When Nietzsche Wept Quotes

“Направете по-дълбока дисекция на мотивите си! Ще откриете, че никой никога не прави нещо изцяло в името на другите. Всичките ни действия са насочени към нас самите, с всички услуги целим да обслужим себе си, всяка любов е любов към собствения ни аз. […] Изненадах ли ви с този коментар? Може би си мислите за онези, които обичате. Разровете по-надълбоко и ще си дадете сметка, че не обичате тях – обичате приятното усещане, което тази любов поражда у вас! Обичате желанието, не желания обект.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Преди време толкова много се бяхме сближили с тебе в живота, че нищо не можеше да разруши приятелството и братството ни. Разделяше ни само един малък мост. Но тъкмо когато ти се готвеше да стъпиш на него, аз запитах: „Искаш ли да дойдеш при мен на моста?“. И изведнъж вече ти не искаше да го преминеш; а когато още веднъж те помолих, ти замълча. Оттогава между нас се изпречиха планини и буйни реки и всичко онова, което разделя и отчуждава, и макар да искахме да се съберем отново, вече не бе възможно. И когато си спомниш сега за онзи малък мост, не намираш вече думи – ридаеш и се чудиш.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Nu crea copii pana cand nu esti gata sa fii un creator si sa dai nastere la creatori. E gresit sa faci copii din nevoie, e gresit sa folosesti un copil pentru a-ti alina singuratatea, e gresit sa-ti creezi un scop in viata din a reproduce o copie a ta. E gresit sa cauti nemurirea varsandu-ti samanta in viitor, ca si cum sperma ti-ar contine constiinta.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Κάποτε ήμασταν τόσο κοντά ο ένας στον άλλο μέσα στη ζωή που τίποτα δε φαινόταν να εμποδίζει τη φιλία και την αδερφοσύνη μας, και μόνο ένα γεφυράκι υπήρχε ανάμεσα μας. Ακριβώς τη στιγμή που πήγαινες να ανέβεις σε αυτό σε ρώτησα: «Θέλεις να περάσεις το γεφυράκι για να με συναντήσεις;» – και τότε έπαψες πια να το θέλεις• κι όταν σε παρακάλεσα ξανά έμεινες σιωπηλός. Από τότε βουνά κι ορμητικοί ποταμοί κι ό,τι άλλο χωρίζει κι αποξενώνει μπήκαν ανάμεσά μας κι ακόμα κι όταν το θέλαμε, δεν ήταν μπορετό να συναντηθούμε! Μα όταν θυμάσαι τώρα εκείνο το μικρό γεφυράκι δεν έχεις πια λόγια – μόνο λυγμούς και απορία.”
― Irvin Yalom, When Nietzsche Wept

“I should have become an "I" because I became a "we".”
― Irvin Yalom, When Nietzsche Wept

“How? It’s obvious. You told me yourself, Lou is like your Bertha—she’s an automaton, playing her role, the same role, with me, with you, with one man after the other. The particular man is incidental. She seduced both of us in the same way, with the same female deviousness, the same guile, the same gestures, the same promises!” “And yet this automaton controls you. She dominates your mind: you worry about her opinion, you pine for her touch.” “No. No pining. No longer. What I feel now is rage.” “At Lou”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“How? It’s obvious. You told me yourself, Lou is like your Bertha—she’s an automaton, playing her role, the same role, with me, with you, with one man after the other. The particular man is incidental. She seduced both of us in the same way, with the same female deviousness, the same guile, the same gestures, the same promises!” “And yet this automaton controls you. She dominates your mind: you worry about her opinion, you pine for her touch.” “No. No pining. No longer. What I feel now is rage.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Às vezes, enxergo tão profundamente a vida que, de repente, olho ao redor e vejo que ninguém me acompanhou que meu único companheiro é o tempo.”
― irvin d. yalom, When Nietzsche Wept

“Ondan başka hiçbir kadının bana dokunmadığını biliyor musunuz? Hiç sevilmediğimi, hiç dokunulmadığımı? Tamamen gözlerden uzak bir yaşam sürmenin nasıl bir şey olduğunu biliyor musunuz? Kimseyle tek kelime etmediğim günler çoktur.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Önce zorunlu olanı istemek, sonra da istenileni sevmek gerekiyor.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“En çok çiy, en sessiz gecede düşer.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Aşık seven kişi değildir; aslında o sevdiği kişinin mutlak sahibi olmayı amaçlar. Bütün isteği tüm dünyayı o değerli malından soyutlamaktır. Altınları başında nöbet tutan ejderha kadar alçak ruhludur. Dünyayı falan sevmez, tersine tüm diğer canlılara karşı umursamazlık içindedir.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Hepimiz bazen birbirleriyle o kadar yakınlaşırız ki dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür, bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar. Ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam: Bu köprüyü geçip bana gelir misin? İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin; sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın. O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer; bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar örülüverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız. Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Sizin iyiliğiniz, ödeviniz, sadakatiniz; bunlar sizi hapseden duvarlar. Bu küçük erdemler sizi yok edecekler. Kendi kötülüğünüzü tanımak zorundasınız. Kısmen özgür olunamaz: İç güdüleriniz, özgürlük özleminiz, odada kapalı tutulan vahşi köpekleriniz; hepsi de özgürleşmek için feryat ediyorlar. İyi dinleyin hala duyamıyor musunuz onları?”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Ruhunda sükunete kavuşmak isteyen insanlar inanmalı ve iman etmelidir, ama hakikatin peşindeki insanlar iç huzurundan feragat edip yaşamlarını bu sorgulamaya adamak zorundadırlar.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Düşünceler, duygularımızın gölgesidir; ama her zaman daha karanlık, daha boş ve daha sade.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Bir insanın kendine karşı en büyük ödevi gerçeği keşfetmektir.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“...ne kadın ne de erkeğin artık zayıflıklarıyla birbirlerine zulmedecekleri günlerin geleceğini umuyorum.”
― Irvin D. Yalom , When Nietzsche Wept

“Mylėti moterį- tai nekęsti gyvenimo!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Jis keistas mišrūnas- protingas, bet aklas, nuoširdus, bet per daug suktas”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Imajte na umu, upade Niče, da sam naslijedio izrazito senzibilan nervni sistem. To znam na osnovu duboke osjetljivosti na muziku i umjetnost. Kada sam prvi put čuo Karmen, sve nervne ćelije u mom mozgu odjednom su se zapalile: čitav nervni sistem je plamtio. Iz istog razloga burno reagujem na svaku nijansu promjene vremena i vazdušnog pritiska.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“How much of life have I missed, he wondered, simply by failing to look?”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“I can't choose freedom when my choice enslaves others.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“I know that the key to living well is first to will that which is necessary and then to love that which is willed.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“What is immortal is this life, this moment. There is no afterlife, no goal toward which this life points, no apocalyptic tribunal or judgment. This moment exists forever, and you, alone, are your only audience.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Uma vez despojada dos significados excedentes, vê-la-á como o ser humano, demasiado humano, assustado e despojado, que ela, ele e todos nós realmente somos.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“Amamos mais o desejo do que o ser desejado.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“این حقیقت که اراده نمی‌تواند به عقب بازگردد، به این معنا نیست که اراده ناتوان است. به این معنا نیست که هستی بی هدف است. اگر مرگ فرا میرسد، به این معنا نیست که زندگی بی ارزش است. اینها چیزهایی است که به موقع به تو خواهم آموخت.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept

“the real pain of old age, bereavement, outliving one’s friends, was the absence of scrutiny—the horror of living an unobserved life.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept: A Novel Of Obsession

“Each person owns his own death. And each should enact it in his own way. Perhaps—only perhaps—there is a right by which we can take a man’s life. But there is no right by which we can take a man’s death. That is not comfort. That is cruelty!”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept