“همدردِ من! عزیزِ من! ای مرد بینوا!
آخر تو نیز زنده ای ، این خواب جهل چیست؟
مرد نبرد باش که در این کهن سرا
کاری محال در برِ مردِ نبرد نیست
زنهار ، خواب غفلت و بیچارگی بس است
هنگام کوشش است اگر چشم وا کنی
تا کی به انتظار قیامت توان نشست؟
برخیز تا هزار قیامت به پا کنی!!!”