Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 124

Οι Άγιοι και οι Δαίμονες του Γιάννη Καλπούζου

Άγιοι και δαίμονες εις ταν Πόλην / Γιάννης Καλπούζος, Αθήνα: Μεταίχμιο, 2011.
Είχα το συγκεκριμένο βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου για περίπου δύο χρόνια. Το είχα πάρει από μια παρουσίαση του συγγραφέα στο βιβλιοπωλείο Rivergateστη Λευκωσία, όπου και είχα γνωρίσει τον Γιάννη Καλπούζο. Το μεγάλο μέγεθος του βιβλίου (748 σελίδες), το εξώφυλλό το οποίο δεν με προδιέθετε θετικά καθώς και οι πολλές τούρκικές και άλλες άγνωστες λέξεις που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας (με αποτέλεσμα να χρειάζονται παραπομπές και γλωσσάρι για να διαβαστεί) με έκαναν να αναβάλλω την ανάγνωσή του.
Τελικά, ήρθε η σειρά του! Το διάβασα και συνειδητοποίησα γιατί ο Γιάννης Καλπούζος είναι τόσο δημοφιλής και γιατί τα βιβλία του καταγράφουν τόσο μεγάλες πωλήσεις. Το «Άγιοι και Δαίμονες» είναι ένα πολύ καλά δουλεμένο βιβλίο για το οποίο ο συγγραφέας φαίνεται ότι έκανε μεγάλη έρευνα. Το ιστορικό αυτό μυθιστόρημα παρουσιάζει μέσα από την πλοκή του την σκληρή ζωή της περιόδου που περιγράφει (19ος αιώνας) στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε άλλες περιοχές όπου ταξιδεύει ο ήρωας. Μέσα από τη διήγηση του Καλπούζου μαθαίνουμε για την αντιμετώπιση που είχαν οι υπόδουλοι έλληνες (και οι υπόλοιπες μειονότητες της Πόλης) από τους τούρκους, τη θέση της γυναίκας, πως βίωναν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής τον έρωτα και τις δυσκολίες της ζωής. Η σύνδεσή της ιστορίας με την Ελληνική Επανάσταση και με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα την κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ελκυστική.Οι χαρακτήρες του Καλπούζου είναι πολύ καλά κτισμένοι και οι περιγραφές του είναι τόσο ζωντανές που σε κάνουν να τις βιώνεις μαζί με τους ήρωες. Η εξιστόρηση των γεγονότων είναι ισορροπημένη και όσο αποστασιοποιημένα μπορεί να δοθεί από έναν Έλληνα, αφού δεν παραλείπει να καταγράψει τα λάθη και τα εγκλήματα και τις δικής μας πλευράς.
Ο Γιάννης Καλπούζος μέσα από την εξιστόρηση του αναδεικνύει και άγνωστες (για τους περισσότερους) πτυχές της ελληνικής ιστορίας. Μια από αυτές είναι και η συμμετοχή των κυπρίων στον αγώνα του 1821 για την οποία αναφέρει, βάζοντας τον ήρωα του να περιγράφει στο ημερολόγιο του την μάχη στο Μανιάκι όπου πολέμησε πλάι στον Παπαφλέσσα: «Κοντά μου ήταν και ο Βασίλης, Κύπριος στην καταγωγή του. Εθελοντής, όπως και άλλοι που ήρθαν κατά πρώτον με καπετάνιο τον Χατζη-Χρήστο Βούλγαρη με ολόκληρη φάλαγγα από κείνο το μακρινό νησί και πολέμησαν για την πατρίδα. Όπως ήρθαν πολλοί και από τα Ιόνια νησιά κι άλλους αλαργινούς τόπους. Από τους αγνότερους αγωνιστές. Κι ούτε είδα γραμμένο ως τα σήμερα τίποτε για τους Κύπριους».
Από το οπισθόφυλλο:Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στο υφαντό της Πόλης από το 1808 ως το 1831. Καθημερινή ζωή, έρωτες, δυνατές φιλίες, πλούτη, φτώχεια, οραματιστές, συμμορίες των δρόμων, χασικλήδες, δερβίσηδες, γενίτσαροι· αρνησίθρησκοι, κρυπτοχριστιανοί, δεισιδαιμονίες, ερωτικά ξόρκια, χαμένα όνειρα, οι γυναίκες στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού· πυρκαγιές, παζάρια, βεγγέρες, καπηλειά των 1000 τ.μ., η τρομερή φυλακή του Μπάνιον, το μπουντρούμι και η αστυνομία του Πατριαρχείου· κοινά σχολεία, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, ερωμένες Πατριαρχών, λεσβίες, αρώματα, λάσπες, βασανιστήρια, πανούκλα· προεπαναστατική περίοδος, Φαναριώτες, συνωμοσίες, μυστικές εταιρείες, προδότες, μισαλλοδοξία, οι σφαγές στην Πόλη το 1821· Ρωμιοί, Οθωμανοί, Αρμένιοι, Φράγκοι, Εβραίοι. Κι ακόμα Πόντος, Χίος, Δραγατσάνι, Μανιάκι, Αλεξάνδρεια.

