Vasileios Diakovasilis's Blog, page 14

Όχι άλλη ανοχή.........!!!!!

04 Νοε 2017        Ο κάθε πικραμένος, μπορεί ελεύθερα να καταστρέφει ιδιωτικές και δημόσιες περιουσίες κι εμείς να περνάμε από δίπλα και να σφυρίζουμε αδιάφορα. Δεν ζητώ να γίνουμε αντι-τιμωροί, αλλά να φωνάξουμε προς την πολιτεία, να ορθώσουμε φωνή διαμαρτυρίας προς την οργανωμένη πολιτεία, ότι αυτό πρέπει να σταματήσει. Η επαναστατική γυμναστική ή η επίκληση του Θεού για να βγάζουμε το μίσος μας απέναντι στην κοινωνία, μόνο ως άλλοθι δεν εκλαμβάνεται, από κάθε σκεπτόμενο και λογικό άνθρωπο. Κι έχουμε υποχρέωση τη φωνή μας αυτή να την κάνουμε όσο πιο δυνατή γίνεται, μπας και ξυπνήσουμε. Όχι τέτοιου είδους ανοχή από την πολιτεία αλλά και την κοινωνία μας. Δεν μπορούν οι ακραίοι, να κυριαρχούν στην πολιτική ατζέντα μιας ευνομούμενης κοινωνίας.
     Ο Τάσος Νεφελούδης, ένας νέος γλύπτης, ένας από τους χιλιάδες νέους της εποχής που βιώνουν οδυνηρά την οικονομική κρίση, φτιάχνει ένα γλυπτό για αυτήν την κρίση. Κι ο ανεξέλεγκτος, δήθεν ρασοφόρος, δήθεν άνθρωπος του Θεού το καταστρέφει. Ακούστε τον γλύπτη και προβληματιστείτε για τον ρόλο του καθενός.....
      ΥΓ: Άλλοι ακραίοι θρησκευόμενοι στη Θεσσαλονίκη, μπλόκαραν την είσοδο θεάτρου διότι το έργο "ήταν βλάσφημο"!!!! Εν έτει 2017, εμείς ακόμα καμαρώνουμε της κάθε μορφής σκοταδιστές..... 300 χρόνια μετά το διαφωτισμό, εμείς εδώ, αναπολούμε τον μεσαίωνα!

Περί ηθικού πλεονεκτήματος...!!!

21 Μαΐ 2016Μεταξύ των άλλων πλεονεκτούσαν, έτσι μας έλεγαν, και στην ηθική τους. Δεν ήταν κλέφτες, δεν είχαν διασπαθίσει δημόσιο χρήμα, δεν τους κράταγε κανένας για να τους εκβιάσει. Σωστά, ως κλέφτες κανένας δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ( τουλάχιστον μέχρι σήμερα )... για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, ακούγονται διάφορα αλλά συγρινόμενα με αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων, ακόμα είναι πολύ λίγα... όσο για αν τους κρατά κανένας, μικρή πια σημασία έχει, τι χειρότερα μέτρα θα μπορούσε ελληνική κυβέρνηση να εισάγει από αυτά που θα ψηφιστούν αυτή την Κυριακή; ( ναι για το τρίτο μνημόνιο λέω )!
Φτάνει όμως να μην έχεις βουτήξει το χέρι σου στο μέλι, για να υποστηρίζεις ότι εσύ και μόνο εσύ, έχεις το ¨ηθικό πλεονέκτημα" έναντι όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων;Όχι βέβαια, διότι αν μιλάμε για ηθική, αυτή χάνεται και με το ψέμα! Κι αυτοί εδώ, είπαν πολλαααά ψέμματα! Εν γνώση τους! Μόνο και μόνο για να χαϊδέψουν τα αυτιά των ψηφοφόρων, μόνο και μόνο για να δώσουν ψεύτικες ελπίδες, μόνο και μόνο για να ανέλθουν στην εξουσία!
Είπε ο πρωθυπουργός: "Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες όχι ότι δεν τηρήσαμε την εντολή και είπαμε ψέματα". Οι αυταπάτες στην πολιτική δεν επιτρέπονται, δεν πρέπει να υπάρχουν... σωστοί υπολογισμοί ή λάθος υπολογισμοί υπάρχουν, γνώση του γεωπολιτικού περιβάλλοντος και των διαφόρων συμφερόντων που περιστρέφονται γύρω σου υπάρχουν, όχι όμως αυταπάτες. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ήταν τόσο αφελείς! Καιροσκόποι είναι, που πάντα αναζητούσαν τη διάλυση του άλλου μεγάλου κόμματος της κεντροαριστεράς και να πάρουν τη θέση του. Και συνεχίζουμε περί ηθικής με μερικά πρόσφατα παραδείγματα: Καρακώστα (βουλευτής Σύριζα) «Θα επιστρέψουν το ΕΚΑΣ αυτοί που δεν το δικαιούνται... Είναι παρά πολύς κόσμος που δεν δηλώνει τα πραγματικά του εισοδήματα και δεν το δικαιούνται... Καταλάβατε; Δεν το δικαιούνται...», όταν γνωρίζει ότι το ΕΚΑΣ κόβεται οριζοντίως και όχι επιλεκτικά.Θεοπεφτάτου (βουλευτής Σύριζα) "επειδή δύσκολα συμβαίνει και να πίνεις πολύ και να καπνίζεις πολύ και να πηγαίνεις να πίνεις πολλούς καφέδες, δηλ. πρέπει να συμπίπτουν πάρα πολλά πράγματα για να επιβαρυνθεί σοβαρά ένα νοικοκυριό, και γι' αυτό μοιράστηκε" αγνοώντας ότι ο ΦΠΑ 24% είναι για όλους, η αύξηση στα καύσιμα μετακυλύει άλλες αυξήσεις σε όλα τα προϊόντα, ότι ..... άστο, ούτε απλά οικονομικά δεν ξέρουν οι έρμοι!Τσίπρας ... Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο τότε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σημερινός Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, ζητώντας την απομάκρυνση του πρέσβη. Συγκεκριμένα, εφιστούσε την προσοχή στο «ευαίσθητο θέμα» που είχε προκύψει με τον πρέσβη στην Αθήνα, ζητώντας την παρέμβασή του Προέδρου διότι « ...μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά, τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».   Ποια ανθρώπινα δικαιώματα;  η αριστερά ( λέμε τώρα ) να μην χάσει το τρένο της εξουσίας, όλα τα άλλα είναι για τους αφελείς!!!Υ.Γ. Όλα αυτά που θα ψηφιστούν, αυτή την Κυριακή, είναι δυσβάσταχτα, δίοτι προστίθενται πάνω σε όλα εκείνα που επιβάρυναν την ελληνική οικονομία, όλα τα τελευταία χρόνια, δεν βοηθούν την ανάπτυξη της και καταδικάζουν τη χώρα μας στη μιζέρια! Σίγουρα, αν δεν έπαιζαν παιχνίδια... την άνοιξη του 15, δεν θα φτάναμε εδώ που είμαστε σήμερα! Και αυτοί προσπαθούν να μας κάνουν το μαυρο, άσπρο.. Και αυτό συνιστά ηθική, όχι όμως με πλεονέκτημα!!!!!

Νόστος, δρόμος, καρδιά (blogame)

20 Απρ 2016Νόστος = επιστροφή στην πατρίδα... και στο μυαλό μου αμέσως έρχεται ο Οδυσσέας, ο πολυμήχανος, ο οποίος ταξίδευε για δέκα ολόκληρα χρόνια μέχρι να επιστρέψει στην Ιθάκη του. Τι καημός κι αυτός! Έχασε τα πλοία του, τους άντρες του, όλα όσα όφειλε να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα... επιθυμώντας να δει, έστω για μια ελάχιστη στιγμή, τον καπνό από την καμινάδα του σπιτιού του... και μετά ας πέθαινε.  Η γυναίκα του η Πηνελόπη ( η πιστή ... ), σίγουρα κάποιο ρόλο θα είχε σε όλη αυτή τη σφοδρή επιθυμία της επιστροφής. 

Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα, κάπου έχουμε αφήσει, πίσω μας, μια πατρίδα. Είτε αυτήν που γεννηθήκαμε και παίξαμε όταν ήμαστε μικροί, είτε αυτή που μας ενώνει με τους συγγενείς - προγόνους  μας, είτε αυτή που μας θυμίζει ευτυχισμένες ημέρες όπου τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα μας πλήγωναν την καρδιά. Μια πατρίδα την οποία περπατήσαμε, ανεβήκαμε της πλαγιές της, ατενίσαμε πέρα μακριά τον ορίζοντα της ( ονειρευόμενοι το μέλλον μας ), ξαποστάσαμε σε μια βρυσούλα δίπλα σε κάποιο ξωκλήσι, βουτήξαμε στα νερά της το καλοκαίρι. Μια πατρίδα στην οποία ζήσαμε περιπλανώμενοι από κάποιο παραδοσιακό πανηγύρι σε κάποιο απόμερο μπαράκι με ένα ποτό στο χέρι, ζώντας, έτσι λέγαμε, όλο το πάθος και την κάψα του καλοκαιριού. 
 Και σήμερα η καρδιά μας είναι τόσο μπερδεμένη. Κάπου όλα αυτά έχουν ξεθωριάσει, έχουν γίνει τόσο μακρινά, τόσο δεύτερα, σαν να μην ήταν ποτέ στη ζωή μας...  Λυπηρό ή ελπιδοφόρο; Δεν ξέρω!
Λυπηρό, να διαγράφεται η "σημασία" του παρελθόντος σου και όσα κουβάλησες μέσα σε αυτό;
Ελπιδοφόρο να αφήνεις πίσω κομμάτια της ζωή σου και να στέκεσαι περισσότερο στα τωρινά ή τα αυριανά;
Το σίγουρο πάντως είναι, ότι το δρόμο του Οδυσσέα, τον επικίνδυνο, τον μακρύ, το δύσβατο, τον περιπετειώδη, τον "άθλιο"... δεν θα τον έκανα ποτέ!
Ποτέ;
Κι αν σήμερα τον διαβαίνεις δίχως να το έχεις καταλάβει... και το τέλος του θα είναι εκεί, όπου η νοσταλγία σε ανύποπτο χρόνο, κτυπά τις άκρες της μνήμης σου με εικόνες, ήχους και γεύσεις;

Πρίγκιπας; νοσταλγία για μια άλλη εποχή...

24 Απρ 2016 Σίγουρα όλοι εμείς, οι παλαιότεροι, που μεγαλώσαμε ακούγοντας τις ροκ μπαλάντες των δεκαετιών 60-80, όσο κι αν αυτοχαρακτηριζόμαστε ως ροκάδες... η λαίλαπα της disco, δεν μας άφησε ανεπηρέαστους. Ο βασικός λόγος ήταν τα πάρτι, όπου κυριαρχούσαν οι disco επιτυχίες. Μα και οι ντίσκο της εποχής, που ήταν τα βασικά στέκια της διασκέδασης της νεολαίας.    Θυμάμαι τους σχολικούς χειμώνες, να ψάχνω με δυσκολία να βρω στο ραδιόφωνο την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη "Ποπ και Ροκ", και από τις 4 ως τις 5 το απόγευμα, να μένω κολλημένος πάνω από το ραδιόφωνο... Μαθαίναμε για όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες, ακούγαμε αρκετά νωρίς, ίσως και από τους πρώτους τις επερχόμενες επιτυχίες και αν είχαμε και καλή λήψη γράφαμε και καμιά κασέτα.
Στην εκπομπή λοιπόν αυτή, πρωτάκουσα και τον Prince. Και από την αρχή, γύρω από τη μουσική του, άρχισαν οι διαμάχες. Είναι disco, είναι ροκάς; Το σίγουρο είναι ότι η μουσική του ξεχώριζε. Είχε την απήχηση της disco αλλά και disco δεν της έλεγες. Αλλά σίγουρα και ροκ δεν ήταν. Ήταν κάτι πέρα από αυτά, που σίγουρα ξεχώριζε. Πιο εγκεφαλικά από αυτά που λάνσαραν την ίδια εποχή η Madonna και ο M. Jackson, για μας που αμφισβητούσαμε την εύκολη μαζική κουλτούρα της pop(!)
Η αλήθεια βέβαια είναι, ότι και ο Prince, μέσα στο ίδιο σταρ σύστεμ ήταν. Και διαβάζοντας τώρα μια από τις πολλές βιογραφίες του, που κυκλοφόρησαν με το θάνατο του, το αντιλαμβάνεσαι αυτό πολύ καθαρά!
  
ΥΓ: Αυτές τις μέρες, με τα επερχόμενα τρίτα και τέταρτα μνημόνια, με τις επερχόμενες αλλαγές στην Παιδεία υπό τις ευλογίες ενός τάχατες διαλόγου, με το θυμό των προσφύγων, που εγκλωβίστηκαν στην Πατρίδα μας και τις γελοία ευφυολογήματα των ακραίων συμπατριωτών μας, με την αγωνία της Ζωής να παραμείνει στο προσκήνιο (δες Πλεύση Ελευθερίας)... εγώ, μέρες που είναι, προτιμώ να ασχολούμαι με πιο απλά, ανώδυνα πράγματα.
Για όλα τα προηγούμενα, μπροστά μας τα έχουμε ακόμα! Αυτές τις μέρες... χαλαρά!!!!

Ακριβή # Κασσιανή

27 Απρ 2016Θα μου πει τώρα κάποιος, μέρες που είναι, εσύ συγκρίνεις την υμνωδό Κασσιανή... με την Ακριβή, που πουλούσε βότανα και ματζούνια και κυκλαμινα για ξελόγιασμα, στην κλειστή αγορά των Χανίων; Ε! ναι! Διότι αρνούμαι να πιστέψω, ότι η Κασσιανή, μια νέα, ευγενικής καταγωγής, στα χρόνια του Βυζαντίου, η οποία στάθηκε ενώπιον του Αυτοκράτορα Θεόφιλου ( το 830 μ.Χ. ), για να την επιλέξει ως μελλοντική σύζυγο του και βασίλισσα, αφού απορρίπτεται λόγω της γνωστής στιχομυθίας *, αποσύρεται ως μοναχή, γράφοντας  ύμνους, ως το τέλος της ζωής της.  Αρνούμαι να πιστέψω δηλαδή, ότι πίσω από την αναχώρηση της αυτή, δεν υπήρχαν, έστω κάποια μικρά ψήγματα, μιας πληγωμένης καρδιάς. Ένας κορυφαίος ύμνος της Μεγαλοβδομάδας, ο οποίος αποπνέει τέτοιο πάθος από τη μια και τόσο σφοδρή επιθυμία εξιλέωσης από την άλλη, δεν μπορεί, να μην έχει στοιχεία από το προσωπικό δράμα, της ίδιας της υμνωδού!Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα  και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου  κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος                                                        Ο γνωστός ύμνος από μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου

Από την άλλη, Ακριβή, η οποία υπήρξε θύμα ξαφνικής εγκατάλειψης από τον αγαπημένο της, παρά τα "δεσίματα", που του είχε κάνει με τα μαγικά που γνώριζε. Και η οποία, εξακολούθησε στη ζωή της, να κάνει αυτό που γνώριζε καλύτερα... να πουλά βότανα και ματζούνια και να δίνει συμβουλές για ξεματιάσματα ή ερωτικά πιασίματα!Από τη μια η Κασσιανή, η οποία επέλεξε το δύσκολο δρόμο της μοναχής, προσευχόμενη καθημερινά για λύτρωση και συγχώρεση, δίνοντας τον διαρκή αγώνα ενάντια στα ανθρώπινα πάθη και από την άλλη η Ακριβή... παραδομένη στη μοίρα της, συμβούλευε τους άλλους πως,  "μια σταλιά είναι η ζωή και δεν αξίζει λυπημένος να την ζήσεις" !!!!!Στη σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιάη Ακριβή είχε το ίδιο στέκι χρόνιαπουλούσε βότανα , ματζούνια , γιατρικάκαι για ξελόγιασμα κυκλάμινο κολόνια.Γιάτρευε πόνους του κορμιού η Ακριβή,γιάτρευε πόνους της καρδιάς με παραισθήσειςκι έλεγε σ'όλους μια σταλιά είναι η ζωή και δεν αξίζει λυπημένος να την ζήσεις .Στην σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιά της Ακριβής ήμουν ο πιο καλός πελάτης πάντα ξεστράτιζα και πέρναγα από κει να τυλιχτώ στην μυρωδιά απ' τα μαλλιά της .Κάποτε μου 'πε πως την τρώει ένας καημός γιατί αγάπησε με πάθος ένα ψέμα και καθισμένη στα σκαλιά της αγοράς κάπνιζε σέρτικα και κέρναγε και μένα . Έφυγε μου 'πε ξάφνικα ένα πρωί κι ας ήταν έρωτας σαν πέλαγο μεγάλος με μαγιοβότανα δέμενος και φιλί που σαν κι' αυτόν στον κόσμο δεν γεννήθηκε άλλος .Στην σκεπαστή την αγορά μεσ' τα Χανιάτης Ακριβής ήμουν ο πιο καλός πελάτης μα όταν πέρασα απο κει κάποια βραδιά στην πόρτα έγραφε "ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΓΑΠΗΣ " Δυο γυναίκες, σε δυο διαφορετικές εποχές, με διαφορετικές ιστορίες, με απόλυτα ανθρώπινη υπόσταση... οι οποίες όμως υπήρξαν θύματα ενός άνδρα, που η μοίρα έφερε στη ζωή τους. * - Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα - Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω 
Tags: κασσιανή, λεκκας, βίντεο, έρωτας, μουσικήRSS Feed για αυτό το θέμα15 σχόλιαOly Glowworm:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 8:35 πμYποκλίνομαι στην σημερινή εγγραφή .ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 9:25 πμKαλημέρα. Πετυχημένη συνδιαλλαγή. Πιο κοντά σε μας η Ακριβή. Η Κασσιανή όσες προσευχές κι αν έγραφε αυτό που ζητούσε ήταν αδύνατο να γίνει.Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 9:28 πμΕυχαριστώ, Oly Glowworm... από καρδιάς γραμμένη!Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 9:32 πμΚώστα, η Κασσιανή απλώς επιζητούσε συγχώρεση, για να ησυχάσει η ψυχή της! Ανθρώπινο κι αυτό! Η Ακριβή ζούσε την εγκατάλειψη, σίγουρα με πολλά ερωτηματικά να την βασανίζουν καθημερινά! Είπαμε διαφορετικές ιστορίες... ίδια αιτία! Την Καλημέρα μου!βιργινια .:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 10:03 πμΠραγματικά εξαιρετική εγγραφή. Το τραγούδι θεϊκό. Μαγικό άκουσμα και μοναδικοί στίχοι...!!! τραγούδι που μιλάει ίσια στην καρδιά και την ζεσταίνει από κάθε είδους παγωνιά...! Καλημέρα Βασίλη!Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 2:24 μμΕυχαριστώ βιργινία, το τραγούδι αυτό, ήταν η αιτία για αυτή την εγγραφή!ΓΙΑΝΝΗΣ JOHNPIT:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 5:10 μμΒασίλη μου σήμερα είσαι έξοχος....! ξεχωρίζεις ανάμεσα σε δύο μορφές, σε δύο γυναίκες, σε δύο διαφορετικές επιλογές.
Δύο αποκλίνοντες κόσμοι στα πόδια μας μπροστά.
Και στις δύο επιλογές κανείς δεν μπορεί να ρίξει ...αναθέματα και εύκολες, βιαστικές απορρίψεις.
Πάρα πολύ όμορφη εγγραφή από αυτές που σπανιότατα συναντάς σε δημόσιους χώρους.
Καλό απόγευμα φίλε.Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 6:15 μμΕυχαριστώ Γιάννη, σίγουρα δεν τις κατακρίνω, ούτε τις απορρίπτω, κανένας δεν μπορεί... "! ν πολλαΦς μαρτwαις περιπεσοζσα γυνu", ( είτε πρόκειται για την Κασσιανή είτε για την Ακριβή), γνωρίζει η ίδια το δράμα της, δεν χρειάζεται κανέναν από εμάς να της ρίξει το όποιο ανάθεμα!
Καλό σου απόγευμα!Μάνια Σ:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 9:21 μμαχμμμ θυμάμαι στα ελληνικά ραδιόφωνα έναν τεράστιο αγώνα, στο να ρίχνουν τους μουσικούς τόνους την Μ Εβδομάδα με στροφή στα πιο... έντεχνα τραγούδια, καθώς έβγαζαν έναν πόνο μη σου πω και δυο. Μάλιστα ειδικά την Μ. Παρασκευή υπήρχαν ειδικά πλέι λιστ.
Ναι πολύ ωραία εγγραφή. Άντρας η γυναίκα άμα αγαπήσεις με πάθος ένα ψέμα, είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την απάτη.
Κάτσε να σου φέρω ένα δωράκι που μου ήρθε και μένα https://www.youtube.com/watch?v=0SkV_VF8pY0
Καλή Ανάσταση [image error]Μαρία Γ.:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 9:54 μμΙδιαίτερο το θέμα σου.
Με συνεπήρε η αφήγησή σου και η έξυπνη προσέγγισή σου.
Ο ύμνος πράγματι μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση.
Πολύ μου άρεσε η εγγραφή σου!Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 10:07 μμMania,
εγώ πάλι, πιο παλιός γαρ, θυμάμαι όλη την δισκογραφία της κλασσικής μουσικής, να "παίζει" συνεχόμενα, όλη τη Μεγαλοβδομάδα!
ευχαριστώ για το δωράκι... Καλή Ανάσταση και σε σένα.Bas. Devasil:Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 10:10 μμΕυχαριστώ Μαρία Γ.
Ο ύμνος της Κασσιανής, κρύβει μέσα του πολύ πόνο, σίγουρα μαρτυρά κάτι από τη ζωή της ίδιας της υμνογράφου.ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ:Παρασκευή, 29 Απριλίου 2016 7:54 μμΓια τούτη την ώρα ,μόνο μια ευχή....Ν' ανασταίνεσαι κάθε μέρα και να δημιουργείς,.καλή ώρα όπως τώρα.
Καλό σου ΠάσχαΝίκος Ταξιδιώτης:Δευτέρα, 2 Μαΐου 2016 9:39 πμΧριστός Ανέστη Βασίλη. Χρόνια πολλά και καλά. Κι εγώ πιστεύω ότι η Κασσιανή ήταν πληγωμένη συναισθηματικά, όπως και η Ακριβή φυσικά..[image error]Bas. Devasil:Παρασκευή, 12 Αυγούστου 2016 7:01 πμΚρήτη! Χανιά! Κατοχή! Ο Μανόλης και η Νίκη γνωρίζονται και αγαπιούνται τρελά! Κλέβονται κάτω απ’ τη μύτη των Γερμανών και των γονιών τους. Από την ένωσή τους γεννιέται η κοκινομάλλα Ακριβή με τα σμαράγδια στα μάτια.
Σκεπαστή αγορά στα Χανιά! «Κίρκη»! Το μαγαζί της Ακριβής που όλοι τη λένε μάγισσα! Πουλά βότανα, μαντζούνια, αρώματα και γιατρικά. Οι σοφές και φευγάτες ρήσεις της γιατρεύουν ψυχές και σώματα.
Μόναχο! Ελπίδα, η γλυκιά μαυρομάτα... Μάρτιν, ο μεγάλος της έρωτας... Άγγελος ή δαίμονας;
Κοντά στην Ακριβή βρίσκει καταφύγιο από τα λάθη της. Οι δυο γυναίκες θα δεθούν με φιλιά μπιστική που θα κρατήσει μια ζωή. Ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας όμως θα τις ρίξει σαν πεφταστέρια στην ίδια άβυσσο.
Μια μέρα, η αέρινη φιγούρα με τα κατακόκκινα μαλλιά κλειδώνει την πόρτα του «Κίρκη» και καρφώνει πάνω της ένα χαρτόνι που γράφει: «Κλειστό λόγω&»
Υπάρχει άραγε δικαιολογία για μια μάνα που εγκαταλείπει το παιδί της; Μέχρι πού είναι δυνατόν να φτάσει μια βασανισμένη γυναίκα; Πόσο μπορεί να καθορίσει ένας άντρας τις επιλογές της;
Ο Μίλτος γίνεται ο φύλακας άγγελος της Ελπίδας!
Ο Σήφης, ο Κρητίκαρος τη διεκδικεί με μαντινάδες και λεβεντιά!
Ταξίδι στο χρόνο, μυστικά που αλλάζουν ζωές, μάγια που γιατρεύουν, άρωμα κανέλας και γαρύφαλλου, μαντινάδες, πόνος, κι αγάπες αθάνατες, συνθέτουν μιά ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα!
«Όταν αποφασίσεις να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να διεκδικήσεις τ’ αστέρια, ο ουρανός χαμηλώνει μόνο για σένα»...

Διαβάζοντας το βιβλίο: "Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος" του Αλντους Χαξλεϋ. ( 1 )

06 Φεβ 2016 Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, τουΧάξλεϋ ( 1932 ),  μαζί με το Φαρενάιτ 451του   Μπράντμπερι Ρέι ( 1953 ), ανήκουν στα βιβλία εκείνα, που οι συγγραφείς τους προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον των ανθρώπων σε σχέση με την πρόοδο των επιστημών και των τεχνολογικών επιτευγμάτων τους. Ζητούμενο είναι η ευτυχία του ανθρώπου! Επιφανειακά τουλάχιστον, διότι αυτή ( η ανθρώπινη ευτυχία ) χρησιμοποιείται από τις μελλοντικές, παγκόσμιες κυβερνήσεις, απλά και μόνο ως πρόσχημα, για να ελέγχουν την κοινωνία. Μπορεί να "φτιαχτεί" ο ευτυχισμένος άνθρωπος; Σύμφωνα με τον Χάξλεϋ, ναι, με εργαστηριακό και βιομηχανικό τρόπο, από τον έλεγχο του τρόπου γέννησης του, τον έλεγχο της σκέψης και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με τον Μπράντμπερι, και πάλιναι, με την απαγόρευση της ανάγνωσης των βιβλίων, με τον εξοβελισμό της παγκόσμιας συλλογικής μνήμης. Μα κι αν δούμε διάφορους ορισμούς περί της ευτυχίας, ναι υπάρχει πεδίο γόνιμο για να γίνουν τέτοιες σκέψεις, δηλαδή να " διαμορφώσουμε " τη σκέψη του ανθρώπου με τέτοιον τρόπο, ώστε να αισθάνεται ευτυχής.   Ο Πλάτωνας, στην φιλοσοφία του, αναφέρει πως η ευτυχία έχει να κάνει με το μυαλό και τη σκέψη και όχι με την ψευδαίσθηση που μας παρέχουν οι αισθήσεις.  Ο  Χόρχε Μπουκάι γράφει ότι η ευτυχία είναι η αίσθηση του ότι δεν είσαι χαμένος στον κόσμο. Η ευτυχία είναι η εσωτερική ηρεμία που έχει κάποιος όταν γνωρίσει ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Δηλαδή, υποστηρίζουν, ότι η ευτυχία είναι μια εσωτερική υπόθεση του ανθρώπου... φτάνει δηλαδή να ελέγξεις το μυαλό σου, τις σκέψεις σου, τα θέλω σου ....Ο Καζαντζάκης, στην Ασκητική του λέει: "Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες"Ο ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ υποστηρίζει ότι η ευτυχία είναι μια τέχνη που περιλαμβάνει την αποδοχή της δυστυχίας ως κάτι φυσικό.Εδώ πάμε ένα βήμα ακόμα πιο πέρα, ότι για να είσαι ευτυχισμένος θα πρέπει να βιώσεις τις όποιες δυστυχίες και να τις αποδεχθείς, πάλι εσύ ο ίδιος, από μόνος σου.Στο βιβλίο του Χαξλεϋ, ο καινούριος θαυμαστός κόσμος, έχει επιτευχθεί το 600 περίπου μ. Φ. ( μετά Φορντ, το 0 είναι η χρονιά που φτιάχνεται το πρώτο Ford T, σε γραμμή παραγωγής, ). Ένα κόσμος, όπου μεταξύ των άλλων, υπάρχει μια νέα μέθοδος αναπαραγωγήςτου ανθρώπου, σε βιομηχανικού τύπου εργαστήρια, με απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων που χρειάζεται η κοινωνία και όπου όλοι αισθάνονται ευτυχείς!!!!Σήμερα που βρισκόμαστε, μόλις ...., 100 χρόνια μ.Φ. ;Στον σημερινό κόσμο, ιδιαίτερα σε αυτόν που κυριαρχεί το πρότυπο του δυτικής ευζωίας, του καταναλωτισμού, των πολλών και συνεχόμενων εικόνων ή πληροφοριών η ευτυχία δεν είναι εύκολα ορατή. Πολλές φορές μάλιστα, παύει και να αποτελεί ζητούμενο από τον άνθρωπο, στο κυνήγι της ένταξης του μέσα στο κοινωνικό είναι της εποχής. Η εποχή μας, έχει κατορθώσει να ελέγξει τον άνθρωπο με το να μην του δίνει χρόνο, για τον εσωτερικό του κόσμο! Η εποχή μας, απαιτεί να είμαστε καλοί και σταθεροί καταναλωτές, να "τρέχουμε" καθημερινά για να διεκπεραιώσουμε κάθε λογής υποχρεώσεις, να θεωρούμε ότι όλα είναι δεδομένα. Η εποχή μας, μην μπορώντας, ίσως... να επιβάλλει τον ευτυχισμένο άνθρωπο... κάνει ότι μπορεί, για να αρνηθεί στον άνθρωπο την ευτυχία! Θαρρείς ότι η μιζέρια, η δυστυχία τρέφει τη μηχανή της κίνησης αυτού του πλανήτη... 
Είναι τελικά ευτυχής ο σημερινός άνθρωπος; Η ευτυχία,  είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση. Κάθε άτομο την οριοθετεί με τα δικά του κριτήρια. Η ευτυχία δεν έχει διάρκεια αλλά εναλλάσσεται με τη δυστυχία, το φόβο, τη χαρά, την αγωνία και όλα αυτά κάνουν  μοναδικό τον άνθρωπο. Δεν ξέρω αν ο σημερινός άνθρωπος είναι ευτυχής! Για να πω την αλήθεια, κομμάτι δύσκολο το βλέπω!Σίγουρα όμως, στη ζωή μας υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε ευτυχείς, δηλαδή ικανοποιημένοι, χαρούμενοι με τον εαυτό μας. Στιγμές μόνο... τυχεροί αυτοί που βιώνουν πολλές τέτοιες στιγμές. Αισιοδοξείς τελικά:Πιστεύω ότι, η μεγαλύτερη ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι μπορείς να χαλιναγωγήσεις τα αισθήματα των ανθρώπων ... ακόμα και μέσα από ένα "ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΩΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΕΞΗΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΩΝ" στο ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, κατά τον Χάξλεϋ ( έμπνευση από τη γραμμή παραγωγής, που πρώτος εισήγαγε ο Φορντ, στην κατασκευή των αυτοκινήτων του ). Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και όσο κι αν προσπαθεί ο σημερινός πολιτισμός ( ή και κάποιος μελλοντικός ), να φτιάξει στρατιές όμοιων ανθρώπων, αυτό, πιστεύω, ότι δεν θα γίνει ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα σύνθετος, ως μηχανή ( ή ως ον, αν προτιμάτε ). Έχει βιολογικές λειτουργίες, DNA, νευρώνες, έναν εν πολλοίς ακόμα, άγνωστο εγκέφαλο, που όλα αυτά κάνουν το άνθρωπο "τέλειο", κατά τη θρησκευτικά πίστη ή κατά τον Αριστοτέλη "δημιουργικό ον" ή "ζώον πολιτικόν". Τέλος ο άνθρωπο έχει ψυχή, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα για όλες τις επιστήμες. ( όσο κι αν κάποιοι αρνούνται την ύπαρξη της )Πάντα θα βρίσκονται κάποιοι, οι οποίοι θα ξεφεύγουν από τα αυστηρά πλαίσια που θα θέτουν οι κυβερνώντες. Είμαστε διαφορετικοί, μοναδικοί και στο κάτω κάτω φίλοι μας, από αυτές τις δυο ιδιότητες του ανθρώπου, πηγάζει και η δύναμη του ανθρώπινου είδους. 
Η ύπαρξη ενός, προκαθορισμένου κόσμου, με απόλυτο έλεγχο των γενεών, θα σήμαινε και το τέλος της ανθρωπότητας....

Ποιοι τελικά είμαστε εμείς οι Έλληνες; 4 παραδείγματα πολιτισμού,παιδείας... (2)

26 Φεβ 2016  1.  "Τάσσομαι και αφοσιώνομαι, εις τον λόγο της ενότητας, του πανάγαθου άρχοντα φωτός, με καρδιά και ψυχή, συντονισμένοι, στις φωτεινές δυνάμεις του ΣΕΦ.Ορκίζομαι, στη σημαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια, ως μονάδα στηνένωση όλων των ιερών ψυχών, όπου η δύναμη τους είναι το κοσμικό πυρ. Ορκίζομαι ως πολεμιστής ταγμένος, στον ιερό σκοπό, της ελευθερίας της Ελλάδας, του ελληνισμού και της ελληνικότητας απανταχού της γαίας να υπηρετώ πάντα την αλήθεια, το δίκαιο, την αρμονία, την αρετή, την αφθονία, την ανιδιοτέλεια........κλπ         Ακούγοντας τον όρκο, από μια από τις τελετές του περίφημου Σώρρας, αναρωτιέμαι για μια ακόμα φορά, πόσο απελπισμένοι πρέπει να είναι μερίδα του λαού μας, για να άγεται και να φέρεται, από λογικές αυτού του τύπου. Ή μήπως δεν είναι απλή απελπισία, αλλά ένα ακόμα στοιχείο της αμορφωσιάς αυτού του λαού. Μα μπορείς να πιστεύεις στα αλήθεια, ότι κάποιος έχει κάπου "παρκαρισμένα" 600 δις!!!, για τη σωτηρία της Ελλάδας... αλλά θα τα δώσει μόνο αν αποχωρήσει το παρόν πολιτικό προσωπικό, για να αναλάβει αυτός; Κι αν είναι από απελπισία, πόση είναι η ευθύνη των κυβερνώντων αυτής της πατρίδας, που δεν μπορούν να εμφυσήσουν, λίγη μόνο αισιοδοξία για το μέλλον στην πατρίδα μας. Η υπόθεση, μου θυμίζει άλλες ιστορίες, όπου ο λαός μας είναι έτοιμος, να πιστέψει οτιδήποτε, φτάνει να του ικανοποιείς τα πολύ κοντινά του συμφέροντα. Να του γαργαλάς το συναίσθημα. Λογική καμία... μα καμία!!!!  Δύο μόνο παραδείγματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Η ιστορία του νερού του Καματερού ( για τους παλαιότερους ) και τη ρήση του Τσίπρα: Εμείς θα βαράμε τα όργανα και οι αγορές θα χορεύουνε (για τους νεώτερους).[Όποιος έχει περίσσεια περιέργεια για τον πλήρη όρκο του Σώρρα ας δει το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=VT2q9... ]
 2.  Τραγικό να σκοτώνεται ένας νέος άνθρωπος, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όπως τραγικό είναι και τα εκατοντάδες θύματα που έχουμε κάθε χρόνο, από τροχαία. Είτε επιβιώσουν είτε μείνουν ανάπηρα είτε χάσουν τη ζωή τους, ο πόνος αγγίζει τους ίδιους ( αν είναι τυχεροί και ζήσουν ) και την οικογένεια τους. Λογικό είναι οι νέοι άνθρωποι, να εκδηλώνουν συναισθήματα αγάπης για τα ινδάλματα τους. Όταν βάζεις στα χείλη ένα τραγούδι του αγαπημένου σου τραγουδιστή και κοιμάσαι γεμάτος ευτυχία με αυτό, σίγουρα ο τραγουδιστής καταλαμβάνει στη ζωή σου, τη θέση ενός "μικρού" θεού... τουλάχιστον. Τραγικό όμως είναι και όταν ένας λαός, χάνει το μέτρο, και οι εκδηλώσεις λύπης του ξεφεύγουν. Μπουνιές μπροστά στην εκκλησία, επί τρεις ημέρες η μόνη είδηση είναι ο θάνατος του γνωστού τραγουδιστή ( διότι ενδιαφέρει τον κόσμο )  και τα ΜΜΕ να συναγωνίζονται σε κοτσάνες για να πουλήσουν;   τί;    Μα και ακόμα πιο τραγικό, όταν πριν από λίγες ημέρες είχαμε το τραγικό δυστύχημα των τριών αξιωματικών του πολεμικού ναυτικού, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους, εκτελώντας μια από εκείνες τις επίπονες ασκήσεις ετοιμότητας. Κηδεύτηκαν σεμνά, τα μέσα ασχολήθηκαν ελάχιστα μαζί τους, ούτε εκδηλώσεις λατρείας είχαμε ούτε υπερβολές. Βλέπεις το αξιακό σύστημα που έχουμε διαμορφώσει, θεωρεί σημαντικότερο έναν καλλιτέχνη που μας διασκεδάζει από έναν αφανή, στρατιώτη, ο οποίος δίνει τη ζωή του, για να μπορούμε εμείς να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια... ή να ακούμε τον όποιο καλλιτέχνη, ελεύθερα.3.  Κάποιοι βανδαλίζουν συστηματικά τις πόλεις μας. Τα γκράφιτι στη μήκους τριών χιλιομέτρων νέα παραλία της
 Θεσσαλονίκης αλλά και σε κάθε "απόμερο" κτίριο των πόλεων μας έχουν καταντήσει αληθινή μάστιγα. Δεν περιορίζονται όμως  ως εκεί. Θέλουν να βανδαλίζουν ή να ξηλώνουν και κάθε έργο τέχνης των πόλεων μας. Έχουν δική της αισθητική πρόταση; Όχι, απλά και μόνο τους ενοχλεί το ωραίο, η καλλτεχνική πρόταση του άλλου.Κρύβουν, δυστυχώς μίσος και μιζέρια μέσα τους. Τίποτα άλλο!  
4. Από τη μια προτείνουμε τους κατοίκους της Μυτιλήνης για το Νόμπελ Ειρήνης και από την άλλη διαδηλώνουμε ενάντια στα hot spots. Από τη μια χιλιάδες Έλληνες συνεισφέρουν από το υστέρημα τους στις ανθρωπιστικές οργανώσεις, ώστε χιλιάδες συνάνθρωποι μας, καθημερινά να βρίσκουν ένα ζεστό πιάτο φαγητό ή οι χιλιάδες πρόσφυγες που πέρασαν από τη χώρα μας, να δεχθούν μια πρώτη, άμεση βοήθεια και από την άλλη χιλιάδες άλλοι, καθημερινά σκορπούν μηνύματα μίσους και ξενοφοβίας. Αντί όλοι να διεκδικούμε, από το κράτος μας, την έγκαιρη διαχείριση του προαναγγελθέντος εγκλωβισμού, χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να διώξουμε το πρόβλημα, προς τη διπλανή από εμάς γειτονιά. Όχι hot spots ή κέντρα φιλοξενίας δίπλα μας αλλά δίπλα στον γείτονα. Αντί να υψώσουμε, όλοι μαζί φωνή αγωνίας, για τη σωτηρία της Ευρώπης των ονείρων μας, θα την παρακολουθούμε να καταρρέει υπό τις ιαχές του κάθε ακραίου στοιχείου, που κατοικεί σε αυτήν.
                                          

Περί αριστείας.....

Περί σχολείων αριστείας ο λόγος22 Φεβ 2015Υποκρισία τα περί αριστείας:   Δεν κατανοώ γιατί τόσος ντόρος για τα "σχολεία αριστείας" ( από πότε τα πρότυπα έγιναν σχολεία αριστείας;), όταν το "κανονικό" δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζεται τόσο απαξιωτικά, από την κοινωνία, την ίδια την πολιτεία, δυστυχώς πολλές φορές και από τους λειτουργούς του; Όταν το δημόσιο σχολείο, υποστελεχώνεται, "κρυώνει", πνίγεται σε ένα απόλυτο γραφειοκρατικό μπάχαλο, του επιβάλλονται προσωπικές επιλογές των εκάστοτε υπουργών, γίνεται εξετασιοκεντρικό ( δες Λύκειο ), λειτουργεί παράλληλα με τα φροντιστήρια κάθε είδους; κλπ. , δεν αξιολογείται τίποτα, σε κανένα επίπεδο, ούτε καν τα εφαρμοζόμενα αναλυτικά του προγράμματα;   Το ζητούμενο είναι η κανονική εκπαίδευση, αυτή των πολλών, των συνοικιών, των γειτονιών, των χωριών. Όλοι γνωρίζουν ότι οι άριστοι, υπάρχουν παντού, σε κάθε γωνιά της κάθε χώρας, όχι μόνο γύρω από κάποια "πρότυπα σχολεία". Όλοι επιπλέον γνωρίζουν, ότι άριστοι δεν είναι μόνο αυτοί που διακρίνονται στα μαθηματικά και τη γλώσσα, αλλά και στη μουσική, τις τέχνες γενικότερα, τον αθλητισμό, τις Νέες Τεχνολογίες κλπ κλπ ( Θεωρίες πολλαπλής Νόησις ). Μια σωστή πολιτεία, ενισχύει όλους τους μαθητές της, πολίτες της, ώστε να αναδείξουν τα καλύτερα στοιχεία τους, προς όφελος του ίδιου του ατόμου και της ίδια της πολιτείας. Ας δούμε λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα:1. Στα πρότυπα πειραματικά Δημοτικά σχολεία οι μαθητές εισάγονται χωρίς εξετάσεις. Στα Γυμνάσιο εισάγονται με εξετάσεις. Μέχρι στιγμής όμως, εμάς της υπόλοιπης (παρακατιανής;) εκπαίδευσης κανένας δεν μας έχει ενημερώσει για το ποια είναι τα σπουδαία επιτεύγματα αυτών των σχολείων..... Έστω, να γνωρίσουμε τη δουλειά τους, ως "καλές πρακτικές". Αντίθετα γνωρίζουμε ότι οι γονείς των μαθητών τους πολλές φορές βάζουν το χέρι στη τσέπη, για να καλύψουν τα προγράμματα του πρότυπου, αυτού σχολείου.... 2. Τα πειραματικά έχουν ως έννοια, την εφαρμογή νέων μεθόδων διδασκαλίας, τη δοκιμασία νέων προγραμμάτων, προτού αυτά διαχυθούν σε όλη την υπόλοιπη εκπαίδευση. Γι΄ αυτό πρέπει να έχουν "κανονικούς¨ μαθητές. Πρέπει να τους δίνονται τα μέσα να εφαρμόζουν  τα προγράμματα τους όσο πιο καλά γίνεται. Καταρτισμένο προσωπικό και η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή. Πρέπει να αξιολογείται το αποτέλεσμα τους, και να γνωστοποιούνται τα πορίσματα αυτά.3. Την υπόλοιπη εκπαιδευτική κοινότητα δεν μας έχουν πείσει ότι είναι "πρότυπα", αυτά τα σχολεία. Σχολεία αριστείας πάντως δεν είναι! Ούτε την "ελίτ" των Ελλήνων μαθητών βλέπουμε να φοιτούν σε αυτά, ούτε σημαντικές διακρίσεις μαθητών τους είδαμε, αλλά ούτε και κάποια σοβαρή πολιτεία θα επιδίωκε ποτέ να μαζέψει την αφρόκρεμα των μαθητών της σε κάποια, ορισμένα σχολεία ανά την επικράτεια του. ( Ειδικά στην πρωτοβάθμια κ΄ δευτεροβάθμια εκπαίδευση )4. Πρώτο ζητούμενο στην εκπαίδευση  μας, θα πρέπει να ήταν ενδυνάμωση των συλλογικών, ομαδικών δραστηριοτήτων, εκεί δηλαδή που ως Λαός πάσχουμε.  Η ομαδικότητα στην προσπάθεια είναι το ζητούμενο και όχι ο μοναχικός ατομικισμός.  Εκεί έχει ρόλο και ο άριστος, και ο μέτριος και ο αδύναμος μαθητής, και οι διάφοροι ταλαντούχοι και οι ορεξάτοι και επαγγελματίες εκπαιδευτικοί.5. Η αριστεία θέλουμε, δεν θέλουμε στη ζωή μας υπάρχει και στη σημερινή εκπαίδευση. Δίνονται βαθμοί, επιλέγονται σημαιοφόροι βάση βαθμολογίας, γράφουν διαγωνίσματα στην τάξη οι μαθητές που βαθμολογούνται, συμμετέχουν σε διαγωνισμούς και βραβεύονται οι καλύτεροι κλπ.  Οι καλοί ξεχωρίζουν και σε ένα σχολείο δίχως ταμπέλες, αυτοί οι καλοί γίνονται αποδεκτοί από το σύνολο των συμμαθητών τους. Τέλος οι άριστοι εισάγονται, με το σπαθί τους, στις ιατρικές, στρατιωτικές, νομικές σχολές, συγκεντρώνοντας στις εξετάσεις, υψηλότατη βαθμολογία. Αλλά και πολλοί άριστοι, εισάγονται στις πρώτες θέσεις των άλλων σχολών, κάνοντας τα όνειρα τους πραγματικότητα. 6.  Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η αριστεία στην εκπαίδευση.  Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άριστοι των νέων μας, αυτοί που διακρίνονται στην προσπάθεια τους, αυτοί που προσπαθούν να μπουν στην αγορά για να δουλέψουν και να προσφέρουν, δεν βρίσκουν θετικό πεδίο δράσης μέσα στην ίδια την Πατρίδα μας. Χιλιάδες πτυχιούχοι, νέοι μας μετανάστευσαν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, διαπρέποντας επαγγελματικά σε άλλες χώρες, διότι η Πατρίδα μας δεν μπόρεσε να τους αξιοποιήσει. Εκατοντάδες νέες επιχειρηματικές ιδέες, νέων ανθρώπων αγοράζονται από ξένες εταιρίες, διότι εμείς δεν διαθέτουμε ούτε τις κατάλληλες επιχειρηματικές δομές, ούτε την κουλτούρα της αξιοποίησης των νέων ιδεών. κλπ κλπ Αυτό είναι το αληθινό θέμα. Πως αξιοποιείς, τις χιλιάδες των νέων μας, τους άριστους των πολιτών μας, που δεν έχουν μέλλον μέσα στη ίδια τη χώρα τους. Εκεί πρέπει να στρέψουμε τις προσπάθειες μας. Να σταδιοδρομήσουν εδώ, να ανοίξουν νέες επιχειρήσεις, να αξιοποιήσουν τις νέες ιδέες τους μέσα στην Πατρίδα μας. Η άριστη νεολαία μας, η οποία σήμερα διαπρέπει στο εξωτερικό, σε ιδιωτικές εταιρίες ή μεγάλα πανεπιστήμια, η νεολαία μας η οποία ακόμα επιμένει να αγωνίζεται εντός της Πατρίδας μας, είναι το ζητούμενο. Να δίνονται ευκαιρίες, μέσα στην πατρίδα μας, για να προκόψει αυτή η νεολαία, να κτίσει το μέλλον της και το μέλλον της χώρας μας.  Φοβάμαι, ότι για μία ακόμα φορά, δίνεται ένας αγώνας για τα σύμβολα απλά και μόνο... και όχι για την ουσία και τα αληθινά προβλήματα.  Τέλος, ας ρίξουμε και μια ματιά στις ΗΠΑ, την κοιτίδα του σύγχρονου καπιταλισμού. Στις χαμηλές εκπαιδευτικές βαθμίδες, σχολεία της ελίτ υπάρχουν, σχολεία των διαφόρων θρησκευτικών ομάδων υπάρχουν, σχολεία με ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα υπάρχουν, σχολεία αριστείας δεν γνωρίζω να υπάρχουν. Φροντίζουν όμως, να μαζεύουν απ΄ όλη την εκπαίδευση τους, τους καλύτερους και να τους αξιοποιούν υπέρ του κράτους τους, τότε που ο μαθητές δεν είναι πια παιδί αλλά γίνεται ενήλικας. Επιπλέον εισάγουν και τα καλύτερα μυαλά -και μεταξύ αυτών και πολλά ελληνικά.... ( Δείτε την ερευνητική κοσμογονία που συντελείται σήμερα στα αμερικανικά πανεπιστήμια και πως συνδέεται αυτή με την αγορά εργασίας τους ) Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η υποκρισία, για τάχατες σχολεία της αριστείας ( πρότυπα, πειραματικά κλπ ) και ας επικεντρωθούμε σε ένα σύγχρονο, αποκεντρωμένο, αντιγραφειοκρατικό, εκπαιδευτικό σύστημα, με κέντρο του τη σχολική μονάδα, με σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα και μεθόδους, όπου θα προσφέρει τις καλύτερες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές του.Τα πειραματικά ας κάνουν αυτό, για το οποίο η ίδια η παιδαγωγική επιστήμη τα χρειάζεται, εφαρμογή και αξιολόγηση νέων εκπαιδευτικών  μεθόδων.Πρότυπα, να γίνουν όλα τα σχολεία, με επαρκή χρηματοδότηση τους, με επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς, με κίνητρα στους μαθητές τους για να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.  Σχολεία αριστείας, το ακούσαμε και αυτό!

ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ (1) ... ο τάχατες άξονας του φτωχού Νότου

14 Φεβ 2015 ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΥΘΩΝ (1) Τάχατες ότι μπορεί να υπάρξει άξονας των φτωχών χωρών του Νότου στην Ε.Ε., ενάντια στους ισχυρούς της Ευρώπης! Να λοιπόν τα δεδομένα: 1) Ισπανία, Πορτογαλία οι σφοδρότεροι πολέμιοι της νέας ελληνικής πρότασης.  
2) Υποστηρικτές: Κύπρος (παραδοσιακά ), Ιταλία ( Ο Ρέντζι βλέπει ευκαιρία επικύρωσης και των δικών του προτάσεων ), Αυστρία και Βέλγιο.
 3) Κουμάντο κάνει η Γερμανία ( κρατάει τον κουμπαρά ).  
4) Οι δύο μεγάλες κοινοβουλευτικές ομάδες εντός της ΕΕ και οι πολιτικές που χαράσσουν ( Λαϊκό κόμμα και σοσιαλιστές ) έχουν μεγαλύτερη σημασία για την ευρωπαϊκή πορεία. ( Δείτε τι υπέγραψε ο Σαμαράς προχτέςhttp://www.iefimerida.gr/news/191584/esokommatikos-polemos-sti-nd-meso-vryxellon  ).  
5) Συμμαχίες οικοδομείς όπου και όποτε μπορείς. Για να πάρεις πρέπει και να δώσεις. Συμμαχίες οικοδομείς σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός ΕΕ, αλλά πάντα με τη συναίνεση της πλευράς που είσαι ενταγμένος ( Για μας αυτό λέγεται Δύση ).
6) Οι ( φίλοι... ) Ρώσσοι υπογράφουν με την Τουρκία για διέλευση αγωγού... ο Λαφαζάνης, στο όνομα της ΕΕ, κομίζει θετικές προτάσεις από το Μπακού. δείτε:http://www.capital.gr/News.asp?id=2229174
7)  Η ΕΕ είναι το νέο σπίτι μας!!!!  Ή παίζουμε θετικό ρόλο σε αυτό, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, "παίζουμε" ( ακόμα και σκληρά αν χρειάζεται) με τους κανόνες της Ε.Ε.  ήκαθόμαστε στη γωνία μας, φοβισμένοι, αδύναμοι και τρώμε σφαλιάρες!

Τρόπος επιλογής δ/ντων Εκπ/σης... ή αλλού είναι το πρόβλημα!

31 Ιαν 2016 Αυτές τις ημέρες γίνεται πολύ "φασαρία", σχετικά με τον τρόπο επιλογής των νέων διευθυντών εκπαίδευσης. Από τη μία πλευρά υποστηρίζεται ότι η προσθήκη της ψηφοφορίας, προσθέτει επιπλέον στοιχεία δημοκρατικότητας στην όλη διαδικασία και από την άλλη, ότι η συνέντευξη ( η οποία ήταν "αναγκαία", μόνο για τους υποψήφιους δ/ντες εκπ/σης ), όρισε την τελική επιλογή.Και τα δύο επιχειρήματα είναι σωστά! Είναι όμως αυτό το μέγα ζήτημα; Η επιλογή των όποιων προσώπων για να διοικήσουν τις δομές του ελληνικού σχολείου είναι το αληθινό πρόβλημα;
Δεν αρνούμαι προσωπικά την αξία των προσώπων σε καμία θέση. Ποιος άλλωστε, μπορεί να αρνηθεί ότι ένας άξιος, ικανός εκπαιδευτικός, μπορεί να καθορίσει την πορεία της τάξης του ( σίγουρα ), ή την πορεία του σχολείου του ( σε αγαστή συνεργασία με τους συναδέλφους του ). Δεν είμαι σίγουρος για το μέγεθος των περεμβάσεων, που μπορεί να έχει ένας διευθυντής εκπαίδευσης στα σχολεία της περιοχής του ...Πάνω όμως από τα πρόσωπα, τοποθετώ το αναχρονιστικό, άκρως γραφειοκρατικό, πνιγηρό πλέον, σύστημα διοίκησης του ελληνικού σχολείου.Το σημερινό ελληνικό σχολείο  χαρακτηρίζεται:α)  από τις απέραντες γραφειοκρατικές διαδικασίες που καθημερινά καλείται να διεκπεραιώνει η διοίκηση του,β)  από την κεντρική καθοδήγηση του υπ. Παιδείας σε θέματα καθημερινής λειτουργίας του, αναιρώντας τα αποκεντρωμένα όργανα διοίκησης.γ) από πολλά κέντρα εξουσίας, που καθημερινά επεμβαίνουν στη λειτουργία του ( Δ/νσεις, Σχολικοί Σύμβουλοι, Σχολικές Επιτροπές, Περιφ. Δ/νσεις, ΥΠΠΕΘ )  καιδ)  από την αποδυνάμωση του κυρίαρχου  και βασικού ρόλου του συλλόγου διδασκόντων. Αν θέλουμε ένα σχολείο απλό και λειτουργικό, θα πρέπει όλες οι παραπάνω αρνητικές καταστάσεις να ανατραπούν. Συγκεκριμένα:α) Βασικό κέντρο διοίκησης και αποφάσεων θα πρέπει να καταστεί η ίδια η σχολική μονάδα. Ο σύλλογος διδασκόντων θα πρέπει να έχει αποφασιστικό λόγο σε κάθε λειτουργία του σχολείου. Από την κατάρτιση  μέρους του προγράμματος, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών του ... μέχρι την διάθεση των πόρων, που αναλογούν στο σχολείο. Ανάλογα με τη φύση των προτάσεων, που έχει να πάρει, σε αυτό θα μπορούν να συμμετέχουν εκπρόσωποι των γονέων ή της τοπικής κοινότητας σε επίπεδο Δήμου. Για να μπορέσει ο σύλλογος διδασκόντων να επιτελέσει ουσιαστικά το ρόλο του, ως κυρίαρχο όργανο, θα πρέπει επιτέλους να θεσμοθετηθεί η λειτουργία του ( οι συνεδριάσεις του δηλαδή ), εντός σχολικού ωραρίου χωρίς τα γίνονται μαθήματα εκείνες τις ώρες. Οι αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων του σχολείου, θα λειτουργούν και ως κανονισμός της εσωτερικής λειτουργίας των σχολείων.β) Μείωση ή ακόμα και απάλειψη, όλων εκείνων των γραφειοκρατικών λειτουργιών, που στερούν χρήσιμο χρόνο από τους διευθυντές των σχολείων ώστε να μπορούν να ασκούν το βασικό ρόλο τους που είναι η εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγραμματισμού του σχολείου, η εποπτεία και συμπαράσταση προς τους εκπαιδευτικούς του σχολείου του. ( π.χ. διατηρούν παράλληλα και ηλεκτρονικές βάσεις αρχείων και χειρόγραφες )Δυστυχώς η μέχρι σήμερα λειτουργία της εκπαίδευσης ηθελημένα αγνοεί το βασικό πνεύμα του Ν.1566/85, ο οποίος προβλέπει τον κυρίαρχο ρόλο του συλλόγου διδασκόντων και των τοπικών οργάνων λαϊκής διοίκησης. Έτσι όλο και περισσότερο βλέπουμε προσωπικές πολιτικές των εκάστοτε υπουργών Παιδείας. Συνεχώς αφαίρεση αρμοδιοτήτων από το σχολείο και ανάθεση τους στους Σχολικούς Συμβούλους ( π.χ. εκτός από την έγκριση των ωρολόγιων προγραμμάτων, έγκριση προγραμμάτων, σεμινάρια τα οποία δεν χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί κλπ ). Τέλος, τάχατες, αποκεντρωμένες διοικήσεις ( περιφ δ/νσεις, διευθύνσεις νομών, σχολείων ), που τελικά απλά και μόνο διεκπεραιώνουν τις αποφάσεις του ΥΠΠΕΘ. Η σχολική μονάδα θα πρέπει να έχει μεγάλο βαθμό αυτονομίας στη λειτουργία της, αν θέλουμε να αποτελέσει ένα κύτταρο δημοκρατίας, προόδου και μάθησης μέσα στις τοπικές κοινωνίες που λειτουργούν. Ένα βαθμό αυτονομίας, τέτοιον ώστε οι περισσότερες βασικές του λειτουργίες να αποφασίζονται εντός του σχολείου και όχι από την Αθήνα ή αλλού. ..
Ποιός ο ρόλος των στελεχών της εκπαίδευσης σήμερα:
Αν δούμε τα άτομα τα οποία έχουν ρόλο στο ελληνικό σχολείο, στη διοίκηση του, σε οποιοδήποτε βαθμό, σίγουρα θα απορήσουμε πως μπορεί το ελληνικό σχολείο να προχωρά. Όσο περισσότεροι εμπλέκονται έχοντας τον οποιοδήποτε ρόλο στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου, τόσο και μεγεθύνεται η εικόνα των συμπληγάδων, που πρέπει να ξεπερνά το ελληνικό σχολείο καθημερινά.Έτσι έχουμε:α) Υπουργούς και υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς στο υπουργείο, οι οποίοι αντί να απλουστεύουν διαδικασίες, να συντονίζουν λειτουργίες, να διοχετεύουν δημιουργικά πόρους προς τα σχολεία, να χαράσσουν εθνικές πολιτικές ... κάνουν προσωπικές πολιτικές ( π.χ. η Διαμαντοπούλου, ρίχνει όλη την κακοδαιμονία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στους εκπαιδευτικούς, διαλαλεί το περίφημο " Πρώτα ο μαθητής", αγνοώντας ότι η ύπαρξη του σχολείου καθορίζεται από το τρίπτυχο Μαθητής - δάσκαλος - Οικογένεια . Ο Λοβέρδος,θεσπίζει ημέρα σχολικού αθλητισμού όταν λείπουν γυμναστές από σχολεία της Νότιας Ελλάδας, όταν το ελληνικό σχολείο χαρακτηρίζεται από τις ατελείωτες ώρες που οι μαθητές κάθονται σε μια καρέκλα, όταν καθημερινά ο μαθητής κουβαλά στη ράχη τουμ μια ασήκωτη τσάντα. Ο Αρβανιτόπουλος υλοποιώντας το πιο τιμωρητικό και γραφειοκρατικό σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, ηθελημένα αγνοώντας κάθε διαλλακτική φωνή ... διότι για όλα φταιν οι εκπαιδευτικοί.β) Περιφερειακούς διευθυντές, που αντί ο ρόλος τους να είναι ο σχεδιασμός και ο συντονισμός σε επίπεδο περιφέρειας καθημερινά αναρωτιόμαστε, αλήθεια; ποιος είναι ο ρόλος τους;γ) Δ/ντες Εκπαίδευσης, οι οποίοι προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις καθημερινές, αιφνίδιες απαιτήσεις, των ανώτερων βαθμίδων και την ομαλή λειτουργία της διεύθυνσης τους.δ) Σχολικούς Συμβούλους, οι οποίοι, από σύμβουλοι των εκπαιδευτικών, έχουν μετατραπεί σε διοικητικούς προϊσταμένους, εγκρίνοντας ωρολόγια προγράμματα, εγκρίνοντας ώρες απασχόλησης των συναδέλφων, εγκρίνοντας καινοτόμα ή άλλα προγράμματα, διατάσσοντας συνεχώς αχρείαστα σεμινάρια. Με λίγα λόγια οι ΣΣ, δεν αποτελούν πια, τον συμπαραστάτη ή τον εμψυχωτή των εκπαιδευτικών ( όπως επιτάσσει ο ιδρυτικός νόμος του θεσμού ), αλλά άλλη μια βαθμίδα διοικητικής εξουσίας, πάνω από το σχολείο.ε) Ο δήμαρχος, το δημοτικό συμβούλιο, οι σχολικές επιτροπές, οι οποίοι αποφασίζουν πως θα κατανεμηθούν οι ελάχιστοι πια διαθέσιμοι πόροι, ποια έργα θα γίνουν στα σχολεία, αν θα έχεις θέρμανση ή όχι κλπ κλπστ) Ο αιρετός Περιφερειάρχης, ο οποίος είναι υπέυθυνος για τις μεταφορές των μαθητών.ζ) και κάτω από όλα αυτά, ο διευθυντής του σχολείου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τα πάντα. Από την τήρηση των αρχείων ( ηλεκτρονικά και κλασσικά ), την ασφάλεια του χώρου, τη συμπεριφορά του συναδέλφου, τα πλεονάσματα ή τα ελλείμματα του ωραρίου, την καθαριότητα, τις μεταφορές των μαθητών, τις προμήθειες κλπ.η) και ακόμα πιο κάτω, το "κυρίαρχο όργανο", ο σύλλογος διδασκόντων. Από τα πιο πάνω, φαίνεται ότι είναι ανάγκη για σοβαρές αλλαγές. Η εξουσία, να δοθεί, πραγματικά στο σύλλογο διδασκόντων, οι οικονομικοί πόροι να μεταφερθούν μέσα στο σχολείο, να απλουστευτεί όλη η ιεραρχική πυραμίδα ... να αφεθεί το σχολείο να λειτουργήσει.( το κείμενο γράφτηκε ως μικρή συμβολή, στον επιχειρούμενο εθνικό διάλογο για την Παιδεία! )