Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 120

Λυκόφως του Βαγγέλη Γεωργάκη

Λυκόφως: 13 διηγήματα και μια νουβέλα / Βαγγέλης Γεωργάκης. Αθήνα: Οδός Πανός, 2012.
Ο Βαγγέλης Γεωργάκης στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Λυκόφως» μας χαρίζει 13 ιστορίες οι οποίες είναι δύσκολο να ταξινομηθούν σε μια κατηγορία αφού σε αυτές συναντά κανείς, μεταφυσικό τρόμο, φανταστικό αλλά και γενική λογοτεχνία.
Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσετε για κάποιες οικογενειακές στιγμές σε ένα καταφύγιο μετά από μια πυρηνική καταστροφή, για τις περιπέτειες ενός φαντάσματος, για κάποιον απελπισμένο που είναι έτοιμος να τα τινάξει όλα στον αέρα, για τη θανάσιμη μονομαχία μεταξύ δύο συγγραφέων, για ένα ερωτευμένο βαμπίρ, για ένα τρομακτικό αγώνα πόλο, για ένα συγγραφέα που αναζητά τη χαμένη του έμπνευση στο Παρίσι, για ένα αποτυχημένο φλέρτ και μια ερωτική απογοήτευση που κρατά 15 χρόνια, για έναν ηθοποιό ο οποίος τρελαίνεται, για ένα ροκ μπαρ στο οποίο συχνάζουν βρικόλακες, για το σπρέι που έχει κρυμμένο μια γυναίκα στη τσάντα της, για την αγωνία δύο κολλητών φίλων να γίνουν διάσημοι συγγραφείς, για ένα στοιχειωμένο ξενοδοχείο και για τις μεταφυσικές ιδιότητες ενός χρυσού στυλό.Από το οπισθόφυλλο:Λυκόφως, την ώρα του παραδόξου το φως ασφυκτιά μες το σκοτάδι, και δεκατρείς και μία ιστορίες έρχονται στην επιφάνεια, από το κέλυφος της καθημερινότητας, μέχρι βαθιά τα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί που ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και ό,τι είναι χρυσός δεν είναι πάντα πολύτιμο και σημαντικό.

Λυκόφως, και τα χρώματα του δειλινού πλημμυρίζουν ένα δωμάτιο σ' έναν άλλο κόσμο, επικίνδυνο και σκοτεινό, στην προβληματική οικονομικά και ηθικά Ελλάδα, απ' όπου και τα αγάλματα δείχνουν να φλέγονται.

- Διαβάστε επίσης την κριτική: «Σκοτεινές αποχρώσεις» του Δημήτρη Αργασταρά

Το τραγούδι «Υπάρχω» του Πυθαγόρα και οι τρείς διαφορετικές του εκτελέσεις (λαϊκό, ροκ και τζαζ)

Τους στίχους του γνωστού τραγουδιού «Υπάρχω» τους έχει γράψει το 1975 ο διάσημος στιχουργός Πυθαγόρας Παπασταματίου (1930-1979), ο οποίος είναι πιο γνωστός με το μικρό του όνομα.Το τραγούδι έγινε διάσημο  με την λαϊκή του εκτέλεση από τον Στέλιο Καζαντζίδη (μουσική Χρήστου Νικολόπουλου):

Γνωστή είναι και η υπέροχη (η καλύτερη κατά την προσωπική μου άποψη) ροκ εκτέλεση του κομματιού από τον Δημήτρη Πουλικάκο:
Ακούστε, όμως, και την πολύ ενδιαφέρουσα τζαζ εκδοχή του τραγουδιού από την φωνή της Κρινιώς Νικολάου:

«Το καφέ βιβλίο μου» - Ένα ανέκδοτο ποίημα του Γιώργου Χριστοδουλίδη

ΤΟ ΚΑΦΕ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

Διαβάζω ένα καφέ βιβλίο.Ο συγγραφέας είναι νεκρόςο μεταφραστής είναι νεκρόςο βασικός ήρωας αυτοκτόνησε.Εγώ είμαι ακόμη ζωντανός.Κάθομαι στο κοίλο ενός άγνωστου φεγγαριούκαι πίνω μια ξανθιά μπύρα.Ποιος είπε ότι ο θάνατοςείναι ανίκητος;
(Γιώργου Χριστοδουλίδη - ανέκδοτο ποίημα)


Ποιητικές συλλογές του Γιώργου Χριστοδουλίδη:
- Δρόμος μεταξύ ουρανού και γης . Αθήνα: Φαρφουλάς, 2013
- Το απραγματοποίητο. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2010
- Εγχειρίδιο καλλιεργητή.  Αθήνα: Γκοβόστης, 2005

- Ονειροτριβείο / Ένια. (2η έκδ.) Λεμεσός: Παράκεντρο, 2003

- Ονειροτριβείο. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001
- Ένια. Λευκωσία: Ατέλεια, 1996 

Camera obscura από τον Σταμάτη Λαδικό

Cameraobsura / Σταμάτης Λαδικός. Αθήνα: Momentum [εκδόσεις Ν & Σ Μπατσιούλας], 2012.
Το Cameraobscura είναι το βιβλίο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Σταμάτη Λαδικού. Πρόκειται για μια συλλογή δώδεκα διηγημάτων υπερφυσικού τρόμου βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο θάνατος. Η ιδιόρρυθμη λυρική γραφή, οι ατμοσφαιρικές ιστορίες  και οι πολύ καλές ιδέες συνθέτουν ένα βιβλίο που θα σύστηνα σε κάθε λάτρη του είδους. Μερικά από τα διηγήματα έχουν και προεκτάσεις επιστημονικής φαντασίας. Στα θετικά οι χρησιμοποίηση ιστορικών προσώπων στα διηγήματα.Περιλαμβάνονται τα ακόλουθα διηγήματα: ·         Camera obscura: Πρωταγωνιστεί ένας διεστραμμένος φωτογράφος πτωμάτων ο οποίος χωρίς να το καταλάβει μπλέκεται με τον κόσμο των νεκρών. ·         Το ξέφωτο: Το άγχος ενός οικογενειάρχη απέναντι στον χαμό αγαπημένων του προσώπων.·         Το όνειρο του Κρόνου: Η εφιαλτική παγίδευση κάποιον ανθρώπων μέσα στον γνωστό πίνακα του  Γκόγια όπου ο Κρόνος τρώει τον γιό του. ·         Ripper’s Ballad: Μια διήγηση του ίδιου του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Μια μπαλάντα αφιερωμένη στα θύματά του!·         Vice Versa: Παράλληλες ιστορίες πολεμικής βαναυσότητας που ξεκινούν από το Ανατολικό Μέτωπο το 1943 και συνεχίζονται ταυτόχρονα στην Σρεμπρένιτσα του 1991 και στο Άουσβιτς του 1942. ·         Η μάσκα: Ένα παράξενο λουλούδι με υπερφυσικές δυνατότητες αλλάζει ολοκληρωτικά τη ζωή του πρωταγωνιστή.·         Το στοίχειωμα: μια ιστορία δοσμένη από την οπτική γωνία ενός υπερφυσικού όνος.·         Απλά περαστικός: Ο ίδιος ο θάνατος επισκέπτεται ένα μπαρ και δεν έχει καλά νέα για τον μπάρμαν… ·         Γεννηθήτω το θέλημά σου: Μια νεαρή γυναίκα περιμένει μάταια τον αγαπημένο της να επιστρέψει από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. ·         Ωχρά Σπειροχαίτη: Η τελευταία συνάντηση του Κώστα Καρυωτάκη με την Μαρία Πολυδούρη.·         Ο άνθρωπος που σκότωσε το χρόνο: Ταξίδια στον χρόνο παρέα με τους Αλμπερτ Αϊνστάιν, Κουρτ Γκέντελ αλλά και τον Ωριγένη…  ·         The Babalon Working: Οι Τζακ Πάρσονς και Τζον Ντη  σε απαρχές της Αποκάλυψης ταυτόχρονα στο 1562 και το 1946
Από το οπισθόφυλλο:Από τον κόσμο των νεκρών ως τα απειλητικά δάση όπου κατοικούν οι φόβοι μας, από τους δρόμους του βικτοριανού Λονδίνου ως την Πρέβεζα του Καρυωτάκη, ο χώρος και ο χρόνος διαστέλλονται και δημιουργούν γέφυρες που ενώνουν το παρελθόν με το μέλλον. Και όλα συγκλίνουν στη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ιστορίες τρόμου, μπορεί και να μην είναι "ιστορίες". 

