Vasileios Diakovasilis's Blog, page 15

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε....

Εμ, δεν μάθαμε ακόμα....15 Ιαν 2016
Και να αδερφέ μουπου μάθαμε να κουβεντιάζουμε     
ήσυχα, ήσυχα κι απλά. 
Καταλαβαινόμαστε τώρα 
δε χρειάζονται περισσότερα. 

Κι αύριο λέω θα γίνουμε 
ακόμα πιο απλοί. 
Θα βρούμε αυτά τα λόγια 
που παίρνουνε το ίδιο βάρος 
σ' όλες τις καρδιές,  
σ' όλα τα χείλη,  
έτσι να λέμε πια 
τα σύκα σύκα 
και τη σκάφη σκάφη. 

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι 
και να λένε: 
"Τέτοια ποιήματα 
σου φτιάχνω εκατό την ώρα". 
Αυτό θέλουμε κι εμείς. 
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε 
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,  
απ' τον κόσμο. 
Εμείς τραγουδάμε 
για να σμίξουμε τον κόσμο.

Θυμάμαι, όταν πρωτάκουσα αυτό το ποίημα του Ρίτσου, μελοποιημένο από τον Χρήστο Λεοντή και τη φωνή του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Η πτώση της δικτατορίας ήταν σχετικά πρόσφατη, η δημοκρατία ήταν και πάλι παρούσα στη χώρα μας αλλά τα λόγια αυτού του ποιήματος δεν έδεναν με αυτό που ζούσαμε.Σίγουρα κουλτούρα διαλόγου δεν είχαμε, κανένας δεν συζητούσε με ηρεμία, όλοι διεκδικούσαν το αλάθητο, τη μοναδική αλήθεια, ο καθένας προσπαθούσε να επιβάλει την άποψη του στον άλλο. Με οποιονδήποτε τρόπο! Με τη δύναμη της φωνής, με τη βία, με κλακαδόρους, με... Δυστυχώς ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά... ακόμα στο ίδιο νηπιακό στάδιο είμαστε. Η ανταλλαγή επιχειρημάτων αποτελεί πολυτέλεια. Όσο για τη σύνθεση απόψεων, ας μην μιλήσουμε καθόλου. Το βιώνουμε σε κάθε πτυχή της πολιτικής μας ζωής και ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας, στον οποίο δραστηριοποιούμαι. Εθνικός διάλογος για την Παιδεία!!!! Γίνεται για πολλοστή φορά στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Το ωραίο(!) είναι ότι η πολιτεία έχει θεσπίσει με νόμους, διαρκείς επιτροπές διαλόγου, όπως το ΕΣΥΠ το οποίο όμως καμία κυβέρνηση δεν αξιοποίησε. Ή το αδρανοποιούσαν, ή το συγκροτούσαν σύμφωνα με τις δικές τους ιδεοληψίες ή το θυμόνταν όταν ήθελαν να περάσουν κάτι δικό τους.Πέτυχε κάτι αυτός ο διάλογος;Εμείς που βρισκόμαστε μέσα στα σχολεία, σας λέμε πως ΟΧΙ! Από το κακό στο χειρότερο..Γιατί; Απλούστατα διότι δεν ακολουθούνται βασικοί κανόνες, απαραίτητοι κανόνες στις οποιεσδήποτε εκπαιδευτικές αλλαγές ( δεν μιλώ για μεταρρυθμίσεις... ). Συναίνεση με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, σχεδιασμός με πλάνα που να μην αιφνιδιάζουν, προτάσεις που να βασίζονται στις ανάγκες ( και τις δυνατότητες ) τις χώρας, προτάσεις που να εντάσσονται στο μακροπρόθεσμο οικονομικό σχεδιασμό της χώρας κλπ.Αντίθετα, έχουμε "μπουχτίσει" από προσωπικές επιλογές των εκάστοτε υπουργών, από τη λογική " άντε να φάμε κι αυτό το πακέτο του ΕΣΠΑ, από ιδεοληψίες, από λογικές ότι οι εκπαιδευτικοί είναι "λίγοι"....Επιμένουμε σε ένα άκρως γραφειοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, που όλα καθορίζονται κεντρικά, απευθείας από το υπουργείο Παιδείας, επιμένουμε σε ένα σύστημα που του αρνούνται την όποια αυτονομία στη λειτουργία του, επιμένουμε σε ένα σύστημα που οι πόροι για την εκπαίδευση βρίσκονταν και βρίσκονται στο Ναδίρ, ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε.Η όποια λογική αλλαγών ή μεταρρυθμίσεων, στο χώρο της εκπαίδευσης θα πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει στο ελληνικό σχολείο. Να εμπιστεύεται τον Έλληνα εκπαιδευτικό, να του δίνει την παιδαγωγική ελευθερία να σχεδιάζει και να υλοποιεί την πολιτική του σχολείου του. Να εντάσσει το σχολείο στην τοπική κοινότητα και να κάνει όλους συμμέτοχους και υπεύθυνους για την πορεία του.
Δεν είμαι αισιόδοξος, για την πορεία του σημερινού Εθνικού διαλόγου, που ξεκίνησε η σημερινή κυβέρνηση. Οι εκπαιδευτικοί, για μια ακόμα φορά αισθανόμαστε ότι κάποιοι συζητάνε για μας, για τη δουλειά μας, για τις αγωνίες που κουβαλάμε στην καθημερινότητα μας μέσα στις σχολικές αίθουσες.... χωρίς εμάς.Από τον υπουργό και τους υπεύθυνους ακούγονται ενδιαφέροντα πράγματα, είναι αλήθεια!Αλλά, πως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι όταν: 1. Διακόπτεται η πρώτη δημόσια συζήτηση για την Παιδεία, από ομάδα φοιτητών και εκπαιδευτικών...2. Όταν τα κόμματα, δεν φαίνεται να συναινούν, ή έστω να συζητάνε για το μέλλον της Πατρίδας μας, με ηρεμία. Όταν η όποια συναίνεση που επιτεύχθηκε με το νόμο Διαμαντοπούλου ( για τα ΑΕΙ ), ξηλώθηκε και από τους ίδιους που την ψήφισαν αλλά και από τους σημερινούς κυβερνώντες  και κυρίως, ότι μετά από 6 χρόνια βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, αδυνατούμε να συνεννοηθούμε κατ΄ ελάχιστο, αδυνατούμε να κάνουμε μια σοβαρή κριτική γιατί φτάσαμε ως εδώ,... δεν "βλέπουμε" του άλλους που  αποχαιρετούν την κρίση!3. Όταν πολιτικά κόμματα, όπως το ΠΟΤΑΜΙ, ασθμαίνοντας τάσσονται στο πλευρό των Σχολικών Συμβούλων, δίχως να αποτιμούν την προσφορά του τόσο απαξιωμένου θεσμού στα μάτια του σημερινού εκπαιδευτικού.4. Όταν βουλευτές, όπως ο Θεσσαλονικιός Τριανταφυλλίδης, ( ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημασία αυτό ) προτείνει δίδακτρα, ενάντια στο Σύνταγμα, ενάντια στην κοινή λογική.... και επικροτεί ο άλλος, από τα δεξιά βουλευτής, κ. Φορτσάκης.5. Όταν, ο "ανοιχτός" Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία, θα διεξαχθεί με ειδικά μέτρα ασφαλείας!!!κλπ  κλπ  κλπ  κλπΜακάρι να έχω άδικο!!!!Ας ακούσουμε τώρα, έτσι για αναστοχασμό, το τραγούδι του Χρ. Λεοντή, σε φρέσκια εκτέλεση από τον Χαρούλη και τη Μποφίλιου, σε μια πιο ήρεμη εκτέλεση σε αντίθεση  εκείνης της ενθουσιώδους πρώτης. Κάτι δείχνει αυτό... αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την κατάντια μας!

