Γιάννης Μακριδάκης's Blog, page 87

Άτυπη αναγνώστις

Πριν εκδοθεί ένα βιβλίο έχει αναγνώστες; Προφανώς ναι, κάποιους, των οποίων το κριτήριο εμπιστεύεται ο συγγραφέας και τους το διαβάζει ο ίδιος (ακροατές) ή τους το δίνει προς ανάγνωση, με στόχο να λάβει σχόλια και παρατηρήσεις αλλά και για να δει την αυθόρμητη αντίδρασή τους.

Προσωπικά την κατευχαριστήθηκα την αυθόρμητη αντίδραση των δύο ατύπων αναγνωστριών του νέου βιβλίου μου.

Η μία εξ αυτών, η φίλη Σοφία Λαμπίκη ανήρτησε κατόπιν στο φβ και το παρακάτω κείμενο:

Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει…;;;;;;;;;;;;
Ο ευειδής και εταίρος εν ζωή Γιάννης Μακριδάκης συνέγραψε νέον πόνημα.

Εις γλώσσαν λατρευτήν,και υπ΄εμού συχνώς χρησιμοποιούμενη, εργαλείον ούσα προς ευτελισμόν και διαπόμπευσιν των κρατούντων,των ασαλεύτως στηριζόντων το σύστημα.

Πού βαίνομεν μετά θάνατον;

Ποίοι οι διαχειρισταί της νεκρής σορού μας;

Αναμείνατε την έκδοσιν του νέου βιβλίου του.

Εγώ, σπανίας τύχης άνθρωπος, το ανήγνωσα ήδη αλλά ετέρας πληροφορίας δεν δύναμαι να δώσω εις άλλους πτωχούς,θνητούς αναγνώστας.

Το τέλος του υπαρκτού καταναλωτισμού

Αυτό ακριβώς ζει η Ελλάδα την τρέχουσα ιστορική περίοδο. Ακολουθεί βεβαίως όλος ο δυτικός κόσμος, όλες οι επί χρόνια διαμορφούμενες καταναλωτικές κοινωνίες και κράτη.

Κάθε καθεστώς που παραπαίει, πόσω μάλλον ο υπαρκτός καταναλωτισμός μετατρέπεται σε τυραννικό για ολοένα και ευρύτερες ομάδες πληθυσμού των ανθρώπων που το ενσαρκώνουν.

Η ανθρωπότητα των καταναλωτών αποπροσανατολισμένη εντελώς λόγω της αντιστροφής των όρων και των αξιών επί των οποίων πορεύεται στην καθημερινή της ύβρη, είναι καταδικασμένη να βιώσει τις συνέπειες των πράξεών της πλέον.

Κι έχουμε απομείνει κάποιοι να απορούμε ακόμη ειλικρινά πού πήγε τόση γνώση, τόσος πολιτισμός και τόση επιστημοσύνη. Πώς μπορεί να πορεύεται έτσι αυτό το ον το τέλειο. Από τη μια να μελετά το Χάος και να γνωρίζει με τεκμηρίωση απόλυτη ότι κάθε του κίνηση, ακόμη και ανεπαίσθητη, η οποία εκβιάζει τους ρυθμούς της φυσικής ανάπτυξης, διαταράσσει το σύμπαν και επιφέρει συνέπειες πολλαπλάσιες απ’ αυτού και από την άλλη να την αγνοεί όλην αυτή τη γνώση και να αυτοκαταστρέφεται.

Αυτό που με θλίβει όμως, και το νιώθω κάθε σούρουπο στην βόλτα μου, όταν από τα γύρω δέντρα φτεροκοπούν και φεύγουν τα πουλιά τρομαγμένα από τα βήματά μου, είναι ότι καταστρέφει όλα τα άλλα πλάσματα πριν απ’ αυτόν. Τα πλάσματα της φύσης, που είναι όχι μόνο αθώα της ύβρης του της υπέρτατης αλλά και που βιώνουν την ζωή με τρόπο, τον οποίον θα έπρεπε αυτός να διδαχθεί.