Δώδεκα διηγήματα τρόμου, σε μια σύγχρονη απόδοση των κλασικών του είδους. Υποβλητική ατμόσφαιρα και σκοτεινός λυρισμός από ένα συγγραφέα που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη σύγχρονη, ελληνική λογοτεχνία.
Απόσπασμα από το βιβλίο:"Με περίμενε ήδη ξαπλωμένη με όλη τη λαμπρότητα του σώματός της να φωτοβολεί στον αποπνικτικά ζεστό χώρο. Χάιδεψα με την αναστροφή του χεριού μου το λευκό της μάγουλο. Έτρεμα. Τρέμω κάθε φορά.
Ξεκίνησα από το γωνιώδες σαγόνι, κύλισα στο καλοσμιλεμένο, μικρό αφτί (δεν μπορούσα παρά να θαυμάσω τη γυαλάδα που μοίραζε το αχνό χνούδι του λοβού), άφησα το χέρι μου να κατέβει στο λαιμό της· στάθηκα εκεί για μια στιγμή πριν κατηφορίσω ακόμα πιο κάτω, με δάχτυλα που έτρεμαν όλο και εντονότερα, στην ανοιχτή πληγή του τσακισμένου στήθους της. Έστεκε ορθάνοιχτο, ένα παράθυρο για το λαμπερό εσωτερικό του κορμιού της.
Έκανα ένα βήμα πίσω, σημάδεψα με το φακό, κράτησα την ανάσα μου και τράβηξα τη φωτογραφία. Εξέπνευσα πάλι, τη στιγμή που η εκτυφλωτική έκρηξη του φλας καθαγίασε τα πάντα.
Είμαι επαγγελματίας φωτογράφος. Φωτογραφίζω τους Νεκρούς".

-         -  Διαβάστε επίσης την κριτική: «Σκοτεινές αποχρώσεις» του Δημήτρη Αργασταρά

Κριτικές των βιβλίων μου στο Goodreads

Κριτικές των βιβλίων μου όπως αυτές δημοσιεύτηκαν από αναγνώστες στην ιστοσελίδα Goodreads, (την μεγαλύτερη ιστοσελίδα για αναγνώστες στον κόσμο η οποία εξειδικεύεται στις προτάσεις βιβλίων).

Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες. Συμπαντικές Διαδρομές: Θεσσαλονίκη, 2012
Dimitris Nikou Πολλά βήματα μπροστά για τον Ανδρέα Καπανδρέου, αυτή η μικρή αλλά δυνατή συλλογή διηγημάτων που μας έδωσε από τις Συμπαντικές Διαδρομές. Ο χαρακτηρισμός "αλλόκοτες ιστορίες" που μας συνδέει και με το προηγούμενο βιβλίο του μοιάζει ταιριαστός. Σκοτεινές ατμόσφαιρες, μυστήριο, τρόμος και η διαπεραστική αύρα του μεταφυσικού παρασύρουν κατά την ανάγνωση κάνοντας το βιβλίο αυτό μια ξεχωριστή εμπειρία - ειδικά για κάποιον που δεν διαβάζει ιδιαίτερα το συγκεκριμένο είδος, όπως εγώ. Ξεχώρισα τα διηγήματα "ο γιός της μάγισσας", που θα το έβλεπα άνετα σε μεγαλύτερη φόρμα, την "Περσεφόνη", το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό "ο εκλεκτός", τα "δύο δείπνα" και το συγκλονιστικό "γράμμα ενός προδότη". Μπράβο Ανδρέα!
Basia-ramona Christoforou  Από μικρή μου άρεσε η μυθοπλασία και από τα 8 μου χρόνια άρχισα να γράφω μικρές ιστοριούλες. Πέρισι είχα την τιμή να γνωρίσω τον κύριο Ανδρέα Καπανδρέου μετά την γενναιόδωρη προσφορά του να χαρίσει βιβλία του προς το ίδρυμα το οποίο είμαι εθελόντρια εδώ και χρόνια. Όταν πήρα το βιβλίο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» στα χέρια μου μέσα σε λίγες ώρες το είχα ήδη τελειώσει. Εντυπωσιάστικα... Φέτος και πάλι περίμενα με ανυπομονησία το τηλέφωνο να κτυπήσει για να παραλάβω το πακέτο μου. Τι είχε μέσα? Μα φυσικά το νέο αριστούργημα του Κύπριου συγγραφέας μας από τις Συμπαντικές Διαδρομές με τίτλο «Ο γιος της Μάγισσας». Περιεργάστικα το εξώφυλλο και ήμουν έτοιμη για τις Αλλόκοτες Ιστορίες οι οποίες με συνεπήραν και με ταξίδεψαν για ακόμα μία φορά στην απεραντοσύνη του εξωπραγματικού του φανταστικού κόσμου που με τόση γλαφυρότητα ο Κος Καπανδρέου μετέφερε αυτές τις 15 ιστορίες σε μένα. Η κάθε μία από αυτές με μετέφερε στο δικό της αλλόκοτο κόσμο. Η πλοκή τους έχει μια δυναμικότητα και στοιχεία όχι μόνο φανταστικά αλλά και πραγματικά γεγονότα προκαλώντας μου διάφορα συναισθήματα για θρύλους που μέχρι και σήμερα πστεύονται όπως στην Ιστορία ο γιος της Μάγισσας που είναι η ιστορία που με συγκλόνισε περισσότερο γιατί το Βιβλίο του διαβόλου υπάρχει και βρίσκεται στην Στοκχόλμη σε βιβλιοθήκη μιας και όπως θα διαβάσετε είναι μοναδικό. ζηλόφθονη βασίλισσα και υπήκοοι, ο φόνος μιας δήθεν μάγισσας, μυθομανία, μαύρη μαγεία και ένας αιμοβόρος βρυκόλακας, ένα παράξενο γεύμα, ο παράφορος έρωτας ενός μοναχού και ένας προδότης είναι μερικά στοιχεία που θα συναντήσετε. Σας το προτείνω απλά διαβάστε το η διαφορετικότητα είναι πανέμορφο στοιχείο στις μέρες μας.
Rebeka  Αυτή τη φορά "ο γιος της μάγισσας" με ζάλισε και με μέθυσε με τα λογοτεχνικά του σφηνάκια, που όπως λέει και ο δημιουργός τους : "φτιάχνονται στο μπλέντερ του υπολογιστή, με την ανάμειξη του φανταστικού με τον πραγματικό κόσμο και γαργαλούν με καινούργια συναισθήματα το μυαλό".
Ο λόγος για το δεύτερο βιβλίο του Ανδρέα Καπανδρέου, "Ο γιος της Μάγισσας", το οποίο περιλαμβάνει 15 αλλόκοτες ιστορίες και είμαι σίγουρη ότι θα καθηλώσουν όποιον αρχίσει το διάβασμα αυτού του βιβλίου.
Εμένα μου άρεσαν όλα, μα περισσότερο "ο γιος της μάγισσας" και "το γράμμα ενός προδότη".
Το αγαπημένο μου κομμάτι όμως ήταν ο επίλογος. Η διήγηση για την αυτοκτονία της Πηνελόπης Δέλτα ήταν ένα εξαιρετικό φινάλε, που με ενθουσίασε και μου άφησε τα πιο όμορφα συναισθήματα τελειώνοντάς το.
Το μόνο που μένει τώρα να πω είναι τις πολλές μου ευχαριστίες στο συγγραφέα, κύριο Ανδρέα Καπανδρέου που μου έκανε την τιμή να μου στείλει το βιβλίο του και φυσικά ότι το συστήνω ανεπιφύλαχτα σε όλους σας.
Καλή ανάγνωση !!!
Anthie  Μια συλλογή για κάθε γούστο, γραμμένη απλά, κατανοητά, με ακρίβεια και με ουσία δίχως καμία διάθεση για εντυπωσιασμό και αυτοπροβολή. Δίχως άσκοπη φλυαρία, δίχως έπαρση. Ο συγγραφέας είναι ένας από εμάς, προικισμένος όμως με μια παράδοξη φαντασία, και ίσως ένα απόθεμα από διλήμματα για τη ζωή και το θάνατο, τις συγκυρίες και τις συμπτώσεις, την αλήθεια και το όνειρο με μια επιθυμία να μας μεταφέρει στη δική του σκέψη αλλά και σε 15 άλλους κόσμους. Νοερά μεταφέρεται ο αναγνώστης στο παρελθόν, στο μέλλον, στο πουθενά και στο πάντα. Κάπως περιλαμβάνεται και η διαχρονικότητα αλλά και το "ποτέ" μέσα στο ίδιο θέμα. Έντεχνα αλλά αβίαστα, το μεταφυσικό, το φανταστικό μπλέκεται με το αληθινό και το ρεαλιστικό. Ερωτας, πόλεμος, θρησκεία, ασθένεια, έγκλημα, θάνατος, ζωή, ενοχή, λατρεία, δύναμη, ευφυΐα, μαγεία, ελπίδα, πίστη, απελπισία, τρόμος... μια ατέλειωτη λίστα με θέματα, μια ανεξάντλητη πηγή συναισθημάτων. Συγχαρητήρια!
Νίκος Μούρας  Τα λογοτεχνικά σφηνάκια, όπως ο ίδιος ο Ανδρέας Καπανδρέου αποκαλεί τα διηγήματά του, αποδείχθηκαν μεθυστικά. Ακόμα και στις πιο μικρές σε μέγεθος ιστορίες, ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα που θέλει, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Τα διηγήματα που μου άρεσαν περισσότερο ήταν τα ακόλουθα: "Στο πηγάδι", "η βουτιά του δύτη", "δεύτερη ζωή", "μια διαφορετική παρτίδα σκάκι" και "οι νεκροί στον πλανήτη Όγκλ". Ειδικά για το τελευταίο, θα ήθελα πολύ να διάβαζα ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Εύχομαι στον Ανδρέα κάθε επιτυχία και να συνεχίσει να μας εκπλήσσει με τις ιστορίες του.
Marina Constantinidou  Πάρα πολύ καλό! Αξίζει να διαβαστεί!
Ευλαμπία Τσιρέλη  Ο Γιος της Μάγισσας που είναι και ο τίτλος του πρώτου διηγήματος της συλλογής, διαβάζεται πολύ εύκολα και τα διηγήματα είναι όντως μικρά λογοτεχνικά σφηνάκια, όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας. Απλή καθαρή γραφή, στην πλειοψηφία τους γνωστές ιστορίες και θρύλοι της παράδοσης μέσα από το συγγραφικό φίλτρο του Ανδρέα Καπανδρέου. Ξεχώρισα με διαφορά το τελευταίο Scifi διήγημα που με εξέπληξε ευχάριστα για την πρωτοτυπία της σύλληψης. Θα το ήθελα μεγαλύτερο και ίσως βιβλίο. Καλή ανάγνωση!!


Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα. Επιφανίου: Λευκωσία, 2010
Stefanos Livos   Ένα είδος λογοτεχνίας που ενώ δεν είναι διαδεδομένο στην ελληνική αγορά, ο Ανδρέου το πιάνει και το φέρνει στα μέτρα μας, κάνοντάς το να μοιάζει οικείο. Διηγήματα φαντασίας που διαβάζονται εύκολα και, παρά τη μικρή τους έκταση, προλαβαίνουν να σε ταξιδέψουν σε μια άλλη πραγματικότητα, όπου όλα είναι πιθανά. Το διάβασα στην παραλία, αλλά αν το ξαναδιάβαζα θα προτιμούσα το ημίφως ενός ήσυχου δωματίου.
Rebeka  Πολύ καλό βιβλίο !!! Παρά το γεγονός ότι οι ιστορίες του δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, απορροφούν τόσο πολύ το ενδιαφέρον του αναγνώστη και εξάπτουν την περιέργειά του, που ανυπομονεί για το επόμενο.
Το συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα !!!

 *Το συγκεκριμένο άρθρο θα ενημερώνεται όταν δημοσιεύονται νέες κριτικές για τα βιβλία μου στο Goodreads.

Ο συγγραφέας Φρέντυ Γερμανός

Τον δημοσιογράφο - συγγραφέα Φρέντυ Γερμανό (1934-1999), τον πρωτογνώρισα μέσα από τα ευθυμογραφήματά του. Τα βιβλία του «Τζίμμυ πάρε ένα φιστίκι», «Ευρω-λεξικό», «Περισσότερο σεξ… σε λίγο», και «Τρελαθήκαμε εντελώς» τα θυμάμαι από την εποχή της εφηβείας μου, με μεγάλη νοσταλγία. Το έξυπνο και καυστικό χιούμορ του συγγραφέα τον καθιέρωσαν σαν έναν από τους αγαπημένους μου.
Μεγαλώνοντας, εκτίμησα ακόμα περισσότερο τον Φρέντυ Γερμανό διαβάζοντας τα ιστορικά του μυθιστορήματα. Ξεχωρίζω ειδικότερα την «Εκτέλεση» (αναφορά στη ζωή και την εκτέλεση του Ίωνα Δραγούμη) καθώς και «Το αντικείμενο» (αναφορά στη ζωή και τη δράση του Νίκου Ζαχαριάδη – εκδόθηκε με βάση χειρόγραφό του συγγραφέα, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, το 2000). 
Φρέντυ Γερμανός και επιστημονική φαντασίαΣτα αξιοσημείωτα είναι και το γεγονός ότι ο Φρέντυ Γερμανός έχει γράψει και επιστημονική φαντασία! Συγκεκριμένα έγραψε το μυθιστόρημα «Ο εχθρικός πλανήτης» (1978) το οποίο ξανακυκλοφόρησε το 1999, αναθεωρημένο με τον τίτλο «Καλά νέα από την Αφροδίτη». Επίσης, το βιβλίο του «Σαμ» έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας.
«Ξεκίνησα για να γίνω συγγραφέας, αλλά στο δρόμο έκανα δύο λάθη: έγινα δημοσιογράφος και έκανα τηλεόραση. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν σαν να ξεκίνησα για να χορέψω μπλουζ και όταν έφτασα στην πίστα η ορχήστρα το γύρισε σε ροκ! Τι κάνεις στην περίπτωση αυτή; Χορεύεις ροκ όσο καλύτερα μπορείς!
Η ζωή όμως ήταν καλή μαζί μου. Εδώ και κάμποσα χρόνια η ορχήστρα παίζει και πάλι μπλουζ...»
Με τα λόγια αυτά ο Φρέντυ Γερμανός έκλεισε την εκδήλωση που είχαν οργανώσει οι εκδόσεις "Κάκτος" στην ΕΣΗΕΑ για να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια της συγγραφικής του προσφοράς. Κι' ήταν σαν να έλεγε απλά: "Αυτή ήταν η ζωή μου". 
Ο επίσημος βιογράφος του θα μπορούσε βέβαια να προσθέσει ότι δύο θεατρικά του έργα, το "Γελαστό απόγεμα" και το "Σαρπράιζ πάρτυ", τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία, ότι όλα σχεδόν τα βιβλία, που βγάζει από το 1980 και μετά, φιγουράρουν στη λίστα των μπέστ-σέλλερς και ότι μια τελευταία έρευνα του περιοδικού "Διαβάζω" τον κατέταξε μέσα στην ομάδα των πιο δημοφιλών Ελλήνων συγγραφέων του καιρού μας.
Ο ίδιος όμως προτιμά να κλείνει τη βιογραφία του μέσα σε δύο φράσεις -που τα λένε ίσως όλα: «Η ζωή ήταν καλή μαζί μου - η ορχήστρα παίζει και πάλι μπλουζ».
Και «το πάρτυ θα κλείσει με μπλουζ...»
 Εργογραφία:
• 1964: Με Συγχωρείτε, λάθος!, το πρώτο βιβλίο του ήταν μια επιλογή από χρονογραφήματα δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά, και ήταν διακοσμημένο με σκίτσα του ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλου).
• 1967: Το Δις Εξαμαρτείν, μια επιλογή από πενήντα χρονογραφήματα, πάλι με την συνεργασία του ΚΥΡ, η οποία συνεχίστηκε και σε πολλές από τις επόμενες δραστηριότητες του Φρέντυ Γερμανού, συγγραφικές ή τηλεοπτικές.
• 1968: Γράψ' το όπως το λέω, συνεντεύξεις, ευθυμογράφημα. • 1970: Σκέψου πριν το αγοράσεις, ευθυμογράφημα.
• 1972: Ούτε Αλάτι, ούτε πιπέρι, ευθυμογράφημα.
• 1975: Φαπ, ευθυμογράφημα (με εικονογράφηση από τον Κυρ). «Ο τίτλος του βιβλίου αυτού βγήκε από μια λέξη που λανσάρησε τυχαία ο Φρέντυ Γερμανός σε ένα χρονογράφημά του. Όταν πρωτοδημοσιεύθηκε η λέξη δεν εσήμαινε τίποτε. Σήμερα σημαίνει κάτι μεταξύ καρπαζιάς και αποκεφαλισμού».
• 1978: Τζίμμυ, πάρε ένα φυστίκι, ευθυμογράφημα.
• 1978: Ο Εχθρικός Πλανήτης, επιστημονικής φαντασίας. (Ο ίδιος ο Φρέντυ Γερμανός παραδέχτηκε ότι άρχισε να γράφει λογοτεχνία όταν έγραψε αυτό το μυθιστόρημα).
• 1980: Ευρω-λεξικό, ευθυμογράφημα.
• 1981: Πρώτη Σελίδα, ευθυμογράφημα.
• 1983: Περισσότερο σεξ... σε λίγο, ευθυμογράφημα.
