قبلات سينمائية Quotes

“Είχα απουσιάσει πολύ καιρό από τον εαυτό μου.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Κάποιοι αρκούνταν να ακούνε μια φωνή στο ακουστικό. Έκλειναν τα μάτια κι έμοιαζαν να κοιμούνται, βγάζοντας πού και πού ένα γρύλισμα για να δείξουν ότι βρίσκονται ακόμα εκεί. Άλλοι φώναζαν, επαναλάμβαναν τις λέξεις: κάθε μονάδα έπρεπε να εξαργυρώνει την αξία της σε εγγύηση για ξανασμίξιμο, για παντοτινή αγάπη.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Ακόμα και στην καρδιά ενός μεγάλου πλήθους, δεν θα υπήρχαμε παρά μόνο εμείς.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Νομίζω ότι ο πατέρας μου είχε ταλέντο. Μπορούσε να συλλάβει μια στιγμή αδυναμίας, έναν βουβό θυμό, το ελάχιστο ίχνος που είχε αφήσει ένα επεισόδιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πάνω σε ένα πολύ αθώο πρόσωπο.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Μπορούσα να ονειρεύομαι, απλώς να ονειρεύομαι, είχα αυτή την πολυτέλεια που προσφέρεται στα παιδιά, για να τους αφαιρεθεί αμέσως μόλις μεγαλώσουν.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“في نهاية حياته،كان أبي أيضا يستيقظ على حافة النهار.عند اللون الوردي لسماء الشفق،كان بفضل ذلك الوميض الشبيه بالبخار الذي يسبق بزوغ الشمس،لأنه كان عاشقا للوعود،خائفا من السقوط.كان الفجر يغسله من وساوسه الليلية.كان يستخدم كلمة"البعث"وفجأة أدركت تماما أن المسيح الحزين المعلق فوق سريره كان في مكانه الصحيح.”
― Éric Fottorino, قبلات سينمائية

“وحيدين في العالم،كلن زوج يرقص.همست مايليس ببعض الكلمات.
كانت تريد أن تعرف إن كنت لها.أجبت نعم.كل واحد فينا كان للآخر،الواحد على الآخر،الواحد في الآخر والجسدان يتلاطمان.أين قرأت أن قلب الإنسان يمكن أن يخفق أربعة مليار مرة في حياة بأكملها؟ كنت أريد أن يُبطئ قلب مايليس.كان كالطبل يحتدم علي.وكانت مايليس تحترق مثل الفتيل.”
― Éric Fottorino, قبلات سينمائية

“Να φωτογραφίζεις σημαίνει να αποκαλύπτεις αυτό που δεν ξέρεις.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Μέσα στον καθρέφτη μου δεν υπάρχω. Στο δρόμο δεν υπάρχω. Κανείς δεν γυρίζει να με κοιτάξει. Κι εσείς, με το φακό σας, δείχνετε αυτό που εγώ αγνοώ για τον εαυτό μου!”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Η αγάπη δεν απέχει πολύ από τη φθορά, η ομορφιά χάνεται στον χρόνο, έλεγε ο πατέρας μου.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Ήθελα να τη δω. Έπρεπε να τη δω. Όλες αυτές οι ώρες που είχα περάσει να τη σφίγγω, να την ανασαίνω, να διαβάζω σαν τρελός την επιδερμίδα της, με τις άκρες των δαχτύλων και τα μάτια κλειστά, όλες αυτές οι ώρες δεν είχαν λοιπόν χρησιμεύσει σε τίποτα. Νόμιζα ότι είχα γεμίσει Μεϊλίς και θα είχα αυτονομία, έστω για μερικές μέρες. Έκανα λάθος. Δεν ήμουν ερωτευμένος. Ήμουν τοξικομανής.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Φανταζόμουν ότι, με τον καιρό, από ταξίδι σε ψέμα, από νορμανδικά καφέ σε ρωμαϊκά ξενοδοχεία, θα κατέληγε να γεννηθεί μια πλούσια γεωγραφία του έρωτά μας, γεμάτη μάρτυρες που θα μπορούσαν να πουν: "Ναι, ήταν μαζί, είναι οπωσδήποτε σύζυγοι. Τόσο δυνατά που την έσφιγγε, αλήθεια, θα μπορούσε να την έχει σκοτώσει".”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Ο ήλιος αδυνάτιζε. Ήταν το τέλος της μέρας στη Ρώμη, λουσμένη σε πορτοκαλί φως, ό,τι ο πατέρας μου ονόμαζε ώρα μαγική, οι τελευταίες φλόγες πριν από τη νύχτα, οι πιο μυστηριώδεις, οι πιο εύθραυστες, αυτές που ήταν δυσκολότερο επίσης να τυπωθούν στο φιλμ.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Η σερβιτόρα δεν μας άφηνε από τα μάτια της. Μάντευα στο αμήχανο βλέμμα της πόσο προκλητικό μπορεί να είναι το θέαμα δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Ζούσαμε τη στιγμή κλεισμένη σε μια αδιαπέραστη φυσαλίδα. Η σερβιτόρα δεν μπορούσε να ξέρει ότι ο χρόνος μας κατέτρωγε.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Δεν ήταν όμως η κατάλληλη στιγμή για να ψάχνω το χρώμα των ματιών της, γιατί εκείνη την ώρα άρχιζε μια άλλη ζωή, μέσα στην οποία λίγη σημασία είχε το ασπρόμαυρο ή το έγχρωμο, το σκούρο πράσινο ή το γρκι περλέ. Ήταν μια σκηνή στο ρελαντί, ενορχηστρωμένη από έναν αόρατο διευθυντή κίνησης, ίσως έναν από εκείνους τους γέρους Κινέζους με κασκέτο και μπαστούνι που εξασκούνται μπροστά μας στις αργές κινήσεις του τάι τσι. Μια κόκκινη μπάλα κύλησε στα πόδια μου, που την ακολουθούσε ένα παιδί, και, με τον ίδιο κυματισμό που κυλούσε η μπάλα και την ακολουθούσε το παιδί, η Μεϊλίς έγειρε πάνω μου το κεφάλι της, προφέροντας αυτές τις λέξεις: "Σ'αγαπώ από την αρχή".”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Δεν ξέρω τίποτα για την καταγωγή μου. Γεννήθηκα στο Παρίσι από μητέρα άγνωστη, ενώ ο πατέρας μου φωτογράφιζε πρωταγωνίστριες. Λίγο πριν πεθάνει, μου εξομολογήθηκε ότι όφειλα την ύπαρξή μου σε ένα κινηματογραφικό φιλί.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Je ne sais rien de mes origines. Je suis né à Paris de mère inconnue et mon père photographiait les héroïnes. Peu avant sa mort, il me confia que je devais mon existence à un baiser de cinéma".”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Είχαμε γνωριστεί κάποτε εκεί, και θα ξαναβρισκόμασταν κάθε φορά που ένας από τους δυο μας θα επαναλάμβανε αυτή την κίνηση: να σπρώξει τις περιστρεφόμενες πόρτες του "Φλορ-αν λ' Ιλ".”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Δεν είχαμε αγγίξει ο ένας τον άλλο, αλλά το άρωμά της πότιζε τις άκρες των δαχτύλων μου.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά

“Κάποιες περαστικές διέσχιζαν πού και πού τη μοναξιά μου, γυναίκες βιαστικές, πάντα ανάμεσα σε δύο τρένα, ανάμεσα σε δύο άντρες, ανάμεσα σε δύο ηλικίες επίσης, είτε πολύ νέες είτε σχεδόν γριές. Ήμουν μια στάση, η σκιά που ακολουθεί το φως, ή προπορεύεται. Αλλά δεν ήμουν το φως. Αυτή η κατάσταση με βόλευε.”
― Éric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά