Mohammad Khazaie > Recent Status Updates

هنوز تربیت دیگران دغدغه ام نیست، شاید از سر خودخواهی یا شاید از سر احساس ضعف.

زنده شدن جان است با کلام مولا.

جامانده اولین خوانش منظم قرآن از رمضان است، کمتر از دو جز مانده.

شروع بازخوانی کتاب بعد یه هفته استراحت
:/

در طول خوانش کتاب کم پیش نیامد که بلند شوم و از عصبانیت قدم بزنم یا گاهی آنقدر غرق بشوم که مطالب قوت فکر قبل از خوابم شوند و گاهی حتی وارد به رویاهایم بشوند
هرچند حالا قلبا از تمام کردن کتاب خوشحالم ولی هم دلم برایش تنگ می‌شود و هم غمگینم از دیدن مسائل که پیش از این نمی‌دیدم و حالا هرجا سرمی گردانم هستند

هرچند حق نداریم ناامید باشیم ولی به خودم حق میدهم که غمگین باشم از این روند ویرانی؛
و دریغ است ایران که ویران شود

فرهنگ اشرافیت به قدری در ایران رواج یافته است که معمولا افراد به آن وقوف ندارند. افراد بیشتر به دنبال بهترین هستند، بهترین پزشک، بهترین ماشین، بهترین رشته، بهترین دانشگاه، بهترین درجه، بهترین وسائل منزل، بهترین لباس... و بهترین کالا در ایران عموما یک کالای خارجی است

و چه شاه و چه مسئولان اجرایی بعدی و مردم، تحمل این را نداشتند که ما خودمان تولید کنیم؛ اول با یک جنس نامناسب و بعد به تدریج مناسب.

در نظام ارباب و رعیتی، دو شق غالب وجود دارد؛ یا ارباب یا رعیت. تو یا اربابی یا رعیت. اگر ارباب نباشی، پس رعیتی! از اینجاست که در ایران کسی اجازه ندارد به کسی بگوید «بالای چشمت ابرو»! به همین علت ایرانی‌ها فوق العاده حساس، زودرنج و انتقادناپذیرند؛ آن هم هرچه بالاتر، بیشتر.

+قبل از همه این عیب رو در خودم می‌بینم و هم غصه‌دار میشم، هم میترسم، هم تلاش می‌کنم شاید اصلاحی حاصل شد.

با تضاد جبرها و رقابت آن ها و هماهنگ شدنشان، انسان به آزادی می رسد.

ما عاشق آفریده شده‌ایم، فقط معشوق‌ها را انتخاب می‌کنیم و برای این انتخاب است که باید آن ها را بسنجیم که چه می‌دهند و چه می‌گیرند.

پ.ن: عقل عاشق

قول دادم تا دوماه دیگر آدم بهتری باشم، پس عین صاد میخوانم.

هفته ای که گذشت برای مطالعه 200 صفحه از این کتاب بیشتر از بیست ساعت وقت صرف کردم، یعنی به عبارتی مطالعه این کتاب 90 ساعت وقت نیاز داره و من حالا با توجه به این که یک سوم کتاب رو خوندم، به 60 ساعت زمان نیاز دیگه نیاز دارم و البته این مشکلی ایجاد نمی کنه، مشکل اینجاست که باید تا آخر همین هفته مطالعشو تموم کنم
:(

وقتی افراد خودشان مبتلا به استبدا هستند، چرا از استبداد انتقاد می‌کنند؟

روونه ولی انسجام نداره وتکرار برخی مباحث خوندن رو ملال آور میکنه
البته به نظر سخنرانی‌های پیاده شده است و خب انتظار بیش بیشتر از اینی هم ازش نمیره

فکر می‌کنم هیجان انگیزترین کتاب غیرداستانی‌ایه که تا حالا خوندم.

باری کار حاضر نیز ذز طریق معمول علمی و تلاش در کتب و مقالات حاصل نشد. گرچه مطالعات و تلاش‌های علمی قبلی طولانی، زمینه‌ساز بوده است، اما این کار فراتر از توان من، انسان و جمعی از انسان‌هاست. برخی از دوستان صالح می‌دانند که کشف این وسعت عمیق از مطالب، ارتباط ساختارمند بین آنها و نیروی پرداختن به آن، فقط و فقط از طریق التماس به درگاه او میسر شد و کار من نبود که من‌ی وجود ندارد؛ هرچه هست اوست!

از مقدمه برگ‌ریزون کتاب
:|

برای سومین بار
:/

بعد از حدود ۷ ماه!
قاعدتا دست کم ۷ماه دیگر ادامه دارد...
:/

اين دل ها همانند تن ها، خسته و افسرده مى شوند. براى رفع ملالت و افسردگى آنها سخنان حكمت آميز و زيبا و ظريف انتخاب كنيد.


