Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 79

Σκιές της νύχτας: ιστορίες τρόμου του Φοίβου Κυπριανού

Ο Κύπριος συγγραφέας Φοίβος Κυπριανού εξέδωσε το καλοκαίρι του 2017 την πρώτη προσωπική του συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σκιές της νύχτας».
Ο συγγραφέας μας δίνει καλά δείγματα γραφής προσπαθώντας, μερικές φορές με επιτυχία, να ξαφνιάσει τον αναγνώστη με το ανατρεπτικό τέλος που επιλέγει. Πιο τρομακτικό από τα διηγήματα του βιβλίου βρήκα «Το κτήνος» ενώ επίσης ξεχώρισα τα διηγήματα  «Γιοσόκο» και «Η καρέκλα».
Γενικά πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο εννέα ιστοριών τρόμου, σε 106 σελίδες, που διαβάζεται γρήγορα και «ευχάριστα» από τους λάτρεις του είδους.Οι ιστορίες:Η φοιτήτρια: Δύο φοιτήτριες ταξιδεύουν για διακοπές στην Ίο αλλά μόλις φτάνουν εκεί μαθαίνουν για έναν δολοφόνο που επιτίθεται σε ανυποψίαστες τουρίστριες.
Το κτήνος: Αστυνομική ιστορία κατά την οποία ο αστυνομικός – ντετέκτιβ προσπαθεί να εξιχνιάσει μια υπόθεση κατά την οποία ένας κατά συρροή σαδιστής δολοφόνος σκοτώνει τα θύματά του αφού πρώτα τα  βασανίσει φρικτά. Το διήγημα περιλαμβάνει ανατριχιαστικές περιγραφές ακρωτηριασμών. 
Γιοσόκο: Μια Γιαπωνέζα μαθήτρια εγκλωβίζεται στο σχολικό κτήριο όπου κυκλοφορούν δύο φαντάσματα.
Η καρέκλα: Η παλιά ιστορία μιας μάγισσας που επιστρέφει από το παρελθόν ζητώντας εκδίκηση.
Η νοσοκόμα: Μια νοσοκόμα επιστρέφει στη δουλειά της μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε για να ανακαλύψει ότι όλοι της συμπεριφέρονται πλέον διαφορετικά.
Ο λυκάνθρωπος: Σε ένα πολεμικό σκηνικό διαδίδονται φήμες για την ύπαρξη ενός λυκάνθρωπου ο οποίος προβληματίζει τους φαντάρους της περιοχής.
Οι μπλε ορχιδέες: Μια περίεργη παραγγελία για μπλε ορχιδέες.
Τα ίχνη του φονιά: Το πάθος ενός άντρα για ένα αυτοκίνητο αντίκα και ένας περίεργος φόνος.
Το πηγάδι: Μια ιστορία που περιγράφει τα βιώματα ενός ασθενή που βρίσκεται στην εντατική.  
Σύντομη περιγραφήΕννέα καθηλωτικές ιστορίες τρόμου και φαντασίας που θα συναρπάσουν με την απρόσμενη τροπή και τις ανατρεπτικές καταστάσεις που επιφυλάσσουν, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη σε νέα μονοπάτια τρόμου και αγωνίας.
ΠεριγραφήΜια νοσοκόμα επιστρέφει στην εργασία της, μια φοιτήτρια ετοιμάζεται για το ταξίδι που τόσο περιμένει σ’ ένα ειδυλλιακό νησί στο Αιγαίο Πέλαγος.Ένας λάτρης παλαιών αυτοκινήτων, μια μαθήτρια του λυκείου εγκλωβισμένη σε διαφορετικές διαστάσεις, ένας κηπουρός που διερωτάται πώς θα καταφέρει να ικανοποιήσει τα αιτήματα των πελατών του.Μια καρέκλα γεμάτη ιστορία και όχι μόνο... Μια εισβολή διακόπτει την ασφάλεια του σπιτιού ενός άτυχου ζεύγους, ένα πηγάδι χωρίς τέλος και ένας αποκαμωμένος στρατιώτης.Εννέα καθηλωτικές ιστορίες τρόμου και φαντασίας που θα συναρπάσουν με την απρόσμενη τροπή και τις ανατρεπτικές καταστάσεις που επιφυλάσσουν, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη σε νέα μονοπάτια τρόμου και αγωνίας.

*Ο Φοίβος Κυπριανού γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1980 από γονείς πρόσφυγες, εκδιωγμένους από την Κερύνεια λόγω της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974. Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας και τις σπουδές του δημιούργησε τη δική του εταιρεία κατασκευής κήπων και αρχιτεκτονικής τοπίου, συνδυάζοντας τη φαντασία με τη δημιουργικότητα.Του αρέσει ιδιαίτερα να διαβάζει και να γράφει ιστορίες τρόμου και φαντασίας, ενώ αρκετά διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο και σε σχετικά έντυπα και συλλογές διηγημάτων στην Κύπρο.

Η Δέλτος: επιθεώρηση νεότερης ελληνικής ιστορίας και ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας

Κυκλοφόρησε στην Κύπρο το πρώτο τεύχος (Ιουλ. – Δε. 2017) του  περιοδικού «Η Δέλτος».

Το περιοδικό που θα κυκλοφορεί δύο φορές τον χρόνο θα ασχολείται με θέματα που αφορούν τη νεότερη ελληνική ιστορία και λογοτεχνία.

Η Συντακτική Επιτροπή στο πρώτο Εκδοτικό Σημείωμα που δημοσιεύει, αναφέρει:
«Η έκδοση της Δέλτου είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας μιας ομάδας νέων επιστημόνων με στόχο τη συμβολή στην ανάπτυξη και προώθηση των ιστορικών σπουδών στην Κύπρο και τον ευρύτερο ελληνικό χώρο.
Βασικός σκοπός μας είναι η έρευνα και η επιστημονική προσέγγιση της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας, καθώς και της ιστορίας της λογοτεχνίας και των επιστημών γενικότερα.
Παρόλο που τα τελευταία χρόνια οι ιστορικές σπουδές στα ελλαδικά και τα κυπριακά πανεπιστήμια έχουν διευρυνθεί με την εισαγωγή μεταπτυχιακών σπουδών και ερευνητικών προγραμμάτων, εντούτοις οι νέοι ιστορικοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη δημοσίευση των εργασιών τους, επειδή τα ιστορικά επιστημονικά περιοδικά είναι ελάχιστα, χωρίς συχνά σταθερή περιοδικότητα στην έκδοσή τους.
Η Δέλτος φιλοδοξεί με τη σύμπραξη γνωστών και καταξιωμένων ιστορικών να καλύψει αυτό το κενό και να αποβεί, κατά κύριο λόγο, χώρος έκφρασης των νέων ιστορικών. 
Το πρώτο τεύχος είναι αφιερωμένο στον μεγάλο Κύπριο ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τον θάνατό του. Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου έχει κηρύξει το 2017 έτος Βασίλη Μιχαηλίδη, χωρίς όμως αυτό να έχει απήχηση πέρα από τον κυπριακό χώρο. Φιλοδοξία μας είναι με το αφιέρωμα αυτό να κάνουμε τον Μιχαηλίδη ακόμα πιο γνωστό, πιο οικείο στην ευρύτερη ελληνική επιστημονική κοινότητα των ιστορικών και των φιλολόγων.
Το περιοδικό θα κυκλοφορεί δύο φορές τον χρόνο. Οι εργασίες που μας αποστέλλονται υποβάλλονται για κρίση σε τρεις πανεπιστημιακούς.» Υπεύθυνος έκδοσης του βιβλίου είναι ο Γιώργος Γεωργής και σύμβουλοι έκδοσης οι Παντελής Βουτουρής, Βασίλης Καρδάσης και Ιάκωβος Μιχαηλίδης.
Το πρώτο τεύχος έχει αφιέρωμα στον Κύπριο ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη, αφού φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατό του (γεννήθηκε το 1849 και πέθανε το 1917).
Τα περιεχόμενα του τχ.1 είναι τα ακόλουθα:

Κυριάκος Ιωάννου: Ο Βασίλης Μιχαηλίδης και η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Μικρή συμβολή στη μελέτη του ποιήματος «Εις την εικοσστήν πέμπτην Μαρτίου».

Λουίζα Χριστοδούλου: Αφηγηματικές τεχνικές στην «9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία (Κύπρου)» του Βασίλη Μιχαηλίδη: Μια πρώτη προσέγγιση.

Γιώργος Γεωργής: Σεφέρης – Μιχαηλίδης – Κρανιδιώτης.

Μαρία Παναγιώτου: «Πορτ ιν Λίμασσολ άι χαβ νοτ. Γιού μαστ γκο ττου Πισκοπή»: Οι λιμενικές υπηρεσίες της Λεμεσού το 1908 και το αντίστοιχο ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη.

Κωστής Κοκκινόφτας: Φώτης Κόντογλου και Βασίλης Μιχαηλίδης.

Χρίστος Κ. Κυριακίδης: «Κ’ ολόχαροι να κλάψουμε μαζί την ένωσίν μας, να σβύσουμε την δίψαν μας ν’ αναπαυθ’ η ψυχή μας»: Το ενωτικό αίτημα στην ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη.

Κωνσταντίνος Κουράτος: Βαρθολομαίος Βαρτέλλας: Ο Κύπριος ευεργέτης από την Τεργέστη.

