Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 71

Λινξ 73: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Ο Ρίκι Τζερβέης γράφει για τη Νέα Υόρκη 

Ο διάσημος κωμικός έγραψε ένα ερωτικό γράμμα στην αγαπημένη του πόλη. Περιέχει διάφορες ωραίες παρατηρήσεις.

Americans applaud ambition and openly reward success, while Britons are more comfortable with life’s losers. We embrace the underdog until he’s no longer the underdog. We like to bring authority down a peg or two. Americans say “have a nice day” whether they mean it or not. Britons are terrified to say this. We tell ourselves it’s because we don’t want to sound insincere, but I think it might be for the opposite reason. We don’t want to celebrate anything too soon. Failure and disappointment lurk around every corner, a product of our upbringing. While Americans are brought up to believe they can be the next president of the United States, Britons are told, “It won’t happen for you.”

2. Η αλήθεια για το “οικονομικό θαύμα” της Ισλανδίας

Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορεί η ιστορία ότι η μικρή Ισλανδία που κατέρρευσε πριν απο λίγα χρόνια και φώναξε το ΔΝΤ για να τη σώσει στη συνέχεια έκανε κάποιες ηρωικές κινήσεις που αναποδογύρισαν την κατάσταση της οικονομίας της θεαματικά και άμεσα. Η ιστορία αναπαράγεται και στην Ελλάδα (τον έχω ακούσει με διάφορες παραλλαγές), κυρίως από ανθρώπους που θα ήθελαν η δικιά μας η χώρα να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισλανδίας σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Υποτίθεται, λέει, ότι η Ισλανδία πέταξε έξω τους δανειστές της και το ΔΝΤ, εθνικοποίησε τις τράπεζες και έβαλε στη φυλακή τους πολιτικούς κι αυτό ήταν: Σώθηκε και τώρα ακμάζει. Σ’ αυτό το πολύ μακρουλό μα θαυμάσιο άρθρο μπορείς να διαβάσεις πώς έγιναν στην πραγματικότητα τα πράγματα. (SPOILER ALERT: Όχι ακριβώς έτσι. Δηλαδή σχεδόν τα ανάποδα).

3. Ο Ουμπέρτο Έκο εξηγεί γιατί μας αρέσουν οι λίστες 

The list doesn’t destroy culture; it creates it. Wherever you look in cultural history, you will find lists. In fact, there is a dizzying array: lists of saints, armies and medicinal plants, or of treasures and book titles. Think of the nature collections of the 16th century. My novels, by the way, are full of lists.

4. Το ΔΝΤ συνειδητοποιεί: Η λιτότητα κάνει κακό

Πρόκειται για μια ανάλυση αξιωματούχων του Ταμείου και όχι για επίσημη θέση, αλλά έχει τη σημασία του. Εδώ η ανάλυση.

5. Ακόμα περισσότερος Σλαβόι Ζίζεκ

Είπε τη γνώμη του για το Gangnam Style και το Μπάτμαν, τώρα ο διαβόητος και πολυπράγμων μα αναπόφευκτα κάπως γραφικός φιλόσοφος μιλάει για κάτι άλλο: Τον εαυτό του.

I’m in a small hotel room. I escaped my home for a week; I needed it. Here, I go out just once or twice a day to eat. Except for you, and another friend with whom I Skype, I haven’t spoken to a living person for a week. And I like it so much! My big fear is that if I act the way I am, people will notice that there is nothing to see. So I have to be active all the time, covering up.

(…)

…my apartment has to be clean; I am a control freak. That is why I was disappointed when I did my military service. It wasn’t that I was a confused philosopher and I couldn’t handle the discipline. My shock was that the old Yugoslav army was, beneath the surface of order and discipline, a chaotic society where nothing functioned. I was deeply, deeply disappointed with the army for being too chaotic. My ideal would be to live in a monastery.

Πως το λένε στο Twitter; “Θεούλης”.

