When Nietzsche Wept Quotes

“People say strange, incoherent things in such a state.” “Her words do not strike me as incoherent or random. You suggested, Doctor Breuer, that I should simply interject any comments that occur to me. Let me make an observation: I find it remarkable that you are responsible for all of your thoughts and all of your deeds, whereas she”—Nietzsche’s voice was stern, and he shook his finger at Breuer—“she, by virtue of her illness, is exonerated from everything.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Despair is the price one pays for self-awareness. Look deeply into life, and you will always find despair.” “I”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Toda mi vida se ha convertido en un viaje y empiezo a creer que mi único hogar, el único lugar familiar al que siempre regreso, es mi enfermedad.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“...тайната на добрия живот е първо да пожелаеш това, което е необходимо, а след това да заобичаш това, което си пожелал.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“O relatie ideala exista numai atunci cand nu este necesara pentru supravietuirea fiecaruia dintre parteneri.
Pentru a avea o relatie completa cu altcineva, trebuie sa ai mai intai o relatie cu tine insuti. Daca nu putem cuprinde propria noastra singuratate, il vom folosi, pur si simplu, pe celalalt ca pe un scut impotriva izolarii. Numai atunci cand vei putea trai ca vulturul, fara niciun public, de niciun fel, te vei putea indrepta cu dragoste inspre altcineva; numai atunci poate sa-ti pese de cursul existentei celuilalt.
Singurul mod de a salva relatia este sa fii in stare sa renunti la ea.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Better, Josef, far better, to have the courage to change your convictions. Duty and faithfulness are shams, curtains to hide behind. Self-liberation means a sacred no, even to duty.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Да си присвоявам чужди отговорности, е точно начинът, по който впримчвам както себе си, така и другите.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Zaman zaman, var olan en yalnız adam olduğumu düşünüyorum. Dediğiniz gibi bunun, insanların varlığı ya da yokluğuyla iligisi yok, üstelik yalnızlığımı elimden aldıkları halde gerçekten benimle olmayanlardan da nefret ederim.”
“Ne demek istiyorsunuz Friedrich? Sizinle nasıl olmazlar?”
“Benim için aziz olan şeylere değer vermeyerek! Bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Sorun bakalım, kimler daha emniyette, kimler daha rahat, kimler sonsuza dek mutludur? Ben size yanıtı söyleyeyim: Yalnızca sığ zihinli olanlar, yani sıradan insanlar ve çocuklar!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Şehvet topuklarımızı kemiren bir orospudur! Ve bu orospudan bir parça et esirgendiğinde bir parça ruh için yalvarmayı çok iyi becerir.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“. İnsanın bütün eylemleri kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendine hizmettir, bütün sevgisi kendini sevmesindendir.
Bu yorum sizi şaşırttı mı? Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesininiz. Ama daha derinlere inin, sonunda sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz: Siz bu sevginin içininizde yarattığı duyguları seviyorsunuz! Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil. O halde bana neden hizmet etmek istediğinizi bir daha sorabilir miyim?”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Kurtuluş garantileyen şey nedir? İnsanın kendinden artık utanmıyor olması!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Sizi tutan bir şey var -bir korku, bir zaaf-, öfkenizi ifade etmenizi engelliyor. Bunun yerine yufka yürekliliğinizden gurur duyuyorsunuz. Mecburen yaptığınız şeyleri erdeme dönüştürmeye çalışıyorsunuz. Duygularınızı derinlere gömüyor ve sonra da hınç hissetmediğiniz için kendinizi azizlere benzetiyorsunuz. Anlayışla yaklaşan doktor rolünü unutuyorsunuz; siz o rolün kendisi oluyorsunuz, kendinizi öfkelenemeyecek kadar iyi birisi gibi görünüyorsunuz. Josef, küçük bir intikam iyi bir şeydir. Bastırılmış hınç insanı hasta eder!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Sombres, dites-vous? Mais posez-vous la question docteur : pourquoi tous les grands philosophes sont-ils sombres? Demandez-vous qui sont les gens satisfaits, rassurés et éternellement joyeux! Laissez-moi vous donner la réponse : ce sont ceux qui ont une mauvaise vue ― la populace et les enfants!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Visele sunt ca un mister incantator, care implora sa fie inteles[...]Visele sunt doar deseuri intamplatoare, excretii nocturne ale mintii”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Herkes aynı yemeği yemekten bıkar. Her güzel kadının olduğu yerde, bir de onu düzmekten bıkmış zavallı bir erkek vardır!