“_ به هرحال، باید این را قبول کرد: همیشه برای همه‌چیز توضیحی علمی هست.. شعر را هم روزی به شیوه‌ی علمی توضیح خواهندداد؛ به عنوان یک پدیده‌ی مترشح داخلی.. دانشمندان به زودی وزن دقیق، درجه‌ی غلظت و سرعت عروج روح را هم اندازه خواهندگرفت.. وقتی آدم فکر میلیاردها روح را می‌کند که از آغاز تاریخ تا امروز پریده و رفته‌اند، گریه‌اش می‌گیرد: یک منبع عظیم نیرو به هدر رفته‌است. اگر سدهایی ببندند تا آنها را هنگام عروج جذب کنند، نیروئی به دست می‌آید که با آن می‌توان سراسر زمین را روشن کرد. به زودی انسان تماماً قابل استفاده خواهدشد.
( پرندگان می روند در پرو می میرند – رومن گاری )”