نهج البلاغه شبیه چای است بعد از خستگی یک روز پرکار:)

آخرین داستان «آیا جادوگر باید مامان را بزند از جان آپدایک» یک نگاه روانشناسانه به تاثیر کودکی و اتفاقات آن در برخورد یک بزرگسال با کودکان دارد. یک نگاه فرویدی که در داستان دوم هم به وضوح به چشم می خورد. این موضوع شاید یکی از مورد علاقه ترین موضوعات نویسندگان امروز باشد، و خب بسیار هم جای مانور دارد.
به هرحال به نظر برخلاف داستان قبل نویسنده در این داستان واقعا موفق بوده و به شکل هنرمندانه ای مقصودش را بیان کرده است.

داستان دهم «تکامل الیوراز جان آپدایک» داستانی دو صفحه ای است، که به نظر یک خاطره می رسد یا یک داستان سرهم شده برای یک نتیجه اخلاقی، که انصافا نتیجه ی کلیشه ای و بدی نیست. ولی به هرحال می توانست خیلی بهتر از اینها بیان شود نه اینقدر توی ذوق و مستقیم.
طوری که بند آخر مثل راوی های پیرنویسنده عینکش را عقب بدهد و نتیجه بگیرد؛ وقتی از کسی انتظار داشته باشیم سعی می کند برآورده اش کند.

داستان دهم «تکامل الیوراز جان آپدایک» داستانی دو صفحه ای است، که به نظر یک خاطره می رسد یا یک داستان سرهم شده برای یک نتیجه اخلاقی، که انصافا نتیجه ی کلیشه ای و بدی نیست. ولی به هرحال می توانست خیلی بهتر از اینها بیان شود نه اینقدر توی ذوق و مستقیم.
طوری که بند آخر مثل راوی های پیرنویسنده عینکش را عقب بدهد و نتیجه بگیرد؛ وقتی از کسی انتظار داشته باشیم سعی می کند برآورده اش کند.

داستان نهم «چاقو از برندان گیل» ۶صفحه‌ی فوق العاده است! فوق العاده و کوتاه مثل یک شاه بیت ناب! مثل یک رباعی عالی که مصراع اول زمینه چینی می‌کند، مصراعدوم کمی تعلیق، مصراع سوم قلب را به تپش می‌اندازه و مصراع چهارم ضربه‌ی فنی محمدصلاح است به گوشه‌ترین گوشه‌ی قلب آدم‌.
چه لذتی! جبران باخت روسیه بود در ضربات پنالتی

داستان هشتم«⅓،⅓،⅓ از ریچارد براتیگان»!!! بهتره به جای حرف زدن دربارش این داستان رو اسکیپ کرد و رفت سراغ بعدی.
این بود براتیگان؟؟؟

داستان هفتم«کشاور آمیش از وانس بورجیلی»یکی از داستانهای نه چندان خوب کتاب است، دو داستان در درون هم که هیچکدام قوت چندانی ندارندو کنار هم بودنشان هم این ضعف را دوچندان نشان میدهد
داستان فاقد سطرهای درخشان است و ازسوی دیگر کلیت جذابی هم ندارد
پس خواندنش هم بی لذت است
ولی به هرحال برای لذت بردن از داستانهای خوب گاهی نیازاست داستانهای بد هم خواند
فقط خوشبختانه مطمئنم بعد از مدتی چیزی از این داستانهای بدبه خاطرم نمیماند

داستان ششم «شایلو ازبابی ان میسن» یک روایت کامل است از فرازو فرود روابط انسانی و اتفاقات و نتایج عجیب و گاه متناقض نمایشان، چیزی که شاید از همه واضح تر در دیالوگهای پایانی نمود پیدا می کند، جایی که نویسنده می خواهد پایان یک رابطه را تشریح کند:

-میخوام ازت جداشم
-نه،نمیخوای
-چرا میخوام
-من نمی ذارم
-نمیتونی جلومو بگیری
_از یه نظرهایی، زن ها بیشتر مردی رو می خوان که بره بچرخه.دیوونگیه انگار، می دونم
_تو دیوونه نیستی

لطفا به بند اول سبابه ات بگو
یک ذره صبر و حوصله اش بیشتر شود
از بخل زنگ خانه ی من سکته می کند
دستت اگر کمی متمایل به در شود

چه خوبه!

چه حکمتی است که در آغاز
نگاه من به سرانجام است؟

هرطور فکرشو میکنم از حقوق عمومی متنفرم