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“İnsan dostunu düşmanından daha zor affediyor.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Perhaps we’re all fellow sufferers unable to see each other’s truth.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Odeio quem me priva da solidão sem, em troca, me oferecer verdadeiramente companhia.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Like you, I dream, I choke on night-dread. Like you, I have often wondered why fears reign at night. After twenty years of such wondering, I now believe that fears are not born of darkness; rather, fears are like the stars—always there, but obscured by the glare of daylight.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Do I in any way profit from this misery?” Nietzsche finally responded. “I have reflected on that very question for many years. Perhaps I do profit. In two ways. You suggest that the attacks are caused by stress, but sometimes the opposite is true—that the attacks dissipate stress. My work is stressful. It requires me to face the dark side of existence, and the migraine attack, awful as it is, may be a cleansing convulsion that permits me to continue.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“only by being a man does a man release the woman in woman.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“ask you to heal me of despair.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“They are part of the slave mentality artfully engineered by priestly propaganda. Dissect your motives deeper! You will find that no one has ever done anything wholly for others. All actions are self-directed, all service is self-serving, all love self-loving.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“the flame of belief is fueled inexhaustibly by the fears of death, oblivion, and meaninglessness. Where”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Hope is the worst of evils because it protracts torment.” “Your”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Problemlerinin aslında görmek istemediği şeyleri saklamak için kopardığı yaygaradan ibaret olduğunu ona nasıl anlatabilirim? Saçma sapan düşünceler zihninin mantar gibi kaplıyor. Sonunda bütün bedenine yayılıp onu mahvedecek. Bugün giderken ona bu saçmalıklarla kendini kör etmezse neler görebileceğini sordum. Böylelikle yolunu gösterdim. Bunu yapabilecek mi?”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Ben ümitsizliği tedavi edemem Doktor Breuer.Onu incelerim. Ümitsizlik, özfarkındalık uğruna ödenen bir bedeldir.Yaşama derinlere inerek bakacak olursanız, ümitsizlikle her zaman karşılaşırsınız.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“De waarheid,' vervolgde Nietzsche, 'wordt ontdekt door ongeloof en scepsis, niet door een kinderlijk verlangen dat iets zus of zo zou mogen zijn! De wens van uw patiënt om in Gods handen te zijn is niet de waarheid. Het is alleen maar een kinderlijke wens - meer niet! Het is een verlangen om niet te sterven, het verlangen naar de eeuwige fopspeen die wij "God" hebben genoemd! De evolutietheorie toont wetenschappelijk aan dat God overbodig was - hoewel Darwin zelf niet de moed heeft gehad de logische conclusie uit zijn bewijzen te trekken. U beseft toch zeker wel dat wij God hebben geschapen en dat we hem nu met ons allen hebben vermoord.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Uzmimo neko udaljeno mesto, možda vrh planine, i posmatrajmo ga zajedno. Tamo, daleko, još dalje, vidimo čoveka, čoveka inteligentnog i senzitivnog duha. Posmatrajmo ga. Možda se on jednom duboko zagledao u užas sopstvene egzistencije. Možda je previše video! Možda je susreo nagrizajuće ralje vremena, ili sopstvenu ništavnost - to da je puka čestica - ili prolaznost i slučajnost. Njegov strah je bio sirov i užasan do dana kada je otkrio da žudnja ublažava strah. Otuda je primio žudnju u svoj duh, a žudnja, brutalni takmac, uskoro je izgurala sve ostale misli. A žudnja ne misli; ona čezne ona se usredsređuje. Tako je ovaj čovek počeo da se sa žudnjom usredsređuje na Bertu, bogalja. Više nije gledao u daljinu već je provodio vreme sećajući se takvih čuda kao što je kako Berta pomera prste, usta, kako se svlači, kako priča i zamuckuje, hoda i hramlje.
Uskoro je celo njegovo biće bilo apsorbovano ovakvim malenkostima. Široki bulevari uma sagrađeni za plemenite ideje postali su zagušeni smećem. Sećanja na to da je nekad mislio velike misli sve više su bledela i uskoro iščezla. I strahovi su nestajali. Ostala mu je samo izjedajuća strepnja da je nešto pogrešno. Zbunjen, tragao je za izvorom strepnje u smeću svoga duha. I takvog ga nalazimo danas, kako pretura po đubrištu, kao da se tu nalazi odgovor. Čak traži od mene da se preturam sa njim!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept