Yanis Varoufakis's Blog, page 62

Τα νέα δάνεια από τον ESM “εγγυώνται” το 5ο Μνημόνιο – Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ΚΟΝΤΡΑ-NEWS

Πώς κρίνετε την υγειονομική διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση; Θεωρείτε πως βιάστηκε να άρει τα μέτρα;
Η κυβέρνηση είχε δύο υποχρεώσεις.
Πρώτον, να επενδύσει στο αποψιλωμένο ΕΣΥ, προσλαμβάνοντας χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές, και εξοπλίζοντάς τους με τα απαραίτητα μέσα. Δεν το έκανε. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα ήταν ουραγός της Ευρώπης όσον αφορά τις επί πλέον δαπάνες για την υγεία.
Δεύτερον, είχε την υποχρέωση να σχεδιάσει την μετάβαση από τη φάση της γενικής καραντίνας στη δεύτερη φάση των μαζικών εξετάσεων με στόχο τον διαχωρισμό των πολιτών σε εκείνους που είναι εν δυνάμει μεταδοτικοί φορείς και στους υπόλοιπους. Χωρίς ένα τέτοιο διαχωρισμό ο κίνδυνος είναι μεγάλος για αναζωπύρωση της επιδημίας με αποτέλεσμα την καταστροφική (για ό,τι απέμεινε από την οικονομία) επιστροφή στη φάση της γενικής καραντίνας. Αυτό, όμως, προαπαιτεί σχέδιο για το που και πως θα εξετάζονται οι πολίτες και, βέβαια, με ποιες τεχνολογικές υποδομές (π.χ. εφαρμογές τηλεφώνου) θα αποκτούν το προσωρινό διαβατήριο, εφόσον είναι αρνητικοί στον ιό, για να κυκλοφορούν. Τέτοιο σχέδιο η κυβέρνηση δεν είχε εκπονήσει, επιλέγοντας να αφήσει τις τύχες των πολιτών στην… τύχη.
Ο Πρωθυπουργός σας κάλεσε να παραβρεθείτε στην αποκάλυψη της πλακέτας στη μνήμη των νεκρών της Μαρφίν. Γιατί δεν πήγατε;
Μαζί με βουλευτές του ΜέΡΑ25, καταθέσαμε στεφάνι την Παρασκευή το μεσημέρι στο τέως κτήριο της Μαρφίν. Εκεί τιμήσαμε με απροσμέτρητο σεβασμό τη μνήμη της Παρασκευής Ζούλια, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, του Επαμεινώνδα Τσάκαλη – τους πρώτους νεκρούς που «άνοιξαν» τον μακρύ κατάλογο των θυμάτων της βίαιης μνημονιακής εποχής. Κατόπιν, πήγαμε στην Πλατεία Συντάγματος όπου καταθέσαμε δεύτερο στεφάνι στο δένδρο που ξεψύχησε ο Δημήτρης Χριστούλας ώστε να τιμήσουμε κι όλους εκείνους που υπέκυψαν μην αντέχοντας την αναξιοπρέπεια που τους έριξαν οι μνημονιακές πολιτικές.
Η επικοινωνιακή φιέστα του κ. Μητσοτάκη στόχο είχε να διαχωρίσει τους νεκρούς ώστε να διχάσει τους ζωντανούς. Εμείς, το ΜέΡΑ25, τιμούμε όλους τους νεκρούς της εποχής των αποπνικτικών μνημονίων, χωρίς διακρίσεις. Και προετοιμάζουμε τη παλλαϊκή συστράτευση όλων ανεξαιρέτως ώστε να αποτραπεί το 5ο Μνημόνιο που απεργάζεται η κυβέρνηση – ένα νέο σκληρό Μνημόνιο που θα έχει και αυτό ως απόρροια (εφόσον δεν το αποτρέψουμε) φτωχοποίηση και βία.
Έχετε προβλέψει πολύ μεγάλη ύφεση την επομένη του κορωνοϊού. Ανησυχείτε πως έρχονται δύσκολα μέτρα για τον λαό;
Στην καλύτερη των περιπτώσεων το εθνικό εισόδημα θα πέσει από τα 190 δις το 2019 στα 162 δις το 2020. Στα μέσα Μαρτίου μιλούσα για ύφεση στην καλύτερη των περιπτώσεων μείον 10%. Τότε κάποιοι με λοιδορούσαν. Και μετά βγήκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τρεις βδομάδες αργότερα και το επιβεβαίωσε. Αυτό σημαίνει ένα κρατικό έλλειμμα τουλάχιστον 16 δις ή μείον 15% ως προς ποσοστό του εθνικού εισοδήματος. Κάποια στιγμή, μάλλον την Άνοιξη του 2021, θα έρθει η ενισχυμένη επιτήρηση – με άλλα λόγια, η τρόικα – να πει: «Ελάτε εδώ κ. Σταϊκούρα. Έχετε δεσμευτεί σε 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα. Εντάξει, δεν θα το απαιτήσουμε αυτό. Είχατε μια μεγάλη κρίση. Όμως, να μην σας επιβάλουμε να πάτε από το μείον 15% στο μείον 5%;». Μια τέτοια λιτότητα ισοδυναμεί με εκείνη του 2010-11 που έφερε την κοινωνική καταστροφή!
Ποια θα πρέπει να είναι η στάση της Ελλάδας απέναντι στην αδυναμία της Ευρώπης να αντιμετωπίσει επαρκώς τις συνέπειες της κρίσης;