• 1984: Τρελλαθήκαμε εντελώς;, ευθυμογράφημα. «Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό. Έκτοτε αναζητά το παιδί της σε βουνά και σε λαγκάδια, χωρίς να το βρίσκει. Δεν θα το βρει ποτέ. Το παιδί μας τελείωσε. Μερικοί λένε ότι το φαινόμενο να είναι παροδικό. Όλα χάλασαν απ' τη στιγμή που ο πολιτισμός στην Ελλάδα έγινε υπουργείο. Από τότε κάνει κι αυτός ό,τι κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι: απεργεί... Στην οδό Σόλωνος, όπου μένω, μπορώ να έχω μια συνολική εικόνα του πράγματος. Εκεί απεργεί και το οξυγόνο. Είναι τόσο το νέφος, που δεν βλέπεις το νέφος. Κάθε πρωί που λέω καλημέρα στην κόρη μου, αυτή μου γαβγίζει. Ύστερα καταλαβαίνω το λάθος μου. Δεν είπα καλημέρα στην κόρη μου - είπα καλημέρα στο σκύλο μου. Όλοι γαβγίζουν στην Ελλάδα. Είναι το εθνικό μας χάρισμα. Ίσως καθιερωθεί μια μέρα το γάβγισμα στα σχολεία - φτάνει βέβαια να βρεθεί το μονοτονικό γάβγισμα. Το 2000 θα έχουμε εκλογές. Εκεί θα χορτάσουμε πράμα. Θα γαβγίζουν στη Βουλή, θα γαβγίζουν στα γήπεδα, θα γαβγίζουν στην Ιερά Σύνοδο, θα γαβγίζουν στα μπαλκόνια, θα γαβγίζουν κάτω απ' τα μπαλκόνια, θα γαβγίζουν γύρω απ' τα μπαλκόνια.Μόνο οι σκύλοι δε θα γαβγίζουν πια. Αυτοί όσο γάβγισαν γάβγισαν. Δεν μπορεί να γαβγίζει ο καθένας στον τόπο αυτό. Γαβγίσαμε εντελώς...».
• 1985: Σαμ, με σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου, επιστημονικής φαντασίας. «Kάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο όπως ο ΣAM, δεν είμαι σίγουρος αν έχω γράψει παραμύθι ή εφιάλτη. Mε παρηγορεί όμως μια σεμνή σκέψη: το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στον Δάντη! Όταν τέλειωσε τη Θεία Kωμωδία, δεν ήξερε πού τον είχε πάει τελικά το μπαλάκι: στην Kόλαση ή στον Παράδεισο; Tελικά το μπαλάκι τον πήγε εκεί που ήθελε εκείνο. Aυτή είναι η μαγεία της δουλειάς μας. Δίνεις μια στο μπαλάκι και μετά ταξιδεύεις μαζί του. O ΣAM ανήκει στη φυλή αυτή. Mε έστειλε όπου ήθελε εκείνος. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω μια προφητική σάτιρα με σεξουαλικές προεκτάσεις. (Όταν έχεις πατήσει τα πενήντα ή όταν δεν έχεις ξεπεράσει τα δώδεκα, όλα τα πράματα γύρω σου έχουν σεξουαλικές προεκτάσεις.) Aργότερα, στο γράψιμο επάνω, κατάλαβα το λάθος μου. O ΣAM θα μπορούσε να ζει πριν από εφτά αιώνες, δηλαδή στην εποχή του Δάντη, ή μετά από εφτά αιώνες. O χρόνος δεν έχει σημασία. Στα άρρωστο αυτό πορτοκάλι που λέγεται Γη και που ξεφλουδίζει συνέχεια, αλλάζουν όλα τα πράματα εκτός από την Eξουσία. Eίναι ένα είδος σκληρό σαν το γρανίτη - αιώνιο σαν τα Iμαλάια. Aλλάζουν οι μάρκες των αυτοκινήτων, οι μάρκες των βίντεο, οι μάρκες των ανθρώπων. H Εξουσία όμως μένει πάντα η ίδια. Όπως και το μεθύσι της Eξουσίας. Tο ίδιο διεγερτικό που μεθούσε προχτές τον Kαλλιγούλα της αρχαίας Pώμης θα μεθάει μεθαύριο και τους Kαλλιγούλες του Διαστήματος. Eίναι το ίδιο όπιο - και είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Ή τα ίδια μηχανάκια...».
• 1985: Ακριβή μου Σοφία..., μυθιστορία, με τα ερωτικά γράμματα του Γεωργίου Παπανδρέου. «Η αγάπη του για τους ανθρώπους και η αποδοχή που βρήκε αυτό το βιβλίο από το αναγνωστικό κοινό, τον έστρεψαν να υπηρετήσει ένα λογοτεχνικό είδος που παρουσίαζε τα ιστορικά και διάσημα πρόσωπα από την ευαίσθητη ανθρώπινη πλευρά τους. Έτσι η Έλλη Λαμπέτη, ο Ίων Δραγούμης, η συναρπαστική Τερέζα χωρίς επώνυμο, απέκτησαν με την χαρισματική γραφή του Φρέντυ Γερμανού ευρύτερες, μυθιστορηματικές διαστάσεις και συγκινημένους φίλους ανάμεσα στους αναγνώστες. Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Nομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. "Tον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου", θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Aυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Aθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Eκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Pήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο ("Mου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα", θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, τρία χρόνια αργότερα), και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ' τους χωροφύλακες. Tα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Eίχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Aυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ' τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη. Tο 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. H Aθήνα ζει μια ροζ εποχή. O πρίγκιπας Γεώργιος, δύο χρόνια μετά τη σύγκρουσή του με τον Bενιζέλο στην Kρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο - η νύφη είναι μια απόγονος του Nαπολέοντα, η Mαρία Pολάνδου Bοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Kυβέλη Aδριανού παρουσιάζει την Παριζιάνα του Mπέκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Mαρίνος Aντύπας. Στη Mακεδονία γεννιέται ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής. Tην ίδια ώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ' τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Aθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ' την εικόνα του μεγάλου έρωτα, που μπήκε στη ζωή του πριν από πέντε λεπτά. H μεγάλη περιπέτεια αρχίζει».
