Kevser Arslan

“Hücremin içinde aylarca, hatta yıllarca kalabilirim. Ne kadar gerekiyorsa, o kadar kalırım. Pascal şunu yazmamış mıydı: "Başımıza gelen bütün mutsuzluklar, oturduğumuz yerde oturmayı öğrenmemiş olmamızdan kaynaklanmıyor mu?" Bu yalnızlık "kesikbaş"lar gibi konuşanları korkutuyor. Yalnız kalır kalmaz içleri boşalıyor, artık yaşamıyormuş gibi.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη

“Bizler gerçeklik hakkında asla doğru bilgi edinemedik. Gerçekliğin bir bölümünü biliyoruz, bir başka bölümünü çarpıtarak yorumluyoruz; birileri bunu biliyor ama bizim neyi ne kadar bildiğimizi bilmiyor. Ve yaşamımız böylece yarı gerçekler ve yarı anlaşmazlıklar arasında kayıp gidiyor; olup bitenler açıklık kazandığındaysa, bize verdiği acıları ya da mutlulukları kimi zaman çoktan arkamızda bırakmış oluyoruz. Çünkü o sırada kafamızda başka yalanlar, başka gerçekler oluyor: Kim olduğumuzu anlamak için, kendimize dört elle sarılmalı, dikkatle ilerlemeliyiz. Her şeyi yola sokmanın tek çaresi, hiçbir şey bilmeyen biriyle birlikte her şeyi alfabesinden başlayarak yeniden öğrenmek.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη

“Huzuru bulmak için bizimle burada kalmak istemez misin? Çok yer gezdiğini söylediler bana. Paris, İsviçre, İspanya... Neden koşup duruyorsun? Peşinden kovalayan biri mi var?”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη

“- Ben senden başka şeyler bekliyordum, Vassilis! Sen bana edebi eleştiri yapmaktasın.
- Edebiyat, politika, ne fark eder? Bir tek amacımız var bizim. Yenmek! Bir tayfun gibi, bir deniz baskını gibi.”
― Stratis Tsirkas, Η λέσχη