Kianoush Mokhtarpour > Recent Status Updates

داستان شادترین دختر آمریکا

مرد مهاجر برای چندمین بار دیپورت شده، و همسرش برای چندمین بار پولی خرج می‌کند تا او قاچاقی از مرز رد شود. حالا هم زن در راه مرز است، تا دست شوهرش را بگیرد و به خانه برگرداند. دختر جوانی همسفرش می‌شود که اولین بار است نامزدش را دیپورت کرده‌اند. زن را به یاد سالهای دور خودش می‌اندازد که پر از امید بود. چی فکر می‌کردیم، چی شد

داستان قایق
پسر بر سر دوراهی مصلحت خانواده و علاقه‌ی خودش؛ کنار خانواده ببماند و شغل اجدادیِ ماهیگیری روی قایق را ادامه دهد، یا برود دنبال تحصیل ادبیات

داستان ششم: جزیره
جزیره‌ی کوچکی که یه فانوس دریایی داره. واسه روشن و خاموش کردن و نگهداری ازش، یک خانواده نسل‌هاست که تو جزیره تنها زندگی می‌کنن. تا اینکه پیکی خبر میاره که دیگه نیازی به شما نیست، می‌تونین برین

این حس وابستگی به سرزمین و نوع زندگی اجدادی تو داستان‌های مک‌لاود پررنگه

داستان هدیه‌ی گران‌بهای خاکستری

پسر دبیرستانی، که البته درسخون و سربراه بوده همیشه، پاش به میز قمار بیلیارد کازینو افتاده. نیمه شب شده، ولی هنوز خونه نرفته. فکرهایی که تو ذهنش می‌گذره رو روایت می‌کنه نویسنده، و واکنش والدینش رو

چه قصه‌گوی دلنشینیه آقای مک‌لاود. توصیف‌هاش، تشبیه‌هاش، روان‌شناسی‌ش، و خود ماجرای داستان. به به

داستان بازگشت

مرد که حالا آدمی کاملاً شهری شده با همسر و پسر ده ساله‌اش به روستای پدری بر می‌گردند. از دنیای پیراهن سفید و کت و شلوار به دنیای لباس‌های چرک و سیاه از کار در معدن؛ از دنیای سیگار‌های چیده‌شده تو قوطی طلایی به دنیای توتون تف کردن. تضاد بین این دو نوع زندگی و نگاه متفاوت آدم‌های داستان به این قضیه

داستان آموندسن

از اون زن‌هایی نیست که از بچگی آرزوی مردی با اسب سپید دارن که براشون شعرعاشقونه بخونه، یا زانو بزنه انگشتر برلیان هدیه بده. مرد هم اهلش نیست. انگاری برای هردوشون «رفاقت» از «رومنس» مهم‌تره. اما گویا به این سادگی هم نیست

داستان چهارم: دالی

زوج سالخوده‌ی صمیمی و اهل نوشتن. حالا که زندگی چیز جدیدی براشون نداره، به فکر خودکشی افتاده‌ان. تا اینکه معشوقه‌ی سال‌ها قبل مرد پیداش می‌شه

اخیراً از سه تا نویسنده داستان کوتاه خوندم. فرق‌هایی با هم دارن
اینجا جا نشد، تو کامنت نوشتم

داستان هفتم: جان شیرین

خب، اگه بخوام تم داستان رو بگم، مزه‌ی داستان می‌ره. گفتن خط داستان هم بی‌فایده است، چون کلی از لطف این داستان به قصه‌های ریز و درشت جانبی‌شه

اینکه می‌گن داستان‌های مونرو شبیه به طرح اولیه‌ی رمانه، اینجا کاملاً محسوسه. البته، اغلب این رو ایراد می‌دونن؛ ولی من همین شکلی بیشتر می‌پسندم

کلاً برخلاف رمان که فرمول مشخصی داره، داستان رو هرکسی به فرم خودش می‌نویسه. تا با فرمش آشنا نباشی، نمی‌چسبه

داستان پنجم: چشم
تِم: زن مستقل، گذر دختر از وابستگی به مادر، الگو

حالا که دو بچه‌ی دیگه به دنیا اومدن، مادر دیگه فرصت نمی‌کنه با دختر شیش‌ساله‌ش وقت بگذرونه. برای کمک به مادر، دخترجوانی به خونه میاد تا به دخترک شیش ساله برسه. با هم رفیق می‌شن. دختر جوان کمی متفاوته؛ تو رادیوی محلی آواز می‌خونه، به سالن‌های رقص که می‌ره تنها می‌رقصه، نمی‌خواد تن به ازدواج بده و اینها. شده الگوی دختربچه. گویا مادر از چیزی نارحته

