Yanis Varoufakis's Blog, page 128

VAROUFAKIS IL DISOBBEDIENTE

Marzo 2017 LA FINANZA RACCONTATA DALLA SUA SCATOLA NERA Mib 0.45%

Il piano del movimento DiEM25 per salvare l’Europa da se stessa: uno European New Deal, con una Banca europea di investimenti dalla quale la Bce comprerebbe i bond, uno European Equity Depository, un Dividendo universale di base al posto del reddito universale. L’ex ministro delle Finanze greco a “i diavoli”: «Non diventeremo un ombrello per politici falliti. Prima o poi cancelleremo i trattati e li sostituiremo con una nuova Costituzione. La tassa di Hamon sui robot? Sciocca».






Riformare l’Europa: come è possibile farlo all’interno della cornice degli attuali trattati, che rispondono a esigenze neoliberali?

Questa domanda trova risposta nel nostro European New Deal, il documento a cui lavoriamo da un anno. È una domanda difficile, ma abbiamo risposte concrete. Penso alla nostra proposta che riguarda una Banca europea degli Investimenti che emetterebbe dei bond che potrebbero essere comprati da coloro che hanno i loro risparmi in banca. [Secondo la proposta dello European New Deal, nel caso in cui la Banca centrale europea sostenesse questa Bei, dagli introiti si ricaverebbe il 5 per cento del Pil europeo, ndr]. Questo progetto, per esempio, si inserisce all’interno nel frame dei trattati, non vìola nessuna regola. Abbiamo una serie di proposte che potrebbero essere messe in pratica domani mattina: l’obiettivo è cambiare così il clima che si respira, stabilizzando l’Europa, creando un terreno di dialogo anche con la Gran Bretagna dopo la Brexit. Poi, sul medio e lungo periodo, c’è un piano per cancellare tutti i trattati.

Come metterete in pratica questo progetto di preciso? Qual è la road map per raggiungere il vostro obiettivo?

Una volta stabilizzata la situazione, semplicemente sostituiremo i trattati europei con una nuova Costituzione.

Chi sosterrà la cancellazione dei trattati insieme a voi? Chi sono e saranno i vostri (potenziali) alleati?

Il nostro è un progetto di lungo periodo: probabilmente prima di arrivare a quel punto verranno creati uno e due nuovi trattati, e poi si procederà alla cancellazione di altri. Come obiettivo a medio termine, abbiamo bisogno della creazione di nuove istituzioni. Per esempio, proponiamo uno European Equity Depository, un fondo comune per l’Europa nella sua totalità, che servirà a finanziare i beni di prima necessità. Una volta che iniziamo a muoverci in quella direzione – e se mai arriveremo a quel punto – allora gli Europei saranno pronti per un processo di intensa riflessione sul futuro che vogliamo: istituire una entità democratica, una federazione, oppure vogliamo tornare agli Stati-nazione?

Cosa vogliono DiEM25 e Yanis Varoufakis?

Sono un federalista, sono per una Federazione democratica europea ovviamente, ma voglio avere questo tipo di confronto. [Mi riferisco a, ndr] una discussione libera e aperta, ma non in tempo di crisi, perché le persone in quei momenti sono incapaci di avere un dialogo senza sopraffazione. Per questo, dunque, prima dobbiamo stabilizzare l’Europa e aiutarla a riprendersi. Così dimostreremmo ai portoghesi, ai greci e ad altri che hanno interessi comuni con chi vive a Berlino o a Milano. Solo allora possiamo impegnarci in un confronto del genere e parlare a tutti i democratici d’Europa.

Con quali interlocutori? La maggior parte dei governi di sinistra d’Europa ha appoggiato misure di austerità. Chi sono, allora, “i democratici” ai quali si riferisce?

Pensiamo all’Italia di oggi. Qual è la percentuale di persone che si sentono realmente rappresentate dai partiti esistenti? La gente può andare a votare, certo, ma ha davvero fiducia nei politici? Credo di no, perché quei partiti non hanno idea di cosa fare quando sono al potere e spesso è Bruxelles a dire loro cosa fare. Dunque, il processo democratico si è già disintegrato, e non mi riferisco solo alla giustizia sociale. Allo stesso tempo ci sono molte persone giovani, intelligenti e colte che non fanno parte di nessun partito politico e che hanno voglia di unirsi a noi. Quindi: chi sono i nostri alleati? Sono loro. Se ci sono politici interessati va bene, ma non abbiamo nessun interesse a diventare un ombrello per politici falliti.

Parliamo di lavoro. Come interpreta le ripercussioni che avrebbe il reddito universale di base, proposto da Benoît Hamon in Francia, sulla centralità del lavoro nella società?

Noi non siamo per il reddito di base universale, ma per un dividendo universale di base. La risposta alla domanda sta proprio nella differenza tra questi. Hamon e altri hanno proposto il primo, ovvero un sistema finanziato attraverso le tasse. Penso che sia un grosso errore. Un reddito di base universale avrebbe ripercussioni negative sul lavoro [e sul welfare], andrebbe a tutti. Primo: c’è chi direbbe perché dare soldi delle tasse ai ricchi? Secondo: fomenterebbe tensione tra chi lavora e chi è disoccupato. Terzo: si creerebbe un’immediata competizione tra il welfare esistente e il reddito di base. Quello su cui vogliamo concentrarci, invece, è il capitale privato da cui le aziende traggono profitto. Per esempio, tutte le volte che cerchiamo qualcosa tramite il nostro cellulare, qualcuno ne trae profitto. Che Apple o Samsung sostengano di possedere il capitale dal quale traggono profitto è osceno, assurdo e sbagliato. Come risolviamo, allora, questo problema? Creando un fondo comune, lo European Equity Depository. Ad ogni aumento del capitale sociale di un’azienda (anche proveniente dall’automazione), una percentuale delle azioni dovrà confluire in questo fondo, che dovrà essere effettivamente socializzato. Questa è solo una parte degli introiti che finanzierebbero lo EED. Tra gli altri ci sono: una percentuale proveniente dalle azioni di ogni offerta pubblica iniziale, ma anche una dai diritti di monopolio. Vogliamo anche che, attraverso questo sistema, parte della proprietà intellettuale venga socializzata. [Il riferimento è a una sorta di “riconversione” dei fondi pubblici che finanziano la ricerca tecnologica nelle aziende e non solo, ndr]. Ma questo è un progetto di lungo periodo.

