μέτωπο όταν ο Τσαγγαρίδης με τους άντρες του επιτιθόταν οι τούρκοι υποχωρούσαν φωνάζοντας «Τσαγγαρίδη μπίμπαση κελίορ» (Έρχεται ο ταγματάρχης Τσαγγαρίδης). Σε μια τέτοια επίθεση τον Αύγουστο του 1921 ο Τσαγγαρίδης δέχθηκε τραύμα από σφαίρα στην αριστερή κνήμη και μετά από έκρηξη οβίδας έπεσε από το άλογο του και τραυματίστηκε και στον ώμο. Έτσι αναγκαστικά μεταφέρθηκε στην Αθήνα για νοσηλεία. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του ο Τσαγγαρίδης επισκέφτηκε την Κύπρο και το χωριό του Λάπηθο αλλά και τη Λευκωσία όπου τον υποδέχτηκαν με μεγάλες τιμές.Η κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου βρήκε τον Τσαγγαρίδη στην Αθήνα και τον Δεκέμβριο του 1922 ανέλαβε τη διοίκηση του 2ουΣυντάγματος Ιππικού. Όνειρό του ήταν να πάρει εκδίκηση από τους Τούρκους προελαύνοντας στην ανατολική Θράκη με τους άντρες του τους οποίους προετοίμαζε κατάλληλα. Και όντως υπήρχαν τέτοια σχέδια από το επιτελείο του Ελληνικού Στρατού τα οποία όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκαν αφού στο μεταξύ προέκυψε η συμφωνία της Λοζάνης.Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά ο Τσαγγαρίδης εξορίστηκε και πέθανε το 1939 σε ηλικία 52 χρόνων.
Τα περιεχόμενα του βιβλίου:
Ρεβέκα Πολυμέρου-Τσαγγαρίδη: Λίγα λόγια για την έκδοση.Προλογικό σημείωμα.I. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ: Η Οικογένεια – Μαθητής στην Κύπρο – Η κλίση του προς το στρατιωτικό επάγγελμα – Σπουδαστής στη Χημεία – Εθελοντής στο Ιππικό.II. Πρώτες εμπειρίες – Εισαγωγή στο Σχολείο Υπαξιωματικών – Η επανάσταση στο Γουδί.III. A’ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Ανθυπασπιστής του Ιππικού – Υπηρετεί στο Στρατηγείο – Η εθνική εξόρμηση – Ελασσώνα – Σαραντάπορο – Γιαννιτσά – Μέτσοβο – Ιωάννινα – Κορυτσά.IV. Β’ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Στο Μακεδονικό Μέτωπο – Παραμονές του ελληνοβουλγαρικού πολέμου – Προαγωγή σε ανθυπίλαρχο – Συνάντηση με τον ήρωα του Μπιζανιού Ταγματάρχη Βελισσαρίου – Δοϊράνη, Στρώμνιτσα – Χάνι Βερβέν.V.  Το ταξίδι στην Κύπρο που δεν έγινε.VI. Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Προάγεται σε υπίλαρχο (1914), σε ίλαρχο (1916) και σε επίλαρχο (1919) – Ο εθνικός διχασμός – Εκτοπίζεται στη Σαντορίνη – Επανέρχεται στην ενεργό υπηρεσία – Στο Μακεδονικό μέτωπο.VII. ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ: Επιχειρήσεις 1920 – Φιλαδέλφεια – Προύσα Αβγκίν – Εσκή Σεχίρ – Ους Σαράι – Ο θρυλικός επίλαρχος – Η γενναιότητα του τον καθιερώνει στη συνείδηση των συμμαχητών του.VIII. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ 1920: Ο Τσαγκαρίδης αντιδρά στην προσπάθεια του Αρχιστράτηγου Παρασκευόπουλου να νοθεύσει το αποτέλεσμα στο Μέτωπο – Ματαιώνουν μετακίνηση Συντάγματος Κρητών προς Αθήνας για εκδήλωση κινήματος.IX. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ: Οι εκλογές του 1920 – Η επιτυχία των αντιβενιζελικών – Συναντήσεις με πρίγκιπα Ανδρέα και Κωνσταντίνο – Εισηγείται την ομαλοποίηση στο Στράτευμα -  Ελπίζει στην απελευθέρωση της Κύπρου.X. Η ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΙΑΣ: Οι επιχειρήσεις του Μαρτίου 1921 – Οι επιχειρήσεις Ιουνίου-Ιουλίου 1921 – Προέλαση προς την Άγκυρα – Η μάχη του Καλέ Γκρότο – Ο Τσαγγαρίδης τραυματίζεται σοβαρά.XI. ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: Οι Κύπριοι αποθεώνουν τον ήρωα συμπατριώτη τους.XII. ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ:  Η επανάσταση του 1922 – Ο Στρατός του Έβρου – Η Συνθήκη της Λωζάνης – Επιτελάρχης Μεραρχίας Ιππικού – Στο Γραφείο της Επαναστάσεως 1922 – Αντεπαναστατικό Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη – Στη Γαλλία για μετεκπαίδευση – Σύλληψη από τη δικτατορία Πάγκαλου – Φρούραρχος Αθηνών.ΧΙΙΙ. ΕΚΛΟΓΕΣ 1926 – ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Στη Σχολή Πολέμου – Και πάλι Φρούραρχος Αθηνών – Με τη συμπαράσταση του Πλαστήρα εξουδετερώνει την αντίδραση του Στρατιωτικού Συνδέσμου για την επαναφορά των αντιβενιζελικών αποτάκτων του 1923.XIV. ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ: Επόπτης μετεκπαιδευομένων αξιωματικών στη Γαλλία (1928-1930) – Η αλληλογραφία του με τον Πλαστήρα – Συνδέεται με τον Σοφοκλή Βενιζέλο.XV. ΚΡΙΣΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ: Διοικητής II Ιππικού Συντάγματος – Η φθορά της Κυβερνήσεως του Ελ. Βενιζέλου – Οι διεργασίες στο εκλογικό σώμα και οι εκπλήξεις – Οι ανησυχίες του Πλαστήρα – Επαφές Πλαστήρα-Τσαγγαρίδη.XVI. ΠΤΩΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΛΑΡΙΣΗΣ: Εκλογές 1932 και 1933 – Αναγνώριση πολιτεύματος υπό Λαϊκού Κόμματος – Διάλυση Στρατιωτικού Συνδέσμου – Κίνημα Πλαστήρα 6 Μαρτίου 1933 – Τσαγγαρίδης ως Διοικητής Ταξιαρχίας Ιππικού στη Λάρισα αντιτάσσεται στο κίνημα – Η στάση του παρασύρει  Β΄ Σώμα Στρατού και σε αποτυχία του Κινήματος.XVII. ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ: Απορρίπτει πρόταση ν΄ αναλάβει Αρχηγός της Χωροφυλακής – Τοποθετείται Διοικητής Σχολής Ευελπίδων, αλλά η τοποθέτησή του τελικά ματαιώνεται – Αποστολή στην Ουκρανία – Στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια – Οι εκθέσεις του για τον εξοπλισμό της Βουλγαρίας προκαλούν εντύπωση – Επαφές με Ιωάν. Μεταξά – Δίκη «Εστίας» και θαρραλέα στάση Τσαγγαρίδη.XVIII. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑ: Παλινόρθωση – Κυβέρνηση Δεμερτζή – Εκλογές 26 Ιανουαρίου 1936 – Υπουργός Στρατιωτικών και Πρωθυπουργός μετά θάνατο Δεμερτζή Ι. Μεταξά – Αλληλογραφία Σκυλακάκη με Τσαγγαρίδη – Μεταξάς προτείνει Υφυπουργείο Στρατιωτικών Τσαγγαρίδη, ο οποίος αρνείται, θέτων προϋποθέσεις που δεν αποδέχεται ο Μεταξάς – Τοποθετείται διοικητής XII Μεραρχίας Πεζικού Κομοτινής.XIX. ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ XII ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ: Αρνείται τη θέση του Επιθεωρητού Ιππικού – Τοποθετείται Διοικητής της XII Μεραρχίας – Αποδύεται στο έργο της αναδιοργανώσεως της και σε 6 μήνες η αποδιοργανωμένη Μονάδα αποκαλείται από όλους «Σιδηρά Μεραρχία».ΧΧ. Ο ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΗΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ: Μια συνομιλία παρέχει τη δυνατότητα στον Παπάγο ν’ αρχίσει τον διωγμό του Τσαγγαρίδη – Παραπομπή σε Ανακριτικό Συμβούλιο γιατί εξεφράσθη δυσμενώς εναντίον του Παπάγου – Οι διοικητικές εξετάσεις απαλλάσουν τον Τσαγγαρίδη – Το Ανακριτικό Συμβούλιο τον τιμωρεί με τετράμηνη αργία – Προσφυγή στο Δευτεροβάθμιο – Το αντικαθιστά το Ανώτερο Στρατιωτικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του Παπάγου.XXI. ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ – ΕΚΤΟΠΙΣΗ – ΘΑΝΑΤΟΣ – ΚΗΔΕΙΑ: Αυτεπάγγελτος αποστρατεία – Εκτόπιση στη Σίφνο και εν συνεχεία στην Ικαρία – Περιορισμός σε επαφές και επισκέψεις – Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει την απόφαση του Ανακριτικού Συμβουλίου για την τετράμηνη αργία – Δεύτερη προσφυγή για την αποστρατεία – Η υγεία του Τσαγγαρίδη κλονίζεται – Η δικτατορία καθυστερεί την έγκαιρη μεταφορά του στην Αθήνα – Την επιτρέπουν μόνο όταν είναι αργά – Ο θάνατος στον Ευαγγελισμό και η κηδεία.ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Περιλαμβάνει κείμενα εκ των πολλών που ελάβαμε επιστολές των Στ. Στεφανόπουλου, Θ. Τσακαλώτου, Αλ. Μαζαράκη, Σ. Γκίκα, Θ. Γρηγορόπουλου, Χρ. Μαντά, Ι. Κομνηνού, Γ. Σαλή, Γ. Δρομάζου, Ε. Αποκορίτη, Μεν. Παντελίδη, Δ. Σούτζου, Θ. Χαρβαλάκη, Ι. Κατσαδήμα, Πρέσβυ Κοσμετάτου, Ν. Τρικούπη, Σ. Βλάχου – Επιχειρήσεις Μαρτίου-Ιουλίου 1928 – Εντυπώσεις Σ. Μυριβήλη, Ρ. Πολυμέρου – Επιστολή Μεταξά.

