Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 122

Οι Λαξευτές της Βάσως Χρήστου

Λαξευτές της παλίρροιας / Βάσω Χρήστου. Αθήνα: Ίαμβος, 2006.
Μετά από αρκετούς κύκλους του φεγγαριού Φλάγκαν (τρόπος μέτρησης του χρόνου στο μυθιστόρημα) από τότε που απέκτησα το βιβλίο, αποφάσισα – με αρκετό δισταγμό, οφείλω να ομολογήσω, κυρίως λόγω του όγκου του (571 σελ.) – να το διαβάσω για να μάθω κι’ εγώ την ιστορία των Λαξευτών.
Βασιλιάδες, πριγκίπισσες, μάγοι, αλλά και ξεχασμένοι πολύμορφοι και παράξενα αστερόπτερα που τρέφονται με ανθρώπινο αίμα, παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι το τέλος.
Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία επικής φαντασίας και συναγωνίζεται επάξια τα καλύτερα του είδους που κυκλοφορούν διεθνώς. Σαφέστατα αξίζει να διαβαστεί από όλους τους φίλους του είδους!Η Βάσω Χρήστου με τους Λαξευτές της κατάφερε να μας δώσει μια πολύ ψηλού επιπέδου χορταστική ιστορία ανεβάζοντας τον πήχη του ελληνικού φανταστικού μυθιστορήματος πολύ ψηλά.Οι «Λαξευτές της παλίρροιας» είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας η οποία συνεχίζεται από το «Λαξευμένο δίκτυ» (Ίαμβος, 2007) και «Ο λαξευτής των στοιχείων» (Ίαμβος, 2009).
Από το οπισθόφυλλο
Η μεγάλη ανοιξιάτικη παλίρροια, που για αιώνες έπνιγε τα χαμηλά εδάφη του ανατολικού Ρουμπάν, αποδυναμώνεται σταθερά χωρίς να υπάρχει γι' αυτό εξήγηση στα ουράνια σώματα. Οι περισσότεροι δε νοιάζονται, αλλά κάποιοι σπουδασμένοι έχουν αρχίσει ν' ανησυχούν. Θρύλοι για μάχες του παρελθόντος με τα θανατηφόρα αστερόπτερα και για περίεργες συμφωνίες ανάμεσα στους Λαξευτές, τους παλιούς μάγους της Πέτρας, αρχίζουν ν' ακούγονται από στόμα σε στόμα. Ωστόσο, μέσα στην κατακτημένη πόλη του Μπέρυλ οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν πιο άμεσο κίνδυνο: ο νέος τους αφέντης επισκέπτεται το κάστρο αιφνιδιαστικά και η επίσκεψη δεν προοιωνίζει τίποτα καλό. Παραμονή της μεγάλης παλίρροιας, ανταποκρινόμενος σ' ένα ύποπτο μήνυμα, ο νεαρός πρίγκιπας Κένταλ αποφασίζει να εισβάλλει στο Μπέρυλ, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις και αναστατώνοντας την ισορροπία του κόσμου του...

Το φεγγαράκι δεν ήταν ποτέ χάρτινο: μικρές ιστορίες καλλιτεχνών

Το φεγγαράκι δεν ήταν ποτέ χάρτινο: μικρές ιστορίες καλλιτεχνών / Μαριάννα Γαλίδη. Λεμεσός: Ακτίς, 2012.
Η μουσικολόγος και ραδιοφωνική παραγωγός Μαριάννα Γαλίδη μας παρουσιάζει μέσα από συνεντεύξεις που πραγματοποίησε η ίδια, τις ιστορίες τριάντα αγαπημένων καλλιτεχνών που ασχολούνται με το ελληνικό τραγούδι.
Συγκεκριμένα στο βιβλίο μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για τη ζωή και το έργο των ακόλουθων (ερμηνευτών / τραγουδοποιών): Γιώργος Ανδρέου, Δήμητρα Γαλάνη, Σαββίνα Γιαννάτου, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Βασίλης Καζούλλης, Στέφανος Κορκολής, Βασίλης Λέκκας, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Μαριώ, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μανώλης Μητσιάς, Αναστασία Μουτσάτσου, Δημήτρης Μπάσης, Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor- Active Member), Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Σοφία Παπάζογλου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Έλλη Πασπαλά, Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Παύλος Παυλίδης, Ορφέας Περίδης, Φίλιππος Πλιάτσικας, Νίκος Πορτοκάλογλου, Μανώλης Ρασούλης. Ζακ Στεφάνου και Γιάννης Χαρούλης.
-«Μα γιατί μας αγαπάει και θέλει να φωτίζει το δρόμο μας τη νύχτα», απαντούσε ο μπαμπάς μου ο γλυκός.

Πέρασε καιρός, το φεγγαράκι εξακολουθούσε πάντα –ακούραστα και στωικά- να μας φωτίζει το δρόμο μα εγώ μετά χάθηκα στις μουσικές. Πού χρόνος για φεγγαρότσαρκες και αμπελοφιλοσοφίες. Υποταγή και πειθαρχημένη μελέτη πιάνου και μουσικής, ώρες ατελείωτες, ώρες καταπόνησης, χαράς αλλά και απογοήτευσης...Μα πάντα εκεί, με τα δάχτυλα να πονάνε απ’ την πολλή μελέτη. Μα όσο πονούσαν αυτά, τόσο πεισμάτωνε η ψυχή. Και κατάφερα να σπουδάσω αυτό που ήταν στη φύση μου...

