“رستم : من٬ رستم از خود جدا کردم چون به این پهنه در آمدم!
نام٬ دیگر گفتم و شیوه دیگر کردم؛
تا اگر بیَفگَندم٬ پیلتن ناشکسته بماند!
این دشنه را من نزدم!
آن نامِ دیگر زد که بر خویش نهادم!
آه پیلتن؛ که پور کشتم به زنده نگاه داشتنت؛
این نوباوه را آن کس دیگر کشت؛
آن که با نامش چیره شد بر سهراب و رستم و هر دو!
خود گم کرده‌ام؛ آری-کی‌ام؟”