Join The Tale: Διαδραστικές ιστορίες για παιδιά

Join The Tale: Σε μια εποχή που τα παιδιά διαβάζουν ολοένα και λιγότερα βιβλία, η Join the Tale τα προσεγγίζει μέσα από κινητά και ταμπλέτες προσφέροντας εκπαιδευτικές ιστορίες τις οποίες μπορούν να διαβάσουν, να ακούσουν και να συμμετέχουν σε αυτές.Η βιβλιοθήκη διαδραστικών ιστοριών της Join The Tale θα αποτελείται από ιστορίες στα ελληνικά και αγγλικά με επιλεγμένη θεματολογία από την καθημερινότητα, επεξεργασμένες από ειδικό παιδοψυχολόγο.

Η ομάδα της Join The Tale:Αποτελείται από Κύπριους επαγγελματίες – πετυχημένους στον τομέα τους οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι στην προσπάθεια για επιτυχία του Έργου.  ·         Βασιλική Παπαχαραλάμπους, Εγκεκριμένη λογίστρια: Συνέλαβε την αρχική ιδέα και συμμετείχε στη δημιουργία του επαγγελματικού σχεδίου.·         Ανδρέας Καπανδρέου, Βιβλιοθηκονόμος – Συγγραφέας: Συμμετοχή στη συγγραφή και το στήσιμο των ιστοριών.·         Μαρία Περδικογιάννη, Παιδοψυχολόγος: Υπεύθυνη για την ψυχολογική - διδακτική προσέγγιση των ιστοριών και τη δημιουργία των ψυχολογικών προφίλ.
Σε ποιους απεθύνεται:·         Σε παιδιά 4-10 χρόνων καθώς και στους γονείς τους.·         Η εφαρμογή και το πρώτο παραμύθι διατίθενται δωρεάν μέσω iTunes kai Google Play Store για κινητά τηλέφωνα και ταμπλέτες.·         Γλώσσα: Ελληνική και Αγγλική.

Πλεονεκτήματα:1.       Διαδραστικότητα (Interactivity): η ιστορία εξελίσσεται μέχρι ενός σημείου όπου η εφαρμογή ζητά από το παιδί να προβληματιστεί και να επιλέξει την εξέλιξη της πλοκής. Με τον τρόπο αυτό το παιδί ταυτίζεται με τους ήρωες και συμμετέχει κυριολεκτικά στο παραμύθι. Η ιστορία συνεχίζεται με διάφορες παραλλαγές ανάλογα με τις επιλογές του παιδιού.2.       Ψυχολογική προσέγγιση: η εφαρμογή έχει στηθεί με την καθοδήγηση ειδικού παιδοψυχολόγου που επικεντρώνεται σε θέματα της καθημερινότητας και πως θα μπορούσαμε να τα προσεγγίσουμε. Στο τέλος κάθε ιστορίας και ανάλογα με τις επιλογές του παιδιού, παρέχεται στον χρήστη μια σύντομη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του. 3.     Φωνητική καθοδήγηση και στις 2 γλώσσες για παιδιά που τώρα μαθαίνουν να διαβάζουν ή έχουν μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κτλ).

1η Ιστορία: Ο Μελής ο Νταής (Σχολικός εκφοβισμός)Οι ιστορίες της Join The Tale θα καλύπτουν διάφορα θέματα που απασχολούν τα παιδιά
στην καθημερινότητά τους και θα παρουσιάζονται με εκπαιδευτικό αλλά και ψυχαγωγικό τρόπο ώστε να λαμβάνουν τα κατάλληλα μηνύματα.Η πρώτη δωρεάν ιστορία αφορά τον σχολικό εκφοβισμό μέσα από ένα παράδειγμα βγαλμένο από το σχολικό περιβάλλον. Εξηγεί γιατί τα παιδιά δεν πρέπει να ανέχονται τη σωματική ή τη λεκτική βία από κανέναν! Η ιστορία απευθύνεται τόσο σε παιδιά που δέχονται βία, όσο και σε αυτά που την ασκούν. Απευθύνεται ακόμα σε παιδιά του σχολικού περιβάλλοντος που παρακολουθούν τη βία παραμένοντας αμέτοχα, αλλά και στους γονείς των παιδιών.

Μπορείτε να κατεβάσετε την εφαρμογή αναζητώντας Join The Tale στο Google Play ή Apple iTunes store ή ακολουθώντας την πιο κάτω διεύθυνση:  http://onelink.to/jointhetale

Ο Φάρος: θεατρικό του Conor McPherson

Ο Φάρος (τίτλος πρωτοτύπου The Seafarer) είναι έργο του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Κόνορ Μακφέρσον (Conor McPherson) που γράφτηκε το 2006.
Στα ελληνικά κυκλοφόρησε σαν βιβλίο το 2017 από την Κάπα Εκδοτική, σε μετάφραση του ηθοποιού Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και της Αθανασίας Σμαράγδη με τίτλο «Ο Φάρος» ενώ στην πρωτότυπη αγγλική του μορφή είχε τον τίτλο «The Seafarer» (Ο Ναυτικός)*.
Το έργο που είναι ένα θρίλερ – μαύρη κωμωδία, διαδραματίζεται μια παραμονή Χριστουγέννων σε ένα προάστιο του Δουβλίνου. Σε ένα σπίτι, μια παρέα νεαρών δέχεται απρόσμενη επίσκεψη από κάποιον περίεργο άγνωστο ο οποίος όμως δείχνει να ξέρει αρκετά για το παρελθόν τους.
Η υπόθεση που αγγίζει και θρησκευτικά θέματα, μας χώνει βαθιά στη κουλτούρα του αλκοολισμού και των συνεπειών της. Το θεατρικό περιλαμβάνει και στοιχεία μαγικού ρεαλισμού αφού ο αλλόκοτος επισκέπτης διεκδικεί τη ψυχή του πρωταγωνιστή την οποία είχε κερδίσει 25 χρόνια πριν σε μια παρτίδα πόκερ. Το έργο Ακροβατώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο θρίλερ, τη μαύρη κωμωδία, τις κλασσικές ιστορίες μυστηρίου, το δράμα, τον μαγικό ρεαλισμό, με χιούμορ, με εξαιρετικά διαγραμμένους χαρακτήρες και ευφυείς διαλόγους, το έργο είναι στην ουσία ένα «μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα». Mια τρυφερή παραβολή για την εξιλέωση και τη λύτρωση.Ο Μακφέρσον αγαπάει τους ήρωές του και μας κάνει να τους αγαπήσουμε κι εμείς. Αν η ζωή είναι ένα ταξίδι όπου όλοι ξέρουμε το τέλος, αξίζει να το κάνουμε μαζί. Κι αν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν αποτύχει σε όλα, δουλειά, έρωτα, σχέσεις, αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, τότε την αξίζουμε κι εμείς.
Τα πρόσωπα Τέσσερις άνθρωποι που έχουν αποτύχει σε όλα, εκτός από την ικανότητά τους να παραμείνουν μαζί. Ο Ρίτσαρντ, ο μεγάλος αδελφός, τυφλός, μέθυσος, με παιδικό θυμό κι ανελέητο χιούμορ, καταπιέζει με την αδυναμία του τον αδελφό του, σαν άλλος Χαμ από «Το τέλος του Παιχνιδιού».
Ο Σάρκυ, ο μικρότερος, «εγγύηση αποτυχίας», απολυμένος από δεκάδες δουλειές, μόνιμα οργισμένος, με έναν ανεκπλήρωτο έρωτα για τη γυναίκα του αφεντικού του, προσπαθεί να ξαναπιάσει από κάπου το νήμα της ζωής του.Ο Ιβάν, αδύναμος κι επιπόλαιος, δεν έχει πάει σπίτι του δυο μέρες, ζώντας με το φόβο της γυναίκας του, παρασυρμένος μόνιμα απ’ τη θαλπωρή του ποτού και των φίλων.Ο Νίκυ, με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, και με όνειρο να φτιάξει μια αυτοκρατορία από την εμπορία τυροκομικών, τώρα που κανένας γονιός δεν τον εμπιστεύεται για μπέιμπισίτινγκ.Κι ο κύριος Λόκχαρτ, ο καταλύτης, ένας μυστηριώδης, γοητευτικός άγνωστος, κομψός κι ευγενικός, μ’ ένα σχέδιο που πρέπει να πετύχει αυτή τη συγκεκριμμένη νύχτα, της παραμονής των Χριστουγέννων.Πέντε άντρες, αυτή τη νύχτα, μακριά από κάθε γυναικεία παρουσία που θα μπορούσε να τους σώσει, ανώριμοι, ανήλικοι, απόλυτα ανθρώπινοι, θα γιορτάσουν, θα παίξουν, θα πιουν όσο δεν πάει άλλο και θα παλέψουν με τους δαίμονές τους.
Από το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού σε έναν παράκτιο οικισμό βόρεια του Δουβλίνου, τέσσερις φίλοι κι ένας άγνωστος θα περάσουν μαζί τη νύχτα και θα γιορτάσουν με τον τρόπο που γνωρίζουν, πίνοντας και παίζοντας χαρτιά. Όσο προχωράει η νύχτα, κι ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τόσο κορυφώνεται ο αγώνας των ανδρών να ξεφύγουν από τα σπαρακτικά ελλείμματά τους και, τελικά, τους δαίμονές τους. Η έλλειψη της γυναικείας παρουσίας και το βάρος του αποτυχημένου παρελθόντος συμπληρώνουν και τροφοδοτούν τον καμβά των συγκρούσεών τους.