Γιώργος Γεωργής: Αιχμάλωτοι και αγνοούμενοι της Ελληνικής Επανάστασης, 1827-1832.

Ανδρέας Χριστοφόρου: Σύρος: Η συγκρότηση ενός εμποροναυτιλιακού κέντρου, 1821-1856.

Ευάγγελος Μ. Φωκάς: «Σε μέναν που το σύναξα, τον ποιητή Παλαίσην, όταν πεθάνω κι’ ύστερα μιαν μακαρκάν να λέσιν». Η περίπτωση του λαϊκού ποιητή Χριστόφορου Θ. Παλαίση εξ Αυγόρου.

Ξένια Παπαδημητρίου: Η Περσεφόνη Παπαδοπούλου και η πρωτοπόρος της δράση.

Χαράλαμπος Γ. Χαραλάμπους: Οι αεροπορικές επιδρομές εναντίον της Κύπρου μέσα από τον ιταλικό τύπο. Μια πρώτη προσέγγιση.

Ιλιάνα Κουλαφέτη: Ρεμπέτικα και Αριστερά. Μια συζήτηση στον «Ρίζο» του ’47 γύρω από την ελληνικότητα και τις ταξικές συνιστώσες του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Χαράλαμπος Αλεξάνδρου: Διατήρηση της ιστορικής μνήμης του αγώνα της ΕΟΚΑ. Η περίπτωση των απομνημονευμάτων.

Αντώνης Κλάψης: Πολυδιάστατη διπλωματία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ελληνική εξωτερική πολιτική, 1974-1980.

Χαμένες πατρίδες: στη μνήμη του Γιάννη Καψή

Θεσσαλονίκη, Σχολή Βιβλιοθηκονομίας, μέσα της δεκαετίας του 90.
Μάθημα: Ελληνική Λογοτεχνία.
Ο καθηγητής μας προέτρεψε να πάρουμε ένα βιβλίο – όποιο θέλαμε για να το διαβάσουμε και να το παρουσιάσουμε.
Εγώ επέλεξα το βιβλίο του Γιάννη Καψή «Χαμένες πατρίδες : Από την απελευθέρωση στην καταστροφή της Σμύρνης» το οποία βρήκα και αγόρασα από ένα πάγκο στην οδό Αριστοτέλους.
Ξέρω! Το βιβλίο, αν και γραμμένο με πολλή γλαφυρότητα,  δεν είναι ακριβώς λογοτεχνικό αφού περιγράφει την ιστορία από την απελευθέρωση μέχρι τον οριστικό χαμό της Σμύρνης. Δεν ξέρω αν μπορείς να χαρακτηρίσεις το βιβλίο και ιστορικό (εξάλλου ο συγγραφέας του δεν ήταν ιστορικός αλλά ένας δημοσιογράφος με σπουδές νομικής).Εγώ πάντως απόλαυσα πολύ το βιβλίο που ήταν μέσα στα ενδιαφέροντά μου (χαμένες πατρίδες) και το οποίο μου κράτησε ευχάριστή συντροφιά. Παρέδωσα και μια εμπεριστατωμένη (απ’ ότι θυμάμαι) εργασία – παρουσίαση του βιβλίου την οποία όμως ο καθηγητής μου δεν εκτίμησε και πολύ αν κρίνω από τον βαθμό που πήρα για τη συγκεκριμένη εργασία.Ο Γιάννης Καψής βλέπετε ήταν χαρακτηρισμένος πολιτικά (κάτι το οποίο δεν μέτρησε καθόλου στη δική μου επιλογή) ενώ το θέμα που διαπραγματευόταν το βιβλίο, ήταν για μερικούς ενοχλητικό.Ας, είναι! Εγώ ευχαριστώ τον Γιάννη Καψή για τη συνολική του συγγραφική δουλειά που μας άφησε φεύγοντας.
Στη μνήμη του Γιάννη Καψή (γεν. 1929 - θαν. 13 Νοε. 2017)
Για την ιστορία, λίγα λόγια για το βιβλίο Το βιβλίο αρχίζει με την απελευθέρωση της Σμύρνης, δίνοντας όλη την απερίγραπτα συγκινητική ατμόσφαιρα των μεγάλων στιγμών μιας αλησμόνητης ημέρας του Μάη του 1919. Τότε που ήρθε το «Πλήρωμα του Χρόνου», όπως χαρακτηρίζει ο Βενιζέλος την κατάληψη της Σμύρνης από τον ελληνικό στρατό στο ιστορικό του διάγγελμα. Τα γεγονότα, εξακριβωμένα και συμπληρωμένα, αναπτύσσονται με παραστατικότητα που κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η Σμύρνη είναι πια ελεύθερη. (...) Δεν έμενε παρά η Πόλη. Αλλά η διπλωματική νίκη που έδωσε στην Ελλάδα τον μικρασιατικό Ελληνισμό, περιελάμβανε μέσα στη φαντασία εκείνου που την είχε κερδίσει, και τον ελιγμό που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση. Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου ανοίγουν σιγά σιγά την αυλαία της τραγωδίας... 

Καψής, Γιάννης Π. Χαμένες πατρίδες : Από την απελευθέρωση στην καταστροφή της Σμύρνης / Γιάννη Π. Καψή. - Αθήνα : Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1989.

Σοφία Ζαρκαλή, «Το μεγάλο ερώτημα» στην Κύπρο [το ρεπορτάζ στο Bookia.gr]

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Όψεις του Φανταστικού 2017, Κύπρος», η  Σοφία Ζαρκαλή  ταξίδεψε στη μεγαλόνησο για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της με τίτλο, « Το μεγάλο ερώτημα », (Συμπαντικές Διαδρομές, 2016). Οι παρουσιάσεις πραγματοποιήθηκαν σε 4 πόλεις της Κύπρου: πρώτα στη Λάρνακα (28/9), μετά στην πρωτεύουσα Λευκωσία (29/9), ακολούθως στη Λεμεσό (30/9) και τέλος στην Πάφο(η οποία τυγχάνει να είναι και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2017 (1/10).


Στις παρουσιάσεις η Σοφία Ζαρκαλή μίλησε η ίδια για το βιβλίο της παραθέτοντας όμως και μια επιστολή που έλαβε από αναγνώστρια της.Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία της Ζαρκαλή, καθώς και την επιστολή που μας διάβασε:Καλησπέρα, με λένε Σοφία Ζαρκαλή και έρχομαι από την Ελλάδα. Είναι μεγάλη η χαρά μου που παρευρίσκομαι στην όμορφη Κύπρο στα πλαίσια του φεστιβάλ λογοτεχνίας του φανταστικού, Όψεις του Φανταστικού 2017, που διοργανώνει ο εκδοτικός οίκος Συμπαντικές Διαδρομές. Το βιβλίο που θα παρουσιάσω απόψε λέγεται « Το μεγάλο ερώτημα ».Πριν όμως προχωρήσω στην παρουσίαση του βιβλίου θα ήθελα να αναφέρω ότι για όλους τους καλλιτέχνες είτε είναι σεναριογράφοι, στιχουργοί, ζωγράφοι ή συγγραφείς, όταν καλούνται να μιλήσουν για τα έργα τους κομπιάζουν. Με ποιο τρόπο, ποια λόγια θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να περιγράψουν τα έργα τους; Από αυτή τη δύσκολη θέση με έβγαλε μια αναγνώστριά μου, η οποία αποστέλλοντάς μου ένα προσωπικό γράμμα μου ζήτησε να το διαβάσω πριν από κάθε μου παρουσίαση. Συγκεκριμένα λέει:Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, λάτρεις των βιβλίων,Το βιβλίο αυτό ξεχωρίζει από το εξώφυλλό του, την ουσία του και την αλήθεια του. Είναι ένα βιβλίο που σε συγκλονίζει και αυτό γιατί αγγίζει κομμάτια του εαυτού μας που μέχρι τώρα αρνιόμασταν να τα σκαλίσουμε ακόμα και να αποδεχτούμε. Μιλά για ενδόμυχους φόβους, θέτει ερωτήματα που όλοι λίγο έως πολύ έχουμε θέσει στον εαυτό μας, στους άλλους, ακόμα και στον ίδιο τον Θεό. Ερωτήματα, απορίες που κάποιοι, αν όχι όλοι, έχουμε βρει τον εαυτό μας να αναρωτείται. Η ιστορία της Σοφίας Ζαρκαλή ξεκινά με έναν θάνατο. Ένα τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε μια παρέα τεσσάρων ανέμελων, παρορμητικών ακόμα και ανεύθυνων θα έλεγε κανείς γυναικών, με ένα διερχόμενο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ένα νιόπαντρο νεαρό ζευγάρι. Η ιστορία δεν ξεκινά σε αυτό το σημείο. Η ιστορία μας εξελίσσεται κατόπιν αυτού. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε αναρωτηθεί για το τι υπάρχει μετά, αν υπάρχει μετά!! Πόσοι από εμάς δεν έχουμε σκεφτεί την μετέπειτα συνέχεια της ύπαρξής μας! Και αν θεωρήσουμε ότι υφίσταται η συνέχεια μας τότε ως τι υπάρχουμε; Τι είμαστε; Ποια είναι αν υπάρχει η αποστολή μας; Από προσωπική πείρα και ειλικρινέστατα δηλώνω ότι έχουν περάσει χιλιάδες θεωρίες- ερωτήσεις απ’ το μυαλό μου. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να εκνευρίζεται με την συμπεριφορά των ηρωίδων, να συμπονά, να θλίβεται αλλά και να συμπάσχει με την ιστορία τους. Κάθε μια θα μπορούσε να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία με άλλη κατάληξη από αυτήν που είχαν. Κάθε μια θα μπορούσε να κάνει πιο σωστές επιλογές και να χαράξει ένα διαφορετικό μονοπάτι να διαβεί! Κάθε μια θα μπορούσε να αλλάξει το πεπρωμένο της αν δεν επέτρεπαν στην ανασφάλεια, στον φόβο, στην έλλειψη αναγνώρισης της αξίας τους να σταθεί εμπόδιο από το να επιτύχουν αυτό για το οποίο προορίζονταν. Μας καθοδηγεί το βιβλίο αυτό σαν εγχειρίδιο για το πώς οφείλουμε να τιμούμε τον εαυτό μας! Για το πώς βλέπουμε τους γύρω μας. Για το τι καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας πριν και μετά. Πώς μπορούμε να εξιλεωθούμε για τις πράξεις μας. Για το ότι ένα τέλος είναι πάντα μια αρχή. Για το ότι δεν πρέπει να κατηγοριοποιούμε πρόσωπα και καταστάσεις. Το ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι μεμπτό στην αγάπη. Και το ότι το μόνο που έχει πραγματικά σημασία είναι το πως βιώνεις το τώρα, την δική σου αλήθεια! Μέσα από τη ζωή, την αποστολή και την αφήγηση αυτών θα ταξιδέψετε με κάθε μια ηρωίδα σε δύσβατα κομμάτια αλλά και στην τελική ανάτασή τους. Πόνος, φόβος, μίσος, εξιλέωση, απελευθέρωση, αγάπη, συγχώρεση, χαρά, ανάταση!! Λέξεις κλειδιά που σηματοδοτούν την ουσία του βιβλίου. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Αξίζει να το διαβάσετε για το καλύτερο εγώ σας.Αυτό που θα ήθελα εγώ ως τελευταίο να προσθέσω είναι να αγαπάτε τον εαυτό σας και να τον τιμάτε σαν τον πιο εκλεκτό προσκεκλημένο σας. Σας ευχαριστώ πολύ που με τιμήσατε με την παρουσία σας. 

