Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 65

Η διαμάχη Φαλμεράυερ – Παπαρρηγόπουλου για την καταγωγή των σύγχρονων Ελλήνων

Αριστερά ο Jakob Fallmerayer και δεξιά ο Κ. ΠαπαρρηγόπουλοςΟ Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ (Jakob Philipp Fallmerayer, 1790-1861) ήταν Αυστριακός περιηγητής, δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός.
Στο βιβλίο του  με τίτλο "Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους" το οποίο κυκλοφόρησε στα γερμανικά το 1830, διατυπώνει για πρώτη φορά την άποψη ότι το αρχαίο ελληνικό έθνος έχει εξαφανιστεί και ότι οι αυτοαποκαλούμενοι Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαίους Έλληνες.«Η ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευτεί από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθεί από την Ελλάδα. Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή, συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά, τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισσου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μια δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μια αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων»
Όπως ήταν φυσικό, η άποψη αυτή προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις τόσο από Έλληνες όσο και από άλλους (κυρίως φιλέλληνες) Ευρωπαίους ιστορικούς.Ο Φαλμεράυερ επιμένει στις απόψεις του με μια πραγματεία που ο ίδιος διάβασε σε συνεδρίαση της Βαβαρικής Ακαδημίας των Επιστημών με τίτλο «Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων». Η πραγματεία απορρίφθηκε, πάντως, από την Ακαδημία και ο Φαλμεράυερ κατηγορήθηκε ως ανθέλληνας.
Ενδεικτικό της αντίδρασης στις απόψεις του Φαλμεράυερ είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τα δύο προαναφερόμενα βιβλία του μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν μόλις τη δεκαετία του 1980.
Στην αντίπερα όχθη, ένας από τους ιστορικούς που αντιτάχθηκαν στη θεωρία του Φαλμεράυερ ήταν ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815-1891) ο οποίος δημοσίευσε το 1843 μια διατριβή με τίτλο «Περὶ τῆς ἐποικήσεως σλαβικῶν τινῶν φυλῶν εἰς τὴν Πελοπόννησον» μέσα από την οποία καταδείκνυε τα λάθη της θεωρίας του Φαλμεράυερ.
Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, θεωρείται ως ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφίας και ο θεμελιωτής της αντίληψης της ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας από την αρχαιότητα έως σήμερα (Αρχαιότητα – Βυζάντιο – Σύγχρονη Ελλάδα). Τα επιχειρήματα του Παπαρρηγόπουλου δεν έχουν να κάνουν με την φυλετική καθαρότητα των Ελλήνων (ούτως ή άλλως, τέτοια καθαρότητα δεν υφίσταται σε κανένα έθνος), αλλά, στη πολιτιστική συνέχεια του ελληνισμού, ο οποίος, παρόλες τις προσμίξεις, εμβολιάζεται, μεταλλάσσεται αλλά συνεχίζει να υφίσταται από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.Υποστηρίζει ότι τα σλαβικά φύλα που εισχώρησαν στην Ελλάδα τους προηγούμενους αιώνες, αφομοιώθηκαν πλήρως από τον ελληνικό πολιτισμό, ενώ η συγχώνευση της αλβανικής φυλής βρισκόταν ακόμα (το 1850) σε εξέλιξη. Εξάλλου, τονίζει ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών – συγγενικού έθνους των αρχαίων Ελλήνων. 
 Έτσι στο βιβλίο του «Ιστορία του ελληνικού έθνους: από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς» (1853), ο Παπαρρηγόπουλος ξεκαθαρίζει:
«Ελληνικών έθνος ονομάζονται όλοι οι άνθρωποι, όσοι ομιλούσι την Ελληνικήν γλώσσαν, ως ιδίαν αυτών γλώσσα».    
Με τη δήλωσή του αυτή, ο Παπαρρηγόπουλος συμπεριλαμβάνει στο έθνος των Ελλήνων, όχι μόνο τους κατοίκους του νεοσύστατου κράτους της Ελλάδας, αλλά και όλους τους Έλληνες των αλυτρώτων περιοχών που μιλούν ελληνικά και κουβαλούν την ελληνική παράδοση και ιστορία.
Από την περιγραφή της Ιστορίας του Ελληνικού έθνους του Κ. Παπαρρηγόπουλου:Στο μνημειώδες έργο Ιστορία του ελληνικού έθνους, ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφίας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος καταγράφει την ιστορική συνέχεια της ελληνικής φυλής από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, προσπαθώντας παράλληλα να αναιρέσει την κυρίαρχη εντύπωση ότι οι χρόνοι του Βυζαντίου υπήρξαν χρόνοι παρακμής και εκφυλισμού. Θεωρεί τη βυζαντινή περίοδο αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και καθιερώνει στη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την τριμερή διαίρεση της ελληνικής ιστορίας σε αρχαία, μεσαιωνική και νέα.

«Όθεν ενόμισα χρήσιμον να αφαιρέσω το πρόσωπον του ελληνισμού εκ της πεντατόμου ιστορίας μου, και να μονογραφήσω αυτό και μεγαλογραφήσω μέχρι τινός, ίνα προκύψη ούτω ζωηροτέρα η φυσιογνωμία αυτού. Επί τούτω εκδίδω τον παρόντα "Επίλογον", περί την σύνταξιν του οποίου ωφελήθην εκ τε της επιγινομένης οσημέραι εν τη επιστήμη προόδου, και εκ της πείρας ην αυτός εγώ προσέλαβον, ζηλών το του Σόλωνος γηράσκω αεί διδασκόμενος» (Κ. Παπαρρηγόπουλος)

Vikings (η τηλεοπτική σειρά) και η ιστορία του μυθικού ήρωα Ragnar Lothbrok

Vikings (Βίκινγκς) ονομάζεται η δραματική τηλεοπτική σειρά που γράφτηκε από τον Βρετανό σεναριογράφο και παραγωγό Μάικλ Χιρστ (Michael Hirst, 1952- ) για το History Chanel.

Η σειρά γυρίστηκε στην Ιρλανδία και ξεκίνησε να προβάλλεται τον Μάρτη του 2013 και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2020 με την προβολή συνολικά 6 κύκλων (seasons).

Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τους σκανδιναβικούς μύθους για τον θρυλικό Βίκινγκ ήρωα Ράγκναρ Λόθμπροκ (Ragnar Lothbrok), ο οποίος έγινε γνωστός και ως «η μάστιγα» της Αγγλίας και της Γαλλίας, λόγω των επιδρομών που έκανε στις δύο χώρες.
Η υπόθεση ξεκινά παρουσιάζοντας τον Ράγκναρ ως ένα αγρότη με ανήσυχο πνεύμα που οραματίζεται επιδρομές της φυλής του, όχι μόνο ανατολικά κατά των Βαλτικών χωρών, αλλά και προς τα δυτικά όπου δεν είχε μέχρι τότε ταξιδέψει κανείς τους. 
Ξεκινώντας τις επιδρομές προς τη δύση (πρώτα εναντίον της Αγγλίας και μετά εναντίον της Γαλλίας) με τη βοήθεια φίλων και της οικογένειάς του, μεγαλώνει τη φήμη του και τελικά γίνεται σκανδιναβικός βασιλιάς.
Μετά τον θάνατό του η σειρά εξιστορεί τις περιπέτειες των γιών του στην Αγγλία, τη Σκανδιναβία αλλά και τη Μεσόγειο.

Η σειρά, πέρα από τα μυθικά, περιλαμβάνει και αρκετά ιστορικά στοιχεία. Η επαφή και τελικά η ανάμιξη διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών δίνει εξαιρετικό ενδιαφέρον στη σειρά, πέραν από τη δράση και την ενδιαφέρουσα πλοκή.

Η ιστορικότητα των προσώπων
Η ιστορία του έγινε γνωστή από το Ισλανδικό έπος του 13ου αιώνα με τίτλο «Η ιστορία του Ράγκναρ Λόθμπροκ» (Tale of Ragnar Lodbrok) το οποίο διασώθηκε σε ένα χειρόγραφο.  
Ο Ράγκναρ Λόθμπροκ  αναφέρεται στη μεσαιωνική λογοτεχνία όπου περιγράφεται η συμμετοχή του σε πολλές επιδρομές εναντίον των Φράγκων και των Αγγλοσαξόνων κατά την διάρκεια του 9ου αιώνα. Σύμφωνα με την ιστορία, πάντως, ο Ράγκναρ Λόθμπροκ δεν ήταν αγρότης αλλά γιος του βασιλιά της Σουηδίας Σίγκουρντ Ίρινγκ. 
Σκοτώθηκε στην Αγγλία το 865 μ.Χ. από τον Άγγλο βασιλιά Αέλα (Aella).
Μεσαιωνική γκραβούρα που απεικονίζει τη δολοφονία του Ragnar από τον Aella
Οι "Ιστορίες των γιων του Ράγκναρ" αναφέρουν ότι ο Μεγάλος Στρατός των Βίκινκς επιτέθηκε στην Αγγλία (865 μ.Χ.) υπό την ηγεσία των γιων του Ράγκναρ Λόθμπροκ αναζητώντας εκδίκηση για την δολοφονία του πατέρα τους από τον Αέλα της Νορθουμβρίας. Στην ηγεσία του Μεγάλου Στρατού βρέθηκαν οι γιοι του Ράγκναρ, Άιβαρ ο Ασπόνδυλος, Μπιόρν ο Σιδηρόπλευρος, Χάλφνταν Ράγκναρσον, Σίγκουρντ ο φιδομάτης και Ούμπα οι οποίοι ήταν όλοι σημαντικές ιστορικές φυσιογνωμίες. 
Ο μεγαλύτερος γιος του, Άιβαρ ο Ασπόνδυλος, ήταν ο αρχηγός του στρατού των Βίκινγκ την περίοδο 865 - 870 μ.Χ. αλλά μετά εξαφανίστηκε από τις ιστορικές καταγραφές της Αγγλίας.
Ο Αγγλοσάξονας χρονικογράφος Έθελγουιρντ καταγράφει τον θάνατο του Άιβαρ το 870 μ.Χ.

*Στη σειρά, παρουσιάζεται ο Μπιόρν ο Σιδηρόπλευρος, ως ο προτότοκος γιος του Ράγκναρ (και όχι ο Άιβαρ ο Ασπόνδυλος).

Τα τρέιλερ της σειράς: Season 1

Season 2

Season 3

Season 4

Season 5

Season 6

Ριχάρδος ο Γ’, θεατρικό του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Ριχάρδος ο Γ’ (Richard III) είναι θεατρικό έργο του Βρετανού συγγραφέα Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare, 1564-1616) το οποίο υπολογίζεται ότι γράφτηκε το 1593 και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1597. Αναφέρεται στη ζωή του Ριχάρδου Γ΄ (1452-1485) ο οποίος υπήρξε βασιλιάς της Αγγλίας την περίοδο 1483-1485. Η ιστορία περιγράφει τη μακιαβελική του άνοδο στην εξουσία και την επακόλουθη σύντομη βασιλεία του.
Ο Ριχάρδος ο Γ’ είναι ο τελευταίος Άγγλος βασιλιάς που σκοτώθηκε σε πεδίο μάχης. Ο θάνατος του σηματοδοτεί και το τέλος του μεσαίωνα στην Αγγλία.
Το έργο έχει θέμα του ιστορικό τον Αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, γνωστόν και σαν Πόλεμο των Δύο Ρόδων. 
Ο ήρωας παρουσιάζεται από την αρχή αποφασισμένος, όπως ο ίδιος ομολογεί στον μονόλογο, αρχή του έργου, να γίνει αχρείος. Και γίνεται. Αδίσταχτος, δολοφόνος, με απάτη, δόλο, θράσος, αφού ξεκάνει όλους όσοι είχαν δικαίωμα στο στέμμα, το σφετερίζεται, αλλά δεν προφταίνει να χαρεί την ανώτατη εξουσία, γιατί υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει σε πόλεμο τον Ρίτσμοντ τον αντίπαλό του και χάνει τη ζωή του. 
Η ιστορία του δύσμορφου, κακού αλλά και απροσδόκητα γοητευτικού βασιλιά Ριχάρδου Γ’ είναι μια μελέτη για την εξουσία, τη βία και την «ομορφιά», που εκτυλίσσεται μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον της μεσαιωνικής Αγγλίας και αποκαλύπτει τα πιο αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. 
Συνωμοσίες, λυκοφιλίες, συναλλαγές και εκβιασμοί συνθέτουν το σκηνικό της ζωής αυτού του αινιγματικού ήρωα, που βαδίζει τον δρόμο από τη γρήγορη άνοδο ως την εκκωφαντική πτώση.
Κι αφού μου είναι αδύνατον να είμ’ εραστής, το πήρα απόφαση να είμ’ ο κακός και να μισώ τις ηδονές της οκνηρής μας εποχής.
Λίγα λόγια για το έργοΜέσα σ’ ένα πολύ ταραγμένο κλίμα από εμφύλιες συγκρούσεις, ο Βασιλιάς Εδουάρδος του οίκου των Γιορκ ανεβαίνει στο θρόνο της Αγγλίας. Η ειρηνική βασιλεία του κινδυνεύει από τον μικρότερο του αδελφό Ριχάρδο Γ΄, ο οποίος έχει μοναδικό σκοπό την κατάκτηση του στέμματος. Ο Ριχάρδος, κινείται μεθοδικά και μελετημένα προς την επίτευξη του στόχου του, μη διστάζοντας να στείλει στο θάνατο ακόμη και τους συγγενείς του.Με πρώτη ύλη την Ιστορία, ο κορυφαίος ελισαβετιανός δραματουργός δημιουργεί έναν ήρωα, σκοτεινής γοητείας και δαιμόνιας εξυπνάδας, οδηγώντας μας από την άνοδο στην πτώση μιας μοναχικής ψυχής.
Το παγκοσμίου φήμης θεατρικό ανέβηκε για πρώτη φορά στην κυπριακή θεατρική σκηνή, από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (ΘΟΚ) τη σεζόν 2018-2019, σε σκηνοθεσία Πάρι Ερωτοκρίτου.
Η σκηνοθεσία του Πάρι Ερωτοκρίτου διερευνά την πολύπλοκη φύση του Ριχάρδου –στον ομώνυμο ρόλο ο Προκόπης Αγαθοκλέους– και τη σχέση του θεάτρου με την Ιστορία, για να αναδείξει τη διαχρονικότητα των θεμάτων του έργου. 

