Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 128

Το BookFace για το βιβλίο "Ο γιος της Μάγισσας"

"Ο γιός της Μάγισσας"
Ανδρέα Καπανδρέου
Εκδόσεις : Συμπαντικές διαδρομές

"Ο γιος της μάγισσας" είναι το δεύτερο βιβλίο, του ταλαντούχου νέου συγγραφέα από την Κύπρο, Ανδρέα Καπανδρέου, μετά «Το τρομερό μυστικό του Αινστάιν». 
Ο Ανδρέας έχει το χάρισμα να μπλέκει το καθημερινό με το φανταστικό, το συνηθισμένο με το παράδοξο, με έναν πολύ απλό και κατανοητό τρόπο. Και έτσι όταν έρχεται η ανατροπή, σε ξαφνιάζει ευχάριστα. Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων δεσπόζει το ομότιτλο με το βιβλίο διήγημα, «Ο γιος της Μάγισσας», το οποίο είναι το μεγαλύτερο της συλλογής. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Μεσαίωνα και αντλεί την έμπνευση από ένα υπαρκτό βιβλίο εκείνης της περιόδου με τίτλο «Βιβλίο του Διαβόλου» που βρίσκεται φυλαγμένο στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας, στη Στοκχόλμη.


Μια μάγισσα καίγεται, ένας μοναχός ερωτεύεται και ο Διάβολος γράφει το δικό του βιβλίο. 
Ένας άντρας ξεχασμένος σε ένα πηγάδι, ένα περίεργο γεύμα με ρύζι, μια κοπέλα έρχεται απ’ τον άλλο κόσμο για να εκδικηθεί και ένας δύτης κάνει βουτιά θανάτου.
Ένας άντρας συνθλίβεται από το «προτέρημα» της έκτης αίσθησης και ένας άλλος ευφραίνεται βλέποντας τη ζωή του μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή.
Μια ερωτική ιστορία μπερδεμένη μέσα στους ιστούς της μαύρης μαγείας, μια παγίδα σε δύο διαστάσεις και η επιλογή του εκλεκτού από το Σατανά.
Δύο παράξενα δείπνα και ένας βρικόλακας, μια περίεργη παρτίδα σκάκι και ένας προδότης που αναζητά την κάθαρση.
Οι ιδιαιτερότητες των νεκρών στον πλανήτη Ογκλ και η αυτοκτονία της Πηνελόπης Δέλτα.

Στο ερώτημα «γιατί επιλέξατε να γράφετε αυτού του είδους τα παράξενα διηγήματα» ο με σπουδές στη Βιβλιοθηκονομία, στις Επιστήμες της Αγωγής και στις Επιστήμες της Πληροφόρησης, Ανδρέας Κ. Ανδρέου, απαντά αφοπλιστικά: «Γράφω ακριβώς αυτά που θα μου άρεσε να διαβάζω.»

Είναι ένα είδος που αρέσει και σε μένα και να γράφω και να διαβάζω. «Το πηγάδι», η «Δεύτερη ζωή» και «Η παγίδευση» είναι τα αγαπημένα μου «σφηνάκια» αυτού του βιβλίου. Εύχομαι να απολαύσετε και σεις τα σύντομα διηγήματα του Ανδρέα, εάν είστε θαυμαστές αυτού του είδους.


Πηγή: http://bookface.gr/viewtopic.php?f=80&t=111

Λουάνες της Κιάρας Καλουντζή

Οι  Λουάνες (έκδοση Συμπαντικές Διαδρομές, 2013) είναι η συλλογή εφτά (+ ενός) φανταστικών διηγημάτων που έχουν σαν κοινό παρονομαστή  τις αποχρώσεις και τις ιδιότητες του φεγγαριού. Λουάνες είναι τα φεγγάρια τα οποία ανάλογα με την ώρα που εμφανίζονται έχουν διαφορετικό χρώμα και ιδιότητες. Στις πρώτες εφτά ιστορίες η κάθε Λουάνα έχει τις δικές τις ταξιδεύτρες στις οποίες χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις.Στην τελευταία ιστορία του βιβλίου γινόμαστε μάρτυρες των συναλλαγών – συμφωνιών που κάνει μια γριά μάγισσα με κοινούς θνητούς προκριμένου τα θελήματα των τελευταίων να γίνουν πραγματικότητα…
Η Κιάρα με τη βοήθεια των ταξιδευτριών της μας μεταφέρει σε κόσμους φανταστικούς  όπου κυριαρχεί η μαγεία και ο έρωτας, ενώ σημαντική θέση στο βιβλίο έχει και η Αλμυρή (όπως η συγγραφέας ονομάζει τη θάλασσα).Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη και οι όμορφες ζωγραφιές στο βιβλίο δίνουν επιπρόσθετη αξία στις ιστορίες που συνοδεύουν. 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Όταν δύει ο ήλιος, πάνω από τα κύματα της Αλμυρής ανατέλλουν οι Λουάνες, τα εφτά φεγγάρια που φωτίζουν τις νύχτες των νησιών.Κάτω απ’ το φως τους, οι Ταξιδεύτρες δένουν τα ξόρκια του έρωτα, ψιθυρίζουν στη φωτιά, ξεδιαλέγουν τα βοτάνια της γης και την ευλογούν με γονιμότητα. Ακούνε τις φωνές των ανέμων και των νερών, τραγουδούν τη θάλασσα και, κάποιες φορές, ρίχνουν μια ματιά στο μέλλον.Στα ταξίδια τους ζουν τα όνειρα και τους πόθους τους, ανακαλύπτουν τις δυνάμεις των φεγγαριών, αλλά και το τίμημά τους.