Πόθος, φόβος, όχλος, άγιοι και δαίμονες.Ένα επικό μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη με την περιπετειώδη ζωή των ηρώων του, την ατμόσφαιρά του, τη χειμαρρώδη γλώσσα του, το συναίσθημα, τον στοχασμό, τις αστείες καταστάσεις και την ολοζώντανη αναπαράσταση της εποχής εκείνης.

Όταν το ποδόσφαιρο γίνεται ποίηση!

Τα ποδοσφαιρικά: ποιήματα / Ντίνα Παγιάση Κατσούρη. Λευκωσία: Άνευ, 2013.
Σε κάποιους πιθανόν να προκαλέσει έκπληξη το γεγονός ότι  ένας καταξιωμένος ποιητής αφιερώνει ολόκληρο βιβλίο στο ποδόσφαιρο,  ένα άθλημα το οποίο σύμφωνα με κάποιους στο χώρο του πολιτισμού χαρακτηρίζεται ως «υποκουλτούρα».
Η εντύπωση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν ο ποιητής αυτός είναι γένους θηλυκού!
Η Ντίνα Κατσούρη ανακάλυψε τη γοητεία της «στρογγυλής θεάς» και την υμνεί μέσα από τη νέα ποιητική της συλλογή που έχει τίτλο «Τα ποδοσφαιρικά». Μέσα από τα ποδοσφαιρικά η ποιήτρια καταφέρνει να αναδείξει τον κοινωνικό χαρακτήρα του αθλήματος.Στο βιβλίο θα διαβάσετε ποιήματα για τους Ροναλντίνιο, Μπουφόν, Λιονέλ Μέσι (ειδικά για τον Μέσι στον οποίο η ποιήτρια δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία), Λεονάρντο, Ζοζέ Μουρίνιο, Πεπ Γκουαρντιάλα, Ρούνεϊ, Άλεξ Φέργκιουσον, Πικέ, Μισέλ Πλατινί, Βαν Ντε Σαρ, Μπουγιόλ, Κρόιφ, Γκέτσε, Μπέκεμπάουερ, Ιμπραίμοβιτς, Ρονάλντο, Ζινεντίν Ζιτάν, Έρικ Καντονά, Θοδωρή Ζαγοράκη αλλά και για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον Ζάκ Ντεριντά, την Σακίρα, ένα προπονητή – ποιητή, ένα ζωγράφο, τους τρείς ποδοσφαιριστές της Μπολόνια που στάθμευσαν στις θέσεις αναπήρων και άλλα πολλά ενδιαφέροντα.
Στο ποίημα της «Οι ξένοι ποδοσφαιριστές», η Κατσούρη αποκαλύπτει γιατί δεν ασχολείται με το τοπικό πρωτάθλημα ενώ στο ποίημα «Ο επαΐων» επιχειρηματολογεί υπέρ της διαχρονικότητας του ποδοσφαίρου.
Παρακολουθούν και οι ποιητές ποδόσφαιρο λοιπόν!  Ας ευχηθούμε πως θα έρθει και η μέρα που και οι φίλαθλοι θα διαβάζουν ποίηση. Τότε, ίσως, τα ποιήματα τύχουν διαφορετικής αντιμετώπισης και ίσως τότε γραφτεί μια παραλλαγή του ποιήματος «Ο προπονητής» (στο συγκεκριμένο ποίημα οι φίλαθλοι αγνοούν επιδεικτικά τη συλλογή ποιημάτων του προπονητή της ομάδας, παρόλο που τα τοποθετεί στην είσοδο του σταδίου για να τα πάρουν δωρεάν).

Τόμος αφιερωμένος στον Διονύσιο Σολωμό

Μνήμη Διονύσιου Σολωμού: εκατόν πενήντα χρόνια από την κοίμησή του / επιμέλεια – συναγωγή κειμένων – ανθολόγηση Γιώργος Κ. Μύαρης ; συνεργασία Νίκος Ορφανίδης. Λευκωσία: Ακτή, 2007.
Ο τόμος αποτελείται από πέντε ενότητες: Α. Δοκίμια – μελέτες, Β. Λόγος για τον Διονύσιο Σολωμό, Γ. Επιδράσεις του Διονύσιου Σολωμού στους νεότερους, Δ. Ανέκδοτα κείμενα με τον τρόπο του Διονύσιου Σολωμού και Ε. Διάλογοι ποιητών με τον Διονύσιο Σολωμό.


Από το «Προλογικό» του Νίκου Ορφανίδη:Καταθέτοντας, από μέρους της Ακτής, τον συλλογικό αυτό τόμο «Μνήμη Διονύσιου Σολωμού, εκατόν πενήντα χρόνια από την κοίμησή του», υποκλινόμαστε ακόμα μια φορά, στο ποιητικό του μεγαλείο και στη σεπτή μορφή του. Ο Διονύσιος Σολωμός κατέστη προ πολλού μορφή εθνική, παρουσία δεσπόζουσα στην μνήμη και την έκφραση και την κατάθεση του Γένους των Ελλήνων…Από το «Προλογικό» του Γιώργου Κ. Μύαρη:«Μ’ όλους της τέχνης τους ήχους, με τ’ ουρανού τα φώτα» Ο Διονύσιος Σολωμός, ο λυρικός ποιητής που συνταίριαξε, κατά τον Κ. Παλαμά, «τα μεγάλα τα σαλπίσματα μέσα στη μουσική συμφωνία της Τέχνης», παραμένει παρών στο ελληνικό, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ποιητικό στερέωμα. Συγκινεί διαρκώς με τη μετατροπή σε καλλιτεχνική πράξη των ποιητικών οραμάτων του για την ελεύθερη Ελλάδα, την αρμονία, την τέλεια μορφή και έκφραση του στίχου…

Ποιήματα με τη συνοδεία βυθισμένου πιάνου

Όταν βυθίζεται το πιάνο = When the piano sinks = Quand le piano chavire = Wenn das Schiff kentert / Ανδρέας Γεωργαλλίδης. Λευκωσία: Power publishing, 2004.

Δύο ποιήματα από την τετράγλωσση (Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά) ποιητική συλλογή του Ανδρέα Γεωργαλλίδη «Όταν βυθίζεται το πιάνο».







Ο (έβδομος) ΣΤΙΧΟΣ
Στον έβδομο στίχο, γράφω την αλήθεια.Δεύτερος στίχος Τρίτος στίχος Τέταρτος στίχος Πέμπτος στίχοςΈκτος  στίχος
Όγδοος στίχος

ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ
 Κατανοώ τον πυροβολισμό σου.Την επανάληψη του όμως - όχι.Ο νεκρός, δεν τραυματίζεται άλλο.

Κείμενα των Σαρλ Μπωντλαίρ [Charles Baudelaire] και Τζβετάν Τοντόροφ [Tzvetan Todorov] για τον Έντγκαρ Άλαν Πόε [Edgar Allan Poe]

Έντγκαρ Άλαν Πόε / Σαρλ Μπωντλαίρ ; Τζβετάν Τοντόροφ, [μετ. Αντρέας Ταρνάνας]. Αθήνα: Αιγόκερος, 1982.

Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο κείμενα, αφιερωμένα στον Edgar Allan Poe(1809-1849)· ένα του Γάλλου ποιητή Charles Pierre Baudelaire (1821-1867) και ένα πιο σύγχρονο, του Γαλλο - Βούλγαρου φιλόσοφου Tzvetan Todorov (1939- ).