Τι είναι "ιστορική αλήθεια";
Ο σκηνοθέτης του έργου δεν παραμένει απλά στην αναπαράσταση του Σαιξπηρικού έργου. Βάζει σε αυτό κάποια νεωτεριστικά στοιχεία (αλυσοπρίονο, μεγάφωνο, στολές, ασύρματο) θέλοντας να το συνδέσει και με το σήμερα όπου ακόμα συμβαίνουν παρόμοιες σκευωρίες.
Κυρίαρχο ερώτημα στο έργο του Ερωτοκρίτου είναι το «Τι είναι ιστορική αλήθεια;». Το ερώτημα αυτό ξεκινά από το γεγονός ότι όλα τα ιστορικά γεγονότα που γνωρίζουμε για τον Ριχάρδο Γ’ είναι γραμμένα από ανθρώπους που ο νικητής του πολέμου Ερρίκος Ζ’ έβαλε να γράψουν.
Μέσα από το έργο τίθενται λοιπόν κάποια ερωτήματα:Η ιστορία τελικά γράφεται από τους νικητές, με τον τρόπο που αυτοί θέλουν;Ήταν όντως ο Ριχάρδος ο Γ’ μια αποκρουστική (εσωτερικά και εξωτερικά) προσωπικότητα όπως παρουσιάζεται; Η τυχαία ανακάλυψη του τάφου του πάντως, το 2012 στο Λέστερ, δείχνει έναν σκελετό κυρτωμένο από σοβαρή σκολίωση αλλά όχι ανάπηρο, όπως παρουσιάζεται στο έργο του Σαίξπηρ (αλλά και στις ιστορικές πηγές).
Ήταν μήπως και ο Σαίξπηρ, τελικά, ένας στρατευμένος συγγραφέας ή ήταν απλά ένας συγγραφέας που ανεπηρέαστος έγραψε τη δική του (εξαιρετική) μυθοπλασία όπως ο ίδιος την εμπνεύστηκε; 
Μετάφραση:   Νίκος ΧατζόπουλοςΣκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Πάρις ΕρωτοκρίτουΣκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος ΓιάννουΜουσική: Μάριος ΤακούσιηςΧορογραφία-Κίνηση: Παναγιώτης ΤοφήΜουσική διδασκαλία-τραγουδι-φωνή: Βασιλική ΑναστασίουΣχεδιασμός φωτισμών: Γεώργιος ΚουκουμάςΒοηθός Σκηνοθέτις: Μαρία Ιόλη ΚαρολίδουΒοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Ρέα Ολυμπίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Προκόπης Αγαθοκλέους, Εβελίνα Αραπίδη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Πέτρος Ιωάννου, Στυλιάνα Ιωάννου, Έλενα Καλλινίκου, Γιάννης Καραούλης, Στέλιος Καψάλης, Άρης Κυθραιώτης (παιδί), Γιώργος Κυριάκου, Στέλιος Κυριακίδης (παιδί), Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Χριστίνα Παυλίδου, Κώστας Σιλβέστρος, Δημήτρης Φραγκιόγλου, Βασίλης Χαραλάμπους.
*Συστήνεται για θεατές άνω των 15 ετών.
Το τρέιλερ της παράστασης από τον ΘΟΚ :

Πως οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι εκβίασαν τον Μακάριο με ένα σεξουαλικό σκάνδαλο ώστε να υπογράψει τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου

Το 1988 κυκλοφόρησε, από έναν πρώην πράκτορα της MI6 ένα αποκαλυπτικό βιβλίο για τη δράση των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών. Τίτλος του βιβλίου είναι “The Friends: Britain’s Post-War Secret Intelligence Operation”.
“The Friends” («Οι Φίλοι») ονομάζονται οι μυστικοί πράκτορες της MI6 η οποία λογοδοτεί κατευθείαν στο Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο το οποίο υπογράφει ο Nigel West (ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι πρωήν πράκτορας της MI6) υπάρχει ειδικό κεφάλαιο με τίτλο “Cyprus 1955-60”. Στο κεφάλαιο αυτό αναφέρει τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, από την Βρετανική βέβαια οπτική γωνια. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι:
Οι Βρετανοί βλέποντας τις επιτυχίες της ΕΟΚΑ εστίασαν την προσπάθειά τους στην εξουδετέρωση των αρχηγών της Οργάνωσης. Όταν πείστηκαν ότι ο Μακάριος ήταν ο πολιτικός ηγέτης της ΕΟΚΑ και ότι είχε άμεση σχέση και επαφή με τον Γρίβα και τους αγωνιστές, τον εξόρισαν στις Σεϋχέλλες. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μακάριου οι Βρετανοί κατάφεραν να εντοπίσουν (20 Αυγούστου του 1956) μέρος του ημερολογίου του Γρίβα, κρυμμένο σε χωράφι στο χωριό Λύση. Τα έγγραφα που βρήκαν ενοχοποιούσαν τον Γρίβα για τουλάχιστον 25 δολοφονίες προδοτών της ΕΟΚΑ. Ο τότε Βρετανός κυβερνήτης Χάρτιγκ, αποφάσισε, παρά τις αντίθετες προτροπές των μυστικών υπηρεσιών, να εκδώσει και να δημοσιοποιήσει το ημερολόγιο του Γρίβα, θεωρώντας ότι έτσι θα τον εκθέσει και θα τον απομονώσει πολιτικά. Σε μια από τις τελευταίες καταγραφές του ημερολογίου του ο Γρίβας φανέρωνε την πρόθεσή του να κρυφτεί στο σπίτι κάποιου Ελληνοκύπριου ο οποίος ήταν πληροφοριοδότης των Βρετανών. Μετά την δημοσιοποίηση από τον Χάρτιγκ ότι βρέθηκε το ημερολόγιό του, ο Γρίβας δεν χρησιμοποίησε ποτέ το συγκεκριμένο σπίτι, στερώντας από τις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες – οι οποίες ήταν έξαλλες με τον Χάρτιγκ – μια εξαιρετική ευκαιρία για να συλλάβουν τον αρχηγό της ΕΟΚΑ (σ. 73-74). Οι μυστικές υπηρεσίες MI5 εξαπέλυσαν ένα σχέδιο με την μυστική ονομασία “SUNSHINE” το οποίο προνοούσε τον εντοπισμό και την εξόντωση του Γρίβα. Επειδή, όμως, δυσκολεύονταν να εντοπίσουν και να εξοντώσουν τον Γρίβα, το εναλλακτικό σχέδιο του SUNSHINE στόχευε και τον Μακάριο. Αφού κατάφεραν να στρατολογήσουν κάποιον δικό τους πράκτορα από το στενό περιβάλλον του Μακαρίου, κατάφεραν να βρουν, σύμφωνα με το βιβλίο, στοιχεία για τις «ασυνήθιστες ομοφυλοφιλικές τάσεις του Αρχιεπίσκοπου» [“evidence that was accumulated of the Archbishop’s rather unusual homosexual proclivities”] (σ. 75).Το σχέδιο SUNSHINE σταμάτησε, όταν το 1958, απροσδόκητα, παρουσιάστηκε πρόοδος στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις των υπουργών εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. 
Τον επόμενο Φεβρουάριο οι συνομιλίες οδηγήθηκαν στη Ζυρίχη όπου τα δύο μέρη ήρθαν πολύ κοντά σε συμφωνία. Όμως, λίγο πριν την υπογραφή των συμφωνιών στο Λονδίνο, ο Μακάριος αντιτάχθηκε, αρνούμενος να δώσει την συγκατάθεσή του απειλώντας να τα τινάξει όλα στον αέρα. Προκειμένου να μην ναυαγήσει η συμφωνία από την αδιάλλακτη στάση του Μακάριου, δόθηκε παράταση στη διαδικασία για 24 ώρες.
Είναι εξακριβωμένο (σύμφωνα με τον Βρετανό πράκτορα) ότι ο Μακάριος δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του με τον Γρίβα, προκειμένου να τον συμβουλευτεί. Ό,τι κι αν μεσολάβησε το προηγούμενο βράδυ, έκανε τον Μακάριο να αλλάξει γνώμη και την επόμενη μέρα να δώσει την συγκατάθεσή του στην συμφωνία.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, μια πιθανή εξήγηση για την απρόσμενή αλλαγή στάσης του Αρχιεπίσκοπου, είναι ότι χρησιμοποιήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες, ως απειλή, το υλικό που είχε μαζευτεί για την προσωπική του ζωή κατά το σχέδιο SUNSHINE (σ. 76).
Ο Μακάριος, πάντως από φανατικός θιασώτης της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, έγινε υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του νησιού με διασφαλισμένο τον σημαντικό ρόλο στη διακυβέρνηση από την τουρκική μειονότητα. Διασφάλισε επίσης και την καλή του εικόνα (η οποία θα πάθαινε ανεπανόρθωτη ζημιά αν το σκάνδαλο ομοφυλοφιλίας διαδιδόταν) καταφέρνοντας να εκλεγεί και πρώτος πρόεδρος της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας.
The friends: Britain's post-war secret intelligence operations / Nigel West. London: Weidenfeld and Nicolson, c1988
*Το βιβλίο επίσης εξετάζει την απομάκρυνση του Grigori Tokaev(πρώτου αξιωματικού του GRU) για να δραπετεύσει από το Ανατολικό Βερολίνο, την εκστρατεία που εξουσιοδότησε ο υπουργός Εξωτερικών ώστε να σταματήσει τη ροή εβραϊκών προσφύγων από την Ευρώπη στην Παλαιστίνη, τις μυστικές συμφωνίες και την κατάρρευση ενός κατασκοπευτικού που οδήγησε στην πρόκληση της εισβολής στο Σουέζ, το λαμπρό πραξικόπημα στο Ιράν, για να σώσει την τροφοδοσία πετρελαίου της Δύσης και την εξαέρωση της Μόσχας από τον Oleg Gordievsky, τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών για περισσότερο από μια δεκαετία. 

