Oğullar ve Rencide Ruhlar Quotes

“Bazen de saygıdeğer abilerim ablalarım, dünyası yerle bir olur insanın. Hayat, fazla kafa yormadan idare etmeyi sağlayan bütün anlamlarını yitiriverir. En akıllıca saydığınız fikirlerinizin saçmalığını, en içten duygularınızın, yapmacıklığını kavrarsınız. Aslında hiçbir konuda bir fikriniz bulunmadığını, aslında hiç kimseye karşı bir şey hissetmediğinizi ve tüm evrenin de size karşı aynı gaddarca kayıtsızlık içinde olduğunu. Hep gözünüzün önünde durduğu halde o güne dek her nasılsa yok saymayı başardığınız bu gerçeği fark ettiğiniz anda ilahi işleyişi de çözmek üzeresiniz demektir.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“...Sanki her seyin mantiksizligina kendini ikna edebilirse,yasananlari gercek olmaktan cikarabilecekti.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Ne var ne yok?"
"Zor bir soru. Pek emin değilim ama tahminimce her şey var ve yokların içinde saklı.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“...Gucluler guclerini korumak icin gozlerini kirpmadan insanlari harciyor ve adina da toplum duzeni diyorlardi.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“İnsan yüreği bir sarkaç gibidir işte böyle. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi tarafa kaymaya başlar.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Ben devrik cümle bile kuramazdım. Kuramazdım, çünkü korkardım. Sorumluluklarım vardı. Akranlarım bozuk bir Türkçeyle gül gibi anlaşırken, bütün o gramer kurallarının anasını ağlatarak bildirişirken, giriş gelişme ve sonuç kavramlarından bihaber, rastgele bölünmüş paragraflarla kompozisyon yazarken, ben... Ben kendime ihanet eder cümlenin öğelerine sadık kalırdım. Ömrüm düzgün cümleler halinde geçti. Bilmeden bazı hatalar yapmışımdır tabii. Bilsem... Bilsem anlamı öldürür yine de cümleyi kurtarırdım. Oysa şimdiki halime bak. Kelimeler kifayetsiz kalıyor, dilbilgisi sırnaşık! Saçmasapan cümleler kuruyorum ve duyduğum mutluluk bana kaygı ile karışık bir utanç veriyor!”
― alper canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Bir çocuğa, anne babasını ağlarken görmekten daha fazla koyan pek az şey vardır bu dünyada.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Kaçmak ya da dövüşmek. İşte bütün mesele. Yanlış karar verirsen, evrimin mezesi oldun demektir.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Sonunda babam tartışmayı noktalayan ve kurtuluşumu müjdeleyen kararını açıkladı: "Ecdadını sikerim ben anaokulunun!”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Okulda insanın asıl öğrenmesi istenen, anlatılan dersler değil ders anlatılırken susması gerektiğidir”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“. Bayılıyorum bunlara. İlişkileri mutlak bir güvensizlik üzerine kurulu.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“İnsanın Tanrı’yı görmeye katlanamadığı için ışığa ihtiyaç duyduğu gibi tuhaf bir fikre kapılıverdim. Karanlık Tanrı’nın ta kendisiydi. Size şahdamarınızdan daha yakın, her yerde olan ve gören, her zaman sizi sarmalayan başka kim olabilirdi ki? Siz onu göremezdiniz, çünkü ışığın ardına saklanırdı.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Noktalı virgüllerin, noktalara göre yaşama şansımı artırdığına inanıyordum.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Hür teşebbüs aşktan da, sanattan da güçlüydü.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“...sevdiğiniz birinin ölümü, örneğin, yüzleşmenizi sağlayabilir kendinize söylediğiniz yalanlarla. ya da ananızdan yediğiniz okkalı bir dayak. üstelik siz, ananızın canınıza okumak için haklı duygusal gerekçeleri bulunduğuna inanmaya hazırken, içinizi parçalayan onun gözü dönmüşlüğü değil, beyninizi zedelememek için sopayı sadece kollarınıza ve bacaklarınıza indirecek kadar düşünceli davranması olabilir. nihayet onun elinden kurtulup kendinizi odanıza attığınızda pencereden giren akşam güneşinin ışığında neşeyle dans eden tozlar dört bir yana dağılır. onların huzurunu kaçırmak sizi öyle çok üzer ki, içiniz feci bir dışlanmış duygusuyla dolar. birden gözlerinize yaşlar hücum eder. bu küçük sevimli yaratıkların sizden korkmasını hazmedemezsiniz. iki saatlik dayak seansına gık demeden katlanan siz, yere kapanıp zırıl zırıl ağlamaya başlarsınız. sonra bir toz tanesi gelip parmağınızın üzerine konuverir. usulca oynatırsınız parmağınızı. hala oradadır. derken diğerleri ona katılırlar. yere yatarken üzerinize toz tanecikleri yağar. sırt çevirdiğiniz hayat o noktada sizi kucaklarken hıçkırıklarınız fraktal bir dans müziğine dönüşür.
bir gün toz zerrecikleri sizi bağrına basarsa, bilin ki ya nirvanaya ulaştınız ya çıldırdınız. hangisi olduğuna kendiniz karar vereceksiniz.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Çocuklara bakıp da saflık,masumiyet ve güzellik edebiyatı yapanların aklına şaşarım.Ben bizimkilere bakınca,insanoğlunun en alçakça eğilimlerinin en çıplak halinden başka bir şey görmüyorum.Kendimi onlardan çok farklı bir yere yerleştiriyor değilim.Sadece ben,hasbelkader,içimdeki çirkinliği dışavurmanın daha rafine yöntemlerini geliştirmiş bulunuyorum.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Yağsın, bir daha yıkarız," dedi bakkal ermişçe. O zaman anladım ki, böyle bir olasılık onu endişelendirmek şöyle dursun, mutlu ediyordu. O doğuştan araba yıkayıcısıydı. Ne var ki hayat onu bakkallığa mahkûm etmişti; pek çok müthiş kabzımalı milletvekilliğine mahkûm ettiği gibi. Sistem yetenekleri heba ediyordu”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Hiçbir şey, hiçbir zaman daha iyiye gitmezdi. Sadece insan için daha rafine sarhoşluk yöntemleri geliştirmek mümkün olabilirdi.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Hakikatte bütün kitaplar sayfaları doldurmak için yazılır.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Nedense evdeki tüm ilaçları yutup kendimi öldüreceğim gibi tuhaf bir düşünceye kapılmıştı. Oysa kim böyle bir salaklık yapar ki? Kendini camdan aşağı atmak varken. Anneler böyledir zaten. Olur olmadık konularda evhamlanırlar. Evrimsel nedenlerle. Girmeyeceğim ayrıntıya”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Hakan oturduğu yerde bir iki kıvrandıktan sonra başını önüne eğdi. "Her şeyi öğrendik."