Βέτο, βέτο και ξανά βέτο σε κάθε Eurogroup, σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, έως ότου υπάρξει συμφωνία για βαθιά αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους αλλά και αποδοχή του ευρωομόλογου.

Η αναδιάρθρωση του χρέους μας απαιτείτο και πριν τον κορωνοϊό. Σήμερα, η χώρα αντιμετωπίζει ένα δημοσιονομικό κενό κατ’ ελάχιστον 60 δις. Είναι, λοιπόν, πιεστική η ανάγκη της αναδιάρθρωσης καθώς το ευρωομόλογο το οποίο βοηθά ως εξής: Μεταφέρει από τον κρατικό προϋπολογισμό των κρατών που έχουν πληγεί τα μέγιστα ένα κομμάτι του δυσβάσταχτου χρέους στην ΕΕ, που δεν έχει χρέος. Έτσι, λόγω του μικρότερου επιτοκίου της ΕΕ, συρρικνώνεται η διαχρονική αξία του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους.
Δυστυχώς, την 9η Απριλίου, πριν ακόμα πάει στην τηλεδιάσκεψη του Eurogroup, ο κ. Σταϊκούρας είπε στη Βουλή ότι δεν θα γίνει «Βαρουφάκης», δηλαδή ανακοίνωσε εκ προοιμίου ότι δεν πρόκειται να προβάλει βέτο για να υποστηρίξει το ευρωομόλογο. Έτσι, προσήλθε στο Eurogroup ως θλιβερός παρατηρητής.
Σαν να μην έφτανε αυτό, την 25η Απριλίου, στην τηλεδιάσκεψη της Συνόδου Κορυφής, ήρθε η σειρά του Πρωθυπουργού να δεχθεί, χωρίς να ασκήσει βέτο, την ταφή του ευρωομόλογου με αντάλλαγμα νέα δάνεια που θα επιβαρύνουν το ελληνικό κράτος. Έτσι, «πουλήθηκε» το ευρωομόλογο και δρομολογήθηκε το 5ο Μνημόνιο.
Θεωρείτε πιθανές τις πρόωρες εκλογές; Θα μπορούσατε να συζητήσετε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως με το ΚΙΝΑΛ το ενδεχόμενο μια μετεκλογικής συνεργασίας;
Η κυβέρνηση έχει πάψει να κυβερνά. Βλέπουν το τσουνάμι που έρχεται κι έχουν πανικοβληθεί. Καταλαβαίνουν ότι σε ένα χρόνο η τρόικα θα τους επιβάλει να επιβάλουν στο λαό ένα 5ο Μνημόνιο καταστροφικότερο και του 1ου. Για αυτό όλοι οι χειρισμοί της κυβέρνησης έχουν ένα μόνο στόχο: Να αποφανθεί πόσο γρήγορα μπορεί να κάνει εκλογές με τις οποίες να υφαρπάξει μια εκλογική νίκη πριν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν τη μνημονιακή λεηλασία που σχεδιάζει για λογαριασμό της τρόικας και της εγχώριας παρασιτικής ολιγαρχίας.
Πολλοί με ρωτούν, όπως κι εσείς τώρα, αν το ΜέΡΑ25 είναι έτοιμο να συνεργαστεί με άλλα κόμματα μπροστά στις νέες απειλές για το λαό μας. Απαντώ ότι το θέμα δεν είναι άλλη μια κυβερνητική εναλλαγή.  Μια αναδρομή στις πολιτικές εξελίξεις της περασμένης δεκαετίας είναι χρήσιμη.
Το 2010, η κοινωνία μας βρέθηκε απροετοίμαστη. Αιφνιδιάστηκαν οι πολίτες και  υπέκυψαν στην ενορχηστρωμένη επίθεση της τρόικας και τα όργανα βασανισμού της, τα μνημόνια. Δοκίμασαν όλα τα κόμματα. Και προδόθηκαν από κάθε ένα εξ αυτών: Το ΠΑΣΟΚ τους έριξε στη Φυλακή Χρέους. Η Νέα Δημοκρατία του αντιμνημονιακού, δήθεν, κ. Σαμαρά, αγκαλιά με ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ, τους έσπρωξε βαθύτερα στη Χρεοδουλοπαροικία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα έσκιζε τα μνημόνια, έλαβε εύσημα από τον κ. Σόιμπλε ως εκείνη που τα εφάρμοσε με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα. Η σημερινή Νέα Δημοκρατία τους υποσχέθηκε ανάπτυξη και τους έφερε ύφεση πριν ακόμα μας επισκεφτεί ο κορωνοϊός.
Όταν λοιπόν με ρωτούν αν θα μπορέσαμε να τα «βρούμε» με τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ, τους απαντώ: Το τελευταίο που χρειάζεται ο τόπος είναι άλλη μια κυβερνητική εναλλαγή που θα νομιμοποιήσει με «προοδευτικό πρόσημο» αυτή τη φορά το 5ο Μνημόνιο – όπως το 2015 όταν ο Σύριζα νομιμοποίησε το 3ο Μνημόνιο στη βάση της «αριστερής» εκδοχής του Θατσερικού δόγματος «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική».
Για να αποτραπεί το 5ο Μνημόνιο δεν αρκεί, λοιπόν, μια κατ’ όνομα «προοδευτική» κυβέρνηση. Αυτό μας έμαθε η περασμένη δεκαετία. Για να αποτραπεί το 5ο Μνημόνιο απαιτείται μια Δημοκρατική Πολιτική Επανάσταση. Και για να γίνει εφικτή μια τέτοια Δημοκρατική Πολιτική Επανάσταση απαιτείται παλλαϊκή συστράτευση γύρω από συμφωνία επί συγκεκριμένων σημείων.
Ποια είναι αυτά τα σημεία; Για το ΜέΡΑ25 είναι τα εξής επτά:


ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ: Βέτο σε κάθε Eurogroup και Σύνοδο Κορυφής, έως ότου αναδιαρθρωθεί βαθιά το ελληνικό δημόσιο χρέος και προχωρήσει, στην πράξη, ο επιμερισμός των βαρών της Κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο


ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ: Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών που βάζει τέλος στο σχέδιο «Ηρακλής», καταργώντας τον ζωτικό χώρο των αρπακτικών ταμείων και εξασφαλίζοντας, έτσι, τη δίκαιη προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων


ΤΡΑΠΕΖΕΣ-ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ: Οι ελληνικές τράπεζες πτώχευσαν και πάλι. Αυτή τη φορά δεν θα επιτρέψουμε να τους δοθεί δημόσιο χρήμα, χωρίς: (α) την κρατικοποίησή τους και (β) το σπάσιμο του τραπεζικού μονοπωλίου στις ηλεκτρονικές πληρωμές, μέσω της ίδρυσης Δημόσιου Συστήματος Ηλεκτρονικών Πληρωμών σύστημαπου θα επιτρέπει τις δωρεάν συναλλαγές, χωρίς τραπεζική διαμεσολάβηση.


ΕΡΓΑΣΙΑ: Καθιέρωση Αξιοπρεπούς Βασικού Εισοδήματος για όλους, άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων, και Συλλογικές Συμβάσεις για όλους


ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ: Άμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα


ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ: Τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης


ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: Άμεση κατάργηση όλων των «κλειστών κέντρων» συγκέντρωσης των μεταναστών


Γιατί καταψηφίσατε το πρόσφατο νομοσχέδιο του υπ. Περιβάλλοντος
Επειδή κάθε διάταξή του υπονόμευε το περιβάλλον με στόχο πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη της γνωστής παρασιτικής ολιγαρχίας που στηρίζει την σημερινή κυβέρνηση.
Αν είχαμε βγει από το ευρώ το ‘15 η κοινωνία σήμερα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση;
Χωρίς αμφιβολία. Για σκεφτείτε το: Θα είχαμε κουρέψει το δημόσιο χρέος. Οι εξαγωγές μας θα ήταν φθηνότερες. Το ίδιο και ο τουρισμός. Θα μειώναμε το ΦΠΑ και άλλους φόρους. Η προστασία της πρώτης κατοικίας δεν θα χρειαζόταν την έγκριση καμίας τρόικας. Μετά από την πρώτη υποτίμηση το νόμισμα θα είχε σταθεροποιηθεί μέσω σωστής νομισματικής πολιτικής. Και το καλύτερο; Αν ο κ. Τσίπρας ήταν έτοιμος να φτάσει έως τη δραχμή, δεν θα χρειαζόταν να είχαμε βγει από το ευρώ καθώς, επειδή το Grexit θα τους κόστιζε 1 τρις ευρώ, η κα Μέρκελ και ο κ. Ντράγκι θα αποδέχονταν την αναδιάρθρωση του χρέους εντός του ευρώ που απαιτούσαμε!
Οι ηχογραφήσεις των Eurogroup δεν φαίνεται να είχαν την απήχηση που αναμενόταν… Γιατί πιστεύετε πως συνέβη αυτό;
Είχαν εξαιρετική απήχηση, αν κρίνει κανείς από τις επισκέψεις και τις ακροάσεις απ’ όλο τον κόσμο. Αυτό που φαντάζομαι ότι εννοείτε είναι ότι τα συστημικά μέσα μαζικής αποβλάκωσης δεν είπαν τίποτα, δεν αναπαρήγαγαν τίποτα, έκαναν σαν να μην υπήρξε η δημοσιοποίηση. Αυτό με χαροποιεί επειδή καταδεικνύει την αμηχανία τους. Μετά από πέντε χρόνια που βυσσοδομούσαν εκθειάζοντας τους τροϊκανούς «τεχνοκράτες», ακόμα και τους Ντάιζελμπλουμ και Σόιμπλε, και παρουσιάζοντάς με ως αντι-ευρωπαϊστή τσαρλατάνο που εξέθετε τη χώρα στο Eurogroup, οι ηχογραφήσεις αποδεικνύουν ποιος ήταν πραγματικά σοβαρός, ευρωπαϊστής, προετοιμασμένος και με σοβαρές προτάσεις εκεί μέσα. Κι έτσι ποιούν την νήσσαν…

Κόντρα News 9 Mαΐου 2020 pdf

 

Το ΜέΡΑ25 για την παλλαϊκή συστράτευση κατά του 5ου Μνημονίου – Εφημερίδα των Συντακτών

Το φάντασμα του 5ου Μνημονίου πλανάται ήδη πάνω από τη χώρα. Ας δούμε γιατί είναι αναπόφευκτο, εκτός κι αν μια Πολιτική Επανάσταση το αποτρέψει πριν από τα μέσα του 2021.
Πριν από δέκα χρόνια, για να διασώσουν τις γαλλογερμανικές τράπεζες, προσποιήθηκαν ότι το κράτος μας δεν χρεοκόπησε, ώστε να μπορέσουν να στείλουν 100 δισ. ευρώ των Ευρωπαίων φορολογούμενων στις εν λόγω τράπεζες μέσω της… πλατείας Συντάγματος.
Ο όρος που έθεσαν οι βουλευτές της κ. Μέρκελ για να συναινέσουν σε αυτή την κυνική μεταβίβαση τραπεζικών ζημιών ήταν η εξοντωτική λιτότητα για τους Ελληνες σε συνδυασμό με πλιάτσικο της δημόσιας και ιδιωτικής τους περιουσίας (π.χ. 14 αεροδρόμια τότε, αρπακτικά Ταμεία σήμερα).
Ετσι γεννήθηκε το 1ο Μνημόνιο και η μόνιμη λιτότητα. Αποτέλεσμα ήταν το εθνικό εισόδημα να μειωθεί κατά 26%, την ώρα που το χρέος αυξήθηκε από τα 300 στα 357 δισ. ευρώ. Η εμβάθυνση και μονιμοποίηση της γενικευμένης χρεοκοπίας απαιτούσε κάθε λίγο νέο μνημονιακό δάνειο, για να προσποιούνται ότι αποπληρωνόταν το προηγούμενο.
Σαν μια δεύτερη πιστωτική κάρτα που δίνεται για να αποπληρωθεί η πρώτη, και μια τρίτη για να αποπληρωθεί η δεύτερη, ήρθαν το 2ο και το 3ο Μνημόνιο – κάθε φορά με νέα εμβάθυνση της λιτότητας και της χρεοκοπίας. Κι επειδή η τρόικα ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να αποσπάσει από κάθε νέο Μνημόνιο κάτι που την ενδιαφέρει, χρησιμοποίησε:


το 2ο Μνημόνιο για να αλώσει, με τη βούλα του ελληνικού Κοινοβουλίου, τον κρατικό μηχανισμό θέτοντας τα δημόσια έσοδα, την περιουσία του Δημοσίου, τη στατιστική υπηρεσία και τον έλεγχο των τραπεζών στη δικαιοδοσία οργάνων (ΓΓΔΕ, ΤΑΙΠΕΔ, ΕΛΣΤΑΤ, ΤΧΣ) υπό τις προσταγές και δικαιοδοσία της,


 το 3ο Μνημόνιο για να αποκομίσει τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο από την καθυπόταξη και τον ηθικό εξανδραποδισμό μιας κυβέρνησης της Αριστεράς που, συνθηκολογώντας, νομιμοποίησε και εμπέδωσε την άλωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και των κρατικών θεσμών.