Στο έργο του Ιρλανδού Κόνορ Μακφέρσον, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το 2006 σε σκηνοθεσία του συγγραφέα, οι ήρωες, που στέκουν ανήμποροι και ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος της ύπαρξής τους, αντιμετωπίζονται με συμπάθεια. Ανάμεσα στην ιστορία μυστηρίου, στο θρίλερ και στη μαύρη κωμωδία, ο "Φάρος", έργο γραμμένο αριστοτεχνικά, με ευφυώς διαγραμμένους χαρακτήρες και γρήγορους διαλόγους, αποτελεί μια ελεγεία για την εξιλέωση, τη συγχώρεση, τη λύτρωση.

Το θεατρικό Το έργο έκανε πρεμιέρα το 2006 στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, στο Λονδίνο και ακολούθως το 2007 στη Ν. Υόρκη, στο Μπρόντγουεϊ, και τις δυο φορές σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα και τιμήθηκε με υποψηφιότητες και βραβεία Ολιβιέ και Τόνυ. Έκτοτε, οπουδήποτε ανέβηκε διεθνώς σημείωσε πολύ μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ο οποίος ήταν ένας από τους μεταφραστές του έργου στα ελληνικά, το ανέβασε για πρώτη φορά στη ελληνική σκηνή (ο ίδιος είχε το ρόλο του σκηνοθέτης αλλά και του ηθοποιού) την περίοδο 2017-2018, στο Θέατρο Αθηνών. Από το ελληνικό θεατρικό εντυπωσιάζουν τόσο οι ερμηνείες των ηθοποιών όσο και τα σκηνικά.
Οι συντελεστές του έργου στην ελληνική παράσταση : Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης -- Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης & Αθανασία Σμαραγδή -- Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή -- Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος -- Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα -- Μουσική: Μίνως Μάτσας -- Βοηθοί σκηνοθέτη: Μανώλης Δούνιας – Έλενα Σκουλά– Ηθοποιοί: Σάρκυ: Οδυσσέας  Παπασπηλιόπουλος -- Ρίτσαρντ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης -- Ιβάν: Νίκος Ψαρράς -- Νίκυ: Προμηθέας Αλειφερόπουλος -- Κύριος Λόκχαρτ: Αιμίλιος Χειλάκης
Η υπόθεση του θεατρικού : Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σ’ έναν παραθαλλάσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τέσσερεις φίλοι κι ένας μυστηριώδης ξένος θα περάσουν τη νύχτα γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας.Ο Σάρκυ έχει επιστρέψει μετά από καιρό, για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του, που τυφλώθηκε πρόσφατα. Στη γιορτινή βραδιά είναι μαζί τους ο Ιβάν κι ο Νίκυ, φίλοι αδελφικοί, στο ποτό και τις αποτυχίες της ζωής. Κι ένας ακόμη απρόσκλητος επισκέπτης, ο κύριος Λόκχαρτ, που κανείς δεν τον γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά.Ενώ η νύχτα βαθαίνει κι η καταιγίδα θριαμβεύει, οι πέντε άντρες θα παίξουν μέχρι το τέλος, ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν απ’ το παρελθόν τους. Και μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την ψυχή τους.
  Ο συγγραφέας Ο Κόνορ Μακφέρσον (1971 - ) είναι Ιρλανδός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Έργα του έχουν ανέβει σε όλον τον κόσμο κι έχουν τιμηθεί με πολλά βραβεία. Στην Ελλάδα έχει ανέβει μόνο «Το Φράγμα» (TheWeir) από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη, το 1997.

*Ο αγγλικός τίτλος του έργου, The Seafarer (ο Ναυτικός), είναι δανεισμένος από το ομώνυμο ποίημα ενός ανωνύμου, γραμμένο στα αρχαία Αγγλικά, στα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ.. Στο ποίημα ένας ναυτικός μιλάει στους στεριανούς για τις οδύνες της ζωής στη θάλασσα και προσεύχεται στον Θεό.
Το τρέιλερ του Θεατρικού

