Yanis Varoufakis's Blog, page 15

Review of TECHNOFEUDALISM – Christopher Pollard in ‘The Conversation’

Yanis Varoufakis grew up during the Greek dictatorship of 1967-1974. He later became an economics professor and was briefly Greek finance minister in 2015. His late father, a chemical engineer in a steel plant, instilled in his son a critical appreciation of how technology drives social change. He also instilled him with a belief that capitalism and genuine freedom were antithetical – a leftist politics that made his father a political prisoner for several years during the “junta”, as they called it.In 1993, when he first got the internet, Varoufakis’s father posed a “killer question” to his son: “now computers speak to each other, will this network make capitalism impossible to overthrow? Or might it finally reveal its Achilles heel?” Varoufakis has been mulling it over ever since.Though, sadly, it is now too late to explain to his father in person, Varoufakis’s new book Technofeudalism: What Killed Capitalism answers the question in the form of an extended reflection addressed to his father.“Achilles heel” was on the right track. In his striking response, Varoufakis argues that we no longer live in a capitalist society; capitalism has morphed into a “technologically advanced form of feudalism”.Rent over profitTraditional capitalists are people who can use capital – defined as “anything that can be used to produce saleable goods” (such as factories, machinery, raw materials, money) – to coerce workers and generate income in the form of profits. Such capitalists are clearly still flourishing, but Varoufakis argues they are not driving the economy in the way they used to.“In the early 19th century,” he writes, many feudal relations remained intact, but capitalist relations had begun to dominate. Today, capitalist relations remain intact, but techno-feudalist relations have begun to overtake them.Traditional capitalists, he proposes, have become “vassal capitalists”. They are subordinate and dependent on a new breed of “lords” – the Big Tech companies – who generate enormous wealth via new digital platforms. A new form of algorithmic capital has evolved – what Varoufakis calls “cloud capital” – and it has displaced “capitalism’s two pillars: markets and profits”.Markets have been “replaced by digital trading platforms which look like, but are not, markets”. The moment you enter amazon.com “you exit capitalism” and enter something that resembles a “feudal fief”: a digital world belonging to one man and his algorithm, which determines what products you will see and what products you won’t see.If you are a seller, the platform will determine how you can sell and which customers you can approach. The terms in which you interact, share information and trade are dictated by an “algo” that “works for [Jeff Bezos’] bottom line”.The capitalists who rely on this mode of selling are granted access to the digital estate by its virtual landowners, the Big Tech companies. And if “vassal capitalists” don’t abide by the laws of the estate, they are kicked out – removed from Apple’s App Store or Google’s search index – with disastrous consequences for their business.Access to the “digital fief” comes at the cost of exorbitant rents. Varoufakis notes that many third-party developers on the Apple store, for example, pay 30% “on all their revenues”, while Amazon charges its sellers “35% of revenues”. This, he argues, is like a medieval feudal lord sending round the sheriff to collect a large chunk of his serfs’ produce because he owns the estate and everything within it.This is not extracting profit through the production or provision of goods and services, as these platforms are not a “service” in the sense in which the term is used in economics. They are extracting rents in the form of the huge cuts they take from the capitalists on their platforms.There is “no disinterested invisible hand of the market” here. The Big Tech platforms are exempted from free-market competition. Their owners – “cloudalists” – increase their wealth and power at a dizzying pace with each click, exploiting a new form of rent-seeking made possible by the new algorithmically structured digital platforms. Parasitic on capitalist production, they are now dominating it. Read more: Yanis Varoufakis: from accidental economist to finance minister Cloud serfsBut something even more transformative has happened, Varoufakis argues.Even though most of us are regularly interacting with capitalists and earning wages via our labour, now, for the first time in history, all of us contribute to “the wealth and power of the new ruling class” through our “unpaid labour”.Every time we use our cloud-linked devices – smartphones, laptops, Alexa, Google Assistant, Siri – we replenish the capital of the Big Tech cloudalists. This in turn increases their capacity to generate more wealth. How? We train their algorithms, which train us, to train them, and so on, in a feedback loop whose goal is to shape our desires and behaviour. They are “selling things to us while selling our attention to others”.This interaction, Varoufakis insists, is not taking place as any kind of market exchange, such as wages being paid by a capitalist to a group of workers. In this interaction, we are all high-tech “cloud serfs”.The new advertising men of the postwar world, portrayed in the series Mad Men (Yanis is clearly a fan), thought television was amazing because of its power to deliver audiences to advertisers. They could innovate “attention-grabbing” ways of “manufacturing” consumer desires – and it was delivered free-to-air!But, Varoufakis emphasises, the ad men of the previous century could never have imagined the development of something like Amazon’s Alexa: a digital network learning “at lightning speed”, via the input of millions of people, how to train us. It is shaping our desires and behaviours in a process of perpetual reinforcement. Our experience and reality are increasingly algorithmically curated. And due to the incredible ease and utility, the information is all freely given.So the “cloud capital” we are generating for them all the time increases their capacity to generate yet more wealth, and thus increases their power – something we have only begun to realise. Approximately 80% of the income of traditional capitalist conglomerates go to salaries and wages, according to Varoufakis, while Big Tech’s workers, in contrast, collect “less than 1% of their firms’ revenues”.Quantitative easingSo how did this dystopian turn happen without us really noticing the change? Varoufakis’s story is detailed, but he emphasises two main drivers.First, the “internet commons” of Web 1.0 transformed into Web 2.0, privatised by American and Chinese Big Tech.Second, the colossal sums of central bank money that were supposed to refloat our economies in the aftermath of the 2008 Global Financial Crisis (GFC) – a process known as “quantitative easing” – were lent out to big business. Coupled with “austerity” economics for the many, this “murder[ed] investment” and led to what Varoufakis calls “gilded stagnation”.Much of the central bank money, particularly following another round of quantitative easing during the COVID pandemic, made its way to the Big Tech companies. Their share prices soared to astronomical levels.The “world of money” was decoupled from the “real economy” where most of us live and work. In an environment where profit became “optional”, loss-making Big Tech companies run by “intrepid and talented entrepreneurs” chose to build up their cloud capital.So along with markets being steadily replaced by digital platforms, central bank money displaced private profits as the fuel that “fire[s] the global economy’s engine”. Intended by G7 central bankers and their presidents and prime ministers to “save capitalism”, it has unintentionally helped finance the emergence of a new form of capital (cloud capital) and a “new ruling class”.GFC: the turning pointSo why was the GFC such a pivotal point? Varoufakis has a lot to say. Here’s a brief sketch. (Bear with me!)Crucial changes had taken place in our economies since the rise of large corporations in industry and banking, which grew ever bigger over the course of the 20th century, eventually becoming global in scale.The Bretton Woods international financial system – designed to prevent the “greed-fuelled recklessness” that led to the 1929 crash, the Great Depression and a world war – was abolished in 1971. From the 1970s, economies were progressively deregulated and free-market policies were increasingly enthusiastically practised, leading to a new “financialised” version of capitalism.This was facilitated by the suppression of workers’ wages and bargaining power. The weakened state was progressively captured by lobbyists for the interests of big business. And the hegemony of the US dollar in the global system led to a “tsunami” of dollars pouring back into US markets from Europe, Japan, and later China, “[enriching] America’s ruling class, despite its [large trade] deficit”.By the new millennium, this had led to an orgy of speculation and, by 2007, the financiers, using “computer-generated complexity” to obscure the “gargantuan risks”, had “placed bets worth ten times more than humanity’s total income”.The new version of capitalism was failing. But it had grown to such scale and in such a complex, integrated “globalised” way that the banks and insurance companies were “too big to fail”. Their collapse in 2008 would have taken down the US banking system, and the rest of the world with it. Their hubris was thus “rewarded with massive state bailouts”.What could have happened, as in Sweden in the 1990s, was to “kick out” the bankers, nationalise the banks, appoint new directors and, years later, sell them to new owners – thus saving the banks, but not the bankers.What happened instead was that bankers, handed large bailouts, did not direct the money to where it was most needed. Neither punished nor chastened, they sent it straight to Wall Street. And there it stayed. Combined with the profits sent to Wall Street from the rest of the world, it eventually caused an “everything rally” that went on for over a decade.This ultimately helped fuel the development of the cloud capital that has overtaken capitalism. And every time we use our devices, we contribute to its value. The more we transact via platforms, the further we move away from an economic system primarily driven by markets and profits, and the more power concentrates “in the hands of even fewer individuals” – a “tiny band of multi-billionaires residing mostly in California or Shanghai”. Read more: ‘Greed is amoral’: how Wall Street supermen cashed in on pandemic misery and chaos A tech-driven economic revolutionVaroufakis suggests his theory helps us better understand extreme wealth inequalities, the “atrophied democracies” and “poisoned politics” of the West, geopolitics (he interprets the United States and China as two rival “super cloud fiefs”), the stalling of the green energy revolution, and more.For Varoufakis, we are not just living through a tech revolution, but a tech-driven economic revolution. He challenges us to come to terms with just what has happened to our economies – and our societies – in the era of Big Tech and Big Finance.The first decades of the 21st century have brought challenges that we are still struggling to come to grips with. One thing is for sure – we have no hope of improving things without properly understanding our predicament.This book is a welcome contribution towards that task. A technofeudalist age, Varoufakis argues, is not inevitable. Despite the difficulties we face, we have the agency to reject “techno dystopia” and structure our institutions in ways that more meaningfully embody freedom and democracy.Towards the end of Technofeudalism, Varoufakis canvasses some proposals, drawn from his earlier book Another Now (2020), for how to address these issues. These include ending the cloudalists faux “free service” model and replacing it with a universal micro-payment model, instituting a Bill of Digital Rights, and using digital technology to “democratise companies” (with decisions being taken collectively by “employee-shareholders”).Varoufakis also proposes to “democratise money”. This plan would involve central banks issuing digital wallets, a universal basic income, reconfiguring “the central bank’s ledger” in the direction of a “common payment and savings system”, and abolishing the current capacity of private banks to “create money”.The proposals are pretty radical, but I think Varoukais would say they are as radical as the times require them to be.

For the site of The Conversation, where this review was first published, click here.

The post Review of TECHNOFEUDALISM – Christopher Pollard in ‘The Conversation’ appeared first on Yanis Varoufakis.

Η Big Tech δεν μπορεί να “ρυθμιστεί”. Μόνο να κοινωνικοποιηθεί! – NEWS24|7

Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία σχεδιάστηκε, αρχικά, για να προστατεύσει τους καταναλωτές από τις υπερβολικές τιμές των μονοπωλίων. Προφανώς, κάτι τέτοιο είναι εκτός θέματος στην περίπτωση των υπηρεσιών της Big Tech, οι οποίες και δωρεάν είναι και προσφέρονται άπλετα σε κάθε χρήστη που τις θέλει.Από την αυγή του καπιταλισμού, εταιρείες-μαμούθ κυριαρχούν. Τι το καινούργιο φέρνει η Big Tech; Σε τι πραγματικά διαφέρουν οι Google, Amazon, Meta από την Standard Oil της δεκαετίας του 1920, την IBM της δεκαετίας του 1970 ή τη Walmart πιο πρόσφατα; Αν δεν διαφέρουν ουσιαστικά, τότε κατανοώ την συγκρατημένη αισιοδοξία όσων πιστεύουν πως κι η Big Tech μπορεί να ρυθμιστεί -να της μπουν, σε κάποιο βαθμό, τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι όπως συνέβη με μεγάλα τραστ στις ΗΠΑ μετά την νομοθέτηση του Νόμου Sherman το 1890– ακριβώς δηλαδή αυτό που πασχίζει να πετύχει, κόντρα στην Amazon και άλλα μεγαθήρια της Big Tech, η Lina Khan, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου (FTC) των ΗΠΑ. Όμως, οι ελπίδες αυτές είναι φρούδες. Κι αυτό επειδή η Big Tech διαφέρει τόσο ριζικά από τα παραδοσιακά τραστ, τα καρτέλ και τα μονοπώλια που καμία ρυθμιστική αρχή δεν μπορεί, ούτε καν θεωρητικά, να τα βάλει μαζί τους.Η ελεγειακή περιγραφή του Άνταμ Σμιθ μιας γειτονιάς ή κωμόπολης όπου οικογενειακές επιχειρήσεις (κρεοπωλεία, αρτοποιεία, ζυθοποιεία κλπ) προάγουν το δημόσιο συμφέρον μέσω ενός υγειούς, ηθικού ανταγωνισμού, ποτέ δεν είχε την παραμικρή σχέση με τον υπαρκτό καπιταλισμό. Από την αρχή του καπιταλισμού, κάθε κλάδος (από τις μεταφορές, την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες μέχρι τα φάρμακα και τα απορρυπαντικά) γρήγορα εξελίχθηκε σε καρτέλ γιγαντιαίων ομίλων. Που και που, περιστασιακά, υπήρξαν πολιτικοί και κρατικοί λειτουργοί που βρήκαν το σθένος να θεσπίσουν και να επιβάλουν αντιμονοπωλιακή νομοθεσία, ακόμα και να «σπάσουν» κάποια από αυτά τα μονοπώλια (π.χ. Standard Oil, ΑΤ&Τ, ΙΒΜ). Γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τη Big Tech; Τι την καθιστά μοναδική;Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία σχεδιάστηκε, αρχικά, για να προστατεύσει τους καταναλωτές από τις υπερβολικές τιμές των μονοπωλίων – τα οποία τις πετύχαιναν μειώνοντας την παραγωγή έως ότου η τιμή σκαρφαλώσει στο επίπεδο που μεγιστοποιούσε το κέρδος του μονοπώλιου σε βάρος των καταναλωτών και των εργαζομένων (των οποίων η απασχόληση μειωνόταν παράλληλα με την παραγωγή). Προφανώς, κάτι τέτοιο είναι εκτός θέματος στην περίπτωση των υπηρεσιών της Big Tech, οι οποίες και δωρεάν είναι και προσφέρονται άπλετα σε κάθε χρήστη που τις θέλει.Πράγματι, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούσβελτ αποφάσισε να τα βάλει με τον Ροκφέλερ σπάζοντας την Standard Oil σε πολλές, ανεξάρτητες, εταιρείες, το εγχείρημα ήταν τεχνικά απλό, αν και πολιτικά ιδιαίτερα τολμηρό. Αλλά πώς μπορεί κανείς να «σπάσει» την Amazon, το Facebook, το Paypal ή ακόμα και την Airbnb, την Tesla ή την Starlink; Αν μια κυβέρνηση προσπαθούσε, θα ερχόταν αντιμέτωπη με εξαγριωμένους χρήστες, για τους οποίους η παγκόσμια εμβέλεια αυτών των πλατφορμών είναι ο λόγος που τις χρησιμοποιούν.