Cosa intende per lungo periodo? Quanto tempo ci vorrà per realizzare queste proposte?

Non importa esattamente quanto. Ciò che conta è dare il via a questo processo, perché la società sta cambiando e il mondo del lavoro si sta sempre di più automatizzando.

Torniamo al mondo del lavoro, all’automazione e a chi pensa, come Hamon, di tassare i robot. Come interpreta questa questione?

Penso che sia arrivato il momento che il pubblico possa trarre beneficio dall’automazione. Se non ci muoviamo in questa direzione non ci sarà domanda per i prodotti fatti dai robot. La proposta di Hamon è confusa e sciocca. Che cosa è un robot? Come lo si definisce? Come si tassa? Ogni azienda sarà automatizzata, come ho scritto in un articolo su Project Syndicate proprio per smontare questa idea della tassa sui robot. Ogni società, dunque, dovrà in qualche modo contribuire alle quote pubbliche del fondo EED.

In una recente intervista, Lei ha detto di non essere necessariamente pro-Stato. Che applicazione ha questa posizione nelle politiche economiche che propone?

Il punto è non essere pro-Stato, ma ciò non significa essere contro il pubblico. In questo momento e all’interno della nostra proposta, al di là del pubblico o del privato, il dividendo universale di base di fatto crea un altro capitale.

Quindi il punto è la decostruzione del sistema del capitale, così come lo conosciamo?

Sono un socialista, credo certamente nella decostruzione del capitale. Il capitale, però, si sta de-costruendo da solo. Pensiamo all’automazione: essa ucciderà il capitalismo. La combinazione tra internet e la stampante 3D renderà le società praticamente obsolete. Dobbiamo muoverci verso la socializzazione del capitale, questa è l’unica via. Non deve essere per forza una rivoluzione, ma un processo graduale e necessario attraverso un Fondo pubblico. Il problema è che il capitale si sta socializzando comunque, ma non in termini di profitto, il quale resta nelle mani di una ristrettissima cerchia di persone. Dobbiamo invertire questo trend.

Se il piano non dovesse funzionare, vede ancora spazio per una potenziale uscita dall’euro (da sinistra)?

Cosa penso o cosa prevedo? Se continuiamo così succederà, ma come Diem25 rifiutiamo l’opzione di una Lexit, ovvero di una uscita da sinistra. Per questo dobbiamo seguire questo insieme di proposte pratiche e non idealiste.

Η παρουσίαση της Νέας Ευρωπαϊκής Συμφωνίας του DiEM25 & η ανακοίνωση της εκλογικής έκφρασής της το 2019 – Συνέντευξη τύπου στην Ρώμη 24 Μαρτίου 2017

Στις 25 Μαρτίου, την επέτειο των 60 ετών από την Συνθήκη της Ρώμης, το DiEM25 παρουσίασε την πανευρωπαϊκή του ατζέντα οικονομικής & κοινωνικής πολιτικής στην Ρώμη.  Την προηγούμενη μέρα, σε συνέντευξη τύπου στο Κέντρο Ξένων Ανταποκριτών της Ρώμης, οι Γιάνης Βαρουφάκης και Lorenzo Marsili μίλησαν στα μέσα για την ατζέντα αυτή, που το DiEM25 αποκαλεί ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (European New Deal) και προανήγγειλαν την εκλογική έκφρασή της στις κάλπες των ευρωεκλογών του 2019 – ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας τους στην συνέντευξη τύπου:

ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Υπό κανονικές συνθήκες η σημερινή μέρα θα έπρεπε να είναι μέρα γιορτής για την Ευρωπαϊκή Ιδέα και τα επιτεύγματα της ΕΕ. Όμως, οι συνθήκες δεν είναι «κανονικές». Η Ευρωπαϊκή Ιδέα τελεί υπό καθεστώς άτακτης φυγής και η ΕΕ βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αποδόμησης.Παρακολουθώντας στις τηλεοπτικές τους οθόνες τους ηγέτες τους να γιορτάζουν σήμερα τα 60 χρονα της ΕΕ στην Ρώμη οι ευρωπαίοι πολίτες θα έχουν κάθε λόγο να αναρωτιούνται: Τι ακριβώς γιορτάζουν; Την ευρωπαϊκή αποδόμηση, την οποία τώρα κατ’ ευφημισμόν αποκαλούν Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων» ή της «μεταβλητής γεωμετρίας»; Την αδράνειά τους, η οποία θρέφει την κρίση και τον ξενοφοβικό εθνικισμό; Δεν είναι καθόλου προφανές τι ήρθαν να κάνουν στη Ρώμη!

