“Ήθελα να τη δω. Έπρεπε να τη δω. Όλες αυτές οι ώρες που είχα περάσει να τη σφίγγω, να την ανασαίνω, να διαβάζω σαν τρελός την επιδερμίδα της, με τις άκρες των δαχτύλων και τα μάτια κλειστά, όλες αυτές οι ώρες δεν είχαν λοιπόν χρησιμεύσει σε τίποτα. Νόμιζα ότι είχα γεμίσει Μεϊλίς και θα είχα αυτονομία, έστω για μερικές μέρες. Έκανα λάθος. Δεν ήμουν ερωτευμένος. Ήμουν τοξικομανής.”