Παρουσίαση του βιβλίου Έλληνες της Κύπρου του Μάριου Μυλωνά

Μυλωνάς, Μάριος. Έλληνες της Κύπρου. Λευκωσία: [x.o.], 2017
Πρέπει εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι το περιεχόμενο του βιβλίου δεν προέρχεται από πρωτογενή έρευνα αλλά είναι στηριγμένο σε καταγεγραμμένες μαρτυρίες και την υπάρχουσα βιβλιογραφία. Εξάλλου ο ίδιος ο συγγραφέας ποτέ δεν δήλωσε επαγγελματίας ιστορικός.
Άρα ποια είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του βιβλίου; Το βιβλίο «Έλληνες της Κύπρου» του Μάριου Μυλωνά συσταχώνει ξεχασμένες ή άγνωστες σε πολλούς πληροφορίες, για γεγονότα και πρόσωπα που αφορούν την ιστορία των Ελλήνων της Κύπρου. Μέσα στο βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει ενδιαφέροντα στοιχεία που αποδεικνύουν τους άρρηκτους εθνικούς δεσμούς αλλά και τους δεσμούς αίματος της Κύπρου με την μητροπολιτική Ελλάδα.
Το βιβλίο αυτό λοιπόν, είναι ένας φόρος τιμής σε αυτούς που πίστεψαν, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ιδέα της Ένωσης.
Το βιβλίο αναφέρεται σε γεγονότα, αξιόλογες προσωπικότητες αλλά και σε απλούς Έλληνες της Κύπρου που με τον δικό τους τρόπο έχουν συνεισφέρει στους αγώνες για την επιβίωση και την εδραίωση του ελληνικού έθνους. 
Στόχος του βιβλίου είναι η εθνική αφύπνιση μέσω της  ανάδειξης ιστορικών προσώπων και γεγονότων τα οποία δεν γνωρίζει η νέα (και όχι μόνο) γενιά. Πρόκειται για ιστορικά γεγονότα που δεν περιλαμβάνονται στη διδακτέα σχολική ύλη ή δεν τους δίνεται η απαιτούμενη σημασία, ούτε και γίνεται συχνή αναφορά σε αυτά από τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για τον λόγο αυτό έχουν αποκλειστεί από το βιβλίο μεγάλες προσωπικότητες και γεγονότα για τα οποία υπάρχουν εύκολα προσβάσιμες πληροφορίες.
Το βιβλίο καταπιάνεται με τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματιστήκαν από την εποχή που ξεκινά λίγο πριν από την επανάσταση του 1821 και τελειώνει με το τέλος του Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η κοινή καταγωγή, η κοινή μοίρα και τα κοινά οράματα που είχαν οι Έλληνες της Κύπρου με τους υπόλοιπους Έλληνες, τους έφερναν πάντοτε στο ίδιο χαράκωμα, πολεμώντας αυτούς που επιβουλεύονταν το έθνος και την ελευθερία του. 
Ήδη από την αρχαιότητα μέχρι και τη σύγχρονη ιστορία η Κύπρος έχει να επιδείξει τη δική της συνεισφορά σε όλους τους αγώνες του έθνους.
Ανάλογα με τις περιστάσεις και παρόλη την απόσταση από την μητροπολιτική Ελλάδα, οι Κύπριοι κατατάσσονταν στον Ελληνικό Στρατό για να πολεμήσουν όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες. Ο κάθε πόλεμος στον οποίο έμπαινε η Ελλάδα ήταν για τους Κύπριους ένα κάλεσμα αφού,  μέσα από την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών,  ευελπιστούσαν στην απελευθέρωση και της Κύπρου που θα οδηγούσε ακολούθως στην πολυπόθητη ένωση με τον μητρικό κορμό.
Αντικειμενικές δυσκολίες υπήρχαν πάντοτε αφού εκτός από τη γεωγραφική απόσταση η Κύπρος ήταν πάντα υπό ξένη κυριαρχία κάτι που  εμπόδιζε τους Κύπριους να δρουν ελεύθερα και να συμμετέχουν όπως αυτοί θα ήθελαν στους εθνικούς αγώνες.
Όμως, παρά την απόσταση και τα φτωχά οικονομικά μέσα που διέθεταν οι Κύπριοι, τις απαγορεύσεις των κατακτητών για συμπαράσταση προς την Ελλάδα, η ανταπόκρισή τους ήταν πάντοτε θετική. Είτε με οικονομική βοήθεια και αποστολή πρώτων υλών από το υστέρημά τους, είτε με στρατιωτική βοήθεια εθελοντών, η Κύπρος ήταν πάντοτε παρούσα στους αγώνες του έθνους.
Σε αυτό το βιβλίο γίνεται αναφορά στη διαχρονική πάλη των Ελλήνων της Κύπρου για επιβίωση στον τόπο που γεννήθηκαν καθώς και στη συνεισφορά τους για την ελευθερία άλλων ελληνικών εδαφών. Η συμβολή των Κυπρίων στους αγώνες του έθνους γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Έλληνες της Κύπρου, σκλαβωμένοι και οι ίδιοι, πολεμούσαν σε πολλές περιπτώσεις για την απελευθέρωση των Ελλήνων αδερφών τους που κατοικούσαν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Ενδεικτικές της διαχρονικότητας του αγώνα και της συνεισφοράς των Ελλήνων της Κύπρου είναι εκείνες οι περιπτώσεις όπου καταγράφονται παππούδες, πατεράδες και υιοί, δηλαδή μια ολόκληρη οικογένεια στην οποία το εθνικό «πρόσταγμα» κληροδοτείτο από γενιά σε γενιά.
Το βιβλίο ξεκινά με αναφορά στον Ιωάννη Καρατζά, τον Κύπριο σύντροφο του Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή. Ο Καρατζάς μαζί με τον Ρήγα και άλλους 6 συντρόφους τους εκτελέστηκαν το 1798 από τους Τούρκους εξαιτίας της επαναστατικής τους δράσης αφού είχαν ως ξεκάθαρο στόχο την απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η καταγωγή των 8 επαναστατών που εκτελέσθηκαν , από πέντε διαφορετικές περιοχές του τουρκοκρατούμενου ελληνισμού (Θεσσαλία, Χίος, Ήπειρος, Μακεδονία, Κύπρος) δείχνει την ενότητα και την ενιαία συναίσθηση που υπήρχε για τον ελληνισμό από την εποχή εκείνη, πριν ακόμα τη δημιουργία Ελληνικού Κράτους. 
Στη συνέχεια το βιβλίο ακολουθεί την ιστορική πορεία της σύστασης της Φιλικής Εταιρείας η οποία ιδρύθηκε για να ετοιμάσει την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και περιγράφει την εμπλοκή Κυπρίων σε αυτή.
Γίνεται επίσης αναφορά στα γεγονότα της 9ης Ιουλίου 1821 και των σφαγών που ακολούθησαν στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο αλλά και στον Κύπριο  επίσκοπο Νικομηδίας Αθανάσιο Καρύδη ο οποίος εκτελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη με την κατηγορία ότι άνηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Πολλοί από τους Κύπριους που διέφυγαν των σφαγών της 9ης Ιουλίου αλλά και άλλοι εθελοντές που κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση. Τα ονόματα όσων καταφέραμε να εντοπίσουμε παρατίθενται σε αυτό το βιβλίο μαζί με πολύτιμες πληροφορίες για τη δράση τους.
Δηλαδή εδώ έχουμε Κύπριους που διέφυγαν από την τουρκοκρατούμενη Κύπρο για να πάνε να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ειδικό υποκεφάλαιο υπάρχει για τις αποτυχημένες προσπάθειες που έγιναν για επέκταση της Ελληνικής Επανάστασης στην Κύπρο αλλά και για συγκεκριμένες – καθοριστικές  μάχες στις οποίες έλαβαν μέρος Κύπριοι όπως για παράδειγμα στην άλωση της Τριπολιτσάς, και την έξοδο του Μεσολογγίου. Ειδική μνεία γίνεται και τον Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος είχε κυπριακή καταγωγή (από τη μεριά της μητέρας του).
Για τον σπουδαίο κύπριο συνταγματολόγο Νικόλαο Σαρίπολο ο οποίος εμβολίασε με τις νομικές του γνώσεις τα συντάγματα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, αφιερώνεται ειδικό κεφάλαιο.
Στις Κρητικές Επαναστάσεις που ξέσπασαν (η πρώτη το 1866-1869 και η δεύτερη το 1895-1898) με στόχο την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα βρέθηκαν Κύπριοι εθελοντές οι οποίοι ταυτίζονταν με τον πόθο των Κρητικών και ευελπιστούσαν ότι μετά την Κρήτη θα ερχόταν και η σειρά της Κύπρου να ενωθεί με τον εθνικό κορμό.
Κατά την πρώτη Κρητική επανάσταση (αυτή του 1866-1869) η Κύπρος, όπως και η Κρήτη βρίσκονταν κάτω από Οθωμανική κατοχή. Παρ΄όλ΄αυτά βλέπουμε και πάλι Κύπριους εθελοντές (υπολογίζεται ότι ήταν πάνω από 400) να μεταβαίνουν στην Κρήτη, μυστικά από τους Τούρκους κατακτητές για να συμμετάσχουν στην επανάσταση. Μυστικά έγινε στην Κύπρο και ο εθνικός έρανος υπέρ του αγώνα των Κρητών για την ελευθερία. Ξεχωρίζει η εισφορά 4.000 τουρκικών γροσιών, μέσω διαθήκης, του Κύπριου μοναχού (στο όρος Σινά) Γρηγόριου Παπαδόπουλου: «εις τους Κρητικούς που επολεμούσαν, δια να έχουν να εξοδεύουν».
Η Κρητική επανάσταση του 1878 βρήκε την Κύπρο υπό Βρετανική κυριαρχία με τους Άγγλους να απαγορεύουν αυστηρώς την ανάμοιξη των Κυπρίων στον Κρητικό αγώνα. Διάταγμα τους προνοούσε ποινές προστίμου και φυλάκισης σε όσους προσπαθούσαν να οργανώσουν αποστολές εθελοντών στην Κρήτη και σε όσους συμμετείχαν σε αυτές. Πολύ λίγοι ήταν αυτοί που κατάφεραν να φύγουν από την Κύπρο και να πάνε στην Κρήτη πριν από τη θέσπιση του νόμου περί ουδετερότητας. Στην Ελλάδα πάντως συγκροτήθηκε Εθελοντική Φοιτητική Φάλαγγα στην οποία συμμετείχαν τουλάχιστον 8 κύπριοι φοιτητές που σπούδαζαν στην Αθήνα.
