Mohammad Khazaie > Recent Status Updates

مگه امتحانات منو وادار کنه یه دوسه تا کتاب حقوقی هم بخونم

حالا که فکر می‌کنم، چندان رشته‌ی بدی هم ندارم
:/

«اگر بعد از ضمان، مضمون له به مضمون عنه مدیون شود موجب فراغ ذمه نخواهد شد.»
بنابراین ماده، اگر مضمون له بعد از ضمان قانون مدنی که موجب انتقال دین به ضامن است به مضمون عنه بدهکار شود با دین ضامن تهاتر حاصل نخواهد شد؛ زیرا بعد از ضمان، مضمون عنه دینی به مضمون له ندارد و دین ضامن هم نمی تواند با دین مضمون له به مضمون عنه قابل تهاتر باشد.

الان متوجه شدین ماده رو یا بازم توضیح بدن؟

الآن معلومه دارم برای امتحان می خونم یا باز توضیح بدم؟

رو پوشیدی! مرا کفن یعنی این
خاموشی! حکم مرگ من یعنی این
لبخند تو لبخند تو لبخند تو...آه
باز آمدن جان به بدن یعنی این

تنها و غریب مانده انسان در شهر
سنگین شده‌ی سایه‌ی رقیقان در شهر
محتاج درنگیم در این کثرت رنگ
این است دلیل راهبندان در شهر

یه جاهایی میگی بهتره یکم استراحت کنم
پنج ماه سر و کله زدن با یه کتاب واقعا حوصله میخواد

ملال آور میشه گاهی
انگار میخواد تواناییش رو توی بازی با زبان بکنه تو چشم خواننده

داستان پنجم «رستگاری از جان گاردنر» جز آن داستانهایی است که اگر ۵ داستان خوب توی این کتاب باشد این داستان یکیشان است.
ماجرا حول مرگ پسری ۷ساله توسط برادر ۱۲ساله اش اتفاق می افتد و داستان به ماجرای خانواده ۴نفره باقی مانده می‌پردازد، به احساسات و ماجراهای بعد از آن و روند بازگشت اعضای خانواده به زندگی معمولی، چیزی که شاید هیچ وقت قرار نیست اتفاق بیافتد
حتی آنجا که پسرقاتل با شوق میپرسد من هم میتوانم اینقدر خوب بنوازم؟

داستان چهارم «تمرینهای ساده برای نوآموزان از الیکس الین» یک داستان کوتاه تمام عیار است، از آنجا که من آدم کم حوصله ای هستم حتی داستان کوتاه های کمی بوده که مرا تا پایان میخکوب خود کرده باشد و این داستان یکی از همان هاست
از نظرمن بزرگترین حسنش پایان مناسب است، یک فرود مطمئن دقیقا دراوج اتفاقات! و دیگر، احساسی که منتقل می کند، آنقدر حساب شده که آدم را ناخودآگاه به نفس نفس بیاندازد و در آخرهم، اینکه کوتاه است.
کوتاه:)

داستان چهارم «تمرین های ساده برای نوآموزان از الیکس الین» یک داستان کوتاه تمام عیار است، از آنجا که من آدم کم حوصله ای هستم حتی داستان کوتاه هایی کمی بوده که مرا تا پایان میخکوب خود کرده باشد و این داستان یکی از همان هاست
از نظرمن بزرگترین حسنش پایان مناسب است، یک فرود مطمئن دقیقا دراوج اتفاقات! و دیگر، احساسی که منتقل می کند، آنقدر حساب شده که آدم را ناخودآگاه به نفس نفس بیاندازد و در آخرهم، اینکه کوتاه است.
کوتاه:)

داستان سوم، «درغگو نوشته‌ی توبیاس ولف» از داستان اول بهتر بود ولی چیزی از داستان دوم کم داشت.
داستان اگرچه قرار نبود اتفاق خاصی را رقم بزند یا برود تا به اوجش برسد اما همیشه در سطحی بالا و تقریبا اوج بود. هر دیالوگ و هر توصیفی شرحی بود بر احساس و بعدی از انسان و هر صحنه ای سرنخی برای حل معمای داستان که «تو چرا دروغ میگی؟» ولی باز همان مشکلی را داشت که داستانهای پیش؛ پایان بندی! و امان از پایان بندی!