Διάσημοι Διαβάζουν Χολερικά Tweets – Part III

Τέλειο είναι αυτό.

Θυμήσου το part II και το part I.

Μια Εκπληκτική Ομιλία Για Τα Μεταλλαγμένα Τρόφιμα

Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και δες αυτό εδώ το βίντεο ολόκληρο.

Είναι μια ομιλία του Μαρκ Λάινας, ενός συγγραφέα και δημοσιογράφου που ασχολείται με το περιβάλλον. Ο Λάινας είναι επίσης ακτιβιστής και μάχεται κυρίως για θέματα που έχουν σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Παλιότερα, στην δεκαετία του ’90, μαχόταν και κατά ενός άλλου μεγάλου εχθρού του οικολογικού κινήματος: Της παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων. Ξεκινά την ομιλία του ζητώντας συγγνώμη γι’ αυτό το δεύτερο. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, συνειδητοποίησε ότι η εκστρατεία κατά των μεταλλαγμένων αποτελεί ένα φρικτό λάθος που έχει τραγικές συνέπειες για πληθυσμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων σε φτωχές χώρες και -τραγική ειρωνεία- για το περιβάλλον. Τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη; Η επιστήμη. Άρχισε να ασχολείται με την επιστημονική έρευνα και να καταλαβαίνει τι σημαίνει στ’ αλήθεια “μεταλλαγμένα τρόφιμα”.

Ετούτη η ομιλία, την οποία μπορείς αν προτιμάς να διαβάσεις εδώ, είναι μια πολύ εύγλωττη και συμπυκνωμένη ανάλυση ενός θέματος που, απ’ ό,τι φαίνεται, αποτελεί έναν από τους πιο τραγικούς μύθους της εποχής μας. Μου θύμησε το άλλο που είχα διαβάσει: Την ανοησία της μόδας των “locavores”. Στην ομιλία, δε, ο Λάινας αποδομεί και την άλλη μόδα, αυτή των “οργανικών” τροφίμων, τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου πιο υγιεινά, και περιβαλλοντικά μπορούν να αποδεικνύονται και πολύ πιο επιζήμια. Αν έχεις μόνο επιδερμική γνώση αυτών των θεμάτων από αυτά που ακούς φευγαλέα από πηγές αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας, προσοχή: Αυτή η ομιλία (ή το κείμενο, ό,τι θες), θα σου αναποδογυρίσει πολλά πράγματα που θεωρούσες δεδομένα. Και θα σου δώσει, ελπίζω, αφορμές να το ψάξεις λίγο καλύτερα.

Και επανέρχομαι σ’ αυτό που είχα γράψει: Πόσο σημαντική είναι η δουλειά των ανθρώπων που μας ενημερώνουν γι’ αυτά που τρώμε. Και πόσο μεγάλη η ευθύνη τους.

Παρακάτω παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία, δεν μπορούσα να αντισταθώ. Τα bold δικά μου.

I want to start with some apologies. For the record, here and upfront, I apologise for having spent several years ripping up GM crops. I am also sorry that I helped to start the anti-GM movement back in the mid 1990s, and that I thereby assisted in demonising an important technological option which can be used to benefit the environment. As an environmentalist, and someone who believes that everyone in this world has a right to a healthy and nutritious diet of their choosing, I could not have chosen a more counter-productive path. I now regret it completely.

(…)

These fears spread like wildfire, and within a few years GM was essentially banned in Europe, and our worries were exported by NGOs like Greenpeace and Friends of the Earth to Africa, India and the rest of Asia, where GM is still banned today. This was the most successful campaign I have ever been involved with. This was also explicitly an anti-science movement. We employed a lot of imagery about scientists in their labs cackling demonically as they tinkered with the very building blocks of life. Hence the Frankenstein food tag – this absolutely was about deep-seated fears of scientific powers being used secretly for unnatural ends. What we didn’t realise at the time was that the real Frankenstein’s monster was not GM technology, but our reaction against it.