Αναφέρθηκα πριν στις δωρεάν υπηρεσίες που μας προσφέρουν οι Google, Facebook, Tiktok κλπ. Το ότι είναι δωρεάν για εμάς σημαίνει ότι δεν είμαστε εμείς, ως χρήστες, οι πελάτες τους. Πελάτες τους είναι οι επιχειρήσεις που αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τους αλγόριθμους της Big Tech για να προσεγγίζουν εμάς, τους χρήστες των υπηρεσιών. Όταν η Amazon χρεώνει υπέρογκα ποσά (έως και 40% της τιμής πώλησης) σε μια επιχείρηση από την οποία αγόρασες ένα ποδήλατο ή ένα γκάτζετ, ουσιαστικά αποσπά από αυτήν μια μορφή γεωπροσόδου, όπως κάνει ο γαιοκτήμονας από τον κολλήγο που δουλεύει την γη. Μόνο που δεν είναι ακριβώς γεωπρόσοδος αλλά… νεφοπρόσοδος: ένα νοίκι για πρόσβαση στο υπολογιστικό νέφος-φέουδο της Amazon.Αν, σε αυτό το σκηνικό, η αμερικανική κυβέρνηση πάει να τα βάλει με την Amazon για να προστατεύσει τις επιχειρήσεις (το παραδοσιακό κεφάλαιο) τις οποίες εκμεταλλεύεται η Amazon, τότε θα βρει αντίπαλο την κοινή γνώμη (τα εκατομμύρια των χρηστών τους οποίους η Amazon, κι η Big Tech γενικότερα, κινητοποιούν εναντίον της κυβέρνησης). Πρόκειται για μεγάλο πρόβλημα που δεν αντιμετώπισε, στην κόντρα του με τον Ροκφέλερ ο Θίοντορ Ρούσβελτ. Και νάταν μόνο αυτό! Η εξαιρετική δύναμη της Big Tech οφείλεται και σε κάτι άλλο, σε κάτι ακόμα πιο ενισχυτικό για αυτήν.Σε αυτό το σημείο αξίζει μια διευκρίνιση: Η Big Tech δεν πρέπει να συγχέεται με την High Tech. Κατασκευαστές βιομηχανικών ρομπότ, όπως η ABB, η Kuka, η Kawasaki και η Yaskawa, παράγουν υπέροχα τεχνολογικά θαύματα, αλλά δεν έχουν την εξουσία που έχει η Big Tech πάνω μας. Στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, με τους ασυναγώνιστους υπολογιστές της η IBM καταδυνάστευε τόσο τον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα. Η AT&T μονοπωλούσε σχεδόν ολοκληρωτικά τις τηλεφωνικές υπηρεσίες (μέχρι που οι ρυθμιστικές αρχές έσπασαν το μονοπώλιό της το 1984). Αλλά ούτε η IBM ούτε η AT&T είχαν την εξουσία που σήμερα έχει η Big Tech πάνω μας.Ένας λόγος είναι οι κολοσσιαίες «οικονομίες δικτύου» των διαδικτυακών εταιρειών τύπου WhatsApp, TikTok κλπ. Πιο συγκεκριμένα, με κάθε νέο χρήστη που προσελκύουν, η αξία των υπηρεσιών που σου προσφέρουν (ως παλαιότερο χρήστη) αυξάνεται (π.χ., όταν μπαίνουν κι άλλοι φίλοι σου στο WhatsApp, η αξία της εφαρμογής αυτής μεγαλώνει για σένα). Αυτό δεν ίσχυε για την ΙΒΜ (π.χ., όταν κάποιος άλλος αγόραζε έναν υπολογιστή ΙΒΜ αυτό δεν σου επέτρεπε να κάνεις περισσότερα πράγματα με τον δικό σου ΙΒΜ). Όσο για την περίπτωση της AT&T, διατηρούσε την κυριαρχία επί των πελατών της χρεώνοντας πιο πολλά για κλήση σε πελάτες άλλων εταιρειών. Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει το κράτος για να της στερήσει αυτή την κυριαρχία ήταν να περάσει νόμο που επιβάλει την λεγόμενη «διαλειτουργικότητα»: ίδιες τιμές για κλήσεις σε πελάτες άλλων εταιριών. Κάτι που είναι αδύνατον να επιβληθεί στο Χ (Twitter) του Ίλον Μασκ ή στο Facebook του Τζούκερμπεργκ; Γιατί αδύνατον; Επειδή αντίστοιχη νομοθεσία επιβολής της διαλειτουργικότητας θα σήμαινε πως το κράτος τους επιβάλει να μπορείς να μεταφέρεις όλες σου τις αναρτήσεις, τις φωτογραφίες, τα βίντεο, τους φίλους και τους ακολούθους σου από το X και το Facebook απρόσκοπτα σε μια άλλη πλατφόρμα (ας πούμε, το Mastodon) – κάτι τεχνικά αδύνατο, σε αντίθεση με την απλή διαδικασία να επιτρέπεται στους πελάτες της AT&T να καλούν τους πελάτες της Verizon χωρίς επιπλέον χρέωση.Ακόμη κι αυτό, όμως, (η τεχνική δυσκολία επιβολής της διαλειτουργικότητας η οποία θα έπληττε την μεγάλη εξουσία της Big Tech πάνω μας) δεν είναι η βασική πηγή της εξουσίας της πάνω μας. Μια σύγκριση με τα παραδοσιακά τραστ ή μονοπώλια βοηθά να καταλάβουμε την μοναδικότητα της εξουσίας της Big Tech: Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η IBM μονοπωλούσε τα υπολογιστικά μέσα με τρόπο που διέφερε ελάχιστα από μονοπωλιακή θέση της Standard Oil ή το μονοπώλιο που είχε το καρτέλ του Ντιτρόιτ στην αμερικανική αγορά αυτοκινήτων. Εκείνο που διαφοροποιεί την Big Tech «γεννήθηκε» τη στιγμή που τα μηχανήματά της απέκτησαν την ικανότητα να επηρεάζουν τον νου μας άμεσα, αυτοματοποιημένα, αλγοριθμικά. Όχι, νεφοκεφάλαιο, όπως ονομάζω τα μηχανήματα της Big Tech δεν απέκτησαν «συνείδηση» (αντίθετα με τον υπερυπολογιστή Skynet στον «Εξολοθρευτή»)! Όχι, έκαναν κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: Με τη βοήθεια έξυπνων αλγορίθμων, μεταμορφώθηκαν από παραχθέντα μέσα παραγωγής σε παραχθέντα μέσα τροποποίησης της συμπεριφοράς μας.Για σκεφτείτε το: Ως καταναλωτές, το νεφοκεφάλαιο της Big Tech (π.χ. η Alexa της Amazon, η Siri της Apple, ο Google Assistant) μας εκπαιδεύει να το εκπαιδεύουμε να μας προσφέρει καλές συστάσεις για βιβλία, ταινίες, εστιατόρια αλλά και, στη συνέχεια, για σχεδόν ο,τιδήποτε αγοράζουμε. Έτσι, κερδίζει την εμπιστοσύνη μας και, αμέσως, μας πουλάει τα προϊόντα που (μας έπεισε ότι θέλουμε) απευθείας σε εμάς, παρακάμπτοντας όλες τις αγορές. Αυτό δίνει τη τεράστια δύναμη στους ιδιοκτήτες του νεφοκεφαλαίου (στους ιδιοκτήτες της Big Tech) να χρεώνουν τους παραγωγούς προϊόντων προσόδους (ενοίκια πρόσβασης στην Amazon, για παράδειγμα). Στο μεταξύ, εμείς, οι χρήστες, δουλεύουμε δωρεάν (με κάθε scroll, like, share ή σχόλιο) για να αναπληρώνουμε το νεφοκεφάλαιό τους. Όσο για τους προλετάριους στα εργοστάσια και τις αποθήκες, είναι κι αυτοί συνδεδεμένοι με το ίδιο νεφοκεφάλαιο, με συσκευές που φοράνε στον καρπό και τους οδηγούν, σαν ρομπότ, να εργάζονται ταχύτερα υπό το άγρυπνο μάτι του αλγόριθμου.Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, το οποίο ονομάζω τεχνοφεουδαρχία, οι ρυθμιστικές αρχές έχουν ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης προς το συμφέρον μας επειδή έχουμε χάσει τον πλήρη έλεγχο του νου μας! Κάθε προλετάριος «καλωδιώνεται» με, και «διοικείται» από, το νεφοκεφάλαιο κατά τις εργάσιμες ώρες. Κάθε παραγωγός που πρέπει να έχει πρόσβαση στο νεφοκεφάλαιο για να πουλάει τα προϊόντα του, μεταλλάσσεται σε υποτελή της Big Tech την οποία «χρυσώνει» με τεράστιες προσόδους-νοίκια. Όλοι μας εργαζόμαστε (χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε) για να αναπαράγουμε το νεφοκεφάλαιο της Big Tech. Κι έτσι, την ώρα που οι ιδιωτικοποιήσεις μας στερούν καθημερινά πρόσβαση στα κοινά αγαθά (από το νερό, την Παιδεία, την Υγεία μέχρι και την Φύση), η Big Tech προχωρά στην ιδιωτικοποίηση του νου μας.Τι να μας κάνει μια ρυθμιστική αρχή μπροστά σε αυτό τον νέο Επικυρίαρχο, στην Big Tech; Όσο καλοπροαίρετες κι αν είναι οι ρυθμιστικές αρχές, είναι – και πάντα θα είναι – εκτός θέματος. Τί πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε; Για να ανακτήσουμε τον έλεγχο του νου μας, η μόνη λύση είναι η συλλογική ιδιοκτησία – η κοινωνικοποίηση – του νεφοκεφάλαιου της Big Tech. Είναι ο μόνος τρόπος να μετατρέψουμε το νεφοκεφάλαιο από παραχθέν μέσο τροποποίησης της συμπεριφοράς μας (υπέρ των λίγων) σε παραχθέν μέσο συνεργασίας και χειραφέτησης (των πολλών). Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό. Αλλά είναι σίγουρα λιγότερο ουτοπικό από το να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις… ρυθμιστικές αρχές.

Το πιο πάνω άρθρο αποτελεί απόδοση  της  μηνιαίας στήλης  του Γιάνη Βαρουφάκη στο Project Syndicate

Για την σελίδα του NEWS24|7 πατήστε εδώ.

The post Η Big Tech δεν μπορεί να “ρυθμιστεί”. Μόνο να κοινωνικοποιηθεί! – NEWS24|7 appeared first on Yanis Varoufakis.

Discussing TECHNOFEUDALISM on ABC-tv THE DRUM with Ellen Fanning and panel

Interviewed by Ellen Fanning on ABC-tv The Drum on my new book TECHNOFEUDALISM: What killed capitalism. A 20 minute-long discussion involving a diverse panel.Technofeudalism: What Killed Capitalism by Yanis Varoufakis is published by Bodley Head 

The post Discussing TECHNOFEUDALISM on ABC-tv THE DRUM with Ellen Fanning and panel appeared first on Yanis Varoufakis.

The big idea: has the digital economy killed capitalism? – The Guardian

Enter Amazon and you have exited capitalism. Despite all the buying and the selling that goes on there, you have entered a realm that can’t be thought of as a market, not even a digital one.” When I say this to people, which I frequently do in lectures and debates, they look at me as they would a madman. But once I start explaining what I mean, their fear for my sanity soon turns into fear for us all.

Imagine the following scene, straight out of the science-fiction storybook. You are beamed into a town full of people going about their business, trading in gadgets, clothes, shoes, books, songs, games and movies. At first, everything looks normal. Then you begin to notice something odd. It turns out that all the shops, indeed every building, belong to a chap called Jeff. He may not own the factories that produce the stuff sold in his shops, but he owns an algorithm that takes a cut for each sale and he gets to decide what can be sold and what cannot.If that were all, the scene would evoke an old western in which a lonesome cowboy rides into town to discover that a podgy strongman is in charge of the saloon bar, the grocery store, the post office, the railway, the bank and, naturally, the sheriff. Except that isn’t all. Jeff owns more than the shops and the public buildings. He also owns the dirt you walk on, the bench you sit on, even the air you breathe. In fact, in this weird town everything you see (and don’t see) is regulated by Jeff’s algorithm: you and I may be walking next to each other, our eyes trained in the same direction, but the view provided to us by the algorithm is entirely bespoke, carefully curated according to Jeff’s priorities. Everyone navigating their way around Amazon – except Jeff – is wandering in algorithmically constructed isolation.

Jeff grants vendors digital fiefs, for a fee, then leaves his algo-sheriff to police and collect

This is no market town. It is not even some form of hypercapitalist digital market. Even the ugliest of markets are meeting places where people can interact and exchange information reasonably freely. In fact, it’s even worse than a totally monopolised market – there, at least, the buyers can talk to each other, form associations, perhaps organise a consumer boycott to force the monopolist to reduce prices or improve quality. Not so in Jeff’s realm, where everything and everyone is subject not to the disinterested invisible hand of the market but to an algorithm that works for Jeff’s bottom line and dances exclusively to his tune.If this isn’t scary enough, recall that it is the same algorithm that, via Alexa, has trained us to train it to manufacture our desires. The mind rebels at the extent of the hubris. The same algorithm that we help train in real time to know us inside out, both modifies our preferences and administers the selection and delivery of commodities that will satisfy these preferences. It is as if a subliminal advertising guru could not only implant in us desires for specific products, but had attained the superpower instantly to deliver said products to our doorstep, bypassing any potential competitor, all in the interest of bolstering the wealth and power of a chap called Jeff.Such concentrated power should scare the living daylights out of the liberally minded. Anyone committed to the idea of the market (not to mention the autonomous self) should recognise that what we’re witnessing is its death knell. It should also shake market sceptics, socialists in particular, out of the complacent assumption that Amazon is bad because it is a capitalist market gone berserk. Actually, it’s something worse than that.“If it ain’t a capitalist market, what in the sweet Lord’s name are we stepping into when we enter Amazon.com?” a student at the University of Texas once asked me. “A type of digital fief,” I replied. “A post‑capitalist one, whose historical roots remain in feudal Europe.”Under feudalism, the overlord would grant so-called fiefs to subordinates called vassals. These fiefs gave the vassals the formal right to exploit economically a part of the overlord’s realm – to plant crops on it, for example, or graze cattle – in exchange for a portion of the produce. The overlord would then unleash his sheriff to police the fief’s operation and collect what he was owed. Jeff’s relationship with the vendors on Amazon is not too dissimilar. He grants them digital fiefs, for a fee, and then leaves his algo-sheriff to police and collect.Amazon was just the start. Alibaba has applied the same techniques to create a similar digital fief in China. Copycat e-commerce platforms, offering variations on the Amazon theme, are springing up everywhere, in the global south as well as the global north. More significantly, other industrial sectors are turning into digital fiefs too. Take for example Tesla, Elon Musk’s electric car company. One reason financiers value it so much more highly than Ford or Toyota is that its cars’ every circuit is wired into the cloud. Besides giving Tesla the power to switch off one of its cars remotely, if for instance the driver fails to service it as the company wishes, merely by driving around Tesla owners are uploading real-time information (including what music they are listening to) that enriches the company’s cloud-based capital. They may not think of themselves as serfs but, alas, that’s precisely what the proud owners of new, wonderfully aerodynamically gleaming Teslas are.It took mind-bending scientific breakthroughs, fantastical-sounding neural networks and imagination-defying AI programs to accomplish what? To turn workers toiling in warehouses, driving cabs and delivering food into digital proles. To create a world where markets are increasingly replaced by digital fiefs. To force businesses into the role of vassals. And to turn all of us into digital serfs, glued to our smartphones and tablets, eagerly producing the capital that keeps our new overlords on cloud nine.Technofeudalism erects great barriers to mobilisation against it. But it also bestows new power on those who dare dream of a way to topple it – a capacity to build coalitions, organise and take action via the cloud: what I call cloud mobilisation. None of this is either easy or inevitable, but is it harder or less likely than what the miners, the seamstresses and the dockworkers envisioned and sacrificed their lives to achieve in the 19th century? The cloud takes – but the cloud also gives to those who want to reclaim freedom and democracy. It is up to us to prove which is greater. Technofeudalism: What Killed Capitalism by Yanis Varoufakis is published by Bodley Head (£22). To support the Guardian and the Observer order your copy at guardianbookshop.com. Delivery charges may apply.

