Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 75

Οι Πιο Διεφθαρμένες Χώρες Του Κόσμου

Να μια μελέτη για τη διαφθορά στον πλανήτη Γη, που βαθμολογεί 176 χώρες σύμφωνα με συγκεκριμένους δείκτες. Νάμαστε στη μέση, με χρώμα βαθύ πορτοκαλί, όπως οι περισσότερες χώρες του πλανήτη. Η χώρα μας στη βαθμολογία πήρε βαθμό 36 στα 100, ίδιο δηλαδή με το Τζιμπουτί και την Ινδία. Βρίσκεται στην 94η θέση.

Διαβάζω ένα βιβλίο για την Ινδία αυτές τις ημέρες. Όταν το τελειώσω, θα γράψω δυο λόγια. Δεν θα είναι ένα αισιόδοξο κείμενο.

Περισσότερες πληροφορίες για την έρευνα:

Look At This Instagram

LOL.-

Χιονονιφάδες Ανφάς

< ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ

ΕΠΟΜΕΝΗ >

<
>

Να πως μοιάζουν μεμονωμένες χιονονιφάδες από πολύ πολύ κοντά. Τις φωτογραφίες τις τράβηξε αυτός.

via

Όλα Τα Αεροπλάνα Προσγειώνονται Ταυτόχρονα

Τι θα γινόταν αν τα αεροπλάνα που προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Σαν Ντιέγκο σε πεντέμιση ώρες της προπερασμένης Παρασκευής προσγειώνονταν όλα μαζί μέσα σε 25 δευτερόλεπτα.

Λινξ 67: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Πώς φτιάχτηκε το «Lost»: Μια απίστευτη ιστορία

Το Lost είναι μια πολύ διάσημη και πάρα πολύ κακή -όπως εξελίχθηκε- τηλεοπτική σειρά την οποία είδαν εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Κατά μία έννοια σηματοδότησε την εποχή της «‘Τηλεόρασης 2.0″, αυτής που καταναλώνεται όποτε θέλει ο τηλεθεατής, όχι όποτε θέλει το κανάλι, καθώς συνέπεσε με την εμφάνιση του Tivo και των torrents. Απ’ ό,τι αποδεικνύεται, η ιστορία πίσω από τη δημιουργία της ήταν πιο συναρπαστική κι από την ακατάληπτη πλοκή της. Διάβασε αυτό το απόσπασμα που προέρχεται από αυτό το βιβλίο. Επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι που έφτιαχναν τη σειρά δεν είχαν ιδέα τι γίνεται στην ιστορία που γράφουν.

The creation of Lost defies nearly everything we know about how successful television shows — or great ones — are made. The idea for Lost came not from a writer, but a network executive. The first writer on the project got fired. The replacement creative team had a fraction of the usual time to write, cast, and produce a pilot episode. The executive who had championed the show was himself fired before it ever aired. One of the two creators all but quit the moment the pilot was finished. Nearly every creative decision at the start of the show was made under the assumption that it would never succeed. Everyone believed it was too weird, too dense, too unusual to work. And it may have been. But it worked, anyway.

2. Η χάκερ και ο δονητής 

Μια κυρία δεν ήταν ευχαριστημένη με την εργονομία του τηλεχειριστηρίου του δονητή της και, αντί να κλαίει τη μοίρα της ή να αγοράσει άλλον, έφτιαξε ένα καλύτερο. Σ’ αυτό εδώ το γιγάντιο post εξηγεί με λεπτομέρειες και φωτογραφίες όλη τη διαδικασία. Ίσως το πιο εκπληκτικό πράγμα που θα δεις αυτή την εβδομάδα.

I’ve already been thinking about the vast array of other sensing technologies that may be applicable for sex toys that support your own feedback loops instead of obstructing them. What if you could use a Kinect camera to remotely detect even your body’s subtler rhythms? Imagine using a phase-locked loop to not just synchronize with your motion, but predict it. The PLL could compensate for all of the system’s lag, including the mechanical lag in the vibrator motor.

3. Στην Ινδία, αντί για επιδοτήσεις, λεφτά

Να μια ιδέα: Αντί να δίνει το κράτος επιδοτήσεις οι οποίες χάνονται στο δρόμο/στις τσέπες μεσαζόντων, η κυβέρνηση της Ινδίας θα δίνει στους φτωχούς δικαιούχους απευθείας λεφτά. Για κοινωνίες βουλιαγμένες στη διαφθορά, μοιάζει μια λύση τίμια.

Some development economists say giving poor people cash rather than subsidized services cuts down corruption as there’s no opportunity for bureaucrats or businessmen to pad contracts to deliver food or other services. Because if the poor get the money directly, they can decide how best to spend it, which means its more effective than a government functionary deciding what they need.

4. Η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου και το Twitter

Σ’ αυτό το συναρπαστικό άρθρο των Financial Times περιγράφεται η μετάλλαξη της αγοράς των ποδοσφαιρικών ομάδων που προσπαθούν από τοπικές εταιρείες που απευθύνονται σε ένα κοινό γεωγραφικά περιορισμένο από την έδρα τους, σε πολυεθνικά brands. Στο κέντρο της μετάλλαξης, απ’ ό,τι αποδεικνύεται, βρίσκονται τα σόσιαλ μύδια.

In Europe, clubs such as Real Madrid and Barcelona have already optimised their stadiums with suitable Wi-Fi connections, social media apps and interactive experiences for their fans during games.

5. Το πρόβλημα με την ψηφιοποίηση του σινεμά

Καθώς οι μηχανές προβολής που δείχνουν φιλμ σταδιακά εξαφανίζονται, το πρόβλημα της αντιγραφής και αποθήκευσης των παλιότερων ταινιών που υπάρχουν μόνο σ’ αυτή τη μορφή γίνεται οξύ. Κάποιες θρυλικές ταινίες κινδυνεύουν να χαθούν εντελώς, άλλες να ξεμείνουν μόνο στη μορφή ενός χαμηλής ανάλυσης DVD.

Only a fraction of repertory titles have been transferred to Digital Cinema Packages (essentially hard drives with files of movies). Warhorses like Singin’ in the Rain and Lawrence of Arabia will always be upgraded to the latest digital format, of course. But how about a B-thriller by Anthony Mann? Or a Western by Budd Boetticher?

Στην Αυστραλία Τους Ψεκάζουν Περισσότερο

Αν οι εγχώριοι ανεξέλληνες έβλεπαν τέτοια σύννεφα στον ουρανό θα πάθαιναν ακραίο συνομωσιολογικό αμόκ.

Long, horizontal, circulating tubes of air might form when flowing, moist, cooling air encounters an inversion layer, an atmospheric layer where air temperature atypically increases with height. These tubes and surrounding air could cause dangerous turbulence for airplanes when clear. Morning Glory clouds can reportedly achieve an airspeed of 60 kilometers per hour over a surface with little discernible wind.

via

Ο Γατόπαρδος: Ένα Απίστευτο Βίντεο

Εδώ βλέπεις ένα τσιτάχ, που στα ελληνικά έχει το καταπληκτικό όνομα «γατόπαρδος», και που είναι το ταχύτερο ζώο στη Γη, να τρέχει καθώς αργά δίποδα το βιντεοσκοπούν σε αργή κίνηση. Το βίντεο αυτό είναι ένα μακρόσυρτο, υπνωτικό αριστούργημα. Εκπληκτικό.

Πέφτοντας Στο Ντουμπάι

Γιατί αν είναι να πηδήξεις απ’ το αεροπλάνο, ας έχεις ένα από τα πιο εξωφρενικά ανθρώπινα δημιουργήματα για φόντο.

Η Πραγματική Αξία Του TEDxAthens

Πριν από λίγες μέρες πολλοί από εσάς κι εγώ πήγαμε στο TEDxAthens 2012, αυτό το συνέδριο που διεξάγεται κάθε χρόνο και συγκεντρώνει πολύ και πολύ καλό κόσμο και ομιλητές από όλη τη Γη. Έκτοτε πολλά γράφτηκαν στα σόσιαλ μύδια και στα μπλογκζ για το event, τα περισσότερα θετικά, και γι’ αυτό δεν σκόπευα να γράψω κι εγώ ότι είδα το Λαρς Ράσμουσεν να μας δείχνει τη μαμά του ή πόσο φανταστικός ομιλητής ήταν ο Κρεγκ Γουόλτσερ από το βιβλιοπωλείο Atlantis της Σαντορίνης. Πιθανότατα τα έχεις διαβάσει όλα αυτά αλλού.

Υπάρχει, ωστόσο, κάτι που δεν είδα να γράφεται πουθενά και το οποίο θεωρώ σημαντικό.

