Εφιάλτες Quotes

“«Σ’ αγαπώ».
«Το θυμάμαι».
«Τότε φρόντισε να το έχεις στο μυαλό σου συνέχεια. Ακόμα κι όταν σου δίνω ελάχιστους λόγους για να με αγαπάς εσύ».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Θα ήθελα πολύ να μου δείξεις τη βιβλιοθήκη σου»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Ήταν συγγραφέας. Αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται αλλιώς τον κόσμο”
― Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Με κρατάς στο σκοτάδι, επειδή πιστεύεις ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω…» ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου κι εγώ σήκωσα το βλέμμα μου στο δικό του «…ή επειδή φοβάσαι τον τρόπο, με τον οποίο δίνω λύσεις;»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου ήταν όταν έδωσες το τηλέφωνό σου στον Έρνεστ.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Όσες ζωές κι αν έχω ζήσει, είμαι σίγουρος ότι πάντα εσένα έψαχνα και πάντα εσένα αγαπούσα»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Λοιπόν… τι θα σπουδάσεις;»
«Δεν ξέρω»
«Είναι καινούργιος κλάδος αυτός;»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Από πότε είσαι εσύ αυτός που τα βλέπει όλα άσπρα;» με πείραξε.
«Από τότε που άνοιξες εσύ διάπλατα τις κουρτίνες. Επιτρέποντας να διαρρεύσει στο σκοτεινό μου κόσμο άπλετο φως».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Είμαι εδώ. Και σ’ αγαπώ».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Δεν έχει νόημα να αλλάξω, Ρέι, για να κερδίσω την αγάπη σου. Πρέπει να με αποδεχτείς όπως είμαι».
«Μπορείτε, λοιπόν, και οι δύο σας, ακριβώς όπως είστε, να μου αδειάσετε τη γωνιά;»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Το μόνο μέρος προς το οποίο θα τρέχω, είναι αυτό όπου θα βρίσκεσαι εσύ».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Αν σε αγαπά το ένα δέκατο απ’ όσο σε αγαπώ εγώ, και βέβαια όχι», πρόσθεσα με ένταση στη φωνή. «Για να είναι
πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του για σένα, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, πρέπει να αισθάνεται για σένα ακριβώς όπως αισθάνομαι εγώ».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Νομίζω ότι το“ Έρνεστ” ήταν πάντα η δική μου λέξη, για να λέω “μπαμπά”».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Είμαι ανοιχτό βιβλίο για σένα. Με νευριάζει αυτό», είπε τελικά.
«Είσαι το αγαπημένο μου βιβλίο. Αλλά καταβάλλω πολύ κόπο για να σε κατανοήσω»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Είσαι ανεμοδούρα».
«Τότε, σκάλωσε ο μοχλός μου και προσανατολίστηκα μόνιμα σ’ ένα σημείο».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Έχεις χιούμορ».
«Σαρκαστικό».
«Έχεις αυτογνωσία».
«Να ευχαριστείς τον ψυχολόγο μου».
«Έχεις ενδιαφέροντα».
«Ναι, βαρετό δεν μπορείς να με πεις. Ειδικά, όταν ασχολιόμουν με το αλκοόλ και την κοκαΐνη».
«Ήθελες μια καινούργια αρχή».
«Αν σε απειλούσαν με αποκλήρωση, το ίδιο θα ήθελες κι εσύ».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Αυτό το πράγμα με σένα, που δίπλα στο “κατούρησε” μπορείς και κολλάς μια λέξη όπως η “περισκελίδα”, με τρελαίνει.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Δεν θέλω να ξέρω μια πραγματικότητα, στην οποία το να ξυπνάμε μαζί θα ήταν παράλογο»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Πιστεύεις στις προηγούμενες ζωές;» με ρώτησε με έναν αδιόρατο φόβο στη φωνή της.
«Ονόρα, νομίζω ότι τώρα πια η πίστη μου είναι σαν μια κοπέλα ελαφρών ηθών. Ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«...Θέλω να μπορώ να σε σέβομαι», του είπα με σπασμένη φωνή. «Όχι να σε φοβάμαι.Αν συμβεί κάποτε αυτό, τότε μπορεί και να σκεφτώ το ενδεχόμενο να θέλω να σε βλέπω. Να θέλω να σε χρειάζομαι.Να θέλω να σου μιλάω. Να θέλω να σε εμπιστεύομαι. Να
θέλω να σε αποκαλώ πατέρα. Να…»
Από τα νεύρα, μού είχε σταθεί ένας κόμπος στο λαιμό και φοβόμουν μην κλάψω για όλους τους λάθος λόγους.
«…να θέλω να σε αγαπάω!»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Δεν είναι αντιδεοντολογικό να με παροτρύνετε να την ταράξω προκειμένου να ικανοποιήσω την περιέργειά μου και
την ανάγκη μου να ασχολούμαι μαζί της; Τη στιγμή που ξέρω ότι κάπου υπάρχει κάποιος άλλος που έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει την καρδιά της;»
«Ίσως. Αλλά εσύ είσαι ο ασθενής μου».
«Πρέπει να σας πάρουν την άδεια».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Είναι πιθανό να φταίει η στέρηση;»
«Όχι Ρέιμοντ, εκτός κι ήσουν άτακτος»
«Όχι, το ορκίζομαι, δεν άγγιξα τίποτα βαρύτερο από εσπρέσο».
«Ωραία, λοιπόν, από πότε ξεκίνησες να … “βλέπεις πράγματα”;»
«Από την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ».
«Και τι είδες;»
«Μια κοπέλα».