(…)

So how much land worldwide was spared in the process thanks to these dramatic yield improvements, for which chemical inputs played a crucial role? The answer is 3 billion hectares, or the equivalent of two South Americas. There would have been no Amazon rainforest left today without this improvement in yields. Nor would there be any tigers in India or orang utans in Indonesia. That is why I don’t know why so many of those opposing the use of technology in agriculture call themselves environmentalists.

(…)

Τhe GM debate is over. It is finished. We no longer need to discuss whether or not it is safe – over a decade and a half with three trillion GM meals eaten there has never been a single substantiated case of harm. You are more likely to get hit by an asteroid than to get hurt by GM food. More to the point, people have died from choosing organic, but no-one has died from eating GM.

(…)

Just as I did 10 years ago, Greenpeace and the Soil Association claim to be guided by consensus science, as on climate change. Yet on GM there is a rock-solid scientific consensus, backed by the American Association for the Advancement of Science, the Royal Society, health institutes and national science academies around the world. Yet this inconvenient truth is ignored because it conflicts with their ideology.

(…)

I know it is politically incorrect to say all this, but we need a a major dose of both international myth-busting and de-regulation. The plant scientists I know hold their heads in their hands when I talk about this with them because governments and so many people have got their sense of risk so utterly wrong, and are foreclosing a vitally necessary technology.

So my message to the anti-GM lobby, from the ranks of the British aristocrats and celebrity chefs to the US foodies to the peasant groups of India is this. You are entitled to your views. But you must know by now that they are not supported by science. We are coming to a crunch point, and for the sake of both people and the planet, now is the time for you to get out of the way and let the rest of us get on with feeding the world sustainably.

 

 

Το Νόμισμα Του 1 Τρισεκατομμυρίου Δολαρίων

Άκου μια απίθανη ιστορία που διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε:

Οι ΗΠΑ έχουν ένα πράγμα που λέγεται “ταβάνι χρέους”. Αυτό σημαίνει ότι ο δανεισμός του κράτους περιορίζεται με νόμο, και για να υπερβεί το όριο, η κυβέρνηση πρέπει να πάρει την έγκριση του Κογκρέσου. Αυτή τη στιγμή η χώρα έχει κοπανήσει το ταβάνι, και χρειάζεται δανεισμό επειγόντως για να μπορέσει να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Αυτό δεν είναι όσο δραματικό ακούγεται, γιατί σήμερα οι ΗΠΑ δανείζονται από “τις αγορές” (αυτές που πλέον κατά κανόνα δε δανείζουν την Ελλάδα) με εξευτελιστικά χαμηλά επιτόκια. Οπότε από μία άποψη τους συμφέρει να δανειστούν. Αλλά δεν μπορούν. Οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου δεν θέλουν να επιτρέψουν την αύξηση του ορίου δανεισμού, πιέζοντας αντ’ αυτού για την περιστολή των δαπανών το κράτους, το αγαπημένο τους θέμα.

Οπότε;

Διάφοροι οικονομολόγοι κι ένα hashtag υποστηρίζουν μια ελαφρώς παλαβιάρικη λύση που μοιάζει βγαλμένη από ταινία με τον Μπρους Γουίλις: Να εκδόσει το Νομισματοκοπείο ένα νόμισμα από πλατίνα αξίας ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Ένα νόμισμα, κανονικό. Που πάνω θα γράφει “$1.000.000.000.000″ και θα το εννοεί. Η νομοθεσία το προβλέπει (κυρίως για να μπορεί το υπουργείο οικονομικών να εκδίδει αναμνηστικά νομίσματα): Ο αρμόδιος υπουργός μπορεί να εκδόσει ένα νόμισμα ό,τι αξίας γουστάρει. Το υπουργείο οικονομικών θα το πάρει και θα το πάει στην τράπεζα και (αν δεν επιτεθούν τρομοκράτες στην αυτοκινητοπομπή για να το κλέψουν στο μεταξύ) ορίστε: Οι ΗΠΑ θα έχουν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια επιπλέον στο λογαριασμό τους και, μπορεί να μην έχουν ακριβώς αυτό το ποσό για να το ξοδέψουν (ποιός έχει να χαλάσει από τέτοιο νόμισμα), αλλά ξαφνικά θα βρεθούν πολύ μακριά από το προαναφερθέν “ταβάνι”, και θα μπορέσουν να ξαναρχίσουν να δανείζονται χωρίς καμία άδεια από το Κογκρέσο.