Αναφερόμενος στον Κύπριο φοιτητή Βίκτορα Σκυριανίδη, που πολέμησε και τραυματίστηκε στην Κρήτη έγραφε η εφημερίδα Σάλπιγξ στις 4 Οκτωβρίου 1896: «Ναι, έπρεπε, ήταν ανάγκη ανάμεσα στα διαλεχτά παλικάρια π’ απ’ όλα τα ελληνικά μέρη έτρεξαν με εθθουσιασμό στης Κρήτης τα αιματοβαμμένα βουνά για να χτυπήσουν τους φονιάδες του Χαμίμη, έπρεπε να βρεθεί κ΄ένας λεβέντης Κύπριος, π΄ αντιπροσωπεύοντας αυτός μόνος ολάκερο το νησί μας να κδικηθή για όλα τα βάσανα και τις πίκρες, που μας πότιζαν για τρακόσια χρόνια».
Ονομαστικός κατάλογος με τους Κύπριους εθελοντές και των δύο Κρητικών επαναστάσεων υπάρχει στο βιβλίο.
Στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 που ακολούθησε, οι Έλληνες της Κύπρου έκαναν και πάλι έντονη την παρουσία τους.
Το σύνολο των κυπρίων εθελοντών ξεπέρασε τους 1.000 άντρες και ήταν το πολυπληθέστερο σώμα από αυτά που εκπροσώπησαν τις αλύτρωτες πατρίδες της εποχής στον πόλεμο. Σύμφωνα με πληροφορίες μεταξύ των εθελοντών που έφυγαν σε δύο κυρίως αποστολές από την Κύπρο, ήταν και 15 μαθητές του Παγκυπρίου Γυμνασίου Λευκωσίας καθώς και 12 μοναχοί και δόκιμοι της Μονής Κύκκου.
Οι κύπριοι εθελοντές έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής από τον λαό της Αθήνας. Παρέλασαν μάλιστα από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι την πλατεία Ομόνοιας μέσα σε επευφημίες και χειροκροτήματα από χιλιάδες κόσμου. 
Στις 27 Μαρτίου 1897 ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος απέστειλε 555 εθελοντές υπό τον έφεδρο υπολοχαγό Νέαρχο Φυσεντζίδη μαζί με ένα τηλεγράφημα προς το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών με το παρακάτω μήνυμα: «Παρακαλούμε παραλάβετε, κατατάξητε όπως μη η Κύπρος μείνει αμέτοχος είς θυσίαν αίματος».
Χάρη στην έρευνα του καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Πέτρου Παπαπολυβίου γνωρίζουμε ονομαστικά για κάποιους Κύπριους εθελοντές που έλαβαν μερος στον Μακεδονικό Αγώνα 1904-1908. Κάποιες πληροφορίες μάλιστα φέρουν Κύπριους να εισέρχονται από την αρχή του αγώνα μυστικά στη Μακεδονία στο πλευρό του ήρωα Παύλου Μελά. Ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του Παύλου Μελά εμφανίστηκε και στην Κύπρο μία τάση για ένταξη εθελοντών στα ένοπλα σώματα της Μακεδονίας.
Γράφει χαρακτηριστικά ο πρόξενος της Ελλάδας στην Κύπρο Ιωάννης Καλούτσης στις 20.11.1906 απευθυνόμενος προς το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών:«…Πολλοί Κύπριοι εκ πατριωτικών αισθημάτων ωθούμενοι, συχνάκις προσέρχονται εις το Προξενείο ερωτώντες αν είναι δεκτοί  εθελονταί δια τα μακεδονικά σώματα, όπως εν τοιαύτη περιπτώσει προσέλθη ικανός αριθμός εκ Κύπρου. Μη γιγνώσκων τι να απαντήσω προς αυτούς, παρακαλώ όπως με εφοδιάσετε δια των αναγκαίων οδηγιών προς περαιτέρω ενέργειαν…». 
Η επίσημη Ελληνική κυβέρνηση ήταν σε πολύ δύσκολη θέση στο τι θα απαντούσε στους Κύπριους που ζητούσαν να πολεμήσουν ως εθελοντές αφού δεν είχε ποτέ κυρήξει επίσημα πόλεμο. Ο πόλεμος διεξαγόταν από αυτόνομες αντάρτηκες ομάδες τις οποίες καθοδηγούσαν καπετάνιοι.
Διασημότερος των Κυπρίων Μακεδονομάχων είναι ο Παφίτης Γεώργιος Αργυρού Κυπραίος ο οποίος εισήλθε κρυφά στη Μακεδονία τον Ιούνιο του 1907 με την ομάδα του Εμμανουήλ Κατσίγαρη (καπετάν Καραμανώλη) και ανέλαβαν δράση ανατολικά της πόλης του Μοναστηρίου (σημερινά Σκόπια), όπου τότε κατοικούσε ακμαίος ελληνικός πληθυσμός. Ο Αργυρού έλαβε μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων και του Τουρκικού Στρατού. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης μάλιστα ο Αργυρού χρίστηκε ομαδάρχης. Τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε κρυφά για περίθαλψη στη πόλη του Μοναστηρίου. Παρέμεινε για 5 βδομάδες νοσηλευόμενος υπό τη φροντίδα του Ελληνικού Προξενείου. Αργότερα εντάχθηκε, μαζί με 4 άντρες του στο σώμα του Παναγιώτη Γερογιάννη και λίγο μετά σε αυτό του Γεώργιου Βολάνη.
Λόγω της γλωσσομάθειάς του (ο Αργυρού μιλούσε τουρκικά, αγγλικά και βουλγάρικα) ανέλαβε ειδικές αποστολές ενώ λάμβανε μέρος και στις ανακρίσεις των αιχμαλώτων.
Αρκετούς από τους Κύπριους εθελοντές που συμμετείχαν στον ατυχή πόλεμο του 1897 αλλά και στον Μακεδονικό Αγώνα, τους βλέπουμε να επιστρέφουν στο Μακεδονικό Μέτωπο και στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 με στόχο να ολοκληρώσουν τον αγώνα τους καταφέρνοντας αυτή τη φορά να απελευθερώσουν την Μακεδονία και τη Θράκη επεκτήνοντας τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κύπριου Σάββα Τσερκέζη ο οποίος πολέμησε στον πόλεμο του 1897 και το 1912 σε ηλικεία 38 ετών επέστρεψε στο ίδιο μέτωπο, από την Αμερική όπου βρισκόταν, ως εθελοντής. Λόγω της ηλικείας του, του προτάθηκε να παραμείνει στα μετόπισθεν και να μην πάει στην πρώτη γραμμή. Ο ίδιος όμως απάντησε: «..δεν ήλθον από δέκα χιλιάδες μίλια να φυλάττω τας Αθήνας, αφού αισθάνομαι ότι έχω αρκετάς δυνάμεις όπως υποστώ τας κακουχίας, οιαιδήποτε και αν είναι εκείναι τα οποίας υφίσταται εις μάχημος στρατιώτης. Άλλωστε, θέλω να βγάλω και ολίγην από μούτζαν του 97».
Εμβληματική μορφή των Βαλκανικών Πολέμων είναι ο Κύπριος ήρωας Χριτόδουλος Σώζος ο οποίος, ενώ ήταν εν ενεργεία Δήμαρχος Λεμεσού, κατατάγηκε εθελοντής και ως απλός στρατιώτης μετέβηκε στο μέτωπο απορίπτοντας πρόταση του Βενιζέλου να υπηρετήσει σε κάποιο επιτελικό γραφείο στην Αθήνα. Ο Χριστόδουλος Σώζος σκοτώθηκε από τουρκικό βόλι στη μάχη του Μπιζάνιου στις 6 Δεκεμβρίου 1912. Η πόλη των Ιωαννίνων σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θυσία του στην απελευθέρωση της, έδωσε το όνομα του σε δρόμο της ενώ έστησε και προτομή του στις όχθες της ιστορικής λίμνης της και πλάι στην προτομή του επίσης Κύπριου φοιτητή Μιχαήλ Στηβαρού που σκωτώθηκε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Μετά την επίσημη ένταξη της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, πολλοί Κύπριοι κατατάγηκαν στον Βρετανικό Στρατό αφού έτσι πολεμούσαν τον κοινό εχθρό του έθνους, τους Γερμανούς.
Κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-1922, παρά το γεγονός ότι οι Βρετανικές αρχές απαγόρευσαν την έξοδό εθελοντών από το νησί, πολλοί ήταν αυτοί που βρήκαν τον τρόπο και κατάφεραν να καταταγούν στον Ελληνικό Στρατό. Σύμφωνα με τις πηγές  καταγράφονται 145 Κύπριοι αξιωματικοί και οπλίτες που κατάφεραν να εντοπιστούν και έλαβαν μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Από αυτούς 29 είναι αξιωματικοί (ένας νεκρός και 7 τραυματίες) και 116 οπλίτες (27 νεκροί, 17 τραυματίες και ένας αγνοούμενος). Θρυλική υπήρξε η παρουσία του Κύπριου αξιωματικού του Ιππικού Ιωάννη Τσαγκαρίδη στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες από το μέτωπο όταν ο Τσαγγαρίδης με τους άντρες του επιτιθόταν οι τούρκοι υποχωρούσαν πανικόβλητοι φωνάζοντας «Τσαγγαρίδη μπίμπαση κελίορ» (Έρχεται ο ταγματάρχης Τσαγγαρίδης). Να σημειωθεί ότι κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, έλαβε το βάπτισμα του πυρός και ο νεαρός τότε ανθυπολοχαγός πεζικού Γεώργιος Γρίβας (ο μετέπειτα αρχηγός της ΕΟΚΑ, Διγενής).
Στα Οκτωβριανά του 1930 υπάρχει ειδική αναφορά στο βιβλίο περιγράφοντας με λεπτομέρια τα γεγονότα, τη δολοφονία του μαθητή Ονούφριου Κληρίδη και τις εξορίες που ακολούησαν.
Η συμμετοχή των Κυπρίων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά την Ιταλική επίθεση αλλά και κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είναι ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου. Ειδική αναφορά γίνεται στην αντιστασιακή Οργάνωση Χ του Γεώργιου Γρίβα παρέχοντας πολίτυμα στοιχεία για τη δράση της. Αναφορά γίνεται  και στον Κύπριο Μαραθωνοδρόμο Στέλιο Κυριακίδη που αγωνίστηκε στον στίβο για τον πεινασμένο και καταβεβλιμένο από τις κακουχίες της κατοχής ελληνικό λαό.
Το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, έχει επίσης το δικό του κεφάλαιο στο βιβλίο.
Τέλος, μεγάλο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Στο κεφάλαιο αυτό ο αναγωνώστης μπορεί να διαβάσει για τις ζυμώσεις που έγιναν και οδήγησαν στην ίδρυση της ΕΟΚΑ, την προπαρασκευή του Αγώνα, ειδικά υποκεφάλαια για το ρόλο της γυναίκας, της νεολάιας, των Ελλαδιτών αλλά και των τουρκοκυπρίων στον Αγώνα.
Επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο στο ρόλο των Ελλαδιτών στον Αγώνα της ΕΟΚΑ στον οποίο θεωρώ ότι δεν δίνεται η δέουσα σημασία. Στην Κύπρο επιλέχτηκε να διεξαχθεί συγκεκριμένης μορφής αγωάνας. Ανταρτοπόλεμος με συμμετοχή ντόπιων οι οποίοι εφόσον δεν ήταν σεσιμασμένοι και επικυρηγμένοι θα μπορούσαν να επιστρέφουν στα σπιτια και την καθημερινότητά τους. Σκόπιμα δεν επιλέγηκε ανοικτή αντιπαράθεση με τα βρετανικά στρατεύματα και συμμετοχή πλήθους στρατιωτών, η οποία δεν θα είχε καμία τύχη απέναντι στα ισχυρά και υπερσύγχρονα για την εποχή Βρετανικά στρατεύματα. Έτσι, δεν ζητήθηκε και δεν επιδιόχθηκε η συνεισφορά Ελλαδιτών στον ένοπλο αγώνα.Εξάλλου ο Αγώνας της ΕΟΚΑ έφερε σε πολύ δύσκολή θέση την επίσημη Ελληνική Κυβέρνηση που είχε σαν κλυριους συμμάχους της τους Βρετανούς.Παρ΄όλ΄αυτά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στη συμπαράσταση του Ελληνικού λαού στον αγώνα, στις μαχητικές διαδηλώσεις υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα οι οποίες είχαν και νεκρούς (στη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα για τον επικείμενο απαγχονισμό των Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου είχαμε 4 Ελλαδίτες διαδηλωτές νεκρούς).
Μπορεί λοιπόν το επίσημο Ελληνικό Κράτος να μην ενεπλάκη στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, ο απλός λαός της Ελλάδος όμως υποστήριζε με σθένος τον Αγώνα. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τη σημαντική βοήθεια που προσέφεραν συγκεκριμένα πρόσωπα, Ελλαδίτες με δική τους πρωτοβουλία. Σημαντική ήταν η στήριξη του τότε αρχηγού του Ελληνικού Γενικού Επιτελείου Στρατού-ΓΕΣ Γεώργιου Κοσμά αλλά και του αρχιεπίσκοπου Αθηνών Σπυρίδωνα στη σύλληψη της ιδέας για έναρξη απελευθερωτικού Αγώνα στην Κύπρο καθώς και την προπαρασκευή του.
Οι Κρητικοί Μανώλης και Γιάννης Μπαντουβάς εκπαίδευσαν αντάρτες οι οποίοι στελέχωσαν την ΕΟΚΑ ως μαχητές.
Το πλήρωμα που μετέφερε τον Γρίβα κρυφά στην Κύπρο αλλά και τον οπλισμό με τον οποίο ξεκίνησε ο Αγώνας ήταν όλοι Ελλαδίτες με καπετάνιο τον Ευάγγελο Λουκά (Κουταλιανό) από το νησί της Σαλαμίνας ο οποίος μάλιστα συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Βρετανούς.
Η σχέση της ΕΟΚΑ με την Ιρλανδική οργάνωση IRA, λεπτομέριες για τα βασανιστήρια που έκαναν οι Βρετανοί στους αγωνιστές και ο ρόλος των προδοτών στον Αγώνα είναι επίσης θέματα που αγγίζονται στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Η σχέση συγκεκριμώνων αθλητικών σωματείων με τον Αγώνα καθώς και άλλες άγνωστες ιστορίες της εποχής περιλαμβάνονται επίσης στο βιβλίο.
Θα μου επιτρέψετε να διαβάσω το απόσπασμα που αφορά τον ΑΠΟΕΛ:Ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας ιδρύθηκε το 1926 και συμμετείχε ενεργά σε όλους τους αγώνες του έθνους. Ήδη από τα Οκτωβριανά του 1931 είχε νεκρό ποδοσφαιριστή του, τον Ονούφριο Κληρίδη Κατά την περίοδο του Αγώνα της ΕΟΚΑ αρκετοί παράγοντες, αθλητές, μέλη και φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ εντάχθηκαν στις δυνάμεις της ΕΟΚΑ και με ενθουσιασμό και πατριωτισμό πολέμησαν τους Άγγλους αποικιοκράτες ενώ μερικοί θυσίασαν και αυτή ακόμη τη ζωή τους.  Ο πρώτος απαγχονισθείς ήρωας της ΕΟΚΑ, ο Μιχαλάκης Καραολής ήταν αθλητής στίβου του ΑΠΟΕΛ, ενώ ο Χαράλαμπος Μούσκος που έπεσε μαχόμενος κατά των Άγγλων, σε ενέδρα στη περιοχή Σόλων ήταν αγνός φίλαθλος του Σωματείου. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός πως ο ΑΠΟΕΛ, δευτεραθλητής της ποδοσφαιρικής περιόδου 1955-1956, τερμάτισε τελευταίος τον επόμενο  χρόνο. Αιτία ήταν το γεγονός πως πολλοί από τους ποδοσφαιριστές του εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ και πέρασαν αρκετό καιρό στα κρατητήρια. Συγκεκριμένα, από τους έντεκα βασικούς παίκτες της ομάδας, οι οκτώ βρέθηκαν στα κρατητήρια, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση αυτή του τερματοφύλακα Κόκου Αλωνεύτη (υπεύθυνος της ΕΟΚΑ στον Στρόβολο) που έμεινε πάνω από έναν χρόνο υπό κράτηση.  Η περιγραφή του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΕΛ Χαράλαμπου Λόττα είναι ενδεικτική:«Ένα βράδυ του ’57 ήμουν σε ενέδρα. Θα περνούσε στρατιωτικό όχημα στις 6:00 π.μ. και περιμέναμε όλο το βράδυ, ξάγρυπνοι, για να ρίξουμε χειροβομβίδα. Το όχημα δεν πέρασε. Στις 10:00 π.μ. ήμουν στο οίκημα του ΑΠΟΕΛ, για να πάμε στο Βαρώσι να παίξουμε με την Ανόρθωση. Φάγαμε τέσσερα γκολ, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Με ρώτησε ο Ταλιανός αν ήμουν καλά και απάντησα καταφατικά. Τι να έλεγα, ότι ήμουν ενέδρα;».Τότε οι αγωνιστές δεν μιλούσαν σε κανέναν. Ούτε καν στους ίδιους τους συμπαίκτες τους.Το οίκημα του ΑΠΟΕΛ ερευνήθηκε από τους Βρετανούς και κατά την έρευνα χάθηκε μέρος του αρχείου του Συλλόγου. Ο τότε πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ, Ευθύβουλος Ανθούλλης και ο τότε γενικός γραμματέας Τίτος Φάνος συνελήφθηκαν και κλείστηκαν στα κρατητήρια για τη δράση τους στην ΕΟΚΑ.Αισθητή επίσης ήταν η συμμετοχή του ΑΠΟΕΛ και στον διακοινοτικό αγώνα του 1963. Το οίκημα του, που βρισκόταν στην οδό Λεωνίδου, μετατράπηκε σε πραγματικό οπλοστάσιο και ορμητήριο του Αγώνα. Πολλά μέλη του ΑΠΟΕΛ έδωσαν τη ζωή τους στην πρώτη γραμμή κατά των Τούρκων. Έτσι ένας άλλος κατάλογος ηρώων προστέθηκε στο ηρώο του ΑΠΟΕΛ: Αντώνης Ιωάννου, Λεύκος Αναστασιάδης, Φίλιππος Χατζηγεωργίου, Γιαννάκης Αεροπόρος, Ευάγγελος Πάυλου, Κωστάκης Πατσαλίδης είναι μερικά από τα ονόματα των μελών του ΑΠΟΕΛ που θυσίασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι κατά των Τούρκων.
Ο φόρος αίματος του ΑΠΟΕΛ για την πατρίδα συνεχίστηκε και αργότερα, κατά την τουρκική εισβολή του 1974 αφού ο υποστράτηγος Τάσος Μάρκου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΑΠΟΕΛ και έφορος ποδοσφαίρου, υπερασπίστηκε σαν λιοντάρι την πατρική γη στη μάχη της Μιας Μηλίας όπου και θυσιάστηκε ηρωικά. Επίσης ο  καλαθοσφαιριστής Γιαννάκης Μαύρος (αδελφός του δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου) έπεσε στο πεδίο της μάχης, ενώ ο πρωταθλητής στην επιτραπέζια αντισφαίριση, Μιχαλάκης Ζαμπάς και ανθυπίλαρχος των τεθωρακισμένων, που θεωρείτο αγνοούμενος από το 1974, αναγνωρίσθηκε το 2001 με τη μέθοδο του DNA και κηδεύτηκε με τιμές ήρωα, τον Ιούνιο του 2001.
Θα κλείσω την παρουσίαση επισημένοντας δύο περιπτώσεις που προκύπτουν μέσα από τις περιγραφές του βιβλίου και οι οποίες αναδυκνύουν τη διαχρονικότητα των πόθων των Κυπρίων καθώς και την ελληνικότητά τους:Ο Χριστόδουλος Σώζος, ο ήρωας του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στον οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, δεν βρέθηκε τυχαία στο μέτωπο. Βρέθηκε μετά από δική του επιλογή εφού είχε γαλουχηθεί γενεά προς γενεά με τα ελληνικά ιδεώδη. Ήταν γιος του Σώζου Λοϊζου, ο οποίος πολέμησε ως εθελοντής στην Κρήτη το 1866 και εγγονός του Αντώνη Ιακώβου Λοϊζου που πολέμησε το 1821 κάτω από τις διαταγές του Φαβιέρου.
Ο μετέπειτα αρχηγός της ΕΟΚΑ, που έγινε γνωστός και ως Διγενής γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Η μοίρα του συνδέθηκε από πολύ νωρίς με τους αγώνες του έθνους για ελευθερία. Το όνομά του «Γεώργιος» το πήρε από το όνομα του θείου του, αδερφού της μητέρας του που έπεσε μαχόμενος στην Κρητική Επανάσταση του 1895-1898. Στην αρχή υπογραφόταν Θεοδώρου από το όνομα του πατέρα του (Θεόδωρος), μια τακτική που ακολουθούσαν στην Κύπρο από τον καιρό της τουρκοκρατίας προκειμένου να χάνονται τα επίθετα για να μην δίνεται αφορμή στους Τούρκους να στοχοποιούν τους απογόνους για ενέργειες και δράσεις των προγόνων τους. Όταν ο Γεώργιος πήγε σχολείο, ο εξ Ελλάδος καθηγητής του τους εξήγησε ότι δεν είναι σωστό να αλλάζουν σε κάθε γενιά το επώνυμό τους. Ο Γεώργιος το είπε αυτό στον πατέρα του ο οποίος του είπε ότι, τότε θα πρέπει να πάρει το επώνυμο Γρίβας, γιατί η οικογένειά τους είχε καταγωγή από τον ομώνυμο ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης.
Οι Έλληνες της Κύπρου ως αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου ελληνικού έθνους, πολέμησαν για αιώνες, με κάθε δυνατό τρόπο ώστε να καταφέρουν να ενωθούν με τον εθνικό κορμό. Έδωσαν επίσης το παρών τους, όποτε χρειάστηκε, για την υπεράσπιση της μητέρας πατρίδας και την απελευθέρωση αλύτρωτων ελληνικών εδαφών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο περιλαμβάνει σημαντικά και ενδιαφέροντα ιστορικά γεγονότα που αποδεικνύουν τους διαχρονικούς δεσμούς της Κύπρου με τη μητροπολιτική Ελλάδα και την προσφορά των Ελλήνων του νησιού στην εδραίωση του έθνους.