Εμείς, το DiEM25, είμαστε σήμερα εδώ, στην Ρώμη, για συγκεκριμένο λόγο. Είμαστε εδώ για να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα:

Το πρώτο ερώτημα είναι: «Τι πρέπει να γίνει;» Η απάντησή μας δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα υπό την μορφή της Λευκής Βίβλου του DiEM25 με τίτλο ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (EUROPEAN NEW DEAL). Το βράδυ του Σαββάτου στη Ρώμη, την παρουσιάζουμε επίσημα στο Teatro Italia. Είναι το αντίδοτο που προτείνει το DiEM25 στο δόγμα της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative – Δεν Υπάρχει Εναλλακτική) το οποίο παραλύει και καταστρέφει την Ευρώπη.
Το δεύτερο ερώτημα είναι: «Πώς μπορεί να γίνει πραγματικότητα;» Πώς προτείνει το DiEM25 να θέσει την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στην κρίση κάθε ευρωπαίου πολίτη, από την Πορτογαλία μέχρι την Λετονία και από την Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα και, , να την επιβάλει σ΄ ένα κατεστημένο που τελεί υπό μόνιμη άρνηση κάθε εναλλακτικής;

Τι πρέπει να γίνει;

Η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ του DiEM25, περιληπτικά

Πρόκειται για οικονομική και κοινωνική ατζέντα για ολόκληρη την Ευρώπη, όχι μόνο για την Ευρωζώνη και τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ αλλά ακόμα και για χώρες εκτός ΕΕ. Καταδεικνύει πως, από τεχνικής πλευράς, μπορεί να σταθεροποιηθεί και να ξεπεραστεί η οικονομική και κοινωνική κρίση σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα προτού, μεσοπρόθεσμα, δημιουργηθούν οι νέοι θεσμοί που προτείνει με στόχο:

(α) Να μετατρέπεται αυτόματα ο λιμνάζων πλούτος σε καινοτόμες, βιώσιμες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, ιδίως στις περιφέρειες όπου υστερούν

(β) Να παρέχονται Βασικά Αγαθά στους πολίτες κάθε ευρωπαϊκής περιφέρειας που τους προστατεύουν από την αναγκαστική υπο-απασχόληση και την αναγκαστική μετανάστευση παρέχοντάς τους τα απαραίτητα ώστε να παραμείνουν ενεργοί πολίτες στις πατρίδες τους (τοπικές και εθνικές)

(γ) Να ανακατανέμονται οι αποδόσεις του κεφαλαίου και του πλούτου

(δ) Να εκδημοκρατιστεί και εξορθολογιστεί ο σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής

Τέλος, πέραν των πολιτικών που θα έσωζαν την Ευρώπη (και που θα την μεταμόρφωναν έτσι ώστε να της αξίζει να σωθεί), και επειδή γνωρίζουμε καλά πόση αντίσταση θα προβάλει το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο σε οποιαδήποτε ορθολογική ατζέντα, η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ προβλέπει και μηχανισμούς που θα μειώσουν το κόστος μιας κατάρρευσης του ευρώ και της ΕΕ γενικότερα.

Πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα;

Ανοικτό Κάλεσμα του DiEM25 σε πολιτικά κόμματα και στις κοινωνίες των πολιτών ολόκληρης της Ευρώπης

To DiEM25 ιδρύθηκε με την πεποίθηση ότι μια προοδευτική ατζέντα απαιτεί ένα φρέσκο, διεθνικό, πανευρωπαϊκό πολιτικό κίνημα που θα την επιβάλει και θα την εφαρμόσει. Μπορεί να περάσει από τα χαρτιά στην εφαρμογή η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ; Όσο εξαιρετική κι αν είναι ως συλλογή προτάσεων πολιτικής, αν δεν τεθεί υπ’ όψιν των πολιτών στις κάλπες, στην εκλογική διαδικασία, η απάντηση είναι αρνητική. Σημαίνει αυτό πως το DiEM25 μετατρέπεται σε πολιτικό κόμμα έτοιμο να κατέβει σε εθνικές ή ευρωπαϊκές εκλογές;

Όταν ιδρύσαμε το DiEM25 στο θέατρο Volksbühne του Βερολίνου τον Φεβρουάριο του 2016, λέγαμε πως ο πρώτος μας στόχος ήταν η εκπόνησημιας πανευρωπαϊκής ατζέντας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Στο ερώτημα αν θα κατεβούμε σε εκλογές, απαντούσαμε ως εξής: «Εφόσον η ατζέντα μας έχει αξία και είναι ρεαλιστική, είμαστε σίγουροι πως από μόνη της θα απαιτήσει να εκφραστεί εκλογικά σε όλη την Ευρώπη». Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, η προοδευτική ατζέντα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής είναι έτοιμη και έχει πάρει την μορφή της ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ που παρουσιάζουμε στην Ρώμη. Και, όπως είχαμε προβλέψει, απαιτεί εκλογική παρουσία και έκφραση!

Το ιδανικό θα ήταν να μην χρειαστεί το DiEM25 να κατέβει σε εκλογές αλλά, αντίθετα, να υποστηρίξει προ-υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, κινήματα και οργανώσεις παρέχοντάς τους την υποδομή που χρειάζεται ώστε να κάνουν πραγματικότητα την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα, εδώ στην Ρώμη, το DiEM25 προβαίνει σε Ανοικτό Κάλεσμα προς όλα τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης, τους δήμους, τα συνδικάτα, τα κοινωνικά κινήματα, τις τοπικές οργανώσεις πολιτών, τους ίδιους τους ευρωπαίους πολίτες. Τους καλούμε να συνταχθούν μαζί μας ώστε μέσα στους επόμενους δύο μήνες, από κοινού, να δώσουμε εκλογική έκφραση στην ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ του DiEM25.

Στην διάρκεια αυτών των δύο μηνών θα συζητάμε με όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις και τα προοδευτικά πανευρωπαϊκά δίκτυα που θα ανταποκριθούν θετικά στο σημερινό Ανοικτό Κάλεσμα του DiEM25. Στο τέλος του δίμηνου, στις 25 Μαΐου, θα βρεθούμε ξανά, αυτή την φορά στο θέατρο Volksbühne του Βερολίνου όπου όλα ξεκίνησαν, για να ανακοινώσουμε το εκλογικό σχήμα που θα φέρει την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ σε κάθε γωνιά της Ευρώπης και θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε ευρωπαίο πολίτη να την στηρίξει.

Σε χώρες όπου οι πολιτικοί εταίροι του DiEM25 μοιράζονται την αποφασιστικότητα και την φιλοδοξία μας για την προώθηση της ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, εμείς θα τους στηρίξουμε.
Σε άλλες χώρες, εφόσον τα μέλη του DiEM25 αποφανθούν, στο πλαίσιο ανοικτών διαδικασιών, ότι θέλουν αυτόνομα να κατεβάσουν στις κάλπες την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, θα τους στηρίξουμε.

To DiEM25 δεν θέλει εξουσία. To DiEM25 θέλει να δώσει στους πολίτες της Ευρώπης την δύναμη να επανακτήσουν τον έλεγχο των δήμων τους, της πατρίδας τους, της αξιοπρέπειας, της ελπίδας, και του μέλλοντός τους. Όμως για να επανακτήσουμε όλα αυτά που απωλέσαμε πρέπει πρώτα να θέσουμε ένα κοινό σκοπό για όλους τους προοδευτικούς ευρωπαίους. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα αντίδοτο στο δόγμα ότι, δήθεν, «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική» – στο δόγμα της ΤΙΝΑ. Προϋποθέτει το όραμα μίας ρεαλιστικής και ταυτόχρονα ριζοσπαστικής ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, αποτελούμενης από επί μέρους πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν αύριο το πρωί. Προϋποθέτει την φιλοδοξία να κατεβάσουμε αυτή την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στις κάλπες κάθε γωνιάς της Ευρώπης.

Γιάνης Βαρουφάκης

Συνιδρυτής του DiEM25

Το θρίλερ του «εικονικού πνιγμού» και η σημασία της χρεοκοπίας εντός ευρώ – Ράδιο 984

“DiEM25’s European New Deal demands electoral expression” – Rome Press Conference, 24 March 2017

On the eve of launching its European New Deal policy framework in Rome, DiEM25 held a press conference where Yanis Varoufakis issued the following statement prior to a Q&A session with gathered journalists. With this statement DiEM25 announced its determination to bring the European New Deal policy framework to a ballot box in every corner of Europe.

Ladies and gentlemen,

It is excellent to be back in Rome, where all roads have led us, from all over Europe, on the 60th Anniversary of the Treaty of Rome.

Under normal circumstances, tomorrow should be a major celebration of the idea of Europe and the achievements of the EU. Alas, the idea of Europe is in retreat and the EU is at an advanced state of disintegration. Europeans watching on their TV screens their leaders celebrating here in Rome will be asking themselves: What exactly are they celebrating? Europe’s disintegration, which they now call ‘multi-speed’ or ‘variable geometry’ Europe? Their business-as-usual approach, which is fanning the flames of xenophobic nationalism? It is not at all clear what they are in Rome for.

Our reason for being here in Rome – the reason DiEM25 is here – is both clear and pertinent. We are here to answer two questions:

The first question is: “What needs to be done?” Our answer comes in the form of DiEM25’s European New Deal that we shall be launching at the Teatro Italia tomorrow evening: a comprehensive, innovative policy agenda capable of saving Europe and, more importantly, capable of making Europe worth saving. It is DiEM25’s antidote to the TINA (There Is No Alternative) dogma which is paralysing and destroying Europe.

The second question is: “How can it be done?” How is DiEM25 proposing to take its European New Deal agenda to the peoples of Europe and enable them to impose it on an Establishment in permanent denial?

WHAT NEEDS TO BE DONE?

DiEM25’s European New Deal, in brief

DiEM25’s European New Deal offers a comprehensive economic and social agenda for the whole of Europe, including the Eurozone, EU members not in the Eurozone, and even European countries outside the EU. It demonstrates how the European economic and social crisis, including the euro crisis, could be stabilised immediately, under the institutions already in place, before developing new institutions aimed at: (a) turning idle wealth into green investments, (b) delivering basic goods to every European region (freedom from involuntary unemployment, freedom from involuntary migration, the right to a sustainable environment and community), (c) sharing the returns to capital and wealth, (d) democratising, and thus rationalising, economic policy. Moreover, a plan for managing the ill-effects of a possible EU and Eurozone disintegration are embedded in DiEM25’s European New Deal.

HOW CAN IT BE DONE?

DiEM25’s Open Call to political and civil society across Europe

DiEM25 was founded on the belief that a progressive agenda needs a fresh, transnational, pan-European political movement to realise it… the ‘M’ in DiEM25! Can the European New Deal be made relevant, however splendid it may be as a Policy Paper, without being put to democracy’s greatest trial; i.e. the ballot box? We do not think so. Does this mean that DiEM25 is turning into a political party ready to contest elections in national or European Parliament elections? This is what I’d like to elaborate on this morning.

When DiEM25 was founded, at Berlin’s Volksbühne Theatre in February 2016, we explained that our first task was to put together a Progressive Policy Agenda for Europe as a whole. When asked whether we intended to contest elections our standard answer was: “If our Progressive Policy Agenda is sound, we trust that it will find a way to express itself electorally across Europe.” Well, a little more than a year later, our Progressive Policy Agenda – the European New Deal we are launching tomorrow, here in Rome – is ready. And it demands electoral expression!

Ideally, DiEM25 would not contest elections but, rather, offer existing political parties, movements and organisations the infrastructure necessary to enable them to run with DiEM25’s European New Deal. To this effect, today, here in Rome, we are issuing an Open Call to political parties, municipalities, trades unions, social movements, civil society organisations and citizens from across Europe to join us over the next two months in a joint effort to give a pan-European electoral expression to the European New Deal that DiEM25 is launching tomorrow evening at the Teatro Italia.

Over the next two months we shall deliberate with all parties, organisations and trans-European networks that respond positively to DiEM25’s Open Call, as well as with DiEM25’s membership. Then, on 25th May, exactly eight weeks after tomorrow’s launch here in Rome, we shall meet again, this time in Berlin, at the Volksbühne Theatre again, to announce the electoral expression that our European New Deal policy agenda will take. In countries where our political partners share our commitment to promote and realise the European New Deal, we shall support them. Elsewhere, if DiEM25 members decide in a democratic and transparent process involving the entire movement’s community that they wish to organise themselves to put forward the European New Deal in an electoral contest, we shall support them too.

DiEM25 is not about winning power. DiEM25 is about empowering Europe’s peoples to re-claim control over our cities, countries, dignity, hope, lives and future. But to reclaim these we first need to reclaim common purpose among sovereign European peoples. For this, we need an internationalist, common, transnational European economic and social agenda. We need an antidote to the EU’s TINA paralysing doctrine. We need a European New Deal offering realistic policies that can be implemented as soon as tomorrow morning. And we need to take this European New Deal to the ballot box in every corner of Europe.

Thank you

Yanis Varoufakis, DiEM25 Co-founder

Γιατί ζητώ Ειδικό Δικαστήριο – ΕφΣυν 19 Μαρτίου 2017

Δεν υπάρχει αναλυτής παγκοσμίως που να διαφωνεί ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης απλά θα κουκουλώσει για λίγο τη συνολική χρεοκοπία της χώρας κάνοντάς τη χειρότερη. Παράλληλα, δεν υπάρχει ραδιοτηλεοπτικό μέσο στη χώρα που να μη δαιμονοποιεί όποιον τολμήσει να πει αυτό που όλοι γνωρίζουν και που εκτός Ελλάδας θεωρείται δεδομένο. 

Πριν από μέρες μού ζητήθηκε από δημοσιογράφο κεντρικού δελτίου ειδήσεων να απαντήσω μονολεκτικά στο ερώτημα: «Ξέρατε ότι ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα θα έκλειναν οι τράπεζες;» «Προφανώς», απάντησα ειλικρινά. Εντός δευτερολέπτων τα κοινωνικά μέσα βούιζαν: «Το παραδέχτηκε. Στο Ειδικό Δικαστήριο αμέσως!» Την επομένη, βουλευτές του τροϊκανικού τόξου ξεσπάθωσαν ζητώντας Ειδικό Δικαστήριο με συνοπτικές διαδικασίες.

Εχει σημασία να κατανοήσουμε γιατί όλα αυτά. Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με πρόβλημα στο εσωτερικό της τρόικας: δεν τους βγαίνει η αριθμητική τής δήθεν «αξιολόγησης», δηλαδή των δανείων και των δημοσιονομικών. Και δεν τους βγαίνει για λόγους που όλοι οι αναλυτές παγκοσμίως γνωρίζουν αλλά που στην Ελλάδα διώκονται ως «αντεθνικές» αναλύσεις.

Η τρόικα είναι βαθιά διαιρεμένη μεταξύ εκείνων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει, αλλά θεωρούν πως πρέπει να την κουκουλώσουν άλλη μια φορά με μια νέα δόση (Μέρκελ, Κομισιόν), και άλλων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει αλλά κρίνουν ότι ήρθε η ώρα μιας οριστικής λύσης (που θα σημάνει είτε Grexit, όπως θέλει ο κ. Σόιμπλε, είτε αναδιάρθρωση χρέους εντός του ευρώ, όπως καλεί το ΔΝΤ).

Μέχρι να τα βρούνε μεταξύ τους οι δανειστές ώστε τον Ιούλιο η τρόικα να πληρώσει τον εαυτό της (παίρνοντας δηλαδή χρήματα από τον ESM για να τα δώσουν στην ΕΚΤ) και να στείλουν στο Μαξίμου το e-mails με τα μέτρα που θα νομοθετηθούν (τα οποία το Μαξίμου θα στηλιτεύσει ως «δύσκολα» πριν τα νομοθετήσει «σώζοντας» άλλη μια φορά τη χώρα από την πτώχευση), η εγχώρια τρόικα είναι στα κάρβουνα και εξορκίζει όποιον απειλεί το «εθνικά αναγκαίο» κλείσιμο της «αξιολόγησης».

Οσο πιο διαιρεμένη είναι η τρόικα και όσο πιο πολύ φοβούνται ότι ο οικονομικός παραλογισμός τους θα αποκαλυφθεί τόσο δαιμονοποιείται και απειλείται με δίωξη όποιος τολμήσει να αρθρώσει στην Ελλάδα τον αντίλογο που όλοι οι σοβαροί αναλυτές αποδέχονται ως αυταπόδεικτο στο εξωτερικό.

Η μονολιθική αποδοχή του δόγματος ότι «μια κακή συμφωνία σήμερα είναι το βέλτιστο δυνατόν» αποτελεί επιταγή για την τρόικα εσωτερικού και το τροϊκανικό τόξο στη Βουλή και στα μέσα ενημέρωσης. Η άποψη ότι μια κακή συμφωνία σήμερα θα φέρει τα χειρότερα στο μέλλον απλά δεν επιτρέπεται να ακουστεί.

Προσωπικά έχω κουραστεί να μιλώ για το 2015. Από την άλλη, το 2015 δεν μπορεί να το ξεχάσει η τρόικα. Αυτό που τους νοιάζει δεν είναι τι έγινε το 2015. Το καλοκαίρι του 2015 η τρόικα πέτυχε να μετακυλίσει το μη βιώσιμο χρέος μέσω ενός νέου δανείου που το έκανε ακόμα λιγότερο βιώσιμο, φορτώνοντας παράλληλα το φταίξιμο στον υπουργό Οικονομικών που πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή για να κουρευτεί αντί να μετακυλιστεί.

