Yanis Varoufakis's Blog, page 106
April 7, 2018
INTERNATIONALISM vs GLOBALISATION, at the Royal Festival Hall, London, in association with the adjacent Andreas Gursky exhibition at the Hayward Gallery – this Monday 9th APR 2018, 19.30
This South Bank talk is punctuated by images from acclaimed German photographer, Andreas Gursky, whose iconic photographs have documented global capital and its effects for three decades, and whose first major UK retrospective will open the Hayward Gallery.
Capitalism has long been shaping our world in its image. More recently, it gave us a new variant of globalisation that simultaneously lifted millions of people out of poverty ‘but also generated new types of dispossession and depravity’.
After decades of globalisation that led to its crisis and to the ‘rise of a new militant parochialism’, we are at a point of ever-increasing tumult where we must, as Varoufakis writes, ‘come to terms with this beast that has dominated our lives’.
Can internationalism be the antidote to globalisation?
After the event, Yanis Varoufakis is signing copies of his new book Talking to My Daughter About the Economy: A Brief History of Capitalism.
Supported by the Goethe-Institut London.
April 4, 2018
No Brexit for a Eurozone Britain? Project Syndicate op-ed
As British Prime Minister Theresa May is finding out, disentangling a member state from the EU is an arduous and complex undertaking. But how much harder would Brexit have been had the United Kingdom adopted the euro back in 2000?
ATHENS – “You can check out any time you like, but you can never leave.” Prior to the 2016 Brexit referendum, I borrowed this line from the Eagles’ 1976 hit “Hotel California” as an argument against Britain exiting the European Union. I told audiences up and down Britain that if they voted to leave the EU, they would end up more entangled with the EU Commission than ever before.To keep reading for for free, click here
April 2, 2018
MANIFESTO of MeRA25 – the new party set up by DiEM25 in Greece to revive the spirit of the Greek Spring
Their discontent rises to new heights as they witness the degeneration of our courts and the disgrace of our Parliament – with prosecutors unable to prosecute blatant corruption, government parliamentarians voting in favour of laws they disagree with (coerced to do so by Brussels and Frankfurt), and opposition MPs voting against, while promising to implement these same laws!
Nothing threatens a country, a people, more than the sense that there is no alternative to a path leading nowhere.
No hope can take root in a land where those who were elected to break away from a non-viable past are reproducing it daily.
No relief can be had from an opposition issuing promises whose delivery necessitates the rupture with the European Union that they are committed against!
Our long night has lasted long enough. This is why we are, now, inaugurating MeRA25 – the European Realistic Disobedience Front: We are stepping to the fore so that hope, and a feeling that realistic alternatives do exist, can return to Greece’s arid political landscape.
OUR NAME
Why a front?
Because Greece is suffocating and in a process of desertification within a Europe that is rudderless and in a process of deconstruction.
Because, as long as countries like Greece are suffocating, Europe will remain rudderless – thus reinforcing our country’s suffocation.
Only a broad, unifying, paneuropean front against the dominant oligarchy-without-borders, which is responsible for our debt bondage, can allow Greece to breathe and return hope to its citizens.
This is precisely what MeRA25 represents: the Greek patriotic front of responsibly disobedient Europeanists – an indivisible part of DiEM25, the first in history transnational paneuropean movement to democratise Europe in general and each of our countries in particular.
Why European disobedience?
Because the only way one can be responsible today is by disobeying the irrational policies that are wrecking our country and turning it into a desert.
Because respect for our Parliament, our Constitution, logic itself, can only be reinstated by ending the blind obedience to the directives of the troika and our oligarchy.
Today, authentically Europeanist citizens refuse slavishly to obey the incompetent pseudo-technocrats who, on the altar of the narrow oligarchic interests they serve, are destroying Greece while de-legitimising Europe.
Why realistic disobedience?
Because disobedience is not enough!
To have a positive impact disobedience must be accompanied by a realistic, constructive, comprehensive, responsible policy agenda.
Why MeRA25?
Because Greeks have had enough of the endless night of our Great Depression. ‘Mera’, after all, means ‘day’ or, in Latin, ‘diem’ and, thus, MeRA25 symbolises the links with DiEM25 and our new party’s Europeanist Internationalism.
A BRIEF HISTORY OF GREECE’S DEBT BONDAGE
Greece’s debt bondage has its roots in its oligarchic history but also in the economic architecture of the European Union (and the eurozone in particular). Escaping it will not be a simple matter. However, nothing less than a successful escape from their debtor’s prison is required before the majority of Greeks can hope to regain dignity and a modicum of shared prosperity.
In the post-Civil War era, Greece’s growth occurred in the context of a totalitarian political framework adorned with a veil of parliamentarianism. New industries were erected in the 1950s under the protection of a paternalistic and authoritarian state. Uncompetitive and on flimsy foundations, they could simply not sustain the 1970s shock waves from the oil price hikes, the international economic crisis that ensued, and the removal of tariff protection mandated well before Greece could join the European Union (the EEC at that time) in 1980. Our industry’s demise led to a recession and hordes of unemployed workers who (in the absence of a welfare state) were gradually re-employed by the state – the beginnings of the public debt crunch.
Greece’s accession to the EU (EEC) in 1980, and especially the eurozone in 2000, created new enrichment opportunities for the Greek borderless oligarchy: Their pre-existing political clout helped the upper class to transform themselves from protected capitalists to well-connected rentiers aiming at the rents now available from European Community sources. And when the euro arrived, and rivers of private loans from the inane Franco-German banks began to flow, Greece entered the phase of Ponzi growth on which feasted the Triangle of Sin: Developers-Bankers-Media Owners. While the weaker citizens increasingly struggled to make ends meet, our new ‘entrepreneurial’ class were celebrating the myth of Greece’s ‘new paradigm’ and its accession to ‘Europe’s hard inner circle’.
When the debt-fuelled bubble of Greece’s ‘new paradigm’ burst, following the 2008 global crash, Europe’s Powers stepped in to bail out the bankrupt Franco-German banks by imposing history’s largest loan upon the, by then, bankrupt Greek state – under conditions that guaranteed the collapse of the private sector and Greece’s conversion into a debt colony. This is how Greece turned into a permanently insolvent Bailoutistan founded on a quadruple bankruptcy: a bankrupt state, bankrupt banks, bankrupt families, and bankrupt companies: Everyone owes to everyone and no one can pay!
A tragedy for the vast majority of Greeks was, of course, recognised as a splendid opportunity by the borderless oligarchs: Domestic cleptocrats saw the bailout loans as manna from heaven. Foreign ‘investors’ were inspired by the fire sales of public assets. The eurocrats realised that the troika process allowed them massive room to create new jobs, new powers, and new rents for themselves. Whoever dared challenge (or say NO to) them was demonised. Lies and distortion became a new art form, not so much in order to hide the truth (which can no longer be hidden) but so as to impose their right to create the cacophony necessary to drown sensible public debate and, thus, facilitate the reproduction of Greece’s debt bondage.
GREECE’S ESCAPE: THE IMPORTANCE OF A BROAD FRONT
No insolvency has ever been overcome by new loans or by elongating existing ones. To escape from its quadruple bankruptcy, Greece needs a substantial restructuring of its public and private debts. It is the only way for terminating the country’s self-reinforcing austerity and for giving its people a chance to breathe again. Of course, while a debt restructure is necessary for Greece’s genuine recovery, it is not a sufficient condition. We also need interventions that:
protect waged labour from the relentless class war waged against it by the oligarchy, with the ample support of the troika
shield creative and productive entrepreneurs from the predatory rent-seeking of the oligarchic establishment
place public assets in the service of the common good
convert the state from a predator to the citizens’ ally.
The escape from debt bondage demands the formation of a broad front of active citizens and political movements from different (even competing) ideological points of departure. While preserving our ideological differences and visions of the good society, we have converged on MeRA25, determined to fight together the common struggle against the current impasse. To begin, we have identified the seven immediate policies that define our initial, urgent policy agenda.
SEVEN URGENT POLICIES
Public debt restructuring based on linking of (a) the size & repayment rate of public debt, with (b) the size & growth rate of nominal national income
A long term primary government budget surplus target (between 0% and 1.5% of national income, depending on the economic cycle) that terminates austerity
Private debt restructuring by a Public Financial Assets Management Company, with an immediate 5-year moratorium on foreclosures/auctions
Large reductions in tax rates: Maximum VAT and small/medium sized business tax rate of 15-18%, termination of tax prepayments, greater progressivity in income tax rates
Setting up of a Public Non-bank Payments System, based on the tax authorities’ web interface, to allow for multilateral arrears settlements, free transactions, and to fund (partially) an Anti-Poverty Program
Protection of waged labour and creative/productive entrepreneurship: No longer will waged labour be paid under the provisions for ‘service providers’; a 5-year moratorium on social security contributions by start-ups; a ceiling of 50% on profits for a company’s total tax & social security payments bill
Conversion of Greece’s fire sales (aka privatisation) outfit into a Development Bank – by granting it a banking licence, ending all fire sales, and using public assets as collateral for the purpose of creating investment flows into the same public assets, as well as to the private sector. The new Development Bank shares will be transferred to pension funds to bolster their capital base.
CONSTRUCTIVE DISOBEDIENCE – RESPONSIBLE DISOBEDIENCE
Saying ‘No’ is not enough. Disobedience must be accompanied by a coherent, credible, convincing alternative program – the integrated but minimalist economic and social policy agenda Greece needs. The SEVEN POLICIES that MeRA25 is proposing is the minimalist foundation of every responsible proposal for Greece’s recovery either within or without the eurozone. Their implementation will empower Greece with the minimum it needs to stop its people’s suffocation.
Responsible, credible, constructive proposals are not enough. No logical economic or social policy (e.g. the reduction in VAT rates) stands a chance if its implementation is made conditional on Eurogroup approval. Whichever Greek government goes to the Eurogroup with responsible proposals will hit the wall of the creditors’ lack of interest in Greece’s recovery. The creditors’ functionaries care deeply only about one thing: How to reproduce their new power grid and rent-seeking practices at a paneuropean level, based on the new structures and ‘rules’ they constructed during the past decade in the wake of the troika & the Eurogroup.
The 2015 experience will not be repeated. The SEVEN POLICIES will be legislated in Greece’s Parliament without any prior negotiations at the Eurogroup. And when the threats begin to be issued by Brussels, Frankfurt and Berlin, the answer they will receive is: CONSTRUCTIVE DISOBEDIENCE! This means:
Immediate legislation of the SEVEN POLICIES
While the Eurogroup refuses to accept our SEVEN POLICIES as Greece’s basic development plan, the Greek government will follow General De Gaulle’s ‘empty chair’ policy: it will refusing to send a representative to the European Council or to the Eurogroup. Meanwhile,
All repayment to the IMF, ECB and ESM-EFSF are suspended
Domestic transactions continue unimpeded by means of debit/credit cards, web-banking and the activated Public Non-bank Payments System (See Policy 5 above)
Existing euro liquidity will be used judiciously to import essentials and to support Greece’s exporters
Thus, Greece will be kept within the eurozone as long as it is necessary before “official” Europe chooses, once and for all, between: (A) accepting the SEVEN POLICIES as the basis of Greece’s recovery within the eurozone, and (B) the huge cost of Grexit (that will be incurred if they insist on their rejection of our SEVEN POLICIES).
While (A) would be mutually advantageous, there is no guarantee that Europe’s political establishment will act in the interests of a majority of Europeans. From Greece’s perspective, however, the implementation of the SEVEN POLICIES is our best strategy whatever ‘official’ Europe’s response might be (see next section).
OUR POSITION ON THE EURO
Greece should never have entered the eurozone. The euro’s design guaranteed the eruption of banking crises that (in the absence of institutional shock absorbers) were always going to turn the European Union into an iron cage of self-reinforcing austerity. Behind its iron bars, forged by Europe’s self-serving pseudo-technocracy, a relentless class war and the ritual humiliation of Parliaments were inevitable. The idea of Europe as a democratic realm of shared prosperity was, therefore, doomed the moment the ink dried on the Maastricht Treaty.
However, once inside the eurozone, the cost of exiting is very large, both for the exiting country and for Europe at large – as its disintegration threatens the Union with a postmodern version of 1930s-like deflation. This is why DiEM25 has produced an economic and social agenda framework, our EUROPEAN GREEN NEW DEAL, whose purpose is to demonstrate how existing institutions can be redeployed, within the existing legal framework, to civilise the eurozone – to turn it from an iron cage into an area of recovery and green development.
DiEM25’s EUROPEAN GREEN NEW DEAL will be put to European voters, across Europe, in the next European Parliament elections. In the meantime, as far as Greece is concerned, our position is simple: The extension until… 2060 of our debt bondage (which is what ‘official’ Europe is proposing) is Greece’s worst fate; a prospect far, far worse than the threat of Grexit.
Political parties that have capitulated to Brussels’ and Frankfurt’s directives (e.g. SYRIZA, New Democracy, PASOK) may disagree with one another as to how therapeutic these directives are but, nevertheless, agree that the worst possible outcome for Greece is an exit (or expulsion) from the euro. Other parties (e.g. KKE, Popular Unity) consider Grexit the optimal solution. MeRA25 disagrees with both of these rankings: Grexit is neither the optimal nor the worst possible outcome for Greece!
More precisely, we rank the three potential outcomes as follows:
Our most preferred outcome would be the implementation of the SEVEN POLICIES within the eurozone (while progressive European forces cooperate to implement DiEM25’s EUROPEAN GREEN NEW DEAL across Europe)
Second best (or worst!) would be the implementation of the SEVEN POLICIES followed by the expulsion of Greece from the eurozone by the unbending Deep European Establishment
Our worst scenario, indeed our nightmare, is the perpetual reproduction of Greece’s debt bondage within the eurozone, as guaranteed by the current policies and political system.