"Βιβλιοθήκες του Ελληνισμού": ημερίδα και συζήτηση στρογγυλής τραπέζης

Η Κυπριακή Ένωση Βιβλιοθηκονόμων - Επιστημόνων Πληροφορήσης (ΚΕΒΕΠ) και ηΈνωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων & Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΕΕΒΕΠ) σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου –  Μορφωτικό Γραφείο της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας σας προσκαλούν στην επιστημονική ημερίδα με θέμα:«Oι Βιβλιοθήκες του Ελληνισμού»Σήμερα, η σημασία των Βιβλιοθηκών στην ανάπτυξη και διάδοση του πολιτισμού παραμένει ανεκτίμητη. Για την Ελλάδα, αλλά κυρίως για τον ελληνισμό της Διασποράς, οι Βιβλιοθήκες αποτελούν την κιβωτό της πνευματικής του παρακαταθήκης. Εκεί καταγράφεται ο πλούτος της πορείας της ελληνικής σκέψης διά μέσου των αιώνων.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018
Ώρα: 09.00 – 15.00
«Σπίτι της Κύπρου»Μορφωτικό Γραφείο Πρεσβείας Κυπριακής Δημοκρατίας
Ξενοφώντος 2Α, 105 57 – Αθήνα


09:00 – 09:30 Προσέλευση 09:30 – 09:45 Προσφωνήσεις / Χαιρετισμοί Συντονισμός Σ. Τσάφου, Αν. Καθηγήτρια, Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας & Συστημάτων Πληροφόρησης, ΤΕΙ Αθήνας 10.00 – 10.30 Φίλιππος Τσιμπόγλου, Γενικός Διευθυντής Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος«Ανοικτά ζητήματα συνεργασίας των βιβλιοθηκών του Ελληνισμού» 10.30 – 11.00 Jacques Bouchard, Καθηγητής / Διευθυντής του Κέντρου Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ (Καναδάς)«Νικόλαος Μαυροκορδάτος : μια έμψυχος βιβλιοθήκη» 11.00 – 11.30 Ανδρέας Κ. Ανδρέου (Καπανδρέου), Βιβλιοθηκονόμος / Συγγραφέας«Κυπριακές βιβλιοθήκες: ιστορία, παρόν, μέλλον» 11.30 – 11.50 Διάλειμμα – ροφήματα 11.50 – 12.10 Χρύσα Μαλτέζου, Ακαδημαϊκός, πρώην Διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας«Από τη Βιβλιοθήκη του Βησσαρίωνα στη βιβλιοθήκη του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας» 12.10 – 12.30 Ίλια Χατζηπαναγιώτη-Sangmeister, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου«’ Ἔμβα καὶ εὐγενισθῇς’: Έλληνες επισκέπτες ευρωπαϊκών βιβλιοθηκών (1760-1834)» 12.30 – 12.50 Αλεξάνδρα Παπάζογλου, Διευθύντρια των Βιβλιοθηκών Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, Κολλέγιο Αθηνών – Κολλέγιο Ψυχικού
«Η Ελληνική Συλλογή της Βιβλιοθήκης Widener του Πανεπιστημίου Harvard: δεξαμενή ακαδημαϊκού και πολιτιστικού πλούτου» 12.50 – 13.10 Ελένη Κεκροπούλου / Εκδότρια / Συγγραφέας«Πως η πτώση του Βυζαντίου ενίσχυσε με το Ελληνικό Πνεύμα της Βιβλιοθήκες της Δύσης» 13.10 – 13.25 Αλέξανδρος Μαλλιάς Πρέσβης επί τιμή«Εθνική  Συνεννόηση και  Εξωτερική Πολιτική» 13.25 – 14.15 Διάλειμμα 14.15 – 15.00 Στρογγυλό Τραπέζι & ανοικτή συζήτηση με το κοινό«Βιβλιοθήκες του Ελληνισμού»Συντονιστές:Π. Θεμιστοκλέους, Πρόεδρος Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ)Χ. Κυριακοπούλου,  Πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων & Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΕΕΒΕΠ)Συμμετέχοντες: Φ. Τσιμπόγλου, J. Bouchard, Χ. , Μ. Σφακάκης, Χ. Μαλτέζου, Α. K. Ανδρέου, Ί.Χατζηπαναγιώτη,  Α. Παπάζογλου, Ε. Κεκροπούλου . 15.00 – 15.15 Κλείσιμο ημερίδας – Συμπεράσματα


Η εκδήλωση στο Facebook: https://www.facebook.com/events/1995442487138246/?notif_t=plan_user_invited&notif_id=1516193774781948

Μεταμορφώσεις: διηγήματα του Κυριάκου Στυλιανού

«Μεταμορφώσεις» είναι ο τίτλος της τελευταίας συλλογής διηγημάτων του Κυριάκου Στυλιανού (Λευκωσία: [χ.ο.], 2017).
Οι «Μεταμορφώσεις» είναι το τέταρτο στη σειρά βιβλίο του συγγραφέα. Προηγήθηκαν οι επίσης συλλογές διηγημάτων «Μεταμεσονύκτιοι αναλογισμοί» (Επιφανίου, 2010), «Σκυτάλη» ([χ.ο.], 2013) και «Μια ζωή» ([χ.ο.], 2015).
Στις «Μεταμορφώσεις» ο συγγραφέας μας ξαφνιάζει παρουσιάζοντάς μας 36 πολύ μικρά διηγήματα (τα περισσότερα από αυτά δεν ξεπερνούν τις 2 σελίδες). Η εξήγηση για την περιορισμένη τους έκταση, ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στην πολιτιστική στήλη της εφημερίδας «Αλήθεια».
Η μικρή τους έκταση πάντως δεν αφαιρεί από την ποιότητά τους και θεωρώ ότι τα κάνει πιο δυναμικά και πιο ευκολοδιάβαστα.Ο Κυριάκος Στυλιανού στα διηγήματά του χρησιμοποιεί αρκετά τον συμβολισμό θέλοντας να αγγίξει ευαίσθητα θέματα που αφορούν την πολιτική, την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις.Σαν δείγμα γραφής του συγγραφέα ακολουθεί το διήγημα το οποίο θεωρώ ότι ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα και έχει τον τίτλο «Μια ιστορική μέρα»:
Στυλιανού, Κυριάκος. Μεταμορφώσεις: διηγήματα. Λευκωσία: [x.o.], 2017.