Μικρά διηγήματα για ένα μεγάλο αγώνα...

Στα μετόπισθεν:  μικρά διηγήματα για ένα μεγάλο αγώνα / Ρούλα Ιωαννίδου – Σταύρου. Αθήνα: Δωδώνη, 2001
Το βιβλίο αποτελείται από έντεκα μικρά διηγήματα τα οποία είναι εμπνευσμένα από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων (1955-1959) και βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Το βιβλίο, όπως αναφέρεται και στο σημείωμα του εκδότη «επικεντρώνεται στη συμβολή και προσφορά των μαθητών στον Αγώνα του ’55 και φωτίζει γνωστές και άγνωστες πτυχές της».
Κάθε διήγημα αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας του αγώνα, μέσα από τα μάτια ή/και τη δράση μικρών παιδιών. 
Βρίσκω ενδιαφέρον να κάνω αναφορά στις αφιερώσεις τις οποίες κάνει η συγγραφέας για κάθε διήγημα ξεχωριστά:Το μνημείο «Στον άγνωστο αγωνιστή της ΕΟΚΑ 1955-59»Ας όψονται «Στη μνήμη του πρωτομάρτυρα του Αγώνα της ΕΟΚΑ Μόδεστου Παντελή και των πρώτων απαγχονισθέντων παλικαριών Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου»Επιχείρηση… πλυσταριό «Στη μνήμη της μητέρας μου Νίκης Ι. Ιωαννίδου»Short stories «Στους μαθητές και μαθήτριες του ’55 που με κίνδυνο της ζωής τους μοίραζαν φυλλάδια και μετέφεραν μηνύματα»Ο Δαυίδ «Στους άγνωστους μαχητές της Μάχης του Παγκυπρίου Γυμνασίου που έγινε τον Ιανουάριο του 1956»Η Γεωργία «Στις Ελληνοπούλες της Κύπρου του 1955 – 1959»Η Μαρία «Στη μνήμη της γιαγιάς μου Μαρίτσας Δημητριάδη από το Στρόβολο της Κύπρου»Η έρευνα «Στους νέους και στις νέες μέλη της Α.Ν.Ε.»Σωματικές έρευνες «Στη μνήμη του παππού μου Χριστόδουλου Δημητριάδη από το Στρόβολο της Κύπρου»Η επίσκεψη (στα κρατητήρια) «Σε …όλους τους Έλληνες της Κύπρου, μέλη της ΕΟΚΑ, που είχαν συλληφθεί, βασανιστεί, φυλακιστεί και κλειστεί στα κρατητήρια από τον Άγγλο κατακτητή κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955 – 1959»Ζήτω η Ένωσις «Στους ηρωομάρτυρες μαθητές του 1955 – 1959 που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος»
Από το οπισθόφυλλο:Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων.
Αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού.
Με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην, "Η ταν ή επί τας".



[Το πιο πάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από την πρώτη προκήρυξη για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, και είχε την υπογραφή «Ο Αρχηγός Διγενής]

Ο αναρχικός συγγραφέας του περιθωρίου και της υποκουλτούρας, Ηλίας Πετρόπουλος

 Ο Ηλίας Πετρόπουλος (1928-2003) είναι ο πρώτος Έλληνας λαογράφος που τόλμησε να ασχοληθεί και να γράψει για περιθωριακές κοινωνικές ομάδες  όπως οι ρεμπέτες, οι αλήτες, οι μάγκες, οι πόρνες, οι ομοφυλόφιλους, οι φυλακισμένοι, οι συμμορίτες και οι καταδιωκόμενοι, τους οποίους έκανε  'ήρωες' των βιβλίων του.
Ο Πετρόπουλος υπήρξε ασυμβίβαστος, αυθάδης και προκλητικός και αυτό το πλήρωσε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Ανάμεσα στα βιβλία του ξεχωρίζουν: Πεζά: "Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη" (εκδ.Νεφέλη-1979), "Πτώματα,πτώματα,πτώματα..." (εκδ. Νεφέλη-1989), "Η μυθολογία του Βερολίνου" (εκδ. Νεφέλη-1982)Υπόκοσμος: "Ρεμπέτικα Τραγούδια" (εκδ. Κέδρος-1979), "Ρεμπετολογία" (εκδ. Κέδρος-1968), "Τα Μικρά Ρεμπέτικα" (εκδ. Νεφέλη-1968), "Το Άγιο Χασισάκι" (εκδ. Νεφέλη-1987), "Της Φυλακής" (εκδ. Νεφέλη-1975), "Το Μπουρδέλο" (εκδ. Νεφέλη-1980), "Υπόκοσμος και Καραγκιόζης" (εκδ. Γράμματα-1978), "Καπανταήδες και Μαχαιροβγάλτες" (εκδ. Νεφέλη-2001), "Παροιμίες του Υποκόσμου" (εκδ. Νεφέλη-2002)Λεξικά: "Γλωσσάριο των Ρεμπέτηδων" (εκδ. Κέδρος-1968), "Καλιαρντά" (εκδ. Νεφέλη-1971)Ενδυματολογία: "Η φουστανέλα" (εκδ. Νεφέλη-1987), "Η Τραγιάσκα" (εκδ. Πατάκη-2000)Λαογραφία: "Ο Τούρκικος Καφές εν Ελλάδι" (εκδ. Νεφέλη-1979), "Ο Μύσταξ" (εκδ. Νεφέλη-1989), "Ψειρολογία" (εκδ. Νεφέλη-1979), "Η Ονοματοθεσία Οδών και Πλατειών" (εκδ. Πατάκη-1995), "Το Ταντούρι και το Μαγκάλι" (εκδ. Νεφέλη-1994), "Καρέκλες και Σκαμνιά" (εκδ. Νεφέλη-1988), "Η Εθνική Φασουλάδα" (εκδ. Νεφέλη-1993), "Τα Σίδερα. Η Λάσπη. Τα Μπαστούνια" (εκδ. Νεφέλη-1984), "Ιστορία της Καπότας" (εκδ. Νεφέλη-1984), "La voiture grecque" (Παρίσι-1976), "La kiosque grec" (Παρίσι-1976), "Cages a oiseaux en Grece" (Παρίσι-1976), "Album turc" (Παρίσι-1976).


Ρεμπέτικα τραγούδια / Ηλίας Πετρόπουλος. Αθήνα, 1968 «Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μικρά απλά τραγούδια που τραγουδούν απλοί άνθρωποι. ...είναι στο βάθος μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια».

Ο αναρχικός συγγραφέας - ερευνητής Ηλίας Πετρόπουλος (1928-2003) εξέδωσε το 1968 το βιβλίο του «Ρεμπέτικα τραγούδια» στο οποίο ασχολήθηκε με την υποκουλτούρα των ρεμπέτηδων. Το αναρχικό του φρόνημα όμως δεν του επέτρεπε να ζητήσει και να πάρει άδεια (σφραγίδα) λογοκρισίας ως όφειλε σύμφωνα με το καθεστώς της Χούντας.  Για τον λόγο αυτό ο Πετρόπουλος καταδικάστηκε το 1968 σε πέντε μήνες φυλάκιση.
Τα ρεμπέτικα εκδόθηκαν στη συνέχεια με πολλές προσθήκες και βελτιώσεις.
Στο βιβλίο του "Ρεμπετολογία" (Κέδρος, 1990) αναφέρει: 
"Η απόφασή μου να τυπώσω, με έξοδα δικά μου, το καταραμένο αυτό βιβλίο μου κόστισε μια πεντάμηνη φυλάκιση και ένα ωραίο διαζύγιο. Η φυλακή και το διαζύγιο μου χάρισαν την ελευθερία μου"

Καλιαρντά / Ηλίας Πετρόπουλος. Αθήνα: Νεφέλη, 1971 «Ίσως, πιθανόν, η ομοφυλοφιλία να είναι ή να μοιάζει μια πληγή, μέσα στις τόσες κοινωνικές πληγές. Μα οι πληγές δεν κρίνονται, ούτε τιμωρούνται». 

Το 1971 ο Ηλίας Πετρόπουλος εξέδωσε ακόμα ένα βιβλίο με περιθωριακό θέμα, τα «Καλιαρντά». Το βιβλίο είναι ουσιαστικά ένα «λεξικό περιθωριακής διαλέκτου» όπως το χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο συγγραφέας, το οποίο μυεί τον αναγνώστη στα άδυτα της   κρυφής διαλέκτου των ελλήνων των ομοφυλοφίλων. Όπως θα ανέμενε κανείς, αυτού του είδους τα βιβλία δεν περνούσαν απαρατήρητα ούτε και ατιμώρητα επί Χούντας. Και για αυτό του το βιβλίο ο Πετρόπουλος σύρθηκε στα δικαστήρια και καταδικάστηκε.
Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη / Ηλίας Πετρόπουλος. Αθήνα: Νεφέλη, 1979 «Ό,τι είναι κόντρα στην Εκκλησία / με γεμίζει χαρά. / Ό,τι βλάπτει την Τάξη / συντείνει στην γαλήνη μου. / Ό,τι αντίκειται στην ηθική / ωφελεί την υγεία μου. Βεβαίως τυγχάνω υποχρεωτικώς έλλην, αλλά η χώρα μου με κουρελιάζει. Δεν θάθελα να ξαναπατήσω στην Αθήνα. Και είπα στη γυναίκα μου: - όταν ψοφήσω, εδώ, στο Παρίσι, να κάψεις το κουφάρι μου στο κρεματόριο και να ρίξεις τις στάχτες στον υπόνομο. Τέτοια είναι η διαθήκη μου». 

Ο Ηλίας Πετρόπουλος έγραψε το 1979 το βιβλίο με το οποίο έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό, το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» ένα «λαϊκόν και μακάβριον ευθυμογράφημα» όπως ο ίδιος το αποκάλεσε. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το εν λόγω βιβλίο το 1979, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών αλλά και έντονο προβληματισμό μαζί. Ο αναρχικός και ανατρεπτικός λόγος του Πετρόπουλου μπέρδεψε τους βιβλιοκριτικούς κάποιοι από τους οποίους το κατέταξαν στα λαογραφικά, άλλοι στα αυτοβιογραφικά, κάποιοι στα σατιρικά και μερικοί στα μυθιστορήματα. Το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» θα μπορούσε άνετα, να καταταγεί κάτω από τα βιβλία που κατηγορήθηκαν για αισχρολογία, για αθεϊσμό και βλασφημία, για προσβολή της δημοσίας αιδούς, για προσβολή συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, καθώς και στα βιβλία που κατηγορήθηκαν ότι αποτελούν κίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον.  Το βιβλίο αν και αυτοαποκαλείται ως «λαϊκόν και μακάβριον ευθυμογράφημα», θεωρήθηκε προσβλητικό και βλάσφημο, με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να συρθεί στα Δικαστήρια και να καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 18 ετών. Ο εκδότης του βιβλίου Γιάννης Δουβίτσας καταδικάστηκε σε 10 μήνες εξαγοράσιμη φυλάκιση. Οι κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκαν ήταν «προσβολή της δημοσίας αιδούς» και «εξύβριση της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας».



Ο Πετρόπουλος ο οποίος δήλωνε άθεος, διεκδίκησε και πέτυχε να αποκτήσει το 1972 αστυνομική ταυτότητα η οποία ανέγραφε στο θρήσκευμα «άθεος». Μέχρι το 1998 - δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του - εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας.Ο ίδιος δήλωσε: «Οι αναίσθητοι με ρωτούν: -γιατί δεν γυρίζετε στην Ελλάδα; Βεβαίως τυγχάνω υποχρεωτικώς Έλλην, αλλά η χώρα μου με κουρελιάζει. Δεν θα θελα να ξαναπατήσω στην Αθήνα. Και είπα στη γυναίκα μου: -όταν ψοφήσω, εδώ, στο Παρίσι, να κάψεις το κουφάρι μου στο κρεματόριο και να ρίξεις τις στάχτες στον υπόνομο. Τέτοια είναι η διαθήκη μου.»Προκλητικός μέχρι το τέλος της ζωής του εξέφρασε ακραίες θέσεις και για το Μακεδονικό ζήτημα οι οποίες θεωρούνται τουλάχιστον «ανθελληνικές».  Όταν πέθανε, αυτοεξόριστος στο Παρίσι, εκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία η οποία ήταν να αποτεφρωθεί και οι στάχτες του να ριχτούν στον υπόνομο.
Παρόλη την λογοκρισία ή και λόγω αυτής, τα βιβλία του Πετρόπουλου έγιναν μπεστ σέλερ.

Ο Συμεών Βάλας του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου

Συμεών Βάλας / Μιχάλης Παπαντωνόπουλος. Αθήνα: Μελάνι, 2010.
Οι στίχοι του Συμεών Βάλα αποτελούν ένα γρίφο τον οποίο ο αναγνώστης καλείται να λύσει. Ομολογώ ότι σε αυτή μου την προσπάθεια επιχείρησα να ξαναδιαβάσω το ποίημα και αντισυμβατικά (μη-γραμμικά).
Ποιήματα, σημειώσεις και σπαράγματα συνθέτουν την υποβλητικά σκοτεινή γλώσσα του Συμεών Βάλα. Ενός σχεδιάσματος που υποκρίνεται το ποίημα στην ολότητά του ή ενός ποιήματος που επικαλείται τον λόγο στην αποσπασματική εκφορά του.
Άλλωστε, το ποίημα είναι πάντα η φωνή του ποιήματος και η φωνή του Συμεών Βάλα είναι ο ίδιος ο Συμεών Βάλας. Άρνηση ή πίστη, η φωνή του εν λόγω ποιήματος φέρνει τα βήματα του αναγνώστη μπροστά στο άγνωστο πρόσωπο ενός νέου άντρα. Και τότε, ανεβαίνει μέσα του -σαν δράμα- το παρακάτω ερώτημα: Ποιος είναι, τελικά, ο Συμεών Βάλας;[απόσπασμα από το βιβλίο]
[Αδύτου μηνός. Νύκτα πρώτη.] Ότι αγρυπνούσα ύπνο ερπετό τον πυρετό οφθαλμό κι' επάνω μου κρεμότανε σπαθί γυμνό στην αιχμηρή του ακινησία. Κι' αίφνης ο λόγος κραύγασε στήθος ανάσες στη φωνή μου: "Και αν αίμα• και αν όψη•και αν μένος που υπέφερα άνανθο ξύλο τον τροχό κατά τη δαίμονα φορά του, θυμήσου: Αυτός εκδικεί• Αυτός αξιώνει• Αυτός επιβάλλει μια νέα δυναστεία των παθών• σκυφτή, ασάλευτη μορφή, μέσα στην ύστατη παντοδυναμία της, διατάζει: ''Έξω, ο λαός σφαδάζει με γλώσσα ικετήρια την πόλη• αφήστε τον να πεθάνει, αφήστε τον να πεθάνει''.