1.  "Για τον Πόε" - Τζβετάν Τοντόροφ
Αν διαβάσει κανείς για πρώτη φορά τους τρεις τόμους των διηγημάτων του Πόε που μεταφράστηκαν απ’ τον Μπωτλαίρ, τις Αλλόκοτες ιστορίες, τις Νέες αλόκοτες ιστορίες και τις Γελοίες και σοβαρές ιστορίες, δεν θα μπορέσει να μην αναταραχτεί απ’ την ακραία τους ποικιλία.
[…] Άλλοι βλέπουν μέσα στο έργο του  τη γέννηση του αστυνομικού μυθιστορήματος (Διπλή δολοφονια στην οδό Μοργκ) ή ακόμα κι αυτής της επιστημονικής φαντασίας (Ασύγκριτη περιπέτεια κάποιου Χανς Πφάαλ Ε. Τ. Το ταξίδι του Χανς Πφάαλ στη σελήνη).
[…] Αναφέρθηκε ήδη η παρουσία κάποιων φανταστικών διηγημάτων· το φανταστικό όμως δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια παρατεταμένη αμφιταλάντευση  ανάμεσα σε μια φυσική ερμηνεία και σε μια άλλη υπερφυσική των ίδιων γεγονότων. Τίποτ’ άλλο από ένα παιχνίδι πάνω σ’ αυτό το όριο: φυσικό – υπερφυσικό.
[…] μέσα στο θεματικό του πεδίο υπάρχει ένα όριο που έλκει τον Πόε περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα, πράγμα που το καταλαβαίνει εύκολα κανείς, γιατί πρόκειται για το κατ’ εξοχήν όριο: αυτό του θανάτου. Ο θάνατος συχνάζει σχεδόν σε κάθε σελίδα του Έντγκαρ Πόε. Είναι μια έμμονη ιδέα που συνδέεται με τις ποικίλες οπτικές γωνιές και φωτίζει απόψεις πολύ διαφορετικές για τη μη-ζωή. Μπορεί λοιπόν να αντιληφθεί κανείς ότι η δολοφονία παίζει ένα ρόλο πρώτου πλάνου και εμφανίζεται κάτω απ’ όλες τις μορφές της: Με κοφτερό όργανο (Μαύρος Γάτος), με πνιγμό (Η καταδότρια καρδιά), με δηλητήριο (Ο Δαίμονας της Διαφθοράς), με εντοιχισμό (Το βαρέλι του Αμοντιλάντο), με φωτιά (Χοπ Φρονγκ) ή με νερό (Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ)… Επίσης η μοίρα του φυσικού θανάτου είναι ένα θέμα ιστότιμο σε αξία στο οποίο ανατρέχει συχνά και άλλοτε τον αντιμετωπίζει σαν ένα συλλογικό φαινόμενο (Η μάσκα του κόκκινου θανάτου), άλλοτε σαν ατομικό (Οι αναμνήσεις του κύριου Αυγούστου Μπέντλοου). Το ίδιο ενδιαφέρον βρίσκει και στην απειλή ενός επικοίμενου θανάτου (Το πηγάδι και το εκκρεμές, Μια κατάβαση στο Μάελστρομ). Επίσης οι αλληγορίες το Πόε οδηγούν και αυτές συχνά στο θάνατο (Το νησί της νεράιδας, Το οβάλ πορταίτο), ενώ οι φιλοσοφικοί του διάλογοι όπως η Συνομιλία ανάμεσα στο Μόνο και στην Ούνα ή ο Διάλογος ανάμεσα στην Ειράδα και τη Χάρμιον έχουν για θέμα τους τη ζωή μετά το θάνατο. Νάτη λοιπόν στο προσκήνιο και η μεταθανάτια ζωή… […] Ένα ακόμα πρόσωπο του θανάτου που γοητεύει ιδιαίτερα τον Πόε είναι ο ενταφιασμός μιας ζωντανής ύπαρξης…


2. "Νέες σημειώσεις για τον Έντγκαρ Πόε" - Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ

Λογοτεχνία της παρακμής! Κουβέντες κενές που τις ακούμε συχνά να πέφτουν, ηχώντας σαν ένα αισθητικό χασμουρητό από το στόμα αυτών των σφιγγών που γέρνουν χωρίς αίνιγμα μπροστά στις άγιες πόρτες της κλασσικής αισθητικής. Κάθε που αντιλαλεί ετούτος ο αναντίρρητος χρησμός, θαρρεί κανείς πως πρόκειται για μια λογοτεχνία πιο φαιδρή κι απ’ την Ιλιάδα. Πράγμα απίθανο βέβαια για ποιήματα ή μυθιστορήματα σαν κι αυτά που τα μέρη τους είναι επιδέξια προορισμένα για να γεννούν την έκπληξη, που το ύφος τους είναι μεγαλόπρεπα διακοσμημένο κι όπου όλα τα μέσα της γλώσσας και της προσωδίας έχουν διαταχθεί από ένα χέρι άψογο.
[…] Ζώντας στα σπλάχνα ενός αχόρταγου κόσμου, άπληστου για υλικά αγαθά, ο Πόε ρίχτηκε μέσα στα όνειρα. Καταπνιγμένος όπως ήταν απ’ την αμερικανική ατμόσφαιρα έγραψε στην επικεφαλίδα του Εύρηκα: «Αφιερώνω αυτό το βιβλίο σ’ όλους εκείνους που τοποθέτησαν την πίστη τους μέσα στα όνειρα, σαν να ήταν οι μόνες αληθινές πραγματικότητες».