خدا قانون خود را عوض نمی‌کند. ما باید خودمان را عوض کنیم. ما غرق در جهالتیم، در فساد اخلاق غوطه‌وریم، هیچگونه وحدت و اتفاق نداریم و در عین حال توقع داریم که خدا ناصر ما و یاور ما باشد! ما برای یک حادثه‌ی کوچک هزار قِسم شایعه می‌سازیم، دروغگویی و نادرستی را شیوه‌ی خود قرار داده‌ایم و از هر فضیلتی تبری جسته استعفا کرده‌ایم و در عین حال می‌خواهیم بر دنیا آقایی و سیادت داشته باشیم! این نشدنی است.

سخن معروف دکارت، من فکر میکنم پس وجود دارم، که به عنوان فکری نو و اندیشه‌ای پر ارج در فلسفه اروپا تلقی شده است، حرف پوچ و بی مغزی است که بوعلی آن را در نمط سوم اشارات با صراحت کامل و در نهایت وضوح طرح کرده و سپس با برهانی محکم باطل کرده است. اگر فلسفه ابن سینا برای اروپاییان درست ترجمه شده بود، سخن دکارت با برچسب ابتکاری نو و فکری تازه مبنای فلسفه جدید قرار نمی‌گرفت.

هر چیز که هست، آن چنان می‌باید
آن چیز که آن‌چنان نمی‌باید نیست

_
این بنده از حدود بیست سال پیش که قلم به دست گرفته، مقاله یا کتاب نوشته ام، تنها چیزی که در همه نوشته هایم آن را هدف قرار داده ام حل مشکلات و پاسخگوئی به سؤالاتی است که در زمینه مسائل اسلامی در عصر ما مطرح است.
نوشته های این بنده، برخی فلسفی، برخی اجتماعی، برخی اخلاقی، برخی فقهی و برخی تاریخی است. با اینکه موضوعات این نوشته ها کاملا با یکدیگر مغایر است، هدف کلی از همه اینها يك چيز بوده و بس.

اول اذمیا رو خوندم، بعد ازبه رو نصفه ول کردم، بعد قیدار رو یه شبه و از سر بی حوصلگی تموم کردم و بعد هم من او رو نصفه رها کردم با غیض
این یعنی رابطه من و امیرخانی چندان خوب نیست:)
ولی رابطم با بیوتن تا حالا خوب خوب بوده

اول اذمیا رو خوندم، بعد ازبه رو نصفه ول کردم، بعد قیدار رو یه شبه و از سر بی حوصلگی تموم کردم و بعد هم من او رو نصفه رها کردم با غیض
این یعنی رابطه من و امیرخانی چندان خوب نیست:)
ولی رابطم با بیوتن تا حالا خوب خوب بوده

اول اذمیا رو خوندم، بعد ازبه رو نصفه ول کردم، بعد قیدار رو یه شبه و از سر بی حوصلگی تموم کردم و بعد هم من او رو نصفه رها کردم با غیض
این یعنی رابطه من و امیرخانی چندان خوب نیست:)
ولی رابطم با بیوتن تا حالا خوب خوب بوده

اول اذمیا رو خوندم، بعد ازبه رو نصفه ول کردم، بعد قیدار رو یه شبه و از سر بی حوصلگی تموم کردم و بعد هم من او رو نصفه رها کردم با غیض
این یعنی رابطه من و امیرخانی چندان خوب نیست:)
ولی رابطم با بیوتن تا حالا خوب خوب بوده

داستان اول، خریدن لنین از میروسلاو پنکوف، با تمام نقصی که در پایان بندی ناجورش دارد بسیار عالی است، مخصوصا وقتی سن نویسنده را هم در نظر بگیریم، ۲۵ سال!
ولی داستان دوم!، بین زمین و آسمان از فرانک کانری. عجیب عالی بود در بعضی سطرها ولی گاهی هم بدجور افت می‌کرد، ولی در مجموعه از داستان اول بسیار بهتر بود.

به بقیه داستانا امیدوارم
:)

انسان برای رسیدن به چیزی ارزشمند گاهی لازم است به اعمال به‌ظاهر بی خاصیت دست بزند.

برای هر ماده طبیعی هزارها اگر وجود دارد و به هر اندازه که اگر درباره آنها صحیح است، قضا و قدرها هست و امکان تغییر و تبدیل وجود دارد.

مهم نیست چقدر پیر باشم، تا زمانی که نفس بکشم، همواره نکته‌ای جدید درباره‌ی خود کشف خواهم کرد.

خوندنش با یه موزیک جاز توی مترو، میتونه تلخیِ شهر‌نشینی رو کمی تخفیف بده.

من همیشه دویدن رو دوست داشتم.
حالا بیشتر دوستش دارم.
و دوست داشتن زیاد ممکنه کار دستم بده
:)

چیزی که مهم است سرمستی است و نه نوع جامی که آدم به دست می‌گیرد