Το συγκεκριμένο βιβλίο μάλιστα, το έχει και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) στη βιβλιοθήκη της. Αρχικά το είχαν χαρακτηρισμένο "Μόνο για εσωτερική χρήση από τη CIA" (CIA Internal Use Only) αλλά τα τελευταία χρόνια το διαθέτουν σε ελεύθερη πρόσβαση ακόμα και από το διαδίκτυο. 
Μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ: https://www.cia.gov/library/readingroom/docs/CIA-RDP96B01172R000100060001-5.pdf
Η μαρτυρία του Stephen Dorril
Στο ντοκιμαντέρ – το οποίο κυκλοφορεί ελευθέρα και στο διαδίκτυο -  με τίτλο “Playing Dirty – MI6 Documentary” [«Παίζοντας Βρώμικα – ένα ντοκιμαντέρ για την MI6»], γίνεται μεταξύ άλλων, λόγος στο πιο πάνω περιστατικό.Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει πως ο στόχος πίσω από πολλούς εκβιασμούς των [Βρετανικών] Μυστικών Υπηρεσιών ήταν να αναγκάζουν ανθρώπους να κάνουν αυτό που οι Βρετανοί ήθελαν. Η συγκέντρωση ενοχοποιητικών στοιχείων μπορεί να αποβεί ζωτικής σημασίας στην αλλαγή άποψης. Η υπόθεση ενός κληρικού εμφανίστηκε πριν 40 χρόνια όταν οι Βρετανοί αντιμετώπιζαν έναν αδιάλλακτο Αρχιεπίσκοπο στην Κύπρο.
Η Κύπρος στα τέλη της δεκαετίας του 50’ ήταν Βρετανική αποικία με ένα έντονα εθνικά διαχωρισμένο πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων. Η Βρετανία φεύγοντας ήθελε να αφήσει το νησί ανεξάρτητο αλλά ο Έλληνας ηγέτης Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήθελε η Κύπρος να γίνει μέρος της Ελλάδας.
Πιο συγκεκριμένα, ο  Βρετανός ακαδημαϊκός, συγγραφέας και δημοσιογράφος  Stephen Dorril (συγγραφέας του βιβλίου “MI6 Fifty Years of Special Operations”) ισχυρίζεται ότι:

«Ο Μακάριος ήταν σκληροπυρηνικός. Ήταν σε επαφή με τους τρομοκράτες που ήθελαν ένωση με την Ελλάδα. Κατά τις διαπραγματεύσεις έγινε σαφές ότι ο Μακάριος δεν επρόκειτο να συμβιβαστεί. Η MI5 και η MI6 είχαν σαν αποστολή τους την παρακολούθηση του Μακάριου. Λέγετε ότι κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης ήρθαν στο φως στοιχεία για την ομοφυλοφιλική του σχέση με ένα αγόρι».
Τον Φεβρουάριο του 1959 οι ηγεσίες της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας πήγαν στο Λονδίνο για να υπογράψουν συμφωνία για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Μέχρι την τελευταία στιγμή ο Μακάριος αρνείτο να υπογράψει διεκδικώντας την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Μέσα σε λίγες ώρες, όμως, είχε μια απροσδόκητη αλλαγή της στάσης του.
Και ο Dorril συνεχίζει:
«Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών [οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες] σκέφτηκαν ότι αν παρουσίαζαν στον Μακάριο το υλικό που είχαν στην κατοχή τους θα τον έκαναν να συμβιβαστεί. Και φαίνεται ότι μετά από αυτό ο Μακάριος έγινε πολύ πιο διαχειρίσιμος και οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε συμφωνία».
Ο Μακάριος υπέγραψε τη συμφωνία και εξελέγη νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.Γνωρίζοντας τα μυστικά των εχθρών σου έχεις το πάνω χέρι.
(Στο βίντεο που ακολουθεί, η αφήγηση για τον Μακάριο στα λεπτά 30:10- 32:31):

*Στο ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ επίσης αποκαλύπτονται: Ο τρόπος στρατολόγησης και εκπαίδευσης κατασκόπων στις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες. Η δράση της μυστικής ομάδας Group 13 στην Ιρλανδία εναντίον του IRA και η διάπραξη εκτελέσεων, καθώς και η προσπάθεια διάσπασης των ομάδων της IRA τοποθετώντας πληροφοριοδότες ανάμεσά τους. Η περίπτωση των Ιρλανδών κατασκόπων αδερφών LittleJohn. H δράση της MI5 και της MI6. Tα σχέδια εκτέλεσης του Σαντάμ Χουσεΐν και του Σλόμποταν Μιλόσεβιτς. H επέμβαση για αλλαγή καθεστώτων, οι μυστικές βοήθειες σε αντιμαχόμενες δυνάμεις και ο ρόλο των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών στον πόλεμο Ιράν – Ιράκ, στο Αφγανιστάν, και τον πόλεμο κατά της Αλ Κάϊντα και της τρομοκρατίας. Στοιχεία για την χρησιμοποίηση επιχειρηματιών ως κατασκόπων. Οι διπλοί μυστικοί πράκτορες στη Ρωσία.  

Οι αρχηγοί: διηγήματα του Μάριο Βάργκας Γιόσα

«Οι αρχηγοί» (στα ισπανικά “Los jefes”  και στα αγγλικά “The Cubs and Other Stories”) ονομάζεται η συλλογή 6 διηγημάτων του Περουβιανού Νομπελίστα Μάριο Βάργκας Γιόσα (Mario Vargas Llosa, 1936- ).
Πρόκειται για το πρώτο του έργο που εκδόθηκε το 1959. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 1998 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Vargas Llosa, Mario, 1936-. Οι αρχηγοί : Διηγήματα / Μάριο Βάργκας Γιόσα · μετάφραση Λήδα Παλλαντίου. - 1η έκδ. - Αθήνα : Εκδόσεις Πατάκη, 1998. - 166σ. · 21x14εκ. - (Ξένη Λογοτεχνία · Σύγχρονη Ξένη Λογοτεχνία · 52)
Το βιβλίο περιλαμβάνει 6 ιστορίες:Οι αρχηγοί – Η αναμέτρηση – Ο μικρότερος αδερφός – Ημέρα Κυριακή – Ένας επισκέπτης – Ο παππούς.Τα διηγήματα απεικονίζουν τον ρομαντικό αλλά και σκληρό κόσμο των παιδικών χρόνων και της εφηβείας του συγγραφέα, όπου τα η βία διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:Οι έξι ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή "Οι αρχηγοί" αποτελούν ένα μικρό "κεφάλαιο που επιβίωσε" από τις πολλές ιστορίες που έγραψα και έσκισα όταν ήμουνα φοιτητής στη Λίμα, ανάμεσα στο 1953 και στο 1957. Τις έχω μέσα στην καρδιά μου, επειδή μου θυμίζουν τα δύσκολα εκείνα χρόνια που, παρά το ότι η λογοτεχνία ήταν για μένα ό,τι πιο σημαντικό στον κόσμο, ούτε που μου περνούσε από το νου πως θα γινόμουνα κάποια μέρα συγγραφέας... Αν εξαιρέσω τούτες τις ιστορίες, αυτό που κρατώ στη θύμησή μου από κείνα τα χρόνια είναι οι συγγραφείς που ανακάλυψα και τα αγαπημένα μου βιβλία που διάβασα μ’ εκείνη την απληστία του παθιασμένου για τη λογοτεχνία στα δεκαοχτώ μου χρόνια. 
Μ. Β. Γιόσα
*Στο Μάριο Βάργκας Γιόσα απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010 «για την χαρτογράφηση, που έκανε, των δομών της εξουσίας και τις εκπληκτικές εικόνες αντίστασης, εξέγερσης και ήττας»

"Στις Ερωμένες των Ποιητών" και "Ποίηση" (δύο ποίηματα για τους Ποιητές και τις Μούσες τους)

Αφιερώνω τους στίχους αυτούςστις κρυφές ερωμένες όλων των ποιητών.
Σε αυτές που έγιναν οι μούσες τουςπου τους ενέπνευσαναλλά παρέμειναν για πάντα στη σκιά τους.
Σε αυτές που ποτέ δεν αξιώθηκαννα δουν μια αφιέρωση προς τιμή τουςσε κάποια ποιητική συλλογή...