Η άλλη άκρη του ακουστικού έμεινε σιωπηλή. Μετά, ο γιατρός ξέσπασε σε γέλια.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Αν γνώριζα τον ηλίθιο που έγραψε πρώτος τη λέξη “φίλος” στο λεξικό, θα του έδινα τις σελίδες να τις φάει.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Εγώ, όμως, είδα κάτι μέσα σου. Δεν είσαι κακός άνθρω¬πος. Απλά αφήνεις τις κακές σκέψεις να σε τρώνε», μου είπε ειλικρινά.
«Και είσαι η μόνη που το έχεις δει αυτό».
«Υπερβάλλεις», είπε χαμογελώντας και χαμήλωσε το βλέμ¬μα στα χέρια της.
Της σήκωσα το πιγούνι, για να με κοιτάξει.
«Καθόλου. Κι αυτό γιατί ήσουν η μόνη που κατάφερες να ξεθάψεις τα καλά συναισθήματα από μέσα μου».
Ένιωθε άβολα με την όλη κατάσταση, οπότε τράβηξα το χέρι μου και το έσφιξα σε γροθιά στην ποδιά μου. «Ίσως θα έπρεπε να συμπεριλάβω και τον ψυχολόγο μου μαζί σου, αλλά τον αποκλείω, διότι αυτή είναι η δουλειά του».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Γύρισε και με κοίταξε. Απροειδοποίητα. Λες και μπορούσε να με προειδοποιήσει με κάποιον τρόπο. Τα μάτια της βυθί¬στηκαν στα δικά μου, σαν να προσπαθούσε να με νουθετή¬σει. Σκεφτόταν αυτό που ήθελε να μου πει. Δάγκωσε νευ¬ρικά το κάτω χείλι της και μετά το ύγρανε ασυναίσθητα με τη γλώσσα της. Τα μάτια μου έπεσαν πάνω στο στόμα της και το μυαλό μου διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια. Έμπηξα τα δάχτυλά μου στις παλάμες μου και γύρισα όλο μου το σώμα μακριά της. Εκείνη ξαφνιάστηκε, αλλά δεν το σχολίασε.
«Μπορείς απλά να δεχτείς τη συγνώμη μου;» είπα τονίζο¬ντας την κάθε λέξη.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Φυσικά και είναι αυτός. Κανένα πλάσμα, σε κανένα κόσμο, δεν μπορεί να είναι τόσο αναίσθητο!»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών
της, για να με φιλήσει.
«Ψήλωσες!» παρατήρησα με χιούμορ εγώ.
«Σκάσε και φίλα με».”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“Τον τελευταίο καιρό, το περπάτημά της είχε περιοριστεί σε ένα και μόνο είδος χορού. Αυτόν του καλέσματος ενός θηλυκού προς ένα αρσενικό.”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“«Πιστεύεις ότι θα αρχίσει να ψάχνει για μένα;» ρώτησε έκπληκτη.
«Ξέχασα να σου αναφέρω ότι ζω με τον Νονό. Αν σε παρηγορεί, πάντως, εγώ δεν θα κοιτάξω το φάκελό σου»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής

“..το στόμα μου γέμισε χολή από την προσπάθειά μου να μην σχολιάσω το ότι έφτιαχνε τηγανίτες. Εκείνος
το πρόσεξε. Και φυσικά, επέτεινε το μαρτύριό μου φορώντας μια ποδιά, πριν αρχίσει να τηγανίζει. Χαμογελούσε σαρδόνια και με προκαλούσε με τη σιωπή του να ξεσπάσω.
«Πρέπει να παρακολουθήσω όλο το σεμινάριο μαγειρικής ή μπορώ να αποχωρήσω, πριν με πιάσει ναυτία βλέποντάς σε να παριστάνεις την Τζούλια Τσάιλντς;»”
― Αρτεμις Βελουδου-Αποκοτου, Εφιάλτες: Συμβόλαιο ψυχής