ΠεριγραφήΈνα βιβλίο που θα κερδίσει κάθε αναγνώστη, γιατί, πολύ απλά, εισχωρεί στις πιο βαθιές σκέψεις και στους φόβους που ακόμη δεν ειπώθηκαν... 
Πού πηγαίνουν οι ψυχές όταν φεύγουν; Κοίτα γύρω σου πιο προσεκτικά και νιώσε! Τέσσερις γυναίκες, με λάθος προορισμό, θα ανακαλύψουν την αληθινή πορεία τους, όταν ένα αυτοκινητικό δυστύχημα θα τις μεταφέρει σε έναν κόσμο άυλο και φανταστικό. Τέσσερις γυναίκες, με διαφορετικό παρελθόν και ηλικίες, θα βρεθούν τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Σημείο θανάτου και αυτογνωσίας. Έτσι θα μπορέσουν να δώσουν πραγματική ζωή σε άλλους ανθρώπους, διορθώνοντας λάθη που παράκαμψαν όταν βρίσκονταν εν ζωή. Δύο οικογένειες ενώνονται με μια αγάπη μου δεν ήξεραν ότι υπάρχει, δύο γυναίκες νιώθουν τον έρωτα που δεν τις ξέχασε και ένας άνδρας ταξιδεύει μέσα στο γήινο σώμα μιας γυναίκας και βλέπει την αλήθεια που είχε κρύψει στα πιο βαθιά σημεία του νου. Κι όλα αυτά, με τη βοήθεια τεσσάρων γυναικών, που ποτέ τους δεν φαντάστηκαν πόσο καλό μπορούν να κάνουν. Αν τις αφήσεις, θα σου δείξουν τη ζωή και την αυτογνωσία. Θα σου δείξουν την αγνή αγάπη, την προσωπική βελτίωση και την πραγματική γνώση.
Ζαρκαλή, Ζοφία. Το μεγάλο ερώτημα. Αθήνα: Συμπαντικές Διασρομές, 2016.


*Στις παρουσιάσεις έγινε αναφορά και στο προηγούμενο βιβλίο της Ζαρκαλή που έχει τίτλο «Όνειρο» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2015).


Σύντομο ΒιογραφικόΗ Σοφία Ζαρκαλή γεννήθηκε στην Κέρκυρα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μετά την εκπαίδευσή της στο St. George Commercial College μεταβαίνει στη Ν. Αφρική και ξεκινά ταξίδια ανά τον κόσμο. Στιχουργός και σεναριογράφος μπαίνει στο λογοτεχνικό χώρο με το πρώτο της βιβλίο το «Όνειρο» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2016). Η Σοφία Ζαρκαλή εμπνέεται από τον πνευματικό κόσμο και τιμά το βίωμα του γήινου. Αυτά τα δυο στοιχεία, πνεύμα και ύλη, γεφυρώνονται μέσα στα περιπετειώδη μυθιστορήματά της. Το «Μεγάλο Ερώτημα», το δεύτερο βιβλίο της, είναι ένα μυθιστόρημα που ενώνει το μεταφυσικό με το πραγματικό, μέσα από την ιστορία τεσσάρων γυναικών.



Πηγή:  http://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=883eba7b-1074-4990-9ab7-45b90c2d77c1