For the Guardian’s site, where this article was published originally, click here.

The post The big idea: has the digital economy killed capitalism? – The Guardian appeared first on Yanis Varoufakis.

On Israel-Palestine, Ukraine and the Hypocrisy of the West – acTVism Munich

In this episode of The Source, we talk to world-renowned economist and intellectual Yanis Varoufakis about the Israeli-Palestinian conflict and the international developments taking place in the European Union and the United Nations around it. We also explore the question of whether Israel’s 56-year occupation of Palestine and its settlement policy have contributed to the violence in the region. We inquire about concrete steps the Israeli government can take to end the Hamas hostage crisis. Finally, we discuss the war in Ukraine and how to end it, and whether Germany can once again become an economic power while continuing to sanction Russia and import American liquefied natural gas (LNG).

The post On Israel-Palestine, Ukraine and the Hypocrisy of the West – acTVism Munich appeared first on Yanis Varoufakis.

Ψηφιακό €, επενδυτική βαθμίδα & οικονομία, Παλαιστινιακό, ΣΥΡΙΖΑ και, βέβαια, η Επιστροφή του ΜέΡΑ25 – με τον Πάρι Καρβουνόπουλο στο Militaire

Συζήτηση στο militaire.gr, με τον Πάρι Καρβουνόπουλο, για το ψηφιακό ευρώ και την επενδυτική βαθμίδα. Επίσης για όσα τραγικά συμβαίνουν στη λωρίδα της Γάζας και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη ύπαρξης μιας αγωνιστικής Αριστεράς δηλώνοντας πως το ΜέΡΑ25 “Είμαστε εδώ! Μαζί, για την Αριστερά”.

The post Ψηφιακό €, επενδυτική βαθμίδα & οικονομία, Παλαιστινιακό, ΣΥΡΙΖΑ και, βέβαια, η Επιστροφή του ΜέΡΑ25 – με τον Πάρι Καρβουνόπουλο στο Militaire appeared first on Yanis Varoufakis.

«Κυρία φον ντερ Λάιεν, ώρα να παραιτηθείτε!» Υπογράψτε εδώ το ψήφισμα του DiEM25-ΜέΡΑ25

Το DiEM-ΜέΡΑ25 ξεκίνησε συλλογή υπογραφών για την απομάκρυνση της κας Ursula von der Leyen από την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Υπόγραψε εδώ. Ακολουθεί το βίντεο-μήνυμα του Γιάνη Βαρουφάκη προς την κα von der Leyen.Κυρία von der Leyen, τη στιγμή που προσγειωθήκατε στο Τελ Αβίβόχι ως υπέρμαχος του άμεσου τερματισμού των εγκλημάτων πολέμου από όλες τις πλευρές…όχι ως πρέσβειρα της Ειρήνης και της Συμφιλίωσηςόχι ως συνήγορος του Διεθνούς Δικαίουόχι ως άνθρωπος που πιστεύει στην απλή ιδέα ότι η Συνθήκη της Γενεύης είναι η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας στις πιο σκοτεινές της στιγμές.ΑΛΛΑως αρωγός του εγκλήματος πολέμου της στέρησης από δύο εκατομμύρια άμαχους νερού και τροφίμωνως εμψυχωτής μιας πολεμικής αεροπορίας που στοχεύει επίτηδες τα σπίτια των αμάχωνως πλασιέ του εγκλήματος πολέμου της βίαιης μεταφοράς ενός εκατομμυρίου ανθρώπων σε ένα άλλο τμήμα της Γάζας – όπου επίσης βομβαρδίζονται.Εκείνη τη στιγμή, γίνατε το μεγαλύτερο βαρίδι της Ευρώπης.Πάντα γνωρίζαμε για την ανικανότητά σας.Προφανώς νομίζατε ότι ξεχάσαμε πως ο μόνος λόγος που η Άνγκελα Μέρκελ σας έκανε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν επειδή ήθελε να ξεφορτωθεί μια ανίκανη και ημι-διαφθαρμένη Γερμανίδα Υπουργό Άμυνας. Όχι, δεν το ξεχάσαμε.Προφανώς νομίζατε ότι ξεχάσαμε τη διαχειριστική σας ανικανότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ένα καλά καταγεγραμμένο φιάσκο τεραστίων διαστάσεων. Όχι, δεν το ξεχάσαμε.Λοιπόν, την ανικανότητα μπορούμε να την ανεχτούμε. Το να πηγαίνετε όμως σε εμπόλεμη ζώνη για να επικροτήσετε εγκλήματα πολέμου εκ μέρους των Ευρωπαίων, όχι, αυτό δεν το ανεχόμαστε.Είστε ένα όνειδος κι ένα βαρίδι.Είναι καιρός να παραιτηθείτε.Και αφού δεν έχετε την αξιοπρέπεια να παραιτηθείτε, εμείς – το DiEM25-ΜέΡΑ25 – δηλώνουμε ότι, στις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μαζί με εκατομμύρια προοδευτικούς Ευρωπαίους, θα σας στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της ευρωπαϊκής ιστορίας – όπως σας αξίζει.Καληνύχτα κυρία von der Leyen.Συνυπόγραψε εδώ.

The post «Κυρία φον ντερ Λάιεν, ώρα να παραιτηθείτε!» Υπογράψτε εδώ το ψήφισμα του DiEM25-ΜέΡΑ25 appeared first on Yanis Varoufakis.

Sign here DiEM25’s petition: Time for Europe’s greatest liability, Mrs Ursula von der Leyen, to go!

DiEM25-MERA25 has launched a petition for the removal of Mrs Ursula von der Leyen from the Presidency of the European Commission. Below is the text of Yanis Varoufakis’ video message to Ms. von der Leyen. To sign the petition please click here.Mrs von der Leyen, the moment you landed in Tel Aviv, not as a campaigner for an immediate end to war crimes on all sides, not as an ambassador of Peace & Reconciliation, not as an advocate of International Law, not as a believer in the simple idea that the Geneva convention is humanity’s last hope in the darkest of hours BUT INSTEAD as an enabler of the War Crime of denying 2 million non-combatants water and food, as a cheerleader of an air force intentionally targeting people’ σ homes, as a facilitator of the War Crime of transferring a million people to another part of Gaza where they were also bombed – at that moment, you became Europe’s greatest liability.We have always known about your incompetence.You obviously thought that we forgot that the only reason Angela Merkel made you President of the EC was because she wanted to rid herself of an incompetent and semi-corrupt German Defence Minister. We have not forgotten.You obviously thought that we forgot your managerial incompetence during the pandemic, a well-publicised fiasco of enormous proportions. We have not forgotten,Well, incompetence we can tolerate. Flying into a war zone to cheerlead War Crimes on behalf of Europeans we shall not tolerate.You are a disgrace and a liability. It is time for you to resign!And since you do not have the common decency to resign, we – DiEM25 – the Democracy in Europe Movement – state it for the record that, in the forthcoming European Parliament Elections, alongside millions of progressive Europeans, will confine you to the dustbin of Europe’s history – as you so richly deserve.Goodnight Mrs von der Leyen.

The post Sign here DiEM25’s petition: Time for Europe’s greatest liability, Mrs Ursula von der Leyen, to go! appeared first on Yanis Varoufakis.

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τους φοιτητές της ΜΕΘΕΞΗΣ – video

Συζήτηση με τους φοιτητές της ομάδας «Μέθεξη» εφ’ όλης της ύλης. Ακολουθώντας χρονολογική σειρά συζητήσαμε για τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και φτάνουν στο 2015, στις «διαπραγματεύσεις», στο δημοψήφισμα, στα Capital Controls και στη ρήξη με τον Τσίπρα. Μιλήσαμε για το μέλλον του ΜέΡΑ 25 δεδομένης της αποτυχίας εισόδου του στην Βουλή στις τελευταίες εκλογές, αλλά και για την εκλογική ηγεμονία της ΝΔ. Επιπλέον, αναφέρθηκα στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αλλά και στην πρόσφατη επίσκεψή μου στον φίλο του, Julian Assange, ιδρυτή του WikiLeaks, στις φυλακές όπου κρατείται.00:00 – Εισαγωγή
00:56 – Τα αίτια της οικονομικής κρίσης
08:37 – Η διαπραγμάτευση του 2015
26:24 – Η κατάσταση της οικονομίας σήμερα
31:58 – Εκτίμηση για το μέλλον της Ελλάδας
33:39 – ΜέΡΑ 25 & εθνικές εκλογές 2023
40:42 – Το μέλλον του ΜέΡΑ 25
43:15 – Η εκλογική ηγεμονία της ΝΔ
46:44 – Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή Κασσελάκη
52:31 – Ισραήλ – Παλαιστίνη
1:04:55 – Η επίσκεψη στον Julian AssangeΤι είναι η ΜΕΘΕΞΗ:Αποτελεί μια πρωτοβουλία φοιτητών με στόχο τον υγιή πολιτικό και κοινωνικό διάλογο. Ξεκίνησε από δύο συμφοιτητές Νομικής και γρήγορα εξελίχθηκε σε προσπάθεια μιας μεγάλης παρέας. Το σλόγκαν της “Η κοινωνία των ιδεών” συμβολίζει τη συζήτηση με προσωπικότητες από διάφορες πτυχές της κοινωνίας, οι οποίες, συνεισφέρουν το δικό τους λιθαράκι στο δημόσιο διάλογο.Η ομάδα:Πρόδρομος Αβραμίδης
Γεράσιμος Αδαμόπουλος
Γιώργος Γιόβας
Πάνος Γιόβας
Γιάννης Ελευθερίου
Δημήτρης Λιάκης
Λουκάς Μητσάτσος

The post Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τους φοιτητές της ΜΕΘΕΞΗΣ – video appeared first on Yanis Varoufakis.

Στο Al Jazzera: Κανένα έγκλημα πολέμου δεν δικαιολογείται. Όπως δεν δικαιολογείται η υποκρισία της ΕΕ που ακυρώνει την ηθική αξίωση της Ευρώπης να θεωρείται πολιτισμένη

The post Στο Al Jazzera: Κανένα έγκλημα πολέμου δεν δικαιολογείται. Όπως δεν δικαιολογείται η υποκρισία της ΕΕ που ακυρώνει την ηθική αξίωση της Ευρώπης να θεωρείται πολιτισμένη appeared first on Yanis Varoufakis.