Κυλάει το ποταμάκι

Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί παίζουν μέχρι το 90′και παίρνουν το παιχνίδι στο τέλος, εκεί που νόμιζε ο αντίπαλος ότι τους είχε νικήσει. Προφανώς με τον ίδιο τρόπο παίζουν και στην πολιτική.

Μην κάνετε Χριστούγεννα βέβαιοι ότι πάμε σε εκλογές. Μπορεί να μην είναι αρκετοί οι άρτι ξεβρακωθέντες συν 8 αναξιοπρεπείς αλλά έχει ακόμη κι άλλους από πίσω που αναμένουν τη σειρά τους, την τελευταία ευκαιρία τους για να ξεβρακωθούν κι αυτοί απροκάλυπτα και πανηγυρικά πλέον διότι μέχρι σήμερα το κάνανε συγκαλυμμένα. Μέχρι τη λήξη του το παιχνίδι ακόμη θα παίζεται, τίποτε δεν θα ‘χει τελειώσει.

Δεν συζητώ βεβαίως καθόλου για τους εκπροσώπους της νεοελληνικής ιδιοτέλειας, αμορφωσιάς και εθελοδουλίας, τους συσπειρωμένους γύρω από την συγκυβέρνηση, ούτε για τους ναζί που έβγαλαν μέσα από τα σπλάχνα τους, δεν με ενδιαφέρουν διόλου όλοι αυτοί, απαξιώ κιόλας.

Συζητώ όμως, αν και δεν τους έχω σε καμία υπόληψη κι αυτούς, αλλά το κάνω μόνο και μόνο για λόγους αριστερής (αυτο)κριτικής, για τους γελοίους και θλιβερούς συνάμα φθηνούς πολιτικάντηδες, τους αναδυόμενους με αριστερή ρητορική και ιδεολογία, τους απολύτως όμως ομοίους των προηγούμενων και τους οποίους έφεραν στο προσκήνιο και ανέδειξαν μέσα από την τραγική τους ανεπάρκεια τα “κόμματα της Αριστεράς”.

Μετά και από την τρίτη ψηφοφορία, μετά από την οριστική πλέον λήξη του αγώνα αυτού, όταν θα μετρηθούν για τελευταία φορά τα κουκιά και θα δούμε αν νίκησαν ξανά στο 90 οι Γερμανοί ή όχι, τότε, εκτός όλων των άλλων που θα επακολουθήσουν, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ και σε κάτι δικό μου προσωπικό, το ότι θα κριθεί δηλαδή επακριβώς πόσο τοις εκατό ρεαλιστικό ήταν το προ δύο ετών άρθρο μου, το σχετικό με τον δημαρίτη και τον χρυσαυγίτη και θα μας πάρει ήσυχους το ποταμάκι ύστερα…

ΥΓ

Οι όμοιοί τους αναξιοπρεπείς και ανακόλουθοι, οι οποίοι βρίσκονται στην κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα και ψηφίζουν τώρα παρών μόνο και μόνο επειδή αναμένουν να πιάσουν τα πόστα τα καλά της επόμενης κυβέρνησης, θα ξεβρακωθούν οπωσδήποτε κι αυτοί εν καιρώ…

 

Ευτυχής ημέρα

Σήμερα απέστειλα στην εκδότριά μου και στους συνεργάτες της των εκδόσεων της Εστίας το άρτι περατωθέν μυθιστόρημά μου με τίτλο: Αντί Στεφάνου.

Τους το έθεσα ως επισυναπτόμενο έγγραφο της κάτωθι επιστολής:

“Σας αποστέλλω μυθιστόρημα τι με τίτλο Αντί Στεφάνου, το οποίον, εντός της κεφαλής μου τριγυρίζον εκ του προπαρελθόντος Οκτωβρίου και κατόπιν αρκετών παντελώς αποτυχημένων προσπαθειών μου όπως το αποτυπώσω εγγράφως, λόγω τού ότι αναζητούσα ύφος τι πρωτότυπο προς απόδωσιν αυτού, ώστε να μην μου είναι ανιαρή, ως να αποτελεί επανάληψη, η διαδικασία της συγγραφής, αναζήτηση η οποία μέσω πλείστων και ανεπιτυχών πειραματισμών απέβαινε συνεχώς άκαρπος, οπότε και ακύρωνα την συγγραφή αυτού είτε σε πρώιμα, είτε όμως φορές τινές και σε πολύ προχωρημένα στάδια, καταφθάνων ούτω εν τέλει μετά σελίδος λευκής ο παρελθών Σεπτέμβριος του 2014, την 21η ημέρα όμως του οποίου, την επομένη του Αγίου Ευσταθίου δηλαδή και άμα τη αναχωρήσει της προσφιλούς μου Στάθιας εκ του Ροδώνα με προορισμό την Αθήνα, όπου και διέμεινε επί μήνα πλήρη και πλέον, κατόρθωσα επιτέλους όπως κατακτήσω το τόσον επιθυμητό ύφος, το οποίον αναζητούσα διακαώς και άρχισα πυρετωδώς την συγγραφή αυτού, συνεπώς και την αποσυμπίεση του νου και της ψυχής μου.
Η εν λόγω συγγραφή διεκόπη στα μέσα Οκτωβρίου για μία εβδομάδα, ένεκα της εν Αθήναις και Καρπενησίοις μεταβάσεώς μου προς χάριν εκδηλώσεων τινών, επανήρχισε άμα τη επιστροφή μου στη Βολισσό, επαναδιεκόπη επί δεκαήμερον στις αρχές του παρελθόντος Νοεμβρίου ένεκα της επιπόνου διαδικασίας της ελαιοσυλλογής, επανήρχισε κατόπιν και επαναδιεκόπη για τελευταία φορά επί δεκαήμερον επίσης, λόγω της μεταβάσεώς μου σε εκδηλώσεις εις Ξάνθη, Καβάλα, Τρίκαλα, Βόλο και Θεσσαλονίκη, επανήρχισε δε τέλος, άμα την τελική εξ όλων αυτών των ταξιδίων επιστροφή μου στο χωριό, όπου και τελείωσε σήμερα, ημέρα Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014, παραμονή της δευτέρας και προφανώς αγόνου επίσης, ως και η πρώτη απέβη, ψηφοφορίας της Βουλής προς εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Με τις εγκάρδιες ευχές μου όπως διέλθει ο καθείς από εσάς προσωπικώς και οικογενειακώς, καθώς και όλοι μας ως οικογένεια της Εστίας, καλές εορτές και ένα πλήρες δημιουργιών και Τέχνης υψηλής νέος έτος 2015″


Ελπίζω ότι θα υπάρχει η Ελλάδα και όλοι εμείς, προσωπικά και συλλογικά έως ότου θα τυπωθεί και θα κυκλοφορήσει το νέο, δέκατο στην σειρά βιβλίο μου (όγδοο λογοτεχνικό), το οποίο είναι πολύ διαφορετικό σε τρόπο γραφής από όλα τα προηγούμενα.
Κατόπιν της εξαντλητικής καθημερινής από ώρα 5πμ έως περίπου 9μμ ενασχόλησής μου με την συγγραφή καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα, επανέρχομαι από αύριο στις περί της γης εργασίες μου, αναμένοντας την έκδοσή του και την επικοινωνία του με εσάς, που με τιμάτε ως αναγνώστες των βιβλίων μου.
Μέχρι τότε είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε και να υπομένουμε τις συνέπειες, τις οποίες επιφέρει εμμέσως αλλά και άμεσα στην προσωπική και την συλλογική ζωή μας καθώς και στην πατρίδα μας, με την έννοια των φυσικών της τοπίων και πλασμάτων, ο περιβάλλων όλους μας πολιτικός βόρβορος, ο κατ’ εικόνα και ομοίωση φυσικά της νεοελληνικής κοινωνίας συσταθείς και υφιστάμενος, σπέρνοντας ταυτοχρόνως ο καθένας από μας με τον λόγο, την τέχνη και την καθημερινή του πρακτική σπόρους αξιοπρέπειας,ώστε να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν και όσο το συντομότερο, συλλογικά την συνειδητότητα  ως πλάσματα φυσικά.

