Yanis Varoufakis's Blog, page 128

CNN op-ed following Article 50: The EU cannot survive if it sticks to business as usual

March for a Different Europe in Rome, March 25, 2017. From DiEm25 facebook page.

Allowing EU member states to move in different directions and at different speeds is precisely the wrong way to address the differing concerns of Europeans living in different countries – and it seems an odd way to unite them behind a single way forward for the continent.

 As British Prime Minister Theresa May triggers Article 50, rendering Brexit inescapable, Europe is gripped by two paradoxes, both of which pose clear and present threats to the European Union and to Britain.

David Cameron – May’s predecessor who lost the Brexit referendum – has reason to be puzzled by the upshot of his defeat. Britain is now leaving the EU because of his request for a “variable geometry” – allowing Britain to opt out of basic EU tenets – which was unceremoniously turned down by Berlin and, less consequentially, by Paris.

Yet, as a direct result of Brexit, Berlin and Paris are now adopting the idea of variable geometry as the way forward for the EU. This first paradox is easier to understand when seen through the lens of the conventional European practice of making a virtue out of failure.

Angela Merkel, the German Chancellor, had for years opposed the idea of a Europe that proceeds at different speeds – allowing some countries to be less integrated than others, due to their domestic political situation. But now – after the colossal economic mismanagement of the euro crisis has weakened the EU’s legitimacy, given Eurosceptics a major impetus, and caused the EU to shift to an advanced stage of disintegration – Mrs Merkel and her fellow EU leaders seem to think that a multi-speed Europe is essential to keeping the bloc together.

At the weekend, as EU leaders gathered to celebrate the 60th anniversary of the Treaty of Rome, leaders of the remaining 27 member states signed the Rome Declaration, which says that they will “act together, at different paces and intensity where necessary, while moving in the same direction, as we have done in the past.”

The failure to keep the EU together along a single path toward common values, a common market and a common currency will come to be embraced and rebranded as a new start, leading to a Europe in which a coalition of the willing will proceed with the original ambition while the rest form outer circles, connected to the inner core by unspecified bonds.

In principle, such a manifold EU will allow for the East’s self-proclaimed illiberal democracies to remain in the single market, refusing to relocate a single refugee or to adhere to standards of press freedom and judicial independence that other European countries consider essential.

Countries like Austria will be able to put up electrified fences around their borders. It could even leave the door open for the UK to return as part of one of Europe’s outer circles. Whether one approves of this vision or not, the fact is that its chances depend on a major prerequisite: a consolidated, stable eurozone.

One only needs to state this to recognize the second paradox of our post-Brexit reality: In its current state, the eurozone cannot provide the stability that the EU – and Europe more broadly – needs to survive.

The refusal to deal rationally with the bankruptcy of the Greek state is a useful litmus test for the European establishment’s capacity to stabilize the eurozone. As it stands, the prospects for a stabilized eurozone do not look good.

Business as usual – the establishment’s favored option – could soon produce a major Italian crisis that the eurozone cannot survive. The only alternative under discussion is a eurozone federation-light, with a tiny common budget that Berlin will agree to in exchange for direct control of French, Italian and Spanish national budgets. Even if this were to happen, which is doubtful given the political climate, it will be too little, too late to stabilize the eurozone.

So here is the reality that Europe faces today: a proper federation of 27 member states is impossible, given the centrifugal forces tearing Europe apart. Meanwhile, a variable geometry confederacy – of the type David Cameron had requested and which the UK might want to join after 2019 – requires a consolidated eurozone. But this also seems impossible, given the current climate.

Allowing EU member states to move in different directions and at different speeds is precisely the wrong way to address the differing concerns of Europeans living in different countries – and it seems an odd way to unite them behind a single way forward for the continent.

In fact, Europeans are already united by two existential threats: involuntary under-employment – the bitter fruit of austerity-driven under-investment – and involuntary migration – the result of the overconcentration of investment in specific regions.

To make the European Union work again, each and every European country must be stabilized and helped to prosper. Europe cannot survive as a free-for-all, everyone for themselves, or as an Austerity Union built on de-politicised economic decision-making with a fig leaf of federalism in which some countries are condemned to permanent depression and debtors are denied democratic rights.

Europe, in short, needs a New Deal – perhaps similar to the New Deal that my organization DiEM25 unveiled in Rome at the weekend while the European elites were toasting their variable geometry – that runs across the continent, embracing all countries independently of whether they are in the eurozone, in the European Union or in neither.

This article was originally published at CNN.

 

Llevar a las urnas un New Deal Europeo – Spanish version of DiEM25’s Press Conference

The Spanish version of DiEM25’s European New Deal Press Conference follows, courtesy of sinpermiso:En vísperas de la presentación de su New Deal Europeo en Roma, DiEM25 llevó a cabo una rueda de prensa el pasado 24 de marzo en la que Yanis Varoufakis hizo la siguiente declaración antes de una sesión de preguntas y respuestas con los periodistas. Con esta declaración, DiEM25 anunció su determinación de llevar el programa del New Deal  Europeo a las urnas en todos los rincones de Europa.

Damas y caballeros,

Es estupendo estar de vuelta en Roma, donde todos los caminos nos han traído, desde toda Europa, con motivo del 60 aniversario del Tratado de Roma.

En circunstancias normales, mañana debería ser una celebración importante de la idea de Europa y de los logros de la UE. Por desgracia, la idea de Europa se encuentra en retroceso y la UE se encuentra en un avanzado estado de descomposición. Los europeos que vean en sus pantallas de televisión a sus líderes reunidos para la ocasión en Roma se preguntarán: ¿qué están celebrando? ¿la desintegración de Europa, que ahora llaman ‘a varias velocidades’ o ‘geometría variable’ europea? ¿Su pretendida ‘normalidad’, como si no ocurriera nada, que está avivando las llamas del nacionalismo xenófobo? No está del todo claro para que han venido a Roma.

Nuestra razón para estar aquí, en Roma – la razón por la que DiEM25 esta aquí – es a la vez clara y pertinente. Estamos aquí para responder a dos preguntas:

La primera pregunta es: “¿Qué hay que hacer?” Nuestra respuesta tiene la forma de un New Deal Europeo de DiEM25 que presentaremos mañana por la noche en el Teatro Italia: un programa innovador, amplio, una política capaz de salvar a Europa y, más importante , capaz de hacer que merezca la pena salvar a Europa. Es el antídoto de DiEM25 a TINA (There Is No Alternative), ese dogma paralizante que está destruyendo Europa.

La segunda pregunta es: “¿Cómo se puede hacer?” ¿Cómo se propone DiEM25 ofrecer su programa de New Deal Europeo a los pueblos de Europa y que puedan imponerla a un establishment en permanente estado de negación?

¿LO QUE HAY QUE HACER?