• 1986: Η Εκτέλεση, ιστορικό μυθιστόρημα. «Ήταν ένα καυτό απομεσήμερο του 1920 - με τον ανελέητο ήλιο του Iουλίου να πυρακτώνει την οδό Bασιλίσσης Σοφίας, που τότε ακόμα λεγόταν Kηφισίας. O Ίων Δραγούμης προχωρούσε μπρος από το εκτελεστικό απόσπασμα, ακούγοντας πίσω του τις βαριές αρβύλες των οκτώ στρατιωτών που τον συνόδευαν. "Σε πειράζει να σου δέσουμε τα χέρια;" τον είχε ρωτήσει ένας λοχίας μισή ώρα πριν, όταν τον είχαν συλλάβει οι άντρες του Παύλου Γύπαρη στους Aμπελοκήπους. O Δραγούμης δεν είχε απαντήσει. Ήξερε ότι σε πέντε-δέκα λεπτά θα πέθαινε - τι ωφελεί να περνάς απ' τον έναν κόσμο στον άλλο με τα χέρια λυτά ή δεμένα; Tώρα ο ίδιος αυτός λοχίας προχωρούσε δεξιά του, με το πιστόλι στο χέρι, οδηγώντας το απόσπασμα: οκτώ αμούστακα παιδιά που ανήκαν στο τάγμα ασφαλείας του Παύλου Γύπαρη και που σε λίγο θα έκοβαν το νήμα της ζωής του. «Θα σε πάμε στο Φρουραρχείο!» του είχε πει κάποιος την ώρα που ξεκινούσαν απ' τη βίλα του Θών, όπου ήταν το τάγμα του Γύπαρη, αλλά ο Δραγούμης ήξερε ότι θα πέθαινε. Ήξερε καλά τη μυρωδιά του θανάτου, από τα δεκαεννέα του χρόνια, που την είχε γευτεί σαν εθελοντής στον πόλεμο του '97. "Ήταν χλομός αλλά ήρεμος", θα θυμόταν μετά ένας απ' τους στρατιώτες του αποσπάσματος. "Ωστόσο δεν μίλησε - δεν έλεγε λέξη. Ως το τέλος δεν ακούσαμε τη μιλιά του».
• 1990: Τα Ερωτικά της Κορσικής, μυθιστορία. Το κρυφό αργό τέλος του Ίωνα Δραγουμή μέσα από 24 ερωτικά γράμματα.
• 1990: Ελλάς υπό το μηδέν, ευθυμογράφημα.
• 1994: Γυναίκα από Βελούδο, ιστορικό μυθιστόρημα γύρω από τη ζωή της Σοφίας Τρικούπη, αδελφής του διάσημου πολιτικού, που φωτίζει τη ζωή και τη σταδιοδρομία του Χαρίλαου Τρικούπη καθώς και του πολιτικού του αντιπάλου Θεόδωρου Δηλιγιάννη. «H παράξενη ιστορία της Σοφίας Τρικούπη, που αγαπήθηκε από δυο πρωθυπουργούς, για να γεράσει στο τέλος ολομόναχη, συντροφιά μ'έναν παπαγάλο».
• 1996: Έλλη Λαμπέτη, βιογραφία. «Η βιογραφία μιας σημαντικής ηθοποιού πάντοτε έθελγε το φιλοθεάμονα αναγνώστη, ο οποίος αποζητούσε, πολλές φορές εν αγνοία του, την προσωπική του κάθαρση μέσα από τις μυθικές στιγμές που προσφέρονται γενναιόδωρα από το "βίο και την πολιτεία" κάθε μεγάλης ντίβας. Όταν όμως ο λόγος γίνεται για την Έλλη Λαμπέτη, τη θρυλική αυτή μορφή του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου, και κυρίως όταν η αφήγηση υπογράφεται από έναν τεχνίτη της βιογραφικής εξιστόρησης, όπως ο Φρέντυ Γερμανός, τότε το αισθητικό αποτέλεσμα υπερβαίνει τους κανόνες κάθε αντικειμενικής παραδοχής. Γιατί η Λαμπέτη δεν υπήρξε απλώς μια μεγάλη ντίβα. Ήταν ταυτόχρονα η μούσα των σκηνοθετών, η ηγερία των διανοουμένων, το είδωλο που συνάρπαζε καί συγκλόνιζε όποιον είχε την τύχη να την απολαύσει στη ράμπα ή στη μεγάλη οθόνη. Όταν ανοίγει η αυλαία αυτού του βιβλίου, ο ρόλος του αναγνώστη συγχέεται με αυτόν του θεατή. Μπροστά του διαγράφεται η πορεία του ελληνικού θεάτρου, αναζωπυρώνονται οι εστίες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά κυρίως διαδραματίζεται η παράσταση μιας τραγικής και ταραχώδους ζωής, έτσι όπως τη συλλαμβάνουν μόνον οι μεγάλοι δραματοποιοί και όπως την αφηγούνται οι σπουδαίοι βιογράφοι».
• 1997: Τερέζα, ιστορικό μυθιστόρημα. «Αν με ρωτούσε κάποτε ο Θεός τι έκανα κάτω στη γη, θα του απαντούσα: Τόλμησα». Έτσι λακωνικά φαντάζομαι ότι θα έδινε η Τερέζα Δαμαλά στον Ύψιστο την αυτοβιογραφία της – μιας και δεν ήθελε να μιλά για τις ευρωπαϊκές αμαρτίες της, που θα την έφερναν, πάντως, κάποια στιγμή στο κατώφλι της αγιότητας: «Τόλμησα». Είχε ξεκινήσει τη ζωή της σαν ξεριζωμένο αγριολούλουδο της ανατολικής Θράκης, για να παντρευτεί το 1916 στην Αθήνα, να εξοριστεί το 1917 στην Κορσική και να παρατήσει τον άντρα της, το 1918, στο Μιλάνο. Ήταν η πρώτη φορά που τολμούσε. Στα επόμενα πέντε χρόνια η Τερέζα θα γνώριζε τον Πικάσσο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον ντ' Αννούντσιο, τον Κοκτώ, τον Βενιζέλο, τον Μουσσολίνι, τον Κεμάλ – και βέβαια τον Έρνεστ Χέμινγουαιη. Αν ήταν πιο φλύαρη, θα μπορούσε να προσθέσει στη βιογραφία της: «Γνώρισα τους πιο σημαντικούς άντρες του καιρού μου. Και κοιμήθηκα με μερικούς από αυτούς». «Είμαστε οι τελευταίοι εραστές του Βυζαντίου!» λένε ότι της είπε κάποια στιγμή ο Χέμινγουαιη στην Πόλη. Κι από την άποψη αυτή θα πρέπει να δεχτούμε ότι το Βυζάντιο ήταν τελικά πολύ τυχερό – έστω και πέντε αιώνες μετά την Άλωση...».
• 1998: Υγρές Νύχτες, τα νεανικά διηγήματα. «Η ιστορία της Δάφνης και του Τζόνυ είναι μια αληθινή ιστορία, που ο συγγραφέας την έζησε στην εφηβεία του «νύχτα προς νύχτα». Ξετυλίγεται στο «Ριτς», ένα καμπαρέ του ’51, με τα σαξόφωνα να σκεπάζουν τον απόηχο του Εμφυλίου κι έναν Αμερικανό αξιωματικό να ζει το ρομαντικό του πάθος με μια αμαρτωλή Ελληνίδα – την ώρα που η κυβέρνηση Πλαστήρα υπογράφει την εκτέλεση του Μπελογιάννη. Όλα αυτά μοιάζουν να μην έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους κι όμως είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Η Δάφνη δεν ήξερε τίποτα για την εποχή της, αλλά κάποια στιγμή θα πλήρωνε το τίμημά της, με τον ίδιο τρόπο που το πλήρωναν τότε όσοι άμαχοι σκοτώνονταν από αδέσποτες σφαίρες. Η ιστορία της μοιάζει σε πολλά με την ιστορία της Νόρας, του Στάθη, της Όλγας, του Λεωνίδα και των άλλων αγριμιών που κυκλοφορούν γύρω της, στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Είναι η χαμένη γενιά. Οι Υγρές νύχτες είναι το πρώτο βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού – το έγραψε ανάμεσα στα 17 και στα 26 του χρόνια, αλλά δεν το τύπωσε γιατί δεν έβρισκε εκδότη. «Τότε νόμιζα ότι έγραφα διηγήματα», λέει στον πρόλογό του. «Τώρα, βλέποντάς το απ' την άλλη άκρη του τούνελ, νιώθω ότι έγραψα, πάλι, ένα βιβλίο εποχής. Μόνο που εδώ οι ήρωες, τα ιστορικά πρόσωπα του βιβλίου, είναι άνθρωποι που τους άγγιξα, στα 17 μου χρόνια, που περπάτησα δίπλα τους και που κάποια στιγμή σκούπισα μ' ένα μαντίλι τα δάκρυά τους. Τότε δεν είχαμε ακόμα χαρτομάντιλα...».
