Status Updates From The Divan

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

-سعداء حقا من يسعدون القلوب
-اذا تبسم لك الورد ايها البلبل، فلا تقع في شباكه
فلا امان له، ولو امتاز عن من في العالم حسنا وجمالا

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس، که چنان.زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

کس بامید وفا ترک دل و دین مکناد ، که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس ،

گفتمش زلف بخون که شکستی گفتا، حافظ اين قصه دراز است بقرآن که مپرس

حافظ هر آنكه عشق نورزيد و وصل خواست
احرامِ طوفِ كعبه ي دل بي وضو ببست ..

شاه را به بود از طاعت صد ساله و زهد
قدر یک ساعته عمری که در و دادکند
وخير للمليك من الطاعة والزهد في مئات من السنين
ان يعدل قدر ساعة واحدة من عمره

تو كه كيميافروشي، نظري به قلب ما كن
كه بضاعتي نداريم و فكنده ايم دامي
به كجا برم شكايت؟ به كه گويم اين حكايت؟
كه لبت حيات ما بود و نداشتي دوامي..!

بلبلي خون دلي خورد و گلي حاصل كرد
باد غيرت بصدش خار بريشان دل كرد

فيا حافظ، من لم يزرع بذور العشق واراد الوصال
يكون كمن عقد النية على الاحرام بكعبة القلب بغير الوضوء والاغتسال

در طريق عشقبازي ، امن و آسايش بلاست
ريش باد آن دل كه با درد تو خواهد مرهمي!
آدمي در عالم خاكي نمي آيد به دست
عالمي دگر ببايد ساخت وز نو آدمي...

سمن.بويان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

بفتراک جفا دلها چو بربندند بربندند

ززلف عنبرین جانها چو بگشایند بفشانند

به عمری یکنفس با ما چو بنشینند برخیزند

نهال شوق در خاطر چوبرخیزند بنشانند

سرشک.گوشه گیران را چو دریابند دریابند

رخ.مهر از سحر خیزان نگردانند گردانند

زلف آشفته و خوي كرده و خندان لب و مست ..
پيرهن چاك و غزل خوان و صراحي در دست ..
نرگسش عربده جوي و لبش افسوس كنان ..
نيم شب دوش به بالين من آمد .. بنشست ....

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

بليٰ! به حكمِ بلا بسته اند عهدِ الست ...

هواخواهِ توام جانا ... !

من اين حروف نوشتم چنان كه غير ندانست..
تو هم ز روي كرامت چنان بخوان كه تو داني ..

مرا به كار جهان هرگز التفات نبود../
رخ تو در نظر من چنين خوشش آراست !

مرا به كارِ جهان هرگز التفات نبود ... رخِ تو در نظرِ من چنين خوشش آراست !

ساقي و مطرب و مِي جمله مهيّاست ولي .... عيش ، بي يار مهنّا نشود، يار كجاست ؟!

از پای فتادیم چو آمد غم هجران / در دل بمردیم چو از دست دوا رفت دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت /عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت ای دوست به پرسیدن حافظ قدمي نه / زان پیش که گویند که از دار فنا رفت