David Troch's Blog, page 30

Beweging #128

Soms, als je een hele dag van de ene activiteit in de andere rolt, heb je ’s avonds laat het idee dat de dag in feite nog moet beginnen, terwijl je tegelijkertijd ook het idee hebt dat je meerdere dagen hebt beleefd en dat de afzonderlijke onderdelen net zo goed een hele dag in beslag hadden mogen nemen. Zeg nu zelf, één uurtje in een trampolinepark, dat is toch tien keer niks? Toen je vertelde dat jullie daarnaartoe zouden gaan, sprongen de zonnen alvast een gat in de lucht. Niet in het minst o...

Beweging #127

Al drie avonden op rij speel je met de oudste zon hetzelfde, door jou verzonnen schrijfspelletje. Jullie beginnen eraan als de jongste in bed ligt. De volgende ochtend leest de oudste aan de jongste het resultaat voor. Het resultaat is een klein verhaaltje. Om daartoe te komen heb je papier, pen en een dobbelsteen nodig. Vanavond is het de beurt aan de zon om als eerste met die dobbelsteen te gooien. Drie. Hij mag drie woorden neerpennen. Er was eens. Daarna gooi jij één. Je voegt er het woord e...

Beweging #126

We hebben hem hier allang niet meer gezien. Dat dacht de barista gisteren nog. Dat heb je dan, als je meer en meer in koffiebars kind aan huis bent. Tussen de krokus- en de paasvakantie bezocht je er nog wel her en der, maar inderdaad deze niet. Nu zit je er met een van je cursisten, leerlingen, studenten of hoe je hem ook moet noemen. Een hele tijd terug gaf je jouw ongezouten oordeel op een manuscript van hem. Intussen nam hij je tips ter harte en nu ligt er tussen zijn thee en jouw koffie een...

Beweging #125

Dat hij wel eerst zal gaan. Dat hij wel weet hoe hij het wil. Dat hij, zijn broer, dan kan zien hoe het is. Dat vindt hij, die broer, goed. Dat ze toch zo snel zo wijs zijn. Dat ze wijs zijn. Dat er straks feest voor hem is, voor de broer die op zijn beurt wacht. Dat het nog wel een tijd duurt voor de dag van dat feest er is, dat zeg je maar niet. Dat het haar dan weer – wie weet – net zo lang is als nu, al doet de schaar nog zo haar werk. Dat het hoofd van zijn broer klaar is en het zijn beurt ...

Beweging #124

Daar raak je heel fundamentele dingen mee. Best een fraaie zin om midden in de nacht door wakker te worden. Eerst even naar het toilet. Dan opschrijven. Op de notitieblok in de woonkamer. Dan hoef je in de slaapkamer geen licht te maken. Nog eerder dan midden in de nacht kwam een van de zonnen bij je gekropen. Wie zou het eerst met dromen zijn begonnen? In ieder geval was jij de eerste om er abrupt mee op te houden. Een niet al te prettig gevoel bekroop je. Aan de fraaie zin ging heel wat vooraf...

Beweging #123

Blauwe zwaailichten. De brandweer. Die had je nog niet gehad. Je raakt niet in paniek. Als je je uit de voeten diende te maken, hadden ze wel meer stennis gemaakt. Was er allang brand! brand! geroepen. Plus, de rookmelders zijn niet eens aan het piepen. Dus nee, rennen doe je niet. Al flitst het wel even door je hoofd dat zo’n uit de kluiten gewassen boekenkast behoorlijk brandbaar is. Even blik je naar buiten. Blijkbaar komt er een brandweerladder aan te pas. Samen met een brandweerman glijdt d...

Beweging #122

Vroeg uit de veren. Wakker is wakker. Dan blijf je niet nodeloos in bed. Het geeft niet dat de bakkerij nog niet open is, er is nog brood, er is nog muesli. Misschien dat je er straks langsloopt. Straks voor je de trein in stapt. Voor je zondagse portie koffiekoeken. Verorber je die wel onderweg. Onderweg naar wat? Het enige zekere: wederom zal je een koffiebar aandoen. Recensent van koffiebars. Misschien zit daar toekomst in. Gisteren deed je er eentje in Oostende, eergisteren in thuishaven Gen...

Beweging #121

Vijftien, zestien was je. Toen begon het, de poëzie. Slechte gedichten schreef je. Karamellenverzen van laag allooi. Wat een schril contrast met de dichtbundels die je verslond. Langzaamaan begon je een collectie op te bouwen. Geen enkele dichter kende je persoonlijk. Dat kwam later. Nu, na al die jaren, heb je heel wat herinneringen. Vandaag schudde je de hand van menig dichter. Er was er jullie eentje ontvallen: Mark Van Tongele. In de heen- en terugreis en in Oostende zelf las je de verhalenb...

Beweging #120

Ze is in elk geval al gezakt, de spierpijn. Van je bovenbenen verplaatste ze zich in de richting van je kuiten. Dat valt nog niet op wanneer je aan de eerste hardlooptocht na je marathon begint. Hardlopen? Nee, nee, zachtlopen, dat doe je. Kalm aan doe je het. Van spierpijn geen spoor te bekennen. Pas na het warme bad komt ze een beetje opzetten. Af en toe doorheen de dag dan maar wat stretchen. Voor je het weet is alle pijn uit je lichaam verdwenen. Vanaf dan kan je er weer volop tegenaan. Daar...

Beweging #119

Een kort verhaal waarvan ze ondersteboven waren. Tussen de krokus- en de paasvakantie mochten je leerlingen er elk zo eentje meebrengen naar de academie. Sommigen kwamen aandraven met verhalen die je kende. Sommigen met verhalen van auteurs waarvan je ander werk verorberde. Sommigen met complete verrassingen. Mooi hoe je leerlingen je horizon weer een stukje breder trokken. Zeker omdat je hen ook had uitgedaagd om bij het verhaal een schrijfopdracht te bedenken. Eén zo’n opdracht vulde al eens e...