ΠΟΙΗΣΗ
Πάντα υποτιμούσες την ποίηση και τους ποιητέςμέχρι που ερωτεύτηκες.
Μετά άρχισες να γράφεις και στίχους…  

(Από την ποιητική συλλογή Το τέλος της Χιονάτης) 

Τα ποιήματα του Σουηδού Νομπελίστα Tomas Tranströmer

Ο Σουηδός ποιητής Τούμας Τράνστρεμερ (Tomas Tranströmer, 1931-1915) κέρδισε το Νόμπελ λογοτεχνίας για το 2011. Η αιτιολογία της Σουηδικής Ακαδημίας που του παρέδωσε το βραβείο ήταν: «γιατί μέσα από τις συμπυκνωμένες, διαυγείς εικόνες του, μας δίνει μια φρέσκια πρόσβαση στην πραγματικότητα»
Τα ποιήματα του Τράνστρεμερ  κυκλοφόρησαν το 2004, μεταφρασμένα στα ελληνικά,  από τις εκδόσεις Printa.
Tranströmer, Tomas, 1931-2015. Τα ποιήματα / Tomas Tranströmer · μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου · επιμέλεια σειράς Παυλίνα Παμπούδη. - Αθήνα : Printa, 2004. - 232σ. · 21x14εκ. - (Ποίηση για Πάντα)
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ποιήματα του Τράνστρεμερ από τις ποιητικές συλλογές:·         17 ποιήματα (αγγλικά: 17 Poems, σουηδικά: 17 dikter), 1954·         Μυστικά καθ’ οδόν (αγγλικά: Secrets on the Way, σουηδικά: Hemligheter på vägen), 1958·         Ο μισοτελειωμένος ουρανός (αγγλικά: The Half-Finished Heaven, σουηδικά: Den halvfärdiga himlen), 1962·         Ήχοι και ίχνη (αγγλικά: Bells and Tracks, σουηδικά: Klanger och spår), 1966·         Βλέποντας στο σκοτάδι (αγγλικά: Seeing in the Dark, σουηδικά: Mörkerseende), 1970·         Μονοπάτια (αγγλικά: Paths, σουηδικά: Stigar), 1973·         Πελάγη της Βαλτικής (αγγλικά: Baltics, σουηδικά:Östersjöar), 1974·         Το φράγμα της αλήθειας (αγγλικά: The Truthbarrier, σουηδικά: (Sanningsbarriären), 1978·         Η άγρια πλατεία (αγγλικά: The Wild Market Square, σουηδικά: Det vilda torget), 1983·         Για ζωντανούς και νεκρούς (αγγλικά: For the Living and the Dead, σουηδικά: För levande och döda), 1989·         Η πένθιμη γόνδολα (αγγλικά: The Sorrow Gondola, σουηδικά: Sorgegondolen), 1996·         Φυλακή [εννιά χαϊκού από το αναμορφωτήριο του Χέλλμπυ, 1959] (αγγλικά: Prison, σουηδικά Fängelse), 2001·         Το μεγάλο αίνιγμα (αγγλικά: The Great Enigma, σουηδικά: Den stora gåtan), 2004
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν αποσπάσματα από δύο συνομιλίες του Τούμας Τράνστρεμερ με τον Σλοβάκο ποιητή, εκδότη και μεταφραστή Μίλαν Ρίχτερ (Milan Richter).
Σύρος
Στο λιμάνι της Σύρου παρατημένα εμπορικά πλοία σε αναμονή,Οι πλώρες δίπλα δίπλα. Αραγμένα εδώ και χρόνια:CAPE RION, Μονρόβια.KRITOS,  Άνδρος.SCOTIA, Παναμάς.
Σκοτεινοί πίνακες πάνω στο νερό, κρεμασμένοι απόμερα.
Σαν παιδικά παιχνίδια που γιγαντώθηκανκαι μας κατηγορούν για ό,τι δεν γίναμεXELATROS, Πειρεάς.CASSIOPEJA, Μονρόβια.Η θάλασσα σταμάτησε να τα διαβάζει.
Όταν όμως ήρθαμε για πρώτη φορά στη Σύρο, νύχτα ήταν,είδαμε τις πλώρες δίπλα δίπλα στο φως της σελήνης και σκεφτήκαμε:τι πανίσχυρος στόλος, υπέροχα ενωμένος!(από την ποιητική συλλογή «Ο μισοτελειωμένος ουρανός», 1962)
Μικρή παύση στο κονσέρτο για εκκλησιαστικό όργανο [απόσπασμα]
…Στο σπίτι η παντογνώστρια Εγκυκλοπαίδεια έπιανε ένα μέτρο στη βιβλιοθήκη. Έμαθα να τη διαβάζω.Αλλά για κάθε άνθρωπο έχει γραφτεί η δική του εγκυκλοπαίδεια,μεγαλώνει μέσα σε κάθε ψυχή,
γράφεται από τη γέννηση του αδιάκοπα, οι εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες της είναι κολλητές η μια πάνω στην άλληκι ωστόσο αεράτες! Σαν τα φύλλα που τρέμουν στο δάσος. Το βιβλίο των αντιφάσεων.
Ό, τι λέει εκεί αλλάζει κάθε στιγμή, οι εικόνες ρετουσάρονται μόνες τους, οι λέξεις τρεμοφέγγουν.Ένα κύμα διατρέχει όλο το κείμενο, το ακολουθεί το επόμενο κύμα και το μεθεπόμενο…(από την ποιητική συλλογή «Η άγρια πλατεία», 1983)

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:Ο Τούμας Τράνστρεμερ θεωρείται εδώ και πολλά χρόνια ο μεγαλύτερος ποιητής της Σουηδίας με θέση μοναδική στη σουηδική και τη διεθνή λογοτεχνία. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από πενήντα γλώσσες.

