Yanis Varoufakis's Blog, page 90

DiEM25 & the EUROPEAN SPRING event on austerity, xenophobia, the euro and the environment – Wed 24/1, Berlin

With xenophobic and authoritarian forces rising across the EU, societies in stagnation  levels, and climate catastrophe on the horizon, it’s time to stop what we’re doing and rethink. The EUROPEAN SPRING, that will be contesting the May 2019 European elections in 11 countries, brings together politicians and activists to give a new, European perspective on these critical issues.

Program:

Introductory speech by Yanis Varoufakis, co-founder of DiEM25, Secretary of Greek party MeRA25, and lead MEP candidate for Demokratie in Europa in Germany for the EUROPEAN SPRING
Panel 1: Migration and xenophobia
Panel 2: Poverty and austerity
Panel 3: The Euro and ‘exit’
Panel 4: The environment
Conclusion

Confirmed panelists:

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk, leader of the Polish party Razem
Baltasar Garzón, star judge, founder of the Spanish party Actúa
David Adler, member of DiEM25´s Coordinating Collective and coordinator of the Progressive International movement
Daniela Platsch, director of the Austrian party Der Wandel, lead MEP candidate for Demokratie in Europa
Franka Kretschmer, member of the board of the German party Demokratie in Bewegung
Isabelle Thomas, member of the European parliament for the French party Génération.s
Lorenzo Marsili, Italian writer, founder of European Alternatives, member of DiEM25´s Coordinating Collective
Rasmus Nordqvist, member of the Danish parliament for Alternativet
Yanis Varoufakis

Moderator: Bianca Praetorius, MEP candidate for Demokratie in Europa

Sharing stories of political struggles in their countries as well as innovative solutions, our panelists will ensure that everyone gains a deeper understanding of what’s ailing Europe at the start of 2019…. and how we can fix it.

Join us!

Our location is a 15 minute drive from Alexanderplatz, Berlin. It’s the old stock exchange Marzahn, Zur Alten Börse 59, 12681 Berlin. Doors open at 19:00; the event starts at 19:30.

For tickets visit here.

Turning Brexit Into a Celebration of Democracy – Project Syndicate op-ed, 26 DEC 2018

Paradoxically, while the current Brexit impasse is pregnant with risk, the British should welcome it. Their discontent with the choices before them is an opportunity, not a curse, and more democracy is the antidote, not the disease.

ATHENS – Discontent without end looms over Britain. Leavers and Remainers are equally despondent. Her Majesty’s Government and the Labour opposition are equally divided. The United Kingdom is deeply divided between a Europhile Scotland and a Euroskeptic England, between pro-EU English cities (including London) and anti-EU coastal and northern towns. Neither the working nor the ruling class can unite behind any of the Brexit options making the rounds in the House of Commons. Is it any wonder that so many Britons feel anxious and let down by their political system?

To read on, click here.

Το 2019 θα είναι χρονιά εκλογών και αναζωπύρωσης της οικονομικής κρίσης – Skai TV

Το ΜέΡΑ25 στις εθνικές εκλογές – συνέντευξη στο Metropolis TV

Διαβάστε το εκλογικό πρόγραμμα του ΜέΡΑ25 εδώ

Αντιμέτωποι με τη νέα διεθνή ύφεση του 2019 – EφΣυν 12 Ιανουαρίου 2019

Το 2019 δεν θα είναι μόνο εκλογική χρονιά. Θα αποδειχθεί, επί πλέον, η χρονιά που η ύφεση επέστρεψε στη διεθνή οικονομία. Πρόκειται για εκρηκτικό μείγμα για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που συμπληρώνει δεκαετία μόνιμης κρίσης, που εισέρχεται σε εκλογικό κύκλο και της οποίας το χρέος θα ήταν μη βιώσιμο ακόμα και χωρίς την επερχόμενη διεθνή ύφεση.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος πριν από τη νέα διεθνή ύφεση

Πριν δούμε τα κακά μαντάτα από την υπόλοιπη Ευρώπη και την Κίνα, που καταδεικνύουν πως η επόμενη διεθνής ύφεση έχει ήδη ξεκινήσει, δυο λόγια για την απελπιστική κατάσταση με το δημόσιο χρέος μας.

Για να μπορεί ένα κράτος να μετακυλίει το χρέος του απαιτείται ρυθμός αύξησης του εθνικού εισοδήματος (σε τιμές αγοράς) μεγαλύτερος του ρυθμού αύξησης του χρέους, δηλαδή του επιτοκίου.

Το επιτόκιο που πληρώνουμε σήμερα στην τρόικα, στην οποία «ανήκει» το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους, είναι περίπου το ίδιο με τον αναιμικό ρυθμό αύξησης του εθνικού εισοδήματος. Αν λάβουμε υπ’ όψη και τα υψηλότερα επιτόκια για το μέρος του χρέους που αποπληρώνουμε σε ιδιώτες, το ήδη δυσθεώρητο χρέος του κράτους μας διογκώνεται αργά αλλά σταθερά.

