Barbara Pas's Blog, page 23

Geen voorwaardelijke vrijheid voor IS-gangsters

Vorige week werd een Belgisch-Marokkaanse IS-terroriste die in ons land tien jaar cel had gekregen,  in Hongarije gearresteerd . “Ze was, hoe kan het ook anders, in België vrijgelaten onder voorwaarden”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “In nauwelijks enkele weken tijd konden een kindermoordenaar en een verkrachter die beiden in de cel hadden moeten zitten, hier vrij hun gruwelijke gang gaan. En voor IS-gangsters geldt dit blijkbaar ook. De veiligheid van de burger is duidelijk het laatste van de zorgen van Vivaldi.”

De veroordeelde terroriste werd door de Hongaarse politie opgepakt toen ze op weg was naar Syrië, om zich aldaar aan te sluiten bij de nog actieve terreurcellen van IS. De vrouw was in België vrijgelaten onder voorwaarden, waaronder een reisbeperking. “Voorwaarden waar ze zich duidelijk niets van aantrok”, reageert Pas. “Het getuigt van een nauwelijks te vatten naïviteit om te denken dat wie onze vrije Westerse samenleving zo diep haat, eenvoudig tot inkeer zou kunnen komen en klaar zou zijn voor een voorwaardelijke vrijlating. Voorheen werden door Justitie ook al IS-bruiden beloond met een enkelband.”

“HET GETUIGT VAN EEN NAUWELIJKS TE VATTEN NAÏVITEIT OM TE DENKEN DAT WIE ONZE VRIJE WESTERSE SAMENLEVING ZO DIEP HAAT, EENVOUDIG TOT INKEER ZOU KUNNEN KOMEN”

“Niet alleen Justitie, maar ook paars-groene regering speelt met onze veiligheid”, vervolgt Pas. “De regering repatrieerde bij bosjes IS-bruiden. Zogezegd om te voorkomen dat ze onder de radar zouden verdwijnen. Maar dat argument houdt geen steek wanneer ze na hun repatriatie vrij rondlopen. Dit is bijzonder cynisch van premier Alexander De Croo (Open Vld) en zijn regering.”

Pas zal Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) dan ook over dit voorval ondervragen. “Het standpunt van het Vlaams Belang is in deze zeer duidelijk: IS-gangsters moeten berecht en bestraft worden in de regio waar ze zich aan hun gruwelijkheden hebben schuldig gemaakt”, besluit Pas. “Van voorwaardelijke vrijheid, laat staan van repatriëring, kan geen enkele sprake zijn. Niet alleen voor onze veiligheid, maar ook uit respect voor de slachtoffers van islamistische terreur.”

“Kamervoorzitter moet bij geheime stemming worden verkozen”

Voor het Vlaams Belang moet de Kamervoorzitter de voorzitter zijn van alle federale parlementsleden. “Dat is niet meer dan logisch, maar in België is dat enkel in theorie zo”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. De fractievoorzitter verwijst daarmee naar de partijdigheid van huidig voorzitter van de Kamer Eliane Tillieux(PS).“Daarom diende ik een wetsvoorstel in  om het Kamerreglement, waar het de verkiezing van de voorzitter betreft, te wijzigen.”

In sommige landen vereist het Parlement een absolute onpartijdigheid en onafhankelijkheid van de voorzitter. “Zo is de voorzitter van het Britse House of Commons geen vertegenwoordiger van de regeringsmeerderheid, maar een onafhankelijke voorzitter van alle parlementsleden, die om die reden ook ontslag neemt uit zijn of haar partij”, aldus Pas. “De Belgische traditie is helaas totaal anders. Hier wordt de post van parlementsvoorzitter toegewezen tijdens de regeringsonderhandelingen. En die post gaat sinds 1852 dan ook altijd naar één van de meerderheidspartijen. Enkel de jaren 1921, 1945 en 1966 vormden de uitzonderingen die deze regel bevestigden.”

“KAMERVOORZITTER TILLIEUX SLAAGT ER NIET IN DE ORDE TE HANDHAVEN EN DOET NOOIT ENIGE MOEITE DOET OM ONPARTIJDIGHEID TE BETRACHTEN”

“En tot scha en schande van de Kamer van Volksvertegenwoordigers zijn de gevolgen er ook naar”, vervolgt Pas. “Tillieux is ongeschikt voor haar functie omdat ze er niet in slaagt de orde te handhaven en nooit enige moeite doet om onpartijdig te zijn.” Het Vlaams Belang wijst op enkele recente incidenten. “Zo weigerde ze op te treden toen de niet-verkozen minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit), onze fractie schoffeerde en als‘fascisten’ bestempelde. En zo riep ze ook haar ondervoorzitter Valerie Van Peel (N-VA) niet tot de orde toen die in een hysterische uitval letterlijk verklaarde ‘haar botten’ aan het Kamerreglement te vegen. Meer nog: het Vlaams Belang – in de ogen van Tillieux de B-parlementsleden – mocht er zelfs niet op reageren.”