Περί Λογοτεχνικών Βραβείων: οι απόψεις 4 Κύπριων ποιητών

Τέσσερις βραβευμένοι Κύπριοι ποιητές, η Ζέλεια Γρηγορίου, ο Παναγιώτης Νικολαΐδης, ο Μιχάλης Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Χριστοδουλίδης, ασκούν έντονη κριτική στον τρόπο λειτουργίας του θεσμού των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας, από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.Υποστηρίζουν ότι ο θεσμός, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, εξυπηρετεί προσωπικά παρά δημόσια και πνευματικά συμφέροντα και εμπεδώνει ηγεμονίες.
Πρόκειται για μια άποψη η οποία υποβόσκει εδώ και χρόνια ανάμεσα στον πνευματικό κόσμο της Κύπρου, χωρίς όμως να γίνεται κάτι ουσιαστικό για την αντιμετώπισή της. Στο παρελθόν και άλλοι βαρεμένοι συγγραφείς (π.χ. ο Άντης Ροδίτης) εξέφρασαν δημόσια παρόμοιες απόψεις ενώ κάποιοι άλλοι (π.χ. ο Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ) ζήτησαν αποκλεισμό των έργων τους από τη συγκεκριμένη διαδικασία.Πρέπει εδώ να υπερτονιστεί η σημασία των απόψεων αυτών, ειδικά από άτομα που έχουν ευεργετηθεί από τον συγκεκριμένο θεσμό.
Οι τέσσερεις ποιητές (Γρηγορίου, Νικολαΐδης, Παπαδόπουλος και Χριστοδουλίδης) ζητούν με την παρέμβασή τους τον εκσυγχρονισμό του θεσμού και δηλώνουν ότι μέχρι να αποκατασταθεί η ορθή λειτουργία του δεν θα καταθέτουν τα βιβλία τους στον κατάλογο των υπό κρίση έργων. Καλούν τέλος και τους άλλους πνευματικούς δημιουργούς του τόπου να πράξουν το ίδιο, για να δημιουργηθεί μια γόνιμη συζήτηση που θα οδηγήσει στην έξοδο από το «λιμνάζον πνευματικό τούνελ».Αυτούσιο το κείμενό τους:
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει όποιος δημοσιεύει ή αποφασίζει να εκφέρει δημόσια άποψη και ειδικότερα όταν αυτός ο κάποιος ή αυτοί οι κάποιοι αποτελούν τα μέλη της επιτροπής κρατικών βραβείων που κρίνουν και βραβεύουν κάθε έτος τη λογοτεχνική παραγωγή του τόπου είναι πως δεν υπάρχει πουθενά μια υποτιθέμενη ομπρέλα προστασίας ούτε, βέβαια, κάποιο απυρόβλητο ασφαλείας που να επιβάλλει ο ίδιος ο θεσμός. Κι αυτό σημειώνεται εμφατικά και εξαρχής, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι η δήθεν “αξιοπρέπεια της σιωπής” που τηρήσαμε μέχρι σήμερα συνέβαλε κι αυτή στο να οδηγηθεί ο θεσμός των κρατικών βραβείων του τόπου μας στην ασυδοσία και την παρακμή, καθώς ο κατά τα άλλα θετικός σκοπός δημιουργίας και ύπαρξής του αυτοϋπονομεύεται συνεχώς από τραγελαφικές συμπεριφορές μιας κριτικής επιτροπής που διαβάλλεται έσωθεν και έξωθεν. H αποδοχή, με άλλα λόγια, και η τήρηση από μέρους μας μιας σιωπηρής στάσης, η οποία προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από τον βάσιμο φόβο μήπως θεωρηθεί από το λογοτεχνικό κατεστημένο ότι η οποιαδήποτε αντίδρασή μας κρύβει προσωπικά οφέλη ή λογοτεχνικές φιλοδοξίες, κρίθηκε αλλοτρίως ότι έχει συνενοχικό χαρακτήρα, αφού οδηγηθήκαμε τελικά στην εξουδετέρωση κάθε διάθεσης για βαθύτερη και αναλυτικότερη κριτική του εν λόγω άκυρου, πλέον, και σαθρού θεσμού, αφήνοντάς τον να βουλιάζει σε βρώμικα και στάσιμα νερά, να εξυπηρετεί προσωπικά και εξωθεσμικά παρά δημόσια και πνευματικά συμφέροντα και να εμπεδώνει ηγεμονίες. Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπ’ όψιν, είναι πιστεύουμε σαφές ότι το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» αποτέλεσε μέχρι τούδε το ηθικό θεμέλιο μιας σαθρής πνευματικής ζωής που ανα- κυκλώνει ανενόχλητη εδώ και χρόνια, με όπλο τους θεσμούς και την εξουσία, τις φοβίες, τα μικροπολιτικά και μικροπνευματικά συμφέροντα, τους ναρκισσισμούς και τις αρρωστημένες ανασφάλειές της. Δηλώνουμε, λοιπόν, ευθαρσώς και εξαρχής ότι η παρούσα αντίδρασή μας στον θεσμό των κρατικών βραβείων δεν προκλήθηκε εν βρασμώ ψυχής από προσωπικά συμφέροντα ή από αισθήματα πικρίας ή απογοήτευσης για τη μη βράβευση των βιβλίων μας, ούτε βέβαια στρέφεται εναντίον άλλων πνευματικών δημιουργών. Αντίθετα, εκδηλώνεται για λόγους θεωρητικούς, παιδαγωγικούς και, πρωτίστως, ηθικούς. Είμαστε, εξάλλου, και οι τέσσερις βραβευμένοι ποιητές. Η μόνη έγνοια μας, επομένως –και εδώ απαντούμε ξεκάθαρα και εκ προοιμίου στα καχύποπτα μυαλά και στα κακά στόματα– δεν είναι με κανένα τρόπο η προσθήκη στον τοίχο της βιβλιοθήκης μας ενός κούφιου διπλώματος ή η κατάθεση στον τραπεζικό μας λογαριασμό ενός πενιχρού, ούτως ή άλλως, χρηματικού ποσού που συνοδεύει ένα κρατικό βραβείο, το οποίο χρησιμοποιείται, μάλιστα, και ως άλλοθι για την ανυπαρξία κρατικής στήριξης προς τους μαχόμενους, μακριά και έξω από κυκλώματα, Κύπριους λογοτέχνες. Αντίθετα, αυτό που θέτουμε αναφανδόν και επί τάπητος σε όλους τους αρμόδιους φορείς και κυρίως στον πνευματικό κόσμο του νησιού είναι ότι μετά την απλή και κοινή διαπίστωση ότι ο θεσμός των κρατικών βραβείων έχει παύσει πλέον να εξυπηρετεί το σκεπτικό δημιουργίας και ύπαρξής του, πρέπει, επιτέλους, να θέσουμε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και με περίσκεψη και σοβαρότητα να συζητήσουμε τον εκσυγχρονισμό του. Πιο συγκεκριμένα, το σκεπτικό δημιουργίας και ύπαρξης του εν λόγω θεσμού ήταν και παραμένει, εξ όσων ταπεινά γνωρίζουμε, η ανάδειξη και η προβολή αφενός στην κυπριακή κοινωνία της τρέχουσας ανά έτος και άρτιας αισθητικά λογοτεχνικής παραγωγής του τόπου, της επικρατέστερης, τουλάχιστον, και αφετέρου η ηθική και οικονομική στήριξη άξιων πνευματικών δημιουργών που συμβάλλουν στην πνευματική άνωση και η συνεπακόλουθη προβολή τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Πώς πραγματικά εξυπηρετείται το πιο πάνω σκεπτικό, όταν εδώ και χρόνια οι κριτικές επιτροπές των λογοτεχνικών βραβείων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) απαρτίζονται συνήθως από μέλη που α) είτε κρίνουν βασιζόμενοι στις προσωπικές τους σχέσεις και ακατανόητα κριτήρια, β) είτε αναλαμβάνουν να κρίνουν επ’ αμοιβή χωρίς στην ουσία να εκτιμούν την τρέχουσα λογοτεχνική παραγωγή του τόπου ή να κατέχουν τη δέουσα θεωρητική εξάρτυση και στοιχειώδη γνώση των σύγχρονων λογοτεχνικών τάσεων διεθνώς ή χωρίς ακόμη να διαβάζουν το σύνολο των βιβλίων που καλούνται από το κράτος να κρίνουν, είτε γ) απαρτίζονται από Κύπριους λογοτέχνες προηγούμενων λογοτεχνικών γενεών, που αγκυλωμένοι στο κριτήριο της σφοδρής και εν πολλοίς βάσιμης ανησυχίας τους για την ανοδική αισθητικά πορεία της επόμενης λογοτεχνικής γενεάς τηρούν σκοπίμως σιγήν ιχθύος και καταδικάζουν αβίαστα εις την πυράν αξιόλογα λογοτεχνικά έργα; Πώς πραγματικά εξυπηρετείται ο ίδιος ο θεσμός, όταν μια κριτική επιτροπή κρατικών βραβείων επιθέτει μια θεσμική βράβευση που, με την απρόσωπη σφραγίδα του κύρους και την υποτιθέμενη απόφανση του αντικειμενικού που μεταφέρει, αποπροσανατολίζει ουσιαστικά το αναγνωστικό κοινό και προβάλλει, εν τέλει, μια στρεβλωμένη εικόνα της ντόπιας παραγωγής είτε αναδεικνύοντας, από τη μια, ανάξια ή μέτριας στάθμης βιβλία, είτε απαξιώνοντας, παραδείγματος χάριν, από την άλλη, παντελώς τη λογοτεχνική παραγωγή ενός έτους; Με ποια, τέλος πάντων, «λογοτεχνικά κριτήρια», σκοπίμως παραγνωρίζονται ή απαξιώνονται άξια λογοτεχνικά έργα, για τα οποία έχουν εκφραστεί θετικά σημαντικοί ποιητές, κριτικοί και πνευματικοί άνθρωποι σε αναγνωρισμένα λογοτεχνικά περιοδικά όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς;
Τα πιο πάνω καυτά ερωτήματα παραμένουν εδώ και χρόνια ζωντανά και, ως εκ τούτου, συζητιούνται κάθε χρονιά σε λογοτεχνικούς κύκλους με εξέχον παράδειγμα, βέβαια, τον ποιητή Παντελή Μηχανικό, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι παρέδωσε στις επόμενες γενιές αυθεντικό και πρωτοποριακό έργο, παρέμεινε, ωστόσο, αβράβευτος. Είναι προφανές, επομένως, και εδώ προτρέχουμε να απαντήσουμε σε τυχόν αμφισβητίες, ότι το ζήτημα ξεπερνά κατά πολύ την κοινή διαπίστωση ότι κάθε βραβείο προϋποθέτει αναπόφευκτα υποκειμενική κρίση, καθώς απονέμεται σε μη μετρήσιμες αντικειμενικώς αξίες, όπως είναι οι καλλιτεχνικές. Και προτρέχοντας πάλι να απαντήσουμε σε αυτούς που θα θελήσουν να αμαυρώσουν ή να διαστρεβλώσουν τις αγνές μας προθέσεις, δηλώνουμε εμφατικά και αμετάκλητα ότι από τούδε και στο εξής και μέχρι να αποκατασταθεί η ηθική και ορθή λειτουργία του θεσμού των κρατικών βραβείων δεν θα καταθέτουμε τα βιβλία μας στον κατάλογο των υπό κρίσιν έργων, γιατί δεν θεωρούμε ότι ο θεσμός λειτουργεί πάνω σε σωστές και ηθικές βάσεις. Ελπίζουμε με τη δική μας μεμονωμένη αντίδραση να εκφράζου- με και άλλους πνευματικούς δημιουργούς του τόπου, τους οποίους και καλούμε να στρατευθούν μαζί μας. Μόνον έτσι θα δημιουργηθεί μια γόνιμη συζήτηση και θα βγούμε φωτεινοί από το λιμνάζον πνευματικό τούνελ».