Το «ανοίκειο», ρίζα της δημιουργίας του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου

Ανδρέας Καπανδρέου, Ο γιος της Μάγισσας, Εκδ. Συμπαντικές Διαδρομές, 2012, σελ. 124
Ας λάβουμε υπόψη δύο ευρύτερες συνθήκες: η λαϊκή λογοτεχνία αφενός αποτελεί ένα συγγραφικό είδος που –ιστορικά εξεταζόμενο– μεταβάλλεται διαρκώς, αναλόγως των κοινωνικών ή και πολιτικών συνθηκών κάθε περιόδου. Κι αφετέρου δεν είναι συνώνυμο της αντιδραστικής μαζικής λογοτεχνίας που αναζητά παθητικούς αναγνώστες δίχως ποιοτικά κριτήρια αισθητικής.
Εστιάζοντας τα πιο πάνω χαρακτηριστικά στη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Καπανδρέου, αναγνωρίζεται η προσήλωση του συγγραφέα τόσο στη μικρή πεζογραφική φόρμα όσο και στο «ανοίκειο» ως ρίζα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και προβολής στην αναγνωστική συνείδηση. Παράλληλα, η γραφή του Καπανδρέου εξελίσσεται και γίνεται πιο διαυγής: με το ομώνυμο διήγημα της συλλογής μοιάζει να αποτίνει φόρο τιμής στην παράδοση της λογοτεχνίας τρόμου κι από αυτή την αρχή προεκτείνει τις θεματολογικές επιλογές του και την εισαγωγή του «ανοίκειου» σε μεταγενέστερο –ακόμη και συγκαιρινό– χρονικό πλαίσιο καθώς και σε ένα φαινομενικά πλήρως ρεαλιστικό σκηνικό, το οποίο κινδυνεύει διαρκώς να ανατραπεί υπό την επίδραση μιας μεταφυσικής εμπειρίας ή μιας μη αισθητής παρέμβασης. Το «ανοίκειο» άλλοτε εισβάλλει στη ζωή των πρωταγωνιστών ως μια δύναμη απωθημένη στο ασυνείδητο τους –ως παραλλαγή του Κακού– κι άλλοτε ως αρμός που πληροί την «επικοινωνία» ανάμεσα στην αισθητή παράσταση του κόσμου και τον ζοφερό κόσμο των νεκρών. Όσο πιο προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα είναι η πλοκή του διηγήματος, τόσο πιο ανατρεπτική είναι η παρέμβαση του «ανοίκειου» ευρήματος που επικαλείται ο Καπανδρέου στις επιμέρους ιστορίες του.Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της ανά χείρας συλλογής αποτελεί επίσης η επιλογή του Καπανδρέου να μην περιοριστεί στον «τρόμο του δωματίου», να μην χρησιμοποιήσει ως μανιέρα τον κλειστό χώρο για να δημιουργήσει εύκολα συνθήκες αγωνίας και μυστηρίου, αλλά να δοκιμάσει τη γραφή του στον χώρο και τον χρόνο, σε μια διαδοχή σκηνών από διήγημα σε διήγημα όπου το «ανοίκειο» διαρκώς μετατίθεται και αναδημιουργείται. Αυτή διαφαίνεται πως είναι η προτεραιότητα του Καπανδρέου, με τους ήρωες του να δρουν αποσπασματικά μέσα σε πολύ συγκεκριμένες –πλην όμως, αλλόκοτες– συνθήκες, ακόμα κι αν αυτές διαμορφώνονται και εξελίσσονται εν αγνοία των πρωταγωνιστών.Ωστόσο, αυτή η επιλογή του Καπανδρέου δεν δικαιώνεται στον ορίζοντα αναμονής του αναγνώστη που συναντάει τον υπότιτλο «Αλλόκοτες ιστορίες» και κατόπιν το αφήγημα για τον θάνατο της Πηνελόπης Δέλτα ή μια επιστολή ενός αυτοπροσδιοριζόμενου προδότη από τα χρόνια του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Η συμπαγής γραφή του Καπανδρέου δεν ακολουθεί την ίδια συνεκτικότητα όσον αφορά τη συλλογή ως σύνθεση, με συνέπεια αυτή η μικρή ομάδα διηγημάτων να μοιάζει παράταιρη και κατ’ ουσίαν να αδικείται –εφόσον λογοτεχνικά δεν υπολείπεται–, καθότι παρεμβάλλεται –δίχως προφανή λόγο– σε μια κατά τ’ άλλα συγκροτημένη πεζογραφική επιλογή και πρόταση.        