“Deze onwaardige toestanden kunnen enkel ophouden met waardige parlementsvoorzitters”, besluit Pas. “En om dat zoveel mogelijk te garanderen dient de procedure voor de verkiezing van de Kamervoorzitter gewijzigd te worden. Zo moet er van de te benoemen voorzitter voortaan een profielschets opgemaakt worden en moet hij of zij door de Kamer verkozen worden bij geheime stemming.” Volgens de fractievoorzitter kan enkel zo verzekerd worden “dat een écht onpartijdige voorzitter verkozen wordt en niet iemand die louter functioneert als een instrument van de meerderheidspartijen.”

“Partijen als het Vlaams Belang zijn de grootste verdedigers van vrouwenrechten”

Knack bracht deze week een artikel  over ‘vrouwen  en extreemrechts’. De redactie zocht daarin naar een antwoord op de vraag waarom vrouwen stemmen op partijen die  zogezegd ‘ hun  rechten willen inperken’. “Mij  is steeds verteld dat er geen domme vragen bestaan, maar Knack bewijst hier het tegendeel”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “Er  bestaan geen grotere verdedigers van vrouwenrechten dan partijen  zoals de onze.”

Volgens Knack perken partijen als het Vlaams Belang de rechten van vrouwen in. Ter illustratie haalt het weekblad aan dat het Vlaams Belang en voordien het Vlaams Blok jarenlang het idee van vrouwen aan de haard verdedigde. “Mochten ze bij Knack hun eigen factcheckers eens losgelaten hebben op deze bewering, hadden ze geweten hoe wanstaltig die is”, aldus Pas, die hierover in het magazine aan het woord werd gebracht. “Het is een hardnekkig vooroordeel dat teruggaat op een oud standpunt dat we tot vandaag verdedigen, namelijk dat we een van de ouders – de vader of de moeder – de kans willen geven om enkele jaren thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen, en daarvoor financieel willen vergoeden. Door onze politieke tegenstanders werd daarrond de goedkope ‘vrouw aan de haard’-leugen gecreëerd.”

“VOOR HET VLAAMS BELANG ZIJN VROUWENRECHTEN HEILIG EN IS RESPECT VOOR VROUWEN EEN VANZELFSPREKENDHEID”

Knack had zich beter eens afgevraagd waarom vrouwen eigenlijk nog op partijen als Vooruit, Groen, Open Vld, cd&v of PVDA zouden stemmen. “Om electorale redenen zijn deze partijen stuk voor stuk bereid vrouwenrechten af te voeren. Denk maar aan de aanvaarding van het symbool bij uitstek van de vrouwenonderdrukking, de hoofddoek”, vervolgt Pas. “En dan heb ik het nog niet eens over de betuttelende en ronduit vernederende visie van deze partijen over vrouwen, zoals bij de invoering van de vrouwenquota, waarbij niet de inhoud maar enkel het geslacht van een politica belangrijk werd.”

“Als gevolg van de migratietsunami en de daarmee gepaard gaande omvolking staan de vrouwenrechten vandaag ontegensprekelijk onder druk”, besluit Pas. “Gelukkig voor de vrouwen zijn er nog partijen als de onze, waarvoor het respect voor de vrouw een vanzelfsprekendheid is. Helemaal anders dan bijvoorbeeld de minachting voor vrouwen bij Vooruit, waar voorzitter Conner Rousseau als dj in een discotheek ‘Whose pussy is wet?’ uitriep.”

Benoeming Caroline Gennez bewijst leugenachtige pauze Kitir

Het Vlaams Belang vindt de vervanging van Meryame Kitir door Caroline Gennez als federale minister behoorlijk cynisch. “Vooruit geeft nu zelf toe  dat er geen mentale problemen aan de basis lagen van Kitirs pauze, maar zware problemen op haar kabinet”, zegt federaal fractieleider Barbara Pas. “De partij heeft de ernstige problematiek van geestelijke gezondheid misbruikt om enkel haar eigen problemen te verdoezelen.”

Afgelopen zaterdag raakte bekend dat Vlaams Parlementslid Caroline Gennez (Vooruit) Meryame Kitir (eveneens Vooruit) zal opvolgen als minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedenbeleid. Die laatste was officieel in ziekteverlof sinds eind oktober wegens mentale problemen. Knack onthulde echter dat de chaos op haar kabinet de echte reden was voor de ingelaste pauze. Het regende er burn-outs en ontslagen onder de medewerkers en Kitir was al toe aan haar vijfde woordvoerder op amper twee jaar tijd. Collega-minister Frank Vandenbroucke nam tijdelijk haar bevoegdheden over en Vooruit-voorzitter Conner Rousseau stelde een arbeidspsycholoog aan op het kabinet. Uit het psychosociaal onderzoek naar het mentaal welzijn van de kabinetsmedewerkers bleek dat de werkrelaties niet konden worden hersteld. Daarom besliste Vooruit om Kitir niet te laten terugkeren en haar te vervangen door voormalig voorzitter Gennez. 