Το ζητούμενο για τρόικα και εγχώρια ολιγαρχία είναι πώς θα συνεχίσουν σήμερα το ίδιο σενάριο. Πώς να ξαναγίνει το ίδιο, δαιμονοποιώντας την οποιαδήποτε αντίσταση στη συνεχιζόμενη μετακύλιση και διόγκωση του μη βιώσιμου χρέους και την παράλληλη μεταφορά της ευθύνης γι’ αυτό από εκείνους που την επέβαλαν σε εκείνους που τους επιβλήθηκε – στον «ανεπρόκοπο» ελληνικό λαό δηλαδή.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό, είναι απαραίτητο να σταματήσει οποιοσδήποτε δημόσιος διάλογος ρίχνει φως στον παραλογισμό των μέτρων, των νέων δόσεων και της συνταρακτικά ασυνάρτητης ιδέας πως η μέγιστη λιτότητα πρέπει να επιβάλλεται στο διηνεκές στην οικονομία με τη μέγιστη ύφεση.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η προσπάθεια των καναλιών της διαπλοκής να καταργούνται τα περιθώρια για λελογισμένο δημόσιο διάλογο. Το παράδειγμα με το ερώτημα δημοσιογράφου για το δημοψήφισμα που προανέφερα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό.

Αν ο καλός δημοσιογράφος ενδιαφερόταν να γίνει χρήσιμος διάλογος, ίσως να ενδιαφερόταν για τους πραγματικούς λόγους που έκλεισαν οι τράπεζες. Ισως ενδιαφερόταν για το ότι οι τράπεζες θα έκλειναν ανεξάρτητα από το εάν ανακοινώναμε δημοψήφισμα την 26η Ιουνίου ή όχι.

Ισως ενδιαφερόταν για το ότι η μόνη περίπτωση να μην έκλειναν θα ήταν να έχουμε αποδεχθεί το τελεσίγραφο της τρόικας την 25η Ιουνίου, δηλώνοντας στο Eurogroup εκείνη την ημέρα ότι θα το νομοθετούσαμε στη Βουλή. Ισως ενδιαφερόταν ακόμα να μάθει ότι ήταν αδύνατον να προβώ σε μια τέτοια δήλωση όταν ο κ. Σόιμπλε, μετά από ερώτησή μου, δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το περάσει από τη δική του Βουλή.

Ισως ενδιαφερόταν να μάθει ότι το κλείσιμο των τραπεζών έγινε επειδή είχε προαποφασιστεί ώστε τόσο το ελληνικό όσο και το γερμανικό κοινοβούλιο να εξαναγκαστούν να νομοθετήσουν μέτρα και δάνεια που χειροτέρευαν τη χρεοκοπία της χώρας και μεγέθυναν το κόστος της για ολόκληρη την Ευρώπη.

Ομως το πτωχευμένο μιντιακό σύστημα, που ζει από τις πτωχευμένες τράπεζες και λοιπούς επιχειρηματίες που επιβιώνουν ελέω της τρόικας, ενδιαφέρεται μόνο για ένα πράγμα: Πώς να μην υπάρξει λελογισμένος, εμπεριστατωμένος, διαφωτιστικός δημόσιος διάλογος.

Οταν παραιτήθηκα τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το γνώριζα ότι έτσι θα εξελίσσονταν τα πράγματα μετά την παράδοση των όπλων από τον πρωθυπουργό. Ηξερα την ανάγκη που θα είχαν για καιρό πολύ, τουλάχιστον έως το 2020, να ποινικοποιηθεί η οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για τη χρεοδουλοπαροικία μας. Γι’ αυτό είχα δηλώσει ότι θα φέρω ως μετάλλιο τιμής το μένος της τρόικας εξωτερικού και το μίσος του εγχώριου τροϊκανικού τόξου.

Από το 2010 έως σήμερα λέω τα ίδια πράγματα. Πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να είναι κανείς αριστερός ή ιδιαίτερα καλός οικονομολόγος για να τα πει. Ενας σοβαρός νεοφιλελεύθερος, ένας τραπεζίτης του Σίτι, ένας απλός αναλυτής του Bloomberg τα ίδια θα έλεγε:

χωρίς άμεση ουσιαστική αναδιάρθρωση χρέους που να επιτρέπει άμεσα τη μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1% με 1,5%, άμεσες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, μια δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα και μια δημόσια «κακή» τράπεζα (που θα εκκαθαρίσει τα «κόκκινα» δάνεια), η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει.

Αυτή τη συλλογική πρόταση την είχα καταθέσει τον Μάιο του 2015 τόσο στους εταίρους όσο και στο υπουργικό συμβούλιο. Κανείς δεν τη συζήτησε τότε. Κανείς δεν τη συζητά σήμερα – κι ας την αντιγράφουν για εσωτερική κατανάλωση ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία.

Αντίθετα, όσο περισσότερο επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις εκείνες και όσο περισσότερο αντιγράφουν τις προτάσεις που κατέθετα το 2015 τόσο αυξάνουν οι κραυγές για παραπομπή μου σε Ειδικό Δικαστήριο.

Από ένα ιστορικό ατύχημα κατέστην αρκετά τυχερός να γίνω το αντικείμενο απέχθειας ενός βαθέος, παράλογου, απάνθρωπου και ανασφαλούς κατεστημένου. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή η οποία μου επιβάλλει μια μεγάλη υποχρέωση: Να αποδεχθώ την πρόκληση του Ειδικού Δικαστηρίου ώστε να ακυρωθεί η επιχείρηση κατάργησης του σοβαρού, λελογισμένου δημόσιου διαλόγου.

Συνεπώς, επειδή ο δημόσιος διάλογος που πρέπει να γίνεται ακυρώνεται στα -και από τα- μέσα «ενημέρωσης», ζητώ ευθαρσώς τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία ότι, όπως είχα υποσχεθεί προεκλογικά, είπα «όχι» στους δανειστές για άλλο ένα δάνειο υπό όρους που θα βάθαιναν (με μαθηματική ακρίβεια) τη χρεοκοπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, «όχι» στο δόγμα που κατέθεσε ο κ. Σόιμπλε στο πρώτο Eurogroup όπου εκπροσώπησα την Ελλάδα, σύμφωνα με το οποίο «οι εκλογές δεν επιτρέπεται να αλλάζουν την οικονομική πολιτική μιας χώρας σε πρόγραμμα», «όχι» σε προτάσεις που ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε χαρακτήρισε απαράδεκτες στο Eurogroup.

Για να μην ξεχνάμε, στόχος του παρακράτους της δεκαετίας του 1960 ήταν να φιμώσει οποιαδήποτε αντιφρονούσα προς το βαθύ κράτος φωνή, κινητοποιώντας αγανακτισμένους «υγιείς» πολίτες, που με λοστούς και τρίκυκλα καταργούσαν τον δημόσιο διάλογο.

Οσο μεγάλωναν τα αδιέξοδα ενός καθεστώτος που κατέρρεε τόσο το παρακράτος ενίσχυε την πόλωση, εξωθούσε τους πολίτες στη βία και προετοίμαζε το έδαφος για εκτροπή, συμπεριλαμβανομένων των στρατοδικείων και των εξοριών. Σήμερα, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει μέσω των μέσων ενημέρωσης και των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων.

Με τη δημοκρατία μας εξευτελισμένη, έχουμε υποχρέωση να κινητοποιήσουμε ίσως το τελευταίο της μετερίζι: τη Δικαιοσύνη. Ρωμαίοι μπορεί να μην υπάρχουν πια στον Τύπο. Αλλά κρίνω πως στα δικαστήριά μας υπάρχουν Σαρτζετάκηδες. Στο Ειδικό Δικαστήριο λοιπόν!

 [Για την ιστοσελίδα της ΕφΣυν πατήστε εδώ.]

 

 

Congressman Huizenga Introduces Bill to Oppose IMF’s Third Greek Bailout

Anyone who doubted that the IMF is in deep trouble over its inane involvement in the toxic Greek bailout, and Berlin’s policy of extending Greece’s insolvency ad infinitum while the country’s social economy shrinks, should now have no more doubts. Congressman Bill Huizenga (R-MI), a senior member of the House Financial Services Committee, yesterday introduced the IMF Reform and Integrity Act, which would require the U.S. to oppose the International Monetary Fund’s (IMF) co-financing of a third Greek bailout with the European Stability Mechanism. If such co-financing were to go forward, the bill would prohibit the U.S. from supporting an IMF quota increase until funds are repaid in full.“The IMF is supposed to be a lender of last resort, not a fig leaf of first resort for Eurozone members,” said Congressman Huizenga. “The IMF isn’t a fund to rescue political parties in creditor nations, nor should it be a junior partner to outside organizations that lack the commitment to do their work. For seven years now, the IMF has been used to shield Eurozone officials from their voters, which has tarnished the Fund’s reputation, prolonged Greece’s misery, and put off hard choices about Europe’s future that must be made regardless. As the IMF’s largest shareholder, the U.S. should ensure that the Fund remains independent and free from politicization that could put taxpayer dollars at risk. This bill will help make that a reality.”

In addition, the IMF Reform and Integrity Act cancels supplementary IMF funds that have already been deactivated, rescinding them and sending those resources back to the U.S. Treasury. The bill also clarifies existing law to require the U.S. Executive Director of the Fund to oppose any loan to a country whose debt is unsustainable.  Text of the legislation is available here.

Το σχέδιο Σόιμπλε για την Ελλάδα, στον απόηχο των Ευρωπαϊκών Εκλογών – στο Ράδιο 9,84

Είναι θετικό ότι οι φασίστες υπέστησαν ήττα στην Ολλανδία, αλλά είναι  προβληματικό ότι ένας σκληρός δεξιός ήρθε πρώτος, άρα το κύμα αμφισβήτησης της λιτότητας και των περιοριστικών πολιτικών στην Ευρώπη αμφισβητείται από τα δεξιά, είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο Ράδιο 9.84. Η ήττα Ντάισελμπλουμ, σημείωσε ότι δεν του δημιουργεί καμία αίσθηση, αφού όπως είπε «δεν πυροβολείς τον ταχυδρόμο», αλλά τους εκφραστές πολιτικών πίσω από αυτόν. Η αξιολόγηση είναι το επόμενο στάδιο του σχεδίου Σόιμπλε για Grexit και η μόνη λύση εντός του ευρώ, είναι η διαπραγμάτευση για κούρεμα του χρέους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει που να μην οδηγεί είτε στο Grexit είτε στην Κοσοβοποίηση.