Πώς ήλπιζε η κυβέρνηση να εμφανίσει αυτή την κατάσταση ως… ανάκαμψη; Αναμασώντας την πρόβλεψη-υπόσχεση ότι η προοπτική της αύξησης του εθνικού εισοδήματος, μαζί με την αξιοπιστία μιας κυβέρνησης που παράγει μεγαλύτερα πλεονάσματα από εκείνα που απαιτεί η τρόικα, θα ρίξει τα επιτόκια δανεισμού κάτω από τον ρυθμό αύξησης του εθνικού εισοδήματος καθιστώντας έτσι το χρέος βιώσιμο.

Οταν γίνονταν αυτοί οι επί χάρτου σχεδιασμοί τον περασμένο Αύγουστο, τα θεωρητικά επιτόκια των 10ετών ομολόγων του Δημοσίου που είχαν εκδοθεί το 2012 κυμαίνονταν στο 3,6%. Η ελπίδα τρόικας και κυβέρνησης ήταν ότι, έως την άνοιξη του 2020, οι επενδυτές θα αγόραζαν 10ετή ομόλογα, λίγα λίγα, με επιτόκια που, σιγά σιγά, θα κινούνταν προς το 2% ενώ, ταυτόχρονα, ο ρυθμός αύξησης του εθνικού εισοδήματος θα ξεπερνούσε το 2%, σταθεροποιώντας έτσι το χρέος. Εως τότε, έως την άνοιξη του 2020, η κυβέρνηση θα έκανε χρήση του δανείου-«μαξιλαριού» από την τρόικα των 26 δισ. ευρώ για να αποπληρώνει την… τρόικα.

Συνοπτικά, το αφήγημα της ανάκαμψης, της εξόδου από τα Μνημόνια, του «success story» βασιζόταν σε αυτά τα δύο νούμερα: Επιτόκιο δανεισμού από τις αγορές περί το 2%, ρυθμός αύξησης του εθνικού εισοδήματος πάνω από το 2%. Εξ αρχής, από τον περασμένο Αύγουστο δηλαδή, επρόκειτο για υπεραισιόδοξο σενάριο. Σήμερα, τον Γενάρη του 2019, έχει μετατραπεί σε κατάφωρο ψέμα: Ηδη, τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων έχουν ανέλθει από το 3,6% στο 4,4%, αντί να ωθούνται προς το 2%.

Οσο για τον ρυθμό αύξησης του εθνικού εισοδήματος, αυτός όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει το 2% αλλά, δεδομένης της ύφεσης που έχει ήδη έρθει στη Γερμανία και στην Κίνα, θα παραπαίει σε χαμηλότερα επίπεδα. Με απλά λόγια, την άνοιξη του 2020 που θα έχει ξοδευτεί το δάνειο-«μαξιλάρι», το αφήγημα της ανακάμπτουσας «μεταμνημονιακής» Ελλάδας θα ντρέπεται ακόμα και ο κ. Τσίπρας να το ψελλίζει.

Η διεθνής ύφεση του 2019

Το πιο ηχηρό μαντάτο έρχεται από την Κίνα, την ατμομηχανή της διεθνούς οικονομικής δραστηριότητας από το 2008 έως σήμερα. Η κυβέρνηση του Πεκίνου εδώ και εβδομάδες σηματοδοτεί μείωση ζήτησης και επενδύσεων επιπέδου που προϊδεάζει για αρνητικό αντίκτυπο στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. Αλλά δεν είναι μόνο η Κίνα. Τόσο στην Ιαπωνία όσο και στη Γερμανία οι οικονομικοί δείκτες συρρικνώθηκαν κατά το τρίτο τρίμηνο του 2018. Ειδικά στη Γερμανία, την ευρωπαϊκή ατμομηχανή, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε τον Οκτώβριο κατά 1,9% και τον Νοέμβριο κατά 4,7% επί πλέον.

Κοιτάζοντας στο μέλλον, οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Η ευρωζώνη, λόγω των πολιτικών λιτότητας, βασίζει την ανάκαμψή της βασικά στις καθαρές εξαγωγές: από τη στιγμή που η λιτότητα εξασθενεί την εγχώρια ζήτηση, οι εξαγωγές είναι οι μόνες τονωτικές ενέσεις. Στο τέλος του 2018 το εμπορικό πλεόνασμα της ευρωζώνης μειώθηκε, σε σχέση με την αρχή της χρονιάς, από 403 δισ. στα 376 δισ. ευρώ. Αυτό από μόνο του δεν είναι ανησυχητικό.