Δικά μου σχόλια: Πέραν, βέβαια από το τρανταχτό παράδειγμα της μη βράβευσης του ποιητή Παντελή Μηχανικού που αναφέρεται στο πιο πάνω κείμενο, υπάρχουν και άλλες πολλές αδικίες που έγιναν εις βάρος κυπρίων λογοτεχνών που άξιζαν και δεν έλαβαν βραβείο.Το ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα το διαισθάνονται όλοι όσοι ασχολούνται με το θέμα.
Παρόλο που το κείμενο των τεσσάρων φίλων ποιητών με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, δεν μπορώ να σκεφτώ ποια θα είναι η λύση σε αυτό το διαχρονικό πρόβλημα. Εξάλλου και οι τέσσερεις συνυπογράφοντάς το κείμενο, πέραν από το να  επισημαίνουν τα κακώς έχοντα και να θέσουν κάποια εύστοχα ερωτήματα, δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο.
Δυστυχώς, οι προσωπικές σχέσεις, οι ανθρώπινες αδυναμίες, η τάση του ανθρώπου (ακόμα και του πνευματικού) να δημιουργεί κλίκες, να είναι ευάλωτος σε πιέσεις και να κρίνει υποκειμενικά επηρεαζόμενος από τις προσωπικές του παραστάσεις, ιδεοληψίες, συμπάθειες και αντιπάθειες, δεν είναι μόνο κυπριακό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω κάποια στοιχεία που αφορούν τις βραβεύσεις του Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενός βραβείου το οποίο χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης και σίγουρα είναι πολύ πιο έγκυρο και βασισμένο (θέλω να πιστεύω) σε πιο αντικειμενικά κριτήρια από τα Λογοτεχνικά Βραβεία του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου:
Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας δίνεται σχεδόν κάθε χρόνο από το 1901  (με εξαίρεση κάποιες χρονιές κρίσης και παγκοσμίων πολέμων) στον καλύτερο λογοτέχνη της χρονιάς (σύμφωνα με την αρμόδια επιτροπή). Με το βραβείο έχουν τιμηθεί πολύ σπουδαίοι λογοτέχνες παγκόσμιου κύρους. Κάποιοι άλλοι πολύ σπουδαίοι λογοτέχνες, όμως φαίνεται να έχουν αδικηθεί αφού το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας δεν το έχουν πάρει για παράδειγμα συγγραφείς όπως οι:Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Άντον Τσέχωφ, Ουμπέρτο Έκο, Γκράχαμ Γκρην, Ερρίκος Ίψεν, Τζαίημς Τζόυς, Φραντς Κάφκα, Νίκος Καζαντζάκης, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Τζορτζ Όργουελ, Φερνάντο Πεσσόα, Έζρα Πάουντ, Μαρσέλ Προυστ, Γερτρούδη Στάιν, Γουάλας Στήβενς, Λέων Τολστόι, Μαρκ Τουαίην, Βιρτζίνια Γουλφ, Κωνσταντίνος Καβάφης, Σύλβια Πλαθ, Μίλαν Κούντερα, Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκι, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, και άλλοι.

Αξιοσημείωτο και ενδεικτικό της ανθρώπινης υποκειμενικότητας με την οποία γίνονται οι βραβεύσεις είναι το γεγονός ότι από τους 114 τιμηθέντες μέχρι το 2017, οι 16 ήταν Σκανδιναβοί, εκ των οποίων οι 8 Σουηδοί (όσοι και οι Γερμανοί και διπλάσιοι των Ρώσων). Η Κινέζικη γλώσσα που είναι η πιο διαδεδομένη στον κόσμο εκπροσωπείται μόνο με 2 συγγραφείς (σχεδόν 2% των βραβεύσεων) όσο δηλαδή και η Ελληνική! Αντίθετα, σαφέστατα ευνοημένοι είναι οι συγγραφείς που γράφουν στην Αγγλική (28 συγγραφείς, ποσοστό 25% των βραβεύσεων) ενώ οι γυναίκες που βραβεύτηκαν σε όλη την ιστορία του θεσμού είναι μόλις 14 (ποσοστό μόλις 12%).

Ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη για τον Χριστόδουλο Σώζο

Ο Χριστόδουλος Σώζος (1872-1912) ήταν εν ενεργεία Δήμαρχος Λεμεσού, όταν στις 6 Δεκεμβρίου 1912, έχασε τη ζωή του από τουρκικό βόλι, πολεμώντας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, στη Μάχη του Μπιζανίου.
Ο Σώζος είναι ο πρώτος (και ίσως ο μόνος) εν ενεργεία Δήμαρχος, στην ιστορία του ελληνισμού που πολέμησε εθελοντικά, σαν απλός στρατιώτης και έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός που καταγράφεται όταν ο  Ελευθέριος Βενιζέλος πληροφορήθηκε ότι ο εν ενεργεία Δήμαρχος της Λεμεσού, έφτασε από την Κύπρο για να πολεμήσει στο Βαλκανικό πόλεμο του 1912, του έκανε πρόταση να τοποθετηθεί στο Επιτελείο στην Αθήνα. Ο Σώζος όμως αρνήθηκε την ευνοϊκή μεταχείριση και απαίτησε να σταλεί ως απλός στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
 Η πόλη των Ιωαννίνων σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θυσία του κατά την απελευθέρωση της, έδωσε το όνομα του σε δρόμο της πόλης ενώ έστησε και προτομή του στις όχθες της ιστορικής λίμνης της.
Εξάλλου, ο «εθνικός» ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης, εμπνεόμενος από τη θυσία του ήρωα, του αφιέρωσε το πιο κάτω ποίημα στη κυπριακή διάλεκτο:  ΕΙΣ ΤΟΝ ΗΡΩΪΚΩΣ ΠΕΣΟΝΤΑ ΧΡ. ΣΩΖΟΝ Τζαί πκοια μάνα, Χριστόδουλε, στο μνήμαν σοονά κλάψει;Πκοια μάνα την καντήλαν σου εννά ‘ρτει να την άψει; Τζαι πκοια κοπέλλα λίβανον εννά ‘ρτει να καπνίσει, το μνήμα σου τριαντάφυλλα τζι αθθούς να το ραντίσει;Πκοιά λυερή το Σάββατον στους λας εννα θωρκέται γονατιστή στο μνήμαν σου να πικρανακαλιέται;Αχ! Σώζο, επολέμησες μιάλην να δης Ελλάδανη δάφνη έσσει μυρωδκιάν αμμά ‘σσει τζαι πικράδαν.Έσσει παντού η δάφνη σου τους τόπους μυρισμένους,αμμά εμάς η πίκρα της έσσει μας ψατζιεμένους.Συγχώρα μου που άρκησα τραούδιν να σου γράψω εν ηξέρω το μνήμα σου,  να ‘ρτω τζαι τζει να κλάψω*.
Επιχειρώ να το αποδώσω στη κοινή νεοελληνική:
[Και ποια μάνα, Χριστόδουλε, στο μνήμα σου θα κλάψει;Ποια μάνα το καντήλι σου θα έρθει να ανάψει; Και ποια κοπέλα θα έρθει να καπνίσει με λιβάνιτο μνήμα σου και με ανθούς και τριαντάφυλλα να το ραντίσει;Ποια λυγερή το Σάββατο θα δούμε μες το λαό  γονατιστή στο μνήμα σου να θρηνεί;Αχ! Σώζο, πολέμησες μεγάλη να δεις την Ελλάδαη δάφνη μυρίζει όμορφα αλλά έχει γεύση πικρή.Η δική σου δάφνη μυρίζει παντού,Αλλά εμάς η πικράδα της μας έχει δηλητηριάσει.Συγχώρα με που καθυστέρησα να σου γράψω τραγούδιδεν γνωρίζω που είναι το μνήμα σου για να έρθω να σε κλάψω*]

*Ο τελευταίος στίχος αναφέρεται στο γεγονός ότι το σώμα του Χριστόδουλου Σώζου δεν εντοπίστηκε, έτσι δεν υπάρχει κάπου επίσημα ο τάφος του.

Η Κύπρος γενέτειρα του Ομήρου και άλλες έξι μικρές μελέτες του Ανδρέα Λαζάρου

Ο ιστοριοδίφης (εκπαιδευτικός στο επάγγελμα) Ανδρέας Λαζάρου εξέδωσε το 2008 το βιβλίο – προερχόμενο από την προσωπική του έρευνα – με τίτλο «Η Κύπρος γενέτειρα του Ομήρου και άλλες έξι μικρές μελέτες» (εκδόσεις Επιφανίου).
Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα κεφάλαια – μελέτες: - Η Κύπρος, γενέτειρα του Ομήρου - Έλληνες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Ασσύριοι (Αιθίοπες), Πέρσες, Φοίνικες, Κίλικες, Ιλλυριοί, Εβραίοι, Αρμένιοι - συγγενικοί λαοί - Περί Δωριέων και πλαστογράφων - Τα Ελληνικά Μαθηματικά - Αρχύτας ο Ταραντίνος - Υπατία, μία γυναίκα μαθηματικός και φιλόσοφος - Οι Κύπριοι στους αγώνες του 1821.
1. Η Κύπρος γενέτειρα του ΟμήρουΕίναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν με ακρίβεια τον τόπο γέννησης του Ομήρου ο οποίος έζησε μεταξύ 9ουκαι 8ου αιώνα π.Χ. Γι’ αυτό έχουμε αρκετές πόλεις να ερίζουν ως πατρίδες του μεγάλου ποιητή.Σε αυτή την ενδιαφέρουσα μελέτη ο Λαζάρου παρουσιάζει στοιχεία με βάση τα οποία υποστηρίζει ότι ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Όμηρος (9ος – 8οςαι. π.Χ.) γεννήθηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή: «Η γλώσσα του Ομήρου είναι η Αρκαδοκυπριακή (Αχαϊκή/Μυκηναϊκή). Ονομάστηκε Όμηρος, επειδή ο πατέρας του (για άγνωστο λόγο) είχε δοθεί όμηρος στους Πέρσες από τους Κυπρίους (ονομασθήναι δε αυτόν φασί τινές Όμηρον διά το τον πατέρα αυτού όμηρον δοθήναι υπό Κυπρίων Πέρσαις). Από την Κύπρο ο Όμηρος ταξίδεψε στην Ιωνία (και Τροία) και μετά κατέληξε στη Χίο. Οι Χιώτες, ως φιλόξενοι και φιλόμουσοι που ήταν (και ακόμη είναι), τον αγάπησαν πολύ και ο Όμηρος έκανε τη Χίο θετή ή δεύτερή του πατρίδα. Στη Χίο έκανε και το δάσκαλο και εκεί έζησε και πέθανε τιμημένος και δοξασμένος».Θεωρία όμως ο Ανδρέας Λαζάρου έχει και για το γνωστό βιβλίο (το οποίο δυστυχώς δεν διασώθηκε «Κύπρια Έπη» το οποίο επίσης χρεώνει στον Όμηρο:«Πρώτα [ο Όμηρος] έγραψε τα «Κύπρια Έπη» (ποιήματα που αποτελούνταν από 11 βιβλία και διασώθηκαν όμως 50 στίχοι, σε 10 τεμάχια. Διηγούνταν τα γεγονότα που προηγήθηκαν από εκείνα της Ιλιάδας, δηλ. την κρίση του Πάρη, την αρπαγή της ωραίας Ελένης από τη Σπάρτη, τη συγκέντρωση των Ελλήνων βασιλιάδων στην Αυλίδα, τη θυσία της κόρης τού Αγαμέμνονα Ιφιγένειας, την εγκατάλειψη του Φιλοκτήτη στη Λήμνο, την απόβαση των Ελλήνων στην Τροία, τις πρώτες προ της Τροίας μάχες και τον πόλεμο ως τη φιλονικία του Αχιλλέα και Αγαμέμνονα, δηλαδή τα πρώτα εννέα χρόνια του Τρωικού πολέμου) και μετά ως συνέχεια έγραψε την «Ιλιάδα» (η οποία περιγράφει γεγονότα, όπως τη μήνιν ή οργή του Αχιλλέα, μάχες κ.ά., μόνο 51 ημερών από το δέκατο έτος του Τρωικού πολέμου) και την «Οδύσσεια» (που περιγράφει την περιπετειώδη δεκάχρονη επιστροφή του Οδυσσέα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Ιθάκη.
2. Έλληνες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Ασσύριοι (Αιθίοπες), Πέρσες, Φοίνικες, Κίλικες, Ιλλυριοί, Εβραίοι, Αρμένιοι - συγγενικοί λαοίΣτη μελέτη αυτή ο Λαζάρου υποστηρίζει με στοιχεία τα οποία παρουσιάζει ότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι 1000 χρόνια αρχαιότερος από τον Αιγυπτιακό.
3. Περί Δωριέων και πλαστογράφωνΜε τη μελέτη αυτή ο συγγραφέας απαντά στους πλαστογράφους που αναφέρουν ότι οι Δωριείς ήταν ένα ινδοευρωπαϊκό φύλο που εισέβαλε στην Ελλάδα. Για την άποψη αυτή επικαλείται τους «Νόμους» του Πλάτωνα. 
4. Τα Ελληνικά ΜαθηματικάΣτο συγκεκριμένο κεφάλαιο ο Λαζάρου τεκμηριώνει την συνεισφορά που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες στην ανάπτυξη των μαθηματικών θεωριών. Παραθέτει μάλιστα και λίστα αρχαίων Ελλήνων μαθηματικών με τα συγγράμματά τους.
5, Αρχύτας ο ΤαραντίνοςΟ Αρχύτας (428-350 π.Χ.) γεννήθηκε στα Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλίας) και αναδείχτηκε μεγάλος Πυθαγόρειος φιλόσοφος, πολιτικός, στρατηγός, μουσικός, αστρονόμος και ένας από τους σπουδεότερους μαθηματικούς και μηχανικούς της αρχαιότητας. Σύμφωνα με την μελέτη του Λαζάρου ο Ταραντίνος ήταν ο εφευρέτης βασικών αρχών του αεριωθούμενου αεροπλάνου (jet).
6. Υπατία, μία γυναίκα μαθηματικός και φιλόσοφοςΗ Υπατία (370-415 μ.Χ.) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου που ήταν τότε ένα από τα σπουδαιότερα πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα του ελληνισμού. Σπούδασε και έγινε δασκάλα μαθηματικών και φιλοσοφίας (κυρίως της νεοπλατωνικής). Ως εθνική που ήταν (δηλαδή Ελληνίδα μη χριστιανή, οπαδός της πολυθεΐας) προκάλεσε το μένος των χριστιανών που έβλεπαν την επιστήμη και ειδικά την αστρονομία, τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία ως έργα του σατανά. Η Υπατία κατακρεουργήθηκε στους δρόμους της Αλεξάνδρειας, το 415 μ.Χ. από φανατικούς ψευδοχριστιανούς!
7. Οι Κύπριοι στους αγώνες του 1821Μέρος A’. Ιωάννης Καρατζάς: Ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ρήγα Φεραίου και ένας από τους 8 Πρωτομάρτυρες της Ελληνικής Ελευθερίας.Μέρος Β’. Κύπριοι ηρωομάρτυρες στην Επανάσταση του 1821: Ο Μητροπολίτης Νικομηδείας και νεκρός εκρεμάσθη!Μέρος Γ’. Κύπριοι αγωνιστές στην Επανάσταση του 1821: Περίπου 1.000 Κύπριοι εθελοντές συμμετείχαν στην Επανάσταση.
Από το οπισθόφυλλο:
ο βιβλίο αυτό αποτελείται από 7 μικρές μελέτες που γράφτηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Όλες δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά και τώρα διασκευασμένες και ξαναδουλεμένες εκδίδονται σε μορφή βιβλίου. Οι πιο πολλές γράφτηκαν για να σταλούν κάποια μηνύματα, κυρίως στους νέους· να τα διαβάσουν και να στοχαστούν, να ερεθιστούν και να αισθανθούν λίγη υπερηφάνεια για την καταγωγή τους και τους προγόνους τους, σε μια εποχή που όλα έχουν ισοπεδωθεί, που όλα έχουν εξευτελιστεί· σε μια εποχή που οι ημιβάρβαροι σκόπιμα συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν και να πλαστογραφούν την Ιστορία μας και να σφετερίζονται τα ελληνικά εδάφη και τα επιτεύγματα της φυλής μας.


Λαζάρου, Ανδρέας.Η Κύπρος γενέτειρα του Ομήρου και άλλες έξι μικρές μελέτες. Λευκωσία: Επιφανίου, 2008.

Στίχοι που κυοφόρησαν μια Σκύλα: "Η γέννηση της Σκύλας" μια ποιητική συλλογή της Μαρίας Κούβαρου

Η πρώτη ποιητική προσπάθεια της Μαρίας Κούβαρου κατάφερε κυριολεκτικά να γεννήσει μια Σκύλα αφού ο τίτλος της συλλογής ονομάζεται «Η γέννηση της Σκύλας».

Η συλλογή περιλαμβάνει 30 ερωτικά ποιήματα τα οποία μπορεί να χαρακτηριστούν και σπονδυλωτά αφού όλα τους αναβλύζουν πικρία, αδικία και προδοσία. Στίχοι που οδηγούν την πρωταγωνίστρια, μέσα από τη ματαίωση του έρωτα, να μεταμορφωθεί, από καλοπροαίρετη και καλόπιστη ερωμένη σε Σκύλα και «τέρας χωρίς συναισθήματα»!  Η Σκύλα οχυρώνεται πίσω από το καινούργιο της προσωπείο θέλοντας να προστατευτεί από τους ανθρώπους που την προσεγγίζουν αφού οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν μετεξελιχτεί, σύμφωνα με τη συγγραφέα σε εμπόλεμη ζώνη όπου ο "σωστότερος" και πιο ευαίσθητος χάνει.Από τα ποιήματα ξεχώρισα το τρυφερό μα και συνάμα μηδενιστικό «Γράμμα στην αγέννητη μου κόρη» καθώς και το πρώτο με τίτλο «Η γέννηση της Σκύλας» το οποίο μας εισάγει στη ψυχοσύνθεση της πληγωμένης και πλέον σκληρής γυναίκας – ερωμένης.Από στίχους ξεχώρισα τους ακόλουθους από το ποίημα «Ανασφάλεια»:
«...Και δεν κουράστηκα σήμερα, όχιΉταν μικρότερη η διαδρομή σήμερα που δεν έτρεχα για να σε φτάσω…
…Κυνηγάμε φαντάσματα οι άνθρωποιΑπό φόβο μην μας έβρει ένα μέλλον που θα είναι αλλοιώςΑναμνήσεις και παλιές καταλήψεις σε κάστραΠου είχαμε από ανασφάλεια βαφτίσει απόρθηταΚαι περπατάμε, περπατάμε, κουραζόμαστε πολύΓια να ανακαλύψουμε ότι ούτε βήμα δεν έχουμε κάνει.»
Από το οπισθόφυλλο:Τη σκύλα την ξέρεις καλά. Είναι το άλλοτε συμπαθητικό κοριτσάκι που πλέον μοιράζει χαμόγελα πολύ φειδωλά. Είναι λαλίστατη αλλά αυτά που έχει στα ενδότερα τα μοιράζεται με το σταγονόμετρο. Το βλέμμα της είναι ψυχρό, αλλά το ξέρεις κι εσύ ότι βλέπει πολλά περισσότερα από όσα θα σου δείξει ότι έχει παρατηρήσει. Η έκφρασή της δεν έχει καμιά σύνδεση με τα όσα πραγματικά αισθάνεται. Τη φοβάσαι γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτεται. Σε τρομάζει επειδή δείχνει να κατανοεί τις αδυναμίες σου, αλλά παρόλα αυτά δε σου αφήνει κανένα περιθώριο να την επηρεάσεις με αυτές. Τη θυμάσαι από παλιά, που ήταν αυθόρμητη και γελαστή και θετική και δεχτική και εμπιστευότανε τους ανθρώπους χωρίς φόβο. Δεν ξέρεις πώς και πότε έγινε η μεταμόρφωση. Ή μάλλον κάνεις πως δεν ξέρεις. Γιατί στον ίδιο κόσμο ζεις κι εσύ. Μέσα σε τριάντα ποιήματα η σκύλα θα σου μιλήσει για τη γένησή της και την αδυναμία της, η ανακάλυψη της οποίας έχει γίνει η μεγαλύτερη δύναμή της. Ίσως, διαβάζοντας την εξομολόγηση της, να το σκεφτείς δυο φορές πριν την κρίνεις όταν θα την ξαναβρείς μπροστά σου. Και θα την ξαναβρείς σύντομα, γιατί είναι παντού. Είναι μπροστά σου περιμένοντας να εξυπηρετηθεί στην τράπεζα, κάθεται στο διπλανό τραπέζι στην καφετέρια, χορεύει πίσω σου στη συναυλία, σε κοιτάει με θλιμμένη βεβαιότητα μέσα από τον καθρέφτη σου.Μην ψάξεις πολύ μακριά. Η σκύλα μπορεί να είναι η μάνα, η αδερφή σου, η γυναίκα σου, η φίλη σου, η κόρη σου… Μπορεί να είμαι εγώ, ίσως και να είσαι εσύ…
Κούβαρου, Μαρία. Η γέννηση της Σκύλας. Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017. 