Η ύστατη ώρα

Ο βόρβορος αναταράσσεται λόγω του ότι οι δυσώδεις πολιτικοί εκπρόσωποι των καταναλωτών προσπαθούν απεγνωσμένα να διασώσουν τα τομάρια τους την ύστατη ώρα της πολιτικής τους υπόστασης.

Θα είναι ακόμη πιο δυσώδεις και θλιβεροί όταν καταφθάσει, οσονούπω, για τον καθένα και η ύστατη ώρα της φυσικής του υπόστασης, την οποίαν προφανώς και απολύτως εμφανώς έχουν εδώ και χρόνια λησμονήσει, κοιτάζοντας αφ’ υψηλού την ζωή, τον άνθρωπο και όλα τα άλλα πλάσματα, ως κλασσικοί αμόρφωτοι και υπέρμετρα ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς σπουδαίους και υπεράνω όλων επειδή κατέχουν δήθεν δύναμη εκ θέσεως πολιτικής ή συσσώρευσης κουπονιών χρηματικών.

Παρακολουθούμε, αυτόν τον καιρό της πλήρους κατάρρευσης των πάντων, τον επίσημο και δημόσιο εξευτελισμό τού ούτως ή άλλως ευτελούς εξ ορισμού αξιακού συστήματος, το οποίο συμπαρασύρει μαζί του κάθε μικρόνου ανθρωπάκι- πολιτικάντη καταναλωτή του συρμού που το ενσαρκώνει.

Αναμείνατε εξελίξεις και άλλες πολύ σύντομα. Μόνον ο θάνατος αλλάζει τις γενιές των ανθρώπων και τις ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας επί της γης.

Νομοτελειακά, όποιος ασχολείται καθημερινά με το χρήμα, όποιος άλλη μέριμνα δεν ασκεί παρά μονάχα σπαταλάει ενέργεια για να το αποκτήσει, να το συσσωρεύσει, να το κυκλοφορήσει, να το κρύψει από λογαριασμό σε λογαριασμό και από τράπεζα σε τράπεζα, να εξαγοράσει συνειδήσεις και ανθρώπους ως εμπορεύματα, να εξαγοραστεί, όποιος το προσκυνάει και το σκέφτεται ολημερίς σαν θεό και όχι σαν εργαλείο, πεθαίνει πλήρης τρόμου, λόγω του ότι έχει χάσει ήδη τη ζωή απασχολούμενος με τόσα άλλα ανούσια και τοξικά πλην αυτής, έχει δε θρέψει και ποτίσει εαυτόν με τόσα απορρίμματα υλικά, νοητικά και συναισθηματικά αγορασμένα με το ίδιο αυτό το χρήμα, ώστε δεν το πιστεύει το ξαφνικό άγγελμα πως η ζωή του, η δική του μοναδική ζωή και ύπαρξη τελείωσε, τέρμα, πάπαλα, ούτε τα κουπόνια, με οποία τόσα χρόνια έπαιζε, τον σώζουν πια, ούτε οι θέσεις εξουσίας επί της ζωής των άλλων ανθρώπων και πλασμάτων καθιστούν αθάνατο και άτρωτο το σάπιο του σαρκίο καθώς και το αρρωστημένο και κενό, παρ’ όλες τις σπουδές σε ανώτατα ιδρύματα των αγορών κρανίο του, το μόνο που ίσως μπορεί να πιστέψει την ύστατή του ώρα πια, αναξιοπρεπής και θλιβερός επαίτης της ζωής ως έχει καταντήσει, είναι ότι τόσα χρόνια αυτοκτονούσε μέρα με την ημέρα ενώ ήταν βέβαιος ότι ζει και ότι εξουσιάζει…