Το 4ο Μνημόνιο διέφερε σε δύο σημεία από τα προηγούμενα: επειδή το αφήγημα «μνημόνια τέλος» εξυπηρετούσε πολιτικά τόσο την τρόικα όσο και τα ελληνικά μνημονιακά κόμματα, ονομάστηκε «μετα-μνημόνιο». Πώς θα μπορούσαν όμως και να μιλάνε για «μετα-μνημόνιο» και να συνεχίσουν την προσποίηση ότι το χρεοκοπημένο κράτος αποπλήρωνε το χρέος του, όταν αυτό απαιτούσε νέο μνημονιακό δάνειο 130 δισ. ευρώ;
Για να μπορεί να σταθεί το νέο «μετα-μνημονιακό» αφήγημα, έπρεπε να βρεθεί εναλλακτική της τέταρτης πιστωτικής κάρτας. Σκαρφίστηκαν λοιπόν το εξής: για να μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν χρειαζόταν νέο δάνειο (νέα πιστωτική κάρτα), τα 30 δισ. θα μετακυλίονταν από το 3ο Μνημόνιο (το περίφημο «μαξιλαράκι»), ενώ τα επιπλέον 100 δισ. αποπληρωμών που έπρεπε να γίνουν ώς το 2031 απλά θα αναβάλλονταν για μετά το 2032.
Με άλλα λόγια, αντί για τέταρτη πιστωτική κάρτα, άλλαξαν τους όρους της τρίτης επεκτείνοντας την περίοδο αποπληρωμής για μια δεκαετία, χωρίς βέβαια να παγώσουν τους τόκους. Δεδομένου ότι αυτή η «διευκόλυνση» είχε ως όρο τη μονιμοποίηση της λιτότητας (πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 2,2%) ώς το… 2060, το 4ο Μνημόνιο ήταν όχι μόνο σκληρότατο, αλλά και ετοιμόρροπο – καθώς με μαθηματική ακρίβεια η δυνατότητα αποπληρωμών θα κατέρρεε με την παραμικρή ύφεση.
Οπως και τα προηγούμενα, έτσι και το 4ο Μνημόνιο θα γεννούσε νομοτελειακά το 5ο με την πρώτη ένδειξη περαιτέρω μείωσης του εθνικού εισοδήματος. Το ΜέΡΑ25 ήταν το μοναδικό κόμμα που προέβλεπε ύφεση εντός του 2019 – κάτι που επιβεβαιώθηκε (μείωση ΑΕΠ τους τρεις τελευταίους μήνες του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020). Με άλλα λόγια, οι μέρες του 4ου Μνημονίου ήταν μετρημένες πριν ακόμα φτάσει προ των πυλών ο κορωνοϊός.
Με τον κορονοϊό να δημιουργεί ύφεση -10% με -15% και έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού περί το -15%, η βαθιά αναδιάρθρωση του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, είναι η μόνη εναλλακτική σ’ ένα 5ο Μνημόνιο καταστροφικότερο και του 1ου: χωρίς αυτήν το 2021/2 η τρόικα θα απαιτήσει μείωση του κρατικού ελλείμματος μέσω λιτότητας αντίστοιχης εκείνης του 1ου και 2ου Μνημονίου – δηλαδή νέα κοινωνική καταστροφή.
Ενώπιον αυτής της προοπτικής ο ενστερνισμός από τον κ. Μητσοτάκη του αιτήματος για ευρωομόλογο (δηλαδή πανευρωπαϊκό επιμερισμό του νέου χρέους) ήταν η «Τελευταία Μπλόφα» του. Οταν του το αρνήθηκαν, απλά το «ξέχασε» και έτσι έστρωσε τον δρόμο για την απάνθρωπη Νέα Λιτότητα που θα φέρει το 5ο Μνημόνιο από τα μέσα του 2021 και για χρόνια πολλά.
Το 2010 η κοινωνία μας βρέθηκε απροετοίμαστη. Αιφνιδιάστηκαν οι πολίτες και υπέκυψαν στην ενορχηστρωμένη επίθεση της τρόικας και τα όργανα βασανισμού της, τα τέσσερα συναπτά μνημόνια.
Το 2020 πια γνωρίζουμε. Αυτή τη φορά άγνοια δεν συγχωρείται. Το ΜέΡΑ25 καλεί σε παλλαϊκή συστράτευση που θα αποτρέψει το 5ο Μνημόνιο, η οποία όμως απαιτεί συμφωνία επί συγκεκριμένων σημείων:


Εως ότου αναδιαρθρωθεί βαθιά το ελληνικό δημόσιο χρέος και προχωρήσει στην πράξη ο επιμερισμός των βαρών της κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, βέτο σε κάθε Eurogroup και σύνοδο κορυφής.


Κατάργηση του ζωτικού χώρου των αρπακτικών Ταμείων με κατάργηση του «Ηρακλή» και δίκαιη προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων μέσω Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών.


Ούτε ένα ευρώ δημόσιου χρήματος σε τράπεζα χωρίς την κρατικοποίησή της. Σπάσιμο του τραπεζικού μονοπωλίου στις ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω της ίδρυσης δωρεάν Δημόσιου Συστήματος Ηλεκτρονικών Πληρωμών.


Καθιέρωση Αξιοπρεπούς Βασικού Εισοδήματος, άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων και συλλογικές συμβάσεις για όλους.


Αμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα.


Τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης.


Αμεσο κλείσιμο όλων των «κλειστών κέντρων» συγκέντρωσης των μεταναστών.