El New Deal Europeo de DiEM25, en breve

El New Deal Europeo de DiEM25 ofrece una agenda económica y social integral para el conjunto de Europa, incluyendo a los miembros de la zona euro, la UE que no está en la zona euro y todos los países europeos, incluso los que están fuera de la UE. Demuestra cómo la crisis económica y social europeo, incluyendo la crisis del euro, puede estabilizarse inmediatamente, mediante las instituciones ya existentes, antes de desarrollar nuevas instituciones destinadas a: (a) convertir la riqueza ociosa en inversiones verdes, (b) la entrega de bienes básicos a todas las regiones europeas (liberándolas del desempleo involuntario, liberándolas de una emigración involuntaria, garantizando el derecho a un medio ambiente y a una comunidad sostenibles), (c) compartir los rendimientos del capital y la riqueza, (d) la democratización, y la racionalización de este modo, de la política económica. Por otra parte, el New Deal Europeo de DiEM25 contempla un plan para la gestión de los efectos negativos de una posible desintegración de la UE y de la zona euro.

¿CÓMO PUEDE HACERSE?

DiEM25 convoca a la sociedad política y civil en toda Europa

DiEM25 fue fundado en la creencia de que una agenda progresista necesita un nuevo movimiento político paneuropeo transnacional para llevarla a cabo … ¡la ‘M’ en DiEM25! ¿Puede el New Deal Europeo llegar a ser relevante, por espléndido que pueda ser como documento político, sin ser puesto a prueba democráticamente, es decir, en las urnas? Nosotros creemos que no. ¿Quiere decir esto que DiEM25 se está convirtiendo en un partido político dispuesto a participar en las elecciones nacionales o al Parlamento Europeo? Es sobre esto sobre lo que quiero hablar esta mañana.

Cuando DiEM25 fue fundado, en el Teatro Volksbühne de Berlín en febrero de 2016, explicamos que nuestra primera tarea era elaborar una agenda de política progresista para Europa en su conjunto. Cuando nos preguntaron si teníamos la intención de participar en las elecciones, nuestra respuesta estándar fue: “Si nuestra agenda de política progresista es sólida, confiamos en que encuentre una manera de expresarse electoralmente en toda Europa”. Bueno, poco más de un año después, nuestra agenda de política progresista – el New Deal Europeo que presentaremos mañana, aquí en Roma – está lista. ¡Y pide una expresión electoral!

Lo ideal sería que DiEM25 no participase en las elecciones, sino que ofreciera a partidos políticos, movimientos y organizaciones existentes la infraestructura necesaria para que puedan incorporar el New Deal Europeo de DiEM25. Con este fin, hoy, aquí en Roma, hacemos una convocatoria abierta a los partidos políticos, ayuntamientos, sindicatos, movimientos sociales, organizaciones de la sociedad civil y a los ciudadanos de toda Europa a unirse a nosotros en los próximos dos meses en un esfuerzo conjunto para dar una expresión electoral paneuropea al New Deal Europeo que DiEM25 presentará mañana por la noche en el Teatro Italia.

Durante los próximos dos meses vamos a dialogar con todos los partidos, organizaciones y redes transeuropeas que respondan positivamente a esta convocatoria de DiEM25, así como con los miembros de DiEM25. Más tarde, el 25 de mayo, exactamente ocho semanas después del lanzamiento de mañana aquí en Roma, nos encontraremos de nuevo, esta vez en Berlín, en el teatro Volksbühne de nuevo, para anunciar la expresión electoral que adoptará nuestra agenda política de un New Deal Europeo. En los países donde nuestros socios políticos comparten nuestro compromiso de promover y hacer realidad el New Deal Europeo, les apoyaremos. En otras partes, si los miembros de DiEM25 optan por un proceso democrático y transparente, que implique a toda la comunidad del movimiento, desean organizarse para defender el New Deal Europeo en una contienda electoral, también vamos a apoyarles.

DiEM25 no trata de ganar poder. El objetivo de DiEM25 es ayudar a los pueblos de Europa a recuperar el control sobre nuestras ciudades, países, dignidad, esperanza, vida y futuro. Pero para recuperarlos primero tenemos que volver a tener un objetivo común de los pueblos europeos soberanos. Para esto, necesitamos una agenda internacionalista, común, transnacional, europea, económica y social. Necesitamos un antídoto a la doctrina paralizando de TINA de la UE. Necesitamos un New Deal Europeo que ofrezca políticas realistas que puedan ser aplicadas inmediatamente, mañana por la mañana. Y tenemos que llevar este New Deal Europea a las urnas en cada rincón de Europa.

Gracias.

MDeE25 / DiEM25
Yanis Varoufakis
Co-fundador del Movimiento por la Democracia en Europa (DIEM25), Yanis Varoufakis es profesor de economía de la Universidad de Atenas, ex-ministro del Gobierno de Syriza, del que dimitió por su oposición al Tercer Memorándum UE-Grecia. Es autor, entre otros, de El Minotauro Global.

Traducción:Enrique García

“Diem25, un movimento per superare il fallimento dell’Europa” – La Repubblica

L’ex ministro dell’Economia greco presenta il suo nuovo progetto politico: “Mi piacerebbe attrarre il maggior numero di democratici di tutti i tipi” di MATTEO PUCCIARELLI 

MILANO. La crisi greca non è finita, anzi. “Tsipras sta percorrendo un vicolo cieco e lui lo sa benissimo”, assicura l’ex ministro all’Economia greco Yanis Varoufakis. È in Italia per il lancio ufficiale del Diem25, a Roma, mercoledì prossimo. In collegamento ci saranno Bernie Sanders e Julian Assange, tra gli altri. Se il movimento riuscirà a cambiare le sorti della politica europea non lo sa nessuno, di sicuro la sua intenzione è bypassare l’attuale sinistra. In Italia, per dire, le chiavi le ha affidate al 31enne Lorenzo Marsili, fondatore di Europe Alternatives.

Come e perché è nato Diem25? È un partito?

“L’idea è nata l’estate scorsa, subito dopo la disfatta della “primavera ateniese” e l’eclatante fallimento dell’Europa nel rispondere in modo unito ed umano alla crisi dei rifugiati. In questo contesto, vogliamo essere la risposta collettiva che migliaia di europei oppongono al palese stato di disintegrazione dell’Unione Europea, una disintegrazione che gioverà solo alla misantropia, al razzismo e al nazionalismo reazionario. L’unica risposta possibile per evitare un epilogo del genere è democratizzare le istituzioni della Ue tramite la formazione di un movimento transnazionale e pan-europeo, che spinga i cittadini democratici provenienti da ogni nazione e partito ad unirsi ed agire insieme”.

Cosa fa di Diem25 un movimento diverso da tutti gli altri movimenti e partiti europei? Non c’era già la sinistra europea di Syriza, Podemos, Sinn Fein e così via?

“I partiti nazionali e regionali sono e rimarranno importanti. Ma riteniamo che  il modello dei partiti nazionali che formano fra loro fragili alleanze nel parlamento europeo sia incapace di affrontare la crisi sistemica che l’Europa sta attraversando e i suoi cinque sintomi: la crisi del debito, la crisi bancaria, le crisi causate da investimenti al palo, la crisi data da povertà e diseguaglianze in aumento, e infine, il razzismo che le prime quattro crisi hanno canalizzato in un panico collettivo e una crisi morale riguardante il fenomeno della migrazione e dei rifugiati. Queste sono le crisi che stanno mettendo a repentaglio l’Europa oggi e che i partiti nazionali, legati ad un elettorato nazionale, non possono e non riusciranno ad affrontare e superare”.

Che tipo di azioni politiche intraprenderete nella pratica?

“La nostra assemblea romana, ad esempio, presenterà una petizione chiedendo che tutti i processi decisionali a livello dell’Unione Europea siano resi pubblici ed esposti al vaglio dei cittadini europei, che gli incontri del Consiglio Europeo, Ecofin, Eurogroup e così via diventino accessibili. Lo stesso per i protocolli del Ttip”.

Ora che il movimento sta per essere lanciato in Italia, quali sono i vostri referenti nel nostro paese?

“Un movimento non sceglie i propri membri o attivisti. Sono loro a sceglierlo. Non ci interessa cooptare partiti politici o fazioni degli stessi dentro Diem25. Mi piacerebbe attrarre il maggior numero di democratici di tutti i tipi, arricchendo il movimento con diverse prospettive ideologiche, unite nella lotta comune contro un’Europa che rischia di scivolare in uno scenario postmoderno ma simile per certi versi a quello degli anni ’30”.

Cosa ne pensa rispetto alla crisi dei rifugiati che sta scuotendo i paesi dell’Unione Europea?

“Il panico morale, la paura, l’attitudine “non nel mio giardino”, le tattiche di scarica barile che abbiamo testimoniato nei mesi scorsi, con l’eccezione della coraggiosa postura di Angela Merkel, tutte queste reazioni irrazionali saranno ricordate in futuro come sintomi della crisi morale e della perdita dell’integrità europea. Quando qualcuno bussa alla nostra porta nel mezzo della notte, spaventato, ferito, affamato e con i propri figli disperati a carico, dobbiamo semplicemente aprire le porte, senza nessuna analisi dei costi e benefici, senza cercare di respingerli verso il nostro vicino. Il fatto che abbiamo fallito in questo compito dimostra, a mio avviso, un disagio più profondo. L’Europa è un edificio le cui fondamenta sono state smantellate dall’interno da una terribile crisi economica che ha aizzato i nazionalismi”.

Senta ma la moneta unica secondo lei è un tabù infrangibile per la sinistra?

“Le monete sono strumenti. Sono mezzi per un fine. Se diventano tabù, feticci fini a se stessi, allora hanno cambiato ruolo, da strumento dell’uomo, a suo padrone. La mia visione sull’euro è che è stato ideato erroneamente, e che dato questo errore iniziale, avremmo fatto meglio a non introdurlo. Ma questo è diverso dal dire che dovremmo abbandonarlo una volta entrati a far parte dell’eurozona. Oggi, la disintegrazione dell’eurozona porterebbe serissimi disagi su tutto il continente. Perciò ripeto da molti anni che coloro che criticano più aspramente l’euro hanno il dovere politico e morale di cercare di migliorarlo”.

Ma vi sentite ancora con Tsipras?

“No. Non credo che avrebbe molto da dirmi. Detto questo, sono felice di poter dire che non abbiamo mai interrotto i rapporti, o litigato. È molto importante per me che tra compagni si mantenga una relazione umana e civile anche quando le divergenze sono feroci”.

Se Tsipras le chiedesse di tornare a fare il ministro accetterebbe?

“Lei capisce, sicuramente, che una tale richiesta da parte di Tsipras significherebbe un radicale rifiuto da parte del governo greco dei termini di resa firmati il 31 luglio 2015…”.

A proposito di Grecia, l’austerità calmierata di Tsipras funziona?

“Io temo che lei sia male informato. Non c’è niente di “calmierato” nel programma di austerità importo dalla troika su Tsipras e sull’economia e società greca. L’aumento dell’Iva sulla maggior parte dei beni, l’aumento delle tasse sul commercio, la richiesta che tutte le piccole imprese paghino le imposte relative al commercio con un anno di anticipo, i tagli sulle pensioni supplementari, i licenziamenti di massa negli aeroporti regionali… tutte queste misure orrende garantiscono un’accelerazione della crisi del debito e della deflazione”.

VAROUFAKIS IL DISOBBEDIENTE

Marzo 2017 LA FINANZA RACCONTATA DALLA SUA SCATOLA NERA Mib 0.45%

Il piano del movimento DiEM25 per salvare l’Europa da se stessa: uno European New Deal, con una Banca europea di investimenti dalla quale la Bce comprerebbe i bond, uno European Equity Depository, un Dividendo universale di base al posto del reddito universale. L’ex ministro delle Finanze greco a “i diavoli”: «Non diventeremo un ombrello per politici falliti. Prima o poi cancelleremo i trattati e li sostituiremo con una nuova Costituzione. La tassa di Hamon sui robot? Sciocca».






Riformare l’Europa: come è possibile farlo all’interno della cornice degli attuali trattati, che rispondono a esigenze neoliberali?

Questa domanda trova risposta nel nostro European New Deal, il documento a cui lavoriamo da un anno. È una domanda difficile, ma abbiamo risposte concrete. Penso alla nostra proposta che riguarda una Banca europea degli Investimenti che emetterebbe dei bond che potrebbero essere comprati da coloro che hanno i loro risparmi in banca. [Secondo la proposta dello European New Deal, nel caso in cui la Banca centrale europea sostenesse questa Bei, dagli introiti si ricaverebbe il 5 per cento del Pil europeo, ndr]. Questo progetto, per esempio, si inserisce all’interno nel frame dei trattati, non vìola nessuna regola. Abbiamo una serie di proposte che potrebbero essere messe in pratica domani mattina: l’obiettivo è cambiare così il clima che si respira, stabilizzando l’Europa, creando un terreno di dialogo anche con la Gran Bretagna dopo la Brexit. Poi, sul medio e lungo periodo, c’è un piano per cancellare tutti i trattati.

Come metterete in pratica questo progetto di preciso? Qual è la road map per raggiungere il vostro obiettivo?

Una volta stabilizzata la situazione, semplicemente sostituiremo i trattati europei con una nuova Costituzione.

Chi sosterrà la cancellazione dei trattati insieme a voi? Chi sono e saranno i vostri (potenziali) alleati?

Il nostro è un progetto di lungo periodo: probabilmente prima di arrivare a quel punto verranno creati uno e due nuovi trattati, e poi si procederà alla cancellazione di altri. Come obiettivo a medio termine, abbiamo bisogno della creazione di nuove istituzioni. Per esempio, proponiamo uno European Equity Depository, un fondo comune per l’Europa nella sua totalità, che servirà a finanziare i beni di prima necessità. Una volta che iniziamo a muoverci in quella direzione – e se mai arriveremo a quel punto – allora gli Europei saranno pronti per un processo di intensa riflessione sul futuro che vogliamo: istituire una entità democratica, una federazione, oppure vogliamo tornare agli Stati-nazione?

Cosa vogliono DiEM25 e Yanis Varoufakis?

Sono un federalista, sono per una Federazione democratica europea ovviamente, ma voglio avere questo tipo di confronto. [Mi riferisco a, ndr] una discussione libera e aperta, ma non in tempo di crisi, perché le persone in quei momenti sono incapaci di avere un dialogo senza sopraffazione. Per questo, dunque, prima dobbiamo stabilizzare l’Europa e aiutarla a riprendersi. Così dimostreremmo ai portoghesi, ai greci e ad altri che hanno interessi comuni con chi vive a Berlino o a Milano. Solo allora possiamo impegnarci in un confronto del genere e parlare a tutti i democratici d’Europa.

Con quali interlocutori? La maggior parte dei governi di sinistra d’Europa ha appoggiato misure di austerità. Chi sono, allora, “i democratici” ai quali si riferisce?

Pensiamo all’Italia di oggi. Qual è la percentuale di persone che si sentono realmente rappresentate dai partiti esistenti? La gente può andare a votare, certo, ma ha davvero fiducia nei politici? Credo di no, perché quei partiti non hanno idea di cosa fare quando sono al potere e spesso è Bruxelles a dire loro cosa fare. Dunque, il processo democratico si è già disintegrato, e non mi riferisco solo alla giustizia sociale. Allo stesso tempo ci sono molte persone giovani, intelligenti e colte che non fanno parte di nessun partito politico e che hanno voglia di unirsi a noi. Quindi: chi sono i nostri alleati? Sono loro. Se ci sono politici interessati va bene, ma non abbiamo nessun interesse a diventare un ombrello per politici falliti.

Parliamo di lavoro. Come interpreta le ripercussioni che avrebbe il reddito universale di base, proposto da Benoît Hamon in Francia, sulla centralità del lavoro nella società?

Noi non siamo per il reddito di base universale, ma per un dividendo universale di base. La risposta alla domanda sta proprio nella differenza tra questi. Hamon e altri hanno proposto il primo, ovvero un sistema finanziato attraverso le tasse. Penso che sia un grosso errore. Un reddito di base universale avrebbe ripercussioni negative sul lavoro [e sul welfare], andrebbe a tutti. Primo: c’è chi direbbe perché dare soldi delle tasse ai ricchi? Secondo: fomenterebbe tensione tra chi lavora e chi è disoccupato. Terzo: si creerebbe un’immediata competizione tra il welfare esistente e il reddito di base. Quello su cui vogliamo concentrarci, invece, è il capitale privato da cui le aziende traggono profitto. Per esempio, tutte le volte che cerchiamo qualcosa tramite il nostro cellulare, qualcuno ne trae profitto. Che Apple o Samsung sostengano di possedere il capitale dal quale traggono profitto è osceno, assurdo e sbagliato. Come risolviamo, allora, questo problema? Creando un fondo comune, lo European Equity Depository. Ad ogni aumento del capitale sociale di un’azienda (anche proveniente dall’automazione), una percentuale delle azioni dovrà confluire in questo fondo, che dovrà essere effettivamente socializzato. Questa è solo una parte degli introiti che finanzierebbero lo EED. Tra gli altri ci sono: una percentuale proveniente dalle azioni di ogni offerta pubblica iniziale, ma anche una dai diritti di monopolio. Vogliamo anche che, attraverso questo sistema, parte della proprietà intellettuale venga socializzata. [Il riferimento è a una sorta di “riconversione” dei fondi pubblici che finanziano la ricerca tecnologica nelle aziende e non solo, ndr]. Ma questo è un progetto di lungo periodo.

Cosa intende per lungo periodo? Quanto tempo ci vorrà per realizzare queste proposte?

Non importa esattamente quanto. Ciò che conta è dare il via a questo processo, perché la società sta cambiando e il mondo del lavoro si sta sempre di più automatizzando.

Torniamo al mondo del lavoro, all’automazione e a chi pensa, come Hamon, di tassare i robot. Come interpreta questa questione?

Penso che sia arrivato il momento che il pubblico possa trarre beneficio dall’automazione. Se non ci muoviamo in questa direzione non ci sarà domanda per i prodotti fatti dai robot. La proposta di Hamon è confusa e sciocca. Che cosa è un robot? Come lo si definisce? Come si tassa? Ogni azienda sarà automatizzata, come ho scritto in un articolo su Project Syndicate proprio per smontare questa idea della tassa sui robot. Ogni società, dunque, dovrà in qualche modo contribuire alle quote pubbliche del fondo EED.

In una recente intervista, Lei ha detto di non essere necessariamente pro-Stato. Che applicazione ha questa posizione nelle politiche economiche che propone?

Il punto è non essere pro-Stato, ma ciò non significa essere contro il pubblico. In questo momento e all’interno della nostra proposta, al di là del pubblico o del privato, il dividendo universale di base di fatto crea un altro capitale.

Quindi il punto è la decostruzione del sistema del capitale, così come lo conosciamo?

Sono un socialista, credo certamente nella decostruzione del capitale. Il capitale, però, si sta de-costruendo da solo. Pensiamo all’automazione: essa ucciderà il capitalismo. La combinazione tra internet e la stampante 3D renderà le società praticamente obsolete. Dobbiamo muoverci verso la socializzazione del capitale, questa è l’unica via. Non deve essere per forza una rivoluzione, ma un processo graduale e necessario attraverso un Fondo pubblico. Il problema è che il capitale si sta socializzando comunque, ma non in termini di profitto, il quale resta nelle mani di una ristrettissima cerchia di persone. Dobbiamo invertire questo trend.

Se il piano non dovesse funzionare, vede ancora spazio per una potenziale uscita dall’euro (da sinistra)?

Cosa penso o cosa prevedo? Se continuiamo così succederà, ma come Diem25 rifiutiamo l’opzione di una Lexit, ovvero di una uscita da sinistra. Per questo dobbiamo seguire questo insieme di proposte pratiche e non idealiste.

Η παρουσίαση της Νέας Ευρωπαϊκής Συμφωνίας του DiEM25 & η ανακοίνωση της εκλογικής έκφρασής της το 2019 – Συνέντευξη τύπου στην Ρώμη 24 Μαρτίου 2017

Στις 25 Μαρτίου, την επέτειο των 60 ετών από την Συνθήκη της Ρώμης, το DiEM25 παρουσίασε την πανευρωπαϊκή του ατζέντα οικονομικής & κοινωνικής πολιτικής στην Ρώμη.  Την προηγούμενη μέρα, σε συνέντευξη τύπου στο Κέντρο Ξένων Ανταποκριτών της Ρώμης, οι Γιάνης Βαρουφάκης και Lorenzo Marsili μίλησαν στα μέσα για την ατζέντα αυτή, που το DiEM25 αποκαλεί ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (European New Deal) και προανήγγειλαν την εκλογική έκφρασή της στις κάλπες των ευρωεκλογών του 2019 – ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας τους στην συνέντευξη τύπου:

ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Υπό κανονικές συνθήκες η σημερινή μέρα θα έπρεπε να είναι μέρα γιορτής για την Ευρωπαϊκή Ιδέα και τα επιτεύγματα της ΕΕ. Όμως, οι συνθήκες δεν είναι «κανονικές». Η Ευρωπαϊκή Ιδέα τελεί υπό καθεστώς άτακτης φυγής και η ΕΕ βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αποδόμησης.Παρακολουθώντας στις τηλεοπτικές τους οθόνες τους ηγέτες τους να γιορτάζουν σήμερα τα 60 χρονα της ΕΕ στην Ρώμη οι ευρωπαίοι πολίτες θα έχουν κάθε λόγο να αναρωτιούνται: Τι ακριβώς γιορτάζουν; Την ευρωπαϊκή αποδόμηση, την οποία τώρα κατ’ ευφημισμόν αποκαλούν Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων» ή της «μεταβλητής γεωμετρίας»; Την αδράνειά τους, η οποία θρέφει την κρίση και τον ξενοφοβικό εθνικισμό; Δεν είναι καθόλου προφανές τι ήρθαν να κάνουν στη Ρώμη!

Εμείς, το DiEM25, είμαστε σήμερα εδώ, στην Ρώμη, για συγκεκριμένο λόγο. Είμαστε εδώ για να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα:

Το πρώτο ερώτημα είναι: «Τι πρέπει να γίνει;» Η απάντησή μας δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα υπό την μορφή της Λευκής Βίβλου του DiEM25 με τίτλο ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (EUROPEAN NEW DEAL). Το βράδυ του Σαββάτου στη Ρώμη, την παρουσιάζουμε επίσημα στο Teatro Italia. Είναι το αντίδοτο που προτείνει το DiEM25 στο δόγμα της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative – Δεν Υπάρχει Εναλλακτική) το οποίο παραλύει και καταστρέφει την Ευρώπη.
Το δεύτερο ερώτημα είναι: «Πώς μπορεί να γίνει πραγματικότητα;» Πώς προτείνει το DiEM25 να θέσει την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στην κρίση κάθε ευρωπαίου πολίτη, από την Πορτογαλία μέχρι την Λετονία και από την Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα και, , να την επιβάλει σ΄ ένα κατεστημένο που τελεί υπό μόνιμη άρνηση κάθε εναλλακτικής;

Τι πρέπει να γίνει;

Η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ του DiEM25, περιληπτικά

Πρόκειται για οικονομική και κοινωνική ατζέντα για ολόκληρη την Ευρώπη, όχι μόνο για την Ευρωζώνη και τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ αλλά ακόμα και για χώρες εκτός ΕΕ. Καταδεικνύει πως, από τεχνικής πλευράς, μπορεί να σταθεροποιηθεί και να ξεπεραστεί η οικονομική και κοινωνική κρίση σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα προτού, μεσοπρόθεσμα, δημιουργηθούν οι νέοι θεσμοί που προτείνει με στόχο:

(α) Να μετατρέπεται αυτόματα ο λιμνάζων πλούτος σε καινοτόμες, βιώσιμες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, ιδίως στις περιφέρειες όπου υστερούν

(β) Να παρέχονται Βασικά Αγαθά στους πολίτες κάθε ευρωπαϊκής περιφέρειας που τους προστατεύουν από την αναγκαστική υπο-απασχόληση και την αναγκαστική μετανάστευση παρέχοντάς τους τα απαραίτητα ώστε να παραμείνουν ενεργοί πολίτες στις πατρίδες τους (τοπικές και εθνικές)

(γ) Να ανακατανέμονται οι αποδόσεις του κεφαλαίου και του πλούτου

(δ) Να εκδημοκρατιστεί και εξορθολογιστεί ο σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής

Τέλος, πέραν των πολιτικών που θα έσωζαν την Ευρώπη (και που θα την μεταμόρφωναν έτσι ώστε να της αξίζει να σωθεί), και επειδή γνωρίζουμε καλά πόση αντίσταση θα προβάλει το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο σε οποιαδήποτε ορθολογική ατζέντα, η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ προβλέπει και μηχανισμούς που θα μειώσουν το κόστος μιας κατάρρευσης του ευρώ και της ΕΕ γενικότερα.

Πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα;

Ανοικτό Κάλεσμα του DiEM25 σε πολιτικά κόμματα και στις κοινωνίες των πολιτών ολόκληρης της Ευρώπης

To DiEM25 ιδρύθηκε με την πεποίθηση ότι μια προοδευτική ατζέντα απαιτεί ένα φρέσκο, διεθνικό, πανευρωπαϊκό πολιτικό κίνημα που θα την επιβάλει και θα την εφαρμόσει. Μπορεί να περάσει από τα χαρτιά στην εφαρμογή η ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ; Όσο εξαιρετική κι αν είναι ως συλλογή προτάσεων πολιτικής, αν δεν τεθεί υπ’ όψιν των πολιτών στις κάλπες, στην εκλογική διαδικασία, η απάντηση είναι αρνητική. Σημαίνει αυτό πως το DiEM25 μετατρέπεται σε πολιτικό κόμμα έτοιμο να κατέβει σε εθνικές ή ευρωπαϊκές εκλογές;

Όταν ιδρύσαμε το DiEM25 στο θέατρο Volksbühne του Βερολίνου τον Φεβρουάριο του 2016, λέγαμε πως ο πρώτος μας στόχος ήταν η εκπόνησημιας πανευρωπαϊκής ατζέντας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Στο ερώτημα αν θα κατεβούμε σε εκλογές, απαντούσαμε ως εξής: «Εφόσον η ατζέντα μας έχει αξία και είναι ρεαλιστική, είμαστε σίγουροι πως από μόνη της θα απαιτήσει να εκφραστεί εκλογικά σε όλη την Ευρώπη». Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, η προοδευτική ατζέντα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής είναι έτοιμη και έχει πάρει την μορφή της ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ που παρουσιάζουμε στην Ρώμη. Και, όπως είχαμε προβλέψει, απαιτεί εκλογική παρουσία και έκφραση!

Το ιδανικό θα ήταν να μην χρειαστεί το DiEM25 να κατέβει σε εκλογές αλλά, αντίθετα, να υποστηρίξει προ-υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, κινήματα και οργανώσεις παρέχοντάς τους την υποδομή που χρειάζεται ώστε να κάνουν πραγματικότητα την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα, εδώ στην Ρώμη, το DiEM25 προβαίνει σε Ανοικτό Κάλεσμα προς όλα τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης, τους δήμους, τα συνδικάτα, τα κοινωνικά κινήματα, τις τοπικές οργανώσεις πολιτών, τους ίδιους τους ευρωπαίους πολίτες. Τους καλούμε να συνταχθούν μαζί μας ώστε μέσα στους επόμενους δύο μήνες, από κοινού, να δώσουμε εκλογική έκφραση στην ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ του DiEM25.

Στην διάρκεια αυτών των δύο μηνών θα συζητάμε με όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις και τα προοδευτικά πανευρωπαϊκά δίκτυα που θα ανταποκριθούν θετικά στο σημερινό Ανοικτό Κάλεσμα του DiEM25. Στο τέλος του δίμηνου, στις 25 Μαΐου, θα βρεθούμε ξανά, αυτή την φορά στο θέατρο Volksbühne του Βερολίνου όπου όλα ξεκίνησαν, για να ανακοινώσουμε το εκλογικό σχήμα που θα φέρει την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ σε κάθε γωνιά της Ευρώπης και θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε ευρωπαίο πολίτη να την στηρίξει.

Σε χώρες όπου οι πολιτικοί εταίροι του DiEM25 μοιράζονται την αποφασιστικότητα και την φιλοδοξία μας για την προώθηση της ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, εμείς θα τους στηρίξουμε.
Σε άλλες χώρες, εφόσον τα μέλη του DiEM25 αποφανθούν, στο πλαίσιο ανοικτών διαδικασιών, ότι θέλουν αυτόνομα να κατεβάσουν στις κάλπες την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, θα τους στηρίξουμε.