“Het maakt weinig verschil uit of nu Kitir of Gennez minister van Ontwikkelingssamenwerking is”, zegt Pas. “Met een socialist aan het hoofd van dit departement, zullen de miljoenen naar het buitenland blijven vliegen. Zo werd dit weekend bekend dat België voor Congo alleen al 250 miljoen vrijmaakt.” 

“DIT HELE SCHIJNMANOEUVRE DOET DE POLITIEK GEEN GOED”

In een persbericht bij de benoeming van Gennez had Vooruit benadrukt dat de “moeilijke beslissing” om Kitir niet meer te laten terugkeren als minister “nodig is in het belang van het mentale welzijn van haar medewerkers en haarzelf”. Kitir zelf bood op haar Facebookpagina “haar excuses aan aan wie ze ongewild gekwetst zou hebben”. “De partij geeft nu zelf toe dat er geen mentale problemen aan de basis lagen van Kitirs pauze, maar zware problemen op haar kabinet”, aldus Pas. “Toen onze partijvoorzitter Tom Van Grieken dit in het parlement aankloeg, volgde er nog een hysterische tussenkomst van afscheidnemend parlementslid Valerie Van Peel (N-VA) en werd hij monddood gemaakt door Kamervoorzitter Eliane Tillieux (PS).”

Het Vlaams Belang vindt dat dit hele schijnmanoeuvre de politiek geen goed heeft gedaan. “Vooruit heeft de ernstige problematiek van geestelijke gezondheid misbruikt om enkel haar eigen problemen te verdoezelen”, besluit Pas. “Men heeft niet alleen Kitirs onbekwaamheid proberen te maskeren, maar ook kabinetsmedewerkers het zwijgen proberen op te leggen. Daarnaast heeft Rousseau met Vandenbroucke en Gennez twee voormalige partijvoorzitters terug in dienst genomen; als beloning voor hun bewezen diensten. Behoorlijk cynisch.”

‘Geijkte kanalen’ bewijzen dat De Croo moet opstappen

Volgens Knack tonen niet alleen de WhatsApp-berichten, maar ook de ‘geijkte kanalen’ aan dat het kabinet van premier Alexander De Croo (Open Vld) geen bezwaren had bij de door Eva De Bleeker voorgelegd begroting. “Het is duidelijk dat De Croo moet opstappen”, zeggen Vlaams Belang-Kamerleden Barbara Pas en Wouter Vermeersch. “Dit is de derde maal dat De Croo het parlement en de bevolking heeft belogen. Hij moet zo snel mogelijk de eer aan zichzelf houden.”

Eerder deze week onthulde Knack WhatsApp-berichten tussen het kabinet van De Croo voormalig staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker. Die toonden aan dat er ondanks verklaringen van De Croo over ‘materiële fouten’ geen bezwaren waren bij de door De Bleeker opgemaakte begroting. De Croo beweerde in het parlement dat deze WhatsApp-berichten niet gingen over heel de begroting, maar over een welbepaald onderdeel. Volgens hem werden er via de ‘geijkte kanalen’ echter wel bezwaren geuit. Knack stelt echter dat er ook hier geen opmerkingen gemaakt werden bij een groter begrotingstekort.

“De Croo overtroeft Pinokkio”

Volgens het Vlaams Belang heeft De Croo voor een derde maal gelogen. “Hij heeft een eerste keer gelogen toen hij op donderdag 24 november in het parlement verklaarde dat De Bleeker een ‘materiële fout’ had gemaakt en stelde in het parlement dat de combinatie van een btw-verlaging en de accijnsverhoging budgetneutraal zou zijn”, zegt Vermeersch. “Hij heeft een tweede keer gelogen toen hij stelde dat in de commissie Binnenlandse Zaken dat er geen Whatsapp-verkeer was en deze week bleek dat dit er wel was. En hij heeft woensdag een derde keer gelogen toen hij stelde dat hij via de ‘geijkte kanalen’ opmerkingen had geformuleerd bij de algemene toelichting, namelijk de opname van 1,325 miljard voor een btw-verlaging over april – december 2023.”

Het Vlaams Belang vraagt daarom opnieuw het ontslag van premier De Croo. “Het is duidelijk dat De Croo moet opstappen”, zegt federaal fractieleider Barbara Pas. “Dit is de derde maal dat De Croo het parlement en de bevolking heeft belogen. De Croo overtroeft Pinnokio. Hij moet zo snel mogelijk de eer aan zichzelf houden.”

Begrotingsakkoord: “Iedere moed om te hervormen ontbrak”

In een debat over het begrotingsakkoord in het VRT-programma de Zevende Dag heeft Barbara Pas haar collega-fractievoorzitters in de Kamer Servais Verherstraeten (cd&v) en Melissa Depraetere (Vooruit) met hun neuzen op de intrieste feiten gedrukt. “Structurele maatregelen ontbreken en met de huidige maatregelen wordt niemand fundamenteel geholpen”, aldus Pas. Een paar honderd euro op een factuur van gemiddeld 7.000 tot 9.000 euro, dat is alles.”

“De noodmaatregelen bekostigt men door te besparen op de eigen mensen”, stelt Pas vast. “Men beknibbelt op tijdskrediet, op ouderschapsverlof, maar men indexeert de belastingschalen niet mee. Nachten discussieert men over miljoenen, maar in de miljarden snoeit men niet.” Ook nu, in tijden van ernstige crisis, blijft de paars-groene regering weigeren te snoeien in de migratiefactuur, in de transfers en in het politieke systeem zelf.

“Eerste minister Alexander De Croo zei naar aanleiding van het begrotingsakkoord de mensen niet los te laten, en dat klopt: hij houdt ze in een wurggreep”

Het zit Pas vooral hoog dat zelfs in tijden van crisis iedere moed ontbreekt om de noodzakelijke hervormingen door te voeren. “Wij waren van in het begin vragende partij om de btw op gas en elektriciteit permanent naar 6 procent te brengen. Dat doet men nu, maar het nieuwe accijnssysteem zal dat compenseren en daardoor gaan we nooit meer terug naar de lagere prijzen van 2019.”

Pas hekelde vooral het ontbreken van een fiscale hervorming, van een hervorming van de arbeidsmarkt, en van een voorbereiding van een staatshervorming. “Zelfs de kabinetsmedewerkers gaan nu al lopen omdat ze ondervinden wat het Vlaams Belang al jaren zegt, te weten dat er aan de andere kant van de taalgrens geen enkele bereidheid tot hervorming bestaat.”

Het Vlaams Belang vindt ook de totale onwil van de beleidspartijen om te besparen op het politiek systeem wraakroepend. “We hebben meermaals voorstellen ingediend om de partijdotaties te halveren. Van alle politici die nu roeptoeteren dat de partijdotaties verlaagd moeten worden was Jean-Marie Dedecker de enige die deze voorstellen gesteund heeft”, merkte Pas tot slot op. “Het eerste wat deze regering deed, was het budget voor de kabinetten met een kwart verhogen. Dat is de enige concrete maatregel die werd genomen om de werkgelegenheid naar boven te krijgen. Tot bijna 900 kabinetsmedewerkers.”

‘Koning Conner en zijn lakei De Wever’

‘Als N-VA ergens in coalitie gaat met Vlaams Belang, blaas ik alle coalities met hen op’. Zo debiteerde Conner Rousseau. Hij speelt zo alles of niets. Het is een opmerkelijke escalatie in de oorlog tegen de Vlaamse kiezer. Rousseau hoopt daarmee andere partijen te intimideren en kiezers te demoraliseren. De vroegste verkiezingen zijn pas binnen twee jaar. Geen enkele kandidaat heeft zich al voorgesteld. Geen enkel programma is al gepresenteerd. Geen enkele kiezer heeft zijn stem al uitgebracht. Maar Rousseau wil nu al de uitkomst van de verkiezingen bepalen. Hoe kan een partijtje met amper 10% zich dergelijke arrogante uitspraken permitteren?

Wat is politiek?

Politiek is het uitoefenen van macht om belangen te verdedigen. Die belangen zijn verschillend en per definitie in conflict met elkaar. Dat impliceert keuzes maken en prioriteiten stellen. In een democratie beslechten we dat belangenconflict met het instrument van onze burgerlijke rechten en vrijheden. Vrije meningsuiting, vrijheid van vergadering, vrije verkiezingen, enzoverder.

Doordat deze burgerlijke rechten en vrijheden onaantastbaar zijn, gebeurt de politieke strijd – als uitdrukking van dat belangenconflict – vreedzaam. De meerderheid kan de rechten en vrijheden van de minderheid immers niet afnemen, waardoor die altijd een instrument heeft om de meerderheid te controleren en te vervangen na nieuwe verkiezingen en zo zijn belangen te verdedigen. De meerderheid heeft dus maar tijdelijk en beperkte macht. Fundamenteel ligt de macht altijd bij het volk en niet bij de machthebbers.

Hoe werkt een democratie?