Ανδρέας ΚαπανδρέουΓεννήθηκε το 1972 στη Λευκωσία. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες της Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής. Έχει δημοσιεύσει επίσης τη συλλογή διηγημάτων «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» (Επιφανίου, 2010).

Στο πηγάδιΟ εισβολέας πάτησε στο έδαφος και κοίταξε περιμετρικά προτάσσοντας τον φακό που κρατούσε. Η δέσμη φωτός τού αποκάλυψε ένα ανατριχιαστικό θέαμα. Δεκάδες ποντίκια εξαφανίστηκαν, τρέχοντας ανάμεσα στις πέτρες, που αποτελούσαν το τοίχωμα του κελιού. Το φως πέρασε ξανά πάνω από τον φυλακισμένο, αλλά ο άγνωστος δεν έδειξε να συγκινείται.     Ο ισοβίτης τότε έβαλε όση δύναμη είχε στα πόδια του και πετάχτηκε σαν αγρίμι πάνω στον άγνωστο άντρα.     Χωρίς να καταλάβει τι έγινε, βρέθηκε καρφωμένος στον απέναντι τοίχο. Ξανασηκώθηκε και όρμησε ξανά, αυτή τη φορά έχοντας σαν στόχο να αρπάξει το σχοινί που οδηγούσε στη σωτηρία του. Με μεγάλη του έκπληξη ένιωσε ξανά να πιάνει αέρα.     «Έλα, ανέβασέ με πάνω! Γρήγορα!» φώναξε ο άγνωστος.     Το σχοινί άρχισε να ανεβαίνει, μαζί του και ο άντρας.     «Τίποτα, ε;» ρώτησε ο δεύτερος άντρας, που τον περίμενε πάνω.     «Τίποτα πολύτιμο, μόνο ποντίκια κι ο σκελετός ενός ανθρώπου. Ποιος ξέρει ποιον φουκαρά έριξαν εκεί μέσα πριν εκατοντάδες χρόνια. Πάντως είναι πολύ ανατριχιαστικά εκεί κάτω. Σε μια στιγμή μάλιστα ένιωσα κάτι σαν ζεστή αύρα, σαν καυτό αέρα να έρχεται με δύναμη πάνω μου. Ήταν ένα πολύ αλλόκοτο συναίσθημα».     «Πού στο καλό βρέθηκε ο ζεστός αέρας, μέσα σε ένα κατάκλειστο πηγάδι;» αναρωτήθηκε ο άλλος.

[Πηγή: Εφημερίδα Φιλελεύθερος, 3 Μαίου, 2013 / Μιχάλης Παπαντωνόπουλος]

Το μαγαζί με τα μπαχαρικά (και άλλα διηγήματα)

Το μαγαζί με τα μπαχαρικά (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011)  είναι ένα βιβλίο με 22 διηγήματα της κύπριας συγγραφέως Τίτσας Διαμαντοπούλου.
Κοινό χαρακτηριστικό και των 22 διηγημάτων είναι η μικρή τους έκταση (κανένα δεν ξεπερνά τις 5-6 σελίδες σε ένα μάλιστα πολύ μικρό βιβλιαράκι 17x12 εκ.).
Τα διηγήματα είναι αυτοτελή και μέσα από αυτά μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει μια ποιητικότητα και μια αλληγορία στη γραφή της Διαμαντοπούλου. Σε μερικά από αυτά,  (π.χ. το διήγημα «Η χάρις του Θεού») κυριαρχεί το ειρωνικό ύφος. Αγαπημένο μου διήγημα είναι το «Μέσα από το φακό».
Από το οπισθόφυλλο:"Καλύτερα να πεζοπορεί κανείς. Τόσους αιώνες τα καραβάνια κουβαλούσαν με υπομονή και τέχνη τα μπαχαρικά. Οδοιπόροι τα πήγαιναν στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα. Πεζοπορούντες γύριζαν τον κόσμο, αρωματίζοντάς τον με γαρίφαλο, πιπέρι και κανέλα. Εκεί θέλω να γυρίσω και γω. Ίσως -πού ξέρεις!- να καταλήξω μεταπράτης σ' ένα εξωτικό μαγαζί μπαχαρικών."

Κριτική του Ανδρέα Κούνιου στην εφημερίδα Αλήθεια για "Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν"

Είχα τις μαύρες μου. Έβλεπα, λίγο πριν, στην τηλεόραση τις πολιτικές, τρομάρα τους, εξελίξεις, και το στομάχι μου δέθηκε κόμπους. Ήθελα να κουτουλήσω το κεφάλι στον τοίχο γιατί, μερικοί κουτοί, ασχολούνται με το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, με τα σχέδια της Ευγενίας Μανωλίδου, με το καινούργιο κοσκινάκι (μου) της Καινούργιου. Το χειρότερο όλων; Ακολουθώντας τα βήματα του Μολιέρου, ένιωθα ότι, από λεπτό σε λεπτό, θα καταρρεύσω αφού είμαι ασθενής. Ή μάλλον, ασθενής και οδοιπόρος. Και, ξαφνικά, πέφτει, ως μάννα εξ ουρανού, στα χέρια μου, αυτή η σπαρταριστή συλλογή διηγημάτων.