Των ημερών.... μακάρι να ήταν διαφορετικά!

30 Δεκ 2014 Λίγο πριν φύγει το 2014, δύο θέματα μας απασχόλησαν σοβαρά, Το ναυτικό ατύχημα στην Αδριατική και η προκήρυξη των εκλογών. Το πρώτο είναι μια τραγωδία, ανεξαρτήτως τον τελικό αριθμό των θυμάτων. Δύο θέματα με προβληματίζουν έντονα σχετικά με το ατύχημα αυτό.Το ένα είναι η αδυναμία, δύο Ευρωπαϊκών χωρών με ναυτική παράδοση και εμπειρία ( Ελλάδας και Ιταλίας ), να αντιμετωπίσουν γρήγορα τη δύσκολη κατάσταση που υπήρξε στο φλεγόμενο καράβι, σε μια περιοχή που καθημερινά εκτελούνται δεκάδες δρομολόγια. Το άλλο είναι τα ελλείμματα που υπάρχουν στα ίδια τα πλοία, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τέτοιες καταστάσεις. Ελλείμματα που πολλές φορές καλύπτονται από νόμους, που ψηφίστηκαν, για να ενισχύσουν τις ναυτιλιακές εταιρίες, αλλά θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των επιβατών.  Ελάχιστος αριθμός πληρωμάτων, ελάχιστη σχετική εκπαίδευση από το ελάχιστο αυτό προσωπικό, ελάχιστα διασωστικά μέσα ( βάρκες ), αδυναμία αξιοποίησης των όποιων διασωστικών μέσων.  Κάποιοι θα πουν ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενέστατες. Ναι, έτσι είναι αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται όταν το προσωπικό αδυνατεί να κάνει τα αναγκαία, λόγω του ότι πέρα από να δένει και να λύνει κάβους, δεν υπάρχει η σχετική εκπαίδευση, για την αντιμετώπιση τέτοιων δύσκολων καταστάσεων. Όσο για τις εκλογές.... επιτέλους θα γίνουν, μπορεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού να μην τις ήθελε τώρα,αλλά τα κόμματα τις θέλουν. Ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, βιάζεται όπως φαίνεται να παραλάβει την "καυτή πατάτα". Θεωρώ, ότι ο ελληνικός λαός δεν θα δώσει αυτοδυναμία σε κανέναν και το ενδιαφέρον θα είναι, πέρα από τις πολιτικές που θα ασκηθούν μετεκλογικά, να δούμε τις  κυβερνητικές συνεργασίες που θα διαμορφωθούν. Κι εδώ καθοριστικός θα είναι ο ρόλος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΟΤΑΜΙ, φαίνεται ότι έχει μια δυναμική, από ανθρώπους που βαρέθηκαν τα παιχνιδάκια των παραδοσιακών κομμάτων, το ΠΑΣΟΚ πάλι κινδυνεύει με διάσπαση, αδυνατώ να καταλάβω σε τι θα ωφελήσει, ένα νέο κόμμα με επικεφαλής τον ΓΑΠ. ( Του ΓΑΠ, ο ελληνικός λαός του έδωσε την ευκαιρία να κυβερνήσει διαφοερετικά την πατρίδα μας, μα αυτός δεν το σεβάστηκε αυτό ). Όσο για τη ΔΗΜΑΡ, αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χαρακτηρίζεται ακόμα, ως η αριστερά της ευθύνης, ακούγεται ως ανέκδοτο πλέον, λυπηρό να βλέπεις το Φώτη, να διαπραγματεύεται για μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Α! οι ΑΝ.ΕΛ., ελπίζω αυτό τα ανέκδοτο, να έχει ημερομηνία λήξης στις 25 Ιανουαρίου. Η Χρ.Αυγ. δυστυχώς, θα μας ταλαιπωρεί για αρκετό καιρό ακόμα.
Οι εκλογές θα μας απασχολούν όλο το επόμενο διάστημα...  Θα ήθελα έναν προεκλογικό διάλογο νηφάλιο, με επιχειρήματα και καθαρές μετεκλογικές θέσεις...  Δεν το βλέπω!
Η ναυτικό ατύχημα του Norman Atlantic, θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Θα προτιμούσα αυτό να παραμείνει στην επικαιρότητα, για να συζητηθούν λίγο περισσότερο οι τραγικές ελλείψεις που παρουσιάστηκαν. Υπάρχουν υπεύθυνοι για όλα αυτά!!!!!

Το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει.....

01 Νοε 2014Την ερχόμενη Τετάρτη, ( 5-11-2014 ) έχει αναγγελθεί, η συνεδρίαση του ΕΣΥΠ για την Α/μια και Β/μια Εκπαίδευση, και κύριο θέμα θα είναι οι αλλαγές στο Δημοτικό Σχολείο. Από αυτά που έχουν διαρρεύσει, κύριο θέμα θα είναι η μείωση της ύλης και των γνωστικών αντκειμένων. Παρατηρήσεις: 1. Το ΕΣΥΠ ( Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας ), θεσμοθετημένο γνωμοδοτικό όργανο της πολιτείας ( Π.Δ. 127 (ΦΕΚ Α'114/12.05.03), το θυμούνται οι υπουργοί, όποτε θέλουν. Δεν λειτουργεί διαρκώς, δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις, δεν αξιολογεί την υπάρχουσα κατάσταση και κυρίως δεν προτείνει  με ορίζοντα δεκαετιών μπροστά. 
2. Η μείωση της ύλης στο Δημοτικό Σχολείο, ο επαρκής χρόνος μελέτης στο σχολείο, το μεγάλο βάρος της τσάντας του μαθητή είναι ζητήματα, τα οποία απασχολούν καθημερινά τους εκπαιδευτικούς, αλλά κάποια μελέτη για τα ζητήματα αυτά με τεκμηριωμένες προτάσεις, από τα θεσμοθετημένα, αρμόδια όργανα της πολιτείας δεν έχω δει. Απλά έρχεται ο υπουργός, θέτει τα ζητήματα, αλλά πάνω σε ποια βάση θα συζητηθούν κανένας δεν ξέρει. Ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός στα σοβαρά κράτη δεν γίνεται έτσι. Αξιολογούν την υπάρχουσα κατάσταση, εντοπίζουν τα προβλήματα αλλά και τα όποια θετικά, συζητούν μέσα στα θεσμοθετημένα όργανα, ( π.χ. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, εκπαιδευτικές και επιστημονικές ενώσεις), συνθέτουν προτάσεις, αποφασίζουν, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ την όλη δράση, και τέλος εφαρμόζουν δίχως αιφνιδιασμούς και βιασύνες τις αλλαγές. Μετά επαναξιολογούν, διορθώνουν κλπ. Είπαμε στα σοβαρά κράτη! 
3. Παρατηρώ ότι στη σύνθεση του ΕΣΥΠ δεν υπάρχουν οι επιστημονικές ενώσεις των εκπαιδευτικών. ( Σχολικών Συμβούλων, διευθυντών σχολείων κλπ ). Άλλο τα συνδικαλιστικά όργανα και άλλο οι επιστημονικές ενώσεις.
4. Το υπουργείο, δυστυχώς, μας έχει συνηθίσει σε προσωπικές πολιτικές των υπουργών του αλλά και σε πολλά πυροτεχνήματα, τα οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων ως μόνο στόχο έχουν τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων και στη χειρότερη, τις αόριστες και θολές απόψεις της πολιτικής ηγεσίας του.Σταχυολογώ: α) Ψηφιακό Σχολείο. Δημιουργήθηκαν πολλοί χρήσιμοι ηλεκτρονικοί κόμβοι, επιμορφώθηκαν πολλοί εκπαιδευτικοί στις Νέες τεχνολογίες, αγοράστηκε ηλεκτρονικός εξοπλισμός... αλλά ο αποτέλεσμα όλων αυτών κανένας δεν τα αποτίμησε ( αξιολόγησε ) ποτέ. Για παράδειγμα χρησιμοποιούνται οι Νέες Τεχνολογίες στα σχολεία μας; πόσο; σε ποιους τομείς και με ποια αποτελέσματα; Ανανεώνεται ο εξοπλισμός; κλπ      β) Πρώτα ο μαθητής... δίχως λόγια!    γ) Λευκή εβδομάδα... παραλίγο να μας ορίσουν αργία μέσα στο χειμώνα για να πάνε οι οικογένειες για σκι!!!!!! δ) Κοινωνικό σχολείο. Κάθε εβδομάδα εγκύκλιοι εφαρμογής κάποιων δράσεων, που στερούν από τα σχολεία την ευκαιρία μόνα τους να σχεδιάζουν τις δράσεις τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και τους διαθέσιμους χρόνους τους. ε)Αξιολόγηση. Αναγκαία και απαραίτητη μεν αλλά με όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο απέναντι, δεν μπορεί να προχωρήσει με θετικά αποτελέσματα για την εκπαίδευση. Στα χρόνια μας η σύγκρουση δεν είναι το ζητούμενο, αλλά ο σχεδιασμός, οι κοινοί στόχοι, η σύνθεση των προτάσεων, ο διάλογος και τα αποτελέσματα.
5. Τέλος, έστω ότι κάποια στιγμή, αποφασίζονται οι όποιες- ελπίζω - θετικές αλλαγές, μέσα από ποια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα γίνουν;  Ένα από τα μεγάλα ζητούμενα, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δεν είναι θεσμοθετημένη για το σύνολο των εκπαιδευτικών, πάντα μας λείπουν τα αναγκαία κονδύλια, πάντα υπάρχει έλλειψη εκπαιδευτικών για αν καλύψουν τα κενά στα σχολεία, οι επιμορφώσεις των Σχολ. Συμβούλων, δεν έχουν πετύχει μέχρι σήμερα πολλά. Καμία εκπαιδευτική αλλαγή δεν επιτυγχάνεται αν δεν ενημερωθούν- επιμορφωθούν κατάλληλα οι εκπαιδευτικοί των σχολείων μας. 
Κλείνοντας να κάνω μια ευχή: Μακάρι να βγει κάτι θετικό από τη συνεδρίαση του ΕΣΥΠ και τους σχεδιασμούς του υπουργείου. Μακάρι!

Αδριανούπολη, Edirne - Turkey, οι εντυπώσεις μου....

03 Μαΐ 2014 Είναι παράξενο, κάποιες φορές παιδεύεσαι μέρες ή μήνες για να πάρεις μια απόφαση και άλλες φορές αυτή παίρνεται σε λίγες μόνο στιγμές. Αυτήν την εκδρομή μας, την αποφασίσαμε πολύ γρήγορα, και δεν το μετανιώσαμε! Το διαδίκτυο βοήθησε να κλείσουμε άμεσα ξενοδοχείο  καθώς και να αντλήσω όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, ώστε να μην  αγχωθώ καθόλου. Η Αδριανούπολη σήμερα έχει πάνω από 140.000 πληθυσμό, με 40.000 φοιτητές και οικονομία κυρίως αγροτική. Πρωτεύουσα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, προτού πέσει η Κωνσταντινούπολη με σημαντικά μνημεία της Οθωμανικής περιόδου. Λέγεται ότι στην περιοχή αυτή έχουν δοθεί οι περισσότερες μάχες, από οποιοδήποτε άλλο μέρος στη Γη. Το ταξίδι έγινε με αυτοκίνητο, 340 χλμ απόσταση από το σπίτι μου, μικρή καθυστέρηση για τον απαραίτητο έλεγχο στα σύνορα και στις 2,30 μμ στο ξενοδοχείο. Σύμφωνα με το booking.com, το Hotel Edirne Palace, είναι η καλύτερη επιλογή για κάποιον που θέλει ένα καλό ξενοδοχείο, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης. Και με δικό του πάρκιν. Το Google map, με καθοδήγησε και έφτασα σε αυτό εύκολα, χωρίς να αναγκαστώ να περάσω από το κέντρο της πόλης,Το πρώτο που κάνεις είναι να "χαλάσεις" ευρώ σε τουρκικές λίρες σε κάποιο ανταλλακτήριο. 1 ευρώ = 2,9 τουρκικές λίρες. Πριν μερικά χρόνια η αντιστοιχία ήταν 1/2. Η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, μάλλον προϋποθέτει την αναγκαιότητα της υποτίμησης. Δεν μπορώ πάντως να υποστηρίξω ότι η υποτίμηση αυτή, με έκανε να αισθανθώ ότι ήμουν στον παράδεισο της φτήνιας. Σίγουρα πιο φτηνά από την Ελλάδα πολλά πράγματα, το φαγητό, η διασκέδαση αλλά σίγουρα και πανάκριβα για τον μέσο Τούρκο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, για το 2014, ο κατώτατος μισθός καθορίστηκε στις 804 τ. λίρες, δηλαδή 280 ευρώ. Σε ένα  καλό εστιατόριο, δύο άτομα τρώνε με 80 τ.λ., σε ένα μέτριο, τουριστικό ψητοπωλείο με 30 τ.λ. και σε ένα λαϊκό ψητοπωλείο, γύρω από κεντρικό μπεζεστένι, με 15 τ.λ.  Στα δύο πρώτα, οι Τούρκοι πελάτες ήταν ελάχιστοι, ενώ στο τελευταίο γεμάτο. Ένας καφές στο Mado (κεντρικό ζαχαροπλαστείο) , κοστίζει 8 τ.λ. Δίπλα μας καθόταν μια παρέα 8 Τούρκων οι οποίοι την έβγαλαν με δύο τσάι. Ήταν πολύ συνηθισμένο να κάθονται οι Τούρκοι στα πάρα πολλά παγκάκια του πεζόδρομου και να παραγγέλνουν τσάι από τα δίπλα μαγαζιά, τα οποία δεν είχαν τραπέζια έξω, αλλά σέρβιραν τον κόσμο. Πάντως οι τιμές των ξενοδοχείων, σίγουρα είναι ακριβές. Υπάρχουν 3 κλειστές αγορές. ΗBedesten Carsisi στο κέντρο, τοArasta Bazaar δίπλα στο Selimiye Cami, μα πιο σημαντική θεωρώ ότι είναι αυτή του Αλή Πασά (Alipasa Carsisi), δίπλα στον κεντρικό πεζόδρομο (Caraclar Cd ). Με 130 καταστήματα, που πουλάνε κυρίως τουριστικά είδη, ρούχα, παπούτσια, τσάντες κλπ.  Αν έχεις επισκεφτεί την κλειστή αγορά της Κωνσταντινούπολης, σου κάνει εντύπωση ότι δεν υπάρχει αυτή η φασαρία και η ένταση που γνώρισες εκεί. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ ήσυχα και αυτό σε ξενίζει αρκετά. Από την άλλη είναι καλό διότι μπορείς να παρατηρείς όλη την εκτεθειμένη πραμάτεια δίχως να ενοχλείσαι από τους κράχτες με τις αγωνιώδεις φωνές τους. Βγαίνοντας από τη δυτική πύλη, οδηγείσαι στην οδό Maarif, τον κεντρικό δρόμο με κάποια καλά εστιατόρια και τα παραδοσιακά ξύλινα αρχοντόσπιτα της πόλης. Φάγαμε στο Palio, στην εσωτερική αυλή ενός τέτοιου σπιτιού, πολύ καλή δυτικότροπη κουζίνα και ευχάριστη μουσική, σίγουρα ακριβή για τον μέσο Τούρκο αλλά για μας ήταν ικανοποιητική η τιμή. Στη συνέχεια περπατήσαμε κατά μήκος του δρόμου, φτάσαμε ως την πλατεία της αστυνομίας και κατευθυνθήκαμε προς τον πεζόδρομο. Ο κεντρικός πεζόδρομος τους ( Caraclar Cd ) με τους παράπλευρους πεζόδρομους είναι δημιουργήματα των τελευταίων ετών, σίγουρα έχουν αναβαθμίσει το κέντρο της πόλης. Υπάρχουν πολλά γλυπτά και πολλά παγκάκια για να ξαποστάσουν οι περαστικοί.  Αυτό που τους διαφοροποιεί με τους αντίστοιχους ελληνικούς πεζόδρομους είναι ότι οι δικοί μας θα ήταν γεμάτοι με καφετέριες, εστιατόρια ή σικάτα καταστήματα ενδυμάτων. Εδώ οι παράπλευροι έχουν πολλές μικρές ψησταριές (τοπικά εδέσματα είναι τα τηγανητά συκωτάκια και οι κεφτέδες ), ενώ ο κεντρικός έχει τράπεζες, διάφορα εμπορικά καταστήματα μικρά και μεγάλα, και ελάχιστα μαγαζιά με τραπεζάκια για να καθίσεις.  Ένας από αυτά είναι το ζαχαροπλαστείο Mado, που θυμίζει πολύ τις δικές μας καφετέριες. Εκεί καθόμασταν όταν ακούσαμε μια μπάντα να περνά, τούρκικη με πλήθος κόσμου να την ακολουθεί. Η έκπληξη μας ήταν μεγάλη, όταν μετά από λίγο ακούγαμε γνωστό ελληνικό εμβατήριο και είδαμε μια μπάντα από την Ορεστιάδα να ακολουθεί με προτεταμένη την ελληνική σημαία. Ακολούθησαν δύο μπάντες από τη Βουλγαρία και μία από τη Ρουμανία. Είχαν συναντηθεί, για το 4ο διεθνές Φεστιβάλ μπάντας, που διοργάνωνε η πόλη της Αδριανούπολης. Στη συνέχεια όλοι μαζεύτηκαν γύρω από μια μεγάλη εξέδρα, που είχε στηθεί στη μέση του πεζόδρομου και ξεκίνησε η τελετή με την ανάκρουση του τουρκικού εθνικού ύμνου.  Μεμιάς όλος ο κόσμος στάθηκε όρθιος, σταμάτησε ότι έκανε , περιπατητές, γκαρσόνια, έμποροι, μέχρι να τελειώσει ο ύμνος. Σκέφτηκα πόσο αντίθετα είναι τα πράγματα σε εμάς. Αν βλέπαμε μια τούρκικη σημαία να παρελαύνει σε έναν κεντρικό δρόμο της πόλης μας πιθανότατα θα γιουχάραμε, θα βρίζαμε τον "προδότη" δήμαρχο αλλά από την άλλη στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου, θα μέναμε απαθείς και σαν να μη συνέβαινε τίποτε θα συνεχίζαμε το φραπεδάκι μας. Αφού τελείωσαν οι ομιλίες,  στην εξέδρα ανέβηκε η ελληνική μπάντα κι έπαιξε διάφορα κομμάτια, από παραδοσιακά μέχρι Χατζιδάκι και τελείωσε με τον εθνικό μας ύμνο.  