Ποιητικές συλλογές της Παρασκευής Λακαταμίτου (Κύπριδα)

Υπογράφοντας με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Κύπριδα», η κυπριακής καταγωγής Παρασκευή (Σκεύη) Λακαταμίτου παρουσίασε μέσα στο 2017 τις δύο πρώτες της ποιητικές συλλογές.
Αφορμή για τις δύο αυτές εκδόσεις, αποτέλεσε η ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Λογοτεχνών  Λεμεσού "Βασίλης Μιχαηλίδης" τον Οκτώβριο του 2017 να βραβεύσουν και αναγορεύσουν τη Σκεύη Λακαταμίτου ως Επίτιμο Μέλος της Εταιρείας.
Η μια συλλογή έχει τίτλο «Ο τόπος μας, η καρδιά μας». Στα πρώτα ποιήματά της συλλογής είναι διάχυτη η νοσταλγία για τον τόπο καταγωγής της, την Κύπρο (ποιήματα: «Κύπρος μου», «Ο τόπος μας», «Κατεχόμενη πατρίδα», «Κύπριδα γη»).Ειδική μνεία, όμως, κάνει η ποιήτρια και στον μόνιμο τόπο διαμονής της που είναι η Σύρος (ποιήματα: «Στη γη της Σύρας» και «Αιγαίον πέλαγος») και στην οποία μέσα από τους στίχους της εκφράζει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της για τη φιλοξενία που δέχτηκε.Μέσα από τους στίχους των υπόλοιπων ποιημάτων της συλλογής η Λακαταμίτου εκφράζει την ευαισθησία και τις απόψεις της για τη ζωή.
"Η μεγαλοσύνη ενός τόπουβρίσκεται στην ψυχή των ανθρώπων του"
Λακαταμίτου, Παρασκευή (Κύπριδα). Ο τόπος μας, η καρδιά μας: ποιητική ανθολογία. Σύρος: [χ.ο.], 2017.

Η συλλογή «Ύμνοι Ολυμπιακοί» αποτελείται από 14 ποιήματα όλα αφιερωμένα στους Ολυμπιακούς αγώνες και στα ιδεώδη τους, με αναφορές κυρίως σε αρχαιοελληνικά πρόσωπα και γεγονότα.
"Σκοπός σου φυσικά να είναι η νίκη,όμως στον στίβο δεν υπάρχουνε νικημένοικαι οι πιο τρανή τιμή, σ' εκείνον ανήκει,που Θάρρεψε και πάλεψεκαι δίνει ό,τι του μένει"
Επιλέγω να παρουσιάσω ένα ποίημα από τη συλλογή «Ύμνοι Ολυμπιακοί» το οποίο όμως έχει αναφορές και στην ιδιαίτερη πατρίδα της Λακαταμίτου.
ΚΥΠΡΟΣ Η ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΗ Η Κύπρος η τρισμέγιστη,στην άκρη της Μεσογείου,κι αυτή Ολυμπιονίκες γέννησεμέσα στην ιστορία.
Η Σαλαμίς τον Ηρακλείδηανέδειξε νικητή Σταδίου Δρόμου,κι οι Θεατές σαν κύματα
ζωηρά επευφημούν.Λακαταμίτου, Παρασκευή (Κύπριδα). Ύμνοι Ολυμπιακοί. Σύρος: [χ.ο.], 2017.

Ο συγγραφέας Χρίστος Ρ. Τσαήλης για τον Γιο της Μάγισσας

(κριτική του Χρίστου Ρ. Τσαήλη στο GoodReads)

Καπανδρέου, Ανδρέας.  Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες . Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2012.
Όταν πιάνεις στα χέρια σου ένα βιβλίο διηγημάτων ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Κι όταν ο τίτλος σε προετοιμάζει για κάτι βαθύτερο, υπερφυσικό, χαμηλώνεις τον φωτισμό στο δωμάτιο γύρω και αφήνεις να πέφτει το φως μόνο εκεί - στις σελίδες, στο πρόσωπό σου και στα χέρια. Τα ακροδάκτυλά σου δειλά γυρνάνε σελίδα τη σελίδα όπως βυθίζεσαι.
Βυθίστηκα. Αφού τρόμαξα με τη δημιουργία της Βίβλου του Διαβόλου, απορροφήθηκα. Δεν άφησα το βιβλίο αυτό παρά μόνο όταν το τελείωσα. Παράξενες ιστορίες, αλλόκοτες, απρόσμενες ανατροπές, ήρωες που βρίσκονται ξαφνικά ανήμποροι απέναντι από το κακό, κάποτε το νικούν, κάποτε υπερνικούνται. Δεν θέλω να μιλήσω συγκεκριμένα για ιστορίες, για να μην χαλάσω καμία από αυτές. Απλά να ξεχωρίσω τον ήρωα που τον καταπίνει το κήτος. Ακόμη με στοιχειώνει η ιστορία αυτή. Ααα ναι, να μην ξεχάσω και το σπαθί και τη συμφωνία της αθανασίας σε εκείνο το μυστήριο σπίτι... 
Ολοκληρο το βιβλίο με έχει στοιχειώσει. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μόνο διαβάστε μετά τα μεσάνυχτα, αν θέλετε το πακέτο ολόκληρο. Για να απολαύσετε και τον εφιάλτη που ακολουθεί.

Όσο για τη γλώσσα που ο Ανδρέας Καπαντρέου χρησιμοποιεί στο βιβλίο, την βρήκα ενδιαφέρουσα, με μια νότα αρχαϊσμού, με αλεπάλληλους ιδιωματισμούς και σημεία όπου η περιγραφή γίνεται "βιβλική" για να δικαιολογήσει τον εποχιακό χαρακτήρα ορισμένων από τις ιστορίες. Ο γιος της Μάγισσας είναι ένα βιβλίο που θα ενθουσιάσει τον αναγνώστη του υπερφυσικού.

Πηγή: https://www.goodreads.com/review/show?id=502476937

Τα αρχικά σκίτσα του Star Wars (όταν ο Luke Skywalker ήταν κορίτσι)

A long time ago in a galaxy far far away... [Πριν από πολύ καιρό σε έναν γαλαξία πολύ μακριά...].

Με αυτή τη, διάσημη πλέον, φράση, γραμμένη με μπλε χαρακτήρες, αποφάσισε ο George Lukas to 1977 να μας εισάξει στον διαστημικό κόσμο του Star Wars ("Ο Πόλεμος των Άστρων"). Από τότε κυκλοφόρησαν άλλες 7 ταινίες Star Wars (σύνολο 8), αλλά και βιντεοπαιχνίδια, τηλεοπτικές σειρές, κόμιξ, γραφικές νουβέλες, καθώς και εκατομμύρια παιχνίδια και αξεσουάρ τα οποία έγιναν δημοφιλή, με φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.
Τους πρώτους χαρακτήρες του Star Wars αποτύπωσε το 1975 σε χαρτί, ο γραφίστας Ralph Angus McQuarrie (εργάστηκε και στις παραγωγές: Star Trek, Battlestar Galactica, E.T. ο Εξωγήινος, κ.α.). 
Τα αρχικά σχέδια του McQuarrie βοήθησαν τον George Lukas να παρουσιάσει τη δουλειά του και να λάβει χρηματοδότηση για την πρώτη ταινία από την 20th Century Fox. Στη συνέχεια βέβαια και μέχρι να γυριστεί η πρώτη ταινία, έγιναν κάποιες αλλαγές στα σχέδια και στους χαρακτήρες. Μια βασική διαφορά ήταν αυτή που αφορούσε τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή Luke Skywalker ο οποίος αρχικά ήταν σχεδιασμένος έτσι ώστε να είναι κορίτσι! Κάποιες άλλες διαφορές ήταν ότι οι Stormtroopers (στρατιώτες της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας) είχαν όλοι τους φωτόσπαθα και ο Han Solo φορούσε κάπα.Βασισμένοι στα αρχικά σχέδια του 1975, του McQuarrie, μια ομάδα φοιτητών της σχολήςψηφιακών κινουμένων σχεδίων και οπτικών εφέ DAVE (Digital Animation and Visual Effects) στο Ορλάντο, προσπάθησε να ζωντανέψει αυτό τον πρώιμο κόσμο, δημιουργώντας ένα υποθετικό τρέιλερ:
- Διαβάστε επίσης: Ο θρυλικός κόσμος του Star Wars και η αρίθμηση των ταινιών του