Burgers kiezen vrij hun vertegenwoordigers. Dat kan op verschillende manieren gebeuren. In een meerderheidsstelsel kiezen burgers één kandidaat. Die krijgt een mandaat van de meerderheid in een kiesomschrijving om een bepaald programma te verdedigen of uit te voeren. In een proportioneel stelsel worden meerdere volksvertegenwoordigers per kiesomschrijving verhoudingsgewijs verkozen naargelang het aantal stemmen. 10% van de stemmen is dan 10% van de zetels bijvoorbeeld.

Zowel in een meerderheids- als in een proportioneel stelsel moeten meerderheden gevormd worden. Dat veronderstelt altijd coalitievormingen en compromissen. In een meerderheidsstelsel gebeurt dat voor verkiezingen waarbij een coalitie zich rond een kandidaat verenigt, in een proportioneel stelsel gebeurt dat na verkiezingen. De legitimiteit van de meerderheidscoalitie wordt niet enkel bereikt door een meerderheid in stemmen te halen, maar ook door allen de mogelijkheid te geven deel uit te maken van coalitieonderhandelingen. Zo worden radicalere of één-thema-stemmers opgenomen in het democratisch proces.

Dat noemen we pacificatiedemocratie. Kiezers van dit democratisch proces uitsluiten, ondermijnt de legitimiteit van de meerderheid en uiteindelijk het vertrouwen in de democratie, waardoor kiezers hun belangen niet langer vreedzaam kunnen verdedigen.

België verdraagt geen democratie

Samenvattend: in een democratie ligt de macht dus bij de burger. Die verkiest zijn vertegenwoordigers. Zij beslissen bij meerderheid.

Maar dat is ronduit problematisch voor België. De Vlamingen zijn immers in de meerderheid. En die betalen al sinds het ontstaan van België voor Wallonië, zo becijferde professor Juul Hannes. Barbara Pas en Lode Vereeck gaven recent een overzicht van alle transferstudies van de voorbije decennia. 7 tot 12,9 miljard euro vloeit jaarlijks naar van Vlaanderen naar Wallonië. Daardoor worden Vlamingen overbelast terwijl ze dat bovendien niet terugkrijgen in meer dienstverlening en ondersteuning vanwege de overheid. Dat is dus niet in het belang van de Vlamingen. Dus werd allerhande grendelwetten, pariteiten en bijzondere meerderheden bedacht om te voorkomen dat de Vlaamse meerderheid kan beslissen.

Manipulatie van de Vlaamse democratie

Binnen de Vlaamse democratie duikt een tweede democratisch probleem op. Linkse partijen halen al sinds 1918 gezamenlijk maximaal 25% tot 30% van de stemmen. Om te verhinderen dat de rechtse meerderheid altijd bestuurt, bedachten ze het cordon sanitaire. Dat is erop gericht een deel van de rechtse kiezers uit te sluiten van coalitievorming. Daardoor verwerft links meer politieke macht dan het van de Vlaamse kiezer krijgt. Zo reduceren ze de coalitiemogelijkheden en vergroten hun eigen kans op machtsdeelname. Bovendien sluiten ze zo beleidsthema’s en -voorstellen uit in de beleidsvorming waardoor dat beleid altijd naar links opschuift, zelfs al bestuurt links zelf niet.

Vergelijk het met een balans waarvan men het gewicht wegneemt op het meest rechtse deel. Daardoor verschuift de balans automatisch naar links. Zelfs een regering zonder linkse partijen voert daardoor nooit een fundamenteel ander beleid. Zo bewijst N-VA al sinds 2004 in de Vlaamse regering en tussen 2014 en 2019 federaal. Zelfs met een piepklein Vlaams Belang en een massieve N-VA aan 33% kregen we gewoon meer van hetzelfde: de massamigratie bleef duren. De belastingen bleven torenhoog. De pensioenen bleven beschamend laag. Alleen mochten we daar van Bart De Wever nog twee jaar langer voor werken. Tactisch kan rechts misschien wel het spel bij verkiezingen winnen, maar strategisch bepaalt links de spelregels en dit door middel van het cordon sanitaire.

Particratie vervangt democratie

Een derde democratisch probleem in België is de volksvertegenwoordiger zelf. Die wordt namelijk verkozen door het volk. Die dreigt dan ook effectief te doen waarvoor hij of zij verkozen is, namelijk het volk en zijn belangen vertegenwoordigen. Het idee alleen al jaagt het Belgisch systeem de stuipen op het lijf. En dus werd de democratie vervangen door een particratie. Daarbij is macht gecentraliseerd en geconcentreerd in partijen zodat niet zozeer de kiezer, maar wel de partij beslist wie verkozen wordt.

België verdraagt geen democratie omdat de Vlamingen in de meerderheid zijn. Links verdraagt geen democratie omdat rechts in de meerderheid is. De particratie verdraagt geen democratie omdat het anders geen partijbelangen kan nastreven ten nadele van de meerderheid.

De Vlaamse, rechtse en democratische meerderheid wordt zo de mogelijkheid ontnomen zijn belangen te verdedigen, prioriteiten te stellen en finaal keuzes te maken. We mogen nog gaan stemmen voor de show, maar we mogen vooral niets wezenlijks te zeggen hebben.

Linkse intimidatie

Deze drie fundamentele problemen met democratie in België vatten zich samen in de dreigementen van Conner Rousseau. Elke coalitie is een uitdrukking van een onderliggende democratische keuze van het volk. Maar dat wil men helemaal niet. Daarom bedreigt de PS de N-VA met uitsluiting van federale regeringsvorming mocht ze in Vlaanderen met Vlaams Belang besturen. Daarom bedreigt Vooruit de N-VA met uitsluiting op lokaal vlak als in gelijk welke gemeente een coalitie met Vlaams Belang gevormd wordt.

Men wil op die manier het bestaan van verschillende democratische niveaus en hun eigen politieke dynamiek teniet doen. Elke lokale of Vlaamse democratie wordt zo onderdanig gemaakt aan het Belgisch beleidsniveau of de bevelen van het gezamenlijk partijhoofdkwartier van PS en Vooruit.

Wie gelooft die man nog?

Het interessante is echter, dat de socialisten deze manipulatie niet eens zèlf bedacht hebben. Het verbinden van elk beleidsniveau aan mekaar en het onderdanig maken van onze Vlaamse democratie aan het Belgisch besturen, komt uit de koker van niemand minder dan Bart De Wever zelf. Zowel na 2012 als na 2018 waren er tal van lokale meerderheden mogelijk met het Vlaams Belang, waaronder in zijn eigen Antwerpen.

Telkens werden ernstige onderhandelingen door hem vakkundig gesaboteerd. Zogezegd om zijn confederale hervorming bij de federale verkiezingen niet in gevaar te brengen. Maar in wezen was dat steeds uit stemmengewin en partijpolitiek eigenbelang ingegeven en misschien nog het meest van al, door persoonlijke rancune gedreven.

Immers, 33% voor zijn N-VA en amper 5,8% voor Vlaams Belang in 2014 leverden ons de communautaire diepvries op. Vlaanderen werd onderdanig gemaakt aan België, het eigen partijprogramma aan het federaal besturen. België was plots geen probleem meer. Tenminste als zijn N-VA kon besturen. Dezelfde pirouette deed hij nog eens over bij de lokale verkiezingen in 2018. Voor de verkiezingen betekenden de socialisten de afgrond. Op verkiezingsavond was hij de ‘oorlog met links moe’ en de dag erna bracht hij de socialisten terug aan de macht. Bij cd&v moeten ze bewonderend gekeken hebben naar zoveel blijk van ‘staatsmanschap’.

Laat de kracht van onze democratie los

België verdraagt geen verandering, omdat België geen echte democratie is, maar vooral omdat De Wever daar zelf voor kiest. Het cordon sanitaire is immers zijn levensverzekering geworden. Het is een gedroomd excuus om het eigen beleidsfalen door zelfgekozen coalities met links achter te verbergen. Zo zei hij bijvoorbeeld over zijn medewerking aan de kernuitstap onder Michel I dat ‘het eenzaam was om verzet te voeren’, maar eens in de oppositie een tweetal jaar later wilde hij een ‘institutionele atoombom’ afvuren om de kernuitstap te voorkomen.

Tegelijkertijd is het een manier om de kiezer te demoraliseren zodat die elke hoop op verandering verliest. Daarom bezweerde hij, herhaaldelijk en lang voor Rousseau, het cordon sanitaire nooit te willen doorbreken. Het Belgisch systeem doet er alles aan de macht van de burger weg te nemen en de wil van de kiezer te negeren, die overigens massaal tegen dat cordon is.

De Wever is na al die jaren helaas onderdeel geworden van dat Belgische systeem. Cynisch is zijn enig doel een verlengd verblijf op het Schoon Verdiep van het Antwerps stadhuis geworden. De rest is toch maar parking. In tegenstelling tot wat ze de mensen willen doen geloven, bestaan er geen nutteloze stemmen, buiten voor deze partijen die de kracht van verandering beloven, maar na verkiezingen altijd meer van hetzelfde opleveren. Elke stem telt en maakt wel degelijk verschil uit.

De dreigementen van Conner Rousseau zijn een intimidatie en daarom een uiting van onmacht. Ze voelen dat de Vlamingen het niet meer pikken. De politieke elite weet dat de klok onvermijdelijk tikt naar 2024. Dan moeten we de volle kracht van onze democratie loslaten. Dat kan maar als we de grendels van onze democratie afwerpen. Het Vlaams Belang is daar de sleutel voor. Eén voordeel hebben de dreigementen van Rousseau ons alvast geboden. Wie links overal van de macht weg wil, die stemt best op het Vlaams Belang.

