Odette’s
Comments
(group member since Jul 27, 2020)
Odette’s
comments
from the De Classineerders group.
Showing 141-160 of 276

Persoonlijk ging ik voor de publication order. Daarover zeg Goodreads This is the original reading order (and the original publication order) for the series., en over de chronologische zeggen ze: An alternative reading order based solely on the internal chronology of the novels with the exception of The Horse and His Boy which takes place during the time frame of the final few pages of The Lion, the Witch, and the Wardrobe. Note that this reading order only dates from 1994, more than 30 years after C.S. Lewis died.
MAAR We hebben even overlegd, en aangezien de meeste boeken die de verhalen bundelen gaan voor de chronologische volgorde, gaan wij daar ook voor. Dus:
Boek 1: Het neefje van de tovenaar - The Magician's Nephew
Boek 2: De leeuw en het land in de kleerkast - The Lion, the Witch and the Wardrobe
Boek 3: Het paard en de jongen - The Horse and His Boy
Boek 4: Prince Caspian
Boek 5: De reis van het drakenschip - The Voyage of the Dawn Treader
Boek 6: De zilveren stoel - The Silver Chair
Boek 7: Het laatste gevecht - The Last Battle
Zelf ben ik dus halverwege het boek van volgende week en moet ik daarna die van deze week nog haha! Zelf vind ik The Lion, the Witch and the Wardrobe wel een fijn begin aan de serie, omdat ik met de personages de wereld in duik. Maar ik ben heel benieuwd naar de ervaring van de mensen die blanco beginnen met Het neefje van de tovenaar! De volgorde gaat zeker iets zijn dat we aan het einde van de rit gaan bespreken met z'n alle denk ik zomaar ;)
Trouwens, ik las op Wikipedia dit:
In zijn boek Brieven aan kinderen licht Lewis toe, als reactie op een brief, dat de door de briefschrijver voorgestelde chronologische leesvolgorde best weleens de juiste zou kunnen zijn. Aan deze voorgestelde volgorde is later door uitgeverijen voorgoed vastgehouden
Ook wel leuk om te weten!

Ik realiseer me ook dat ik de vraag over het meest trieste slachtoffer niet beantwoord heb. Aan de ene kant de vermoorde mensen: die zijn hun leven kwijt omdat Victor niet de passende nazorg gaf aan zijn creatie. Aan de andere kant het wezen, dar is echt slachtoffer van zijn creatie en zijn verwaarlozing.. Ik vind iedereen best triest! Echt wel een tragisch verhaal. Er zijn geen winnaars, alleen verliezers..
Oct 31, 2020 01:13AM



Which character seems like the saddest victim?

Zo ja, dan ga ik wel even een apart topic aanmaken voor de leesschemavragen enzo zodat we hier niet per ongeluk spoilen voor mensen die op een ander tempo lezen :)
Oct 30, 2020 03:47AM

Week 1, 4 t/m 10 januari: hoofdstuk 1 t/m 10
Week 2, 11 t/m 17 januari: hoofdstuk 11 t/m 20
Week 3, 18 t/m 24 januari: hoofdstuk 21 t/m 30
Week 4, 25 t/m 31 januari: hoofdstuk 31 t/m 40
Week 5, 1 t/m 7 februari: hoofdstuk 41 t/m 50
Week 6, 8 t/m 14 februari: hoofdstuk 51 t/m 59 = uit!
We zijn een kleine week eerder klaar dan dat de bespreking begint dan, maar ik vond 10 hoofdstukken per week wel een fijne en overzichtelijke verdeling. Is er wat uitloop, altijd fijn lijkt me!

Vind je Victor schuldig aan zijn daden? Kleeft er bloed aan zijn handen, of vind je het meer onvoorziene gevolgen van goedbedoelde acties?
Deze vraag deed mij denken aan de documentaire The Social Dilemma op Netflix. Hierin vertellen mensen die in Silicon Valley gewerkt hebben over de ethische kanten van sociale media. De man die de Like-knop van Facebook heeft bedacht bijvoorbeeld, wilde positiviteit verspreiden. Hij had nooit voor mogelijk gehouden dat mensen verslaafd kunnen raken aan hoeveel likes ze kregen.
De parallel tussen de onvoorziene gevolgen van sociale media die deze documentaire me liet zien, en hoe de gevolgen van de creatie van Victor uitpakken, liet me inzien dat het boek nog altijd relevant is, meer dan ik voor mogelijk had gehouden. Dat je niet altijd kunt overzien wat de gevolgen ergens van zijn, hoe goedbedoeld ook. Hoe denken jullie daarover?
Welke levenslessen kun je (nog meer) uit dit boek halen? (Oh dit zijn eigenlijk ook twee vragen op 1 dag!)

Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik in Victor zijn schoenen gestaan zou hebben. Hoe ik ben zou ik makkelijk toegegeven hebben aan de wens van het wezen, maar ik zou het wezen niet gecreëerd hebben.... Ik vind het moeilijk om daar een passend antwoord op te vinden daardoor
Waarom vertelde Victor niemand wat er aan de hand was, denk je? Zou je dat zelf ook gedaan hebben of had je dat anders aangepakt? Hoe zou dat het verhaal veranderd hebben?


@Evelyn Ja dat was echt een scène die me hoopvol maakte en waardoor ik tijdens het lezen rechterop ging zitten ook, zou het..? Maar goede vergelijking, ik zou me ook wezenloos (whaha pun not intended) schrikken als ik dit in de schuur tegenkom..
Je laatste zin vind ik ook heel mooi, net als wat Natalie zegt.
Zo leuk, zo'n gesprek hier!

* Mooie editie: Frankenstein
* ebook: Animal Farm
* Nederlanders: De schelmenstreken van Reinaert de Vos
* Zodra ik de verfilming van The Little Prince een keer heb gezien streep ik die daar af
* Ik ben bezig in een buddyread van Little Women
* Ik lees (ook een buddyread maar hij gaat niet voor dat vakje) De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha, die is meer dan 100 jaar oud
* Grote verwachtingen is nieuw op mijn TBR
* De tovenaar van Oz is een sprookje
* A Christmas Carol ga ik lezen in originele taal
* Dickens’ Kerstverhaal is een hardcover
* Kronieken van Narnia is een kinderboek
* Het vreemde verhaal van dokter Jekyll en de heer Hyde is minder dan 300 blz
* Romeo & Julia vind ik een hervertelling vanwege de mate van bewerking
Oct 26, 2020 02:47AM

Wat het wezen doet is natuurlijk monsterlijk, mensen vermoorden. Maar door de scènes vanuit het wezen, snap ik ook wel weer hoe hij ertoe gedreven wordt...
Toen we het boek bespraken zei Priss dat ze de dokter zo'n vreselijk personage vond, en daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Hij is misschien in mijn ogen meer een monster, omdat hij bewust bepaalde keuzes maakt, waarvan het te voorzien is dat de gevolgen niet wenselijk zijn. Misschien heet 'het' monster dus wel Frankenstein...
Iemand is voor mij een monster als er bewust keuzes gemaakt worden die anderen schaden en daar geen berouw voor is. Wat een wezen een monster maakt.. Ik zou, voordat ik dit boek las, iets zeggen over angstaanjagend uiterlijk, maar dat is maar een deel ervan, zie ik nu.
Als het monster niks had geleerd (lezen, praten, genegenheid naar elkander), was het monster dan gevaarlijker geweest of juist niet?
Aan de ene kant denk ik van wel, want dan was het misschien meer een moordmachine geweest. Aan de andere kant ging het pas moorden uit frustratie dat het die zaken niet kreeg.. Misschien was het gewoon blijven dwalen en had het alleen wat mensen bang gemaakt met zijn verschijning.. Ik denk dat dit het meest waarschijnlijke scenario zou zijn geweest in dat geval!

Voor mij is dat het stuk van het verhaal dat het wezen bij de mensen is en van hen leert en met de blinde man spreekt. Die scene gaf me zoveel meer inzicht in het wezen. Ik merk ook dat ik vanaf die scene het wezen het wezen ging noemen en niet meer het monster. Het werd menselijker voor me. En dat met die blinde man gaf me hoop. En dat vond ik mooi.


De vraag van vandaag: Dit boek bevat meerdere vertelperspectieven. Vond je dat fijn of juist niet? Wat vond je het toevoegen? Welke vond je het meest waardevol?
Ik vind normaal verschillende POV's wel fijn, maar meestal wisselen ze elkaar meer af. Toch vind ik het in dit boek ook fijn, omdat je zo wel de verschillende kanten van het verhaal - en ook van de medaille nu - belicht krijgt. Ik vind het dus een toevoeging.
Het meest waardeer ik het perspectief van het wezen, omdat dat het verhaal de bijzondere draai gaf die ik niet had verwacht toen ik aan het boek begon.
Het perspectief van de schipper helemaal in het begin draagt mijn inziens dan weer weinig bij, hoewel zijn doel volgens mij is de geloofwaardigheid van het geheel te vergroten, maar dat was dus voor mij niet geheel nodig.