Πηγαδάκια βουλευτών

Όλα τα διαδικτυακά ΜΜΕ, καθεστωτικά και αξιοπρεπή έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό στον σχολιασμό τους περί των εξελίξεων, οι οποίες έλαβαν και θα λάβουν χώρα μετά την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ:

Τα περιβόητα “πηγαδάκια βουλευτών”

Η έκφραση αυτή, την οποία μεταχειρίζονται στον λόγο τους άπαντες οι της κοινοβουλευτικής αποστολής εντεταλμένοι και η οποία περνάει δίχως φαντάζομαι να αγγίζει διόλου την συνείδηση της πλειονότητας αυτών και των ακροατών ή των αναγνωστών τους, είναι μεγαλειώδης, τόσον όσο η ζωή, η οποία, ταυτοχρόνως ενώ ασχολούμαστε, ασυνείδητα κιόλας, με όλα αυτά τα υποκατάστά της, μας διαφεύγει εντελώς.

Η εικόνα και μόνο η οποία παράγεται από την εν λόγω φράση στη γέννησή της, είναι μαγευτική.

Άνδρες και γυναίκες ιστάμενοι κυκλικά γύρω από ένα πηγάδι, γερμένοι όλοι κάπως εμπρός και έχοντες απολύτως την προσοχή τους στραμμένη προς το κέντρο του, συζητούν περί της ζωής και του βίου τους, την ίδια ακριβώς στιγμή κατά την οποία ανασύρουν με τους κουβάδες τους την ίδια την Ζωή από μέσα του.

Από την εποχή που μία τέτοια εικόνα ανθρώπων περιγράφηκε λογοτεχνικά ως πηγαδάκι, φτάσαμε σιγά σιγά στην σύγχρονη εποχή μας, κατά την οποία η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων είναι πλέον καταναλωτές, το μόνο που γνωρίζουν δηλαδή περί νερού είναι ότι τρέχει από τη βρύση του νεροχύτη τους, όσο δε περί πηγαδιών την λογοτεχνική τους και μόνον υπόσταση, και μάλιστα στην πιο φθηνή της σύσταση και εκδοχή, αυτή των πολιτικών, ατόμων και άρθρων, αντιστοίχως.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τον οποίο οι σύγχρονοι καταναλωτές έχασαν εντελώς κάθε επαφή τους με την κυριολεξία ως προς το νερό και το πηγάδι και έγιναν έτσι εντελώς ανίκανοι ακόμη και να αντιληφθούν τη λογοτεχνική αυτή μεταφορά στην καθημερινότητά τους, πόσω μάλλον το μεγαλείο της, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, έχουν καταστεί ανίκανοι να αντιληφθούν και τη ζωή στον καθημερινό τους βίο, διότι σιγά σιγά την μετέφεραν κι αυτή, όχι όμως λογοτεχνικά πλέον αλλά στην κυριολεξία δυστυχώς, από τον ρεαλισμό και την μαγεία του οικοσυστήματος στην ουτοπία και την απαξία του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Με άλλα λόγια όποιος διαβάζει ή ακούει σε χρόνο ανύποπτο την φράση “πηγαδάκια βουλευτών” αλλά την προσπερνάει αδιάφορα εντελώς, δίχως να πλάσει ούτε μία εικόνα μέσα του, μάλλον θα είναι καλό να επαναπροσδιοριστεί ως άνθρωπος για να αλλάξει ο κόσμος και να μην περιμένει μόνο να ψηφίσει και να αναθέσει την ευθύνη του αλλού.

Όποιος δε, βλέπει εμπρός του βουλευτές να συζητούν και τους χαρακτηρίζει ως πηγαδάκι, είτε είναι αγιάτρευτα ρομαντικός, συνεπώς τελείως αταίριαστος και απροσάρμοστος σε περιβάλλοντα στα οποία συχνάζουν πολιτευτές, είτε χρησιμοποιεί και αυτός ασυνείδητα το μεγαλείο της ζωής, κάνοντας φθηνή τέχνη και δίχως καν να το συνειδητοποιεί.

Ευχαριστώ τον αναγνώστη ΔΚ για την αποστολή του συγκλονιστικού αποσπάσματος που ακολουθεί:

 

Αντί Στεφάνου

Αχάραγες εγέρσεις, ξυπνάς γι’ αυτό και μόνο, είναι η ένδειξη ότι κάτι σου συμβαίνει εξαιρετικό. Όπως ο έρωτας, γεμίζει το κεφάλι σου και δεν έχεις μυαλό για τίποτα παραέξω, γεμίζει την ψυχή σου, τη μέρα σου ολόκληρη και σε αιχμαλωτίζει.

Στο χωράφι έχει φουντώσει η ξινίθρα και απειλεί να πνίξει τα φυτά, αφού πηγαίνω εδώ και πολύν καιρό σαν κλέφτης, μονάχα το πρωί για να συλλέξω την τροφή μου και φεύγω, επιστρέφω γρήγορα στο κείμενο.

Σαν την κλωσσού, που σηκώνεται απ’ τ’ αυγά της για λίγα λεπτά, να ξεπιαστεί, να φάει και να δροσιστεί, ένστικτο αυτοσυντήρησης, μόνο αυτό την οδηγεί, και βέβαια το Χρέος της, κάθεται πάλι γρήγορα, ταμένη ως από μια προαιώνια Αποστολή να βγάλει τα πουλιά, να συνεχίσει τη ζωή.

Η Τέχνη δεν πτοείται απ’ όλα αυτά τα ανούσια της καθημερινότητας εντός του απαξιωμένου και πλάνου μας συστήματος, δεν επηρεάζεται διόλου απ’ την καθίζηση της αγοράς, από την οικονομική συμπίεση και ανέχεια, είναι υπεράνω αυτών, σε σύμπαντο παράλληλο, άχρονη και διαχρονική, κτήμα όλων των ανθρώπων

Δεν φυλακίζεται η Τέχνη σε σκέψεις εφήμερες ιδιωτικές και σε φοβίες ανθρώπινες, βρίσκει πάντα τον Τρόπο και βέβαια τον Λόγο για να υπάρξει…

 

ΥΓ

“Απόλαυση δεν είναι το να γράφεις αλλά το να έχεις γράψει”

Κολτές

Η πραγματικότητα αντεστραμμένη:Ανάπτυξη vs Λιτότητα

Μας απομένουν μόλις 60 χρόνια καλλιέργειας…

Αυτός είναι ο τίτλος προσφάτως δημοσιευμένου άρθρου, το οποίο στηρίζεται σε επιστημονικές έρευνες και διαπιστώσεις.

Προ ημερών, ευρισκόμενος στα Τρίκαλα συνειδητοποίησα την ερημοποίηση του θεσσαλικού κάμπου λόγω της εντατικής γεωργίας, των μονοκαλλιεργειών και της ανεξέλεγκτης υδρομάστευσης για την άρδευση αυτών, ανέφερα δε αυτή την εντύπωσή μου σε συνέντευξη στην τοπική τηλεόραση και μου την επιβεβαίωσαν αμέσως τηλεθεατές οι οποίοι ζουν το πρόβλημα αυτό καθημερινά.

Η φυσική καλλιέργεια της γης αποτελεί την μόνη προοπτική ζωής για την ανθρωπότητα και γίνεται αυτό ολοένα πιο εμφανές.

Η αλλαγή στάσης ζωής από τον καθένα από μας προσωπικά, η καλλιέργεια της φυσικής μας υπόστασης και όχι πλέον της καταναλωτικής, η πορεία μας προς μία αντάξια του μεγαλείου της ύπαρξής μας πολιτισμένης και υγιούς ζωής, η ένταξή μας με τον νου και με το σαρκίο μας εντός οικοσυστήματος πλάι στα άλλα πλάσματα με τα οποία συναποτελούμε το θαύμα του Κόσμου αποτελούν ταυτόχρονα Άσκηση Φυσικής και μόνη διέξοδο.

Κυβέρνηση Αριστεράς

Όποιος έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί όσο το δυνατόν από ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης και να επεξεργάζεται λογικά τα δεδομένα της συνθήκης, την οποίαν βιώνουμε αυτή την εποχή, τα βασικότερα των οποίων είναι η αδιάλλακτη στάση των δανειστών και η εμμονή τους σε νέα ισοπεδωτικά μέτρα, δεν μπορεί παρά να δει τα εξής ενδεχόμενα για το άμεσο μέλλον:

1. Οι δωσιλογικές κυβερνήσεις οι οποίες εγκλώβισαν τη χώρα στις δανειακές συμβάσεις, στα μνημόνια και στο αγγλικό δίκαιο, μετακυλίοντας το χρέος που δημιούργησαν οι πολιτικές τους στις πλάτες των πολιτών, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι άμοιροι ευθυνών, θα συνεχίσουν να υφίστανται με υπερψήφιση ΠτΔ από τους απαραίτητους φιλοτομαριστές με δήθεν θεωρητικό υπόβαθρο, ώστε να ολοκληρώσει κατόπιν το έργο της.

2. Η Αριστερά θα έρθει στην κυβέρνηση κατόπιν εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ, οπότε θα βρεθεί εξαρχής αντιμέτωπη με την αδιαλλαξία και την σκληρή στάση των δανειστών και μάλιστα έχοντας πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή της ώστε να αλλάξει πλεύση.

Επειδή το πρώτο ενδεχόμενο μού είναι προσωπικά τελείως αδιάφορο προς σχολιασμό λόγω του ότι αφενός το έργο το έχουμε ματαδεί πολλές φορές, αφετέρου δε διότι απαξιώ να ασχολούμαι με αμόρφωτους και μηδενικής συναισθηματικής τουλάχιστον νοημοσύνης, παρωχημένους πολιτικάντηδες, θα πω λίγες σκέψεις επί του δεύτερου σεναρίου.

Βασικά την Αριστερά την αναγράφω στο παρόν άρθρο δίχως εισαγωγικά μόνο και μόνο διότι είναι όντως αριστερότερα σε σχέση με την ακροδεξιά που κυβερνάει μεταλλάσσοντας τα προσωπεία της επί πέντε τουλάχιστον έτη, παρόλο που τρέφει στον κόρφο της κι αυτή κάθε είδους όμοιο με τους δεξιούς πολιτικάντη, από επενδυτές σε πολυεθνικές του θανάτου και της απόλυτης καταστροφής του οικοσυστήματος μέχρι ρηχούς τω πνεύμα αδιάφορους αλλά και μέχρι γελοίους, οι οποίοι εξευτελίζουν αγώνες και αγωνιστές, θέλω όμως να ελπίζω ότι όταν θα έρθει η στιγμή της τελικής αναμέτρησης με την κρίση και το αδιέξοδο, θα χαράξει πορεία διαφορετική, πορεία αξιοπρέπειας και όχι αναξιοπρεπούς και προδοτικής αναδίπλωσης όπως ο προκάτοχος αυτής πρωθυπουργός το ίδιο κιόλας βράδυ των εκλογών, οπόταν και έπαθε, προφανώς εκ της κωλοτούμπας αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.

Με δεδομένο λοιπόν ότι η Αριστερά θα βρεθεί αμέσως εμπρός στο αδιέξοδο, θα πρέπει κατά την άποψή μου να προβεί σε κάποιες ενέργειες, τις οποίες όμως επιβάλλεται να γνωστοποιήσει από πριν τις εκλογές στον ελληνικό λαό ώστε να λάβει την εντολή για αυτές, έστω και ως πλαν μπι, που λένε οι καπιταλιστές.

Αυτές οι ενέργειες, οι οποίες θα πρέπει εκκινήσουν ταυτόχρονα και άμεσα δεν είναι άλλες από:

1. Καταγγελία και ακύρωση όλων των αποφάσεων των τελευταίων ετών οι οποίες έθεσαν την χώρα υπό την ομηρεία της Τρόικας και των μνημονίων, του αγγλικού δικαίου, ήτοι τις αποφάσεις ένταξης και αποδοχής δανείων καθώς και μεσοπροθέσμων κλπ, οι οποίες δεν υπερψηφίστηκαν από τα 2/3 της Βουλής, ούτε είχαν τεθεί προεκλογικά στον ελληνικό λαό από τις υποψήφιες κυβερνήσεις ώστε να νομιμοποιηθούν κατόπιν, άνευ δημοψηφίσματος να τις λάβουν και να τις εφαρμόσουν. Κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται βεβαίως και μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το οποίο ούτως ή άλλως δημιουργήθηκε κάποτε για να κατασκευάσει πελάτες των κάθε είδους βιομηχανιών της δύσης, νέες αγορές προς εξαγωγή των προϊόντων τους άρα το χρήμα επέστρεψε πάλι στις οικονομίες αυτές σχεδόν στο σύνολό του εκτός ίσως από τις μίζες.

2. Άμεση χρήση κάθε διαθέσιμου οικονομικού πόρου αλλά και κάθε πόρου που θα εισπραχθεί από την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου προς ανακούφιση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης που διέρχεται η χώρα.

3. Απόδοση δικαιοσύνης με ό,τι σημαίνει αυτό για όσους όλα αυτά τα χρόνια προέβησαν σε πολιτικές ενέργειες ή παραλείψεις που ενέχουν ευθύνες ποινικές, αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος στην χώρα, παράδοση στην δικαιοσύνη όλων όσων καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού και βρίσκονται σε διάφορες λίστες αναγεγραμμένοι και προστατευμένοι ως τώρα.

4. Χάραξη νέας πολιτικής μακροπρόθεσμου σχεδιασμού με επανάστηση του αξιακού συστήματος των πολιτών και της χώρας, με επανακαθορισμό του ορισμού του πλούτου βασικά, τον οποίον αποτελούν οι φυσικοί πόροι της χώρας και όχι το χρήμα των αγορών. Μόλις επανακαθοριστεί ο πλούτος και οι αξίες μας, θα ανοίξουν οι δρόμοι για τις άλλες πολιτικές, αυτές της σμίκρυνσης και όχι πλέον του καταστροφικού γιγαντισμού, αυτές του σεβασμού στη ζωή, στη φύση και στα έργα των ανθρώπων, αυτές της αποαστικοποίησης και του αντικαταναλωτισμού, αυτές της δημιουργίας ενός μεγάλου αναπτυξιακού μετώπου αποτελούμενου από πολλά μικρής και μέσης κλίμακας αναπτυξιακά έργα σε κάθε τόπο, σε κάθε μικρό παράδεισο αυτής της πατρίδας.

Το νόμισμα, είτε είναι το ευρώ είτε οποιοδήποτε άλλο δεν αποτελεί πλούτο από μόνο του, απλά απαριθμεί αυτόν. Πλούτο αποτελούν οι άνθρωποι, οι φυσικοί πόροι, η ενέργεια, η ίδια η χώρα την οποίαν κλέβουν από τους μελλοντικούς κατοίκους της εδώ και χρόνια αδίστακτοι και αναίσχυντοι πολιτικοί και την παραδίδουν στους εντολείς τους, στον γιγαντισμό και στο ανήθικο και καταστροφικό κεφάλαιο των αγορών.

Μια κυβέρνηση Αριστεράς χωρίς εισαγωγικά επιβάλλεται λοιπόν βραχυπρόθεσμα να αναχαιτίσει την ανθρωπιστική κρίση, να αμφισβητήσει το σύστημα και να φέρει δικαιοσύνη στη χώρα, μεσοπρόθεσμα δε να αλλάξει όραμα, ορισμούς και όρους πολιτικής.