 Η πόλη είναι γεμάτη τζαμιά μα αυτό που ξεχωρίζει, σίγουρα είναι το Selimiye Cami. Έργο του διάσημου Οθωμανού αρχιτέκτονα Μιμαρ Σινάν, κτίστηκε  γύρω στα 1570 μ.Χ. και σίγουρα εντυπωσιάζει, όχι μόνο με την επιβλητική, εξωτερική του εμφάνιση αλλά κυρίως με τον πλούσιο εσωτερικό του διάκοσμο. Κατά πολλούς είναι εντυπωσιακότερος και από αυτόν του Μπλε τζαμιού της Κωνσταντινούπολης. Προσωπικά δεν θα διαφωνούσα. Αυστηρό το τυπικό για να εισέλθεις στο εσωτερικό του, βγάζεις τα παπούτσια σου και οι γυναίκες φορούν υποχρεωτικά μαντίλα. Πέντε φορές την ημέρα καλεί ο μουεζίνης τους πιστούς για προσευχή και η φωνή του ακούγεται ψηλά από τους μιναρέδες, αφού διαχέεται μέσα από ισχυρές μεγαφωνικές εγκαταστάσεις σε όλη την πόλη. Πιο "άγρια" αυτή στις 5 τα ξημερώματα, που σίγουρα σε ξυπνά αλλά και από την άλλη σου υπενθυμίζει ότι βρίσκεσαι σε περιοχή του Ισλάμ. Πάντως, όσες φορές κι αν ακούστηκε η φωνή του, δεν είδα κανένα να σταματά τη δουλειά του ή να δίνει ιδιαίτερη σημασία. Επισκεφτήκαμε και τα δύο μουσεία, που βρίσκονται δίπλα στο τζαμί. το Εθνολογικό- Αρχαιολογικό και το μουσείο Ισλαμικής και Τουρκικής τέχνης. Σίγουρα αυτό που ξεχωρίζει είναι το δεύτερο, το οποίο βρίσκεται στην πίσω πλευρά του περίβολου του Selimiye Cami.  Σου δίνει μια καλή εικόνα την όλης τουρκικής ζωής του 19ου αιώνα. Εμείς πιθανότατα θα το ονομάζαμελαογραφικό μουσείο. Αξίζει πάντως να το επισκεφτείς, για το πρώτο δεν θα έλεγα το ίδιο. Εντύπωση πάντως μου έκανε ότι οι επιγραφές σε άλλη γλώσσα πλην της τουρκικής είναι ελάχιστες, ( όχι μόνο στα μουσεία ) και ότι ελάχιστοι άνθρωποι μιλούν άλλη γλώσσα. Ακόμα και οι υπάλληλοι των μουσείων, οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι,  πέρα από τα τούρκικα δεν μπορούσαν να σου μιλήσουν καμία άλλη γλώσσα ( ούτε αγγλικά... ).  Σκεφτόμουν την πατρίδα μας, που οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που καταλαμβάνουν αντίστοιχες θέσεις γνωρίζουν ακόμα και δύο ξένες γλώσσες. Γενικά δύσκολα θα βρεις κάποιον με τον οποίο να μπορείς να συνεννοηθείς πραγματικά στα αγγλικά, πιο εύκολα θα συνεννοηθείς με κάποια βασικά ελληνικά, που μιλούν κυρίως αυτοί που έχουν καταστήματα.  Κάτι ακόμα που μας έκανε εντύπωση ήταν η συμπεριφορά μιας παρέας Τούρκων επισκεπτών, νέων ανθρώπων, στο μουσείο της Ισλαμικής και Τουρκικής Τέχνης. Τα φλας των φωτογραφικών τους μηχανών να αστράφτουν συνέχεια, δυνατές ομιλίες και πολύ γρήγορα περάσματα από αίθουσα σε αίθουσα , ίσα ίσα για να βγάλουν φωτογραφίες. Γενικά ήταν μια άσχημη εικόνα καθόλου συνηθισμένη για οποιοδήποτε μουσείο.Η πόλη ήταν ιδιαίτερα καθαρή, με πολύ πράσινο και πάρα πολλά λουλούδια παντού φυτεμένα. Είναι κάτι που θαυμάζω γενικά στην Τουρκία, το πόσο φροντίζουν τα παρτέρια των κοινόχρηστων χώρων, δημιουργώντας μια ωραία εικόνα. Αντίθετα οι δικές μας πρασιές, πολύ γρήγορα γίνονται σκουπιδότοποι, ελάχιστοι δήμοι ενδιαφέρονται ώστε να υπάρχει μια ευπρεπή εικόνα, γενικά φροντίζουμε να απαξιώνουμε τα απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν όμορφη την καθημερινότητας μας.  Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αδριανούπολη, προς την Ελλάδα, αφού περάσεις την παλιά πέτρινη γέφυρα που περνά πάνω από τον Έβρο, θα βρεθείς στο Κάραγατς με τον επιβλητικό του σιδηροδρομικό σταθμό. Ένα μικρό χωριό με μια ακόμα τραγική ιστορία για τον ελληνισμό. Με τους απελευθερωτικούς πολέμους  , όταν ορίστηκαν τα σύνορα της χώρας μας από τον Έβρο ποταμό το Καραγάτς ήταν μέρος της ελληνικής επικράτειας και υποδέχτηκε τους Έλληνες πρόσφυγες από τη Αδριανούπολη, που παρέμεινε στα χέρια των Τούρκων. Λίγα χρόνια αργότερα, με τη Μικρασιατική καταστροφή, το χωριό παραχωρείται στην Τουρκία, ως πρόσχημα χρησιμοποιήθηκε ότι ο σιδηροδρομικός σταθμός ήταν απαραίτητος για την Τουρκία, και οι Έλληνες φεύγουν και πάλι για να εγκατασταθούν στη θέση της σημερινής Ορεστιάδας. Είναι ένα μικρό χωριό, το οποίο όμως έχει έναν επιβλητικότατο σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος στεγάζει τη σχολή Καλών Τεχνών του  Τουρκικού Πανεπιστημίου Θράκης. Εκεί υπάρχει κι ένας συρμός ο οποίος είναι μέρος του περίφημου Οριάν Εξπρές και πολλά νιόπαντρα ζευγάρια έρχονται για να φωτογραφιθούν. Έξω από τον χώρο του σταθμού, δύο δρόμοι είναι γεμάτοι εστιατόρια και καφετέριες και γεμάτοι λουλούδια. Γενικά αν και το χωριό όταν περνάς απέξω, σου δίνει την εικόνα της εγκατάλειψης, η περιοχή του σταθμού είναι τακτοποιημένη, όμορφη...και δείχνει ότι σέβεται τους πολλούς επισκέπτες που υποδέχεται, ειδικά τα Σαββατοκύριακα.Γενικά ήταν ένα ευχάριστο διήμερο, αξίζει να επισκεφτείς της Αδριανούπολη, έχει να σου δείξει πολλά... μια πολύ καλή απόδραση από την καθημερινότητα μας.

 







Κενρική είσοδος στο Selimiye Cami                                                                                                                                               



 Εσωτερικό του Selemiye Cami    

 



 Εξωτερικές απόψεις τοτ Selimiye Cami ;;
Γενική άποψη ου Selimiye Cami       Μουσουλμανικό Νεκροταφείο   Γλυπτά   αγώνες πάλης των Πεχλιβάνηδων.    Ψάρια από τον ποταμό Έβρο, (στα τούρκικα ο ποταμός λέγεται Merik, στα Βουλγάρικα Μαρίτσα )   Μια ακόμα άποψη της Πόλης

πρωτογενές πλεόνασμα, πολύτεκνοι, στοχοποίηση...

16 Μαρ 2014         Πολύ κουβέντα γίνεται για το πρωτογενές πλεόνασμα, που έχει αρχίσει να έχει η χώρα μας.  Όλοι ξέρουν βέβαια ότι το πλεόνασμα αυτό είναι λογιστικό όπου ο τρόπος υπολογισμού του είναι συμφωνημένος με την τρόικα. Λογιστικά τερτίπια, που αποσκοπούν στην άσκηση συγκεκριμένων οικονομικών πολιτικών. Στην κουβέντα αυτή με ενοχλεί όμως πολύ όταν ακούω για επιστροφή μέρους του πλεονάσματος, στους πλέον αδύναμους και αδικημένους ( δες:  ένστολους, χαμηλοσυνταξιούχους και αδύναμες κοινωνικές ομάδες, κατά τον πρωθυπουργό ). Για τους εξής λόγους:1. Μειωμένους μισθούς στο δημόσιο δεν έχουν μόνο οι ένστολοι αλλά και οι εκπαιδευτικοί και οι γιατροί για παράδειγμα, ιδιαίτερα αυτοί που έχουν από 1 έως 15 χρόνια υπηρεσίας.
2. Οι επιλεκτικές παροχές προς μέρος εργαζομένων του δημοσίου, μάλλον ρουσφετολογική πολιτική θυμίζει. Τέτοιες πρακτικές του παρελθόντος  έχουν καταδικαστεί από όλους... αλλά εξακολουθούν ως φαίνεται να είναι, ακόμα, πολύ δημοφιλείς .
3. Παροχές ( οι οποίες βέβαια θα είναι εφάπαξ και μέχρι 200 ευρώ ), ίσως ανακουφίσουν τους χαμηλοσυνταξιούχους και τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες πρόσκαιρα, αλλά σίγουρα δεν θα λύσουν κανενός το πρόβλημα.
4. Θα μπορούσαν τα χρήματα αυτά, άποψη μου, να χρηματοδοτήσουν θέσεις εργασίας,είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε κάποιοι συμπολίτες μας, κυρίως νέοι ( με ανεργία πάνω από 50% ) να αποκτήσουν μέρος της χαμένης τους αξιοπρέπειας. Όχι ότι λύνεται το πρόβλημα μας, αλλά είναι δικαιότερο το όποιο πλεόνασμα να διανέμεται σε αυτόν που δεν έχει κανένα εισόδημα παρά σε αυτόν που έχει έστω και κάποιο μικρό. 
Προνόμια εισαγωγής των πολύτεκνων στα ΑΕΙ.  Όταν θεσπίστηκαν για πρώτη φορά, επί ΠΑΣΟΚ αδυνατούσα να το πιστέψω. Διότι για πρώτη φορά έβλεπα, ότι  ένα ανθεκτικά αδιάβλητο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, από τη μία έβρισκαν τρόπο οι πολιτικοί να το διεμβολίσουν και από την άλλη διέλυαν την όποια έννοια ισοτιμίας και αξιοκρατίας που τυχόν είχαν διαμορφώσει στο μυαλό τους οι νέοι μας, υποψήφιοι για την κατάληψη μια θέσης στα ΑΕΙ. Την ώρα που ξεκινούσαν την ζωή τους ως πολίτες, το ίδιο το κράτος τους ξεχώριζε σε ευνοημένους και μη, όχι ανάλογα με τις ικανότητες τους αλλά ανάλογα με το πόσα αδέλφια είχαν. Επιτέλους καταργείται το προνόμιο αυτό! Από την άλλη βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα που έχουμε ως χώρα, το οποίο όμως δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απίθανα τεχνάσματα αλλά με σοβαρές πολιτικές, οι οποίες έχουν δοκιμαστεί και πετύχει και αυτές δεν είναι άλλες από την οικονομική ενίσχυση της ανατροφής των παιδιών, με προοδευτικό τρόπο από το πρώτο παιδί. Κάτι που το πολιτικό μας σύστημα μέχρι σήμερα, δεν θέλησε να κάνει.
Στοχοποίηση ... Όταν τα επιχειρήματα λιγοστεύουν τότε το πιο εύκολο είναι να στοχοποιούμε τους ανθρώπους εκείνους, που πιστοί στις ιδέες και τις απόψεις τους, έχουν το θάρρος να τις προτείνουν και να τις υλοποιούν. Στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτέλειου, ψηφίστηκε με απόλυτη πλειοψηφία, η ίδρυση τμήματος ισλαμικών σπουδών...και μεμιάς γέμισαν τα  προσκείμενα blog των παραθρησκευτικών και ακροδεξιών οργανώσεων με τα ονόματα των καθηγητών που ψήφισαν υπέρ ( αλλά και κατά ). Ποιο το πρόβλημα κατά αυτούς;  Ότι η ίδρυση ενός τέτοιου τμήματος αποτελεί κίνδυνο για την Πατρίδα. (!)... Από πότε η Ακαδημαϊκή Ελευθερία και Αυτοτέλεια αποτελούν κίνδυνο για την Πατρίδα κύριοι; Στην πραγματικότητα άλλο τους ενοχλεί. Το ότι δεν έχουν σοβαρά ερείσματα στα ΑΕΙ. ( μα ούτε στη Θεολογική βρε παιδί μου; )

Ποιοι τελικά είμαστε εμείς οι Έλληνες; 4 παραδείγματα πολιτισμού,παιδείας(;)

23 Φεβ 2014Σταχυολογώντας από την ειδησιογραφία των τελευταίων ημερών, συγκράτησα κάποιες ειδήσεις, οι οποίες με προβλημάτισαν για το  ποιοι τελικά είμαστε εμείς οι Έλληνες;  Ο περιούσιος λαός της γης που ο Θεός μας χάρισε το καλύτερο οικόπεδο για να ζούμε αλλά οι ξένοι δεν μας αφήνουν να το χαρούμε; Ο απείθαρχος, ¨τεμπέλης" και ανοργάνωτος λαός εντός των τειχών αλλά ο προσαρμοσμένος, εργατικός, προοδευτικός όταν βρισκόμαστε στη εξωτερικό;  ΚΛΙΣΕ! κλισέ! κλισέ!
Κακομαθημένος! ίσως... Για να σας "ξεναγήσω" στις ειδήσεις αυτές που με έβαλαν σε σκέψεις, μήπως και βγάλουμε κάποια άκρη:
1) Φραγή για να μην πιάνουν τα κινητά στα χειρουργεία!!! Η αληθινή είδηση ήταν ότι οι χειρούργοι την ίδια ώρα που χειρουργούν, μιλούν και στα κινητά τους. Μια απλή πινακίδα που να λέει για παράδειγμα:" Αφήνετε τα κινητά στον προθάλαμο" δεν αρκεί, αλλά μπαίνει σύστημα φραγής... Και επιπλέον οι συνδικαλιστικοί φορείς των γιατρών, διαμαρτύρονται διότι το σύστημα φραγής είναι βλαβερό για την υγεία τους!!!!! Δίχως παραπέρα σχόλια.2) Γκράφιτι στη νέα παραλιακή της Θεσσαλονίκης. Πριν από λίγο καιρό παραδόθηκε η αναπλασμένη, νέα παραλιακή ζώνη της Θεσσαλονίκης. Ένα εμπνευσμένο έργο, που δημιουργεί την αναγκαία έξοδο των κατοίκων της "συμπρωτεύουσας" προς τη θάλασσα. Κι όμως κάποιοι άρχισαν ήδη τις ...παρεμβάσεις τους! Νομίζοντας ότι είναι οι μοναδικοί κομιστές της αλήθειας ή της καλλιτεχνικής έκφρασης (!), γεμίζουν σιγά σιγά τις χώρους με κάθε λογής μηνύματα. Αυτοί που τάχατες βλέπουν πιο πέρα από εμάς, τους απλούς αστούς...αδυνατούν να δουν την ομορφιά ενός τέτοιου έργου στην ολότητα του. Ίσως και να τους ενοχλεί η ομορφιά. 3) Νέος διευθυντής στην Εθνική Βιβλιοθήκη... τοποθετήθηκε μετά από 9 χρόνια που έμεινε κενή η θέση!
Η πρώτη και σημαντικότερη βιβλιοθήκη της χώρας, δεν είχε διευθυντή, λειτουργούσε όμως ( λέμε τώρα!). Και τώρα τοποθετήθηκε ( στο πρόσωπο του κ. Τσιμπόγλου  φαίνεται ότι υπάρχει κοινή αποδοχή ), μάλλον υπό την πίεση της μεταφοράς στο νέο, υπερσύγχρονο κτίριο που φτιάχνεται στο Φαληρικό Δέλτα από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Εννέα χρόνια... για την τοποθέτηση ενός διευθυντή, στην πρώτη βιβλιοθήκη της χώρας...εννέα χρόνια που σηματοδοτούν απλά απλά το πόσο λογαριάζουμε τον "πολιτισμό του βιβλίου", στη χώρα αυτή!   4) Η υφυπουργός Υγείας, κ. Ζέτα Μακρή, ζητά την παρέμβαση του Αρείου Πάγου...για την εφαρμογή της αντικαπνιστικής νομοθεσίας!!! Σε όλες τις χώρες, οι αντικαπνιστικοί νόμοι εφαρμόζονται, ακόμα και σε αυτές που συνηθίσαμε να υποτιμούμε...ενώ εμείς οι ανώτεροι μιλάμε για ατομικά δικαιώματα (της μίας πλευράς μόνο), για οικονομικά προβλήματα των καταστηματαρχών ( για το κόστος στο σύστημα υγείας ποιός νοιάζεται ), και για το προσωπικό δικαίωμα να ορίζουμε τη ζωή μας ( για το δικαίωμα στην ΥΓΕΙΑ, νοιαζόμαστε μόνο όταν αρρωστήσουμε ). Καταγγελίες για κάπνισμα εντός της Βουλής ( ναι αυτή που νομοθέτησε τον αντικαπνιστικό νόμο ), για κάπνισμα σε δημοτικά και άλλα συμβούλια, σε υπηρεσίες. Για εστιατόρια και καφετέριες, που προσομοιάζουν σε θαλάμους αερίων. Τόσα χρόνια προσπάθειας, με ήπιους τρόπους, έφεραν ελάχιστα αποτελέσματα. Τελικά μήπως μόνο με το φόβο της επιβολής των προστίμων, συμμορφωνόμαστε; Αλίμονο, φοβάμαι πως ναι!

Παράταση διδακτικού έτους!

01 Φεβ 2014            " Το σχολικό έτος στην Ελλάδα είναι πιο σύντομο από ότι σε πολλές άλλες χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, εν μέρει επειδή οι υψηλές θερμοκρασίες δυσχεραίνουν πρακτικά την παράταση του σχολικού έτους. Επομένως, είναι απαραίτητο να προσαρμοστούν οι παγκόσμιες συγκρίσεις προκειμένου να έχουμε μία ακριβή εικόνα του φόρτου εργασίας. Όπως φαίνεται στο Γράφημα I.3, ακόμη και με αυτές τις προσαρμογές, διατηρείται μια εντυπωσιακή αντίθεση μεταξύ των καθαρών ωρών διδασκαλίας στην Ελλάδα και στις χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. "Τα άνω αναφέρονται στη σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011, σελίδα 24 - 25. δείτε:  http://www.alfavita.gr/sites/default/files/attachments/oosa_paradoteo.pdf Το Υπουργείο Παιδείας φάινεται ότι ανοίγει το θέμα επίσημα ( δες σχετικές δηλώσεις του κ. Αρβανιτόπουλου και διαρροές στα ΜΜΕ στις 26/1/2014 και στις 31/1/2014, για την κατάργηση αργιών  ).Οι σύλλογοι Ξενοδόχων πιέζουν για νέες χειμερινές διακοπές στα σχολεία ( δες Λευκή Εβδομάδα ). Και όλα αυτά, υποψιάζομαι ότι θα επιβληθούν με κάποιον τρόπο, σε κάποιο νομοθετικό κείμενο, πιθανόν σε νεκρό σχολικό χρόνο, δίχως επαρκή δικαιολόγηση και ερήμην της πραγματικότητας, η οποία είναι:1. Ναι! Έχουμε υψηλές θερμοκρασίες τον Ιούλιο και Αύγουστο στην Ελλάδα, ακόμα και τον Ιούνιο και το Σεπτέμβριο, ιδιάιτερα στα Νότια της Χώρας. Συγχρόνως έχουμε σχολεία που με δυσκολία μεν καλύπτουν τη χειμερινή θέρμανση τους αλλά για συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών στις τάξεις μέσα, ούτε λόγος για συστήματα κλιματισμού. Άρα θα ήταν πολύ παρακινδυνεμένο να ανοίξουμε το διδακτικό έτος περισσότερο και να κάνουμε μάθημα με θερμοκρασίες άνω των 25-26 βαθμών στη σχολική αίθουσα. 2. Ακόμα και η μείωση των διακοπών μετά το Πάσχα, θα ερχόταν σε αντίθεση με τους ¨φίλους¨ ξενοδόχους, μιας κι εκείνο το χρόνο, πολλοί προγραμματίζουν είτε ολιγοήμερες διακοπές ή ημερήσιες εκδρομές. (Όσοι μπορούν βέβαια ακόμα, αλλά στο μέλλον σίγουρα θα είναι περισσότεροι. )3. Άνοιγμα των διδακτικών ημερών στις ημέρες προετοιμασίας πρίν τον Αγιασμό στα Σχολεία. Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση. Με τις εξής προϋποθέσεις: α) Το υπ, Παιδείας κ΄Θρ. να έχει μπορέσει να καλύψει όλες τις αναγκαίες θέσεις εκπαιδευτικών, όχι την ημέρα του αγιασμού, αλλά την ημέρα πρώτης παρουσίασης των εκπαιδευτικών στο σχολείο ( Σήμερα 1 Σεπτεμβρίου ). Κάτι που όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται, ξεκινούν τα μαθήματα και τα σχολεία συμπληρώνουν προσωπικό...ως και Χριστούγεννα. Για την ορθή λειτουργία των σχολικών μονάδων αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε να γίνουν σωστά όλες εκείνες οι προετοιμασίες για την ομαλή πορεία του σχολείου μέσα στο διδακτικό έτος ( κατανομή τάξεων και αρμοδιοτήτων, προγραμματισμός, σχέδια δράσης κλπ )       β) Το υπ. Παιδείας κ΄Θρ να θεσμοθετήσει τις ώρες για τις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων καθόλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους με σαφή τρόπο. Σήμερα ψάχνουμε κενά, διαλείμματα, ημέρες εορτών κλπ κλπ, όλα στο πόδι και το πρόχειρο και ...όλοι ικανοποιημένοι! Οι μόνες μέρες που γίνονται πραγματικές συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων, είναι αυτές πριν τον Αγιασμό και μετά τη λήξη των μαθημάτων.   γ) Να θεσμοθετηθεί η αυτοεπιμόρφωση σε επίπεδο σχολικών μονάδων. Δεν είναι δυνατόν σε ένα σχολείο να διαπιστώνεται ένα πρόβλημα, να συμφωνούμε ότι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, αλλά.... να μην έχουμε χρόνο να το συζητήσουμε όλοι μαζί!    δ) Οι αρμοδιότητες που έχει αναλάβει η Τ.Α. να διεκπεραιώνονται στην ώρα τους. Σήμερα ανοίγουν τα σχολεία και ψάχνουμε καθαρίστριες, ψάχνουμε προμηθευτές, συνεργία επισκευών, μέσα μεταφοράς για τους μαθητές, ενώ όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν διευθετηθεί μέσα στο καλοκαίρι. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, τα περισσότερα από τα παραπάνω, σήμερα γίνονται σε ένα δεκαήμερο, από τις 1 ως τις 10 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο. Το ίδιο ισχύει και για τις ημέρες μετά τη λήξη των μαθημάτων, ημέρες υποτίθεται απολογισμού και προετοιμασίας για την επόμενη σχολική χρονιά. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει ανάγκη διεύρυνσης του διδακτικού έτους ή αλλαγής του σημερινού καθεστώτος διακοπών στην Ελλάδα, το οποίο λειτουργεί έτσι πολλά χρόνια τώρα δίχως προβλήματα. Αύξηση κατά πέντε ημέρες, έγινε επί υπουργείας Αντ. Τρίτση, δεν λύθηκε όμως κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.    Αντίθετα υπάρχει θέμα με το χρόνο παραμονής των μαθητών στο σχολείο ( να γενικευτεί το ολοήμερο σχολείο ή το διευρημένο ωράριο για όλα τα παιδιά ), με τις μεθόδους διδασκαλίας και τα προγράμματα σπουδών, τον ασφυκτικό κεντρικό σχεδιασμό που καταργεί την αυτονομία των σχολικών μονάδων, τον κυκεώνα σχετικής νομοθεσίας με τις τεράστιες αλληλοκαλύψεις και αντιθέσεις, με τη ελλειπή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που όλο συζητιέται αλλά ποτέ δεν υλοποιείται κλπ κλπ. Ας λύσουμε όλα τα άλλα πρώτα που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της εκπαίδευσης, που παρέχουμε, ας φροντίσουμε να μην χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες από τον μη έγκαιρο διορισμό ή μεταθέσεων των εκπαιδευτικών και αν θα αυξήσουμε τις ημέρες κατά 5 ή 10,... είναι το λιγότερο.

ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.....η λαϊκή παράδοση και προβολή της!!!

Τελικά είχα δίκιο, η εκπομπή πέτυχε και κρατάει ως και σήμερα...31 Ιαν 2012 Είχα την χαρά, τις δύο προηγούμενες Κυριακές, να παρακολουθήσω  την εκπομπή της ΕΤ1, "το αλάτι της γης".  Μια εκπομπή που ασχολείται κύρια με τη παραδοσιακή μας μουσική και χορό. Υπεύθυνος της ο εθνομουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας, ένας καταξιωμένος καθηγητής, από τους καλύτερους στο είδους τους!
Εκπομπή στο στούντιο - κάτι μου θυμίζει από την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου - προσεγμένη όπως συνηθίζει η ΕΡΤ, επαρκούς χρόνου και αρίστης ποιότητας!
Το προτέρημα της, ότι δεν αναστυλώνει την παράδοση από το παρελθόν να μας την προσφέρει ως σωστή πρόταση, αλλά δέχεται ότι η παράδοση είναι ζωντανή, βίωμα αληθινό, τουλάχιστον σε μία μερίδα των Ελλήνων, κύρια της επαρχίας ( Δηλαδή όλων μας, πλην αυτών των μεγάλων αστικών κέντρων ). Μία παράδοση η οποία συνεχίζεται, αφαιρεί τμήματα της από το παρελθόν, εμπλουτίζεται από νέα, ακολουθεί τον αργό δρόμο της εξέλιξης όπως κάθε ζωντανός οργανισμός. Η παράδοση των Ελλήνων δεν είναι μουσειακό είδος αλλά κατάσταση δρώσα, ζωντανή, καθημερινή!
Τα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου, οι χοροί των Ποντίων όπου η μουσική διαπερνά όλο το κορμί τους, η χάρη των νησιώτικων χορών, η λεβεντιά της Κρήτης, της Ρούμελης και της Μάνης, είναι ζώσες καταστάσεις, όχι κυρίαρχες στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό αλλά σίγουρα παρούσες!
Για όλα τα παραπάνω χαίρομαι για αυτήν την εκπομπή της ΕΡΤ! Εξάλλου αυτός είναι ο σκοπός της ΕΡΤ, Να δίνει χώρο σε πράγματα τα οποία δεν χωρούν στα εμπορικά ιδιωτικά κανάλια! Κι όμως, αυτήν την εκπομπή βρέθηκαν δημοσιογραφικοί κονδυλοφόροι να την κριτικάρουν αρνητικά, ότι έχει μεγάλο κόστος, ότι άδικα αντικατέστησε παλιά, μα πολύ παλιά αντίστοιχη εκπομπή.
Δεν εξυπηρετούν λοιπόν συμφέροντα αυτοί οι δημοσιογράφοι;

O καλλιτέχνης, το έργο του ή και τα δύο!!!!

26 Ιαν 2012 Προσωπική γνώμη εκφράζω: Από νωρίς ξεκαθάρισα αυτό το  ερώτημα στον εαυτό μου! Άλλο πράγμα ο καλλιτέχνης άλλο πράγμα το έργο του! Δεν είναι ανάγκη να αποδέχεσαι το ίδιο ή μαζί, τον καλλιτέχνη και το έργο του. Σίγουρα το έργο του τον καταξιώνει! Σίγουρα οι καλλιτέχνες είναι έντονες προσωπικότητες, πολλές φορές οραματιστές, άλλοτε υπερβατικοί...έχουν αυτήν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση!!!
Είναι καλλιτέχνης λέμε συγκαταβατικά, για να δικαιολογήσουμε τις κατά εμάς διαφορετικότητες τους.
Τι μένει όμως; Το έργο!
Αν επιλέγαμε, τι θα επιλέγαμε από τα δύο;    Τη "ρωμιοσύνη" του Θεοδωράκη ή τον πολιτικό Θεοδωράκη; Τη "Μαρία Νεφέλη" ή τον άνθρωπο Ελύτη;   Το "Θίασο" ή τον ίδιο το Αγγελόπουλο;   .......
Ξερω! Θα μου πείτε ότι το ποιον του ανθρώπου καθορίζει και το έργο του. Σωστά!  Αλλά ο κρυφοφασίστας Νταλί και το έργο του είναι συμβατά; Τα τραγούδια του Ελβις με τη βελούδινη φωνή και ο θάνατος του, πνιγμένος στα ναρκωτικά πόσο ταιριάζουν;
Ας μάθουμε να χαιρόμαστε τα αληθινά έργα τέχνης δίχως τη μιζέρεια ή το μεγαλείο των δημιουργών τους!!!!!

ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΠΗΔΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ!!!

Όταν η ιστορία τους χρειάστηκε πραγματικά, αυτοί αποδείχθηκαν λίγοι...24 Ιαν 2012
Τάχατες δεν διάβασαν, δεν πρόλαβαν να διαβάσουν...ή δεν κατάλαβαν τι έλεγε το μνημόνιο;
Σίγουρα ήξεραν τι ψήφισαν!  Άν όχι, θα έπρεπε να εξαφανιστούν από το πεδίο της πολιτικής!
Πίστεψαν αυτά που τους είπε ο Παπακωνσταντίνου τότε, καλή τη πίστη! Καλώς! Πείτε το! Μην ξευτιλίζεστε λέγοντας ότι δεν το διαβάσατε ή δεν προλάβατε να το διαβάσετε!
Μήπως προσπαθούν να δικαιολογηθούν για την αποτυχία τους να σώσουν την πατρίδα, με αυτές τις γελοιότητες;
Δεν ξέρω!
Μάλλον αντιλαμβάνονται τη ζημιά που έκαναν στο κόμμα τους, την πατρίδα μας! Το μόνο που τους ενδιαφέρει όμως, είναι ο εαυτός τους. Προσπαθούν να σωθούν πηδώντας από το πλοίο, που βυθίζεται!
Άντε κάντε στην άκρη! Σας βαρεθήκαμε!!!!