Ο κανόνας, βεβαίως, λέει πως όταν ένα κράτος τυπώνει χρήμα αβέρτα αυξάνεται ο πληθωρισμός. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως διάφοροι -και ο Κρούγκμαν- υποστηρίζουν πως όχι, δεν υπάρχει κίνδυνος, όλα καλά. Θα είναι απλά ένα νομικό-τεχνικό τερτίπι, ώστε να ξεφορτωθεί η κυβέρνηση ένα βαρίδι και η αντιπολίτευση ένα διαπραγματευτικό όπλο. Μπορεί τελικά να μη χρειαστεί, αλλά εγώ λέω μακάρι να το κάνουν. Να βάλουν και το Μπρους Γουίλις στην αυτοκινητοπομπή που θα το μεταφέρει, να δούμε τι θα γίνει.

Λινξ 72: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Η απίθανη ιστορία του Τζον Κυριακού, πράκτορα της CIA

Ο Τζον Κυριακού, Ελληνοαμερικάνος και πατέρας πέντε παιδιών, θα πάει στη φυλακή για 30 μήνες. Ήταν η ποινή που δέχτηκε για να δηλώσει ένοχος για την αποκάλυψη του ονόματος ενός παλιού συναδέλφου του από τον καιρό που ήταν στη CIA σε ένα δημοσιογράφο. Διάβασε την πολύ ενδιαφέρουσα -και καταπληκτικά γραμμένη- ιστορία του εδώ.

2. Ο Τομ Γουλφ γράφει για τη Wall Street του σήμερα

25 χρόνια μετα το Bonfire of the Vanities γράφει για τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ, το πώς έχει αλλάξει η αγορά του χρηματιστηρίου, και το πώς μοιάζουν οι σημερινοί “Masters of the Universe”.

The Master of the Universe doesn’t worry about manliness. He is manly. He’s got masculinity to burn. His problem is the reverse. He has irrational exuberance under his very skin. Now, after the battle, as the darkness closes in, his exaltation of himself, like his testosterone, is at a higher level than ever. It suffuses all areas of his life, notably his sexual appetite.

3. Όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για τον περίφημο πένητα Πρόεδρο της Ουρουγουάης

Ο Χοσέ Μουχίκα μένει στη φάρμα του με τη γυναίκα του, δε φοράει ποτέ γραβάτα και δίνει το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες. Επίσης, ήταν μέλος των Τουπαμάρος πριν από αρκετές δεκαετίες, και πέρασε 14 χρόνια στη φυλακή για την συμμετοχή του στη δράση τους. Πολύ καιρό μετά, αναβαπτισμένος και πολύ πιο ήπιος, μπήκε στην πολιτική και, το 2009, εξελέγη πρόεδρος μιας από τις πιο ήσυχες και ασφαλείς χώρες της Νότιας Αμερικής.

When the gourd of mate was empty, Mr. Mujica disappeared into his kitchen and returned with an impish grin and a bottle of Espinillar, a Uruguayan tipple distilled from sugarcane. It was not yet noon, but glasses were filled and toasts were pronounced.

After that, the president jumped around subjects, from anthropology and cycling to Uruguayans’ love for beef. He said he could not dream of retiring, but looked forward to his post-presidency, when he hopes to farm full time again.

