“«Εγώ, όμως, είδα κάτι μέσα σου. Δεν είσαι κακός άνθρω¬πος. Απλά αφήνεις τις κακές σκέψεις να σε τρώνε», μου είπε ειλικρινά.
«Και είσαι η μόνη που το έχεις δει αυτό».
«Υπερβάλλεις», είπε χαμογελώντας και χαμήλωσε το βλέμ¬μα στα χέρια της.
Της σήκωσα το πιγούνι, για να με κοιτάξει.
«Καθόλου. Κι αυτό γιατί ήσουν η μόνη που κατάφερες να ξεθάψεις τα καλά συναισθήματα από μέσα μου».
Ένιωθε άβολα με την όλη κατάσταση, οπότε τράβηξα το χέρι μου και το έσφιξα σε γροθιά στην ποδιά μου. «Ίσως θα έπρεπε να συμπεριλάβω και τον ψυχολόγο μου μαζί σου, αλλά τον αποκλείω, διότι αυτή είναι η δουλειά του».”