Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου's Blog, page 2
October 13, 2015
Βιβλίο-Βασανιστείτε: Παρουσίαση
Ντόριαν Γκρέυ - Φάουστ κ.λ.π.!
Σερφάροντας στα κύματα του ιντερνέτι , είπα να κάνω μια στάση φορ βιενουά και μπίρι-μπίρι , σε μια ομάδα , που τα μέλη της , κοσμούν, αυστηρά μόνο γούμεν, κουκλίτσες , σμάρτ (όχι το γνωστό τουτού), τσίνιους , άνευ κόμπλεξ και άνευ περηφάνιας και προκατάληψης !Ξαφνικά τσούππππππ, πέφτει ο οφθαλμός μου , σε ένα φρές προσωπάκι , ξανθούλικο , κούτσικο, κοριτσάκι , που στη φωτό της , κάτι μισοέκρυβε το γλυκό της μουτράκι ! Το ονοματάκι της ντάμπλ, το ένα είναι ίδιο με την αρχαιότατη Θεά μας , την κοπελιά εννοώ με το τόξο , που προστάτευε τα δάση , τα παιδάκια, της μαμάδες, το κυνήγι (εδώ μου το χαλάει ολίγον ) κ.τ.λ. και το άλλο είναι σαν το απαλό , πολυτελές υφασματάκι, που σιάχνουμε τα καλά μας ρουχαλάκια ! Δεν ρώτησα, παρότι μπάνισα , τι κρατούσε η γλυκούλα και αρχίσαμε τα χάχα και τα χούχου στην ομάδα, την αυστηρά γυναικεία ! Πέρασαν μέρες, ίσως και βδομάδες, για να είμαι ειλικρινής, μέχρι να αποφασίσω να μου λύσει τελικά την απορία !Και μου απάντησε το γλυκούλη μου και επειδή μου άρεσε ο τρόπος που λέγαμε τα χάχα και τα χούχου , συν ότι το αλάθητο ένστικτο μου, δεν μου βάραγε ντουντούκες, το πήρα αυτό που κρατούσε η ξανθούλα ! Ναι σωστά μαντέψατε, τι άλλο από μπούκ θα μπορούσε να ήταν ? Ο τίτλος του γουέλ, είναι αυτό που δεν θέλουμε με τίποτις να δούμε, όταν κάνουμε τα νάνι μας, ή σου θυμίζει τον άθλιο , προδότη στα γνωστά στενά που πήγαν κρίμας κι άδικο 300 παλικάρια Λάκωνες, παρακαλώ ! Και ξεκίνησα την ανίχνευση χαλαρά, στην άνετη πολυθρόνα μου ! Μέγα λάθος μου, που δεν είχα βάλει το φαγάκι μου από βραδύς να το έχω έτοιμο, όταν θα γυρνούσε το σπλάχνο μου απ' τη δουλειά , νηστικό θα έμενε το δόλιο, αν δεν είχαμε στη γειτονιά , τη σουβλακερί που δόξα, ανοίγει απ' το μεσημέρι ! Πως ήταν δυνατόν να το αφήσω από τα χέρια μου ? Πως να αντισταθώ, στο γλυκό αγόρι με τα δικαιολογημένα θεματάκια του, που το τυραννούσαν ? Στον φάδερ του, που σου 'ρχεται να γίνεις πατροκτόνος , μπάτ μετά τιμά και με το παραπάνω το καθήκον του σαν γονιός ? Στη γλυκιά μάδερ του, που ζει στην κοσμάρα της, μπάτ άφτερ τη φοβήθηκε το μάτι μου, έτσι όπως μεταμορφώνεται σε λέαινα για το καμάρι της ?Στην όμορφη κοπελιά, εκεί να δείτε θεματάκια,που έχει να προσπεράσει το κορίτσι μας ! Στο μαγευτικό τοπίο , που στέλνουν με το έτσι θέλω το αγόρι μας για βεκέσιον ? Τίποτις δεν είναι όπως φαίνεται σ' αυτή την ιστορία ,τα πρόσωπα πολλά , τα συναισθήματα ακόμα περισσότερα ! Σασπένς, μύστερι, γρίφοι, ρομάντικ, λάβ,άφθονη λάβ,γέλιο, κλάμα, ταραχή,όλα τα συστατικά για ένα μοναδικό , αξέχαστο ταξίδι στο ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας μας τούτης ! Μπάτ η γλυκούλα συγγραφέας μας έκανε κάτι πολύ μπάντ, μας άφησε άπονα στην αναμμένη θράκα και περιμένουμε τη συνέχεια , τσάκα-τσάκα εύχομαι, μπικόουζ κάνει πολύ ζέστη πάνω στον άνθρακα !
By Τίτι Βάντα
http://xfiles21.blogspot.gr/2014/01/b...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Σερφάροντας στα κύματα του ιντερνέτι , είπα να κάνω μια στάση φορ βιενουά και μπίρι-μπίρι , σε μια ομάδα , που τα μέλη της , κοσμούν, αυστηρά μόνο γούμεν, κουκλίτσες , σμάρτ (όχι το γνωστό τουτού), τσίνιους , άνευ κόμπλεξ και άνευ περηφάνιας και προκατάληψης !Ξαφνικά τσούππππππ, πέφτει ο οφθαλμός μου , σε ένα φρές προσωπάκι , ξανθούλικο , κούτσικο, κοριτσάκι , που στη φωτό της , κάτι μισοέκρυβε το γλυκό της μουτράκι ! Το ονοματάκι της ντάμπλ, το ένα είναι ίδιο με την αρχαιότατη Θεά μας , την κοπελιά εννοώ με το τόξο , που προστάτευε τα δάση , τα παιδάκια, της μαμάδες, το κυνήγι (εδώ μου το χαλάει ολίγον ) κ.τ.λ. και το άλλο είναι σαν το απαλό , πολυτελές υφασματάκι, που σιάχνουμε τα καλά μας ρουχαλάκια ! Δεν ρώτησα, παρότι μπάνισα , τι κρατούσε η γλυκούλα και αρχίσαμε τα χάχα και τα χούχου στην ομάδα, την αυστηρά γυναικεία ! Πέρασαν μέρες, ίσως και βδομάδες, για να είμαι ειλικρινής, μέχρι να αποφασίσω να μου λύσει τελικά την απορία !Και μου απάντησε το γλυκούλη μου και επειδή μου άρεσε ο τρόπος που λέγαμε τα χάχα και τα χούχου , συν ότι το αλάθητο ένστικτο μου, δεν μου βάραγε ντουντούκες, το πήρα αυτό που κρατούσε η ξανθούλα ! Ναι σωστά μαντέψατε, τι άλλο από μπούκ θα μπορούσε να ήταν ? Ο τίτλος του γουέλ, είναι αυτό που δεν θέλουμε με τίποτις να δούμε, όταν κάνουμε τα νάνι μας, ή σου θυμίζει τον άθλιο , προδότη στα γνωστά στενά που πήγαν κρίμας κι άδικο 300 παλικάρια Λάκωνες, παρακαλώ ! Και ξεκίνησα την ανίχνευση χαλαρά, στην άνετη πολυθρόνα μου ! Μέγα λάθος μου, που δεν είχα βάλει το φαγάκι μου από βραδύς να το έχω έτοιμο, όταν θα γυρνούσε το σπλάχνο μου απ' τη δουλειά , νηστικό θα έμενε το δόλιο, αν δεν είχαμε στη γειτονιά , τη σουβλακερί που δόξα, ανοίγει απ' το μεσημέρι ! Πως ήταν δυνατόν να το αφήσω από τα χέρια μου ? Πως να αντισταθώ, στο γλυκό αγόρι με τα δικαιολογημένα θεματάκια του, που το τυραννούσαν ? Στον φάδερ του, που σου 'ρχεται να γίνεις πατροκτόνος , μπάτ μετά τιμά και με το παραπάνω το καθήκον του σαν γονιός ? Στη γλυκιά μάδερ του, που ζει στην κοσμάρα της, μπάτ άφτερ τη φοβήθηκε το μάτι μου, έτσι όπως μεταμορφώνεται σε λέαινα για το καμάρι της ?Στην όμορφη κοπελιά, εκεί να δείτε θεματάκια,που έχει να προσπεράσει το κορίτσι μας ! Στο μαγευτικό τοπίο , που στέλνουν με το έτσι θέλω το αγόρι μας για βεκέσιον ? Τίποτις δεν είναι όπως φαίνεται σ' αυτή την ιστορία ,τα πρόσωπα πολλά , τα συναισθήματα ακόμα περισσότερα ! Σασπένς, μύστερι, γρίφοι, ρομάντικ, λάβ,άφθονη λάβ,γέλιο, κλάμα, ταραχή,όλα τα συστατικά για ένα μοναδικό , αξέχαστο ταξίδι στο ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας μας τούτης ! Μπάτ η γλυκούλα συγγραφέας μας έκανε κάτι πολύ μπάντ, μας άφησε άπονα στην αναμμένη θράκα και περιμένουμε τη συνέχεια , τσάκα-τσάκα εύχομαι, μπικόουζ κάνει πολύ ζέστη πάνω στον άνθρακα !
By Τίτι Βάντα
http://xfiles21.blogspot.gr/2014/01/b...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Read to Death - Συνέντευξη και Παρουσίαση 22/4/2013
Μιλώντας με τη Συγγραφέα:
Ποιό ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να γράφεις;
Είμαι φανατική αναγνώστρια, και πιστεύω ότι είναι η φυσική ροπή ενός αναγνώστη να πειραματιστεί με τη συγγραφή σε κάποια περίοδο της ζωής του. Τόσα ταξίδια με τόσα βιβλία γεννούσαν ιδέες, σκέψεις, τροφή για ιστορίες που ήθελα να αποτυπώνω στο χαρτί. Είναι η ανάγκη του να γράψω κάτι που θα μου άρεσε να διαβάζω... κι έτσι ξεκίνησα με διηγήματα, θεατρικά έργα, σενάρια, άρθρα και, φυσικά, απόπειρες μυθιστορημάτων.
Σε επηρέασε καθόλου η προσωπική σου ζωή, κάποιο βίωμα, κάποιο πρόσωπο;
Σίγουρα πολλές συγκυρίες στην προσωπική μου ζωή οδήγησαν σε αυτό. Πρώτη απ’ όλες, η οικογενειακή μας μετακόμιση. Η περίοδος προσαρμογής ήταν δύσκολη, και στράφηκα στα βιβλία και στο χαρτί για παρηγοριά και συντροφιά. Το πρόσωπο που με ενθάρρυνε στο να αφεθώ στην αγάπη μου αυτή ήταν η μητέρα μου. Η ίδια είναι βιβλιοφάγος, και έχει ολοκληρώσει έναν σεβαστό αριθμό μυθιστορημάτων. Με ενέπνευσε, με παρότρυνε, ήταν και είναι το παράδειγμα μου- σε πολλά πράγματα.
Τι σε ενέπνευσε να γράψεις το συγκεκριμένο βιβλίο; Αληθινή ιστορία, φαντασία, πάντρεμα των δύο;
Αληθινή ιστορία δεν είναι, ούτε στην πρωτογενή του βάση. Τρέφω μεγάλη αγάπη για το μεταφυσικό. Περνάω πολλές ώρες διαβάζοντας για μύθους και θρύλους άλλων χωρών. Ένα τέτοιο βράδυ, ένας από αυτούς τους θρύλους με υπέβαλλε σε μια κατάσταση σκέψης... Λίγο αργότερα ήρθε στο μυαλό μου ένας πρωταγωνιστής αντισυμβατικός, μυστήριος, αντι-ήρωας. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι η έμπνευση να συνδέσει στο υποσυνείδητο μου σκέψεις και πρωταγωνιστή, και να τον αφήσω να μου διηγηθεί την ιστορία του. Πέρα από τις τοποθεσίες, που είναι υπαρκτές, η πλοκή είναι καθαρά θέμα φαντασίας.
Πότε σκέφτηκες για πρώτη φορά να προσπαθήσεις να εκδόσεις τις ιστορίες σου;
Αμέσως μόλις ολοκλήρωσα τους ‘Εφιάλτες’. Λάτρεψα τόσο απόλυτα τους ήρωες και την ιστορία, κατακλύστηκα από τέτοια συναισθήματα, που σαν αναγνώστρια διψούσα να νιώσω. Ήθελα να φτάσει το βιβλίο στα χέρια άλλων ανθρώπων, ώστε να προκαλέσει και σε εκείνους σκέψεις –θετικές ή αρνητικές-.
Πιστεύεις ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους στη χώρα μας να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Δεν θέλω να φανώ μηδενίστρια, θα ήθελα να πιστεύω ότι ναι, δίνονται, αρκεί να ξέρεις να τις βρεις και να τις κυνηγήσεις. Ίσως τα κριτήρια επιλογής της ανάδειξης είναι λίγο ελιτιστικά, ίσως να υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί και αξιώσεις, πέρα από το ταλέντο. Ναι, θα ήθελα να το πιστεύω... Αλλά ως μικρή χώρα, είναι αναλογικά λίγες και οι περιπτώσεις. Προσωπικά, κινούμαι με βάση την φιλοσοφία του ρητού ‘τις ευκαιρίες τις δημιουργείς μόνος σου’. Και αυτό μπορεί να ισχύσει σε οποιαδήποτε χώρα.
Πως βλέπεις το μέλλον του βιβλίου; Ευοίωνο μέσα στην κρίση που μαστίζει την χώρα και τον χώρο;
Το μέλλον του βιβλίου είναι δυσοίωνο στην χώρα μας, και είναι ανώφελο να εθελοτυφλούμε. Η κρίση σίγουρα προκάλεσε πλήγμα στους εκδοτικούς οίκους, με την κάθε εκδοτική τους σειρά να περιορίζεται σε αριθμό, αλλά και επιλογές (ευπώλητοι συγγραφείς-μεταφρασμένη λογοτεχνία). Ένα επίσης δυσοίωνο μήνυμα, είναι η στροφή των εκδοτικών οίκων στα ηλεκτρονικά βιβλία. Οι ‘μαρκετινίστικες’ κινήσεις που γίνονται είναι το λιγότερο σταυροφορικές. Αν αυτό είναι το μέλλον του βιβλίου, δεν είναι απλά δυσοίωνο, με κάνει να τρέμω. Όσο αντι- οικολογική κι αν είναι η παραγωγή τους, τα βιβλία είναι χαρτί και μελάνι. Μπορώ να καταλάβω ότι εξυπηρετεί η ηλεκτρονική μορφή, αλλά.... αυτό το ‘αλλά’, όσο παράλογο κι αν είναι, με κάνει να φοβάμαι. Ειδικά στην περίοδο της κρίσης. Είναι μια ολόκληρη σειρά επαγγέλματα που στηρίζονται στην παραδοσιακή του μορφή. Και η κρίση σπρώχνει τους αναγνώστες σε ο, τι πιο οικονομικό. Φοβάμαι ότι θα χαθεί τόσο η μορφή όσο και η αξία του βιβλίου. Και στην χώρα μας το ποσοστό που του δίνει αξία ήταν ήδη μικρό και πριν την κρίση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι η λογοτεχνία του φανταστικού στην χώρα μας, έχει περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Εσύ συμμερίζεσαι την άποψη αυτή;
Εν μέρει. Η τελευταία μέτρηση που μου είχε γνωστοποιηθεί για το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, ήταν 8%. Από αυτό το ποσοστό, την μερίδα του λέοντος κατέχουν τα ερωτικά μυθιστορήματα. Πιστεύω όμως ότι αμέσως δεύτερη έρχεται η μεταφρασμένη λογοτεχνία του φανταστικού. Και προσέξτε αυτό το σημείο. Στην Ελλάδα αγαπούν ιδιαίτερα την λογοτεχνία του φανταστικού, αλλά όχι τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού. Το περιορισμένο κοινό αφορά αυτήν την κατηγορία, υπάρχει μεγάλη προκατάληψη.
Εκτός από την συγγραφή και το διάβασμα, με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι;
Λατρεύω το θέατρο, τόσο ως θεατής, όσο και στο υποκριτικό κομμάτι. Από το τελευταίο δυστυχώς απέχω κάποιον καιρό. Τελευταία στράφηκα στις πιλάτες και στην ζούμπα. Δύο εντελώς διαφορετικά είδη εκγύμνασης. Το ένα προσφέρει πνευματική και σωματική αρμονία, το άλλο εκτόνωση. Και φυσικά μου αρέσει να ταξιδεύω. Προσπαθώ πάντα να κανονίζω μια εξόρμηση, κοντινή ή μακρινή.
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα σου;
Άμεση προτεραιότητα είναι να ολοκληρώσω τους «Εφιάλτες», γράφοντας το δεύτερο και τελευταίο μέρος του βιβλίου. Έπειτα, μόλις ηρεμήσει λίγο η λυπηρή κατάσταση στα πανεπιστήμια μας, θα ήθελα να σπουδάσω Ψυχολογία. Είναι μια επιστήμη που δεν μπορώ να την αποσυνδέσω από την ανθρώπινη φύση και την ζωή αυτή καθεαυτή (όπως και την Ιστορία), και θα ήθελα να ασχοληθώ σε επίπεδο πτυχίου, πέρα από τον χρόνο που ήδη αφιερώνω διαβάζοντας μόνη μου πανεπιστημιακά εγχειρίδια.
Πως ονειρεύεσαι το μέλλον σου;
Αποδεσμευμένο από αυτήν την τρομοκρατία που ζούμε. Ελεύθερο.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ:
http://readtodeath.blogspot.gr/2013/0...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Ποιό ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να γράφεις;
Είμαι φανατική αναγνώστρια, και πιστεύω ότι είναι η φυσική ροπή ενός αναγνώστη να πειραματιστεί με τη συγγραφή σε κάποια περίοδο της ζωής του. Τόσα ταξίδια με τόσα βιβλία γεννούσαν ιδέες, σκέψεις, τροφή για ιστορίες που ήθελα να αποτυπώνω στο χαρτί. Είναι η ανάγκη του να γράψω κάτι που θα μου άρεσε να διαβάζω... κι έτσι ξεκίνησα με διηγήματα, θεατρικά έργα, σενάρια, άρθρα και, φυσικά, απόπειρες μυθιστορημάτων.
Σε επηρέασε καθόλου η προσωπική σου ζωή, κάποιο βίωμα, κάποιο πρόσωπο;
Σίγουρα πολλές συγκυρίες στην προσωπική μου ζωή οδήγησαν σε αυτό. Πρώτη απ’ όλες, η οικογενειακή μας μετακόμιση. Η περίοδος προσαρμογής ήταν δύσκολη, και στράφηκα στα βιβλία και στο χαρτί για παρηγοριά και συντροφιά. Το πρόσωπο που με ενθάρρυνε στο να αφεθώ στην αγάπη μου αυτή ήταν η μητέρα μου. Η ίδια είναι βιβλιοφάγος, και έχει ολοκληρώσει έναν σεβαστό αριθμό μυθιστορημάτων. Με ενέπνευσε, με παρότρυνε, ήταν και είναι το παράδειγμα μου- σε πολλά πράγματα.
Τι σε ενέπνευσε να γράψεις το συγκεκριμένο βιβλίο; Αληθινή ιστορία, φαντασία, πάντρεμα των δύο;
Αληθινή ιστορία δεν είναι, ούτε στην πρωτογενή του βάση. Τρέφω μεγάλη αγάπη για το μεταφυσικό. Περνάω πολλές ώρες διαβάζοντας για μύθους και θρύλους άλλων χωρών. Ένα τέτοιο βράδυ, ένας από αυτούς τους θρύλους με υπέβαλλε σε μια κατάσταση σκέψης... Λίγο αργότερα ήρθε στο μυαλό μου ένας πρωταγωνιστής αντισυμβατικός, μυστήριος, αντι-ήρωας. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι η έμπνευση να συνδέσει στο υποσυνείδητο μου σκέψεις και πρωταγωνιστή, και να τον αφήσω να μου διηγηθεί την ιστορία του. Πέρα από τις τοποθεσίες, που είναι υπαρκτές, η πλοκή είναι καθαρά θέμα φαντασίας.
Πότε σκέφτηκες για πρώτη φορά να προσπαθήσεις να εκδόσεις τις ιστορίες σου;
Αμέσως μόλις ολοκλήρωσα τους ‘Εφιάλτες’. Λάτρεψα τόσο απόλυτα τους ήρωες και την ιστορία, κατακλύστηκα από τέτοια συναισθήματα, που σαν αναγνώστρια διψούσα να νιώσω. Ήθελα να φτάσει το βιβλίο στα χέρια άλλων ανθρώπων, ώστε να προκαλέσει και σε εκείνους σκέψεις –θετικές ή αρνητικές-.
Πιστεύεις ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους στη χώρα μας να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Δεν θέλω να φανώ μηδενίστρια, θα ήθελα να πιστεύω ότι ναι, δίνονται, αρκεί να ξέρεις να τις βρεις και να τις κυνηγήσεις. Ίσως τα κριτήρια επιλογής της ανάδειξης είναι λίγο ελιτιστικά, ίσως να υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί και αξιώσεις, πέρα από το ταλέντο. Ναι, θα ήθελα να το πιστεύω... Αλλά ως μικρή χώρα, είναι αναλογικά λίγες και οι περιπτώσεις. Προσωπικά, κινούμαι με βάση την φιλοσοφία του ρητού ‘τις ευκαιρίες τις δημιουργείς μόνος σου’. Και αυτό μπορεί να ισχύσει σε οποιαδήποτε χώρα.
Πως βλέπεις το μέλλον του βιβλίου; Ευοίωνο μέσα στην κρίση που μαστίζει την χώρα και τον χώρο;
Το μέλλον του βιβλίου είναι δυσοίωνο στην χώρα μας, και είναι ανώφελο να εθελοτυφλούμε. Η κρίση σίγουρα προκάλεσε πλήγμα στους εκδοτικούς οίκους, με την κάθε εκδοτική τους σειρά να περιορίζεται σε αριθμό, αλλά και επιλογές (ευπώλητοι συγγραφείς-μεταφρασμένη λογοτεχνία). Ένα επίσης δυσοίωνο μήνυμα, είναι η στροφή των εκδοτικών οίκων στα ηλεκτρονικά βιβλία. Οι ‘μαρκετινίστικες’ κινήσεις που γίνονται είναι το λιγότερο σταυροφορικές. Αν αυτό είναι το μέλλον του βιβλίου, δεν είναι απλά δυσοίωνο, με κάνει να τρέμω. Όσο αντι- οικολογική κι αν είναι η παραγωγή τους, τα βιβλία είναι χαρτί και μελάνι. Μπορώ να καταλάβω ότι εξυπηρετεί η ηλεκτρονική μορφή, αλλά.... αυτό το ‘αλλά’, όσο παράλογο κι αν είναι, με κάνει να φοβάμαι. Ειδικά στην περίοδο της κρίσης. Είναι μια ολόκληρη σειρά επαγγέλματα που στηρίζονται στην παραδοσιακή του μορφή. Και η κρίση σπρώχνει τους αναγνώστες σε ο, τι πιο οικονομικό. Φοβάμαι ότι θα χαθεί τόσο η μορφή όσο και η αξία του βιβλίου. Και στην χώρα μας το ποσοστό που του δίνει αξία ήταν ήδη μικρό και πριν την κρίση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι η λογοτεχνία του φανταστικού στην χώρα μας, έχει περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Εσύ συμμερίζεσαι την άποψη αυτή;
Εν μέρει. Η τελευταία μέτρηση που μου είχε γνωστοποιηθεί για το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, ήταν 8%. Από αυτό το ποσοστό, την μερίδα του λέοντος κατέχουν τα ερωτικά μυθιστορήματα. Πιστεύω όμως ότι αμέσως δεύτερη έρχεται η μεταφρασμένη λογοτεχνία του φανταστικού. Και προσέξτε αυτό το σημείο. Στην Ελλάδα αγαπούν ιδιαίτερα την λογοτεχνία του φανταστικού, αλλά όχι τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού. Το περιορισμένο κοινό αφορά αυτήν την κατηγορία, υπάρχει μεγάλη προκατάληψη.
Εκτός από την συγγραφή και το διάβασμα, με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι;
Λατρεύω το θέατρο, τόσο ως θεατής, όσο και στο υποκριτικό κομμάτι. Από το τελευταίο δυστυχώς απέχω κάποιον καιρό. Τελευταία στράφηκα στις πιλάτες και στην ζούμπα. Δύο εντελώς διαφορετικά είδη εκγύμνασης. Το ένα προσφέρει πνευματική και σωματική αρμονία, το άλλο εκτόνωση. Και φυσικά μου αρέσει να ταξιδεύω. Προσπαθώ πάντα να κανονίζω μια εξόρμηση, κοντινή ή μακρινή.
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα σου;
Άμεση προτεραιότητα είναι να ολοκληρώσω τους «Εφιάλτες», γράφοντας το δεύτερο και τελευταίο μέρος του βιβλίου. Έπειτα, μόλις ηρεμήσει λίγο η λυπηρή κατάσταση στα πανεπιστήμια μας, θα ήθελα να σπουδάσω Ψυχολογία. Είναι μια επιστήμη που δεν μπορώ να την αποσυνδέσω από την ανθρώπινη φύση και την ζωή αυτή καθεαυτή (όπως και την Ιστορία), και θα ήθελα να ασχοληθώ σε επίπεδο πτυχίου, πέρα από τον χρόνο που ήδη αφιερώνω διαβάζοντας μόνη μου πανεπιστημιακά εγχειρίδια.
Πως ονειρεύεσαι το μέλλον σου;
Αποδεσμευμένο από αυτήν την τρομοκρατία που ζούμε. Ελεύθερο.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ:
http://readtodeath.blogspot.gr/2013/0...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
October 12, 2015
Spoileralert.gr - Book Review #2
Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας “Εφιάλτες”, με τίτλο “Ψευδαίσθηση”, κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι και ουσιαστικά ξεκινάει από εκεί που μάς άφησε το πρώτο βιβλίο. Η αφήγηση συνεχίζει να είναι πρωτοπρόσωπη με αφηγητή τον Ρέιμοντ, αλλά – και χωρίς αυτό να αποτελεί spoiler, γιατί ειπώθηκε και στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα – με μία πολύ όμορφη έκπληξη να προστίθεται – συνηθέστερα – μετά το τέλος κάθε κεφαλαίου. Αυτή είναι η οπτική των γεγονότων που σηματοδότησαν το πρώτο μέρος από τη μεριά της Ονόρα. Για πρώτη φορά ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει και να μάθει πράγματα από τη μεριά της πρωταγωνίστριας και να γνωρίσει ακριβέστερα όσα αφορούσαν τη δική της δράση και ψυχολογία τις ημέρες που προηγήθηκαν του συμβάντος εκείνου, που έφερε τα πάνω κάτω και άλλαξε ουσιαστικά τις συνήθειες και την πορεία της ζωής των προσώπων που συμμετείχαν άθελά τους ή μη, σε αυτό.
Δυστυχώς, όσον αφορά τη πλοκή του δεύτερου μέρους, δεν γίνεται να ειπωθεί κάτι χωρίς να γίνει spoiler. Οπότε θα συνεχίσω διαφορετικά αυτή τη φορά και δεν θα μιλήσω καθόλου για την υπόθεση που το αφορά. Θα πω μόνο ότι ο ρυθμός είναι τέτοιος, που αν το πρώτο σε έκανε δύσκολα να το αφήσεις, το δεύτερο κάνει, αν είναι δυνατόν, ακόμη πιο δύσκολο το όλο εγχείρημα.