[…] Τοποθετημένος κάτω απ’ το φως της μέρας ο Πόε, μου φαίνεται σαν ένας είλωτας που θέλει να κάνει τ’ αφεντικό του να ντραπεί. Τελικά για να συνοψίσω τη σκέψη μου σ’ ένα πιο καθαρό σχήμα, ο Πόε υπήρξε πάντα μεγάλος, όχι μόνο στις ευγενικές του συλλήψεις, αλλά ακόμα και σαν φαρσέρ.


- Διαβάστε επίσης:  Αλλόκοτες ιστορίες του Edgar Alan Poe

2 ποιήματα για τους ποιητές από τον Γιάννο Παναγιωτάκη

1.Κίτρινοι αναγνώστες
Οι ποιητές πολλές φορέςσκέφτηκαν την αυτοκτονία.Απλά όμως αναστέναξανκαι είπαν:«Ύστερα ποιος θα γράφει ποιήματαποιος θα ταΐζειτα μοναχικά καναρίνια;»

2.[Άτιτλο]
Οι ποιητές είναι τεμπέληδες γενικάΔεν ενδιαφέρονται για τα σημαντικά πράγματαστην ζωή όπως η πολιτική και το ποδόσφαιροΑναζητούν την έμπνευσηστους υπόγειους κόσμουςΕίναι καταδικασμένοι τις νύχτεςνα κρατάνε ζεστούς τους ανθρώπουςμε την ανάσα των λέξεων

(Από το βιβλίο: Σταγόνες ύπνου / Γιάννος Παναγιωτάκης. Λευκωσία: Αιγαίον, 1995)

Συνέντευξη στο έντυπο “Ενημέρωση” της ΕΔΙΠΠΑΚ

Συνέντευξή στην στήλη «Πρόσωπα» του Ενημερωτικού Δελτίου της ΕΔΙΠΠΑΚ (Ένωση Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Κύπρου), Ιουν. 2013, τχ. 2, σελ. 3.

Πρόσωπα
Ανδρέας Κ. Ανδρέου

Η ενότητα Πρόσωπα φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα παράθυρο γνωριμίας συναδέλφων μας που δραστηριοποιούνται εκτός του επαγγελματικού χώρου του Πανεπιστημίου και έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας παρουσιάσουν.


Ανδρέα γεια σου, πες μας λίγα λόγια για σένα, έτσι για να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Κατ’ αρχή ευχαριστώ την ΕΔΙΠΠΑΚ που μου δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσω,  μέσω του εντύπου της με τους συναδέλφους του Πανεπιστημίου Κύπρου.Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω (με εξαίρεση τα φοιτητικά μου χρόνια) στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στο Δήμο Στροβόλου.  Είμαι παντρεμένος με τη φιλόλογο Μαρία Παναγιώτου και έχω δύο κόρες, τη Δήμητρα 11 ½ χρόνων και τη Νάγια 6.
Από πότε εργάζεσαι στο Πανεπιστήμιο και τι κάνεις στο Πανεπιστήμιο; Είμαι Λειτουργός Πανεπιστημίου  Κύπρου – Βιβλιοθηκονόμος και εργάζομαι στη Βιβλιοθήκη από το 1996. Συντονίζω τον «Τομέα Συστημάτων και Τεχνολογιών Πληροφόρησης» και είμαι υπεύθυνος του «Γραφείου Συστημάτων Βιβλιοθήκης».

Η αγάπη σου για τα βιβλία επεκτείνεται και πέραν της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου. Πώς προέκυψε το συγγραφικό έργο; Από την παιδική ηλικία η ανάγνωση βιβλίων είχε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Το γράψιμο ξεκίνησε περισσότερο σαν εκτόνωση και σαν πειραματισμός πριν από περίπου 15 χρόνια. Όταν συγκεντρώθηκε ένας αριθμός διηγημάτων τα οποία θεώρησα αξιόλογα, αποφάσισα να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο.
Πες μας λίγα λόγια για το πρώτο σου βιβλίο, το Τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν. Το βιβλίο αποτελείται από 12 αυτοτελή διηγήματα τα οποία,   στον υπότιτλο,  χαρακτηρίζω ως «αλλόκοτα»,  λόγω του «παράξενου» χαρακτήρα που έχουν. Το συγκεκριμένο βιβλίο, πάντως,  είναι πιο κοντά σε αυτό που αποκαλούμε «mainstream λογοτεχνία» και μπορεί  να διαβαστεί εύκολα και ευχάριστα από τον μέσο αναγνώστη.
Έχεις μια τάση, στο μυστικισμό, στο αλλόκοτο.. αφού και το δεύτερο σου βιβλίο, Ο Γιος της Μάγισσας, πραγματεύεται το μυστήριο, το μεταφυσικό...Ναι, θα έλεγα ότι με το δεύτερο μου βιβλίο έχω μπει ακόμα πιο βαθιά στη λογοτεχνία του φανταστικού. Οι παράξενες, οι αλλόκοτες ιστορίες που έχουν αναπάντεχο και ανατρεπτικό τέλος είναι αυτές που αρέσουν και σε μένα σαν αναγνώστη να διαβάζω. Γι’ αυτό επιλέγω και σαν συγγραφέας να γράφω γι’ αυτές.
Τι άλλο να περιμένουμε από τον Ανδρέα Καπανδρέου; Ο συγγραφέας Ανδρέας Καπανδρέου εμπνέεται και γράφει συνεχώς. Τώρα, αν θα προκύψει κάποιο άλλο βιβλίο,  ο χρόνος θα το δείξει…

“Του πολέμου” και “Στο άλογό μου” - Δύο κείμενα του Νίκου Καββαδία

Του πολέμου. Στο άλογό μου / Νίκος Καββαδίας. Αθήνα: Άγρα, 2002.
Στο μικρό αυτό βιβλιαράκι, ο Νίκος Καββαδίας (1910-1975) μας χαρίζει δύο κείμενα εμπνευσμένα από τις εμπειρίες του στο Αλβανικό Μέτωπο, όπου υπηρέτησε κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο το 1940 – 1941.
Α. Του πολέμου. Γράφτηκε το 1969 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Αυγή στις 26 Οκτ. 1975. Ο συγγραφέας περιγράφει ένα περιστατικό κατά το οποίο χάθηκε στο αλβανικό μέτωπο και ζήτησε προστασία σε ένα εχθρικό αλβανικό σπίτι, οι κάτοικοι του οποίου, είχαν ταχθεί με τους ιταλούς.
Β. Στο άλογό μου. Γράφτηκε το 1941 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον τόμο «Το θαύμα της Αλβανίας απ’ τη σκοπιά της ΙΙΙ Μεραρχίας» του Ξένου Ξενίτα. Αθήνα, 1945, σσ. 136-137. Το κείμενο ουσιαστικά απευθύνεται προς το νεκρό άλογο του συγγραφέα το οποίο έχασε εν ώρα υπηρεσίας.Στο τέλος του βιβλίο υπάρχει ένα βιογραφικό σημείωμα το οποίο υπογράφει η αδελφή του συγγραφέα, Έλγκα Καββαδία, μέσα στο οποίο δίνονται πληροφορίες για τη ζωή του Νίκου Καββαδία και της οικογένειάς του.- Διαβάστε επίσης: "Λι" του Νίκου Καββαδία

Το μεταναστευτικό και προσφυγικό βίωμα στη νεοελληνική δραματουργία: Ρεπερτόριο κρατικών θεάτρων Ελλάδας και Κύπρου: 1932 – 1994

Το μεταναστευτικό και προσφυγικό βίωμα στη νεοελληνική δραματουργία: Ρεπερτόριο κρατικών θεάτρων Ελλάδας και Κύπρου: 1932 – 1994/ Παναγιώτα Σωτήρχου [εισαγωγή Πλάτων Μαυρομούστακος]. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2012.
Το βιβλίο είναι βασισμένο στη διδακτορική διατριβή της συγγραφέως στη Θεατρολογία και ουσιαστικά μας παρουσιάζει την οπτική γωνιά από την οποία αντικρίζει το θέατρο, την εκούσια ή ακούσια μετακίνηση ανθρώπων από τον τόπο κατοικίας τους. 
Το έργο καλύπτει σημαντικές ιστορικές περιόδους (όπως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και ο εμφύλιος, η οικονομική κρίση του 30 στην Ελλάδα, η Χούντα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο) όπου παρατηρήθηκαν σημαντικές μετακινήσεις ανάμεσα στον ελληνικό πληθυσμό.

