ليلة النار Quotes

“في مكانٍ ما، ينتظرني وجهي الحقيقي”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“Sur terre, ce ne sont pas les occasions de s'émerveiller qui manquent, mais les émerveillés.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“إن ما يشكل روعة الصراع لا نصره ولا هزيمته؛ بل سببه وغايته.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“ليس لديّ سوى يقين واحد، هو أنني سأفقد كلّ شيء.”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“لستُ أكثر من قطعة حياة بين عدمين. العدم الذي سبقني والعدم الذي سيأتي بعدي. وحتى وإن تركتني الأبدية وشأني فإن هذين العدمين يقضمانني.”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“La quantité ne fait pas la vérité.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“على هذه الأرض، ليست مناسبات الدهشة ما نفتقر إليه، إنما نفتقر إلى المندهشين.”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“حسب مفكّري اليوم، الإنسان منفرد، ولا مرجع له، وهو المنتج العقلي الوحيد، ويعرّف نفسه بأنه حارس المعنى وسط عالمٍ عبثيّ.”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“Dénombrer l'infini, n'est-ce pas le refuser?”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Comme ils ne supportent pas l'ignorance, les hommes créent des savoirs. Ils inventent des myths, ils inventent des dieux, ils inventent un dieu, ils inventent des sciences. Les dieux changent, se succèdent, meurent, les modèles cosmolgiques également, et ne persiste qu'une ambiance, celle d'expliquer.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“تظل الموهبة عديمة النفع إذا التزمت بخدمة نفسها، دون أي هدف آخر غير الظهور إلى العلن للتعريف بذاتها ونيل الإعجاب والتصفيق لها. يجدر بالموهبة الحق أن تنقل قيماً تحملها وتتجاوزها”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“هل خلق الإنسان المعنى أو أنَّ خالقًا آخر، أي الله، سبقه؟”
― إيريك إيمانويل شميت, La Nuit de feu

“Dieu n'est présent en moi que sous la forme de sa question.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Le besoin de comprendre ne se résume pas à un appétit de rationalité, c'est le besoin de se rassurer en identifiant les ténèbres, en mettant de l'ordre dans le chaos.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Ce qui constitue la beauté d'une bataille, ce n'est ni le succès ni la défaite, c'est la raison de la bataille.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Si le voyageur n'espère rien, Il ne verra que ce que voient les yeux.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“من أنا؟ شمعة ساهرة في قلب الظلام ستُخمدها الريح؟ يا للمهزلة! الآن بوسعي الصراخ "أنا موجود" لكن تأكيدي يتلبسه الرعب، إذ أن في داخلي سورة تصيح وتثور، لن أكون موجودا إلى الأبد. لست سوى لحظة بين لانهايتين، الأزلية قبلي والأزلية بعدي. لست أكثر من قطعة حياة بين عدمين، العدم الذي سبقني والعدم الذي سيأتي بعدي.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“عشت على الدوام دون أن أنتبه، لم أكن أميز فرط النشاط من سعادة الوجود. تحركت فعلا اكثر مما استمتعت. وتراكمت عليّ المشاكل وأنا أهمل الاستمتاع بالكنز البسيط : أن أحيا”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“تصوري للسفر قد تغير: فاتجاه الرحلة أقل أهمية مما ستهجره وتتخلى عنه. ليس الرحيل أن تبحث، بل أن تترك كل شيء، أقرباءك وجيرانك وعاداتك ورغباتك وآراءك وحتى ذاتك. ليس الرحيل سوى استسلام للمجهول، لغير المتوقع، للاحتمالات اللا متناهية، لا بل للمستحيل. أن ترحل معناه أن تضيع كل العلامات التي تعرفها، أن تترك جانباً السيطرة على ذاتك، والوهم بأنك تعرف، أن تحفر في داخلك وتعثر على تدبير استشفائي كي تجعل كل ما هو استثنائي يظهر. والمسافر الحقيقي، يبقى دون حقائب ودون هدف”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Les muettes étoiles ont toujours rendu les hommes bavards.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Im jestem starszy, tym lepiej zdaję sobie sprawę, że agnostycyzm stanowi postawę, która jest przeważnie odrzucana. Człowiek musi wiedzieć! Chociaż na świecie są tylko agnostycy wierzący, agnostycy niewierzący i agnostycy obojętni, miliony ludzi upierają się przy mieszaniu wiary z rozumem, nieuznawaniu złożoności umysłu, upraszczaniu pojęć, żeby zmienić w uniwersalną prawdę bardzo osobiste odczucia.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Położył mi rękę na ramieniu, utkwił we mnie swe jasne tęczówki i, choć dzisiaj nie potrafię stwierdzić, czy to powiedział, czy zrozumiałem go bez słów, dał mi swoją ostatnią radę Saharyjczyka:
- Nie zapomnij tego, co niezapomniane.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Od mojej nocy powinienem był czuć się bliższ wierzącej i nie zgadzać się z wojującym ateistą. W rzeczywistości nie odnajdywałem się w żadnym z tych dwojga: trzymali się kurczowo prostych rozwiązań, wierzyć, nie wierzyć, wykazując podejrzaną skłonność do kategorycznych sądów. Ani jedno, ani drugie nie znosiło rozwoju, wątpliwości, pytań. Potwierdzając swój wybór, nie chcieli myśleć, lecz położyć kres myśleniu. Pragnęli tylko jednego: uwolnić się od znaków zapytania. Oddech śmierci paraliżował ich umysł.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Chciał wszystko zinwentaryzować (...) Pod tą encyklopedyczną pasją dostrzegałem niepokój. Czy nazywanie nieskończoności nie oznaczało jej odrzucania?
