Mohammad Khazaie > Recent Status Updates

بازی به بازیگر نیاز دارد، شاید هم بازیگران به بازی نیاز دارند.
همه چیز/ اینگه‌بورگ باخمن

داستان‌نویسی آلمانی که فلسفه خوانده ثمره‌اش می‌شود مور مور شدن تن مخاطب در هر سطر و در هر پاراگراف؛
اینگه‌بورگ باخمن!

درسته که خیلیاشون مثلا همین موزیل خیلی عالین، اما کافکا یه چیز دیگست و گمون نکنم درخشش عجیب کافکا تو گمنام موندن اینا بی تاثیر بوده باشه.

دیوانه ادبیات داستانی آلمانی زبان شدم، فضایی دارند که با حالم کاملا جور است، داستانهایی با آدم های جدا و ارتباطات کم، فضاهای مملو از سکوت، اتفاقات فراواقعی پیوند خورده با واقع، شخصیت های کم خیلی چیزهای دیگر که شاید هنوز کشف نکرده‌ام.

دکارت فرضیه ای دارد که یکی از مزخرف ترین حرفهای دنیاست که روی آن تبلیغات زیادی کرده‌اند؛
من فکر می‌کنم پس وجود دارم:/
و در ادامه میگن اینو بوعلی ششصد سال قبل از دکارت مطرح کرده و رد کرده ولی خب اروپایی ها متاسفانه نمیخوان قبول کنن. :(

شهید مطهری گیر داده که تو باید ذات نیرو رو بگی چیه و تعریف به حد کنی؛ استاد روزبه هم هی دست و پا میزنی و فیزیک دبیرستان رو تشریح میکنه:)
واقعا علمای تجربی حرف زیادی دربرابر علمای عقل و فلسفه ندارن

بسیار منظم تر و منطقی تر از سایر کتابها، با رویکردی آموزشی و منظم.

تصادف دانستن از جهل ماست، ما وقتی چیزی را نمی‌دانیم می‌گوییم تصادف است.

رمز اینکه هر چه دنیا عالمتر می‌شود بی عقیده تر می‌گردد و پایبندیش به اصول اخلاقی کمتر می‌شود همین است که غالبا اصول اخلاقی که به بشر تعلیم کرده اند منطق نداشته، پشتوانه نداشته، اعتبار نداشته، پایه نداشته و بر اساس یکسری تلقینات بوده است.

واقعا عجیب است؛ حقایقی در هزار و چهارصد سال پیش گفته شده است، ما می‌بینیم بشر اینهمه کوششهای علمی و فلسفی می‌کند، تازه در مسائل روانی می‌رسد به بخشی از آن حقایق.

در آن واحد در قلب خودت باید دو حس متضاد را داشته باشی؛ من به مردم محتاجم، من از مردم بی‌نیازم./حضرت صادق

ما همه چیز را از دست خواهیم داد، پس بهتر است زمان را کسب کنیم تا پشیمان نشویم.

انسان چیزی جز مخترع پناهگاه نیست، این‌چنین بود و چنین است و چنین خواهد ماند.

کلمات بی فایده‌اند، تو همیشه زبان من بودی، همان که احدی قادر به فهمیدنش نییست.

بی فایده است تمام کلمات عبث و بیهوده و به کام کسانی دیگرند/ اینکه از کلمات کلافه میشه خودش نشونه‌ی خوبیه!

ادامه دادن با پس زمینه عود عربی:)

برخلاف آنچه انسان‌ها خیال می‌کنند که زیبایی عشق می‌افریند، برعکس است: عشق زیبایی می‌آفریند

اینکه انسان نمی‌تواند با خودش خلوت بکند برای این است که خود واقعی اش را از دست داده است.

بسیار لذت بخش؛ هرچند نه چندان منسجم.

اینکه انسان نمی‌تواند با خودش خلوت بکند برای این است که خود واقعی اش را از دست داده است.

بسیار لذت بخش؛ هرچند نه چندان منسجم.

[تو اما وارد رگهایم شدی و همه چیز تمام شد و خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم.]/[ باز هم نمی‌نویسی! اگر فکر می‌کنی بر دستانم حرام هستی، آیا واژه‌هایت هم بر چشمانم حرامند؟]
بیچاره غسان...

[شعرهایم را خیس خورده باقی می‌گذارم تا آنها را روی لبانت خشک کنم.]

میخواهم برایت بنویسم، میخواهم لحظه به لحظه و شب و روز برایت بنویسم؛ زیر آفتابی که دارد کم کم با شرم و حیا طلوع می‌کند، زیر شلاق و سوز سرما، در صبح سرد و شب تاریکی، در سرگشتگی و جنون و مردنم...

[من همه چیز را به تو می‌گویم، چون تو را کم دارم.]

باید بعدا تو یه وقت موسع عربیش رو هم بخونم.

می‌دود در تنم این عشق که راکد نشود
رگ به رگ، من هم از این رخوت جاری مستم

«شفاعت از تو رحمت از من! تا گناهان امت تو میان شفاعت تو و رحمت من آمرزیده گردد.»

و دیگر نوشته ای بیافتند و در آن نوشته بود: هر که نیکی کارد، ه‍ر آینه خرمی بدرود و هر که بدی کارد، هر آینه ندامت بدرود.

تا به حال نشده چیزی را از بس مرتفع باشد ندیده باشم. البته هنوز قاف را ندیده‌ام. ولی موری را دیده‌ام که می‌رفت از قاف بالا برود. نقطه پایان این جمله جای دست اوست.

چه لذیذ!
یاد روزهایی می‌افتم که با شوق روی تخت فلزی مانده روی ایوان لم می‌دادم و آنک آن یتیم نظر کرده سرشار را داستان داستان به آرامی و گاه هر تکه را چند باره میخواندم. شاید لذتی دو چندان از آن اینبار نصیبم شود...