HOW THE TROIKA-DOMINATED POLITICAL ESTABLISHMENT WILL REACT
“Here they go again!”, we already hear them mock us. “They want to take us back to 2015. Another Kougi, another Zalogo. Another supposedly heroic negotiation that risks Greece’s place in Europe.” They will call us naïve, if not treacherous. They will accuse us of wanting to push Greece in “jeopardy”, yet again.
However, they forget that:
Kougi, Zalogo, the resistance to the Nazis in the 1940s, the Athens Polytechnic uprising of 1973 – none of those acts “put Greece in jeopardy”. It was the Ottoman & Nazi occupations, the Colonels’ Junta, that did!
Clashing with the troika and the oligarchy does not imperil Greece. Succumbing to their ludicrous tax rates and their austerity, accepting their annulment of workers’ rights, yielding to their Bankruptocracy, nodding to their narrative of the Bailout’s end (just because the troika will change its name) – that’s what imperils our country and its people!
The worst kind of adventurism is, to sum up, the ossification of Greece’s debt bondage!
Greece’s Triangle of Sin (Developers-Bankers-Media Owners), and the political establishment representing their interests, will lash out against us. Their loathing will, however, prove our strength.
We understand that the loans afforded by the troika (directly or indirectly, though the money markets) are essential to them, as they draw their power from them
We recognise that the troika process underpins the mechanics of their power, erected upon our debt bondage
We sense their need to demonise CONSTRUCTIVE DISOBEDIENCE so as to save themselves while sinking the country – like stupid viruses who kill the organism in which they nestle
We look sympathetically upon the urge of those who have surrendered to hate those who refuse to capitulate.
For this reason, stoically, without fear, passion or loathing, we welcome their loathing, their hatred, their contempt as omens that we are on the right path.
WE ARE NOT JUST STAYING IN EUROPE. WE ARE EUROPE!
MeRA25 comes out of the flesh and bones of the first authentically paneuropean internationalist progressive movement: DiEM25. As a radically Europeanist party, we highlight the anti-Europeanism of those who identify Europe with the Unholy Alliance (of Europe’s Deep Establishment and the rent-seeking pseudo-Technocracy) that is damaging Europe daily.
Those who wrap themselves in the European flag, before threatening us Greeks with all sorts of awful punishments if we dare legislate our SEVEN POLICIES, must surely have a terrible view of… Europe! The Europe of its peoples, that DiEM25 is part of, is as one with us and struggles tooth and nail against their Unholy Alliance.
MeRA25 will not accept policies that sacrifice the Greek people in the name of supposed European interests. Nor will we propose policies that aim at benefitting the Greeks at the expense of other peoples, in Europe or beyond.
Our policies will always be in sync with those DiEM25 proposes in the interests of all European peoples – policies that will allow the Greeks to breathe in a European Union that recovers socially and morally
As an internationalist front, MeRA25 sees the interests of the people of Greece as fully in sync with the needs of people in need from across the globe. To this effect, MeRA25 will never accept European policies that cause Europe’s humanism to evaporate and injure the Greeks’ soul – e.g. the scandalous EU-Turkey Treaty on the treatment of refugees being washed up on Greek islands.
Many argue that the disintegration of this, wildly authoritarian, European Union is the solution. It is not! However flimsy its foundations, authoritarian its ways, and classist its policies may be, the disintegration of the European Union boosts bigotry, reinforces deflationary forces, and strengthens the most regressive political forces on our continent. This is why, today more than ever, radical democrats must also think and act like radical Europeanists.
Others claim that, whatever we may think, the disintegration of this European Union is inevitable. They may be right. The European Union will be democratised or it will disintegrate! In both cases, Greece’s suffocation must end. Greece’s democrats will work in unison with progressive democrats from across Europe whether the European Union disintegrates or not.
It is this paneuropean, radical democratic project that MeRA25, today, makes its own by adopting DiEM25’s strategy of: IN & AGAINST – In the European Union. Against this European Union!
OUR TRIPTYCH
European Internationalism | Economic Rationality | Social Emancipation
Patriotism and European Internationalism are indivisible prerequisites for the Economic Rationalism that Greece and Europe lack so very badly. As Greeks, we need to realise that no one owes us anything. The rest of the world, the rest of Europe, have no obligation to cover our deficits, especially when those are used up to feed our oligarchy. However, at the same time, no one has the right to hold the people of Greece in a debtor’s prison in which our young can neither dream nor create, caught up in the steely clasps of a deep, multiple insolvency. In turn, Economic Rationality makes possible the popular democratic sovereignty without which it is impossible to achieve Social Emancipation from:
the belief that there is no alternative to a path leading to oblivion
the lack of personal prospects independently of effort or talent
the brutal exploitation of waged labour
punitive taxation that kills off productive entrepreneurship
the sight of young people abandoning our country in droves
the fire sales of our public property
the sacrificing of our environment in the name of fake development
the low expectations over ourselves, over Greece, over Europe
the blight of a permanent bankruptcy that empowers predatory lenders
a state that punishes and marginalises productive, diligent civil servants
a sense of surrender to situations that only seem convenient after we have become alienated from our potential capacities
the absence of Isigoria in public debate
the humiliation of our Parliament and the squalor of our democratic process
the inevitable rise, in times of crisis, of bigotry
the generalised indignity.
DEMOCRACY BEGINS AT HOME: MeRA25’s internal organisation
MeRA25 is an inseparable part of DiEM25. Our aim is not only to devise the right policies but also to educate ourselves in the democratic ethos that our members must cultivate before giving voice to the needs and aspirations of the despairing majority. Our policy framework, as well as the selection of office holders sitting on the local, regional and national bodies of MeRA25, will be chosen by DiEM25 members according to our Organising Principles via universal, all-member, paneuropean votes. Additionally, MeRA25 members will be subject to the Code of Comradely Conduct that is approved of, and amended, in the same manner.
OUR VISION FOR GREECE AND FOR EUROPE
We envision a Greece and a Europe that, when looked at by its citizens and the rest of world, the following can be discerned as its properties:
Democratic, in that political and economic power originates from the many (who “happen” to be the poorer), rather than from the well-connected few (the oligarchs)
Isigoria, in that every view or opinion is judged on the basis of its worth, rather than who put it forward (or which interests it serves)
Social, in that its members judge our society’s civility in terms of how it treats the weakest citizens, the ‘other’, the ‘different’
Authentically Liberal, with a sense of liberty that goes well beyond the freedom from external interference, offering as well (a) protection from the exploitation caused by wholly uneven options, and (b) the material means (and the time) necessary to develop the talents and personality of citizens
Realistic, setting feasible economic targets
Innovative, focusing on open source, freely accessible research, in the interests of science, applications, the environment, health and collective knowledge
Cartel-weary, recognising that the concentration of economic power undermines not only democracy but also prosperity
Tolerant, with maximum degrees of freedom afforded to each person regarding their actions and their choice of partners in life, work and play
Equality of Opportunity, demanding constant, multipronged vigilance against social, ethnic, racial and gender-based discrimination
Decentralised & Pluralistic – a Greece and a Europe of diverse regions, ethnicities, philosophical views of the good society, languages, cultures, identities of persons and groups
Cultured, i.e. a society enriched by cultural difference and proud of not only its ancient cultural traditions but also of its contemporary, even its ‘heretical’, creators
Participatory, utilising central authority to guarantee democratic, participatory management in places of work, in our cities, in our regions
Open, because it appreciates that walls, barbed wire and electrified border fences are inconsistent with proud, confident countries
Sustainable, recognising the natural limits to economic growth, and minimising our ecological footprint of its activities
Ecological, setting Green Global Transition in energy, transport and material production as one of its foreign policy aims
Peaceful, resisting destabilising forces, the sirens of militarism and all kinds of expansionism upon European soil and beyond; while positing cultural engagement and exchanges as the appropriate tool for de-escalating geopolitical tensions
EPILOGUE
In any ‘normal’ country the distribution of benefits & burdens, income & losses, wealth & poverty is determined by the class struggle – from the tug-of-war between wages & profits, labour & capital, landlord & tenant, creditor & debtor. But Greece ceased to be a ‘normal’ country years ago. Since it fell in the trap of debt bondage, insolvency has gripped workers & employers, landowners & tenants, importers & exporters.
In this strange new-fangled regime, the only beneficiary is the parasitic domestic oligarchy that identifies its interests with those of Greece’s creditors, exploits ruthlessly the troika process and, by so doing, maintains its power over citizens that it lambasts for the new debts it bequeaths them.
The parties of government, of the Right and the Left, have sacrificed their own ideology on the altar of their acquiescence to this new regime: Both, the neoliberalism of New Democracy and the Marxism-with-Keynesian-undertones of SYRIZA were jettisoned in all but name along the path of their capitulation to the troika.
MeRA25 is founded today as a broad, progressive, alliance of Left, Green and Liberal Greeks who are, and will remain, members of the first transnational radical Europeanist movement – DiEM25. Our foundation stone is the common determination to put an end to Greece’s debt bondage, as well as to the strange regime that reproduces it. Our only real foe is the disappointment that pushes wonderfully politicised citizens to stay on the sidelines of politics, convinced that ‘there is no hope’ from their re-engagement in politics.
Greece’s history teaches us that our people’s best moments happen at the height of our worst crises. Precisely when everything seems too dark, glum and desolate for words, the Greeks somehow find the courage to reject the fear of another defeat and to embrace responsible disobedience to the things that oppress them.
Today, Greece, facing the threat of desertification, finds itself at such an historic moment. This is the darkest hour of our dreadfully long night. This is the time to act! This is the moment when hope must be revived.
We do not fear failure. We fear capitulation, submission, surrender. And we are terrorised by the current radical absence of hope or of an escape plan from their ‘bailouts’, their ‘measures’, their ‘conditionalities’, their post-crisis narratives, their definition of ‘responsibility’.
We do not fear putting the bar too high and failing. We fear the prospect of training our eyes too low and ending up, again, on our knees.
This is why, today, we are founding MeRA25.
NOTES
For exaple, some in New Democracy and PASOK, even within SYRIZA, consider the implementation of the troika’s directives as the best available strategy for Greece’s recovery. Others (e.g. the majority of those who remain in SYRIZA) consider it a necessary evil.
Kougi and Zalogo refer to two episodes in the Greeks’ resistance to the Ottoman Empire, well before the Greek Revolution of 1821. On both occasions, the rebels met their heroic deaths, after having lost battles against the Epirus’ based occupying forces.
Isigoria was an Ancient Athenian term (and a counterpart to Democracy) meaning the right of each opinion to be judged entirely on the basis of its value, rather than on who uttered it.
Ας επιλέξει ο ελληνικός λαός τι να πιστέψει: Κόστος Βαρουφάκη ή Κόστος Τρόικας; Πορτοσάλτε, Μπάμπη Παπαδημητρίου, Στουρνάρα, Ρέγκλιγκ και Βίζερ. Ή Τσόμκσι, Στίγκλιτζ, Σακς, Γκάλμπρεϊθ, Ζιν;
Από την μια έχουμε τους Πορτοσάλτε, Μπάμπη Παπαδημητρίου, Στουρνάρα, Ρέγκλιγκ και Βίζερ να μιλούν περί Κόστους Βαρουφάκη. Από την άλλη Τσόμκσι, Στίγκλιτζ, Σακς, Γκάλμπρεϊθ, Ζιν να καταδεικνύουν το τεράστιο Κόστος της Τρόικας το οποίο πασχίζουν να το χρεώσουν, μέσω εμού, στον ελληνικό λαό που είπε ΟΧΙ το 2015. Ας διαλέξει ο ελληνικός λαός ποιον πρέπει να πιστέψει.
March 30, 2018
Οι θέσεις μας, οι προτάσεις μας, η απόφασή μας – Κεντρική Ομιλία στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη του ΜέΡΑ25, 26 ΜΑΡ 2018
Απόψε, μαζί, ιδρύουμε ένα νέο κόμμα. Το ΜέΡΑ25! Αλλά σε καμία περίπτωση δεν ιδρύουμε άλλο ένα κόμμα. Θυμάστε τα λόγια του Ζίκεκ; «Το μάθημα της πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρο. Όχι η Ελλάδα μόνη της. Μόνο οι ευρωπαίοι μπορούμε, μαζί, να αλλάξουμε τα πράγματα. Η μόνη μας ελπίδα είναι το DiEM25 στην Ευρώπη και το ΜέΡΑ25 – το πολιτικό του κόμμα στην Ελλάδα.»
Τί σημαίνει στην πράξη ότι δεν είμαστε άλλο ένα κόμμα; Σημαίνει ότι το ΜέΡΑ25 δεν ξεκινά από το μηδέν. Είναι μέρος του ευρωπαϊκού κινήματος DiEM25 που γεννήθηκε στο Βερολίνο τον Φλεβάρη του 2016. Στόχος του DiEM25 ήταν να διατηρήσουμε ζωντανό το πνεύμα της Ελληνικής Άνοιξης μεταλαμπαδεύοντάς το σε όλη την Ευρώπη. Σήμερα, αφού απέκτησε ρίζες παντού, το DiEM25 δημιουργεί το ΜέΡΑ25 για να επιστρέψει την Ελληνική Άνοιξη στην πατρίδα της. Και για να αποτελέσει το ελληνικό κόμμα του πανευρωπαϊκού, διεθνικού κινήματος που ιδρύσαμε πριν 16 μέρες στην Νάπολι της Ιταλίας – μαζί με την κίνηση Dema του Δήμαρχου της Νάπολι Luigi de Magistris, του κόμματος Generations στο οποίο ηγείται ο Benoit Hamon στην Γαλλία, του Πολωνικού Ράζεμ, του Πορτογαλικού Λίβρε, του Δανέζικου Alternative και άλλων πολιτικών δυνάμεων που εντάσσονται συνεχώς στις τάξεις μας. Μαζί, όλοι εμείς, θα κατέβουμε σε εκλογές, εθνικές, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές, από την Πολωνία μέχρι την Πορτογαλία κι από την Ελλάδα έως την Γαλλία. Μαζί, όλοι εμείς, θα έρθουμε αντιμέτωποι με το Βαθύ Ευρωπαϊκό Κατεστημένο και τους ξενοφοβικούς εθνικισμούς που αυτό γεννά με τις τρόικες και τις βαθιά ταξικές και τοξικές πολιτικές του που στόχο έχουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας ολιγαρχίας χωρίς σύνορα.