Μόνο μια τέτοια συμφωνία μπορεί να φέρει την Πολιτική Επανάσταση που απαιτεί η ιστορική συγκυρία, όχι μια απλή κυβερνητική εναλλαγή που απλώς θα νομιμοποιήσει το 5ο Μνημόνιο με «προοδευτικό» πρόσημο.

Η Λούκα Κατσέλη στο ΜέΡΑ-TV

Όπως πάντα στην “Κατάσταση Πολιορκίας” του ΜέΡΑ-TV, το Σάββατο 9 Μαΐου συνομιλήσαμε για όλα με την συνάδελφό μου από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και φίλη μου, Λούκα Κατσέλη: Τις επιρροές της, τους ανθρώπους που την σημάδεψαν, την οικονομική θεωρία, το πανεπιστήμιο, την πολιτική, το σήμερα & το αύριο

In conversation with David McWilliams on the future after Covid-19 – The Guardian

David McWilliams and I have had many conversations, often in front of large audiences in Ireland, on the economics and politics of Europe, Brexit, Ireland, Greece, the world. In this latest conversation we are discussing the impact of Covid-19 on capitalism. The extract below, published by The Guardian, comes from the last chapter of an edited volume entitled A Vision for Europe 2020: Nothing But an Alternative
David McWilliams: I think it is fair to say that capitalism – in the course of this unprecedented crisis – has been suspended. We are not going back to where we were, to business as usual. The state has come back, and this episode will not be forgotten by the electorate. I don’t know where we are going, but one thing seems clear: we are not going back.
Yanis Varoufakis: I like this phrase: capitalism has been suspended. The last time capitalism was suspended in the west was during the second world war, with the advent of the war economy: a command economy that fixed prices. The war economy marked the transcendence of the standard capitalist model.
But what we see now is not so much the suspension of capitalism. The rules of capitalism may have been suspended – all those sacrosanct policies are gone, the neat separation of fiscal and monetary policy is gone, the idea that public debt is a bad thing is gone.
But the institutions that are necessary to build “the war economy without war” so to speak – to suspend and transcend capitalism – those have not been put in place. There is a profound difference between saying: “It’s all going to shit, so we don’t expect you to stick to the rules,” and saying: “The rules themselves have changed, and we must make new ones to prevent an economic collapse.” All this talk of quantitative easing by the European Central Bank suggests that we remain very far from a war economy mindset.
DM: This is a familiar category error in Europe. If you are basing your economic policy on the willingness of people who are too traumatised and sick to borrow – which is the core logic of quantitative easing – then you have a very serious problem. A common image of quantitative easing is the hose: a huge monetary hose, with water gushing out to stop the fire of crisis. But the hose of monetary policy is limited by this little valve called the banks, a little valve called the credit committee, a little valve called the “willingness of business to borrow money”. And ultimately, that hose of money becomes a trickle – and even that trickle stands to benefit the wealthy much more than the poor.
So I take your point that despite the suspension of the rules, the infrastructure remains in place. But people across Europe are now saying: “Hey, there is an alternative.” This second phase will be about how we move ahead in rethinking capitalism, in rethinking finance, rethinking how economies work and for whom – potentially toward a new Bretton Woods-style settlement for the entire global economy.
So that’s where we are: in the first year of the third decade of the 21st century. Looking out at the next decade, armed with history as well as economics, what do you think the global and European economy will look like?
YV: We are sitting on a saddle point, prepared to tip in either direction. It is utterly indeterminate which of the two directions we travel.
Let us start with the positive scenario. It builds from your point about the prospects for a new Bretton Woods – with its particular manifestation in the European Union. 

The fact that Germany is now in the same pile of shit as the rest of us offers a glimmer of hope

If we are going to have continental consolidation, what should it look like? It would not be a federation, because – even though that is more necessary than ever – it is less likely than ever, because the centrifugal forces of the coronavirus crisis, the migration crisis, and the euro crisis are pulling us apart. But the alternative is to deploy the existing [EU] institutions in a way that can simulate a federated Europe, and we can do this tomorrow, if we so choose: to provide immediate cash to all those who are struggling in poverty, to invest in the green transition.
There is a glimmer of hope here, because there is a profound difference between 2020 and 2010. Back then, when Ireland and Greece went belly up, there were remarkable dissimilarities between what our countries were experiencing and what Germany was experiencing, what Holland was experiencing. Today, Germany’s industrial machine is broken – and was broken long before coronavirus hit. Two main industries – automobiles and machine tooling – were already in serious trouble. So the fact that Germany is now in the same pile of shit as the rest of us offers a glimmer of hope that they might say: what should we do? It’s no longer: “Your problem: here’s the Troika.”
DM: And we will send you the bill as well! So that’s the positive scenario. The interruption of “business as usual” gives way to new policies and new possibilities for Europe and beyond. What’s the other option?
YV: Well, we humans – and we Europeans, in particular – love to miss fantastic opportunities and end up with dystopian outcomes instead. It’s very likely that we will encounter the same recalcitrance by the same set of European ordoliberals, who will keep putting roadblocks in the way of moves toward a genuine, democratic federalism.
DM: Obviously, such a roadblock will have a disproportionate impact on the southern member states of the European Union. What do you think the impact of this particular trauma will have on, say, Italy – a founding member of the European Union, and a crucial part of Europe’s emotional hinterland?
YV: Every time there is a crisis in Europe, Italian growth rates fall. Every time there is a problem, Italy sinks deeper into stagnation – with Salvini waiting in the wings. If Frankfurt, Berlin, and Brussels fail again to move toward the positive scenario, Italy – not just Italy, but all of Europe’s most devastated regions – will move again toward the neo-fascist right. In that case, all bets are off.
This is the endpoint of the negative scenario: a giant domino effect, leading to the disintegration of the European Union. Not that the EU will cease to exist. Only that it will become irrelevant, like the Commonwealth of Independent States.
DM: Oh, I remember the Commonwealth of Independent States very well …
YV: It still exists! It still has an office in Moscow. So the negative scenario is that the European Union will become like the CIS. And that will be music to the ears of the Trumps, Bolsonaros, and Modis of this world. We would move into a transactional, Hobbesian global economy: nasty, brutish, and poor for the majority of people.
My sense is that the period when you could travel, engage, move, we might have reached the end of that open period.

DM: When I was born in Ireland, the country was very poor. And then it became quite wealthy, on the back of the European project, on the back of Europe’s position in the global supply chain, and with a tax policy that attracted lots and lots of capital. My sense is this model might be gone, and this style of globalisation along with it. I fear that the period when you could travel, engage, move – we might have reached the end of that open period. People will say: “This virus came from the cosmopolitan world, from the world of international movement.” Whether it’s right or not, we might begin to blame people. We know that the Black Death resulted in ferocious antisemitism in Europe. People asked: “Who can we blame for this?” And so they blamed the one community that was already in isolation in the ghetto.
This is what terrifies me most, sitting here in the first year of the third decade of the 21st century. What we saw before may come again, and we turn back to Yeats: “Turning and turning in the widening gyre / The falcon cannot hear the falconer; / Things fall apart; the centre cannot hold; / Mere anarchy is loosed upon the world.” I fear now, unless we move quickly and in a new direction, the world that my kids will inherit is going to turn very nasty, indeed. So it’s a clarion call.
YV: The loudest call in a generation. I share all of your concern for the future, although I must challenge the analysis on which it is based. The openness that you describe has always gone hand in hand with severe restriction: Nafta and the US-Mexico border; freedom of movement in Europe and Frontex along the Mediterranean. This is not a contradiction; it is the logic of a system that prizes the movement of capital over the freedom of human beings.
If we fail now to stand together – to rally around a new Bretton Woods, to deliver the investments that humanity and the planet so desperately need – my fear is that this system will only deepen its cruel logic. Surfing on the hose of liquidity unleashed by the policies like quantitative easing, the financial sector will increase its grip on the global economy; bankers are very good at getting rich from such volatility. So now is the time for us, here in Europe as around the world, to mobilise behind this shared vision of a global new deal. Because without it, the walls between us will only get taller and thicker: porous only to the money that flows through them.

Monetary Policy in Times of QE & Coronavirus, a discussion with Yanis Varoufakis organised by Brazil’s CEBRI Institute

Διακήρυξη του ΜέΡΑ25: Παλλαϊκή συστράτευση για να αποτραπεί το 5ο Μνημόνιο – BINTEO

Το φάντασμα του 5ου Μνημονίου πλανάται πάνω από τη χώρα, φέρνοντας μειώσεις μισθών και συντάξεων, περαιτέρω φτωχοποίηση των ήδη φτωχών, και εξανδραποδισμό των μικρομεσαίων. Ταυτόχρονα, παραδίδει στην ολιγαρχία-χωρίς-σύνορα ό,τι απέμεινε από τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της χώρας (αρπακτικά ταμεία, αρπακτικές εξορυκτικές εταιρείες, αρπακτική διαπλοκή).
Στον Καιρό του Κορωνοϊού, μπροστά στο φάσμα της νέας οικονομικής κατάρρευσης και του νέου εκτροχιασμού του Χρέους, ο ενστερνισμός από τον κ. Μητσοτάκη του αιτήματος για ευρωομόλογο ήταν η «Τελευταία Μπλόφα» του. Όταν του το αρνήθηκαν, απλώς το «ξέχασε» και, έτσι, έστρωσε το δρόμο για την απάνθρωπη Νέα Λιτότητα, που θα φέρει το 5ο Μνημόνιο από τα μέσα του 2021 και για χρόνια πολλά.
Από σήμερα, όλοι οι χειρισμοί της κυβέρνησης στοχεύουν μόνο και μόνο σε εκλογική νίκη, την οποία θα προσπαθήσει να υφαρπάξει από το λαό πριν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν τη λεηλασία που σχεδιάζει για λογαριασμό της παρασιτικής ολιγαρχίας.