Το μάντεψα, φυσικά, από την πρώτη στιγμή, επειδή έχω, προσέξτε μετριοφροσύνη, μυαλό ξυράφι. Δεν άργησα να δικαιωθώ και τώρα πια, απαλλαγμένος από τα πλοκάμια των πολιτικών και των μουσικών χταποδιών, συγχαίρω τον Ανδρέα Καπανδρέου (δηλαδή τον Ανδρέα Κ. Ανδρέου) για το βιτριολικό του χιούμορ, για την αμεσότητά του, για το ασύλληπτο των εμπνεύσεών του, για τη φαντασία του που σπάζει κόκαλα, για την ευρηματικότητά του, για τη σύλληψη, και καταγραφή, των ιστοριών του που θάλλουν από πηγαίο σαρκασμό. Μήτε χυδαιολογίες, μήτε αστεία της συμφοράς, μήτε χοντροκομμένα κλισέ, μήτε τίποτα παρόμοιο. Απλώς μυαλό και μπρίο. Απλώς μπρίο και μυαλό. Κι άντε τώρα να διαλέξεις το καλύτερο διήγημα της συλλογής. Όποια και να είναι η απόφασή σου, θα αδικήσεις τα υπόλοιπα. Ασφαλώς σε κάποια νιώθεις, υπόκωφα έστω, το βουητό της αγωνίας και κουλουριάζεσαι - δεν είναι και εύκολο πράγμα να γελάς με τις τραγωδίες των άλλων -, αλλά η χαρισματική πένα του Ανδρέα Καπανδρέου καταφέρνει να διαποτίσει, και τις τραγωδίες, με πλούσιες σταγόνες ευθυμίας και ιλαρότητας.

Ξεκινώντας, λοιπόν, από το περίφημο, ή μήπως από το διαβόητο; πείραμα της Φιλαδέλφειας, εισχωρεί, σαν σκίουρος, στις ρωγμές των οικογενειακών δέντρων για να καταγράψει, με βελούδινο στυλ, τις διαφορές, τις συγκρούσεις, τα πεδία των μαχών, έως και τις ίντριγκες για εξαφανίσεις και για δολοφονίες. Εάν, όμως, θέλεις να μεθύσεις από τη βροχή των χαμόγελων, τότε, εντελώς υποκειμενικά, σου συνιστώ το διήγημα «Μέχρι πού θα πάει η βαλίτσα» όπου η χιονοστιβάδα των παρεξηγήσεων θυμίζει, αλήθεια σου λέω, ταινίες του Πίτερ Σέλερς.
«Εσείς είστε πολύ τυχερός, μου είπε. Να, βλέπετε εκείνον εκεί τον ξανθό με τα γυαλιά; Είναι Σουηδός και θα χάσει το αεροπλάνο για την Ουψάλα. Το πρόβλημα είναι ότι πτήση για την Ουψάλα μέσω Άμστερνταμ έχουμε μόνο δύο φορές την εβδομάδα, ενώ για το Μάντσεστερ υπάρχουν συνεχώς πτήσεις. Σίγουρα σε κάποια από αυτές θα σας βολέψει το προσωπικό εδάφους μας και θα φτάσετε σήμερα κιόλας στον προορισμό σας.
Μόλις τελείωσε ο αεροσυνοδός, εγώ ένιωθα ήδη ο πιο τυχερός άνθρωπος στου κόσμου! Σκέψου να ταξίδευα και εγώ για την Ουψάλα...
Στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ οι εξυπηρετικότατοι, οφείλω να ομολογήσω, συνοδοί εδάφους της Express Airlines με τακτοποίησαν στην επόμενη πτήση τους που έφευγε σε τέσσερις ώρες από το Άμστερνταμ. Όταν ρώτησα για τις αποσκευές μου σχεδόν με επέπληξαν, λέγοντάς μου ότι ήταν αυτονόητο, αφού τακτοποίησαν εμένα, να τακτοποιήσουν και τη βαλίτσα μου στην ίδια πτήση. Όταν επιτέλους έφτασα στο Μάντσεστερ, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εγώ είχα μπει στο δίλημμα κατά πόσο θα έπρεπε να ταξιδέψω με τρένο βραδιάτικα για τα άδυτα της Ουαλίας ή αν θα έπρεπε να περιμένω το πρωί και να κάνω το ταξίδι μου με το φως της ημέρας».

*Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ.

1.«Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν». Οι σκισμένες σελίδες ενός παλιού ημερολογίου που έπεσαν τυχαία στα χέρια μου, αποκαλύπτουν στοιχεία για ένα τρομακτικό μυστικό στο οποίο εμπλέκονται ο Αλμπέρτ Αϊνστάιν και το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό!
2.«Αμάρ». Ένας αδίστακτος Μαροκινός γκάγκστερ είναι έτοιμος για όλα, όχι όμως για την πραγματικότητα που αντικρύζει ξαφνικά μπροστά του.
3.«Το δωμάτιο με τους καθρέφτες». Υπάρχει άραγε πεπρωμένο; Γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα; Τι είναι άραγε πιο οδυνηρό; O θάνατος ή η ζωή; Οι απαντήσεις δίνονται στο δωμάτιο με τους καθρέφτες.
4.«Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά». Όταν ένα μπουκέτο ορχιδέες αποστέλλεται στον παραλήπτη του από τον άλλο κόσμο.
5. «Θανάσιμο όνειρο». Το όνειρο μπλέκεται με την πραγματικότητα και το υποσυνείδητο. Ή μήπως τελικά όλα είναι παιχνίδια του μυαλού;
6.«Ο Δίας στο Facebook». Η παράξενη ιστορία μιας φωτογραφίας στο Facebook και η σχέση του Δία με ένα Γερμανό ροκ σταρ και ένα πεντάχρονο αγόρι.
7.«Η Αλίκη το ήθελε πολύ». Μερικές φορές δεν είναι καλό να επιθυμούμε κάτι πάρα πολύ, επειδή μπορεί τελικά η επιθυμία μας να πραγματοποιηθεί.
8. «Σχολική εκδρομή». Κάποιο φοβερό ατύχημα σε σχολική εκδρομή οδηγεί ένα κοριτσάκι σε μεταθανάτια εμπειρία.
9.«Ο καταδιώκτης του Τζακ». Η τυχαία σύλληψη του αδίσταχτου εγκληματία Τζακ αποκαλύπτει ένα μεταφυσικό δρώμενο.
10.«Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά». Ποια ιστορία μπορεί να κρύβεται πίσω από την πτώση μιας γυναίκας από το παράθυρο;
11. «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;» Οι κωμικοτραγικές περιπέτειες μιας βαλίτσας και του ιδιοκτήτη της, που κατέληξαν να γίνουν βραβευμένο μυθιστόρημα.
12.«Η περιπέτεια ενός ονόματος ή Γιατί Ανδρέας Καπανδρέου». Η περιπέτεια και η εξέλιξη ενός ονοματεπώνυμου.

Πηγή: Εφημερίδα Αλήθεια 26 Φεβ. 2013

Κριτική του Ανδρέα Κούνιου στην εφημερίδα Αλήθεια

Είχα τις μαύρες μου. Έβλεπα, λίγο πριν, στην τηλεόραση τις πολιτικές, τρομάρα τους, εξελίξεις, και το στομάχι μου δέθηκε κόμπους. Ήθελα να κουτουλήσω το κεφάλι στον τοίχο γιατί, μερικοί κουτοί, ασχολούνται με το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, με τα σχέδια της Ευγενίας Μανωλίδου, με το καινούργιο κοσκινάκι (μου) της Καινούργιου. Το χειρότερο όλων; Ακολουθώντας τα βήματα του Μολιέρου, ένιωθα ότι, από λεπτό σε λεπτό, θα καταρρεύσω αφού είμαι ασθενής. Ή μάλλον, ασθενής και οδοιπόρος. Και, ξαφνικά, πέφτει, ως μάννα εξ ουρανού, στα χέρια μου, αυτή η σπαρταριστή συλλογή διηγημάτων.

Το μάντεψα, φυσικά, από την πρώτη στιγμή, επειδή έχω, προσέξτε μετριοφροσύνη, μυαλό ξυράφι. Δεν άργησα να δικαιωθώ και τώρα πια, απαλλαγμένος από τα πλοκάμια των πολιτικών και των μουσικών χταποδιών, συγχαίρω τον Ανδρέα Καπανδρέου (δηλαδή τον Ανδρέα Κ. Ανδρέου) για το βιτριολικό του χιούμορ, για την αμεσότητά του, για το ασύλληπτο των εμπνεύσεών του, για τη φαντασία του που σπάζει κόκαλα, για την ευρηματικότητά του, για τη σύλληψη, και καταγραφή, των ιστοριών του που θάλλουν από πηγαίο σαρκασμό. Μήτε χυδαιολογίες, μήτε αστεία της συμφοράς, μήτε χοντροκομμένα κλισέ, μήτε τίποτα παρόμοιο. Απλώς μυαλό και μπρίο. Απλώς μπρίο και μυαλό. Κι άντε τώρα να διαλέξεις το καλύτερο διήγημα της συλλογής. Όποια και να είναι η απόφασή σου, θα αδικήσεις τα υπόλοιπα. Ασφαλώς σε κάποια νιώθεις, υπόκωφα έστω, το βουητό της αγωνίας και κουλουριάζεσαι - δεν είναι και εύκολο πράγμα να γελάς με τις τραγωδίες των άλλων -, αλλά η χαρισματική πένα του Ανδρέα Καπανδρέου καταφέρνει να διαποτίσει, και τις τραγωδίες, με πλούσιες σταγόνες ευθυμίας και ιλαρότητας.