داستان ششم: شب
دختربچه‌ای که خودش رو از دیگران جدا حس می‌کنه. شب‌ها که همه خوابن اون بیداره، یواشکی می‌ره بیرون قدم می‌زنه؛ انگاری روز دنیای آدم‌های دیگه‌ست و شب دنیای اون. کم‌کم فکر‌های عجیب به سرش می‌زنه، مثلاً اینکه خواهرش رو خفه کنه. به کسی چیزی نمی‌گه. تا اینکه پدرش مداخله می‌کنه

این رو احتمالاً از بزگترها شنیدیم که «فکر می‌کنی خیلی سرت می‌شه؟». سعی می‌کردن این رو از سرمون بندازن. حق با اون‌ها بود؟

داستان سوم: غرور

پسری که انگاری هنوز بچه مونده. شاید به خاطر مشکل گفتار و لب‌شکری بودنش، که باعث شده همه مثل بچه باهاش رفتار کنن. شاید هم چون فقط مادر بالاسرش بوده، هنوز از وابستگی به مادر گذر نکرده

دختری بی‌دست‌وپا که شاید پاستوریزه باراومده. اما بعد از اینکه پدرش ورشکست می‌شه یه‌جورایی تکیه‌گاه یا دست‌کم کمک‌حالش می‌شه

داستان رابطه‌ی این دو نفر، و طی کردن بلوغ از کودک به مرد یا زن. جای کلی بحث روانشناسی داره

داستان هشتم: پاکسازی‌ها
پیرمرد که از اسکاتند به کانادا مهاجرت کرده، و بستگی شدیدی به زبان، سبک زندگی و کلاً دنیای دیار خودش داره، می‌بینه که به تدریج همه‌ی اینها رو از دست داده: زبان اجدادی رو، سبک زندگی اجدادی. حالا که همسرش هم مرده، و ناچار می‌شه بخشی از مزرعه رو هم بفروشه، تنها چیزی که براش مونده یک سگ گله اصیل اسکاتلندیه. کنار هم ایستادن و به منظره نگاه می‌کنن، به اون سمت اقیانوس، اونجا که اسکاتلنده

داستان چهارم: همچنان که پرندگان خورشید را با خود می‌آورند
سگ خاکستری بزرگی که گویا هر که او را دیده مرگش فرارسیده. البته که خرافی به نظر می‌رسد، ولی وقتی بارها در یک خانواده تکرار شده آیا می‌شود سگ را علامت مرگ ندانست؟ داستان جذابیه، شاید بشه گفت تو سبک آلن پو

داستان سوم: تنظیم کمال
آرچیبالد پیرمردی است موقر، فاخر، و مقید به کمالات انسانی. دستی هم در آوازهای محلی دارد. از او دعوت شده تا به مناسب روز اسکاتلندی‌های سراسر دنیا، کنسرتی را با گروهی از اعضای دور و نزدیک خانواده‌اش اجرا کند. از او خواسته‌اند که ترانه‌ها را کوتاه‌تر کند، و ترانه‌های سطح پایین ولی مجلس‌گرم‌کن‌تر اجرا کند. همه‌ی خانواده مشتاق‌اند، ولی آرچیبالد نمی‌تواند خودش را به این تنزل قانع کند
قشنگ بود

داستان دوم: سگی که با زمستان آمد
پسرک و سگ تو سرمای کشنده گیر افتاده‌ان. چه داستان پرهیجانی. خیلی برام جالبه که نویسنده صاف و ساده قصه‌ی خودش رو می‌گه، ولی پس داستان حرف دیگه‌ای هم هست به همون اندازه دلنشین‌

داستان اول: ریگ
زن شوهرش را رها کرده، و به همراه دو دختر کوچکش و معشوقه‌اش در خانه‌ای پرت‌افتاده ساکن شده. عامدانه. تا مثل هیپی‌ها زندگی کند، بی دغدغه‌ی فردا، دور از تمدن. اما حالا که پابه‌ماه است، کمی به شک افتاده
خیلی خوب بود

داستان اول: دومین بهار
خانواده‌ی کشاورز و دام‌دار. فکر و ذکر پسرک برنده شدن در مسابقه‌ی بهترین گوساله روستاست. این رویه‌ی داستانه، که جذاب و پرماجراست و پر از توصیف‌های قشنگ و ملموس از حال‌وهوای زندگی تو مزرعه. اما به قول بچه‌های هنری داستان یه لایه‌ی عمیق‌تر هم داره: واکنش‌های متفاوت آدم‌ها به مسئله‌ی پیش‌بینی‌ناپذیری زندگی. این رو هم خیلی قشنگ نشون داده

پایین شهر، فومی کو
زن که فروشنده‌ی دوره‌گردی فقیر و بیوه است، نور عشق و امید بر زندگی‌اش می‌افتد. دولت مستعجل اما

یک تکه گوشت، جک لندن
بوکسوری پابه‌سن‌گذاشته، گرسنه و بی‌رمق، رودرروی حریفی جوان. در او جوانی خود را می‌بیند، و در این مبارزه چرخه‌ی جهان را

بچه‌ی زیادی، موراویا
زوجی فقیر می‌خواهند کودک نوزادشان را دم در کلیسا بگذارند. دودل‌اند

زالو، موراویا
مرد گدا دختربچه‌‌ی همسایه را همراه خود می‌کند تا بیشتر کاسبی کند. اما ورق بر می‌گردد

شب اول، پیراندلو
دختر جوان از سر بی‌پولی با مردی میانسال ازدواج می‌کند که همسرش را از دست داده. البته مرد دلسوزی‌ست، ولی زندگی تلخی‌ست

ناطق زبردست، چخوف
در مراسم خاکسپاری ناطق زبردست نطق دلنشینی می‌کند، اما اشتباهی پیش آمده. طنز بی‌آلایش چخوف

جعبه‌ها، ریموند کارور
مادری هفتادساله مدام خانه عوض می‌کند، ولی آسمان همه‌جا تیره است. از پسر متاهلش هم گویا کمکی ساخته نیست. برخلاف انتظارم از کارور داستان دشواری نبود

تا اینجا که عالیه
داستای گویی رئال، بدون پیچ و واپیچ الکی، توصیف‌ها و تشبیه‌های فوق العاده، با روانشناسی بالا، توصیف ملموس شخصیت‌ها، اختصار
ترجمه هم خوبه
خلاصه خیلی خوبه. نمی‌دونم چرا معروف نشده

گاهاً درسته؟
کلمه‌ی «خوانش» به معنی خوندنه یا «برداشت»، مثل خوانش سیاسی از دین؟

چقدر خوبه
روایت‌هایی از تموم‌شدن رابطه‌ها
شاید نشه اسمشون رو داستان گذاشت، همون روایت بهتره
به دید غیرداستانی اومدم سراغش و خیلی راضی‌ام
اگه توقع داستان می‌داشتم اینقدر خوشم نمی‌اومد

چه قلمی
مختصر، با جملات کوتاه، بدون اضافات

چقدر خوبه
روایت‌هایی از تموم‌شدن رابطه‌ها
شاید نشه اسمشون رو داستان گذاشت، همون روایت بهتره
به دید غیرداستانی اومدم سراغش و خیلی راضی‌ام
اگه توقع داستان می‌داشتم اینقدر خوشم نمی‌اومد

چه قلمی
مختصر، با جملات کوتاه، بدون اضافات

قبلش داشتم از مالامود می‌خوندم
ریچار فورد نسبت به مالامود دیریاب‌تره
ولی از کارور ساده تره

از نشانه‌های سی‌و‌چند سالگی یکی اینه که تو گودریدز واسه زدن تیک می‌خوام-بخونم یه‌خورده مکث می‌کنی، با خودت کلنجار می‌ری، و آخرش می‌گی مگه چقدر دیگه قراره عمر کنم

تازه، گه‌گداری بر می‌گردی و می‌خوام-بخونم‌ها رو هر کدوم به دلیلی یکی یکی حذف می‌کنی تا لیستت خلوت‌تر بشه؛ بر عکس بیست سالگی که روزی بیست تا کتاب اضافه می‌کردی

از روی تعداد کتاب‌های می‌خوام-بخونم می‌شه سن آدم‌ها رو فهمید. هرچی تعداد کم‌تر، سن بیش‌تر

از همین تریبون به خودم قول می‌دم که سالی دست‌کم پنج‌تا کتاب رو دوباره بخونم
شما شاهد باشین، بعداً نگم نگفتم
مرسی شاهدهای عزیز

کتابی که قصه‌های کتاب مقدس رو جمع‌آوری کرده باشه سراغ دارین
لامصب هر رمانی که می‌خونم یه ارجاعی به بایبل داره