To DiEM25 δεν θέλει εξουσία. To DiEM25 θέλει να δώσει στους πολίτες της Ευρώπης την δύναμη να επανακτήσουν τον έλεγχο των δήμων τους, της πατρίδας τους, της αξιοπρέπειας, της ελπίδας, και του μέλλοντός τους. Όμως για να επανακτήσουμε όλα αυτά που απωλέσαμε πρέπει πρώτα να θέσουμε ένα κοινό σκοπό για όλους τους προοδευτικούς ευρωπαίους. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα αντίδοτο στο δόγμα ότι, δήθεν, «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική» – στο δόγμα της ΤΙΝΑ. Προϋποθέτει το όραμα μίας ρεαλιστικής και ταυτόχρονα ριζοσπαστικής ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, αποτελούμενης από επί μέρους πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν αύριο το πρωί. Προϋποθέτει την φιλοδοξία να κατεβάσουμε αυτή την ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στις κάλπες κάθε γωνιάς της Ευρώπης.

Γιάνης Βαρουφάκης

Συνιδρυτής του DiEM25

Το θρίλερ του «εικονικού πνιγμού» και η σημασία της χρεοκοπίας εντός ευρώ – Ράδιο 984

“DiEM25’s European New Deal demands electoral expression” – Rome Press Conference, 24 March 2017

On the eve of launching its European New Deal policy framework in Rome, DiEM25 held a press conference where Yanis Varoufakis issued the following statement prior to a Q&A session with gathered journalists. With this statement DiEM25 announced its determination to bring the European New Deal policy framework to a ballot box in every corner of Europe.

Ladies and gentlemen,

It is excellent to be back in Rome, where all roads have led us, from all over Europe, on the 60th Anniversary of the Treaty of Rome.

Under normal circumstances, tomorrow should be a major celebration of the idea of Europe and the achievements of the EU. Alas, the idea of Europe is in retreat and the EU is at an advanced state of disintegration. Europeans watching on their TV screens their leaders celebrating here in Rome will be asking themselves: What exactly are they celebrating? Europe’s disintegration, which they now call ‘multi-speed’ or ‘variable geometry’ Europe? Their business-as-usual approach, which is fanning the flames of xenophobic nationalism? It is not at all clear what they are in Rome for.

Our reason for being here in Rome – the reason DiEM25 is here – is both clear and pertinent. We are here to answer two questions:

The first question is: “What needs to be done?” Our answer comes in the form of DiEM25’s European New Deal that we shall be launching at the Teatro Italia tomorrow evening: a comprehensive, innovative policy agenda capable of saving Europe and, more importantly, capable of making Europe worth saving. It is DiEM25’s antidote to the TINA (There Is No Alternative) dogma which is paralysing and destroying Europe.

The second question is: “How can it be done?” How is DiEM25 proposing to take its European New Deal agenda to the peoples of Europe and enable them to impose it on an Establishment in permanent denial?

WHAT NEEDS TO BE DONE?

DiEM25’s European New Deal, in brief

DiEM25’s European New Deal offers a comprehensive economic and social agenda for the whole of Europe, including the Eurozone, EU members not in the Eurozone, and even European countries outside the EU. It demonstrates how the European economic and social crisis, including the euro crisis, could be stabilised immediately, under the institutions already in place, before developing new institutions aimed at: (a) turning idle wealth into green investments, (b) delivering basic goods to every European region (freedom from involuntary unemployment, freedom from involuntary migration, the right to a sustainable environment and community), (c) sharing the returns to capital and wealth, (d) democratising, and thus rationalising, economic policy. Moreover, a plan for managing the ill-effects of a possible EU and Eurozone disintegration are embedded in DiEM25’s European New Deal.

HOW CAN IT BE DONE?

DiEM25’s Open Call to political and civil society across Europe

DiEM25 was founded on the belief that a progressive agenda needs a fresh, transnational, pan-European political movement to realise it… the ‘M’ in DiEM25! Can the European New Deal be made relevant, however splendid it may be as a Policy Paper, without being put to democracy’s greatest trial; i.e. the ballot box? We do not think so. Does this mean that DiEM25 is turning into a political party ready to contest elections in national or European Parliament elections? This is what I’d like to elaborate on this morning.

When DiEM25 was founded, at Berlin’s Volksbühne Theatre in February 2016, we explained that our first task was to put together a Progressive Policy Agenda for Europe as a whole. When asked whether we intended to contest elections our standard answer was: “If our Progressive Policy Agenda is sound, we trust that it will find a way to express itself electorally across Europe.” Well, a little more than a year later, our Progressive Policy Agenda – the European New Deal we are launching tomorrow, here in Rome – is ready. And it demands electoral expression!

Ideally, DiEM25 would not contest elections but, rather, offer existing political parties, movements and organisations the infrastructure necessary to enable them to run with DiEM25’s European New Deal. To this effect, today, here in Rome, we are issuing an Open Call to political parties, municipalities, trades unions, social movements, civil society organisations and citizens from across Europe to join us over the next two months in a joint effort to give a pan-European electoral expression to the European New Deal that DiEM25 is launching tomorrow evening at the Teatro Italia.

Over the next two months we shall deliberate with all parties, organisations and trans-European networks that respond positively to DiEM25’s Open Call, as well as with DiEM25’s membership. Then, on 25th May, exactly eight weeks after tomorrow’s launch here in Rome, we shall meet again, this time in Berlin, at the Volksbühne Theatre again, to announce the electoral expression that our European New Deal policy agenda will take. In countries where our political partners share our commitment to promote and realise the European New Deal, we shall support them. Elsewhere, if DiEM25 members decide in a democratic and transparent process involving the entire movement’s community that they wish to organise themselves to put forward the European New Deal in an electoral contest, we shall support them too.

DiEM25 is not about winning power. DiEM25 is about empowering Europe’s peoples to re-claim control over our cities, countries, dignity, hope, lives and future. But to reclaim these we first need to reclaim common purpose among sovereign European peoples. For this, we need an internationalist, common, transnational European economic and social agenda. We need an antidote to the EU’s TINA paralysing doctrine. We need a European New Deal offering realistic policies that can be implemented as soon as tomorrow morning. And we need to take this European New Deal to the ballot box in every corner of Europe.

Thank you

Yanis Varoufakis, DiEM25 Co-founder

Γιατί ζητώ Ειδικό Δικαστήριο – ΕφΣυν 19 Μαρτίου 2017

Δεν υπάρχει αναλυτής παγκοσμίως που να διαφωνεί ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης απλά θα κουκουλώσει για λίγο τη συνολική χρεοκοπία της χώρας κάνοντάς τη χειρότερη. Παράλληλα, δεν υπάρχει ραδιοτηλεοπτικό μέσο στη χώρα που να μη δαιμονοποιεί όποιον τολμήσει να πει αυτό που όλοι γνωρίζουν και που εκτός Ελλάδας θεωρείται δεδομένο. 

