کتابدوست

“از دور ریختن عقایدی که به من تلقین شده بود، آرامش مخصوصی در خودم حس می‌کردم.”
― صادق هدایت, The Blind Owl

“برای من او در عين حال يک زن بود و يک چيز ماوراء بشری با خودش داشت. صورتش يک فراموشی گيج کننده
ی همه ی صورتهای آدمهای ديگر را برايم می آورد به طوری که از تماشای او لرزه به اندامم افتاد و
زانوهایم سست شد در اين لحظه تمام سرگذشت دردناک زندگی خودم را پشت چشمهای درشت، چشمهای بی
اندازه درشت او ديدم، چشمهای تر و براق، مثل گوی الماس سياهی که در اشک انداخته باشند در چشمهايش
در چشمهای سياهش شب ابدی و تاريكی متراکمی را که جستجو ميكردم، پيدا کردم و در سياهی مهيب
افسونگر آن غوطه ور شدم، مثل اين بود که قوه ای را از درون وجودم بيرون ميكشند، زمين زير پايم ميلرزيد
و اگر زمين خورده بودم يک کيف ناگفتنی کرده بودم”
― صادق هدایت, The Blind Owl

“اين دختر، نه، اين فرشته، برای من سرچشمه ی تعجب و الهام ناگفتنی بود. وجودش
لطيف و دست نزدنی بود. او بود که حس پرستش را در من توليد کرد. من مطمئنم که نگاه يک نفر بيگانه، يك
نفر آدم معمولی او را کنفت و پژمرده ميكرد”
― صادق هدایت, The Blind Owl