4. Η εποχή των ρομπότ έρχεται

Σ’ αυτό το ουτοπικαισιόδοξο άρθρο στο Wired, ο Κέβιν Κέλι γράφει για την επερχόμενη επανάσταση στα εργασιακά του πλανήτη. Πολύ σύντομα μια τεράστια ποικιλία από δουλειές που σήμερα απασχολούν εκατομμύρια ανθρώπους θα γίνονται αποκλειστικά από μηχανές. Κι αυτό, λέει, είναι καλό πράγμα. Γιατί θα συμβεί αυτό που συνέβη και την προηγούμενη φορά που οι μηχανές έσπρωξαν ανθρώπους στην ανεργία.

Two hundred years ago, 70 percent of American workers lived on the farm. Today automation has eliminated all but 1 percent of their jobs, replacing them (and their work animals) with machines. But the displaced workers did not sit idle. Instead, automation created hundreds of millions of jobs in entirely new fields.

 

5. Ο τύπος που μετακόμισε στους γονείς του για να δώσει το σπίτι του σε άστεγους

“Kindness creates kindness. Generosity creates generosity. Love creates love,” says Tolbert. “And if we can share some of that and have more stories about people doing nice things for other people and fewer stories about people doing horrible things to other people, that’s a better world.”

Αυτά.

 

Ο Σλαβόι Ζίζεκ Αναλύει Το Gangnam Style

Αυτό συνέβη στα αλήθεια.

Θυμήσου ακόμα: Ο Σλαβόι Ζίζεκ αναλύει το “The Dark Knight Rises”.

Σε Ποια Επαγγέλματα Υπάρχουν Οι Περισσότεροι Ψυχοπαθείς;

Αυτή η λίστα υπάρχει σ’ αυτό το βιβλίο και δείχνει τα επαγγέλματα στα οποία συναντάμε τους περισσότερους (αριστερά) και τους λιγότερους (δεξιά) ψυχοπαθείς εργαζόμενους. Θυμήσου ένα παλαιότερο στοιχείο: Το 4% των διευθυντών μεγάλων εταιρειών είναι ψυχοπαθείς. Εδώ, ο κύριος γράφει:

Most of the professions on the right require human connection, dealing with feelings and most of them don’t offer much power. Psychopaths, by their very nature, would not be drawn to or very good at these things.

On the other hand, most of the roles on the left do offer power and many require an ability to make objective, clinical decisions divorced from feelings. Psychopaths would be drawn to these roles and thrive there.

Έτσι που λες. Πρόσεξε τη διαφορά ανάμεσα σε “doctor” (στη μια λίστα) και “surgeon” στην άλλη. Πολύ ενδιαφέρον.

Η Ζωή Στο Διαστημικό Σταθμό

Μια καταπληκτική ημίωρη λεπτομερής ξενάγηση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Τα 15 Καλύτερα Λινξ Του 2012

Το 2012 άρχισα να ανεβάζω εδώ κάποια posts στα οποία συγκέντρωνα ωραία άρθρα που έβρισκα στο Ίντερνετ, συνήθως πέντε κάθε φορά, ενίοτε και περισσότερα. Συνολικά σου έδειξα περίπου 400 λινξ με ενδιαφέροντα πράγματα. Από όλα αυτά, ξεχώρισα τα 15 καλύτερα, αυτά που οπωσδήποτε άξιζε να διαβάσεις πέρυσι. Είναι τα εξής:

15. Hack The Cover – Craig Mod

Ένα θαυμάσιο άρθρο σε μια καταπληκτική σελίδα: Ποιο είναι το παρόν και ποιο το μέλλον του εξωφύλλου των βιβλίων; Χρειάζονται εξώφυλλα τα ebooks; Και τι μορφή πρέπει να έχουν; Πολύ ωραίο.