 

Η μετά μετά-τον-κορωνοϊό εποχή απαιτεί Ενότητα κι Αγώνα. Για αυτό, το ΜέΡΑ25 καλεί τους πολίτες σε παλλαϊκή συστράτευση στη βάση συμφωνίας που περιλαμβάνει επτά σημεία:


ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ: Βέτο σε κάθε Eurogroup και Σύνοδο Κορυφής, έως ότου αναδιαρθρωθεί βαθιά το ελληνικό δημόσιο χρέος και προχωρήσει, στην πράξη, ο επιμερισμός των βαρών της Κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο


ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ: Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών που βάζει τέλος στο σχέδιο «Ηρακλής», καταργώντας τον ζωτικό χώρο των αρπακτικών ταμείων και εξασφαλίζοντας, έτσι, τη δίκαιη προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων


ΤΡΑΠΕΖΕΣ-ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ: Οι ελληνικές τράπεζες πτώχευσαν και πάλι. Αυτή τη φορά δεν θα επιτρέψουμε να τους δοθεί δημόσιο χρήμα, χωρίς: (α) την κρατικοποίησή τους και (β) το σπάσιμο του τραπεζικού μονοπωλίου στις ηλεκτρονικές πληρωμές, μέσω της ίδρυσης Δημόσιου Συστήματος Ηλεκτρονικών Πληρωμών· σύστημα που θα επιτρέπει τις δωρεάν συναλλαγές, χωρίς τραπεζική διαμεσολάβηση.


ΕΡΓΑΣΙΑ: Καθιέρωση Αξιοπρεπούς Βασικού Εισοδήματος για όλους, άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων, και Συλλογικές Συμβάσεις για όλους


ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ: Άμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα


ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ: Τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης


ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: Άμεση κατάργηση όλων των «κλειστών κέντρων» συγκέντρωσης των μεταναστών


Το 2010, η κοινωνία μας βρέθηκε απροετοίμαστη. Αιφνιδιάστηκαν οι πολίτες και υπέκυψαν στην ενορχηστρωμένη επίθεση της τρόικας και το όργανο βασανισμού της, το 1ο Μνημόνιο.
Το 2020 πια γνωρίζουμε. Αυτή τη φορά «άγνοια» δεν συγχωρείται. Οφείλουμε εγκαίρως να προετοιμάσουμε, ενωμένοι, τον αγώνα για την αποτροπή του 5ου Μνημονίου.

Ο Γιώργος Αυγερόπουλος στο ΜέΡΑ-TV

Μετά τον Κώστα Γαβρά, και το θρυλικό “Κόκκινο Γάντι”, τη Λίτσα Αλεξάκη, μια από τις θρυλικές καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών που έγιναν σύμβολα του αγώνα εναντίον της τρόικας (εξωτερικού και εσωτερικού), συνομίλησα με τον ΓΙΩΡΓΟ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟ στην Σαββατιάτικη εκπομπή του ΜέΡΑ-TV ‘Κατάσταση Πολιορκίας’. Μιλήσαμε προσωπικά, πολιτικά, για τις καταβολές του, το πέρασμα από τη δημοσιογραφία στην Οπτικο-ακουστική Ιστορία, και βέβαια το Αγορά Ι, ΙΙ και, ίσως, ΙΙΙ. 

The new austerity tsunami about to hit Greece, Italy et al – EURONEWS (VIDEO)

In conversation with Stephanie Kelton on Money and Progressive Politics, on DiEM-TV’s ANOTHER NOW – Ep.3, 27 APR 2020

A week or so ago, Arundhati Roy wrote in, of all places the Financial Times, the following beautiful lines. I can think of no better way to explain why envisioning ANOTHER NOW is ever so important:  “Our minds are still racing back and forth, longing for a return to “normality”, trying to stitch our future to our past and refusing to acknowledge the rupture. But the rupture exists. And in the midst of this terrible despair, it offers us a chance to rethink the doomsday machine we have built for ourselves. Nothing could be worse than a return to normality. Historically, pandemics have forced humans to break with the past and imagine their world anew. This one is no different. It is a portal, a gateway between one world and the next. We can choose to walk through it, dragging the carcasses of our prejudice and hatred, our avarice, our data banks and dead ideas, our dead rivers and smoky skies behind us. Or we can walk through lightly, with little luggage, ready to imagine another world. And ready to fight for it.” Today, tonight here in Europe, I have the honour to host Stefanie Kelton who will help us imagine this Other World, this Other Now.
For previous episodes with Johann Hari and Roget Waters, click here.

 

 

Tι δεν ήθελαν να ακούσουν οι πολίτες την 25/4 στη Βουλή; Για τον ΗΡΑΚΛΗ και τα 12 δις που ετοιμάζονται να δώσουν στα αρπακτικά