Javad Yektaparast > Recent Status Updates

داستان های"زن بی اوهام" و "در حمام" قشنگی خاص خودشون رو داشتند و ارزش به یاد موندن را دارند. چیز جالبی که درباره چخوف نظرم رو جلب کرده اینه که به ندرت گزین گویه میگه

امروز سه داستان خوشحالی، نزد سلمانی و سپاسگزار را خوندم و بنظرم هرسه در عین کوتاهی داستان خوب و جالبی بودن ولی از همه جالبتر داستان سپاسگزار و نحوه تشکر منشی از زن رییس بود! چرا منش بعضی انسان ها به این شکل است جای بسی فکر داره و اینکه چقدر زن ها علیرغم میلشون از ازارهای این چنینی در امان هستن؟؟!

چون ترجمه کتاب خوب نیست از خوندن ادامه کتاب منصرف شدم و احتمالا اگر فرصتی بوجود اومد برم نسخه انگلیسی کتاب را بخونم

کتاب رو با هر بدبختی و فلاکتی که بود تا آخر خوندم و در نهایت مطمئن شدم که کتاب بدرد نخوری هست!

تا الان که خیلی عادی و حتی کلیشه ای بوده! و بنظرم کتاب حرف آنچنانی برای گفتن نداره! میخونم تا اخر،؛ببینیم تهش چی قراره در بیاد

داستان " بارُن" واقعا داستان دلنشینی بود و شخصیت پردازی و آرزوها و زندگی و رفتار اطرافیان با بارن به شدت به دلم نشست. باشد که روزی فرصتی پیدا کنم و فیلمی از روی این بسازم.

بنظرم باید به این داستان نگاه عمیقی داشت؛ شاید هم درددل چخوف باشه هم انتقادهای اجتماعی رک گویانه چخوف نسبت به شهرهای کوچک روسی ( یا حتی کل اروپا) که اخلاقیات و هنر افول پیدا کرده. قسمت بسیار جالب داستان ولگردی های بچه ها و عقده های ناشی از بی پولی اون هاست.

بنظرم تنها نکته ممتاز داستان " ماجرای گند" پایان غیرقابل پیش بینی آن بود و بنظرم بقیه داستان چیز خاصی برای گفتن نداشت.

داستان "دو رسوایی" داستان خاصی نبود ولی طنز بیان و شیوه بیان وقایع و به طنز گرفتن حرفه ی رهبری ارکستر به برام جالب و خنده دار بود.

واقعا حض کردم از کتاب و امیل زولا و ترجمه! لذت جالبی بود. پایان بندی کتاب هم دوست داشتم که خودش چیز نادریه برای من...

داستان شروع جالبی داشت و نظرم هم امیل زولا جلب شد چون بنظرم زبان خاص خودشو داره و نحوه بیانش برام دل نشین هست.

ما را همه شب
نمی برد
خواب

ای خفته روزگار
دریاب

کتاب جالب تموم شد ولی دوست داشتم بدونم چه بلایی بالاخره به سر سمیرا میاد و اون پاهایی که اخر داستان به سمت مالکی میومدن برای کی بودن.

بنظرم تعلیقش در اینه که فرق بین جیغ ها معلوم نیست، ممکنه یک جیغ از خوشحالی باشه و یک جیغ از دیدن جنازه افتاده کف زمین، به همین خاطر رمان خوبیه و ارزش خوندن داره

کتاب داره خوب جلو میره، تعلیق های خوبی داره، داره خوشم میاد از محمود حسینی زاد که شاید واقعا نویسنده قابلی هست.

کتاب داره خوب میره جلو، تعلیق داره، ابهام داره، همش شکسپیر تو ذهنم و با این داستان مقایسه ش میکنم ولی باز نمیدونم قراره چی بشه!

میشه گفت اولین رمان ایرانی هست که دارم بصورت جدی میخونم، کتاب حالت روایی و داستان پردازی خوبی داره... با تعریفایی که شنیدم منتظرم ببینم چی میشه.

اواخر کتاب که کتاب سیاسی شد و این مطالب رو ساده میگفت برام جذابیت خاصی نداشت ولی مقایسه ی بین ناپلئون و کوزیمو با اسکندر و دیوژن را دوست داشتم و بنظرم هوشمندانه بود. پایان بندی کتاب هم مورد قبولم بود ولی دوست میداشتم اثری از ویولتا پیدا بشه که نشد

ماجرای عاشقی پر تب و تاب بین ویولتا و کوزیمو رو دوست داشتم و از همه مهمتر شخصیت ویولتا هست که به این راحتیا قابل تحلیل کردن نیست بنظرم.

برام لحن و ماجراهای کتاب جالبه و ازش خسته نمیشم... برای فرار از بی حوصلگی درس، فصل دوازده رو خواندم.

مقدمه ای که آرش نراقی بر کتابش نوشته، مقدمه بجا و خوبی بود بنظرم و زبان شیوایی هم داشت! بنظر میاد ایشون مترجم خوبی هم باشن... به ترجمه کتاب بسیار امیدوارم...

کشش کتاب برام خیلی زیاده و واقعا ترجمه مهدی سحابی هم عیش خوبی داره خوندنش... داره کم کم از ایتالو کالوینو خوشم میاد که برم سراغ بقیه کارهاش

تا الان که مشتاق به ادامه دادن موندم

کتاب شروع جالبی داشت. میخونم ببینم بکجا میرسیم

از اون گیجی اول کتاب بیرون اومدم ولی هنوز نمیفهمم فوکو میخواد به کجا برسه با این حرفاش و چه نتیجه‌گیری کنه.