Πριν από μέρες μού ζητήθηκε από δημοσιογράφο κεντρικού δελτίου ειδήσεων να απαντήσω μονολεκτικά στο ερώτημα: «Ξέρατε ότι ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα θα έκλειναν οι τράπεζες;» «Προφανώς», απάντησα ειλικρινά. Εντός δευτερολέπτων τα κοινωνικά μέσα βούιζαν: «Το παραδέχτηκε. Στο Ειδικό Δικαστήριο αμέσως!» Την επομένη, βουλευτές του τροϊκανικού τόξου ξεσπάθωσαν ζητώντας Ειδικό Δικαστήριο με συνοπτικές διαδικασίες.

Εχει σημασία να κατανοήσουμε γιατί όλα αυτά. Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με πρόβλημα στο εσωτερικό της τρόικας: δεν τους βγαίνει η αριθμητική τής δήθεν «αξιολόγησης», δηλαδή των δανείων και των δημοσιονομικών. Και δεν τους βγαίνει για λόγους που όλοι οι αναλυτές παγκοσμίως γνωρίζουν αλλά που στην Ελλάδα διώκονται ως «αντεθνικές» αναλύσεις.

Η τρόικα είναι βαθιά διαιρεμένη μεταξύ εκείνων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει, αλλά θεωρούν πως πρέπει να την κουκουλώσουν άλλη μια φορά με μια νέα δόση (Μέρκελ, Κομισιόν), και άλλων που γνωρίζουν ότι η αριθμητική δεν βγαίνει αλλά κρίνουν ότι ήρθε η ώρα μιας οριστικής λύσης (που θα σημάνει είτε Grexit, όπως θέλει ο κ. Σόιμπλε, είτε αναδιάρθρωση χρέους εντός του ευρώ, όπως καλεί το ΔΝΤ).

Μέχρι να τα βρούνε μεταξύ τους οι δανειστές ώστε τον Ιούλιο η τρόικα να πληρώσει τον εαυτό της (παίρνοντας δηλαδή χρήματα από τον ESM για να τα δώσουν στην ΕΚΤ) και να στείλουν στο Μαξίμου το e-mails με τα μέτρα που θα νομοθετηθούν (τα οποία το Μαξίμου θα στηλιτεύσει ως «δύσκολα» πριν τα νομοθετήσει «σώζοντας» άλλη μια φορά τη χώρα από την πτώχευση), η εγχώρια τρόικα είναι στα κάρβουνα και εξορκίζει όποιον απειλεί το «εθνικά αναγκαίο» κλείσιμο της «αξιολόγησης».

Οσο πιο διαιρεμένη είναι η τρόικα και όσο πιο πολύ φοβούνται ότι ο οικονομικός παραλογισμός τους θα αποκαλυφθεί τόσο δαιμονοποιείται και απειλείται με δίωξη όποιος τολμήσει να αρθρώσει στην Ελλάδα τον αντίλογο που όλοι οι σοβαροί αναλυτές αποδέχονται ως αυταπόδεικτο στο εξωτερικό.

Η μονολιθική αποδοχή του δόγματος ότι «μια κακή συμφωνία σήμερα είναι το βέλτιστο δυνατόν» αποτελεί επιταγή για την τρόικα εσωτερικού και το τροϊκανικό τόξο στη Βουλή και στα μέσα ενημέρωσης. Η άποψη ότι μια κακή συμφωνία σήμερα θα φέρει τα χειρότερα στο μέλλον απλά δεν επιτρέπεται να ακουστεί.

Προσωπικά έχω κουραστεί να μιλώ για το 2015. Από την άλλη, το 2015 δεν μπορεί να το ξεχάσει η τρόικα. Αυτό που τους νοιάζει δεν είναι τι έγινε το 2015. Το καλοκαίρι του 2015 η τρόικα πέτυχε να μετακυλίσει το μη βιώσιμο χρέος μέσω ενός νέου δανείου που το έκανε ακόμα λιγότερο βιώσιμο, φορτώνοντας παράλληλα το φταίξιμο στον υπουργό Οικονομικών που πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή για να κουρευτεί αντί να μετακυλιστεί.

Το ζητούμενο για τρόικα και εγχώρια ολιγαρχία είναι πώς θα συνεχίσουν σήμερα το ίδιο σενάριο. Πώς να ξαναγίνει το ίδιο, δαιμονοποιώντας την οποιαδήποτε αντίσταση στη συνεχιζόμενη μετακύλιση και διόγκωση του μη βιώσιμου χρέους και την παράλληλη μεταφορά της ευθύνης γι’ αυτό από εκείνους που την επέβαλαν σε εκείνους που τους επιβλήθηκε – στον «ανεπρόκοπο» ελληνικό λαό δηλαδή.

Για να επιτευχθεί όμως αυτό, είναι απαραίτητο να σταματήσει οποιοσδήποτε δημόσιος διάλογος ρίχνει φως στον παραλογισμό των μέτρων, των νέων δόσεων και της συνταρακτικά ασυνάρτητης ιδέας πως η μέγιστη λιτότητα πρέπει να επιβάλλεται στο διηνεκές στην οικονομία με τη μέγιστη ύφεση.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η προσπάθεια των καναλιών της διαπλοκής να καταργούνται τα περιθώρια για λελογισμένο δημόσιο διάλογο. Το παράδειγμα με το ερώτημα δημοσιογράφου για το δημοψήφισμα που προανέφερα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό.

Αν ο καλός δημοσιογράφος ενδιαφερόταν να γίνει χρήσιμος διάλογος, ίσως να ενδιαφερόταν για τους πραγματικούς λόγους που έκλεισαν οι τράπεζες. Ισως ενδιαφερόταν για το ότι οι τράπεζες θα έκλειναν ανεξάρτητα από το εάν ανακοινώναμε δημοψήφισμα την 26η Ιουνίου ή όχι.

Ισως ενδιαφερόταν για το ότι η μόνη περίπτωση να μην έκλειναν θα ήταν να έχουμε αποδεχθεί το τελεσίγραφο της τρόικας την 25η Ιουνίου, δηλώνοντας στο Eurogroup εκείνη την ημέρα ότι θα το νομοθετούσαμε στη Βουλή. Ισως ενδιαφερόταν ακόμα να μάθει ότι ήταν αδύνατον να προβώ σε μια τέτοια δήλωση όταν ο κ. Σόιμπλε, μετά από ερώτησή μου, δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το περάσει από τη δική του Βουλή.

Ισως ενδιαφερόταν να μάθει ότι το κλείσιμο των τραπεζών έγινε επειδή είχε προαποφασιστεί ώστε τόσο το ελληνικό όσο και το γερμανικό κοινοβούλιο να εξαναγκαστούν να νομοθετήσουν μέτρα και δάνεια που χειροτέρευαν τη χρεοκοπία της χώρας και μεγέθυναν το κόστος της για ολόκληρη την Ευρώπη.

Ομως το πτωχευμένο μιντιακό σύστημα, που ζει από τις πτωχευμένες τράπεζες και λοιπούς επιχειρηματίες που επιβιώνουν ελέω της τρόικας, ενδιαφέρεται μόνο για ένα πράγμα: Πώς να μην υπάρξει λελογισμένος, εμπεριστατωμένος, διαφωτιστικός δημόσιος διάλογος.

Οταν παραιτήθηκα τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το γνώριζα ότι έτσι θα εξελίσσονταν τα πράγματα μετά την παράδοση των όπλων από τον πρωθυπουργό. Ηξερα την ανάγκη που θα είχαν για καιρό πολύ, τουλάχιστον έως το 2020, να ποινικοποιηθεί η οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για τη χρεοδουλοπαροικία μας. Γι’ αυτό είχα δηλώσει ότι θα φέρω ως μετάλλιο τιμής το μένος της τρόικας εξωτερικού και το μίσος του εγχώριου τροϊκανικού τόξου.

Από το 2010 έως σήμερα λέω τα ίδια πράγματα. Πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να είναι κανείς αριστερός ή ιδιαίτερα καλός οικονομολόγος για να τα πει. Ενας σοβαρός νεοφιλελεύθερος, ένας τραπεζίτης του Σίτι, ένας απλός αναλυτής του Bloomberg τα ίδια θα έλεγε:

χωρίς άμεση ουσιαστική αναδιάρθρωση χρέους που να επιτρέπει άμεσα τη μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1% με 1,5%, άμεσες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, μια δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα και μια δημόσια «κακή» τράπεζα (που θα εκκαθαρίσει τα «κόκκινα» δάνεια), η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει.

Αυτή τη συλλογική πρόταση την είχα καταθέσει τον Μάιο του 2015 τόσο στους εταίρους όσο και στο υπουργικό συμβούλιο. Κανείς δεν τη συζήτησε τότε. Κανείς δεν τη συζητά σήμερα – κι ας την αντιγράφουν για εσωτερική κατανάλωση ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία.

Αντίθετα, όσο περισσότερο επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις εκείνες και όσο περισσότερο αντιγράφουν τις προτάσεις που κατέθετα το 2015 τόσο αυξάνουν οι κραυγές για παραπομπή μου σε Ειδικό Δικαστήριο.

Από ένα ιστορικό ατύχημα κατέστην αρκετά τυχερός να γίνω το αντικείμενο απέχθειας ενός βαθέος, παράλογου, απάνθρωπου και ανασφαλούς κατεστημένου. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή η οποία μου επιβάλλει μια μεγάλη υποχρέωση: Να αποδεχθώ την πρόκληση του Ειδικού Δικαστηρίου ώστε να ακυρωθεί η επιχείρηση κατάργησης του σοβαρού, λελογισμένου δημόσιου διαλόγου.

Συνεπώς, επειδή ο δημόσιος διάλογος που πρέπει να γίνεται ακυρώνεται στα -και από τα- μέσα «ενημέρωσης», ζητώ ευθαρσώς τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία ότι, όπως είχα υποσχεθεί προεκλογικά, είπα «όχι» στους δανειστές για άλλο ένα δάνειο υπό όρους που θα βάθαιναν (με μαθηματική ακρίβεια) τη χρεοκοπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, «όχι» στο δόγμα που κατέθεσε ο κ. Σόιμπλε στο πρώτο Eurogroup όπου εκπροσώπησα την Ελλάδα, σύμφωνα με το οποίο «οι εκλογές δεν επιτρέπεται να αλλάζουν την οικονομική πολιτική μιας χώρας σε πρόγραμμα», «όχι» σε προτάσεις που ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε χαρακτήρισε απαράδεκτες στο Eurogroup.

Για να μην ξεχνάμε, στόχος του παρακράτους της δεκαετίας του 1960 ήταν να φιμώσει οποιαδήποτε αντιφρονούσα προς το βαθύ κράτος φωνή, κινητοποιώντας αγανακτισμένους «υγιείς» πολίτες, που με λοστούς και τρίκυκλα καταργούσαν τον δημόσιο διάλογο.

Οσο μεγάλωναν τα αδιέξοδα ενός καθεστώτος που κατέρρεε τόσο το παρακράτος ενίσχυε την πόλωση, εξωθούσε τους πολίτες στη βία και προετοίμαζε το έδαφος για εκτροπή, συμπεριλαμβανομένων των στρατοδικείων και των εξοριών. Σήμερα, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει μέσω των μέσων ενημέρωσης και των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων.

Με τη δημοκρατία μας εξευτελισμένη, έχουμε υποχρέωση να κινητοποιήσουμε ίσως το τελευταίο της μετερίζι: τη Δικαιοσύνη. Ρωμαίοι μπορεί να μην υπάρχουν πια στον Τύπο. Αλλά κρίνω πως στα δικαστήριά μας υπάρχουν Σαρτζετάκηδες. Στο Ειδικό Δικαστήριο λοιπόν!

 [Για την ιστοσελίδα της ΕφΣυν πατήστε εδώ.]

 

 

Congressman Huizenga Introduces Bill to Oppose IMF’s Third Greek Bailout

Anyone who doubted that the IMF is in deep trouble over its inane involvement in the toxic Greek bailout, and Berlin’s policy of extending Greece’s insolvency ad infinitum while the country’s social economy shrinks, should now have no more doubts. Congressman Bill Huizenga (R-MI), a senior member of the House Financial Services Committee, yesterday introduced the IMF Reform and Integrity Act, which would require the U.S. to oppose the International Monetary Fund’s (IMF) co-financing of a third Greek bailout with the European Stability Mechanism. If such co-financing were to go forward, the bill would prohibit the U.S. from supporting an IMF quota increase until funds are repaid in full.“The IMF is supposed to be a lender of last resort, not a fig leaf of first resort for Eurozone members,” said Congressman Huizenga. “The IMF isn’t a fund to rescue political parties in creditor nations, nor should it be a junior partner to outside organizations that lack the commitment to do their work. For seven years now, the IMF has been used to shield Eurozone officials from their voters, which has tarnished the Fund’s reputation, prolonged Greece’s misery, and put off hard choices about Europe’s future that must be made regardless. As the IMF’s largest shareholder, the U.S. should ensure that the Fund remains independent and free from politicization that could put taxpayer dollars at risk. This bill will help make that a reality.”

In addition, the IMF Reform and Integrity Act cancels supplementary IMF funds that have already been deactivated, rescinding them and sending those resources back to the U.S. Treasury. The bill also clarifies existing law to require the U.S. Executive Director of the Fund to oppose any loan to a country whose debt is unsustainable.  Text of the legislation is available here.

Το σχέδιο Σόιμπλε για την Ελλάδα, στον απόηχο των Ευρωπαϊκών Εκλογών – στο Ράδιο 9,84

Είναι θετικό ότι οι φασίστες υπέστησαν ήττα στην Ολλανδία, αλλά είναι  προβληματικό ότι ένας σκληρός δεξιός ήρθε πρώτος, άρα το κύμα αμφισβήτησης της λιτότητας και των περιοριστικών πολιτικών στην Ευρώπη αμφισβητείται από τα δεξιά, είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο Ράδιο 9.84. Η ήττα Ντάισελμπλουμ, σημείωσε ότι δεν του δημιουργεί καμία αίσθηση, αφού όπως είπε «δεν πυροβολείς τον ταχυδρόμο», αλλά τους εκφραστές πολιτικών πίσω από αυτόν. Η αξιολόγηση είναι το επόμενο στάδιο του σχεδίου Σόιμπλε για Grexit και η μόνη λύση εντός του ευρώ, είναι η διαπραγμάτευση για κούρεμα του χρέους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει που να μην οδηγεί είτε στο Grexit είτε στην Κοσοβοποίηση.