Ja prezentowałem odwrotną postawę: rozglądałem się dokoła siebie nie po to, żeby się czegoś nauczyć, ale żeby się oduczyć, usiłując uchwycić w każdej istocie, każdym żywiole, każdym pejzażu coś innego niż to, co już powiedzieli o nich ludzie. W rzeczywistości próbowałem napełnić się pustką.
Kto miał rację?
Nikt...
Każdy podróżnik odpowiada na niejasne wezwanie niepokoju, który go dręczy.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Gdy rozstajemy się z osobami, które bardzo polubiliśmy, lgnie do nich jakaś sekretna melancholia.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“- Czy w twoim kraju jest pustynia?
- Nie.
(...)
- Więc jak sobie radzisz?
Zrozumiałem jego pytanie. Znaczyło: jak sobie radzisz, gdy chcesz porozmyślać? (...)
W odpowiedzi pokazałem mu niebo...
Zrozumiał i uśmiechnął się, uspokojony: miałem swoją część pustyni!”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Moja koncepcja podróży uległa zmianie: miejsce przeznaczenia jest mniej ważne niz porzucenie dotychczasowego. Wyjazd to nie poszukiwanie, to opuszczenie wszystkiego, bliskich, sąsiadów, przyzwyczajeń, pragnień, opinii, siebie samego. Wyjazd nie ma innego celu niż oddanie się nieznanemu, nieprzewidzianemu, nieskonczonym możliwościom czy wręcz niemożliwemu. Wyjazd polega na utracie punktów odniesienia, pewności siebie, złudzenia wiedzy i na pogłębieniu w sobie gościnnego usposobienia, które pozwoli ukazać się temu, co wyjątkowe. Prawdziwy podróżnik nie ma bagażu ani celu.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“(...) Niepokój, choć odsunął mnie od świata, nie przybliżył mnie do Boga. Przeciwnie, skazał mnie na jeszcze większą samotność i arogancję, miotając mną tak, jakbym był jedyną istotą myślącą pośrodku wszechświata, który nie myśli.
Przeciwnie niż niepokój, radość połączyła mnie ze światem i zbliżyła do Boga. Radość nauczyła mnie pokory. Dzięki niej nie czułem się już wyizolowany, obcy, lecz wzbogacony, zjednoczony z innymi. Moc, która utrzymywała Wszystko, poruszała się również we mnie, ucieleśniałem jedno z jej tymczasowych ogniw.
O ile niepokój uczynił mnie zbyt wielkim, o tyle radość sprowadziła mnie do właściwych proporcji: nie byłem wielki sam z siebie, raczej wielki wielkością tego, co we mnie zamieszkało. Nieskończoność stanowiła dno mojego skończonego umysłu, niczym czara, która mogłaby pomieścić moją duszę.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Wszechświat okazuje swa moc na moich oczach, ale choć mógłby mnie zachwycic, przytłacza. Zostałem do niego przygwożdżony żywcem. Mam zawroty głowy. Przy nim staję się coraz mniejszy. Jestem, jednak obiecano mi, że będę nikim. Tylko tędy przechodzę. Moje istnienie okazuje się skończone, wpisane między dwa absurdalne zdarzenia, moje narodziny i moją śmierć. Czeka mnie rozstanie, okrutne i nieodwołalne: rozstanie ze światem, rozstanie z bliskimi, rozstanie ze sobą. Zerwanie. Jestem pewien tylko jednego: że wszystko stracę. Jakiś głos w głębi mnie śmieje się szyderczo: "Ciesz się! Twój strach przed śmiercią stanowi dowód, że żyjesz! Dopóki myślisz, że nie będziesz nikim, jeszcze jesteś. Za to gdy już nie będziesz o tym myślał...”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“Kto mnie tu umieścił, na tym okrągłym kamieniu? W jakim celu? I dlaczego na tak krótko?”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu