“Δεν ήταν όμως η κατάλληλη στιγμή για να ψάχνω το χρώμα των ματιών της, γιατί εκείνη την ώρα άρχιζε μια άλλη ζωή, μέσα στην οποία λίγη σημασία είχε το ασπρόμαυρο ή το έγχρωμο, το σκούρο πράσινο ή το γρκι περλέ. Ήταν μια σκηνή στο ρελαντί, ενορχηστρωμένη από έναν αόρατο διευθυντή κίνησης, ίσως έναν από εκείνους τους γέρους Κινέζους με κασκέτο και μπαστούνι που εξασκούνται μπροστά μας στις αργές κινήσεις του τάι τσι. Μια κόκκινη μπάλα κύλησε στα πόδια μου, που την ακολουθούσε ένα παιδί, και, με τον ίδιο κυματισμό που κυλούσε η μπάλα και την ακολουθούσε το παιδί, η Μεϊλίς έγειρε πάνω μου το κεφάλι της, προφέροντας αυτές τις λέξεις: "Σ'αγαπώ από την αρχή".”