Ξεκινώντας, λοιπόν, από το περίφημο, ή μήπως από το διαβόητο; πείραμα της Φιλαδέλφειας, εισχωρεί, σαν σκίουρος, στις ρωγμές των οικογενειακών δέντρων για να καταγράψει, με βελούδινο στυλ, τις διαφορές, τις συγκρούσεις, τα πεδία των μαχών, έως και τις ίντριγκες για εξαφανίσεις και για δολοφονίες. Εάν, όμως, θέλεις να μεθύσεις από τη βροχή των χαμόγελων, τότε, εντελώς υποκειμενικά, σου συνιστώ το διήγημα «Μέχρι πού θα πάει η βαλίτσα» όπου η χιονοστιβάδα των παρεξηγήσεων θυμίζει, αλήθεια σου λέω, ταινίες του Πίτερ Σέλερς.
«Εσείς είστε πολύ τυχερός, μου είπε. Να, βλέπετε εκείνον εκεί τον ξανθό με τα γυαλιά; Είναι Σουηδός και θα χάσει το αεροπλάνο για την Ουψάλα. Το πρόβλημα είναι ότι πτήση για την Ουψάλα μέσω Άμστερνταμ έχουμε μόνο δύο φορές την εβδομάδα, ενώ για το Μάντσεστερ υπάρχουν συνεχώς πτήσεις. Σίγουρα σε κάποια από αυτές θα σας βολέψει το προσωπικό εδάφους μας και θα φτάσετε σήμερα κιόλας στον προορισμό σας.
Μόλις τελείωσε ο αεροσυνοδός, εγώ ένιωθα ήδη ο πιο τυχερός άνθρωπος στου κόσμου! Σκέψου να ταξίδευα και εγώ για την Ουψάλα...
Στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ οι εξυπηρετικότατοι, οφείλω να ομολογήσω, συνοδοί εδάφους της Express Airlines με τακτοποίησαν στην επόμενη πτήση τους που έφευγε σε τέσσερις ώρες από το Άμστερνταμ. Όταν ρώτησα για τις αποσκευές μου σχεδόν με επέπληξαν, λέγοντάς μου ότι ήταν αυτονόητο, αφού τακτοποίησαν εμένα, να τακτοποιήσουν και τη βαλίτσα μου στην ίδια πτήση. Όταν επιτέλους έφτασα στο Μάντσεστερ, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εγώ είχα μπει στο δίλημμα κατά πόσο θα έπρεπε να ταξιδέψω με τρένο βραδιάτικα για τα άδυτα της Ουαλίας ή αν θα έπρεπε να περιμένω το πρωί και να κάνω το ταξίδι μου με το φως της ημέρας».

*Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ.

1.«Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν». Οι σκισμένες σελίδες ενός παλιού ημερολογίου που έπεσαν τυχαία στα χέρια μου, αποκαλύπτουν στοιχεία για ένα τρομακτικό μυστικό στο οποίο εμπλέκονται ο Αλμπέρτ Αϊνστάιν και το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό!
2.«Αμάρ». Ένας αδίστακτος Μαροκινός γκάγκστερ είναι έτοιμος για όλα, όχι όμως για την πραγματικότητα που αντικρύζει ξαφνικά μπροστά του.
3.«Το δωμάτιο με τους καθρέφτες». Υπάρχει άραγε πεπρωμένο; Γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα; Τι είναι άραγε πιο οδυνηρό; O θάνατος ή η ζωή; Οι απαντήσεις δίνονται στο δωμάτιο με τους καθρέφτες.
4.«Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά». Όταν ένα μπουκέτο ορχιδέες αποστέλλεται στον παραλήπτη του από τον άλλο κόσμο.
5. «Θανάσιμο όνειρο». Το όνειρο μπλέκεται με την πραγματικότητα και το υποσυνείδητο. Ή μήπως τελικά όλα είναι παιχνίδια του μυαλού;
6.«Ο Δίας στο Facebook». Η παράξενη ιστορία μιας φωτογραφίας στο Facebook και η σχέση του Δία με ένα Γερμανό ροκ σταρ και ένα πεντάχρονο αγόρι.
7.«Η Αλίκη το ήθελε πολύ». Μερικές φορές δεν είναι καλό να επιθυμούμε κάτι πάρα πολύ, επειδή μπορεί τελικά η επιθυμία μας να πραγματοποιηθεί.
8. «Σχολική εκδρομή». Κάποιο φοβερό ατύχημα σε σχολική εκδρομή οδηγεί ένα κοριτσάκι σε μεταθανάτια εμπειρία.
9.«Ο καταδιώκτης του Τζακ». Η τυχαία σύλληψη του αδίσταχτου εγκληματία Τζακ αποκαλύπτει ένα μεταφυσικό δρώμενο.
10.«Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά». Ποια ιστορία μπορεί να κρύβεται πίσω από την πτώση μιας γυναίκας από το παράθυρο;
11. «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;» Οι κωμικοτραγικές περιπέτειες μιας βαλίτσας και του ιδιοκτήτη της, που κατέληξαν να γίνουν βραβευμένο μυθιστόρημα.
12.«Η περιπέτεια ενός ονόματος ή Γιατί Ανδρέας Καπανδρέου». Η περιπέτεια και η εξέλιξη ενός ονοματεπώνυμου.