Πριν τρία χρόνια, στην πρώτη μου συνάντηση με τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, του είχα πει: Ξέρω ότι σε ενόχλησε η εκλογή μας. Το κατανοώ. Όμως, θα ήταν μέγα λάθος να προσπαθήσετε να μας πνίξετε. Μπορεί να εκλεγήκαμε για να σας πούμε ΟΧΙ στα νέα δάνεια και την νέα λιτότητα που καταστρέφουν την χώρα μας. Όμως, πρέπει να ξέρεις ότι είμαστε βαθιά δημοκράτες και πεπεισμένοι ευρωπαϊστές. Αν μας πνίξετε οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι εκείνοι που καιροφυλακτούν να αποδομήσουν την Ευρώπη, οι ρατσιστές, η Άκρα Δεξιά. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Γερμανία, σε όλη την Ευρώπη.
Σήμερα, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε παραμένουν στην κυβέρνηση με ελάχιστη όμως εξουσία, αποδυναμωμένοι – με το ρατσιστικό AfD να έχει έρθει από το πουθενά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Δίπλα, στην γειτονική Αυστρία, αυτή την στιγμή που μιλάμε, το ξέρετε ότι υπουργός εσωτερικών και ασφάλειας, υπεύθυνος για την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες, είναι νεο-ναζί; Όπως είχα προειδοποιήσει τον Σόιμπλε, ο αυταρχισμός τους απέναντι στην δημοκρατική αριστερά χωρών όπως η Ελλάδα θα τους ερχόταν μπούμερανγκ. Στον Αντικαγκελάριο Γκάμπριελ, τον αρχηγό τότε του SPD, του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, μετά την κοινή μας συνέντευξη τύπου όπου ήταν Σοιμπλικότερος του Σόιμπλε, του είχα πει: Έτσι που συμπεριφέρεσαι θα καταφέρεις να μετατρέψεις το κόμμα του Βίλι Μπραντ σε νέο ΠΑΣΟΚ – από το 40% θα το φτάσεις στο 4%. Σήμερα, το SPD δεν υπάρχει ουσιαστικά παρά μόνο ως δεκανίκι της Μέρκελ. Κατέρρευσε, όπως το ΠΑΣΟΚ, μετά την σύμπλευσή του στην εφαρμογή της λιτότητας παντού – και στην πάταξη της Ελληνικής Άνοιξης που αυτή η εφαρμογή απαιτούσε.
Δεν τους άρεσε ότι μιλούσα στον Σόιμπλε, στον Γκάμπριελ, στον γραφικό Ντάιζελμπλουμ, στον αρχιτροϊκανό Βίζερ τιμώντας την αρχαιοελληνική υπέρτατη έννοια της Ισηγορίας. Οι εδώ γραικύλοι έσκουζαν ότι εκθέτω την χώρα επειδή έλεγα την αλήθεια και τους κοίταζα στα μάτια – ως ίσος προς ίσο – ως εάν να είχαμε Ισηγορία στην Ευρώπη – ως εάν μια άποψη να πρέπει να κρίνεται στην βάση της αξίας της και όχι από το αν αυτός που την ξεστομίζει είναι Έλληνας ή Γερμανός. Αυτό το γιγαντιαίο έλλειμμα ισηγορίας είναι εκείνο που έχει οδηγήσει την Ευρώπη στην απαξίωση και που ενισχύει καθημερινά όσους βλέπουν την Ευρώπη ως πηγή προβλημάτων και όχι ως πηγή λύσεων.
Πολύ σωστά ο Ζίζεκ στο μήνυμα του μας θύμισε ότι δεν είμαστε εμείς οι ονειροπόλοι. Ότι όσο οι πραγματικά ουτοπιστές κάθονται στις χοντρές τους πολυθρόνες στις Βρυξέλλες, εμείς είμαστε οι δρώντες της Ευρωπαϊκής αφύπνισης. Εδώ, στην χώρα που ο Chomsky στο δικό του μήνυμα χαρακτήρισε «πατρίδα της δημοκρατίας αλλά και το πιο βάναυσα κακοποιημένο θύμα της επίθεσης εναντίον της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ κατά την διάρκεια της πρόσφατης περιόδου του άγριου καπιταλισμού», εδώ στην Ελλάδα, το ΜέΡΑ25 είναι το κόμμα της Ευρωπαϊκής αφύπνισης.
Και, ξέρετε, αυτά δεν είναι μόνο λόγια. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Πάρτε την Ιδρυτική μας Διακήρυξη, το Καταστατικό μας, τις προτεινόμενες πολιτικές. Εγκρίθηκαν από όλα μας τα μέλη του DiEM25 – Έλληνες, Γερμανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Ιρλανδούς. Τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΜέΡΑ25, και ο Γραμματέας, εκλέγονται και πάλι πανευρωπαϊκά. Όπως πανευρωπαϊκά εκλέγονται οι εκπρόσωποι των εκλογικών μας σχημάτων σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ναι, τα μέλη μας θα ψηφίζουν για το πρόγραμμα και τους υποψήφιους ευρωβουλευτές μας στην Γαλλία, στην Πολωνία, στην Ιταλία. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία. Εν ολίγοις: Το ΜέΡΑ25 δεν είναι άλλο ένα κόμμα. Είναι ο ριζοσπαστικός δημοκρατικός διεθνικός ευρωπαϊσμός στην πράξη.
Φίλοι και σύντροφοι μας αποκαλούν αιθεροβάμονες γιατί αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να αλλάξει. Μπορεί να έχουν δίκιο. Αυτή η ΕΕ ίσως να έχει περάσει το σημείο μη επιστροφής. Αιθεροβάμονες όμως δεν είμαστε. Αιθεροβάμων είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν του οποίου οι χλιαρές προτάσεις για μεταρρύθμιση της ευρωζώνης έχουν ήδη απορριφθεί μετ’ επαίνων από εκπροσώπους της γερμανικής ολιγαρχίας που πάντα θα λένε όχι σε όποιον φοβάται να ενστερνιστεί την Υπεύθυνη Ανυπακοή ως μέσο και ως στάση ζωής. Αιθεροβάμων είναι η Άνγκελα Μέρκελ που πιστεύει ότι μπορεί να διαχειριστεί την βαθιά κρίση που η ίδια δημιούργησε από το 2010, αρνούμενη να χρησιμοποιήσει την κρίση του ευρώ ως ευκαιρία εκδημοκρατισμού και ολοκλήρωσης της Ένωσης.
Από την πρώτη μέρα που ιδρύσαμε το DiEM25 εμείς ενστερνιστήκαμε τον ρεαλισμό: Λέμε ότι η ΕΕ είτε θα εκδημοκρατιστεί είτε θα διαλυθεί. Δεν είπαμε ποτέ ότι θα εκδημοκρατιστεί ντε και καλά. Κάθε μέρα που περνά χωρίς να εκδημοκρατίζεται, η ΕΕ γίνεται όλο και τοξικότερη για τους λαούς της, όλο και πιο ταξική, όλο και πιο ανίσχυρη, πιο απαξιωμένη. Τον Μάρτιο του 2017 στην Ρώμη, καταθέσαμε ολοκληρωμένη, ρεαλιστικότατη πρόταση οικονομικών τομών για την ΕΕ και το ευρώ – το ευρωπαϊκό Νιου Ντιλ – για να διασωθεί η ΕΕ μεταμορφωνόμενη σε ένωση που αξίζει να διασωθεί. Δεν περιμένουμε από το κατεστημένο να δει το φως και να ενστερνιστεί την πρότασή μας. Παράλληλα όμως δεν θα προτείνουμε εμείς την διάλυση της Ένωσης. Εμείς, απλά, ετοιμαζόμαστε να αγωνιστούμε χέρι-χέρι με τους δημοκράτες της υπόλοιπης Ευρώπης είτε η ΕΕ διαλυθεί είτε όχι. Στρατηγική μας επιλογή είναι το ΕΝΤΟΣ & ΕΝΑΝΤΙΟΝ: Εντός της ΕΕ. Εναντίον αυτής της ΕΕ!
Μέσα σε αυτό το κλίμα ευρωπαϊκής αποδόμησης, που ξεκίνησε το 2008, η Ελλάδα, η πατρίδα μας, αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη απειλή της από τον Εμφύλιο. Μία λέξη αποτυπώνει την κατάσταση της χώρας μας: Η Χρεοδουλοπαροικία – που απειλεί την Ελλάδα με ερημοποίηση και σκοτεινιάζει την σκέψη του κάθε Έλληνα. Ωθώντας τους νέους μας στην μετανάστευση, και βυθίζοντας όσους παραμένουν στην αναξιοπρέπεια, πλανάται πάνω από την χώρα σαν απέραντο, κατάμαυρο σύννεφο.
Η απελπισία πολιτών που δεν βλέπουν φως στην μακρά Mνημονιακή μας νύχτα ενισχύεται κάθε φορά που ακούν το αφήγημα της «όπου να ‘ναι» εξόδου από την κρίση μέσω της υποταγής σε εκείνα που την γιγάντωσαν. Όπως μας μήνυσε ο Ζίζεκ, μπορεί να μας βομβαρδίζουν με τα κίβδηλα νέα ότι η κρίση τελειώνει, τα μνημόνια φεύγουν, η ανάκαμψη έρχεται. Δεν είναι όμως ο βασικός σκοπός της προπαγάνδας τους να μας πείσουν ότι τα πράγματα βελτιώνονται. Ξέρουν ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Όχι, άλλος είναι ο στόχος της προπαγάνδας τους: Θέλουν να μας πείσουν ότι, κι αν τα πράγματα είναι χάλια, ακόμα κι αν δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης της κατάστασης, η οποιαδήποτε ρήξη με τους δανειστές και την ολιγαρχία θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Θέλουν να σκοτώσουν το όνειρό μας για απόδραση από την Χρεοδουλοπαροικία. Το όνειρο που πληγώθηκε τόσο το καλοκαίρι του 2015.
Αυτό που πλήγωσε το όνειρο, την ελπίδα το 2015 δεν ήταν τόσο το 3ο μνημόνιο. Ήταν η θέα της κυνικής εφαρμογής του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Της μετατροπής της επίσημης Αριστεράς σε εφαρμοστή της λιτότητας στο όνομα της υπέρβασής της. Το να ακούμε, άκουσον άκουσον, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να λέει ότι την λιτότητα θα την διώξει η ανάπτυξη που θα έρθει λόγω της… λιτότητας. Αυτό ήταν αβάστακτο. Όπως ήταν αβάστακτο να βλέπουμε μετά την Συνθηκολόγηση πολλές άλλες μικρότερες – αλλά εξ ίσου τραγικές – συνθηκολογήσεις:
Ντρεπόμαστε για την υπογραφή από την Ελλάδα της κατάπτυστης συμφωνίας ΕΕ με τον Ερντογάν που μετέτρεψε την Μόρια σε κανονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων από το οποίο απελαύνονται κατατρεγμένοι συνάνθρωποί μας, σαν τον φίλο μας τον Σαμπίρ, που με ευθύνη της δική μας κυβέρνησης στάλθηκε πίσω στο Αφγανιστάν όπου εντός μερών τον βρήκαν και τον πυροβόλησαν οι Ταλιμπάν. Τρίβουμε τα μάτια μας βλέποντας να χαριεντίζεται ο πρωθυπουργός με τον Νετανιάχου, την ώρα που οι Παλαιστίνιοι ζουν την απόλυτη απόγνωση – ή με τον κ. Τραμπ στον Λευκό Οίκο την ώρα που οι προοδευτικοί Αμερικανοί ζητούν από εμάς την απομόνωσή του. Χαιρετίζουμε την προσπάθεια να κλείσει με σύνθετη ονομασία το Μακεδονικό αλλά αναρωτιόμαστε: Θα το έκαναν αν δεν συνέφερε τους νέους τους φίλους στο ΝΑΤΟ και στις Βρυξέλλες; Οι προθέσεις και τα κίνητρα, φίλες και φίλοι, έχουν την σημασία τους!
Όπου κοιτάμε βλέπουμε μικρές και μεγάλες συνθηκολογήσεις με τον μισανθρωπισμό που αποδεικνύουν ότι μίας τεράστιας συνθηκολόγησης μύριες έπονται. Είναι δυνατόν, για να πάμε και στα πολύ μικρά που κρύβουν μεγάλες αλήθειες, να διώκονται οι φιλόζωοι που περιθάλπουν αδέσποτα ζώα; Επιστρέφοντας στην αρχική, την μεγάλη, την ασυγχώρητη συνθηκολόγηση, τίποτα δεν μπορούσε να χαροποιήσει τον Σόιμπλε περισσότερο από την θέα του Αλέξη Τσίπρα, μετά το μεγαλειώδες 62%, να περνά αμάσητα τα μέτρα που είχε εντολή να αποτρέψει. Τίποτα δεν ικανοποίησε περισσότερο τους τροϊκανούς από το να τον βλέπουν να κάνει την βρωμοδουλειά του Ντάιζελμπλουμ και του Βίζερ για πάρτη τους και αμέσως μετά να χαμογελά δίπλα τους την ώρα που τον υμνούν για την… υπευθυνότητά του. Ακόμα κι όσοι πασχίζουν να τον συγχωρούν, να λένε χωρίς να το πολύ-πιστεύουν «Τί να κάνει το παιδί; Δεν είχε επιλογή» – ακόμα κι αυτοί, ίσως περισσότερο από εμάς, βυθίζονται σε κατάθλιψη με κάθε μέτρο που περνά από την Βουλή αυτή η κυβέρνηση.
Αυτό που βλέπουμε στο Κοινοβούλιο δεν έχει ξαναγίνει: Κυβερνητικοί βουλευτές να ψηφίζουν, καθ’ υπαγόρευση της τρόικας, αντισυνταγματικούς νόμους με τους οποίους… διαφωνούν. Την ίδια ώρα που οι της αντιπολίτευσης τους καταψηφίζουν αλλά υπόσχονται να τους εφαρμόσουν! Αυτό δεν είναι Βουλή. Είναι κακόγουστη φάρσα. Όσο εκείνοι μετατρέπουν την Βουλή μας σε φάρσα, εμείς θα μετατρέπουμε θέατρα σαν τούτο σε κοινοβούλια.
Και δεν είναι μόνο η καταρράκωση της Βουλής. Η απογοήτευση γιγαντώνεται στην θέα δικαστών ανήμπορων να βάλουν φρένο σε νόμους που κρίνουν αντισυνταγματικούς. Η υφήλιος το έχει βούκινο για την Siemens και για την Novartis αλλά οι πολίτες με θλίψη παρατηρούν μια ελληνική δικαιοσύνη ανήμπορη να τα βάλει με τα θεριά. Αντί να βλέπουν διωκτικές και δικαστικές αρχές να αναλαμβάνουν αυτεπάγγελτα αποτελεσματική δράση, βλέπουν πολιτικούς και δημοσιογράφους να μεταμορφώνονται σε εισαγγελείς με σκοπό μόνο τον θόρυβο, τα κομματικά και επιχειρηματικά οφέλη, το κουκούλωμα, τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής που μόνο στόχο έχουν να τα βρουν μεταξύ τους οι εκπρόσωποι της παλιάς ολιγαρχίας με τους εκπρόσωπους της νεότερης ολιγαρχίας.
Πραγματικά τους βγάζω το καπέλο όταν, χωρίς να ερυθριάζουν, ζητούν Ειδικό Δικαστήριο για μένα επειδή στενοχώρησα την τρόικα και τίμησα την λαϊκή εντολή. Δύο χρόνια τους προκαλώ να το στήσουν το ειδικό δικαστήριο αλλά τώρα κρύβονται πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, λέγοντας ότι υπάρχει παραγραφή, την ώρα που εξαπολύουν διάφορους γραφικούς τύπους να υπερθεματίζουν για το Κόστος Βαρουφάκη. Ήρθε η ώρα να ειπωθεί η αλήθεια.
Πόσο κόστισα στην ελληνική οικονομία; Κάποιοι, και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μίλησαν για 40 δις, ο Στουρνάρας το ανέβασε στα 86 δις – το ύψος του 3ου μνημονιακού δανείου που εκείνος επέμενε να πάρουμε –, ο Ρέγκλιγκ πλειοδότησε στα 100 δις και, τέλος, ο αρχι-εκτελεστής της τρόικας, ο Βίζερ, το τερμάτησε στα 200 δις πριν η ντόπια τρόικα αρχίσε να μιλά με σιγουριά για πάνω από 200 δις. Ποιο είναι το πραγματικό Κόστος Βαρουφάκη; Μηδέν! Ναι, μηδέν. Ούτε ένα ευρώ νέων φόρων δεν εισήχθη όσο ήμουν στο υπουργείο. Ούτε ένα ευρώ νέου χρέους δεν φορτώθηκε στο κράτος. Εθνικό εισόδημα: λίγο-πολύ ίδιο όταν παραιτήθηκα με αυτό που έβαζε η χώρα όταν ανέλαβα. Ταμειακά του κράτους: λίγο καλύτερα από εκείνα που βρήκα. Τα πράγματα είναι απλά φίλες και φίλοι. Επιτρέψτε μου να μην σας πω εγώ τί συνέβη αλλά να επικαλεστώ τα λόγια τεσσάρων επιφανών ξένων οικονομολόγων:
Ξεκινώ με τον Jeffrey Sachs, καθηγητή στο Columbia και τον Jamie Galbraith, καθηγητή στο Τέξας: Σε πρόσφατο σχόλιό τους για τους ισχυρισμούς Βίζερ γράφουν: «Όπως γνωρίζει ο κ. Βίζερ – καθώς ήταν από τους αρχιτέκτονες των πολιτικών της τρόικας – η ελληνική οικονομία στραγγαλίστηκε το 2015 από τους δανειστές. Οι δανειστές κατέφεραν σοβαρή ζημιά από την πρώτη μέρα: υπονόμευσαν την ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος, αρνήθηκαν την αναδιάρθρωση του χρέους, επέμεναν σε σκληρή λιτότητα και, το πιο σημαντικό, αρνήθηκαν κάθετα να διαπραγματευτούν ή ακόμα και να συζητήσουν καλή τη πίστη.»
Αυτό είναι το λεγόμενο «Κόστος Βαρουφάκη»: η κυνική προσπάθεια της τρόικας να φορτώσει το μνημονιακό δάνειο με το οποίο επέκτειναν άλλη μια φορά την Χρεοδουλοπαροικία μας στον υπουργό οικονομικών που έλεγε «όχι» στο… νέο μνημονιακό δάνειο εμμένοντας στην αναδιάρθρωση χρέους που ήταν η μόνη εναλλακτική. Πραγματικός τους στόχος είναι να λοιδορήσουν τον λαό που τους είπε ΟΧΙ στοχοποιώντας όποιον τίμησε, και τιμά, εκείνο το ΟΧΙ.
Ως κατακτητές από άλλες εποχές, οι εκπρόσωποι της τρόικας Ρέγκλιγκ, Μοσκοβισί, Στουρνάρας και Βίζερ, χρησιμοποιούν τα κανάλια της ολιγαρχίας για να θριαμβολογούν. Ουσιαστικά μας λένε:
«Ερημοποιήσαμε την χώρα σας, κάναμε την επίσημη Αριστερά συνένοχό μας, και τώρα ρίχνουμε το κόστος που σας φορτώσαμε σε εκείνους που μας είπαν ΟΧΙ – επιδιδόμενοι σε μια μεταξύ μας άμιλλα για το ποιος θα φουσκώσει περισσότερο το κόστος του ΟΧΙ.»
Ο Νομπελίστας Τζόζεφ Στίγλιτζ, σε πρόσφατο email του, μου μήνυσε: «Οι αβάσιμοι ισχυρισμοί του Τόμας Βίζερ είναι άλλη μια προσπάθεια της τρόικας να παρέμβει στην ελληνική πολιτική σκηνή και στην δυνατότητα του ελληνικού λαού να αμφισβητεί, ως οφείλει, τις πράξεις της τρόικας της οποίας οι πολιτικές ήταν κακοσχεδιασμένες, αντανακλώντας μεταξύ άλλων τις τεράστιες και επαναλαμβανόμενες αποτυχίες της όσον αφορά τις οικονομικές τους προβλέψεις.»
Και για να μην κάποιος ότι αυτοί είναι οι γνωστοί αριστεροί αμερικανοί οικονομολόγοι, ο πιο διακεκριμένος, και μάλιστα συντηρητικός, γερμανός οικονομολόγος, και για δεκαετίες οικονομικός σύμβουλος γερμανικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και κυβερνήσεων στις οποίες ηγήθηκε η Άνγκελα Μέρκελ, ο Χανς Βέρνερ Ζιν, δήλωσε τα εξής: «Ο Γιάνης Βαρουφάκης υπεραμύνθηκε των ελληνικών συμφερόντων με μεγάλη σύνεση και σοφά… Ο αντίθετος ισχυρισμός, ότι δηλαδή οι πολιτικές του κόστισαν χρήματα στο ελληνικό κράτος, δεν είναι παρά μια παράλογη διαστρέβλωση της αλήθειας.»
Από την μια λοιπόν έχουμε τους Πορτοσάλτε, Μπάμπη Παπαδημητρίου, Στουρνάρα, Ρέγκλιγκ και Βίζερ να μιλούν περί Κόστους Βαρουφάκη. Από την άλλη Τσόμκσι, Στίγκλιτζ, Σακς, Γκάλμπρεϊθ, Ζιν να καταδεικνύουν το τεράστιο Κόστος της Τρόικας το οποίο πασχίζουν να το χρεώσουν, μέσω εμού, στον ελληνικό λαό που είπε ΟΧΙ το 2015. Ας διαλέξει ο ελληνικός λαός ποιον πρέπει να πιστέψει.
Παρόλα αυτά, όλοι μας, όσοι έχουμε περάσει από την Βουλή, από υπουργεία, πρέπει να κρινόμαστε, να είμαστε υπόλογοι στον Λαό και στην Δικαιοσύνη. Τους προκαλώ λοιπόν από αυτό εδώ το βήμα: Να καταργηθεί άμεσα η βουλευτική ασυλία και η προστασία νυν και τέως υπουργών. Δεν είναι δυνατόν ο πολίτης να προστατεύεται λιγότερο από τον βουλευτή κι ο βουλευτής λιγότερο από τον υπουργό. Βουλευτές κι υπουργοί να αντιμετωπίζονται ακριβώς όπως οι πολίτες. Να δημιουργηθεί Σώμα Δίωξης Πολιτικού και Μεγαλοεπιχειρηματικού Εγκλήματος – ένα δικό μας FBI που θα δρα ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία με μεγάλη τεχνολογική επάρκεια. Παράλληλα, να περιοριστεί κατακόρυφα η δυνατότητα άσκησης εφέσεων. Κανένα δικαστικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν κάθε δίκη γίνεται δύο και τρεις φορές. Με αυτόν τον τρόπο εξευτελίζονται τα κατώτερα δικαστήρια και υπερφορτώνονται τα ανώτερα και τα ανώτατα τόσο που παραλύουν υπό το βάρος οροσειράς υποθέσων.
Οι πολίτες κουράστηκαν. Το ψέμα της δήθεν ισχυρής Ελλάδας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης κατέρρευσε βυθίζοντάς μας στην ατελείωτη νύχτα των Μνημονίων που όλο «τελειώνουν» μονιμοποιούμενα… Οι νέοι μας είτε μαθαίνουν να φυτοζωούν με τους μισθούς των 300 ευρώ είτε παίρνουν τον δρόμο της μη επιστροφής στα πάτρια. Η Ελλάδα ερημοποιείται και οι έλληνες αρχίζουν να το συνηθίζουν, να το αποδέχονται ως κάτι το άσχημο μεν αναπόφευκτο δε. Τίποτα δεν απειλεί περισσότερο μια χώρα, έναν λαό, από την αίσθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική σε μια πορεία που τον γονατίζει. Αυτή η νύχτα κράτησε πολύ. Για αυτό σήμερα ιδρύουμε το Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής – ΜέΡΑ25: Για να καταργηθεί η Χρεοδουλοπαροικία και να επιστρέψει η ρεαλιστική, ελπιδοφόρα εναλλακτική στον τόπο.
Βέβαια, για να πάμε μπροστά έχει σημασία να έχουμε γνώση του πως φτάσαμε ως εδώ. Η Χρεοδουλοπαροικία της Ελλάδας έχει ιστορικές ρίζες στο εγχώριο ολιγαρχικό καθεστώς και στην αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως της ευρωζώνης. Η απόδραση από αυτήν δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως προαπαιτούμενο για την αξιοπρέπεια και ευημερία της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.
Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης εφαρμόστηκε στο πλαίσιο του μετεμφυλιακού καθεστώτος υπό έναν αραχνοΰφαντο κοινοβουλευτικό μανδύα. Οι βιομηχανίες που στήθηκαν την δεκαετία του 1950, προστατευόμενες από το αυταρχικό, πατερναλιστικό κράτος, απλά δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιες μετά το 1973 μπροστά στο ωστικό κύμα της αύξησης της τιμής του πετρελαίου, της διεθνούς κρίσης που ακολούθησε, και της κατάργησης των προστατευτικών δασμών που απαιτούσε η είσοδος στην τότε ΕΟΚ. Αποτέλεσμα της κατάρρευσής τους ήταν τεράστιες ιδιωτικές ζημίες – και ορδές ανέργων – που μεταφέρθηκαν σταδιακά στο Δημόσιο πυροδοτώντας το δημόσιο χρέος.
Η είσοδος στην ΕΟΚ, και αργότερα στην ευρωζώνη, δημιούργησε νέο πεδίο δόξας για την ολιγαρχία-δίχως-σύνορα: Η πολιτική επιρροή του κατεστημένου βοήθησε την άρχουσα τάξη να μετατραπούν από προστατευόμενοι κεφαλαιοκράτες σε διαπλεκόμενοι που λιγουρεύονταν ένα πράγμα: τα κοινοτικά κονδύλια. Κι όταν ήρθε το ευρώ, και άνοιξαν οι κάνουλες ιδιωτικών δανείων από τις ανόητες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, η χώρα μπήκε στην φάση της πυραμιδικής μεγέθυνσης και του ξεφαντώματος του Τριγώνου της Αμαρτίας: Εργολάβοι-Τραπεζίτες-ΜΜΕ. Ενώ οι αδύναμοι πολίτες τα έβγαζαν όλο και πιο δύσκολα πέρα, τα «νέα τζάκια» βίωναν τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας» που ανήκε πλέον στον… «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης.
Όταν το 2008 κατέρρευσε η Γουόλ Στριτ, ήταν σίγουρο ότι θα σκάσει η φούσκα της θεμελιωμένης σε δανεικά «ισχυρής Ελλάδας». Τότε παρενέβησαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» ώστε να εξασφαλιστούν οι (υπό χρεοκοπία) γαλλο-γερμανικές τράπεζες επιβάλλοντας στο χρεοκοπημένο πλέον ελληνικό κράτος το μεγαλύτερο δάνειο της Ιστορίας– υπό όρους που εξασφάλιζαν, παράλληλα, την καθίζηση της ελληνικής οικονομίας και την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους. Έτσι ήρθε η τετραπλή πτώχευση και γεννήθηκε η Μνημονιακή Ελλάς – η Χρεοδουλοπαροικία μας: χρεοκοπημένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, μη βιώσιμες επιχειρήσεις, οικογένειες σε απόγνωση: Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει.
Η τραγωδία για την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων ήταν όμως μια εξαιρετική ευκαιρία για τους ολιγάρχες. Οι εγχώριοι κλεπτοκράτες αναγνώρισαν τα Μνημονιακά δάνεια ως μάνα εξ ουρανού. Οι ξένοι «επενδυτές» ενθουσιάστηκαν με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Οι ευρωγραφειοκράτες είδαν την τρόικα ως ευκαιρία να χτίσουν νέες εξουσίες, νέες αρμοδιότητες, νέες προσόδους. Όποιος τόλμησε να τους πει ΟΧΙ δαιμονοποιείται. Το ψέμα κι η διαστρέβλωση αναδείχτηκαν σε υψηλή τέχνη, όχι τόσο για να κρύψουν την αλήθεια (που δεν κρύβεται πια) αλλά για να επιβάλουν το δικαίωμά τους στο γενικευμένο ψέμα που πνίγει τον δημόσιο διάλογο και βοηθά την αναπαραγωγή της χρεοδουλοπαροικίας.
Και τώρα; Τί κάνουμε; Κατ΄αρχάς να συμφωνήσουμε σε μια βασική αλήθεια που η τρόικα εσωτερικού έχει προγράψει – μαζί με όποιον τολμά να την πει: Ποτέ στην Ιστορία μια πτώχευση δεν ξεπεράστηκε ούτε με νέα δανεικά ούτε με επιμήκυνση των παλαιότερων δανείων.
Για τον απεγκλωβισμό της χώρας από την τετραπλή χρεοκοπία προαπαιτούμενο είναι η ριζική αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών. Μόνον έτσι θα τερματιστεί η ανατροφοδοτούμενη λιτότητα και θα ανασάνουν άνθρωποι κι επιχειρήσεις. Βέβαια, η αναδιάρθρωση χρεών που είναι αναγκαία για την υπέρβαση της Χρεοδουλοπαροικίας δεν αρκεί: Απαιτούνται, ταυτόχρονα, τομές που:
προστατεύουν την μισθωτή εργασία από τον ανελέητο ταξικό πόλεμο που εξαπόλυσε εναντίον της η ολιγαρχία, με μέγα αρωγό την τρόικα
ενισχύουν την δημιουργική επιχειρηματικότητα απέναντι στην αρπακτική προσοδοφορία του ολιγαρχικού κατεστημένου
εκμεταλλεύονται τη δημόσια περιουσία με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον
μετατρέπουν το κράτος-αρπακτικό σε κράτος-αρωγό.
Η απόδραση από την Χρεοδουλοπαροικία απαιτεί την δημιουργία μετώπου ενεργών πολιτών και κινήσεων προερχόμενων από διαφορετικές (και ίσως συγκρουόμενες) ιδεολογικές αφετηρίες. Κρατώντας τις μεταξύ μας διαφορές, ξεκινάμε κοινό αγώνα στην βάση ενός ελάχιστου κοινού προγράμματος επτά τομών που απαιτούνται σήμερα.
Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους με ύψος και ρυθμό αποπληρωμών που εξαρτώνται άμεσα από το ύψος και ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ
Στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος (0%-1,5%) που καταργεί την λιτότητα
Αναδιάρθρωση «κόκκινων δανείων» από Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Μη Βιώσιμων Ιδιωτικών Χρεών, με 5ετές (ανανεώσιμο) μορατόριουμ πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων
Μεγάλες μειώσεις φορολογικών συντελεστών: 15-18% μέγιστος συντελεστής ΦΠΑ & φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κατάργηση της προπληρωμής φόρου & του φόρου «αλληλεγγύης» για εισοδήματα έως 30 χιλιάδες ευρώ.
Δημιουργία Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις δωρεάν συναλλαγές, και την χρηματοδότηση νέου προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας
Τέλος το «μπλοκάκι» για μισθωτούς, ευέλικτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, 5χρονη απαλλαγή εισφορών για νέες επιχειρήσεις, ταβάνι το 50% των κερδών για το σύνολο ασφαλιστικών εισφορών & φόρων των επιχειρήσεων
Μετατροπή ΤΑΙΠΕΔ και Υπερταμείου σε αναπτυξιακή τράπεζα με εχέγγυο τη δημόσια περιουσία, οι μετοχές της οποίας θα εκχωρηθούν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Η εφαρμογή των επτά αυτών τομών θα εξοπλίσει την Ελλάδα με τα ελάχιστα που απαιτούνται ώστε να πάψει να ασφυκτιά. Είναι, λοιπόν, το απαραίτητο θεμέλιο κάθε υπεύθυνης πρότασης για την απόδραση από την Χρεοδουλοπαροικία είτε εντός είτε εκτός της ευρωζώνης.
Όμως, όπως γνωρίζουμε, σε αυτή την Ευρώπη, οι υπεύθυνες προτάσεις δεν αρκούν. Καμία λελογισμένη πρόταση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν θα έχει τύχη εφόσον προϋποθέτει την πρότερη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup – παραδείγματος χάριν η μείωση φορολογικών συντελεστών. Όποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με λογικές, υπεύθυνες προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Άρνησης δανειστών που δεν ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη της χώρας (ούτε καν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους). Τί τους ενδιαφέρει; Η διαιώνιση του συμπλέγματος εξουσίας που οικοδόμησαν την τελευταία δεκαετία με επίκεντρο την τρόικα και το Eurogroup. Τίποτα άλλο.
Το 2015 φίλες και φίλοι δεν θα επαναληφθεί. Οι ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ θα εφαρμοστούν άνευ διαπραγμάτευσης. Χωρίς πρότερη συζήτηση στο Eurogroup. Κι όταν αρχίσουν να έρχονται κατά ριπάς εντολές κι απειλές από Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φρανκφούρτη, η απάντηση που θα λάβουν θα είναι η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ.
Θα ξεκινήσουμε με άμεση νομοθέτηση κι εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ
Όσο τα EuroWorkingGroup & Eurogroup αρνούνται να δεχθούν τις ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ ως το νέο αναπτυξιακό πλαίσιο της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στατηγού Ντε Γκωλ. Εφόσον οι δανειστές επιδοθούν στην πολιτική Ενισχυμένης Ασφυξίας,
Αναβάλλονται μονομερώς οι αποπληρωμές στους δανειστές
Οι εγχώριες συναλλαγές συνεχίζονται μέσω των ηλεκτρονικών συναλλαγών του τραπεζικού συστήματος καθώς και με την πλήρη ανάπτυξη και ενεργοποίηση του Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών
Η διαθέσιμη ρευστότητα στρέφεται προς τις επιλεκτικές εισαγωγές που έχει ανάγκη η χώρα και προς την ενίσχυση των εξαγωγικών τομέων και επιχειρήσεων
Έτσι η χώρα θα διατηρηθεί εντός της ευρωζώνης για όσο χρειάζεται έως ότου η «επίσημη» Ευρώπη επιλέξει μεταξύ: (α) του τεράστιου κόστους του Grexit ή (β) την αποδοχή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ που είναι προαπαιτούμενα για την ανάκαμψη και για να αποπληρώσουμε ένα λογικό ποσοστό του τεράστιου χρέους.
Έρχομαι τώρα στο κομβικό ζήτημα: Η θέση μας για το ευρώ. Το ΜέΡΑ25 δεν μασά τα λόγια του, αποφασισμένο να μην επαναλάβει τα μισόλογα του Σύριζα του 2015 που, πίσω τους, έκρυβαν την ειλημένη απόφαση κάποιων να συνθηκολογήσουν. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει εισέλθει στην ευρωζώνη. Η ευρωζώνη (όπως σχεδιάστηκε και όπως εξακολουθεί να λειτουργεί) ήταν καταδικασμένη να πυροδοτήσει τραπεζικές κρίσεις που μετατρέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σιδερένιο κλουβί αυτο-τροφοδοτούμενης, ταξικά ανάλγητης, λιτότητας με αποτέλεσμα την πολιτική και ηθική της απαξίωση.
Όμως, μετά την δημιουργία της ευρωζώνης, το κόστος εξόδου είναι μεγάλο τόσο για την χώρα που εξέρχεται όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος που το DiEM25 εκπόνησε το πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής την ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (European New Deal): Στόχος οποίας είναι να υποδείξει τις τομές που δύνανται να λειτουργήσουν άμεσα και θεραπευτικά στην ευρωζώνη, χωρίς αναθεώρηση των Συνθηκών, μετατρέποντάς την από Σιδερένιο Κλουβί Λιτότητας σε περιοχή κοινής ευημερίας. Αυτή θα είναι η πρότασή μας, πανευρωπαϊκά, στις ευρωεκλογές του 2019. Όμως, στο μεταξύ, όσον αφορά την πλέον χειμαζόμενη και καταρρακωμένη χώρα της ευρωζώνης – την Ελλάδα – η θέση μας είναι απλή: Η επέκταση της χρεοδουλοπαροικίας έως το 2060 αποτελεί για τον ελληνισμό απειλή κατά πολύ μεγαλύτερη από την απειλή του Grexit.
Τα κόμματα του Μνημονιακού Τόξου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και τώρα πια, δυστυχώς, ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους για το πόσο επιθυμητές είναι οι Μνημονιακές πολιτικές όμως συμφωνούν ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην χώρα («καταστροφή» την ονομάζουν) είναι η αποπομπή από το ευρώ. Άλλοι (για παράδειγμα η ΛΑΕ) θεωρούν μια τέτοια έξοδο την βέλτιστη λύση. Το ΜέΡΑ25 διαφωνεί και με τις δύο αυτές ιεραρχήσεις: Το Grexit δεν είναι ούτε η χείριστη ούτε η βέλτιστη εξέλιξη!
Πιο συγκεκριμένα, ιεαρχούμε τις τρεις πιθανές εξελίξεις ως εξής:
Προκρίνουμε ως βέλτιστη εξέλιξη την εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ εντός της ευρωζώνης
Αποδεχόμαστε την αποπομπή της χώρας από το ευρώ μετά την μονομερή εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ ως την δεύτερη καλή (και κακή!) εξέλιξη
Τέλος, θεωρούμε χείριστη εξέλιξη την αέναη αναπαραγωγή της Χρεοδουλοπαροικίας μας εντός του ευρώ – αυτό που γίνεται σήμερα με την δήθεν καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο.
Δεν ξέρω αν εσείς ακούτε την βουή και τον αχό που ήδη αντηχεί στα αυτιά μου. «Να’ τους πάλι», τους ακούω να χλευάζουν. «Θέλουν να μας φέρουν πίσω στο 2015. Πάλι Κούγκι και Ζάλογγο. Πάλι περήφανη διαπραγμάτευση που διακινδυνεύει την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.» Θα μας πουν αφελείς, επικίνδυνους, ανεύθυνους. Θα πουν ότι θέλουμε να βάλουμε την χώρα «ξανά σε περιπέτεια».
Χτες γιορτάσαμε την Εθνική μας Γιορτή. Ω τί υποκρισία είδαν τα μάτια μας και άκουσαν τα αυτιά μας! Αν η τρόικα εσωτερικού, τα κανάλια και οι εφημερίδες τους είχαν ίχνος τσίπας, ίχνος συνέπειας, θα αποκήρυτταν την Επανάσταση του 21 και θα ζητούσαν να καταργηθεί η αργία της 25η Μαρτίου επειδή αναφέρεται σε εξέγερση ανοήτων που, με ανεύθυνα συνθήματα όπως «Ελευθερία ή Θάνατος, έφεραν τον όλεθρο στους Ρωμιούς. Αν ζούσαν μάλιστα τότε θα έλεγαν ότι οι εξεγερμένοι εξέθεσαν διεθνώς τον τόπο. Θα μιλούσαν για πλήγμα στον τουρισμό μετρώντας πόσοι ευρωπαίοι περιηγητές ανέβαλαν το ταξίδι τους με το που έμαθαν ότι στην Αγία Λαύρα κατελύθη ο νόμος και η τάξη. Οι πιο προχωρημένοι, οι Βάστα Γερούν την εποχής, θα ζητούσαν αμέσως από τον Καγκελάριο Μέττερνιχ να πάρει μέτρα ώστε να επανέλθει η χώρα στον σωστό δρόμο που χάραξε η Ιερά Συμμαχία. Αυτοί που το 2015 έλεγαν Βάστα Βίζερ θα έλεγαν τότε Βάστα Βεζίρηδές μας, βάστα Πολυχρονεμένε μας Σουλτάνε.
Ξεχνούν όμως ότι:
Περιπέτεια δεν ήταν το Κούγκι και το Μεσολλόγγι, ο Γοργοπόταμος ή το Πολυτεχνείο. Περιπέτεια ήταν η Τουρκοκρατία, η Κατοχή κι η Χούντα!
Περιπέτεια δεν είναι η σύγκρουση με την τρόικα και την ολιγαρχία. Περιπέτεια είναι η τήρηση των δεσμεύσεων προς την τρόικα, οι φαιδροί φορολογικοί συντελεστές, οι ακόμα φαιδρότεροι δημοσιονομικοί στόχοι, η θεσμική κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, το συνεχιζόμενο καθεστώς της Πτωχοτραπεζοκρατίας, και το «ανέκδοτο» για έξοδο από τα Μνημόνια επειδή εξαντλήθηκε το 3ο Μνημονιακό δάνειο κι η τρόικα μετονομάζεται σε… «Ενισχυμένη Επιτήρηση».
Περιπέτεια, εν συντομία, είναι η μονιμοποίηση της Χρεοδουλοπαροικίας!
Γνωρίζουμε βέβαια ότι το μένος που μας επιφυλάσσει το Μνημονιακό Τόξο είναι τεράστιο, προβλέψιμο αλλά, εν τέλει, ενισχυτικό για το κόμμα μας.