Demek öğrendiler, diye düşündüm. Televizyonun üzerinde duran oyuncak bebeği haftada birkaç gece yatağıma götürüp düdüklediğim bir sır değil artık. Ama haber kaynakları gerçekten bu kadar güçlü olabilir miydi? "Neyi öğrendiniz?”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Sanıyorum hayat insanın doğasına ters. En azından, benimkine.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Hayretle, hiçbir şeyin tek boyutlu olmadığını, geri zekâlılığın bile dahice denebilecek bir düzeyi bulunduğunu kavrıyordum.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Gerçi ben kendimi her zaman suçlu hissederim. Doğuştan gelen bir şey bu.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Bayılıyorum bunlara. İlişkileri mutlak bir güvensizlik üzerine kurulu. Her ikisinin de her an birbirlerine her türlü puştluğu yapmaları meşru. Darılmaca, gücenmece yok. Nietzsche'nin üst insanını andıran bir yanları var.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Gece hepimizi korkularımıza, acılarımıza daha bir yakınlaştırır.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Öğretmenin yanlış biliyor," dedim. "Geceleri şeytan gelir gerçekten ama insanın yüzünü değil çükünü yalar.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“İnsan bu hallere düştükten sonra aynaya nasıl bakardı ki ?Yüzmilyonlarca insan nasıl bakıyorsa öyle herhalde.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Korkularının üstüne yürümelisin evlat. Huzuru ancak orada bulabilirsin.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar

“Meseleyi anmamak da anmak kadar ona duyduğunuz ilgiye yorulabilir. Sanırım tutumlara bakmak bu noktada bizi bir yere götürmez. Netice itibarıyla pek çok zaman insanın fazla bir tutum alternatifi olamıyor. Aynı tutum, farklı olgunluk seviyelerinde karşılık bulabilir.”
― Alper Canıgüz, Oğullar ve Rencide Ruhlar