"Το μόνο που θέλω να πω αστράφτει απρόσιτο" γράφει ο Τούμας Τράνστρεμερ. Από την πρώτη του συλλογή προσπαθεί να εκφράσει την εμπειρία εκείνη που ως τη γέννηση του ποιήματος έχει παραμείνει παντελώς απρόσιτη. Και το ποίημα, κάνοντας προσιτή την εμπειρία, διατηρεί προσιτή και την απρόσιτη διάστασή της, την ίδια την έννοια του απρόσιτου.

Η επιθυμία του να δώσει λυρική μορφή σε υπερβατικές ή οριακές εικόνες, σε πράγματα που ξεπερνούν τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου ή σε μια υπαρκτή εχεμύθεια, τον οδηγεί συχνά σε μια εκστατική προσέγγιση του κόσμου. Η γλώσσα των ποιημάτων του, όμως, δεν είναι ποτέ σκοτεινή ή ασαφής. Αντίθετα διατυπώνει τα οράματά του με σπάνια διαύγεια και ακρίβεια, που σκοπό έχουν την άμεση και πλήρη επικοινωνία και με το θέμα του και με τον αποδέκτη του ποιήματός του.

Το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο Βάσος Λυσσαρίδης για τη Βαρβάρα Cornwall

Στις 3 Μαρτίου 2019 απεβίωσε η Βαρβάρα Cornwall Λυσσαρίδη, σύζυγος του γιατρού – πολιτικού και ποιητή Βάσου Λυσσαρίδη.
Στην κηδεία, ο 99άχρονος Βάσος Λυσσαρίδης, την αποχαιρέτησε με ένα συγκλονιστικό ποίημα που έγραψε για την περίσταση.
Το ποίημα εκπέμπει τρυφερότητα, πόνο αλλά και αγωνιστικότητα, έτσι όπως μόνο ο Βάσος Λυσσαρίδης μπορούσε να τα συνδιάσει:Φεύγεις με συντροφιά το γλυκό σου χαμόγελοόμως η ύπαρξη του μας σώζειΚαι το γλυκό χαμόγελο συντροφιά στην απουσία σουΠώς θα 'ναι η ζωή χωρίς το ανεπανάληπτο χαμόγελο σου;Όσοι είχαν το προνόμιο να σε γνωρίσουν ξέρουν πως η ελπίδα παραμένει.Φεύγεις με συντροφιά το ανεπανάληπτο γλυκό χαμόγελο σου.Έφυγες και τα πολύχρωμα της μέρας φώτα έσβησανΤο πέρασμα σου από τη ζωή έδινε ελπίδα χρόνια τώραΚάποιοι πιστεύουν πως η αποστολή σου τελείωσεΞεχνούν πως η αποστολή σου τελειώνειμόνο με την πορεία λεύτερων ανθρώπων σε λεύτερο πενταδάκτυλο»
Αυτό ήταν το τελευταίο ποίημα του Βάσου προς την Βαρβάρα, την Αμερικανίδα δημοσιογράφο που έφτασε στην Κύπρο για ένα ρεπορτάζ και παρέμεινε εκεί μέχρι τον θάνατό της, δηλώνοντας Κύπρια, αφού πρώτα ερωτεύτηκε τον Βάσο και το ίδιο το νησί.

Η αστυνομία της βιβλιοθήκης του Stephen King

Το 1990 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ με τίτλο «Four past Midnight» [σε ελεύθερη μετάφραση: «Τέσσερα λεπτά μετά τα μεσάνυκτα»]. Ο τόμος περιλαμβάνει τέσσερα μυθιστορήματα:  1.The Langoliers, 2. Secret Window, Secret Garden, 3. The Library Policeman, 4. The Sun Dog.Κοινό χαρακτηριστικό στην πλοκή των τεσσάρων ιστοριών είναι τα στεοιχεία του τρόμου και του υπερφυσικού.
Το 1995, το μυθιστόρημα “The Library Policeman” κυκλοφόρησε, αυτόνομο, μεταφρασμένο στα ελληνικά με τίτλο «Η αστυνομία της βιβλιοθήκης»
Η αστυνομία της βιβλιοθήκης : Μυθιστόρημα / Stephen King · μετάφραση Χρύσα Τσαλικίδου. - Θεσσαλονίκη : Επιλογή / Θύραθεν, Χριστάκης, 1995. - 315σ. · 21x14 εκ.Η υπόθεση του βιβλίου εξελίσσεται σε μια μικρή πόλη της Αμερικής, αρχές της δεκαετίας του 90’.  Ο  πρωταγωνιστής, μετά από μια επίσκεψή του στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της μικρής πόλης στην οποία ζει, έρχεται αντιμέτωπος με παλιούς παιδικούς του εφιάλτες, τους οποίους είχε κρύψει στο υποσυνείδητό του, αλλά και με υπερφυσικές δυνάμεις.Στη μάχη ενάντια στο υπερφυσικό κακό έχει σαν σύμμαχο μια νεαρή πρώην αλκοολική συμπολίτισσά του, την Ναόμι. [Σημείωση: Naomi είναι και το όνομα της κόρης του Stephen King, η οποία όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο ήταν 19 ετών].
Όπως περιγράφει ο ίδιος ο Κινγκ την έμπνευση για το βιβλίο την πήρε όταν ένα πρωινό ο γιος του, μεταξύ σοβαρού και αστείου του είπε ότι δεν θέλει να πάει στη δημοτική βιβλιοθήκη  της περιοχής τους επειδή φοβάται τον αστυνομικό της βιβλιοθήκης (ο οποίος κυνηγά τους παραβάτες και αυτούς που έχουν καθυστερημένα βιβλία).
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:Ο ασφαλιστής Σαμ Πιμπλς βρίσκεται στην ανάγκη να επισκεφθεί - για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες - την δημοτική βιβλιοθήκη. Η συνομιλία του εκεί με την μεσόκοπη βιβλιοθηκάριο Αρντίλια Λορτζ δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Ξεπροβοδίζοντάς τον, η κ. Λορτζ μισοαστεία-μισοσοβαρά τον απειλεί ότι αν καθυστερήσει την επιστροφή των δυο βιβλίων που του δανείζει, θα του στείλει την «Αστυνομία της Βιβλιοθήκης»... Όπως αποδεικνύεται, έχει την δύναμη να του κάνει πολύ χειρότερα πράγματα, ξαναζωντανεύοντάς του, με τρομακτική σφοδρότητα, φόβους και τραύματα της παιδικής του ηλικίας. O Σαμ καταλαβαίνει πως δεν έχει απλά να αντιμετωπίσει μια «διεστραμμένη» βιβλιοθηκάριο (που δυστυχώς ούτε τρελή είναι ούτε βιβλιοθηκάριος μόνο) αλλά κυρίως τα όσα έχει απωθήσει χρόνια πριν, στα βάθη του ασυνείδητου.