Το Μανιφέστο της IFLA και της UNESCO για τις Σχολικές Βιβλιοθήκες

IFLA/UNESCO School Library Manifesto 1999
Η Σχολική Βιβλιοθήκη στη Διδασκαλία και στη Μάθηση για Όλους Η σχολική βιβλιοθήκη παρέχει πληροφορίες και ιδέες οι οποίες είναι θεμελιώδεις για την εύρυθμη λειτουργία της σημερινής κοινωνίας η οποία βασίζεται στην πληροφορία και τη γνώση. Η σχολική βιβλιοθήκη εξοπλίζει τους μαθητές με δια βίου ικανότητες μάθησης και αναπτύσσει τη φαντασία τους, καθιστώντας τους ικανούς να ζήσουν ως υπεύθυνοι πολίτες. Η Αποστολή της Σχολικής ΒιβλιοθήκηςΗ σχολική βιβλιοθήκη παρέχει υπηρεσίες μάθησης, βιβλία και πηγές που επιβοηθούν όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας, ώστε να αποκτήσουν κριτική σκέψη και να γίνουν αποτελεσματικοί χρήστες της πληροφορίας σε όλες τις μορφές και τα μέσα. Οι Σχολικές Βιβλιοθήκες συνδέονται με το ευρύτερο δίκτυο βιβλιοθηκών και πληροφόρησης σύμφωνα με το Μανιφέστο της Unesco για τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες.Το προσωπικό της βιβλιοθήκης υποστηρίζει τη χρήση βιβλίων και άλλων πηγών πληροφόρησης, οι οποίες εκτείνονται από τoφανταστικό ως το πραγματικό, από το έντυπο ως το ηλεκτρονικό, τόσο επί τόπου όσο και εξ’ αποστάσεως. Τα υλικά συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν τα σχολικά εγχειρίδια, τα μέσα και τις μεθοδολογίες διδασκαλίας.
Έχει αποδειχθεί ότι, όταν οι βιβλιοθηκονόμοι και οι εκπαιδευτικοί εργάζονται από κοινού, οι μαθητές επιτυγχάνουν υψηλότερα επίπεδα γραμματισμού, ανάγνωσης, μάθησης, επίλυσης προβλημάτων και τεχνολογικών δεξιοτήτων πληροφόρησης και επικοινωνίας.
Οι υπηρεσίες της σχολικής βιβλιοθήκης πρέπει να παρέχονται ισότιμα σε όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή, φύλο, θρησκεία, εθνικότητα, γλώσσα, επαγγελματική ή κοινωνική κατάσταση. Ειδικές υπηρεσίες και υλικά πρέπει να παρέχονται σε όσους δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις βασικές υπηρεσίες και τα υλικά της βιβλιοθήκης.
Η πρόσβαση στις υπηρεσίες και τις συλλογές πρέπει να βασίζεται στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών και δεν πρέπει να αποτελεί υποκείμενο καμίας ιδεολογικής, πολιτικής ή θρησκευτικής λογοκρισίας, ή εμπορικών πιέσεων. Νομοθεσία χρηματοδότησης και Δίκτυα Η σχολική βιβλιοθήκη είναι απαραίτητη για κάθε μακροπρόθεσμη στρατηγική γραμματισμού, εκπαίδευσης, παροχής πληροφόρησης και οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Καθώς αποτελεί ευθύνη των τοπικών, πολιτικών, θρησκευτικών και εθνικών αρχών, πρέπει να υποστηρίζεται από ειδική νομοθεσία και πολιτικές. Οι Σχολικές Βιβλιοθήκες πρέπει να έχουν επαρκή και σταθερή χρηματοδότηση για εκπαιδευμένο προσωπικό, υλικά, τεχνολογικά μέσα και εγκαταστάσεις. Αυτά πρέπει να διατίθενται χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
Η σχολική βιβλιοθήκη είναι ένας σημαντικός εταίρος της τοπικής, περιφερειακής και εθνικής βιβλιοθήκης καθώς και του δικτύου πληροφόρησης. Όπου η σχολική βιβλιοθήκη μοιράζεται εγκαταστάσεις και/ή πηγές με άλλο τύπο βιβλιοθήκης, όπως μια δημόσια βιβλιοθήκη, οι μοναδικοί στόχοι της σχολικής βιβλιοθήκης πρέπει να αναγνωρίζονται και να διατηρούνται. Στόχοι της σχολικής βιβλιοθήκης Η σχολική βιβλιοθήκη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας
Τα ακόλουθα είναι απαραίτητα στην ανάπτυξη του γραμματισμού, του πληροφοριακού γραμματισμού, της διδασκαλίας, της μάθησης και του πολιτισμού και αποτελούν βασικές υπηρεσίες της σχολικής βιβλιοθήκης:
• η υποστήριξη και ενίσχυση των εκπαιδευτικών στόχων όπως αυτοί έχουν καθοριστεί από την αποστολή και το πρόγραμμα του σχολείου.
• η ανάπτυξη και η διατήρηση στα παιδιά της συνήθειας και της ευχαρίστησης της ανάγνωσης και της μάθησης καθώς και της χρήσης της βιβλιοθήκης σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
• η παροχή ευκαιριών για εμπειρίες δημιουργίας και χρήσης της πληροφορίας για γνώση, κατανόηση, φαντασία και ευχαρίστηση.
• η υποστήριξη όλων των μαθητών στην εκμάθηση και πρακτική εξάσκηση των δεξιοτήτων για την αξιολόγηση και τη χρήση των πληροφοριών ανεξάρτητα από τη μορφή, τύπο ή μέσο, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθησίας στους τρόπους επικοινωνίας εντός της κοινότητας.
• η παροχή πρόσβασης σε τοπικές, περιφερειακές, εθνικές και παγκόσμιες πηγές καθώς και σε ευκαιρίες που εκθέτουν τους μαθητές σε ποικιλία ιδεών, εμπειριών και απόψεων.
• η οργάνωση δραστηριοτήτων που ενθαρρύνουν την πολιτιστική και κοινωνική εγρήγορση και ευαισθησία.
• η συνεργασία με τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τη διοίκηση και τους γονείς προκειμένου να επιτευχθεί η αποστολή του σχολείου.
• η διακήρυξη της ιδέας ότι η πνευματική ελευθερία και η πρόσβαση στην πληροφορία είναι απαραίτητα στοιχεία της αποτελεσματικής και υπεύθυνης δραστηριότητας ως πολίτες και συμμετοχής σε μια δημοκρατία.
• η προώθηση της ανάγνωσης, των πηγών και των υπηρεσιών της σχολικής βιβλιοθήκης σε όλη τη σχολική κοινότητα και πέρα από αυτή.
Η σχολική βιβλιοθήκη εκπληρώνει αυτές τις λειτουργίες με την ανάπτυξη πολιτικών και υπηρεσιών, επιλέγοντας και αποκτώντας πηγές, παρέχοντας φυσική και διανοητική πρόσβαση σε κατάλληλες πηγές πληροφόρησης, παρέχοντας εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις και απασχολώντας εκπαιδευμένο προσωπικό. Προσωπικό Ο σχολικός βιβλιοθηκονόμος είναι το επαγγελματικά εφοδιασμένο μέλος του προσωπικού, υπεύθυνο για το σχεδιασμό και τη διαχείριση της σχολικής βιβλιοθήκης, υποστηριζόμενο από όσο το δυνατόν επαρκή στελέχωση, συνεργάζεται με όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας και συνδέεται με τη δημόσια βιβλιοθήκη και με άλλες.
Ο ρόλος των σχολικών βιβλιοθηκονόμων ποικίλει ανάλογα με τον προϋπολογισμό, το πρόγραμμα και τη μεθοδολογία διδασκαλίας των σχολείων εντός του εθνικού νομικού και δημοσιονομικού πλαισίου. Σε συγκεκριμένες συνθήκες υπάρχουν γενικές περιοχές γνώσεις οι οποίες είναι ζωτικές, αν οι σχολικοί βιβλιοθηκονόμοι βρίσκονται εκεί για να αναπτύσσουν και να λειτουργούν αποτελεσματικές υπηρεσίες της σχολικής βιβλιοθήκης: τις πηγές, τη βιβλιοθήκη, τη διαχείριση πληροφοριών και τη διδασκαλία.
Σε ένα όλο και πιο δικτυωμένο περιβάλλον οι σχολικοί βιβλιοθηκονόμοι πρέπει να είναι αρμόδιοι για τον προγραμματισμό και τη διδασκαλία διαφορετικών δεξιοτήτων διαχείρισης της πληροφορίας τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές. Ως εκ τούτου πρέπει να συνεχίζουν την επαγγελματική τους εκπαίδευση και κατάρτιση. Λειτουργία και διαχείριση Για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική και υπεύθυνη λειτουργία:
• η πολιτική σχετικά με τις υπηρεσίες της σχολικής βιβλιοθήκης πρέπει να διαμορφώνεται ώστε να καθορίζει στόχους, προτεραιότητες και υπηρεσίες σχετικές με το σχολικό πρόγραμμα.
• η σχολική βιβλιοθήκη πρέπει να οργανωθεί και να υποστηριχθεί σύμφωνα με τα επαγγελματικά πρότυπα.
• οι υπηρεσίες πρέπει να είναι προσβάσιμες από όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας και να λειτουργούν στο πλαίσιο της τοπικής κοινότητας.
• πρέπει να ενθαρρύνεται η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, τη διεύθυνση του σχολείου, τη διοίκηση, τους γονείς, άλλους βιβλιοθηκονόμους και επαγγελματίες της πληροφόρησης καθώς και άλλες ομάδες της κοινότητας. Εφαρμόζοντας το Μανιφέστο Οι κυβερνήσεις μέσω των αρμόδιων για την εκπαίδευση υπουργείων καλούνται να αναπτύξουν στρατηγικές, πολιτικές και σχέδια που να εφαρμόζουν τις αρχές αυτού του Μανιφέστου. Τα σχέδια πρέπει να περιλαμβάνουν τη διάδοση του Μανιφέστου στα βασικά και τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά προγράμματα βιβλιοθηκονόμων και εκπαιδευτικών.

Φεστιβάλ Λογοτεχνίας «Όψεις του Φανταστικού, 2017 – Κύπρος» [το ρεπορτάζ των εκδηλώσεων στο Bookia.gr]

Πραγματοποιήθηκε και φέτος με μεγάλη επιτυχία στην Κύπρο το φεστιβάλ λογοτεχνίας «Όψεις του Φανταστικού, 2017».Το φεστιβάλ που διοργανώνεται από τον εκδοτικό οίκο Συμπαντικές Διαδρομές, επισκέφτηκε, φέτος για πρώτη φορά (εκτός από τη Λευκωσία, τη Λεμεσό και τη Λάρνακα) και την Πάφο η οποία τυγχάνει να είναι πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2017.Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ παρουσιάστηκαν νέες και παλαιότερες εκδώσεις από Κύπριους και Ελλαδίτες συγγραφείς. Κάποια από τα βιβλία  παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά ενώπιον του κοινού αφού μερικά από αυτά ταξίδεψαν στην Κύπρο κυριολεκτικά κατευθείαν από το τυπογραφείο.To φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε μεταξύ 29 Σεπτεμβρίου και 1ης Οκτωβρίου 2017 ως ακολούθως:Λάρνακα: Πέμπτη, 28 Σεπτεμβρίου στον πολυχώρο ΑΠΟΘΗΚΕΣ, Λευκωσία: Παρασκευή, 29 Σεπτεμβρίου στη Λέσχη Βιβλίου ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΟ, Λεμεσός: Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου στο καφενείο – μπαρ Στο Δρόμο, Πάφος: Κυριακή, 1η Οκτωβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Πάφου.
Από τη γιορτή αυτή της φανταστικής λογοτεχνίας παρέλασαν οι ακόλουθοι συγγραφείς με τα βιβλία τους:Για τον Σαράντη Κρητικός και το βιβλίο του «Ο Κόσμος της Όκριας» μίλησε ο εκδότης των Συμπαντικών Διαδρομών, Γιώργος Σωτήρχος. Ο Μιχάλης Νικολάου παρουσίασε τις δύο τελευταίες συλλογές διηγημάτων του «Η πανσιόν και άλλα διηγήματα» και «33 ΜΚ» καθώς και το παιδικό του βιβλίο «Τρελά γατομπερδέματα».Η Δήμητρα Ευθυμίου παρουσίασε τη συλλογή βιωματικών διηγημάτων της με τίτλο «Το χαμόγελο του Καλοκαιριού». Ο Παναγιώτης Γλυνός παρουσίασε τα δύο «αμαρτωλά» όπως ό ίδιος τα χαρακτηρίζει βιβλία του «Ο μεσσίας του Θανάτου» και «Εγώ, ο Εωσφόρος». Ο Γιάννης Καμπουρόπουλος παρουσίασε το military - science fiction βιβλίο του με τίτλο «Φώο Σπόετ, Μπόραθ το μυστικό όπλο». Η Μαρία Κούβαρου μίλησε για την ποιητική της συλλογή που έχει τίτλο «Η γέννηση της Σκύλας».Η Σοφία Ζαρκαλή παρουσίασε το καινούργιο της μυθιστόρημα «Το μεγάλο ερώτημα» και έκανε αναφορά και στο παλιότερο βιβλίο της «Όνειρο».Ο Φοίβος Κυπριανού παρουσίασε το βιβλίο του που αποτελείται από ιστορίες τρόμου «Σκιές της νύχτας».Ο Φίλιππος Φιλίππου παρουσίασε τη συλλογή διηγημάτων του «30 Ιστορίες Χίλιες Εικόνες» που αποτελείται από ιστορίες βασισμένες σε κοινωνικά και ψυχιατρικά περιστατικά που ο ίδιος συγγραφέας εμπνεύστηκε από περιστατικά που βίωσε ασκώντας την επαγγελματική του ιδιότητα (νοσηλευτής ψυχικής υγείας). Ο Ανδρέας Καπανδρέου παρουσίασε το καινούργιο του βιβλίο, την ποιητική συλλογή «Το τέλος της Χιονάτης». Αναφορές έγιναν επίσης στη συλλογή διηγημάτων του «Ο γιος της Μάγισσας» και στο ιστορικό μυθιστόρημα – επιστημονικής φαντασίας «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα». Ειδικά στη Λευκωσία την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Το τέλος της Χιονάτης» έκανε η φιλόλογος, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Χρυσοθέμις Χατζηπαναγή.
Για τις συλλογές ελληνικών παραμυθιών «Στην ανέμη τυλιγμένη» και «Δώσε κλώτσο να γυρίσει» μίλησαν οι συγγραφείς  Μιχάλη Νικολάου, Όλγα Ρουβήμ και Δήμητρα Ευθυμίου. Για την ανθολογία διηγημάτων «Θεοί του ατμού ΙΙ: Steampunk και dieselpunk οράματα» μίλησε η Δήμητρα Ευθυμίου.Για την πρώτη ανθολογία ελληνικού διηγήματος με βαμπίρ «Σκοτάδι» μίλησε η συγγραφέας  Βαρβάρα Σεργίου.Για την ανθολογία νουάρ ελληνικού διηγήματος «Τα μπλουζ της πόλης» μίλησε η συγγραφέας Όλγα Ρουβήμ.Για τη συλλογή ιστοριών οι οποίες είναι  εμπνευσμένες από το έργο του Ε. Α. Πόε με τίτλο «Κόκκινος θάνατος» μίλησε η συγγραφέας Μαρία Κούβαρου.Ο συγγραφέας Γιώργος Μπιλικάς ο οποίος ήταν στο αρχικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων τελικά δεν κατάφερε να ταξιδέψει στην Κύπρο. Έγινε αναφορά στα βιβλία του «Νο 9», «Heaven Adventures» και «Al-Andalus».
Την τιμητική του στις εκδηλώσεις είχε ο τόμος «Στο ποτάμι του χρόνου: η πρώτη Κυπριακή ανθολογία λογοτεχνίας του φανταστικού». Το βιβλίο παρουσίασαν όσοι από τους 17 Κύπριους συγγραφείς που συμμετέχουν στην ανθολογία κατάφεραν να παρευρεθούν σε κάθε πόλη: Ανδρέας Καπανδρέου, Φίλιππος Φιλίππου, Όλγα Ρουβήμ, Μαρία Κούβαρου, Χρίστος Ρ. Τσιαήλης, Κώστας Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Στυλιανού, Μαρία Γεωργίου, Δήμητρα Ευθυμίου, Ελένη Χριστοφή, Βαρβάρα Σεργίου, Φοίβος Κυπριανού, Ανθή Ζαχαριάδου, Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης, Άννας Κωνσταντίνου, Χριστίνα Βραχίμη, Erini Loucaides.

*Οι φωτογραφίες είναι του Χρίστου Ρ. Τσαήλη.

Πηγή: http://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=46e142f2-65ce-4eab-8a01-ea3eda69e5d6