Το πραγματικό δίλημμα με την δήθεν “αξιολόγηση” – στο δελτίο του ΑΝΤ1 14 Μαρτίου 2017

 

Το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε σήμερα είναι αν το κλείσιμο της “αξιολόγησης” με τους όρους που απαιτούν οι δανειστές θα φέρει την σταθεροποίηση με στόχο την βιωσιμότητα της ελληνικής κοινωνίας εντός της ευρωζώνης. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση φαίνεται να συμφωνούν σε αυτό και πρεσβεύουν, ως αποτέλεσμα, ότι το κλείσιμο της “αξιολόγησης” αποτελεί εθνικό καθήκον. Χτες το βράδυ στον ΑΝΤ1 αντέτεινα ότι το κλείσιμο της “αξιολόγησης” θα αποτελέσει μέγα πλήγμα για την χώρα. Η άποψη ότι “καλύτερα μια κακή συμφωνία σήμερα παρά μια καλύτερη αύριο” πρόκειται περί μιας συνεχιζόμενης πλάνης με τεράστιο κόστος για την χώρα. Το κλείσιμο της αξιολόγησης μας προσφέρει μια κακή συμφωνία σήμερα (που μόνο στόχο έχει η τρόικα να αποπληρώσει την τρόικα τον Ιούλιο) που ετοιμάζει το έδαφος για πολύ χειρότερες εξελίξεις στο μέλλον από αυτές που θα είχαμε αν δεν έκλεινε η “αξιολόγηση” μέχρι τον Ιούλιο (και η τρόικα αποτύγχανε να πληρώσει τον… εαυτό της). Όπως έγραφα στην Εφημερίδα των Συντακτών πριν διο βδομάδες:

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει». Όμως η λαϊκή ρήση έχει βάση μόνο όταν πρόκειται για την χρονική ακολουθία οφελών, όχι απωλειών. Πράγματι, εάν είναι να πάρουμε κάτι καλό σήμερα που το έχουμε ανάγκη ίσως αξίζει να το κάνουμε αντί να περιμένουμε κάτι καλύτερο που μπορεί να έρθει ή μπορεί και να μην έρθει στο μέλλον. Όντως, το βέλτιστο μπορεί να αποδειχθεί ο χειρότερος εχθρός του καλού.

Όμως, αυτή η ρήση, αυτή η λογική, δεν μας αφορά σήμερα ως χώρα. Και δεν μας αφορά επειδή η επιλογή μας δεν είναι μεταξύ του καλού και του καλύτερου αλλά μεταξύ του κακού σήμερα και του χειρότερου αύριο – μεταξύ μιας πρόσκαιρης ανακούφισης στη βάση αντικοινωνικών μέτρων που θα βαθύνουν την κρίση σύντομα και μιας σύγκρουσης με τον παραλογισμό σήμερα που αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιστροφή στην λογική και το τερματισμό πολιτικών που βαθαίνουν την κρίση στο διηνεκές.

 

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται: Απαίτησε το δικαίωμά σου να διαβάσεις την γνωμοδότηση για το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών από την EKT

H Ευρώπη διαθέτει μια κεντρική τράπεζα με απεριόριστη δύναμη να κλείνει τις τράπεζες μιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης – την ΕΚΤ. Καμία άλλη κεντρικής τράπεζα δεν έχει τέτοια εξουσία. Για αυτό τον λόγο η ΕΚΤ υποτίθεται ότι θα ήταν μια κεντρική τράπεζα πλήρως ανεξάρτητη από τους πολιτικούς. Όμως, όπως αποδείχτηκε το 2015 με το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, καμία κεντρική τράπεζα δεν είναι περισσότερο εξαρτημένη από πολιτικούς που αποφασίζουν κεκλεισμένων των θυρών (δηλαδή στο… Eurogroup) από οποιαδήποτε άλλη παγκοσμίως. Αυτός ο συνδυασμός ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ και ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ καθιστά την ΕΚΤ μεγάλη απειλή για την δημοκρατία στην Ευρώπη.

Σε κάποιο συρτάρι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας υπάρχει μια νομική γνωμάτευση #TheGreekFiles για το εάν οι ενέργειες της ΕΚΤ που οδήγησαν στο κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών τον Ιούνιο του 2015 ήταν νόμιμες ή όχι. Έχεις δικαίωμα, ως έλληνας και ευρωπαίος πολίτης, να την διαβάσεις. Όμως η ΕΚΤ σου αρνείται το δικαίωμα αυτό, παρά το γεγονός ότι πληρώθηκε με τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων. Αν επιτρέψουμε στην ΕΚΤ να λειτουργεί στο σκοτάδι και υπό τον συνδυασμό ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ και ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ που την διέπει, θα έχουμε συνεισφέρει στην διάλυση τη Ευρώπης που ενισχύει ο τρόπος λειτουργίας της ΕΚΤ. Ένα πρώτο, μικρό βήμα προς τον εκδημοκρατισμό, εκπολιτισμό και εξορθολογισμό της Ευρώπης είναι η καμπάνια για την συλλογή υπογραφών πολιτών της Ευρώπης που απαιτούν την δημοσιοποίηση των #TheGreekFiles.

ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

Συνυπογράφοντες: Benoît Hamon (υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας), Katja Kipping(Πρόεδρος της Die Linke), Gesine Schwan (δύο φορές υποψήφια του SPD για την Προεδρία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας), Γιάνης Βαρουφάκης (DiEM25)

The campaign goes on: Did the ECB break the law in closing Greece’s banks? Sign the petition today!

Europe has created a central bank with the exorbitant power to close down a member-state’s banks. This central bank, the ECB, was supposed to be independent of politicians. Except that, as the case with closure of the Greek banks in 2015 proves, no central bank has less independence of politicians operating behind closed doors (e.g. the Eurogroup). This combination of EXORBITANT POWER and OPAQUENESS (i.e. LACK OF TRANSPARENCY) makes it impossible even to imagine of European democracy, let alone practise it.

SIGN THE PETITION NOW! CLICK HERE

#TheGreekFiles – Resources

CAMPAIGN SITE: https://diem25.org/thegreekfiles
PETITION: http://www.change.org/thegreekfiles
VAROUFAKIS VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=Qttt9OHiGG8
DE MASI VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=eFIvxYWbkfU
BACKGROUND INFORMATION: https://goo.gl/ndJWje
MEDIA INQUIRIES: press@diem25.org