14. Greece’s Other Debt Problem – Reuters

Φέτος το Reuters έκανε μια σειρά από αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για την Ελλάδα, με θέμα την Τράπεζα Πειραιώς, την εγχώρια αγορά πετρελαίου και, εδώ, την οικονομική υπόσταση των πολιτικών κομμάτων. Σε μια εποχή δύσκολη, η πιο χρήσιμη δημοσιογραφία γι’ αυτά που μας συμβαίνουν έρχεται, δυστυχώς, απ’ έξω.

Banking sources familiar with the issue say that conservative New Democracy and socialist Pasok now owe a combined 232 million euros to Greek banks. Some of the loans are going unpaid, those sources say. The debts far exceed the combined 37 million euros the parties received in state funding last year – a figure set to decline.

13. The Originality of the Species – The Guardian

Ο συγγραφέας Ίαν ΜακΓιούαν γράφει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την αξία και την ουσία της επιστήμης, και για την αξία της πρωτότυπης, δημιουργικής σκέψης. Λίγο δύσκολο, αλλά αξίζει.

12. Obama’s Way – Vanity Fair

Η πιο προσωπική συνέντευξη που έχει δώσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ σε ένα κείμενο που προέκυψε μετά από εξάμηνη έρευνα του δημοσιογράφου Μάικλ Λιούις, ο οποίος είχε πρωτοφανή πρόσβαση στον Πρόεδρο και τους χώρους στους οποίους κινείται. Είχα γράψει και μερικά συμπεράσματα σχετικά.

11. What Defines A Meme? – Smithsonian

Μια ενδελεχής μελέτη πάνω στις ιδέες που διαδίδονται σαν ιοί στο ίντερνετ και στην κουλτούρα γενικότερα, από το συγγραφέα του “The Information“.

For most of our biological history memes existed fleetingly; their main mode of transmission was the one called “word of mouth.” Lately, however, they have managed to adhere in solid substance: clay tablets, cave walls, paper sheets. They achieve longevity through our pens and printing presses, magnetic tapes and optical disks. They spread via broadcast towers and digital networks. Memes may be stories, recipes, skills, legends or fashions. We copy them, one person at a time. Alternatively, in Dawkins’ meme-centered perspective, they copy themselves.

10. Why Women Still Can’t Have It All – The Atlantic

Μια συναρπαστική ανάλυση της ιδέας της “ισότητας” των δύο φύλων, όπως εκφράζεται από το κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας συνδιασμένο με τη δημιουργία μιας λειτουργικής και “φυσιολογικής” οικογένειας.

9. The Violent Visions of Slavoj Žižek – New York Review of Books

Μια λεπτομερής κριτική προσέγγιση μέρους του έργου και της σκέψης του πολυσυζητημένου και εκκεντρικού Σλοβένου φιλοσόφου.

In Žižek’s hands, Marxian ideas—which in Marx’s materialist view were meant to designate objective social facts—become subjective expressions of revolutionary commitment. Whether such ideas correspond to anything in the world is irrelevant.

8. Another Night To Remember – Vanity Fair

Η τρομερή ιστορία του ναυαγίου του Costa Concordia, γραμμένη με λεπτομέρειες μετά από εξαντλητική έρευνα. Τι άνθρωπος ήταν αυτός ο καπετάνιος, τι φυσιογνωμία, τι φιγούρα. Συναρπαστικό.

7. The Greatest Game Nobody Ever Saw – Sports Illustrated

Η ιστορία ενός φιλικού που έγινε χωρίς θεατές το 1992, και θεωρείται ακόμα ο καλύτερος αγώνας μπάσκετ στην ιστορία. Ήταν το οικογενειακό διπλό της Dream Team -και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κι ευανάγνωστο κείμενο.

6. The News Industry And Its Problems – stdout.be

Μια καταπληκτική ανακεφαλαίωση της κατάστασης της ψηφιακής δημοσιογραφίας, γεμάτη με βοηθητικά λινξ για ώρες περαιτέρω διαβάσματος και έρευνας. Πιο “κλαδικό” ανάγνωσμα, αλλά πολύ ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου.

5. The Island Where People Forget To Die – New York Times

Το αφιέρωμα της αμερικανικής εφημερίδας στη μακροβιότητα των κατοίκων της Ικαρίας ήταν ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα -και πολυμοιρασμένα στα σόσιαλ μύδια- άρθρα της χρονιάς, εδώ στα μέρη μας. Είναι ένα ενδιαφέρον θέμα, γραμμένο καλά, που σε βάζει σε σκέψεις.

4. Here and Gone – ESPN.com

Το καλύτερο άρθρο που έχει γραφτεί για τον Λίο Μέσι δεν περιλαμβάνει συνέντευξη του Λίο Μέσι. Κυρίως επειδή ο Λίο Μέσι, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, είναι ένα αίνιγμα. Δε μιλάει σχεδόν ποτέ, κι όταν μιλάει, δεν λέει τίποτε. Ο συντάκτης εδώ έκανε κάτι άλλο: Ταξίδεψε εκεί από όπου προήλθε ο Μέσι, και έγραψε αυτά που είδε και αυτά που έμαθε γι’ αυτόν. Το άρθρο (όπως και το #2 της λίστας) είναι καταπληκτικά σχεδιασμένο, ένα HTML5 υπερθέαμα.

3. The Hunt for Geronimo – Vanity Fair 

Ο Μαρκ Μπόουντεν (“Black Hawk Down“) γράφει με λεπτομέρειες και στοιχεία την ιστορία της δολοφονίας του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

No one watching the small screen in the White House could see exactly what had happened. They could see only that the helicopter was down inside the wall, and everyone knew that had not been part of the plan.

2. Snow Fall – NYTimes.com

Αυτό είναι ένα άρθρο που καλύτερα να μην το διαβάσεις σε μια υπηρεσία όπως το Instapaper ή το Pocket, αλλά στην κανονική θέση του, στο web. Είναι ένα ιντερνετικό υπερθέαμα, ένα μεγάλο ρεπορτάζ σε έξι μέρη σχεδιασμένο άρτια με εικόνες, βίντεο, χάρτες και απλό, καθαρό design που κάνει την ανάγνωση μια απόλαυση. Προκάλεσε μεγάλο σούσουρο και απέδειξε ότι ίσα που έχουμε αγγίξει την άκρη του τι μπορεί να κάνει το web για το γραπτό λόγο.

1. State of the Species – Orion

Αυτό είναι -αν δεν με απατά η μνήμη μου- το καλύτερο πράγμα που διάβασα φέτος στο Ίντερνετ, ένα εκπληκτικό επιστημονικό άρθρο που αναλύει μια συναρπαστική ιδέα: Μήπως είναι καταδικασμένη η ανθρωπότητα σε αφανισμό; Μήπως, αφού εξαπλωθήκαμε ραγδαία και κατακτήσαμε το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, φτάνουμε στα όρια που φτάνει μια καλλιέργεια μυκήτων όταν φτάνει στις άκρες του τρυβλίου; Είναι καταπληκτικό ανάγνωσμα, γεμάτο με απίστευτα στοιχεία και πληροφορίες. Αξίζει να ξαπλώσεις και να το διαβάσεις με την ησυχία σου.

Homo sapiens lacks claws, fangs, or exoskeletal plates. Rather, our unique survival skill is our ability to innovate, which originates with our species’ singular brain—a three-pound universe of hyperconnected neural tissue, constantly aswirl with schemes and notions.

Συντρίμια Αεροπλάνου Στο Δρόμο: Ένα Βίντεο

Απίστευτη λήψη από διερχόμενο αυτοκίνητο, τη στιγμή που δίπλα στο δρόμο έπεφτε ένα αεροπλάνο. Συνέβη προχτές, στη Μόσχα.