Dit stuk verscheen eerder op Doorbraak.

Tom Vandendriessche

Expert kabinet Verlinden geeft zelf toe dat institutionele hervorming niet lukt

Het wordt tijd dat Verlinden dezelfde lessen trekt als haar opgestapte grondwetsspecialist, zegt fractieleider in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang). “Namelijk dat er met de Franstaligen binnen het Belgisch carcan geen zinnig beleid, laat staan hervormingen mogelijk zijn. We zijn niet blij met het uitkomen van onze voorspelling dat de werkgroep institutionele hervorming een lege doos zou blijken, maar het bevestigt wel onze analyse en het versterkt onze oproep om de stekker uit dit Vivaldi-circus te trekken. Het zal geen sikkepit uitmaken in het beleid van Vivaldi, want wiskundig is cd&v niet eens nodig binnen de coalitie en dat is te merken. Maar cd&v kan dan misschien een klein beetje geloofwaardigheid herwinnen.”

Een werkgroep rond institutionele hervorming. Het was één van de communautaire zoethoudertjes die cd&v opeiste om mee te doen met de paars-groene regering. Er zouden zelfs twee ministers bevoegd worden ervoor: Verlinden en David Clarinval van de MR. Maar wat blijkt nu (en wat was te verwachten)? De Franstalige politici blokken alles af. Zelfs in die mate dat grondwetspecialist Jürgen Vanpraet is opgestapt uit het kabinet van binnenlandminister Annelies Verlinden (cd&v). Want, zo klinkt het in Knack, ‘met de Franstaligen is geen vooruitgang te boeken’. Vanpraet is nochtans niet een van de minste en kan op respect rekenen over de partijgrenzen heen. Doorn in het oog bleken de PS, MR en Ecolo: “zij stellen zich op als Franstalig blok en spreken hun veto uit tegenover een staatshervorming.”

Verlinden en co, trek de stekker uit Vivaldi

“Het is vreemd dat het zolang heeft geduurd vooraleer men deze Belgicistische tactieken heeft doorgrond binnen de cd&v-kabinetten”, reageert Pas laconiek. “De Franstalige frontvorming tegen Vlaamse communautaire verzuchtingen is voor iedereen al decennia duidelijk. We zijn evenwel niet blij met het uitkomen van onze voorspelling dat de werkgroep institutionele hervorming een lege doos zou blijken, maar het bevestigt wel onze analyse en het versterkt onze oproep om de stekker uit dit circus te trekken.”

“Veel zou het niet uitmaken inzake beleid, want de cd&v is wiskundig niet nodig in deze coalitie en dat merk je”, gaat Pas verder. “Maar cd&v kan misschien wel een klein beetje geloofwaardigheid herwinnen. Momenteel is een naald in hooiberg makkelijker te vinden dan de meerwaarde van cd&v in deze regering. De Franstaligen hebben altijd al nul goodwill gehad om dit land te hervormen richting meer autonomie voor de deelstaten en vereenvoudiging door homogene bevoegdheidspakketten. De Franstaligen hun strategische belangen (financiering van hun links beleid) zijn immers intrinsiek verbonden met België.”

De hele passage moet trouwens een les zijn voor Bart De Wever en N-VA, besluit Pas. “Met de Franstaligen kunnen geen zinnige hervormingen gemaakt worden. Dat de mensen wijsmaken, en zelfs beweren dat de PS en co het confederalisme mee zullen uitbouwen, is ofwel ongelofelijk naïef, ofwel de meest cynisch-lege verkoopspraat.”

Begrotingsakkoord: “Gerommel in de marge”

Het Vlaams Belang is weinig onder de indruk van de beslissingen rond het begrotingsakkoord die reeds doorsijpelden. “Gerommel in de marge” noemt Vlaams Belang-fractievoorzitter Barbara Pas het. “Opnieuw wordt op geen enkele manier bespaard op de moddervette overheid zelf, noch op de steeds maar hoger oplopende asielfactuur. Er wordt enkel weer bespaard op onze mensen.”

“Maar het is niet allemaal kommer en kwel”, zegt Pas. “Het Vlaams Belang pleit al langer dan vandaag voor maatregelen om de concurrentiekracht van de Vlaamse bedrijven te verbeteren, zoals een tijdelijke korting op de sociale bijdragen, of de ‘vertraagde’ of uitgestelde betaling van de bedrijfsvoorheffing. Dat de regering ons daar in het begrotingsakkoord nu in volgt kunnen we alleen maar toejuichen.”

De Vlaams-nationalistische partij heeft ook bedenkingen bij enkele beslissingen. Het verlengen van de energiekorting blijft niet meer dan een druppel op de hete plaat, en dan nog maar voor een deel van de bevolking. In plaats van de overwinstbijdragen in te zetten voor een extra substantiële verlaging van de energiefacturen van alle gezinnen, zal die slechts – en dan nog maar gedeeltelijk – gebruikt worden om de verlenging van de bestaande energiekorting te financieren: de geschatte opbrengst van zowat 3 miljard euro zou niet eens integraal naar energiemaatregelen gaan! Dat de regering zinnens blijft om de accijnzen op de energiefactuur te verhogen van zodra de prijzen normaliseren, vindt het Vlaams Belang dan ook onaanvaardbaar.

“In het begrotingsakkoord geen enkele broodnodige structurele hervorming”

Het Vlaams Belang blijft vooral op zijn honger zitten wat betreft structurele maatregelen “om de moddervette overheid eindelijk wat af te slanken”, zegt Pas. “Met symbooldossiertjes rond de ministerlonen en besparen in de bedrijfsrestaurants van de overheid gaan we er niet komen. Waar blijven de vijf minuten politieke moed om van het momentum gebruik te maken om de nutteloze Senaat eindelijk af te schaffen, om een einde te maken aan de al even nutteloze provincies, om de rijkelijke partijfinanciering te herbekijken, enzoverder?”

Ook stelt het Vlaams Belang vast dat er opnieuw geen vragen worden gesteld bij wat blijkbaar de heilige huisjes in deze regering zijn: de decadente sommen geld die vloeien naar Bpost voor de krantenbedeling, of de jaar na jaar oplopende immigratiefactuur. “Dat net vandaag staatssecretaris De Moor zowaar pleit voor nog meer middelen voor de opvang van asielzoekers in dit land, is werkelijk hemeltergend”, aldus Pas, die ook hekelt dat de gefaseerde loonsverhoging bij de politie woordbreuk betekent.

De fiscale hervorming van minister van Financiën Van Peteghem (cd&v) blijft dan weer een monster van Loch Ness, luidt het. “Iedereen spreekt en schrijft erover, maar niemand die het ooit heeft gezien of zal zien, want ook nu wordt Van Peteghem door zijn coalitiepartners terug naar af gestuurd.”

“Of het nu gaat om de fiscale hervorming, de pensioenhervorming of concrete garanties rond de arbeidsmarkthervorming – één zaak is zonneklaar”, besluit Pas. “Met deze paars-groene Vivaldi-regering zal er geen enkele broodnodige structurele hervorming komen. Met deze regering wordt er ook eens te meer bespaard op onze mensen, en niet op asiel, op transfers en op het politieke systeem zelf.”

De Croo moet vooral besparen op eigen kabinetten en het systeem

Volgens het Vlaams Belang moet de federale regering in plaats van aan symboolpolitiek te doen, eindelijk beginnen met te besparen op het overvette systeem. “Het teveel aan kabinetten, ministerposten, de senaat, de monarchie… Het zijn allemaal zaken die we kunnen missen en zo soelaas kunnen bieden tijdens de huidige begrotingsgesprekken. Zo’n hervormingen zullen meer zoden aan de dijk brengen dan de symbolische gestes van De Croo en co”, aldus Kamerfractieleider Barbara Pas.

Zaterdag vergaderde het kernkabinet van de federale regering de hele dag over de opmaak van de begroting voor 2023 en 2024. Zoals steeds is de paars-groene Vivaldi-ploeg het over weinig eens en lopen de onderhandelingen stroef. In aanloop van de begrotingsronde stelde premier Alexander De Croo (Open Vld) voor om zijn ploeg een 8-tal procent van hun loon te laten inleveren.

“De Croo moet écht hervormen”

“Het is goed dat ministers of parlementsleden een geste willen doen, maar met gestes alleen komen we er niet”, reageert Pas. “We hebben echt beleid nodig en echte hervormingen. De staat slorpt meer dan 50% van het bruto binnenlands product op. Dit om een amalgaan van bestuursniveaus, vette kabinetten en overheidsdiensten te onderhouden. Het is hier dat gesneden moet worden en De Croo moet dit aanpakken in plaats van aan symboolpolitiek te doen.”

Het Vlaams Belang denkt zo aan het afschaffen van de senaat, de provincies, de intercommunales en de monarchie, terwijl de kabinetten en hun overheidsdiensten moeten afgeslankt worden. “En er zijn nog heilige huisjes wier sloop geld kan opbrengen: er moet geknipt worden in de migratiefactuur, te beginnen met het afschermen van de Sociale Zekerheid voor vreemdelingen. Dat alleen al is goed voor meer dan één miljard. En uit het nieuwe boek van econoom Lode Vereeck en mezelf blijkt dat er 12,9 miljard van Vlaanderen naar Waalse bodemloze putten wordt versluisd. De afbouw hiervan zou geen ook geen taboe meer mogen zijn – Vlaanderen kan deze centen goed gebruiken.”