• 1999: Κατάσταση απελπιστική αλλά όχι σοβαρή. «O πολιτισμός στην Eλλάδα, αφότου έγινε υπουργείο, ακολουθεί το παράδειγμα των δημοσίων υπαλλήλων. Aπεργεί"."Nα φυλάγεσαι από έναν ταύρο όταν βρίσκεται μπροστά σου, από έναν ομότεχνό σου όταν βρίσκεται δίπλα σου κι από έναν Έλληνα πρωθυπουργό όπου κι αν βρίσκεται"."Mερικοί Έλληνες πολιτικοί είναι σαν τα βιβλία στην Eθνική Bιβλιοθήκη. Όσο πιο ψηλά βρίσκονται, τόσο πιο άχρηστοι είναι"."Tο Yπουργείο Eσωτερικών θέλει, λέει, να εξορίσει τα ζώα απ' τις πολυκατοικίες - επειδή γαβγίζουν. Kαι τότε γιατί αφήνει αυτά που γαβγίζουν στη Bουλή;""Όλοι οι Έλληνες είναι λίγο συγγραφείς, εκτός από μερικούς συγγραφείς"."H Eλλάδα είναι μια σχετικά μικρή χώρα. Παρ' όλα αυτά, οι μισοί Έλληνες μισούν τους άλλους μισούς. Tο μίσος είναι το εθνικό χόμπυ της φυλής. Xωρίς μίσος ο Έλληνας είναι μισός"».
• 1999: Καλά νέα από την Αφροδίτη. «Το Καλά νέα από την Αφροδίτη είναι μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε μια γυναίκα κι ένα ρομπότ. Ταυτόχρονα είναι και μια σάτιρα του αιώνα που έρχεται. Το βιβλίο είχε εκδοθεί για πρώτη φορά πριν από είκοσι χρόνια, με τίτλο Ο εχθρικός πλανήτης. Τώρα κυκλοφορεί σε εντελώς νέα μορφή, ξαναδουλεμένο από το συγγραφέα».
• 1999: Ένα γελαστό απόγευμα. «Ήταν ένα γελαστό απόγεμα - ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε εκείνη την ώρα, γύρω στις πέντε, που η Νεφέλη και ο Αλέξης όρμησαν μέσα στο μικρό μπαρ της ανατολικής πτέρυγας του αεροδρομίου. Όρμησαν - είναι η σωστή λέξη. Εδώ και είκοσι λεπτά σεριάνιζαν στο αεροδρόμιο χωρίς ν' αποφασίζουν πού θ' αράξουν. Εκείνη με τα κόκκινα μακριά μαλλιά της, ξέπλεκα στους ώμους, και τα άσπρα γάντια της - παράξενο θέαμα μέσα στο αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Εκείνος με ένα τζην κι ένα πουκάμισο. "Nιόπαντροι;" είχε ρωτήσει η συνοδός στις Αναχωρήσεις Εξωτερικού βλέποντας τα κόκκινα τριαντάφυλλα στην αγκαλιά της Νεφέλης, κι εκείνοι είχαν κοιταχτεί γελαστά στα μάτια χωρίς ν' απαντήσουν. Πάντα τους άρεσε να κοιτάζονται γελαστά στα μάτια. Ή καμιά φορά να ξεσπάνε στα γέλια χωρίς λόγο. Το γέλιο ήταν ο ερωτικός τους κώδικας εδώ και δέκα χρόνια. Το 'χαν ανακαλύψει πριν ακόμη ανακαλύψουν ο ένας τον άλλο... "Ήρθατε νωρίς", είχε πει η συνοδός κόβοντας το απόκομμα απ' το εισιτήριο της Νεφέλης. Kαι μετά, κοιτάζοντας τον Αλέξη: "Έχω διαβάσει όλα σας τα βιβλία", είπε. "Όλα αυτά που περάσατε... Όλα αυτά που σας έκαναν στη φυλακή..." Κοίταξε τη Νεφέλη: "Πώς τα άντεξε;" Ξανακοίταξε τον Αλέξη: "Πώς τα αντέξατε;" Αλλά ο Αλέξης είχε το γελαστό του βλέμμα πάνω στη Νεφέλη. Έσκυψε και πήρε από κάτω τη μικρή δερμάτινη βαλίτσα. Mε τ' άλλο χέρι έψαξε να βρει το χέρι της. "Πάμε;" είπε. Όλα αυτά είχαν γίνει πριν από είκοσι λεπτά. Tο "Ένα γελαστό απόγεμα" γράφτηκε για πρώτη φορά σαν θεατρικό έργο λίγο μετά τη μεταπολίτευση και πήρε το δεύτερο Kρατικό Bραβείο το 1977. Aργότερα έγινε ταινία με τον Nίκο Kούρκουλο και την Mπέττυ Λιβανού».
• 2000: Το αντικείμενο: Νίκος Ζαχαριάδης, ιστορικό μυθιστόρημα για τον Νίκο Ζαχαριάδη. «O Nίκος Zαχαριάδης: Mέρος της μοίρας ολόκληρου λαού. Από τους κεντρικούς ήρωες μιας τραγωδίας που ακόμα βαραίνει στη μνήμη. Ίσως μάλιστα ο τραγικότερος ήρωας της. Από λιμενεργάτης στην Πόλη ως την ηγεσία του KKE. Ύστερα η προσφυγιά. Τέλος, η καθαίρεση κι η διαγραφή από το Κόμμα. H απομόνωση στην άκρη της σιβηρικής στέπας. Μια εξορία μέσα στην άλλη εξορία. Οι μαρτυρικές εκκλήσεις του. H φωνή ενός ανθρώπου που η Kα Γκε Mπε ονόμαζε στις αναφορές της απλώς: «αντικείμενο». Και η κατάληξη: 1η Αυγούστου του 1973. Αυτοκτονία. Μέσα σε τέτοιο πλαίσιο ζωής, ο Nίκος Zαχαριάδης θα βρει τόπο να χωρέσει τον έρωτα, την τρυφερότητα, την αγάπη στη γυναίκα; Θα βρει. Αυτόν τον εύλογα ελλιπώς φωτιζόμενο τόπο θα αναζητήσει ο Φρέντυ Γερμανός. Στη σχέση του με τη Ρωσσίδα καθοδηγήτριά του στην κομματική σχολή της Μόσχας του μεσοπολέμου. Στην ιστορία της νεαρής κομμουνίστριας απ' τη Θεσσαλονίκη. Στον πρώτο, κομματικά επιβεβλημένο, γάμο του. Κυρίως όμως στη δεύτερη σύζυγό του, τον μεγάλο του έρωτα. Τη Pούλα Kουκούλου-Zαχαριάδη. Τη γυναίκα της ζωής του. Τη σημαντικότερη –μετά το Κόμμα και τη μάνα του– αγάπη του. Και την πιο μοιραία».
• 2009: Ρηλάξ, ευθυμογράφημα. (Δημοσιογραφηκός Οργανισμός Λαμπράκη. Εφ. Τα νέα). «Κατέβηκα στον Πειραιά, άφησα το αυτοκίνητο , ανέβηκα στο καράβι, κατέβηκα στην καμπίνα, άφησα τις βαλίτσες κι ανέβηκα στο κατάστρωμα για να χαρώ τη θέα. Το υπερωκεάνιο θα ξεκινούσε σε μισή ώρα. Προς το παρόν η μόνη θέα που είχα ήταν το Τελωνείο του Πειραιά, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Ένιωθα σπουδαία, όταν ένας καμαρότος ήρθε και στάθηκε μπροστά μου.- "Τι κάνετε εδώ;" με ρώτησε
- "Ρηλάξ", είπα».

Θρύλοι του Σύμπαντος - Συλλογές φανταστικών διηγημάτων των Συμπαντικών Διαδρομών

Θρύλοι του Σύμπαντος / Συλλογικό έργο. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2007
Οι Συμπαντικές Διαδρομές, ενας εκδοτικός οίκος που εξειδικεύεται
 στη λογοτεχνία του φανταστικού, έχει εκδώσει μέχρι σήμερα δύο συλλογές διηγημάτων με τον τίτλο Θρύλοι του Σύμπαντος (2007) και Θρύλοι του Σύμπαντος ΙΙ (2012).
Διακηρυγμένος στόχος των Συμπαντικών Διαδρομών είναι να δοθεί μέσω αυτών των συλλογών, βήμα σε νέους (και όχι μόνο) Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού.
Την πρώτη ανθολογία του 2007 προλογίζει ο γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, Διαμαντής Φλωράκης. Τα διηγήματα καλύπτουν όλα τα είδη του φανταστικού: επιστημονική φαντασία, ηρωική φαντασία, fantasy, μυστήριο, cyberpunk, τρόμο. Η συλλογή περιλαμβάνεται τα ακόλουθα 38 διηγήματα:- Δανάη Τάνη, "Αναζητείται!"
- Κιάρας Καλουντζή, "Το κρίμα της Γαζίας"
- Ανθίππη Φιαμού, "Στην πατρίδα"
- Νεκτάριος Χρυσός, "Για καλό ή για κακό"
- Γιάννης Λιανάκης, "Σ' ένα νησί"
- Ερρίκος Σμυρναίους, "Ο Συλλέκτης"
- Χρήστος Χρηστίδης, "Φιλαδέλφεια- Ντουμπάϊ"
- Κυριάκος Χριστοδούλου, "Λίγος χρόνος ακόμα..."
- Τέτη Θεοδώρου, "Ανώνυμη Πολεμική Εταιρεία Επιδρομών και Εξοπλισμών"
- Γιώργος Γουζούνης, "Όμορφη Λευκή Κλεψύδρα"
- Κώστας Αναστασιάδης, "Γιν & Γιανγκ"
- Μιχάλης Μανωλιός, "Ο Βόθρος"
- Βασίλης Αυξεντίου, "Noνus Ordo Seclorurn"
- Παναγιώτα Σωτήρχου, "Εικονική Σταχτοπούτα"
- Χρυσόστομος Τσαπραίλης, "Ο Θάνατος της Ελπίδας"
- Ευθυμία Ε. Δεσποτάκη, "Το ετήσιο φεστιβάλ ζυθοκατάνυξης των πορφυρών πεδίων"
- Μιχάλης Φιλίνης, "Οι σαγηνευτικές σκιές της Πανθαρούμα"
- Μιχάλης Φουντουκλής, "Το τραγούδι του μάγου"
- Ελευθέριου Κεραμίδα, "Η τέχνη του Μάγου"
- Γιώργος Χατζήκυριάκος, "Ο όρκος και το τραγούδι"
- Μαρία Κάππα, "Η μυστική πύλη της Παραγής"
- Μαρία Ροδοπούλου, "Οι Ζέλντερς"
- Γιώργος Σκιαδόπουλος , "Η φωνή του αίματος"
- Νίκος Τζημούλης, "Το είδωλο"
- Γιάννης Σιδεράκης, "Η αίρεση της σάρκας"
- Γιάννης Πλιώτας, "Βεεμώθ"
- Αγγελική Μαρίνου, "Η κερασιά"
- Βασίλης Βίτσος, "Αγαπημένο μου ερπετό"
- Ηλίας Φλωράκης, "Πέρα από τον πόνο"
- Παναγιώτης Ζερβός, "Οι απομυζώντες"
- Σωτήρης Τάγκαλος, "Οι άγνοιες μιας ζωής"
- Γιούλη Αναστασοπούλου, "Οι γείτονες"
- Σπύρος Κακούρης, "Κοσμογένεση"
- Βαγγέλης Ευαγγέλου, "Ερωτικό" 
- Δημήτρης Μανταλιάς, "Η αναζήτηση της χρυσής σφαίρας"
- Κώστας Σπηλιώτης, "Ύδωρ και θεάματα"
- Μιχάλης Γεωργοστάθης, "Δαιμόνια"
- Ηλίας Φουντούλης, "Ο Γάτος"

Από το οπισθόφυλλο:38 Διηγήματα Φαντασίας από νέους Έλληνες συγγραφείς του Φανταστικού.

- Για τους «Θρύλους του Σύμπαντος ΙΙ», διαβάστε εδώ…
* Οι Συμπαντικές Διαδρομές έχουν εκδώσει και άλλες συλλογές διηγημάτων σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων του φανταστικού, (συλλογικά έργα) όπως το sff.gr: ανθολογία: ονείρων σκιές (2008), αλλά και συλλογές διηγημάτων μεμονωμένων συγγραφέων.   

Ελληνικές Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες στο χείλος του γκρεμού (συλλογή υπογραφών)

Οκτώβριος 3, 2013Ελληνικές Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες στο χείλος του γκρεμούΗμερομηνία έναρξης συλλογής υπογραφών: 2 Οκτωβρίου 2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Εν όψει των ραγδαίων εξελίξεων που δρομολογεί η πρόσφατη ΚΥΑ (ΚΥΑ Αριθ. 135211/B2/23-9-2013, ΦΕΚ Β 2384/24-9-2013), η οποία θέτει σε διαθεσιμότητα, μεταξύ άλλων, και 94 βιβλιοθηκονόμους-μέλη των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών 8 Ιδρυμάτων, καθώς και άλλο προσωπικό υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων πιθανότατα και των ελαχίστων που υποστηρίζουν τις σημαντικές κεντρικές υπηρεσίες του ΣΕΑΒ (διαπραγμάτευση-διαχείριση των ηλεκτρονικών συνδρομών, Συλλογικό Κατάλογο, Διαδανεισμό), ο Σύνδεσμος διαπιστώνει ότι ευρίσκεται στα πρόθυρα πλήρους αδυναμίας παροχής των υπηρεσιών του στην ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα.
Επιπλέον, διαπιστώνει ότι οι Κεντρικές Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες των 8 Ιδρυμάτων από τις οποίες αφαιρείται προσωπικό, θα αναγκασθούν να μειώσουν ή και να διακόψουν πολλές από τις παρεχόμενες υπηρεσίες (ηλεκτρονικές και επιτόπιες υπηρεσίες προς τους χρήστες, προγράμματα εκπαίδευσης χρηστών, εξυπηρέτηση εξωτερικών χρηστών), ενώ ορισμένα παραρτήματα (βιβλιοθήκες σχολών ή/και τμημάτων) θα σταματήσουν να λειτουργούν λόγω παντελούς έλλειψης προσωπικού.
Επίσης, επισημαίνεται ότι διακυβεύεται και η βιωσιμότητα των πολλών και σημαντικών νέων υπηρεσιών, οι οποίες έχουν δρομολογηθεί από τα εν εξελίξει έργα ΕΣΠΑ, των Ε.Π. Ψηφιακή Σύγκλιση και Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση, όπως αυτές του Συνεργατικού Καταλόγου, των Ιδρυματικών Αποθετηρίων και των Ακαδημαϊκών Ηλεκτρονικών Συγγραμμάτων, δεδομένου ότι οι υπηρεσίες αυτές, μετά το πέρας των έργων, σχεδιάζεται να υποστηρίζονται αποκλειστικά από το υφιστάμενο προσωπικό των Βιβλιοθηκών.
Τέλος ο ΣΕΑΒ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση σε όσους από τους επί μακρόν συνεργάτες του απειλούνται από το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας.
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υλοποιεί άμεσα ένα σκληρό, άδικο και εν πολλοίς αδικαιολόγητο σχέδιο «διαθεσιμότητας-κινητικότητας» στα οκτώ (8) μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Το σχέδιο προβλέπει αναγκαστικές μετακινήσεις και πιθανές απολύσεις, οι οποίες κατά μέσο όρο ανέρχονται περίπου στο 30% του υπάρχοντος προσωπικού των ιδρυμάτων. Η εν λόγω «διαθεσιμότητα - κινητικότητα» αποτελεί μεν μέρος του λεγόμενου σχεδίου «αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα», έχει όμως προταθεί και εξειδικευθεί από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και θα έχει τεράστιο αντίκτυπο και στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες των οκτώ πανεπιστημίων. Στο υπό απομάκρυνση προσωπικό περιλαμβάνονται 94 βιβλιοθηκονόμοι, καθώς και άλλο διοικητικό-τεχνικό προσωπικό των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Η συγκεκριμένη πράξη μπορεί να καταστρέψει ανθρώπινες ζωές και, σίγουρα, διαλύει το ηθικό του προσωπικού όλων των ελληνικών ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Ενώ θα έπρεπε να ανταμείβονται για τις καινοτομίες που ανέπτυξαν τα τελευταία 10-15 χρόνια στην Ελλάδα βελτιώνοντας σημαντικότατα και επεκτείνοντας τις υπηρεσίες των βιβλιοθηκών, αντιθέτως εξαναγκάζονται να απομακρυνθούν από αυτές και να λησμονηθούν. Η απόφαση για την παραπάνω πολιτική είναι πιθανό να πηγάζει από την εσφαλμένη αντίληψη μερικών ότι οι βιβλιοθηκονόμοι δεν είναι πλέον απαραίτητοι, καθώς οι περισσότερες υπηρεσίες βιβλιοθηκών σήμερα παρέχονται ηλεκτρονικά. Όλοι αυτοί αγνοούν πλήρως ότι οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες διαδικτύου, σχεδιάζονται, υλοποιούνται και συντηρούνται από πλήθος ανθρώπινων ψυχών που εργάζονται πίσω από τα πληκτρολόγια, σημαντικός αριθμός των οποίων ανήκουν σε προσωπικό των βιβλιοθηκών.

Καταχώρηση υπογραφής

“Τρελάδικο”: ένα ποίημα του Σάσα Τσόρνι [Sasha Chorny]

Το "Τρελάδικο" είναι 'ενα όμορφο ποίημα του Ρώσου συγγραφέα Sasha Chorny [Сaша Чeрный] (1880-1932), το οποίο μετέφρασε και μας χάρισε στα ελληνικά ο, επίσης ποιητής, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος:
“Τρελάδικο”
Οικογένεια – αυτό το σκυλολόι γνωστών και γκρινιάρηδων,αυτό το ανυπόφορο καρναβάλι ηλιθίων.Δουλειά, φίλοι, διεφθαρμένοι πολιτικοίεπιτίθενται ακατάπαυστα στο πνεύμα μου.Πάρ’ τα βιβλία – λέρα και σκουπιδαριό:μια γάτα τα ξεσκίζει,μια άλλη τα γλείφει, γεννάει βρωμιάκαι μασουλάει με ηδυπάθεια...
Μεγάλε Πέτρο, Μεγάλε Πέτρο –ένοχε των ενόχων!Τι σ’ έφερε στον άγριο βορράνα πράξεις μια τέτοιαν αμαρτία;Οκτώ μήνες χειμώνας – κι ούτε χαμόμουρα ούτε συνοδοί.Κρύο, μύξα, σκοτάδι, βροχή – Το παλαβό σου κεφάλι σετραβάει απ’ το παράθυρο να πα’ να σωριαστείς στη γέφυρα...Είμαι αγανακτισμένος, αγανακτισμένος! Θεέ μου, ποιος είναι ο επόμενος;
Καθημερινώς πίνουμε το φαρμάκι μας: μία θολή γουλιάαπό ’να κουτάλι κηροζίνης –και υπό τη λαγνεία των παράλογων ομιλιών,ο άνθρωπος μεγαλώνει αδιάφορα σαν βόδι...
Υπάρχει κοινοβούλιο – όχι; Ένας Θεός ξέρει,εγώ πάντως όχι. Ο διάολος ξέρει.Εδώ –κι αυτό το ξέρω– υπάρχει θλίψηκι ανάπηρος θυμός...Ο λαός μουγκρίζει, τρελαίνεται, ξεφεύγει,μα αυτές «δεν είναι οι μέρες του μίσους», λέει.
Πού είμαστε, αγαπητέ μου – αγαπητέ μου ομοαίματε;Πού είμαστε, απέθαντη αγάπη;Γκουτσκόβ, Δούμα, λασπόχιονο, χαμόμουρα, σκοτάδι...Αγαπητέ μου! Δεν σε τραβάει το παλαβό σου κεφάλι απ’ το παράθυρο να πα’ να σωριαστείς στη γέφυρα;
Την αλήθεια! Σε τραβάει, έτσι;

14 άρθρα του Δημήτρη Αργασταρά για τα μυστήρια του ανθρώπου και του κόσμου [e-book]

Εναλλακτική αρθρογραφία: τα μυστήρια του ανθρώπου και του κόσμου / Δημήτρης Αργασταράς. Περιοδικό Φαινόμενα (ένθετο της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος), issuu: 2013, [e-book]
Ο Δημήτρης Αργασταράς* μάζεψε 14 δικά του άρθρα όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Φαινόμενα» του Ελεύθερου Τύπου και έφτιαξε ένα όμορφο e-book (το οποίο μπορεί κάποιος να κατεβάσει δωρεάν πατώντας εδώ…).
Το e-book αποτελείται από άρθρα που γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος μεταξύ Ιαν. 2011 – Ιουν. 2013 και εμπίπτουν στις θεματικές κατηγορίες: κοσμολογία, ανεξήγητο, αυτογνωσία, αναζητήσεις, ψυχανάλυση, άλλοι κόσμοι, διαστημικός αποικισμός, διάστημα, μυθιστορία, φιλοσοφία, συνειδητότητα και βιοενέργια.

Συγκεκριμένα στο e-book μπορείτε να διαβάσετε τα ακόλουθα ενδιαφέροντα άρθρα:1. «Αντίληψη και πραγματικότητα»: Ποιά η φύση της Πραγματικότητας; Και πώς αλληλεπιδρά με την αντίληψη;
2. «Πόσους εαυτούς έχεις;»: Είσαι στ’ αλήθεια μόνο ένας; Άνθρωποι που άλλαξαν εαυτό.
3. «Άνθρωποι ή βιο-ρομπότ;»: Μήπως είμαστε βιο-ρομπότ; Το ανθρώπινο αυτόματο και η υπέρβασή του.
4. «Σουρεαλιστικές περιπλανήσεις μέσα στην πόλη»: Πώς μπορούν να γίνουν Σουρεαλιστικές Περιπλανήσεις μέσα στην πόλη;
5. «Συμβόλαιο με τον Διάβολο»: Ποιος ζωγράφος έκανε συμβόλαιο με τον Διάβολο; Μια διαβολική νεύρωση του 17ου αιώνα.6. «Βρικόλακες, τα βαμπίρ μέσα από την λαϊκή και γραπτή παράδοση»: Πώς εμφανίζονται τα βαμπίρ μέσα από την λαϊκή και λόγια παράδοση;
7. «Το πεπρωμένο μας είναι τα άστρα!»: Θα ταξιδέψουμε ποτέ στα αστέρια; 
8. «Η ανεξέλικτη αστρική απειλή»: Τι συμβαίνει με τον Ήλιο; Πόσο επικίνδυνες είναι οι ηλιακές κηλίδες;
9. «Οι θνήσκοντες θεοί»: Ποιοί είναι οι θνήσκοντες θεοί της αρχαιότητας;
10. «Θάνατος, η διαχείριση του αναπότρεπτου»: Ποιές είναι οι πεποιθήσεις για τον θάνατο; Τί γίνεται μετά;
11. «Σαμανισμός (Α’ μέρος)» : Τα μυστήρια των αρχαίων σαμάνων και ο πνευματικός κόσμο του Σαμανισμού.12. «Σαμανισμός (Β’ μέρος)»: Ο πνευματικός κόσμος και το μήνυμά του.
13. «Η παγκόσμια συνείδηση και η κρίση»: Λειτουργεί η συνείδησή μας με έναν κβαντικό τρόπο; Τί σημαίνει αυτό; 
14. «Θεραπεία με παράξενες κινήσεις: ενεργώντας άμεσα στο ψυχοσωματικό μας βιοεπίπεδο» Είναι ο νους και το σώμα ανεξάρτητα μεταξύ τους; Πώς επηρεάζονται τα συναισθήματά μας; 


*Ο Δημήτρης Αργασταράς σπούδασε χημεία αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε την αγάπη του για τη λογοτεχνία και τη συγγραφή με τα οποία ασχολείται από μικρός. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται πιο έντονα με το πεδίο της φανταστικής λογοτεχνίας, διερευνώντας τα όρια του ανθρώπινου ψυχισμού και τα θαύματα της καθημερινής ζωής, τους φανερούς και τους κρυφούς κόσμους που μας περιβάλλουν. 
Ιστορίες και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά. Υπήρξε συντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού ''Litteraterra''. Είναι συνεργάτης και αρθρογράφος του free-press περιοδικού ''Φανταστική Λογοτεχνία'', συνεργάτης της ιστοσελίδας της ''Book Press'', ειδικός συνεργάτης και αρθρογράφος του περιοδικού του Ελεύθερου Τύπου ''Φαινόμενα''.