"Ιλιάδα" και "Οδύσσεια" μεταφρασμένες στις 24 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στις 5 Μαρτίου 2019, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέδωσε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου βιβλία - εκδόσεις της «Ιλιάδας» και της «Οδύσσειας» του Ομήρου, μεταφρασμένες στις 24 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Η τελετή παράδοσης πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Πληροφόρησης Βιβλιοθήκη Στέλιος Ιωάννου όπου στεγάζεται πλέον η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Προηγήθηκε τελετουργικό με Επικεφαλής Διπλωματικών Αποστολών Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο, οι οποίοι ανάγνωσαν σύντομα αποσπάσματα από την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» σε διάφορες επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χαιρετισμούς στην εκδήλωση έκαναν οι: - Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, Καθηγητής Τάσος Χριστοφίδης- Αν. Γενικός Διευθυντής της ΓΔ Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Χρίστος Ελληνίδης.
Η πρωτοβουλία συγκέντρωσης των βιβλίων ξεκίνησε το 2014 με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της EΕ όταν το Γραφείο της Γενικής Διεύθυνσης Μετάφρασης στο Παρίσι σε συνεργασία με τα υπόλοιπα γραφεία στην Ευρώπη δημιούργησε την πρώτη περιοδεύουσα έκθεση των μεταφράσεων της Οδύσσειας. Έκτοτε, η έκθεση ταξίδεψε και έκανε σταθμούς σε όλη την Ευρώπη, αποδεικνύοντας τρανά την ανεξίτηλη παρουσία και επιρροή του Ομήρου στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τη γλωσσική ποικιλομορφία.Τα έπη του Ομήρου έχουν επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε το ταξίδι και την περιπέτεια καθώς και τον τρόπο σκέψης και κατανόησης του κόσμου γύρω μας. Τα βιβλία της Ιλιάδας και Οδύσσειας στις 24 επίσημες γλώσσες της ΕΕ στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου συνθέτουν μια μοναδική στο είδος της έκθεση βιβλίων για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ συνάμα προβάλλουν την αξία της γλωσσομάθειας και της διάδρασης των πολιτισμών. Οι φοιτητές, η πανεπιστημιακή κοινότητα στο σύνολό της και οι επισκέπτες της Βιβλιοθήκης θα αναγνωρίσουν τους συμβολισμούς της έκθεσης, καθώς τα ομηρικά έπη, που αποτελούν παγκόσμιο πολιτιστικό κτήμα, είναι ριζωμένα στις κουλτούρες και τις συνειδήσεις όλων των ανθρώπων.Μερικά από τα βιβλία ανευρέθηκαν με μεγάλη δυσκολία αφού οι εκδόσεις τους ήταν εξαντλημένες. Κάποια από αυτά είναι μεταφράσεις του 18ου αιώνα και άλλα νεώτερα.
Στη συλλογή συμπεριλήφθηκαν και η Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια μεταφρασμένες στην τουρκική γλώσσα, αλλά και μια έκδοση της Ιλιάδας στην κυπριακή διάλεκτο.
Η Ιλιάδα (Ἰλιάς) είναι ένα από τα ομηρικά έπη, μαζί με την Οδύσσεια και σώζεται ολόκληρη στις μέρες μας. Η σύνθεσή της, που κατά την παράδοση έγινε από τον Όμηρο, τοποθετείται στον 8ο αιώνα π.Χ. και βασίζεται στην παράδοση προφορικής σύνθεσης και απαγγελίας ηρωικών ποιημάτων που είχε αναπτυχθεί τους προηγούμενους αιώνες. Το ποίημα, που περιγράφει κάποια γεγονότα του δέκατου και τελευταίου χρόνου της πολιορκίας της Τροίας (Ιλίου) από τους Έλληνες (Αχαιοί ή Αργείοι ή Δαναοί στο έπος), είναι γραμμένο σε δακτυλικό (ή ηρωικό) εξάμετρο σε έντεχνη ποιητική γλώσσα και αποτελείται από 15.693 στίχους.
H Οδύσσεια είναι το δεύτερο μεγάλο ηρωικό έπος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μετά την Ιλιάδα. Αν και τα δύο έπη αποδίδονται από την παράδοση στον Όμηρο, η φιλολογία αναγνωρίζει σημαντικές διαφορές ανάμεσά τους και η επικρατέστερη άποψη είναι ότι η Οδύσσεια συντέθηκε από διαφορετικό ποιητή, πιθανότερα μαθητή του Ομήρου, με κάποια χρονική απόσταση από την Ιλιάδα.Aποτελείται από 12.110 στίχους, πραγματεύεται γενικά τον μεταπολεμικό νόστο αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παλινοστούντες και ειδικότερα τον περιπετειώδη επαναπατρισμό του ήρωα του Τρωικού Πολέμου και βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα καθώς και το φόνο των μνηστήρων, οι οποίοι έχοντας εγκατασταθεί στο παλάτι του διεκδικούσαν μέσω της γυναίκας του Πηνελόπης τη βασιλεία.Έτσι στην Οδύσσεια ο ηρωισμός δεν είναι εκείνος των πεδίων των μαχών αλλά ο καρτερικός αγώνας επιβίωσης και της επιτυχίας των μετά τον πόλεμο ειρηνικών σκοπών όπως της ανάπτυξης του εμπορίου, της ναυτιλίας και των νέων αποικισμών. Αξιοσημείωτο είναι ότι αν και τα εξιστορούμενα γεγονότα του έπους καλύπτουν βάθος χρόνου μια δεκαετία ο ποιητής του έργου τα έχει εντάξει σε μόλις 41 ημέρες. Παρόμοιο συμβαίνει και στην Ιλιάδα όπου εκεί ο δεκαετής τρωικός πόλεμος εντάχθηκε σε 51 ημέρες