Πηγή: Εφημερίδα Αλήθεια 26 Φεβ. 2013

Εισβολή στή Γή [L'invasion de la Terre] του Jimmy Guieu

Εισβολή στή Γή / Τζίμμυ Γκυγιέ (Βίπερ, 1981).
O Γάλλος συγγραφέας Jimmy Guieu (ψευδώνυμο του Henri René Guieu, 1926–2000), έγραψε το 1952 το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας L'invasion de la Terre.Το 1981, το  L'invasion de la Terre, εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βίπερ (μετάφραση της Χριστίνας Σπυριδάκη) και πήρε το όνομα «Εισβολή στή Γή».
Το «Εισβολή στή Γή» περιγράφει την ιστορία μιας παρέας Γήινων οι οποίοι ταξιδεύουν σε άλλο γαλαξία, προκειμένου να ζητήσουν βοήθεια από ένα φιλικό λαό, λόγω της επικείμενης επίθεσης που περιμένουν στη Γη από κάποια εξωγήινα όντα.Οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν εξελιγμένη τεχνολογία και διαστημόπλοια και εμπλέκονται σε αερομαχίες με άλλα διαστημικά σκάφη. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ερωτεύονται και παντρεύονται δύο εξωγήινες πριγκίπισσες.Είναι ενδιαφέρον να απομονώσει κάποιος τα εθιμοτυπικά στοιχεία της δεκαετίας που γράφτηκε και από τα οποία είναι επηρεασμένο το βιβλίο (π.χ. η μόδα της εποχής, οι σχέσεις των δύο φύλων κτλ).
Στα πιο αδύνατα σημεία της ιστορίας, είναι η φάση κατά την οποία ενώ η Γη δεχόταν επίθεση από τους Κρώνιους εξωγήινους, και καιγόταν ολόκληρη η Αμερική, έγνοια ενός από τους πρωταγωνιστές ήταν να αποτρέψει την απόδραση των φυλακισμένων μιας φυλακής της οποίας οι τοίχοι είχαν πέσει…
Από το οπισθόφυλλο: Μια νύχτα χορού, γεμάτη γέλιο και χαρά, μια μυστηριώδης μηχανή κατευθύνεται προς τη Γη. Είναι μια ακίνδυνη μηχανή, κι όμως αποτελεί τον προάγγελο μιας τρομοκρατικής επίθεσης..Θα προφτάσει άραγε ο Τζέρυ Μπάρκλυ να έρθει σ’ επαφή  με’ έναν φιλικό λαό… που όμως απέχει δυο εκατομμύρια έτη φωτός από τον πλανήτη μας; 

Η Αναγέννηση των Ηρώων – ΥΔΩΡ

Η Αναγέννηση των ηρώων – ΥΔΩΡ (βιβλίο πρώτο) [e-book] του Νεκτάριου Μπουτεράκου (Lulu, 2011).Μυθιστόρημα φαντασίας που μπλέκει έντεχνα την αρχαία ελληνική μυθολογία, με ρουμανικούς μύθους αλλά και τον χριστιανισμό. Οι τέσσερεις ήρωες που ταυτίζονται με τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, φωτιά και αέρα), καλούνται να διαλευκάνουν ένα μυστήριο το οποίο τους μπλέκει σε υπερφυσικές περιπέτειες.Όμορφες - ζωντανές περιγραφές και ενδιαφέρουσα πλοκή που καταφέρνει να κρατήσει σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι το τέλος. Η ιστορία διαδραματίζεται σε διάφορα σημεία της Ελλάδας (κυρίως στη Πελοπόννησο) αλλά και στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ο ένας από τους πρωταγωνιστές έχει κυπριακή καταγωγή.
Περίληψη (από το ιστολόγιο του συγγραφέα):Αν θεωρούσες τον εαυτόν σου δειλό, πως θα αντιδρούσες όταν μάθαινες πως μέσα σου κρύβονται θεϊκές δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα και δαιμονικές; Αν το παιδί της αδελφής σου είχε απαχθεί, αν η καλύτερή σου φίλη είχε καταβληθεί από έναν δάιμονα κι αν ο κολλητός σου φίλος σου αποκάλυπτε πως είχε βιαστεί από τον θείο του σε εφηβική ηλικία, που θα έβρισκες την δύναμη να τους βοηθήσεις, αλλά ταυτόχρονα να σώσεις και τον κόσμο ολόκληρο; Σε όλα αυτά τα διλλήματα θα μπλέξει ο ένας από τους 30χρονους φίλους της παρέας, στο πρώτο βιβλίο της τετραλογίας μου,  Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ – ΥΔΩΡ.Τέσσερις φίλοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα αρχαίο μυστικό που φέρνει στην επιφάνεια η επίκληση που έκαναν σε έναν Δαίμονα, μέσω μιας παλιάς περγαμηνής. Τώρα πλέον πρέπει να αντιμετωπίσουν τον Δαίμονα αυτόν και τον στρατό του, αλλά το κυριότερο καλούνται να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και τις άγνωστες δυνάμεις που κρύβονται μέσα τους. Μυστικά που προέρχονται από την αρχαία μυθολογική Ελλάδα και απειλούν την αφάνιση του σημερινού κόσμου. Με την βοήθεια της χαμένης οικογένειάς τους, αλλά και πολλών φίλων, προσπαθούν να κατορθώσουν το ακατόρθωτο.
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο εδώ: http://www.lulu.com/spotlight/niceguy0973

Άρτεμις - η Νέμεσις των Θεών

Άρτεμις - η Νέμεσις των Θεών (Βιβλίο Ι) / Γιώργος Δ. Σωτήρχος, (Συμπαντικές Διαδρομές, 2006).