Ανησυχητική είναι η διαπίστωση ότι από αυτά τα 376 δισ., που ενισχύουν βασικά τη γερμανική βιομηχανία, τα 165 δισ. προέρχονταν από εξαγωγές στη Βρετανία και περίπου άλλα 150 δισ. από τις ΗΠΑ. Το Brexit ήδη συρρικνώνει κατά 12% τις καθαρές εξαγωγές της ευρωζώνης στη Βρετανία. Παράλληλα, ο εμπορικός πόλεμος της κυβέρνησης Τραμπ με τις Βρυξέλλες, που προβλέπεται να κορυφωθεί την ερχόμενη άνοιξη, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της ανάπτυξης στις ΗΠΑ, θα συρρικνώσει και τα εμπορικά πλεονάσματα της ευρωζώνης που έρχονται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.

Συνολικά, ο ευρωπαϊκός, αλλά και ο διεθνής καπιταλισμός ετοιμάζεται για μια νέα ύφεση. Εκτίμησή μου είναι ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα βαθιά, αλλά θα είναι σημαντική. Μάλιστα, αντίθετα με την κρίση του 2008-09, όταν οι κεντρικές τράπεζες είχαν περιθώριο να αντιδράσουν μειώνοντας δραστικά τα επιτόκια, σήμερα αυτό δεν γίνεται, καθώς π.χ., στην ευρωζώνη το επιτόκιο της ΕΚΤ είναι ήδη… αρνητικό.

Με απλά λόγια, το 2019 θα έχουμε μια νέα διεθνή οικονομική απειλή, την ώρα που οι Αρχές έχουν ξεμείνει από πυρομαχικά για να την καταπολεμήσουν. Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι η ύφεση του 2019, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι αναπόφευκτη.

Η θέση του ΜέΡΑ25 για την ελληνική οικονομία

Μια ανακάμπτουσα διεθνής οικονομία ήταν, εξ αρχής, προαπαιτούμενο για να φαντάζει αληθοφανές το μύθευμα ότι η Ελλάδα ανακάμπτει υπό τους όρους του 4ου Μνημονίου.

Το 2019 ο λαός μας θα πάει στις κάλπες άλλη μια φορά με κυβέρνηση που τον παραπλανά με ανυπόστατες προβλέψεις και μια αξιωματική αντιπολίτευση που υπόσχεται να κάνει πράγματα (π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών) που προαπαιτούν τη σύγκρουση με τους δανειστές την οποία δαιμονοποιεί.

Πριν τελειώσει η χρονιά που μόλις ήλθε, η κυβέρνηση, όποιο μέρος του Μνημονιακού Τόξου και να εκπροσωπεί, θα ψάχνει αφηγήματα που θα δικαιολογούν τη νέα λιτότητα που θα απαιτήσουν οι δανειστές για να κρατήσουν ζωντανό, για ενδέκατη χρονιά, το παραμύθι ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο.

Ποια είναι η λύση; Τι πρέπει να κάνει ο Σίσυφος για να τερματίσει το μαρτύριό του; Είναι απλό. Να πάψει να σπρώχνει τον βράχο στο ανηφόρι της Χρεοδουλοπαροικίας. Να νομοθετήσουμε μονομερώς τα αυτονόητα, π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών, ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων (με παράλληλο τερματισμό των πλειστηριασμών), ίδρυση ψηφιακού δημόσιου συστήματος πληρωμών, μετατροπή ΤΑΙΠΕΔ και Υπερταμείου σε Αναπτυξιακή Τράπεζα (με παράλληλο τερματισμό του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας) κ.λπ. (Βλ. το αναλυτικό εκλογικό πρόγραμμα του ΜέΡΑ25)

Πάνω απ’ όλα, η απόδραση από τη Χρεοδουλοπαροικία και η πραγματική ανάκαμψη απαιτούν απελευθέρωση από τον φόβο τού «Και τι θα πει το Eurogroup αν κάνουμε τα αυτονόητα;».

http://www.efsyn.gr/arthro/antimetopo...

Mrs Merkel’s Athens visit, her fall from grace and Greece’s demand for war reparations – on BBC Radio 4

Over the past two days, Mrs Merkel was in Athens on a victory lap to celebrate her successful subjugation of the Syriza government and the subsequent extension of the Greeks’ debt bondage. Nevertheless, even this subservient Greek government managed to upset her victory lap by mentioning the… war and the reparations the Greeks will continue to demand for the gigantic loss of life and infrastructure under the Nazi occupation. Click above to hear my interview on this subject with BBC Radio 4.

BACKGROUND TO MRS MERKEL’s VISIT

Mrs Merkel was visiting Athens over the past two days. In her mind, she would have liked to think of her visit as a victory lap. In the mind of most Greeks, Mrs Merkel came to Greece to inspect the desert she helped create (through her bailouts-austerity combination) and to call it… recovery. Ironically, her Greek triumph unleashed deflationary forces that hit Germany (eg -ve interest rates) and wrecked her career. Yes, it is the case that most conservative German voters turned decidedly against her when she did the right thing by letting one million Syrian refugees into Germany in 2015. But, the tide had turned against her even more decidedly when negative interest rates began to eat into the fabled Swabian housewife’s nest egg. In other words, by the time Mrs Merkel let the Syrians in, her base had lost faith in her due to deflationary forces whose origin was the harsh austerity that was first imposed upon the Greeks. From this perspective, Mrs Merkel’s Athens visit is replete with irony: A chancellor on a victory tour celebrating her loss of power and her impending confinement to the group of politicians that wasted monumental capital; capital used not to unite Europe but to fragment it and to leave it open to the vagaries of xenophobic anti-Europeanism.

 

 

2019 will be a pivotal year in a Europe whose political centre has failed – on Bloomberg TV

At the Edinburgh Festival, in conversation with Jeremy Corbyn on reviving socialism, with Maria Alyokhina (Pussy Riot) on despotism, and with Shami Chakrabarti on liberty

In 2018, the good people behind the Edinburgh Festival kindly invited me to host a series of discussions under the title KILLING DEMOCRACY? My remit was: Further to explore the question of whether the current form of financialised capitalism is devouring democracy, reflecting on my work with the Democracy in Europe Movement (DiEM25). In a series of four events I tried to explore the ways in which the demos can be put back into our democracies.


My first event took place on  Saturday 18 August, 13:30 – 14:30 , at the Baillie Gifford Main Theatre where I was joined with Pussy Riot’s Maria Alyokhina to discuss the different varieties of totalitarianism that we are currently threatened with, her fight for free speech against the forces of Vladimir Putin’s regime, her hunger strike protest while in prison, as well as the work she is now doing to help Russian prisoners at home.

Immediately afterwards, on Saturday 18 August and in the same venue at 15:15 – 16:15, I discussed with Shami Chakrabarti (Labour member of the House of Lords) the Economics of Liberty: democracy, liberty, internationalism and radical Europeanism.

On the following day, Sunday 19 August 20:15 – 21:15 (again at the Baillie Gifford Main Theatre), aided by Ruth Wishart, I was given the opportunity of a solo presentation of the theme: GIVING DEMOCRACY NEW LIFE; reflecting on the 2008 Global Capitalist Crisis, the Greek and European crisis, Brexit, Trump, other such horrors – as well as the prospects of a Progressive International spanning DiEM25 in continental Europe, Corbyn’ Labour in the UK, Bernie Sanfers’ Political Revolution in the US, President Amlo in Mexico etc.

Finally, on Monday 20 August 20:30 – 21:30 (at the Baillie Gifford Main Theatre) I had the pleasure to host Jeremy Corbyn in a discussion on the theme of REVIVING DEMOCRACY & THE RESURGENCE OF SOCIALISM; an opportunity to discuss  the renaissance of the left, the future of democracy, and the task of building a Progressive International so as to counter both the clueless establishment and the Nationalist International (inspired by Donald Trump in the United States and revanchist racist forces in Europe).

 

 

Discussing my candidacy for the European Parliament in… Germany – on Dissens

Please jump to 1’20” for the English version part.

Realistic Utopias versus Dystopic Realities – Oxford University, Taylor Lecture, 12/2/2019

The Faculty of Medieval and Modern Languages, Oxford University, kindly invited me to deliver the 2019 Taylor Lecture on 12th February 2019. In my book was addressed to my daughter regarding the economy I tried to offer her a simple, though not simplistic, account on how capitalism works and how it fails. Critics, correctly, pointed out that the book’s criticisms of capitalism (couched in parables borrowed from literature, theatre and science fiction) never really answered the pressing question: “But what’s the alternative? Could social and economic relations be substantially different given human nature and really existing technologies?” In this lecture I shall speak both to the difficulties in answering this question and to the importance of trying to answer it.

Any answer, I will argue, involves writing a modern Utopia. But the trick is to write it (a) without resorting to magical thinking, un-invented technologies or a view of humanity through rose-tinted glasses, while (b) never forgetting that our current (unbearable to most people) reality is defended by means of economic theories that are no more than exercises in vulgar science fiction. Utopian fiction, in other words, is unavoidable. The point is how effectively to expose the science fictions supporting an insupportable capitalism and juxtapose them against humanist science fictions of an alternative, realistic present.

Date: Tuesday 12 February 2019, 17:00 – 18:00


Venue: Main Hall, Taylor Institution, University of Oxford


Contact: events@mod-langs.ox.ac.uk


Booking: https://www.eventbrite.co.uk/e/taylor-lecture-2019-yanis-varoufakis-tickets-5314…