Nercs > Recent Status Updates

فقط 🤏🏼 با mental breakdown و کوبیدن کتاب توی دیوار فاصله دارم.

[  ] آیا آدمیان خود به بسندگی زودگذر و میرا نیستند که در پیکارهای خویش می‌کوشند یکدیگر را به مرگی شتابزده از پای درآورند؟ زندگی سخت کوتاه است؛ اما چنان است که گویی در دیده آنان بس دراز و دیریاز می‌نماید. آیا از آن‌روی بر پهنه زمین به سر می‌برند که یکدیگر را بردرند و به تیره‌روزی و بینوایی دچار گردانند؟

[ ] در اینجا سه تباهی را در آدمی کیفر می‌دهند که در نزد مردمان دیگر همواره بی‌کیفر می‌ماند: ناسپاسی و حق‌ناشناسی، دورنگی و دورویی، و آزمندی و تنگ‌چشمی.

[  ] ای خوشا آنان که طعم خواهشهای نفس و کامه‌های آتشین را چشیده‌اند و از آن بیزاری گرفته‌اند؛ آنگاه خود را به شیرینی‌ها و دلنشینی‌های زندگانی آرام و پارسایانه خرسند و خوشنود داشته‌اند! ای خوشا آنان که با آموختن خویشتن را سرگرم می‌سازند! آنان که خوش می‌دارند دل و جانشان را به دانشها و اندیشه‌های گوناگون بپرورند! بخت ناساز و دشمن‌کام آنان را به هرجا درافکند، آنچه را که مایه شادکامی و سرگرمی آنهاست با خویشتن می‌برند

[  ] ای خوشا آن مردمان که پادشاهی دانا و فرزانه بر آنان فرمان می‌راند! چنین مردمی در ناز و نوش به سر می‌برند. به کامروایی و بهروزی می‌زیند. و آن کسی را که شادکامی و نیک‌بختی خویش را در سایه کاردانی و مردم‌دوستی او فراچنگ آورده‌اند، گرامی می‌دارند.

It would be a privilege to have my heart broken by you.

What a slut time is.

[ ] Depression is not a side effect of cancer. Depression is a side effect of dying. (Cancer is also a side effect of dying. Almost everything is, really.)

"I feel a little too old to read a young adult novel." - said by a 23-year-old who reads Dr. Seuss with great pleasure.

وقتی که سال ۳۹۰ قبل از میلاد، گول‌ها رم رو می‌گیرن، جوون‌ها و زن‌ها به کاپیتول پناه می‌برن. طبق افسانه‌ها، وقتی گول‌ها تصمیم می‌گیرن شبانه به کاپیتول حمله کنن، غازهای مقدس کاپیتول با جیغ‌جیغشون به رمی‌ها خبر میدن و اینجوری میشه که حمله گول‌ها با شکست مواجه میشه.

وقتی که سال ۳۹۰ قبل از میلاد، گول‌ها رم رو می‌گیرن، جوون‌ها و زن‌ها به کاپیتول پناه می‌برن. طبق افسانه‌ها، وقتی گول‌ها تصمیم می‌گیرن شبانه به کاپیتول حمله کنن، غازهای مقدس کاپیتول با جیغ‌جیغشون به رمی‌ها خبر میدن و اینجوری میشه که حمله گول‌ها با شکست مواجه میشه.

تنها دلیلی که دارم کتاب رو ادامه میدم اینه که توی ریویوم‌ بتونم نویسنده رو با خاک یکسان کنم بدون اینکه هی خودخوری کنم که : «نکنه توی صفحه‌های آخر یه چیزی گفته بود که می‌تونست نظرم رو عوض کنه؟»

سوروایور، باززیسته؟
تراما، روان‌زخم؟

Dur travail, de mourir, quand on aime si fort la vie.

بالاخره نمایشنامه‌ی موردعلاقه‌م رو پیدا کردم. 🥹

[  ] همه چی فقط یه مدت دووم می‌آره، نه؟ حالا دست‌کم ده دقیقه‌ست که من عاشق شما شده‌م‌. این هم یه مدته واسه خودش. طولانی‌یه؟ کوتاهه؟ نمی‌دونم. دانشمندا از نانولحظه‌ها باهامون حرف می‌زنن. یه مدت زمان خیلی کوتاه. بی‌نهایت کوتاه. ولی ما به این مدت زمان غلبه کرده‌یم‌. ما از اون قوی‌تریم. ده‌ها میلیارد نانولحظه‌ست که عشق من دووم آورده.

[ ] هنوز نمرده بودم ولی داشتم به سرعت می‌گندیدم. کی توی این وضعیت نبود؟ همه‌مان مسافر این کشتی سوراخ بودیم و دلمان هم خوش بود که زنده‌ایم.

[  ] در پس هر در بسته‌ای خدا ایستاده است.

و من میدانم که ثروتهای این جهانی پایان‌پذیرند (گرچه مدام بتوان جایشان را پر کرد)- و جامی را که من تهی کرده‌ام، ای برادر من، برای تو تهی خواهد ماند (گرچه چشمه بسی نزدیک باشد). اما شما! شما ای افکار ناچیز، ای صور زندانی‌نشدهٔ حیات- علوم و معرفت الهی- جامهای حقایق، جامهای خشک‌نشدنی- چرا بخاطر رسیدنتان بلبهایمان سوداگردی کنیم؟

[ ] اعمال ما بما وابسته است؛ همچنانکه درخشندگی به فسفر. درست است که اعمال ما ما را می‌سوزانند، ولی تابندگی ما از همین است. و اگر روح ما ارزش چیزی را داشته، دلیل بر آن است که سخت‌تر از دیگران سوخته است.

[ ] ما همگی اعتقاد داریم که باید خدا را کشف کرد. دریغا که نمیدانیم همچنان که در انتظار او به‌سر می‌بریم بکدام درگاه نیاز آوریم... بالاخره اینطور نیز میگوئیم که او در همه‌جا هست، هر جا؛ و تو نیز ای ناتانائیل، شبیه کسی هستی که برای راهنمائی خود بدنبال نوری می‌رود که بدست خویش دارد.

[ ] Et moi aussi, un cancer me dévorait : le remords. [...] Souvent, quand les malades souffraient un long martyre, je m'étais indignée de l'inertie de leurs proches : «Moi, je le tuerais.» À la première épreuve, j'avais flanché : j'avais renié ma propre morale, vaincue par la morale sociale. «Non, m'avais dit Sartre, vous avez été vaincue par la technique : et c'était fatal.»

[ ] Dans son enfance, on a comprimé son corps, son cœur, son esprit, sous un harnachement de principes et d'interdits. On lui a appris à serrer elle-même étroitement ses sangles. En elle subsistait une femme de sang et de feu : mais contrefaite, mutilée et étrangère à soi.

[ ] Pour moi, ma mère avait toujours existé et je n'avais jamais sérieusement pensé que je la verrais disparaître un jour, bientôt. Sa fin se situait, comme sa naissance, dans un temps mythiques. Quand je me disais : elle a l'âge de mourir, c'étaient des mots vides, comme tant de mots.