Το TEDxAthens και όλα τα TEDx events στον κόσμο περισσότερο από «συνέδρια» και «δεξαμενές ιδεών» είναι κάτι άλλο:

Είναι ψυχαγωγία. Διασκέδαση.

Αυτό πολλοί -κι εγώ, όταν έγραψα για το θέμα πριν από λίγους μήνες- το παραβλέπουν και είναι κρίμα, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό. Καλές είναι οι ιδέες ως ιδέες και οι εμπειρίες και τα τσιτάτα του τύπου «κάνε τη ζωή σου όπως θέλεις να είναι», αλλά η περιγραφή ενός TEDx event ως μια πλατφόρμα που προβάλλει τέτοια πράγματα είναι κατά τη γνώμη μου παραπλανητική και άδικη. Οι «ιδέες» και η «καινοτομία» και η «έμπνευση» είναι μόνο μια βιτρίνα και μια αφορμή. Στην πραγματικότητα κατά τη γνώμη μου ο κόσμος απολαμβάνει το TEDxAthens κυρίως επειδή είναι πάρα πολύ ωραίο θέαμα.

Σκέψου το λίγο.

Σκέψου την ψυχαγωγική αξία του προφορικού λόγου. Φαντάσου ένα φίλο σου να σου λέει κάτι που του συνέβη, ή έναν παππού στο χωριό να σου μιλάει για τα νιάτα του, ή έναν παλαιότερο συνάδελφό σου να σου λέει τις εμπειρίες του από τη δουλειά. Οποιοσδήποτε άνθρωπος αντλεί ευχαρίστηση από τέτοιου τύπου επαφές, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι μιλάνε μεταξύ τους από την αρχή της ιστορίας τους και όταν ο ένας από τους συνομιλητές έχει κάτι ενδιαφέρον να πει, ο άλλος κερδίζει πάντα, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο της κουβέντας.

Δες τώρα αυτή την καταπληκτική ομιλία του Κεν Ρόμπινσον από το TED, τη δημοφιλέστερη αντίστοιχη ομιλία στο YouTube.

Δεν είναι απολαυστική; Δεν περνάς 18 θαυμάσια λεπτά ακούγοντάς την; Ή δες αυτές. Δεν είναι σα να διαβάζεις ένα καλό διήγημα ή να βλέπεις ένα ωραίο επεισόδιο του Seinfeld; Μπορεί να μη σου αφήσει ούτε «έμπνευση» ούτε ιδιαίτερες γνώσεις ή νέες ιδέες. Μπορεί και να σου αφήσει, δεν ξέρω. Το απολύτως σίγουρο, όμως είναι το εξής: Βλέποντάς την, ψυχαγωγείσαι. Είναι ωραίο πράγμα να το παρακολουθείς, ειδικά από κοντά, παρέα με άλλους.

Στο TEDxAthens, αν μέτρησα καλά, 35 άνθρωποι μίλησαν σε 1500 ανθρώπους για 17 ώρες. Τριάντα-πέντε. Περίπου οι 30 από τους 35 είχαν κάποιο ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου. Περίπου οι 20 ήταν πολύ καλοί, και τουλάχιστον 5 με ενθουσίασαν με τρόπους που ελάχιστα πράγματα με ενθουσιάζουν πια. Από αυτή τη διαδικασία δεν εισέπραξα ούτε ιδέες ούτε έμπνευση -είμαι σε μια ηλικία και μια κατάσταση που βρίσκω πολύ δύσκολο το να εμπνευστώ από ανθρώπους που μιλάνε για 18 λεπτά σε μια σκηνή-, αλλά εισέπραξα καθαρή, ατόφια, εξαιρετικής ποιότητας ψυχαγωγία.

Όπως πληρώνεις 7 ευρώ για να δεις μια δύωρη ταινία, ή 70 ευρώ για να δεις μια μικροσκοπική φιγούρα στην άλλη άκρη του σταδίου να κουνιέται για μιάμιση ώρα καθώς ακούς ωραία τραγούδια με κακής ποιότητας ήχο, έτσι μπορείς να δώσεις 50 ευρώ και να απολαύσεις μέσα σε δύο ημέρες 17 ώρες αξιόλογο προφορικό λόγο.

(και δεν υπολογίζω κάν την αξία της ανθρώπινης επαφής με φίλους και αναγνώστες στα διαλείμματα, ή τις γαστριμαργικές και άλλες παροχές του event, ή την ώσμωση γενικότερα -αυτά είναι επιπλέον).

17 ώρες ψυχαγωγία.

Δεν είναι λίγο πράγμα.

Λινξ 66: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Γιατί οι πλούσιοι πρέπει να πληρώνουν περισσότερους φόρους

Ένα βαρυσήμαντο άρθρο ενός από τους πλουσιότερους πλούσιους που υπάρχουν, του Γουόρεν Μπάφετ, στους New York Times.

A huge tail wind from tax cuts has pushed us along. In 1992, the tax paid by the 400 highest incomes in the United States (a different universe from the Forbes list) averaged 26.4 percent of adjusted gross income. In 2009, the most recent year reported, the rate was 19.9 percent. It’s nice to have friends in high places.

2. Περί εκδόσεων στην εποχή του iPad: Μια ανάλυση

Ετούτο εδώ το μακροσκελές άρθρο του Κρεγκ Μοντ, εκ τω συνδημιουργών του Flipboard, εξηγεί γιατί το «The Magazine» του (δημιουργού του Instapaper) Μάρκο Άρμεντ είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για το design και την κατανάλωση ψηφιακών «περιοδικών» σε φορητές συσκευές. Αντίθετα με τα παραδοσιακά σαν-PDF περιοδικά που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, και απέτυχαν. Πολύ ωραίο, τεκμηριωμένο, και καταπληκτικά σχεδιασμένο.

3. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε όλοι Γιαπωνέζικες τουαλέτες;

Ένα ερώτημα που εδώ και χρόνια απασχολεί και το σπιτόσκυλο, διατυπωμένο αναλυτικά: Γιατί δεν έχει όλος ο πλανήτης τις καταπληκτικές τουαλέτες των Ιαπώνων που είναι ταυτόχρονα και μπιντέδες και ελαχιστοποιούν τη χρήση χαρτιού και καθιστούν την ύπαρξη ελεεινού/ρυπαρού κουβά μέσα σε δωμάτιο που υποτίθεται ότι είναι αφοσιωμένο στην υγιεινή περιττή; Ε;

A whopping 72% of Japanese households now have bidet-style modern toilets. In 1980, the Japanese company Toto introduced its Washlet G Series and the modern toilet was born. Today the term Washlet, while technically a trademarked term by Toto, is colloquially used to refer to any bidet-style toilet seat.

4. Το καλύτερο μέρος για να γεννηθεί κανείς στη Γη

Ο Economist έβαλε κάτω κάτι δείκτες και έκανε μετρήσεις και έφτιαξε μια λίστα με τις χώρες στις οποίες είναι καλύτερο να γεννηθεί ένας φρέσκος άνθρωπος σήμερα. Ο ορισμός έχει μερικές μικρές διαφορές από το «ποια είναι η καλύτερη χώρα για να ζεις σήμερα» κυρίως όσον αφορά τις προοπτικές κάθε χώρας για το μέλλον, αλλά όπως καταλαβαίνεις τα αποτελέσματα δε διαφέρουν πολύ. Στη λίστα των 80 χωρών η Ελλάδα βρίσκεται λίγο πάνω από τη μέση: 34η. Πιο ψηλά είναι χώρες όπως η Χιλή, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Πολωνία. Καλύτερη χώρα για να γεννηθεί κανείς είναι η Ελβετία, και χειρότερη η Νιγηρία. Η πτωχευμένη Αργεντινή βρίσκεται στη μέση ακριβώς, αλλά εντάξει, εκεί έχουν αξιοπρέπεια.

5. Πώς να γράψεις ένα βιβλίο σε 30 ώρες 

Ο Νοέμβρης είναι ο μήνας του NaNoWriMo, όταν δηλαδή συγγραφείς από όλο τον κόσμο προσπαθούν να γράψουν ταυτόχρονα ένα βιβλίο 50.000 λέξεων σε ένα μήνα. Κοροϊδεύοντας το concept ετούτο το site προτείνει ένα εναλλακτικό πείραμα: Αντί για ένα μήνα, όποιος θέλει μπορεί να προσπαθήσει να γράψει ένα βιβλίο σε ένα Σαββατοκύριακο, 26 και 27 Ιανουαρίου 2013. Και σε κάποιο σημείο λέει:

There are two problems with this approach. Firstly, nothing of serious literary merit is going to come out of a bunch of semi-pros furiously clattering out 50,000 words over the course of a month, with no time for relaxation or reflection.

Χμ, δεν ξέρω γι’ αυτό. Εσύ τι λες;