Η μελέτη εστιάζει σε έργα που παρουσιάστηκαν κατά την αναφερομένη περίοδο (1932-1994) στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και στο Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (ΘΟΚ).Ανάμεσα στους θεατρικούς συγγραφείς που αναφέρονται στο βιβλίο διακρίνουμε πολύ γνωστά ονόματα όπως οι: Λουκής Ακρίτας, Κώστας Βάρναλης, Ηλίας Βενέζης, Οδυσσέας Ελύτης, Λιλή Ζωγράφου, Γιώργος Θέμελης, Γιώργος Θεοτοκάς, Πάνος Ιωαννίδης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Νίκος Καζαντζάκης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Ρήνα Κατσελλή, Δημήτριος Κορδάτος, Παύλος Μάτεσις, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξης Πάρνης, Μιχάλης Πασιαρδής, Άντρος Παυλίδης, Παντελής Πρεβελάκης, Γιάννης Ρίτσος, Αλέκος Σακελλάριος, Άγγελος Σικελιανός, Άγγελος Τερζάκης, Δημήτρης Ψαθάς και πολλοί άλλοι. Από το οπισθόφυλλο:Η παρούσα μελέτη εστιάζει στο τμήμα της νεοελληνικής δραματουργίας των ετών 1932 - 1994, που παρουσιάστηκε από τα κρατικά θέατρα Ελλάδας και Κύπρου κατά την αντίστοιχη περίοδο. Αντλώντας από τη θεατρολογία και τις μεταναστευτικές και προσφυγικές σπουδές διερευνά τη δραματουργική μετάπλαση της μεταναστευτικής και προσφυγικής ετερότητας στο ρεπερτόριο αυτών των θεάτρων.
Αρχικά, εξετάζεται το κατά πόσο η συγκεκριμένη θεματική στα επιλεγμένα κείμενα έχει αντιστοιχία με τις ιστορικά τεκμηριωμένες πληθυσμιακές κινήσεις της εποχής. Παράλληλα, μελετάται η χροιά με την οποία περιβάλλεται το μεταναστευτικό και προσφυγικό βίωμα και γίνονται υποθέσεις για την επίδραση του ιστορικού πλαισίου αυτών των ετών, αναφορικά με την εικόνα που αποκομίζουμε. Ακολούθως, τίθεται επί τάπητος το θέμα της ύπαρξης ουσιαστικής σχέσης κάποιου ή κάποιων δραματικών ειδών με την υπό εξέταση θεματολογία. Τέλος, επιδιώκεται η χαρτογράφηση της δραματουργικής αναπαράστασης των μεταβολών ταυτότητας που βιώνουν οι εμπλεκόμενοι στο μεταναστευτικό και προσφυγικό φάσμα.

Βρετανικές γελοιογραφίες για τον αγώνα της ΕΟΚΑ (1955 – 1959)

Ο Κυπριακός Αγώνας 1955-59 με την πένα των γελοιογράφων των βρετανικών εφημερίδων Manchester Guardianκαι Daily Mirror / Χαράλαμπος Αλεξάνδρου. Λευκωσία: Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955 – 1959 (ΣΙΜΑΕ), 2009.
Η γελοιογραφία είναι μια μορφή τέχνης η οποία συναντάται συνήθως στον καθημερινό τύπο και η οποία, με άμεσο και καυστικό τρόπο θίγει θέματα της επικαιρότητας.Στο συγκεκριμένο βιβλίο έχουν μαζευτεί γελοιογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο βρετανικό τύπο και πιο συγκεκριμένα στις εφημερίδες “Manchester Guardian” και “Daily Mirror” και αφορούσαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, αφού όπως αναφέρει και στον πρόλογο του βιβλίου η Κλαίρη Αγγελίδου, «Οι απόψεις των Άγγλων γελοιογράφων, απηχούν και τις απόψεις πολλών ανθρώπων της αγγλικής κοινής γνώμης, για την αδικία που γινόταν σε βάρος ενός λαού, που δεν ζήτησε τιποτ’ ‘άλλο παρά μόνο το ανθρώπινο δικαίωμα να ζει ελεύθερος στις πατρογονικές του εστίες».Ο Χαράλαμπος Αλεξάνδρου, χωρίζει τις γελοιογραφίες σε έξι διαφορετικές χρονικές περιόδους ανάλογα με την εξέλιξη που είχε ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο:
1η περίοδος: Ιούλ. -  Σεπ. 1955, Τριμερής διάσκεψη Λονδίνου, 2ηΠερίοδος: Σεπ. 1955 – Ιούν. 1956, Συνομιλίες Harding – Μακαρίου, 3η Περίοδος: Ιούλ. 1956 – Μαρτ. 1957, Σύνταγμα Radcliffe – Εμπλοκή Ν.Α.Τ.Ο., 4η Περίοδος: Μαρτ. – Δεκ. 1957, Τρίτη και τέταρτη προσφυγή στον Ο.Η.Ε., 5η Περίοδος: Ιαν. 1958 – Ιαν. 1959, Σχέδια Foot / MacMillan, 6η Περίοδος: Φεβ. 1959, Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου.
Οι φωτογραφίες των πρωτότυπων αγγλικών γελοιογραφιών συνοδεύονται από τα στοιχεία του δημιουργού, της χρονολογίας δημοσίευσης, στοιχεία της εφημερίδας στην οποία δημοσιεύτηκε, τα πρόσωπα που απεικονίζει, καθώς και σχόλια από τον συγγραφέα.  


Σύντομη περιγραφή από τον συγγραφέα:
Το βιβλίο έρχεται να συμπληρώσει το κενό που υπήρχε στην ιστοριογραφία της περιόδου 1955-1959 γιατί είναι το πρώτο που εξετάζει την περίοδο υπό το πρίσμα των γελοιογραφιών που δημοσιεύονταν στις βρετανικές εφημερίδες, συγκεκριμένα στην Manchester Guardian και DailyMirror, με θέμα το Κυπριακό. Πασίγνωστες είναι οι ελληνικές γελοιογραφίες της περιόδου με την πένα του Φωκιώνα Δημητριάδη, του Αρχέλαου Αντώναρου, του Ανδρέα Θεοφιλόπουλου και άλλων, οι αντίστοιχες όμως των Βρετανών γελοιογράφων κείτονταν μέχρι σήμερα «αχαρτογράφητες» στα φύλλα των βρετανικών εφημερίδων. Το βιβλίο λοιπόν αυτό, έρχεται να ρίξει φως στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν δύο από τους κορυφαίους Βρετανούς γελοιογράφους, ο Victor Weisz της Daily Mirror και ο David Low της Manchester Guardian, την κρίση στην Κύπρο των ετών 1955-1959. Μέσα από τις γελοιογραφίες καθίσταται σαφές το τι θεωρούσαν οι Βρετανοί γελοιογράφοι αρκετά σημαντική εξέλιξη έτσι ώστε να ασχοληθούν μαζί της και να την σχηματοποιήσουν στις γελοιογραφίες τους. Στις 207 σελίδες του βιβλίου παρατίθενται συνολικά 80 γελοιογραφίες (33 του David Low και 47 του Victor Weisz). Κάθε γελοιογραφία συνοδεύεται από τον απαραίτητο για την κατανόησή της σχολιασμό, γεγονός που εντάσσει το βιβλίο στα ιστορικά εγχειρίδια της περιόδου αφού δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι αποτελεί την εικονογραφημένη πολιτική ιστορία της περιόδου. Το υλικό χωρίζεται σε έξι κεφάλαια και στην αρχή εκάστου εξ αυτών παρατίθενται τα σημαντικότερα γεγονότα που επηρέαζαν τις εξελίξεις και τα οποία είναι ουσιαστικά στην κατανόηση των γελοιογραφιών. Το βιβλίο αποτελεί σημαντικό βοήθημα για τον μελετητή της περιόδου, για τον διδάσκοντα την ιστορία της περιόδου αλλά και για όλους εμάς που θέλουμε να δούμε την κρίσιμη αυτή περίοδο του Κυπριακού μέσα από τα μάτια ανθρώπων που έζησαν την εποχή στο Λονδίνο, στο κέντρο λήψεως των αποφάσεων, και οι οποίοι είχαν το χάρισμα να διηθίζουν τα γεγονότα, να αποστάσσουν την ουσία και να συμπυκνώνουν 1000 λέξεις σε μια εικόνα!