Κατανοούμε ότι τα δάνεια από την τρόικα ή τις «αγορές», με την επιτήρηση της τρόικας, τους είναι απαραίτητα, καθώς αντλούν την εξουσία τους από αυτά
Αναγνωρίζουμε ότι η τρόικα εσωτερικού στηρίζει τους μηχανισμούς της εξουσίας τους που οικοδομήθηκαν στην βάση της Χρεοδουλοπαροικίας μας
Καταλαβαίνουμε ότι νιώθουν την ανάγκη να δαιμονοποιούν την ΥΠΕΘΥΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ για να διασωθούν οι ίδιοι βουλιάζοντας την χώρα – σαν ανόητοι ιοί που σκοτώνουν τον οργανισμό στον οποίο ζουν
Βλέπουμε με συμπόνια την ανάγκη των υποταγμένων να μισούν λυσσασμένα όσους δεν υποτάσσονται.
Για αυτό τον λόγο, στωϊκά, χωρίς πάθος, καλωσορίζουμε το μένος, το μίσος και την χλεύη τους. Τα φοράμε στο πέτο μας ως τίτλους τιμής που επιβεβαιώνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο. Στον δρόμο που οδηγεί σε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη:
Δημοκρατική, όπου η εξουσία εκπορεύεται από τους πολλούς, τους φτωχότερους, κι όχι από τους διαπλεκόμενους ολιγάρχες
Ισηγορίας, με την κάθε άποψη να κρίνεται στην βάση της αξίας της κι όχι του ποιός την εξέφρασε ή την προωθεί
Κοινωνική, που αναγνωρίζει ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας αντανακλάται στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πιο αδύναμα μέλη της, τον «άλλο», τον «διαφορετικό»
Ελευθερίας που δεν περιορίζεται στην απουσία καταστολής αλλά, συγχρόνως, προσφέρει προστασία από την εκμετάλλευση και τα απαραίτητα υλικά για την καλλιέργεια της προσωπικότητας
Ρεαλιστική, που θέτει εφικτούς οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς στόχους
Καινοτόμα και προσηλωμένη στην ανοικτή έρευνα, στην συλλογική γνώση και στην ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία
Αντιμονοπωλιακή, που γνωρίζει ότι η συγκέντρωση οικονομικής ισχύος υπονομεύει όχι μόνο την δημοκρατία αλλά και την ευημερία
Ανεκτική, Ισότητας των ευκαιριών, Αποκεντρωμένη, Πλουραλιστική – μια Ελλάδα και μια Ευρώπη των δήμων, των περιφερειών, των εθνοτήτων, των διαφορετικών φιλοσοφικών πεποιθήσεων, του αυτο-προσδιορισμού ατόμων και ομάδων – του Πολιτισμού που περηφανεύεται για την παράδοση αλλά αγκαλιάζει σύγχρονους, «αιρετικούς», δημιουργούς
Συμμετοχική, που χρησιμοποιεί την κεντρική εξουσία για να διασφαλίζει την δημοκρατική, συμμετοχική διοίκηση στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις, στις περιφέρειες
Ανοικτή, επειδή ξέρει ότι τα τείχη, τα συρματοπλέγματα και οι φράκτες στα σύνορα δεν ταιριάζουν σε περήφανους λαούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια
Βιώσιμη, που αναγνωρίζει τα όρια της Φύσης, ελαχιστοποιώντας τις οικολογικές συνέπειες των εγχώριων δραστηριοτήτων της
Οικολογική, που θέτει ως στόχο της εξωτερικής της πολιτικής τον σεβασμό στα οικοσυστήματα του πλανήτη, και την παγκόσμια μετάβαση σε πράσινες μορφές ενέργειας, μεταφορών και παραγωγής
Ειρηνική, που αποκλιμακώνει τις εντάσεις, προβάλει τον κοινό πολιτισμό ως γεωπολιτικό εργαλείο επίλυσης διαφορών, και λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στις δυνάμεις αποσταθεροποίησης, στις τάσεις επεκτατισμού, σε κάθε είδος αλυτρωτισμού επί ευρωπαϊκού εδάφους, καθώς και στις σειρήνες των μιλιταριστικών «λύσεων» και στις προτάσεις για επέκταση της στρατιωτικής θητείας.
Μας ρωτούν αν είμαστε Αριστερό κόμμα. Θα μιλήσω επί προσωπικού. Ήμουν, είμαι και θα πεθάνω αριστερός. Σε μια «κανονική» χώρα, διανομή εισοδημάτων προκύπτει από την πάλη των τάξεων, την διελκυστίνδα μεταξύ μισθών-κερδών, κεφαλαίου-εργασίας. Όμως η Ελλάδα, εδώ και χρόνια, δεν είναι μια «κανονική» χώρα. Από τότε που μετατραπήκαμε σε Χρεοδουλοπαροικία, πτωχεύουν ταυτόχρονα εργοδότες και εργαζόμενοι, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, εισαγωγείς και εξαγωγείς.
Σε αυτό το νέο, ιδιότυπο, καθεστώς ο μόνος ωφελημένος είναι η παρασιτική, παρεοκρατική εγχώρια ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την τροϊκανή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδωρεί στην βάση των νέων δανείων που τον χρεώνει.
Τα κόμματα «εξουσίας» της Δεξιάς και της Αριστεράς, στον βωμό του συμβιβασμού τους με το νέο καθεστώς, θυσίασαν τις ίδιες τους τις αρχές: Τόσο ο νεοφιλελευθερισμός της Νέας Δημοκρατίας όσο και ο Μαρξισμός-με-Κεϋνσιανά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίστηκαν στην πορεία συμβάδισης τους με την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού.
Στο ΜέΡΑ25 συναντιόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες, ως ευρεία συμμαχία δημοκρατών της Αριστεράς, της Οικολογίας, του Φιλελευθερισμού, του Φεμινισμού – με θεμέλιο λίθο την κοινή μας απόφαση να βάλουμε τέλος στην Χρεοδουλοπαροικία, καθώς και στο ιδιότυπο καθεστώς που την αναπαράγει. Ο μόνος αντίπαλος που αναγνωρίζουμε είναι η απογοήτευση που ωθεί πολιτικοποιημένους πολίτες στην ιδιώτευση, στον καναπέ.
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι καλύτερες στιγμές του ελληνισ
March 28, 2018
Brian Eno & Yanis Varoufakis: Restore Julian Assange’s access to visitors and the outside world!
Only recently the government of Ecuador granted Julian citizenship and a diplomatic passport, in a bid to allow him safe passage from London. The UK government, under heavy pressure from the US government, refused to exploit this opportunity to end Julian’s detention – even after the Swedish authorities announced that no charges were, or would be, laid against him. Now, it seems that the Ecuadorian government that has been ‘leaned’ on mercilessly not only to stop attempting to provide Julian with a diplomatic route to safety but to drive him out of their London Embassy as well. In addition to US pressure, the Spanish government is also using its leverage over Ecuador to silence Julian’s criticisms of Madrid’s imprisonment of Catalan politicians and, in particular, of the arrest of Catalonia’s former premier in Germany.
Clearly, Ecuador’s government has been subjected to bullying over its decision to grant Julian asylum, support and, ultimately, diplomatic status. Naturally, Quito cannot admit that it is buckling under that pressure and it argues, in public, that Julian’s tweets over Catalonia are responsible for the decision to isolate him. Of course this is utterly unbelievable. Julian is now a citizen of Ecuador and as such enjoys the full protection of his freedom of expression guaranteed by the Constitution of Ecuador. Additionally, the only reason Julian is holed up in Ecuador’s London Embassy – and why Ecuador gave him asylum in the first place – is precisely because he empowered whistleblowers’ freedom of expression and defended our right to know the truth about practices of the US and other Western powers that the latter found ‘inconvenient’ once exposed to the light of day.
A world in which whistleblowers are hounded, small countries are forced to violate their cherished principles, and politicians are jailed for pursuing peacefully their political agenda is a deeply troubled world – a world at odds with the one the liberal establishment in Europe and the United States proclaimed as its artifact since the end of the Cold War.
With these thoughts in mind we call upon all citizens of good conscience to send a message to the Ecuadorian authorities asking that Julian’s access to the outside world be restored and another, more pertinent one, to the British authorities to end Julian’s detention.
March 24, 2018
Γιατί ιδρύουμε το ΜέΡΑ25 (την Δευτέρα 26 Μαρτίου); – ΕφΣυν 23 ΜΑΡ 2018
Τον ερχόμενο Αύγουστο, υπό τη συνοδεία πανηγυρισμών για την «έξοδο» από τα Μνημόνια, θα μονιμοποιηθεί η χρεοδουλοπαροικία που εδώ κι οκτώ χρόνια πλανάται πάνω από τη χώρα σαν απέραντο, κατάμαυρο σύννεφο, ωθώντας τους νέους μας στη μετανάστευση, ερημοποιώντας την Ελλάδα και βυθίζοντας στην αναξιοπρέπεια όσους παραμένουν.
Το 2015, για μερικούς μήνες, γεννήθηκε η ελπίδα της απόδρασής μας από τον φαύλο κύκλο χρεδουλοπαροικίας και λιτότητας. Εκείνη η ελπίδα πνίγηκε το βράδυ του δημοψηφίσματος, τότε που πρώτη φορά στην Ιστορία μια κυβέρνηση ανέτρεψε τον λαό (αντί για το αντίθετο), ενστερνιζόμενη το αφήγημα της τρόικας: με τη λιτότητα θα έρθει η ανάπτυξη που θα… καταργήσει τη λιτότητα.
Από εκείνη τη μέρα, η προπαγάνδα της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο πλάνο γιορτάζουν την ανάκαμψη που ήρθε ή που… έρχεται.
Το ότι κανείς δεν τους πιστεύει δεν τους ενοχλεί. Ο πραγματικός στόχος της προπαγάνδας τους είναι άλλος: να πείσουν τους πολίτες –και σ’ έναν βαθμό το έχουν καταφέρει– ότι, ακόμα κι αν η κατάσταση είναι απαίσια, η οποιαδήποτε ρήξη με την τρόικα μόνο μεγαλύτερα δεινά θα φέρει. Στόχος του ΜέΡΑ25 είναι να αποδομήσει αυτό το τοξικό ψέμα.
Μας ρωτούν: «Γιατί δεν εντάσσεστε σε άλλα κόμματα που πρεσβεύουν κι αυτά την ανυπακοή στην τρόικα;» Η απάντηση έχει να κάνει με το «έ» στο ΜέΡΑ25 – το Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής:
Πιστεύουμε βαθιά ότι η ανυπακοή πρέπει να έρθει από ένα διεθνικό, πανευρωπαϊκό κίνημα που θεμελιώνεται σε κοινό μανιφέστο, κοινή ατζέντα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, με οργανωτική συνοχή και με κοινό μήνυμα που στέλνεται σε όλους τους Ευρωπαίους. Να γιατί αναφερόμαστε στην ευρωπαϊκή, ρεαλιστική, υπεύθυνη ανυπακοή.
Σε μήνυμα συσστράτευσής του με το ΜέΡΑ25, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ εξηγεί:
Το μάθημα της πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρο. Οχι η Ελλάδα μόνη της. Μόνο ως Ευρωπαίοι μπορούμε, μαζί, να αλλάξουμε τα πράγματα. Γι’ αυτό τον λόγο η μόνη μας ελπίδα είναι το DiEM25 στην Ευρώπη και το ΜέΡΑ25, το πολιτικό του κόμμα, στην Ελλάδα
Δεν είναι τυχαίο που το κίνημά μας, το DiEM25, ξεκίνησε στο Βερολίνο τον Φλεβάρη του 2016. Στόχος μας ήταν να διατηρήσουμε ζωντανό το πνεύμα της «ελληνικής άνοιξης», μεταλαμπαδεύοντάς το σε όλη την Ευρώπη. Εχοντας αποκτήσει ρίζες παντού, το DiEM25 δημιουργεί το ΜέΡΑ25 για να επιστρέψει η «ελληνική άνοιξη» στην πατρίδα της.
Κι όπως ανακοινώσαμε στη Νάπολι, ετοιμαζόμαστε να κατέλθουμε στις ευρωεκλογές του 2019 με κοινή λίστα υποψηφίων και κοινή ατζέντα πολιτικής, από την Πολωνία μέχρι την Πορτογαλία κι από την Ελλάδα έως τη Γαλλία.
Να λοιπόν γιατί το ΜέΡΑ25 δεν είναι άλλο ένα κόμμα. Π.χ. η Ιδρυτική μας Διακήρυξη, οι προτεινόμενες πολιτικές, το καταστατικό μας κ.λπ. εγκρίνονται από όλα μας τα μέλη – Ελληνες, Γερμανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Ιρλανδούς. Τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΜέΡΑ25 και ο γραμματέας, εκλέγονται και πάλι πανευρωπαϊκά, όπως πανευρωπαϊκά εκλέγονται οι εκπρόσωποι των εκλογικών μας σχημάτων σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Εν ολίγοις: ο ριζοσπαστικός δημοκρατικός ευρωπαϊσμός στην πράξη.
Φίλοι και σύντροφοι μας αποκαλούν αιθεροβάμονες, γιατί αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να αλλάξει. Μπορεί να έχουν δίκιο ότι η Ε.Ε. ίσως να έχει περάσει το σημείο μη επιστροφής. Δεν έχουν όμως δίκιο ότι είμαστε αιθεροβάμονες. Από την πρώτη μέρα λέμε ότι η Ε.Ε. είτε θα εκδημοκρατιστεί είτε θα διαλυθεί.
Προτείνουμε το ευρωπαϊκό Νιου Ντιλ (μια ολοκληρωμένη πρόταση οικονομικών τομών για την Ε.Ε. και το ευρώ) για να διασωθεί η Ε.Ε. μεταμορφωνόμενη σε Ενωση που αξίζει να διασωθεί. Ομως εμείς ετοιμαζόμαστε να αγωνιστούμε χέρι χέρι με τους δημοκράτες της υπόλοιπης Ευρώπης είτε η Ε.Ε. διαλυθεί είτε όχι. Αυτό είναι το εγχείρημα στο οποίο συσστρατεύονται το ΜέΡΑ25 και το DiEM25, επιλέγοντας τη στρατηγική ΕΝΤΟΣ & ΕΝΑΝΤΙΟΝ: Εντός της Ε.Ε. Εναντίον αυτής της Ε.Ε.!
Οπως προσθέτει ο Ζίζεκ στο μήνυμά του προς το ΜέΡΑ25:
«Δεν είμαστε ονειροπόλοι. Οσο οι πραγματικά ουτοπιστές κάθονται στις χοντρές τους πολυθρόνες στις Βρυξέλλες, εμείς είμαστε οι δρώντες της ευρωπαϊκής αφύπνησης».
Ερχόμενοι στην πιο αλύπητα χτυπημένη από την ευρωπαϊκή κρίση χώρα, την Ελλάδα μας, η θέση του ΜέΡΑ25 είναι καθαρή: Δεν προτείνουμε το Grexit, αλλά επιμένουμε ότι η χρεοδουλοπαροικία θα καταργηθεί είτε εντός είτε εκτός του ευρώ. Ο λαός μας πρέπει να πάψει να ασφυκτιά είτε διαλυθεί η Ε.Ε. είτε όχι. Δεν αναλωνόμαστε σε ευχολόγια και δεν χτίζουμε την ατζέντα του ΜέΡΑ25 σε εκθέσεις ιδεών για την Ελλάδα που θέλουμε. Χρόνος για χάσιμο και γενικολογίες δεν υπάρχει.
Καταθέτουμε επτά τομές-προαπαιτούμενα για τον τερματισμό της χρεοδουλοπαροικίας:
1. Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους με ύψος και ρυθμό αποπληρωμών που εξαρτώνται άμεσα από το ύψος και τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ.
2. Στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος (0%-1,5%) που καταργεί τη λιτότητα.
3. Αναδιάρθρωση «κόκκινων δανείων» από Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Μη Βιώσιμων Ιδιωτικών Χρεών, με 5ετές (ανανεώσιμο) μορατόριουμ πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
4. Μεγάλες μειώσεις φορολογικών συντελεστών: 15%-18% μέγιστος συντελεστής ΦΠΑ & φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κατάργηση της προπληρωμής φόρου και του φόρου «αλληλεγγύης» για εισοδήματα έως 30 χιλιάδες ευρώ.
5. Δημιουργία Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις δωρεάν συναλλαγές, και την χρηματοδότηση νέου προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας.
6. Σεβασμός σε μισθωτή εργασία και δημιουργική επιχειρηματικότητα: Τέλος το «μπλοκάκι» για μισθωτούς, ευέλικτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, 5χρονη απαλλαγή εισφορών για νέες επιχειρήσεις, ταβάνι το 50% των κερδών για το σύνολο ασφαλιστικών εισφορών & φόρων των επιχειρήσεων.
7. Μετατροπή ΤΑΙΠΕΔ σε αναπτυξιακή τράπεζα με εχέγγυο τη δημόσια περιουσία, οι μετοχές της οποίας θα εκχωρηθούν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι υπεύθυνες προτάσεις βέβαια δεν αρκούν. Οποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με υπεύθυνες προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Αρνησης δανειστών που δεν ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη της χώρας (ούτε καν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους). Το 2015 δεν θα επαναληφθεί.
Οι επτά υομές θα νομοθετηθούν άνευ διαπραγμάτευσης. Η «επίσημη» Ευρώπη πρέπει τότε να επιλέξει είτε να δρομολογήσει το Grexit ή να αποδεχθεί το νέο αναπτυξιακό πλαίσιο που χτίζουν οι επτά τομές.
Τα κόμματα του Μνημονιακού Τόξου (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ) μας λένε ότι το Grexit είναι το χείριστο που μπορεί να μας συμβεί. Αλλοι το θεωρούν βέλτιστη εξέλιξη.
Το ΜέΡΑ25 διαφωνεί και με τις δύο αυτές ιεραρχήσεις: το Grexit δεν είναι ούτε η χείριστη ούτε η βέλτιστη εξέλιξη. Η χείριστη εξέλιξη είναι αυτό που γίνεται σήμερα και το οποίο η τρόικα «γιορτάζει» ως «ανάκαμψη». Οσο για τις επτά τομές, αυτές είναι απαραίτητες για να αναπνεύσει η χώρα είτε εντός είτε εκτός του ευρώ. Να γιατί είναι αδιαπραγμάτευτες.
Info: Τη Δευτέρα αυτή, 26 Μαρτίου, στο θέατρο «Ιλίσια», σας περιμένουμε να συζητήσουμε τις θέσεις του ΜέΡΑ25 με θεματικές συζητήσεις από το μεσημέρι και την κεντρική εκδήλωση το βράδυ (18.00-21.00).
Οι θέσεις μας αυτές αποτελούν κόκκινο πανί για την ολιγαρχία μας. Ξέρουμε ότι θα αφηνιάσουν εναντίον μας. Εμείς στωικά και χωρίς πάθος, θα καλωσορίσουμε το μένος και τη χλεύη τους, θεωρώντας τα οιωνούς που δείχνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο.
Η ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜέΡΑ25 ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΙΛΙΣΙΑ. ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΣΥΝ-ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ. Για το πρόγραμμα της Συνδιάσκεψης, πατήστε εδώ.
March 23, 2018
Το πρόγραμμα της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης του ΜέΡΑ25, Δευτέρα 26η Μαρτίου
Στις 26 Μαρτίου στην Αθήνα, στο θέατρο Ιλίσια, προχωράμε στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη του ΜέΡΑ25, του ελληνικού κόμματος που ιδρύεται στο πλαίσιο του διεθνικού, πανευρωπαϊκού κινήματος DiEM25. Το πρόγραμμα περιέχει Συνέντευξη Τύπου το πρωί, τραπέζια αυθόρμητων συζητήσεων των μελών και φίλων από τις 12.οο το μεσημέρι, θεματικές ενότητες από τις 13.30 έως τις 18.30, και την κεντρική εκδήλωση από τις 18.30. Στις 20.00 θα μιλήσει στην Συνδιάσκεψη ο Γιάνης Βαρουφάκης.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
10:00 – 11:30 Συνέντευξη Τύπου
12:00 – 13:30 Τραπέζια αυθόρμητων συζητήσεων μελών ΜέΡΑ25 και DiEM25
Θεματικές Συζητήσεις (Με εισηγήσεις συντονιστών και συμμετοχή κοινού)
13:30 – 14:30 Υγεία & Παιδεία
14:30 – 15:30 Περιβάλλον και τοπικές δράσεις
15:30 – 17:00 ΜέΡΑ25: Οι προτάσεις οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του νέου κόμματος
17:00 – 18:30 DiEM25: Το διεθνικό κίνημα, μέρος του οποίου και το ΜέΡΑ25, που θα κατέβει στις Ευρωεκλογές του 2019 πανευρωπαϊκά. (Συμμετέχουν τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής του DiEM25)
Κεντρική Εκδήλωση
18:30 – 20:00 Ομιλίες μελών του DiEM25 από όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα
20:00 – 21:00 Ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη, συνιδρυτή του DiEM25 και γραμματέα του ΜέΡΑ25
Το ΜέΡΑ25 στο πλαίσιο του πανευρωπαϊκού διεθνικού κόμματος που δημιουργεί το DiEM25 με σκοπό την συμμετοχή σε πολλές χώρες ταυτόχρονα στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019
Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν ιστορική. Το DIEM25 έβαλε τις βάσεις για το πρώτο διεθνικό πολιτικό κίνημα που θα κατέβει στις ευρωεκλογές.
Έκτοτε, μηνύματα υποστήριξης από μέλη του κινήματος μας έχουν πλημμυρίσει! Και φυσικά το πολιτικό προσωπικό και τα μίντια του Κατεστημένου έχουν ρίξει τις πρώτες προειδοποιητικές βολές τους. Αρχίζουν να ανησυχούν. Και πρέπει να ανησυχούν.
Η στρατηγική μας για τους επόμενους μήνες έχει διττό στόχο:
Το Κίνημά μας, το DiEM25: Θα συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε και να ενδυναμώνουμε το κίνημα ώστε να περάσουμε το μήνυμά μας σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, να διευρύνουμε το δίκτυο των ακτιβιστών και εθελοντών μας και να συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στο Ευρωπαϊκό Κατεστημένο
Οι Εκλογικοί μας Βραχίονες: Θα συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια προοδευτική, διεθνική πολιτική δύναμη που θα είναι σε θέση να στηρίξει και να εκλέξει υποψήφιους που δεν είναι ούτε επιλεγμένοι, ούτε χρηματοδοτούμενοι από το Κατεστημένο, που θα προσδώσουν ειδικό βάρος στις πολιτικές μας προτάσεις.
Συζητώντας το ΜέΡΑ25 Στο Κόκκινο
Ακούστε την συνέντευξη εδώ. Ακολουθεί κείμενο-περίληψη των λεγόμενων σε αυτήν.
– Ευρωπαϊστές δηλώνουν όλοι, ρεαλιστές επίσης, για ανυπακοή μιλούν όλες οι πτέρυγες της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Τι έχετε να προσθέσετε στον πολιτικό χάρτη;
Η εκπροσώπηση της Αριστεράς από το ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή δεν εμφανίζει σημάδια ανυπακοής, ακριβώς το αντίθετο, από την 6η Ιουλίου 2015 έχουμε την “επίσημη” Αριστερά, την κυβερνώσα Αριστερά, να λέει “ναι σε όλα”. Είναι μία τεράστια επιτυχία των δυνάμεων του βαθέως κατεστημένου της Ευρώπης.
Το σλόγκαν της “υπεύθυνης ανυπακοής” δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Η ιδιαιτερότητα του νέου μας κόμματος, του ΜέΡΑ 25, είναι ότι δεν είναι άλλο ένα κόμμα. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός πανευρωπαϊκού κινήματος, του DiEM25 που ιδρύσαμε πριν δύο χρόνια στο Βερολίνο.
Ο στόχος μας αρχικά, στις επόμενες ευρωεκλογές, είναι να κατέβουμε πανευρωπαϊκά, με ένα μανιφέστο, ένα κατάλογο υποψηφίων, μία οργάνωση, ένα πραγματικά διεθνές, ευρωπαϊστικό, ριζοσπαστικό κόμμα.
Στα δικά μας, εάν πιστεύαμε ότι τον Αύγουστο βγαίνουμε από το μνημόνιο και τελειώνει η χρεοδουλοπαροικία, δεν θα είχαμε καμία όρεξη να ιδρύσουμε κόμμα. Δυστυχώς, η χρεοδουλοπαροικία μονιμοποιείται τον Αύγουστο του 2018 κιο ο λαός χρειάζεται μία εναλλακτική.
– Η οικονομική σας πρόταση είναι παραμονή στην ευρωζώνη ή έξοδο από αυτήν; Πώς είναι εφικτή η παραμονή με βάση μία σειρά από προτάσεις που κάνετε και φαίνεται δύσκολο να εφαρμοστούν;
Εάν πιστεύαμε ότι υπάρχει πιθανότητα εξόδου από την κρίση και ανάκαμψης για τα επόμενα 30 χρόνια, με τους όρους που έχουμε αποδεχθεί ως το 2060, δεν θα δημιουργούσαμε αυτό το κόμμα. Αλλά η πεποίθησή μας είναι ότι είναι αδύνατο. Όσο ισχύουν οι συνθήκες του μη βιώσιμου χρέους και της αυτοτροφοδοτούμενης λιτότητας που γεννάει, η ανάκαμψη δεν θα έρθει ποτέ και δεν θα υπάρξουν ανάσες στην Ελλάδα.
Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι παρά τα μέτρα λιτότητας θα έρθει η ανάκαμψη, που θα φέρει το τέλος της λιτότητας. Εμείς διαφωνούμε, παραμένουμε στην ίδια ανάλυση που κάναμε μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα πριν τον Γενάρη του 2015: ο τερματισμός της λιτότητας είναι προαπαιτούμενο για την ανάκαμψη.
Έχουμε μετρήσει επτά τομές που πρέπει να γίνουν άμεσα, για να υπάρξει οποιαδήποτε περίπτωση σοβαρής ανάκαμψης, είναι προαπαιτούμενες, αναγκαίες και βέβαια όχι ικανές συνθήκες. Αυτά πρέπει να νομοθετηθούν αύριο το πρωί και χωρίς αυτά δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης είτε εντός είτε εκτός ευρώ.
– Δηλαδή, το νόμισμα είναι δευτερεύουσας σημασίας για εσάς;
Ναι, απολύτως. Δεν προτείνουμε έξοδο από το ευρώ, θα έχει μεγάλο κόστος. Έχω χάσει πολλούς φίλους στην Αριστερά γιατί δεν ήμουν ποτέ υπέρ της εξόδου από το ευρώ.
Το να πιστεύουμε όμως ότι η έξοδος από το ευρώ είναι το χείριστο που μπορεί να συμβεί στη χώρα είναι η συνταγή που μας οδηγεί στην ερημοποίηση αυτής της χώρας. Γιατί οι δανειστές με μία απειλή Grexit σε εγκλωβίζουν σε αυτή την αποικία χρέους για τα επόμενα 30 χρόνια.
Το ζήτημα είναι πώς ιεραρχούμε τις τρεις εξής περιπτώσεις:
να γίνουν εντός της ευρωζώνης αυτά που πρέπει να γίνουν για να ανακάμψει η χώρα
Grexit
να μην γίνουν αυτά που πρέπει για να ανακάμψει η χώρα και να επεκταθεί η χρεοδουλοπαροικία και η ερημοποίηση εντός της ευρωζώνης
Από αυτά, θεωρώ ότι το τρίτο, αυτό που γίνεται σήμερα, είναι το χείριστο, το Grexit είναι το δεύτερο (καλύτερο ή χειρότερο) και βεβαίως βέλτιστη είναι μία επίλυση εντός της ευρωζώνης.
Πρεσβεύουμε τη νομοθέτηση αυτών των επτά τομών που θεωρούμε απολύτως απαραίτητες, χωρίς διαπραγμάτευση στο Eurogroup, χωρίς καμία συζήτηση σε επίπεδο Συνόδων Κορυφής. Και εάν το βαθύ κατεστημένο των Βρυξελλών αποφασίσει ότι σε αυτή την ιστορική συγκυρία, αυτά τα βασικά και πολύ μετριοπαθή πράγματα αποτελούν λόγο να μας εκπαραθυρώσουν από το ευρώ, ας το πράξουν. Θα τους κοστίσει 1 τρισ. ευρώ, νομίζω ότι δεν θα το πράξουν, αλλά η Ελλάδα θα είναι σε καλύτερη θέση εντός 12-18 μηνών και να το πράξουν.
– Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που ήσασταν και εσείς υπουργός, δοκίμασε την ανυπακοή, το έφτασε στα άκρα. Όταν το κατεστημένο σύστημα του ευρώ εκβίασε με την καταστροφή, επελέγη ένας επώδυνος συμβιβασμός…
Δεν υπήρξε απώδυνος συμβιβασμός, υπήρξε κατάρρευση και συνθηκολόγηση, οι δανειστές δεν συμβιβάστηκαν σε τίποτε. Δεν είναι επώδυνος συμβιβασμός το να παραδόσουμε τα πάντα.
-Εσείς σήμερα, τι θα διαλέγατε;
Σήμερα, θα διάλεγα αυτό που διάλεγα και τότε. Εκλεγήκαμε γιατί είχαμε συμφωνήσει η ηγετική ομάδα, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα (πριν γίνει πρωθυπουργός) ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να υπογράψουμε ένα νέο μνημόνιο που εμπεδώνει την χρεοδουλοπαροικία. Η κοινή μας κρίση ήταν ότι το Grexit είναι κάτι που θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε ως την τελευταία στιγμή, αλλά αν ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε είναι ένα νέο μνημόνιο, δεν θα το κάνουμε και ας μας πετάξουν έξω από το ευρώ.
Τι σημαίνει να δοκιμάσεις την ανυπακοή; Αυτό που έλεγα στον Τσίπρα και νόμιζα ότι είχαμε πλήρη συμφωνία, είναι ότι όταν πας σε μία τέτοια σκληρή σύγκρουση, οι δανειστές θα αποφανθούν τι θα πράξουν την τελευταία στιγμή, όχι στην αρχή. Θα σε φέρουν στα άκρα, θα δουν αν είσαι έτοιμος να αντέξεις, να λες ασταμάτητα “εμείς δεν υπογράφουμε, πετάξτε μας από το ευρώ”, και όταν δουν ότι είσαι διατεθειμένος να βγεις, τότε θα έρθουν με σοβαρές προτάσεις πραγματικού, έντιμου συμβιβασμού. Η ανυπακοή φαίνεται την τελευταία στιγμή. Αλλά από το Μάρτιο, Απρίλιο του 2015 και μετά, ο πρωθυπουργός μαζί με την ομάδα που παραμένει στα πράγματα έδωσε γη και ύδωρ. Η ανυπακοή δεν δοκιμάστηκε.
– Όταν παραιτηθήκατε, είπατε ότι “παραιτήθηκα ώστε να διευκολύνω τον πρωθυπουργό να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να φέρει πίσω τους βέλτιστους όρους που μπορούσε να φέρει. Όχι όμως και για να τους εφαρμόσουμε εμείς όποιοι και να ήταν”. Αυτό είναι αντίθετο με αυτό που μας λέτε τώρα.
Θέλω να σας θυμίσω την τραγωδία που ζήσαμε το βράδυ του δημοψηφίσματος, την εντιμότητα και γενναιότητα του λαού που κάτω από καταιγισμό τρομοκρατίας από ΜΜΕ και τρόικας ψήφισε 62% “ΟΧΙ”.
Όταν είδα τον πρωθυπουργό να μου λέει ότι “ήρθε η ώρα να συνθηκολογήσουμε”, μάλιστα χρησιμοποίησε την έκφραση “να παραδοθούμε”, εκείνη την ώρα είχα ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα.
Κατ’ αρχάς, δεν ήξερα πόσοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα συμφωνούσαν με τον πρωθυπουργό, δεν ήθελα να είμαι αυτός που βγαίνει τα μεσάνυχτα ή στις 4 το πρωί και λέει στον κόσμο ότι το “ΟΧΙ” θα γίνει “ΝΑΙ” αύριο το πρωί.
Αν διαβάσετε την ανακοίνωσή μου, σηματοδότησα στον κόσμο ότι πηγαίνουμε για συνθηκολόγηση, αλλά άφησα περιθώριο, ότι “ελπίζω ότι ο πρωθυπουργός θα κάνει το σωστό”.
Δεν περίμενα ότι ο κυβερνητικός πυρήνας θα συμμετείχε σε αυτό που συνέβη την επομένη το πρωί, με τα μνημονιακά κόμματα από την συντριπτική ήττα του της 5ης Ιουλίου να βρεθούν γύρω από το τραπέζι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ουσιαστικά όλοι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν το μνημόνιο που είχαμε υποσχεθεί ότι δεν θα ψηφίζαμε.
– Ο Σοσιαλιστής Μπενουά Αμόν πριν λίγες ημέρες είχε πει ότι τότε πολλοί δήλωναν φίλοι του Αλέξη Τσίπρα, αλλά στο τέλος τον αφήσαμε μόνο του. Εσείς συμφωνείτε ότι η ελληνική κυβέρνηση αφέθηκε πανευρωπαϊκά μόνη της να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που τελικά οδήγησε σε μία συνθηκολόγηση;
Σας μιλάω ευθαρσώς: Δεν υπολόγιζα σε κανέναν, ιδίως στους Σοσιαλδημοκράτες. Ήμουν απολύτως πεπεισμένος ότι οι Γάλλοι Σοσιαλιστές ή οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες θα ήταν οι τελευταίοι που θα μας βοηθούσαν. Η κοινή αίσθηση που είχαμε ήταν ότι εντέλει ο μόνος μας σύμμαχος σε αυτή τη σύγκρουση θα ήταν η λογική του Μάριο Ντράγκι και της Ανγκελα Μέρκελ, στην περίπτωση που έβλεπαν ότι είμαστε πραγματικά διατεθειμένοι να πάμε μέχρι και το Grexit.
Όταν χρωστάς 320 εκατ. ευρώ δεν έχεις καμία εξουσία, όταν χρωστάς 320 δισ. ευρώ, που μαζί με τα ιδιωτικά χρέη φτάνουν το 1 τρισ. ευρώ, τότε έχεις μία εξουσία, αλλά γίνεται αισθητή μόνο αν είσαι διατεθειμένος να την χρησιμοποιήσεις. Και τη χρησιμοποιείς μόνο όταν μέχρι το τέλος δείχνεις ότι το Grexit είναι τραγικό, αλλά λιγότερο κακό από αυτό που συμβαίνει όταν υπογράφεις παράδοση της χώρας στη χρεοδουλοπαροικία.
– Πού τοποθετείτε το νέο κόμμα σας, Είναι αριστερό, είναι κεντρώο, είναι σοσιαλδημοκρατικό; Δεν σας ενδιαφέρουν οι ταμπέλες; Με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Γεννήθηκα Αριστερός και θα πεθάνω Αριστερός και για την ακρίβεια Μαρξιστής. Στο DiEM25 όμως έχουμε μία σύγκλιση ανθρώπων από διαφορετικούς ιδεολογικούς ορίζοντες και παλαιότερες κομματικές τοποθετήσεις. Γιατί, όπως τη δεκαετία του ’30, έτσι και σήμερα, σε μία βαθιά ύφεση υπάρχει πεδίο δόξας λαμπρό για μία σύγκλιση Μαρξιστών, Δημοκρατών, Πρασίνων, ακόμα και Φιλελεύθερων που διαφωνούν με τις καθαρά αντι-φιλελεύθερες πολιτικές των δήθεν φιλελεύθερων ελίτ μας, στη βάση ενός minimum κοινού προγράμματος που έχει στόχο να σπάσουν τα δεσμά της τετραπλής χρεοκοπίας, κράτους, τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
– Θα έλεγε κανείς ότι θα μπορούσατε να συνεργαστείτε και με το ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα στο πλαίσιο του Προοδευτικού Φόρουμ…
Το Προοδευτικό Φόρουμ, «δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, είναι άνευ σημασίας συμμάζωξη διάφορων ταλαίπωρων σοσιαλδημοκρατών. Κι εγώ θα πήγαινα, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Είναι σαν να πάμε σε ένα καφενείο να κάνουμε μία συζήτηση χωρίς οποιαδήποτε συνεκτική σκέψη και πρόγραμμα.
– Στην Ελλάδα ποιον θα είχατε αντίπαλο, το ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία;
Στην Ελλάδα, ο μόνος μας αντίπαλος είναι ο καναπές, η αποπολιτικοποίηση πολιτικοποιημένων ανθρώπων που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, στη Δημοκρατία. Είναι άνθρωποι πολιτικοποιημένοι που βαθιά απογοητευμένοι απέχουν από τα κοινά. Αυτός είναι ο εχθρός μας: ο καναπές της πολιτικοποιημένης αποχής.
Υπάρχουν δύο τρόποι να συνεργάζεσαι, ο ένας είναι ο παραδοσιακός, παλαιοκομματικός, κάποιοι αρχηγοί κομμάτων, κάποιοι τέως υπουργοί, βουλευτές, πολιτευτές, βρίσκονται σε κάποια καφενεία και σπίτια και αποφασίζουν ότι πρέπει να συνασπιστούν, να κατέβουν μαζί στις εκλογές ή μετά να μοιράσουν οφίτσια. Μετά, ξύνουν το κεφάλι τους να βρουν τι θα προτείνουν στον λαό.
Ο δεύτερος είναι να γίνει συζήτηση επί του πρακτέου, τι πρέπει να γίνει σε αυτό τον τόπο. Εμείς έχουμε καταθέσει κάποιες προτάσεις, τις επτά τομές ,και μάλιστα λέμε ότι πρέπει να νομοθετηθούν χωρίς διαπραγμάτευση με την ευρωζώνη. Είμαστε απολύτως διατεθειμένοι να τις συζητήσουμε με οποιονδήποτε θέλει να τα συζητήσει μαζί μας και να κάνουμε μία συμφωνία στη βάση του πρακτέου, του τι πρέπει να γίνει.
– Μήνυμα ακροατή υπενθύμισε ότι το 2015 ο κ. Βαρουφάκης είχε δηλώσει «δεν θα πετάξουμε το παρόν πρόγραμμα, το 60%-70% θα το θέλαμε και εμείς. Το πρόβλημα είναι ότι του λείπουν πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις»
Δεν είχα πει αυτό, θα σας πω ακριβώς αυτό που είχα πει. Και δεν τα είχα πει μόνο εγώ. Μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, είχαμε σταθεί μπροστά στους βουλευτές και είχαμε πει ακριβώς τα ίδια πράγματα, ακριβώς τα ίδια λόγια, ότι “όταν πας για έντιμη συμφωνία, έντιμο συμβιβασμό, κάτι πρέπει να δώσεις και κάτι πρέπει να πάρεις”. Αν είχα τη δυνατότητα, το μνημόνιο θα το πέταγα στο καλάθι των αχρήστων ως είχε. Μετά από πολύ προσεκτική μελέτη του μνημονίου, όλων των παραγράφων του, την έκτη αξιολόγηση του δεύτερου πακέτου, κάθισα και το έβαλα κάτω. Στο 70% των άρθρων, ποσοτικά, δεν είχαμε μεγάλο πρόβλημα, μπορούσαμε να συνεννοηθούμε σε αυτά. Το τοξικό κομμάτι του μνημονίου, η αντικοινωνική, καταστροφική πολιτική, η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις του ξεπουλήματος, και βέβαια η αναδιάρθρωση χρέους που οι δανειστές αρνούνταν, ποσοτικά εμπεριέχονταν στο 30% του κειμένου.
Εμείς προσπαθούσαμε να δείξουμε διάθεση συμβιβασμού με την τρόικα χωρίς να συμβιβαστούμε στις “κόκκινες γραμμές” μας, τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά, τα πλεονάσματα, βεβαίως και το χρέος. Αυτή την εντολή είχαμε από τον λαό τον Γενάρη του 2015.
– Θα ακολουθούσατε και σήμερα αυτή την τακτική;
Πάντα. Όταν θέλεις να βρεις έναν συμβιβασμό, πρέπει να ξέρεις ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές σου και τι είσαι διατεθειμένος να δώσεις.
March 22, 2018
Hans Werner Sinn: Varoufakis acted very prudently and wisely to defend Greek interests
Perhaps the best known and respected conservative German economist, Hans-Werner Sinn (Munich University and for many years Chair of Ifo Institute), had this to say in reaction to the claims of various troika officials that I cost Greece billions of euros: “Yanis Varoufakis has acted very prudently and wisely to defend Greek interests… Arguing, conversely, that his policies cost the Greek state money is an absurd distortion of the truth.” Nothing upsets the troika functionaries more than a respected German economist, who advised a sequence of German governments over decades, exposing their campaign of vilification against me.
FULL STATEMENT BY PROFESSOR HANS-WERNER SINN (Munich University and formerly Chair of the IfO Institute)
Yanis Varoufakis has acted very prudently and wisely to defend Greek interests. Without his threat of introducing a parallel payments system (that could, ultimately, become the new currency that would have facilitated Grexit), the community of states would not have been willing to come up with a third rescue programme. He has saved the Greek state many billions of euros. Arguing, conversely, that his policies cost the Greek state money is an absurd distortion of the truth.
Yanis Varoufakis's Blog
- Yanis Varoufakis's profile
- 2452 followers