Το βιβλίο "Ιστορία του Kυπριακού" του Γιάννη Κ. Λάμπρου

Ιστορία του Κυπριακού: τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2008 / Γιάννης Κ. Λάμπρου. Λευκωσία: Πάργα, 2008.
Στο βιβλίο «Ιστορία του Κυπριακού» του φιλόλογου – ερευνητή Γιάννη Κ. Λάμπρου, μπορεί κάποιος να διαβάσει τη συνοπτική ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1960 που δημιουργήθηκε μέχρι και το 2008.
Το έργο του Γιάννη Λάμπρου χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα, εγκυρότητα και αποτελεί ένα πολύ εύχρηστο εγχειρίδιο για κάποιον που θέλει να αποκτήσει μια γενική άποψη για την σύγχρονη κυπριακή ιστορία ή κάποια συγκεκριμένη περίοδό της.
Αρχικά, το βιβλίο «Ιστορία του Κυπριακού: τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2004» (786 σελίδες) κυκλοφόρησε το 2004 καλύπτοντας τα γεγονότα μέχρι και το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν.  Η συγκεκριμένη έκδοση, η οποία είχε γίνει από τον ίδιο τον συγγραφέα, έχει εξαντληθεί. Το 2008 κυκλοφόρησε, από τον εκδοτικό οίκο «Πάργα», αναθεωρημένη και επαυξημένη έκδοση  του βιβλίου (821 σελίδων), η οποία περιλαμβάνει και τις εξελίξεις μέχρι το 2008.  Η νέα έκδοση πήρε και νέο τίτλο (υπότιτλο για την ακρίβεια) και μετονομάστηκε σε «Ιστορία του κυπριακού: τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2008».
Από οπισθόφυλλο:

"Το βιβλίο αυτό με το εκτενές εισαγωγικό κεφάλαιο "Το ενωτικό κίνημα των Ελληνοκυπρίων κατά την περίοδο της αγγλοκρατίας" αποτελεί μια πλήρη εξιστόρηση του Κυπριακού ως το 2008. Με τρόπο συστηματικό και ευμέθοδο και με σεβασμό προς την ιστορική αλήθεια εξιστορούνται τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση του ενιαίου δικοινοτικού κράτους, που ιδρύθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, καθώς και όλες οι μετά το 1963 προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού. Ιδιαίτερα αναπτύσσονται τα κεφάλαια που αναφέρονται στις σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας, την ΕΟΚΑ Β', το πραξικόπημα και την εισβολή. Δίνονται επίσης κατατοπιστικές πληροφορίες για το Σχέδιο Ανάν, την απόρριψή του στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και για γεγονότα που μεσολάβησαν μεταξύ του Μαΐου 2004 και του Μαΐου 2008. Οι πληροφορίες και οι κρίσεις του συγγραφέα υποστηρίζονται με πλούσια τεκμηρίωση.

Οι ανθολογίες ελληνικού φανταστικού διηγήματος του Μάκη Πανώριου

 Το ελληνικό φανταστικό διήγημα / Μάκης Πανώριος. Αθήνα: Αίολος, 1986-2012 (τ.1 – 1986, τ.2 – 1993, τ.3 - 1994, τ.4 – 1997, τ.5 – 2004,  τ.6 – 2012).
Ο Μάκης Πανώριος  από το 1987 μέχρι το 2012 εξέδωσε συνολικά έξι τόμους – ανθολογίες κάτω από τον γενικό τίτλο «Το ελληνικό φανταστικό διήγημα».
Μεταξύ των συγγραφέων που ανθολογούνται παρελαύνουν σπουδαία ονόματα ελλήνων λογοτεχνών που έχουν ασχοληθεί με το φανταστικό διήγημα, δείχνοντας ότι αυτό κάθε άλλο παρά ως περιθωριακή μορφή λογοτεχνίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μέσα από τις αντθολογίες του Πανώριου παρελαύνουν τα ονόματα κορυφαίων συγγραφέων όπως οι Δημοσθένης Βουτηράς, Φρέντυ Γερμανός, Κ.Π Καβάφης, Μ. Καραγάτσης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Κώστας Καρυωτάκης, Ανδρέας Λασκαράτος, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Ανδρέας Εμπειρίκος, Γιώργος Σεφέρης,  Διονύσιος Σολωμός, Αδαμάντιος Κοραής, Εμμανουήλ Ροϊδης, Γιάννης Ψυχάρης, κ.α.
Ανάμεσα σε αυτούς συναντούμε και τους κύπριους, Νέαρχο Γεωργιάδη και Στέφανο Σταυρίδη αλλά και τον κυπριακής καταγωγής Ναπολέων Λαπαθιώτη (1888-1940).

Ο τελευταίος τόμος που κυκλοφόρησε το 2012 περιλαμβάνει έργα ελλήνων λογοτεχνών που εκδόθηκαν μέχρι το 2010. Σημαντική συνεισφορά στην ιστορία και τη θεωρία της ελληνικής φανταστικής λογοτεχνίας αποτελούν τα προλογικά σημειώματα του Μάκη Πανώριου.
Το ελληνικό φανταστικό διήγημα αντικείμενο έχει ένα παραμελημένο ή αγνοημένο είδος της λογοτεχνίας, τη φανταστική λογοτεχνία. Η σειρά αυτή των 6 τόμων είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια εντοπισμού του φανταστικού στην ελληνική λογοτεχνία από τα πρώτα μεταβυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα. Έτσι η συνεχής αναζήτησή του στους κόλπους της, μια ενασχόληση κοπιαστική αλλά και άκρως συναρπαστική -κατά τον συγγραφέα ερευνητή του Μάκη Πανώριο, που το ανακάλυψε σε παλιά περιοδικά, εφημερίδες ανθολογίες και συλλογές διηγημάτων- απέφερε πλούσιους καρπούς και χαρούμενες, απροσδόκητες και θαυμαστές εκπλήξεις, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, που θα απολαύσει ένα σπουδαίο υλικό, ισάξιο της ξένης φανταστικής λογοτεχνίας, αν όχι και καλύτερο. Κύριο χαρακτηριστικό των διηγημάτων, η πολυφωνία, η πολυμορφία, η θεματική και υφολογική ποικιλία και κυρίως, η υψηλή λογοτεχνική ποιότητά τους.

*Ο Μάκης Πανώριος με αυτό το πολύτομο έργο έχει, αναμφισβήτητα, συνεισφέρει στην καταγραφή και τη διάδοση του ελληνικού φανταστικού διηγήματος.
Θα ήθελα πολύ, πάντως, να μάθαινα τα κριτήρια με τα οποία επέλεξε τους συγγραφείς που συμπεριέλαβε στις συλλογές του, αφού νιώθω ότι από αυτές απουσιάζουν σημαντικά και αξιόλογα ονόματα σύγχρονων συγγραφέων της φανταστικής λογοτεχνίας.

Ο Μαρκίσιος ντε Σαντ [Marquis de Sade] και η λογοκρισία του στην Ελλάδα

Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ [La philosophie dans le boudoir] και Οι 120 μέρες των Σοδόμων [Les 120 journees de Sodome] του Marquis de Sade  
Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ / Μαρκίσιος ντε Σαντ ; μετ. Βασίλης Καλλιπολίτης. Αθήνα: Εξάντας, 1979.
Ο Γάλλος συγγραφέας Μαρκίσιος ντε Σαντ (1740-1814) έγινε γνωστός για τις ηδονιστικές, σαδιστικές και αθεϊστικές θεωρήσεις που εξέφραζε μέσα από τα βιβλία του. 
Η πρώτη έκδοση βιβλίου του Μαρκησίου ντε Σαντ στην Ελλάδα ήταν η "Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ" από τις εκδόσεις "Εξάντας" σε μετάφραση του Βασίλη Καλλιπολίτη το 1979, του οποίου η κυκλοφορία, αρχικά, απαγορεύτηκε με δικαστική εντολή.
«Το εικονοκλαστικό έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ ανοίγει μαύρες τρύπες στο ψεύτικο φωτοστέφανο που σφετερίζεται το άτομο στην αστική κοινωνία. Φέρνοντας στην επιφάνεια τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία του ασυνείδητου, τάραξε με την "πορνογραφική" του επιφάνεια όλες τις κοινωνίες κι όλα τα καθεστώτα από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ως τις μέρες μας. Το "λογικό" μέγεθος και το σαρκαστικό χιούμορ που διανθίζει τις θεωρητικές αναλύσεις και τις τολμηρές σκηνές της "Φιλοσοφίας στο μπουντουάρ" κάνει το μυθιστόρημα αυτό το πιο ευανάγνωστο από τα έργα του "θείου" Μαρκήσιου. Σ' αυτό το σύγχρονο "Συμπόσιο", όπου το ρόλο της Διοτίμας παίζει ο φοβερός ακόλαστος και δεινός φιλόσοφος Ντολμανσέ, ένα νεαρό μέλος της γαλλικής αριστοκρατίας μόλις βγαλμένο από το παρθεναγωγείο μυείται στη θεωρία και την πράξη της ανατρεπτικής σαδικής κοσμοαντίληψης».  
120 μέρες των Σοδόμων / Marquis De Sande ; μετ. Πέτρος Παπαδόπουλος [και] Τάκης Θεοδωρόπουλος. Αθήνα: Εξάντας, 1981
Το 1981 ο εκδοτικός οίκος Εξάντας κυκλοφόρησε τις "120 Μέρες των Σοδόμων" του Μαρκίσιου ντε Σαντσε μετάφραση των Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Παπαδόπουλου. Η έκδοση προκάλεσε και πάλι την παρέμβαση συντηρητικών δικαστικών κύκλων, που κατήγγειλαν το έργο ως πορνογράφημα για "προσβολή της δημοσίας αιδούς" βάσει του τότε υφιστάμενου νόμου "περί ασέμνων" με μάρτυρα κατηγορίας ένα χωροφύλακα. Αντιδρώντας σε αυτή την πράξης λογοκρισίας, 48 εκδότες ανέλαβαν την από κοινού έκδοση του έργου. Στο σύνολο του ο πνευματικός κόσμος της χώρας και ο τύπος καταδίκασε την λογοκρισία και την απαγόρευση του έργου. Τελικά το δικαστήριο επέβαλε ποινή απαγόρευσης του έργου η οποία ίσχυσε μέχρι και το 1991 οπότε ήρθη και τυπικά η απαγόρευση.
«[...] Απ' όλα του τα έργα, οι 120 μέρες είναι αυτό που μας θυμίζει περισσότερο τον προσωπικό του τόνο, όπως φαίνεται στην αλληλογραφία του' είναι σαν να πιάνουμε πάνω σε μια μαγνητοταινία την ανάσα της φωνής του, το παραλήρημα της μοναξιάς του. Αυτό το μαύρο διαμάντι ωστόσο αγγίζει τη σημερινή ευαισθησία με μια μοναδική ενάργεια. Αν ο Σαντ δεν αρέσει, είναι γιατί δεν ήθελε ν' αρέσει. Ένα όπλο τού απομένει μέσα στο σκοτάδι του για να εκδικηθεί μια κοινωνία που τον κρατά φυλακισμένο: να τη δείξει μέσα στην αυθαιρεσία της και ν' ανατρέψει τις ηθικές της αξίες. Η επανάσταση που θα ακολουθήσει θ' ανατρέψει μια τάξη πραγμάτων (μια επανάσταση, έλεγε ο Χέγκελ, δεν αναστατώνει παρά για ν' αποκαταστήσει θεσμικά μια κατάσταση που ωρίμασε) όσο για τις ηθικές αξίες, αυτές είναι σκληρά καρύδια' κι όσο δεν κλείνει αυτός ο λογαριασμός, ο Σαντ θα είναι πάντα επίκαιρος και θα καίει σαν αναμμένο κάρβουνο. Εκείνος τουλάχιστον δεν περίμενε πολλά' γι' αυτό κι έγραφε στη διαθήκη του: "Αφού σκεπάσουν το λάκκο μου, ας σκορπίσουν από πάνω βαλανίδια για να σκεπαστεί με τον καιρό η επιφάνεια και να χαθούν τα ίχνη του τάφου μου από το πρόσωπο της γης, όπως κολακεύω τον εαυτό μου να πιστεύει πως η θύμησή μου θα σβήσει μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, με την εξαίρεση ωστόσο των λίγων εκείνων που είχαν την καλοσύνη να μ' αγαπήσουν ως την τελευταία στιγμή. Θα πάρω μαζί μου στον τάφο τη γλυκιά τους ανάμνηση…» (από το σημείωμα του εκδότη).
Σήμερα, πάντως, κυκλοφορούν ελεύθερα και στην Ελλάδα πολλά έργα του Μαρκίσιου ντε Σάντ μεταξύ των οποίων και τα δυο πιο πάνω.
Τα βιβλία του Μαρκίσιου ντε Σάντ πάντως διώχθηκαν και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ντε Σαντ πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέσα σε ένα ψυχιατρείο μέσα στο οποίο του απαγόρευαν να έχει στην κατοχή του χαρτί και μολύβι για να μην μπορεί να γράφει! 

Ο Τομέας Χ του Ηλία Κασιδιάρη

Τομέας Χ / Ηλίας Κασιδιάρης. [Αθήνα]: Αντεπίθεση, 2010.
Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης εκτός από την αμφιλεγόμενη πολιτική του δράση (εντός και εκτός βουλής) έχει να επιδείξει και λογοτεχνικό έργο.

Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τομέας Χ». Ο τίτλος, όπως διευκρινίζεται στο οπισθόφυλλο υπονοεί την ύστατη γραμμή αντίστασης σε μια μάχη.
Τα διηγήματα είναι καλογραμμένα και αν θα έπρεπε να τα κατατάξουμε σε μια κατηγορία, αυτή θα ήταν η ιστορική λογοτεχνία αφού είναι εμπνευσμένα από πραγματικά ιστορικά γεγονότα. 
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζω το διήγημα που αναφέρεται στη μάχη του Αεροδρομίου Λευκωσίας.

Η μόνη ιστορία η οποία είναι «χρωματισμένη» πολιτικά είναι αυτή που περιγράφει τη δράση Χρυσαυγιτών στην πλατεία Κολοκοτρώνη (και η οποία  έχει επίσης κυπριακή αναφορά).  Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Τομέας Χ είναι η ύστατη γραμμή....αμύνης σε μία μάχη μέχρις εσχάτων. Μία ελεύθερη ζώνη εκεί όπου όλα τα μέτωπα καταρρέουν.Τομέας Χ είναι ο τομέας Θησείου σε μία Αθήνα φλεγόμενων ερειπίων. Το αεροδρόμιο Λευκωσίας με τους Έλληνες Καταδρομείς να αναχαιτίζουν την πολυάριθμη στρατιά του Αττίλα.Τομέας Χ είναι η γη πέρα από τον ποταμό Σαγγάριο. Τα βραχώδη όρη της Άγκυρας, που δια πυρός και σιδήρου κατελήφθησαν από τα Ευζωνικά Τάγματα. Η ελεύθερη Μάνη με τους πολεμιστές της, τιμωρούς της αλβανικής ορδής που οργίασε στον Μορέα, αμέσως μετά το μοιραίο κίνημα των αδελφών Ορλώφ.Τομέας Χ είναι ο ποταμός Κριμισός της δυτικής Σικελίας κατά την κλασική αρχαιότητα. Στα σκοτεινά του ύδατα λίγοι Κορίνθιοι οπλίτες, μεταχειριζόμενοι υψηλή πολεμική τέχνη, κατέκοψαν τους εκλεκτούς της Καρχηδόνας.Πέρα από τα όρια του Ελληνισμού,Τομέας Χ είναι τα δάση της Βλαχίας, όπου σταμάτησε η ορμητική πορεία των Οθωμανών προς την ελεύθερη Ευρώπη.Στους σύγχρονους καιρούς, χωρίς καμία διάθεση σύγκρισης με τα θαυμαστά έργα των παλαιών, Τομέας Χ είναι για λίγες στιγμές η πλατεία Κολοκοτρώνη. Ο χώρος αναφοράς των Ελλήνων που συνειδητά αντιστέκονται στην παρακμή και την πνευματική υποτέλεια".

(Για να προλάβω τυχών αντιδράσεις, δηλώνω ευθαρσώς ότι το συγκεκριμένο ιστολόγιο ασχολείται μόνο με τη λογοτεχνία και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πολιτική. Σε αυτό παρουσιάζω όλα τα βιβλία που διαβάζω και ότι άλλο μου κάνει εντύπωση).

Βιβλίο που μας συστήνει τον Νικόλα Άσιμο

Δίχως καβάτζα καμιά: βίος και πολιτεία του Νικόλα Άσιμου / Γιώργος Ι. Αλλαμανής, Αθήνα: Α. Α. Λιβάνης, 2000.
Το «Δίχως καβάτζα καμιά» είναι ένα βιβλίο για τη ζωή, το έργο και το θάνατο του διάσημου αντισυμβατικού τραγουδοποιού Νικόλα Άσιμου (1949-1988). Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από ένα στίχο του τραγουδιού «Venceremos (Θα νικήσουμε)*» που έγραψε ο Άσιμος το 1988 και το οποίο έγινε πολύ γνωστό με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.  Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αλλαμανής μας βοηθά να γνωρίσουμε και να διεισδύσουμε στα δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια της ζωής του Νικόλα Άσιμου (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Ασημόπουλος) από την γέννηση μέχρι την αυτοκτονία του.
Στο βιβλίο μπορείτε να μάθετε εκτός των άλλων: ποια βιοποριστικά επαγγέλματα έκανε ο Άσιμος για να ζήσει, για τις ακραίες ερωτικές του σχέσεις, για το που βρισκόταν την 17η Νοεμβρίου όταν τα τανκς έμπαιναν στο πολυτεχνείο, για την ψυχολογική του υγεία αλλά και για την σχέση του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το βιβλίο περιλαμβάνει και εξαντλητική εργογραφία του Νικόλα Άσιμου.  
Από το οσισθόφυλλο:Επί δύο ολόκληρα χρόνια ο ειδησεογράφος και ραδιοεπιτηδευματίας Γιώργος Ι. Αλλαμανής ακολούθησε μεθοδικά τα ίχνη της ζωής και του έργου του Νικόλα 'Ασιμου. Έκανε περισσότερες από 80 συνεντεύξεις με ανθρώπους που τον γνώριζαν τόσο ώστε να δικαιούνται να μιλήσουν, συγκέντρωσε γύρω στις 250 φωτογραφίες, γύρω στα 100 έγγραφα καθώς και χιλιάδες μαρτυρίες για τα πιο απίθανα και πιθανά περιστατικά. Αποδελτίωσε όλα του τα τραγούδια, ανάμεσά τους και έξι εντελώς ανέκδοτα.
Μελέτησε και φέρνει στο φως τα χειρόγραφα της αυτοκτονίας του, καθώς και τις σχέσεις του με επώνυμους και ανώνυμους συνοδοιπόρους του από τα μαθητικά χρόνια στην Κοζάνη και τα φοιτητικά στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τη μεταπολίτευση στην Αθήνα και το μεγάλο Αναρχικό Πανηγύρι των Εξαρχείων.
Το αποτέλεσμα είναι μία πλήρης βιογραφία και εργογραφία του αυτόχειρα τραγουδοποιού γραμμένη άμεσα, σαν συναρπαστικό ντοκιμαντέρ μιας ζωής, με αγάπη για τις αντιφάσεις του και νηφάλια κρίση.

* Venceremos (Θα νικήσουμε) Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλασε μαγεμένη τροχιάπήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθατίποτα δε μ’ ακουμπάστον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμαμα ας γίνουμε τα δυο μας ένανα σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσειςνα ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαινα σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσειςέστω για λίγο για τοσοδούλι.Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικάμοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικάστων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχταςκαι η ψυχή μου πηδάστου απέραντου την ψύχρα.
Θες ν’ αγγίξεις την αλήθειαγια βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθειασύρε κι έλα να με λούσειςκι ας είμαι της καθαρευούσηςνα σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσειςέστω για λίγο για τοσοδούλι.Δρεπανηφόρα άρματα περνάνστις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάνασυγκίνητο σ’ αφήνει.
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώραθωρακισμένε καιρέμε μια σκληρή παγερή τρυφεράδασε πλησιάζω, μωρέμ’ αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμαμα ας γίνουμε τα δυο μας έναδες θα φτιάχνουμε στιχάκιανα περπατάν σαν καβουράκιαπλάγια κι ακριβά τα χάδιαφως αχνό μες στα σκοτάδιαΜ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώστο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.