Η ιστορία του Πέρση βασιλιά Καμβύση Β’ ο οποίος το 525 κατέλαβε την Αίγυπτο και πήρε τον τίτλο του Φαραώ αφού πρώτα, σύμφωνα με την ιστορία, κατάσφαξε έσφαξε ιερείς και 30000 απλού λαού.
Σε αυτό το φανταστικό  - επικό διήγημα (έκτασης 48 σελ.) , οι Αιγύπτιοι για να εκδικηθούν τον Καμβύση, ζήτησαν τη βοήθεια των θεών του Ολύμπου.  Η θεά Άρτεμις ανάλαβε να εκδικηθεί τρελαίνοντας τον Πέρση βασιλιά οδηγώντας αυτόν και τον στρατό του που αριθμούσε 50000 μέσα στην έρημο όπου χάθηκαν μυστηριωδώς.
Από το οπισθόφυλλο:
«Μην το κάνεις, Άρτεμις.Αν το κάνεις, θα με χάσεις και θα σε χάσω για πάντα.Θα ψάχνουμε για πάντα να βρούμε ο ένας τον άλλον μέσα στον χρόνο, σώμα με σώμα, εποχή με εποχή, σα δύο καταραμένες ψυχές»
Εκείνη τον κοίταξε αμίλητη. Έγειρε το κεφάλι της και τότε μια ηλιαχτίδα λαμπύρισε στον πάγο των ματιών της, επάνω στην ψυχρή καρδιά των Θεών.Έκλεισε τα νύχια της και καυτό αίμα πιτσίλισε το πρόσωπο της.

Συνέντευξη στο Παράθυρο της εφημερίδας Πολίτης

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ: Ανδρέας Καπανδρέου

Ο Ανδρέας Καπανδρέου απαντά στις ερωτήσεις του «Π» για τη θέση του ίδιου και των Κυπρίων λογοτεχνών στον χώρο της συγγραφής.

Η ιστορία της ζωής σας σε 20 λέξεις.
Λευκωσία, Θεσσαλονίκη, πανεπιστήμιο, οικογένεια, οι κόρες μου, βιβλία, βιβλιοθήκες, λογοτεχνία, διηγήματα, “Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν”, “Ο γιος της Μάγισσας”.

Γιατί γράφετε;
Γράφω επειδή μου αρέσει να δημιουργώ τις δικές μου ιστορίες και τους δικούς μου κόσμους, αλλά κυρίως γράφω επειδή μου αρέσει να διαβάζω αυτά που γράφω…

Για τι γράφετε;
Γράφω για πράγματα αλλόκοτα και παράδοξα· για πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, για τρομακτικά μυστικά, για τη ζωή και τον θάνατο, για τον έρωτα, τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του…

Πώς επιλέγετε τους ήρωές σας;
Δεν επιλέγω τους ήρωές μου. Αυτοί επιλέγουν εμένα, εισβάλλοντας στη φαντασία μου…

Πότε ξέρετε ότι ένα διήγημα που γράφετε έχει τελειώσει;
Όταν το τέλος του αφήσει εμένα ικανοποιημένο.

Τι κεντρίζει το ενδιαφέρον σας; 
Οτιδήποτε τύχει να ακούσω, να δω, να διαβάσω ή να βιώσω μπορεί να αποτελέσει ερέθισμα για γράψιμο.

Υπάρχει κάποια μορφή τέχνης που επηρεάζει το έργο σας;
Μα φυσικά, η λογοτεχνία! Ειδικά τον τελευταίο καιρό διαβάζω ακατάπαυστα και αυτό αναπόφευκτα επηρεάζει και το γράψιμό μου. Κι άλλες μορφές τέχνης, όμως, όπως ο κινηματογράφος και η μουσική έτυχε να με εμπνεύσουν.

Πραγματιστής ή παραμυθάς;
Στη ζωή πραγματιστής, στη συγγραφή παραμυθάς.

Πώς επιβιώνει ένας Κύπριος λογοτέχνης;
Εξασκώντας και ένα άλλο επάγγελμα που θα του επιφέρει εισόδημα!


[Eρωτήσεις Μερώπη Μωυσέως, σκίτσο Θανάσης Παπασπυρόπουλος]

(Παράθυρο: λοξές ματιές στον πολιτισμό, εφημ. Πολίτης, 17 Φεβ. 2013 - http://www.parathyro.com/?p=18704)