Νέοι χαρακτήρες έρχονται να προστεθούν, άλλοι που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος αποκτούν ακόμη πιο ενεργό ρόλο, ενώ πολλές φορές μάς εκπλήσσουν με τις ενέργειες και τις αποφάσεις τους. Οι περιγραφές των περιοχών από τη συγγραφέα, συνεχίζουν να είναι κατατοπιστικές, χωρίς να κουράζουν και αυτή τη φορά είναι ακόμη περισσότερες. Σαν Φρανσίσκο, Σακραμέντο, Οντάριο, Ντάνγουιτς και επιτέλους … Ιρλανδία! Σε αυτό το δεύτερο μέρος οι αναζητήσεις είναι περισσότερες, άρα και τα ταξίδια. Οι μεταφυσικές σκηνές φυσικά, συνεχίζουν να είναι παρούσες και ακόμη πιο επιτακτικές. Αλησμόνητη η σκηνή με τη σεάνς, ανατριχιαστική και συγκινητική η σκηνή στη λίμνη, με το γνωστό από το πρώτο βιβλίο, φάντασμα της Λευκοντυμένης γυναίκας. Η χρήση της ισπανικής γλώσσας από τη μεριά του φαντάσματος, κάνει ακόμη πιο αληθοφανή τη στιγμή εκείνη. Ένα ακόμη παράδειγμα ότι η συγγραφέας για άλλη μία φορά δεν άφησε τίποτα στη τύχη.
Πραγματικά, μπορεί να μάς γεννιούνται κάποια ερωτήματα, αλλά είμαι σίγουρη πως θα λυθούν μία και καλή στο τρίτο και τελευταίο βιβλίο. Και αυτό το γράφω από την άποψη ότι σε αυτό το δεύτερο μέρος, μάς λύνονται πολλές απορίες που μάς είχαν δημιουργηθεί από το πρώτο ή κατά τη διάρκεια του δεύτερου. Και ειλικρινά, δεν φαντάζουν καθόλου εξωφρενικές ή υπερβολικές, αλλά αντίθετα καθ’ όλα λογικές και πραγματικές. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα συνεχίζει να είναι υπάρχουσα κι όσο πιο πολλά ερωτηματικά γεννιούνται, τόσο πιο γρήγορα θες να φτάσεις στο τέλος και να ανακαλύψεις τις αλήθειες πίσω από αυτά. Οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές, αλλά όχι βιαστικές. Έρχονται τη στιγμή που πρέπει και σε ξαφνιάζουν με την αληθοφάνεια και την ευφυία με την οποία είναι παρμένες.
Ο τρόπος γραφής της συγγραφέως, είναι για ακόμη μία φορά καθηλωτικός και το κάθε κεφάλαιο κλείνει με τέτοιον τρόπο, που θες αυτομάτως να πας στο επόμενο. Το μυθιστόρημα δε, σε αφήνει σε ένα σημείο, που όπως και με το προηγούμενο βιβλίο, σε κάνει να αναρωτιέσαι πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο, έστω κι αν διαφοροποιείται ο λόγος που συμβαίνει αυτό.
Γενικά, είναι ένα δεύτερο μέρος αντάξιο και καλύτερο από το πρώτο, με περισσότερη δράση και πιο έντονες στιγμές. Στο πρώτο βιβλίο ουσιαστικά γνωρίσαμε τους ήρωες, τον περιβάλλοντα χώρο στο οποίο θα διαδραματιζόταν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας και ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με αιθέρια πλάσματα, μορφές από το υπερπέραν και με τις επιπτώσεις που μπορεί να φέρει μία κατάρα. Σε αυτό το δεύτερο μέρος κι έχοντας γνωρίσει καλύτερα τους πρωταγωνιστές, αγωνιούμε και πορευόμαστε μαζί τους στο ταξίδι για τη λύση όλων όσων τους κυνηγούν και δεν τους αφήνουν να ζήσουν μία καθ’ όλα φυσιολογική ζωή. Είτε αυτά είναι στοιχειά που εμφανίζονται από το πουθενά, είτε είναι έννοιες κρυμμένες στο ασυνείδητό τους.
Και το ποίημα που υπάρχει στην αρχή του κειμένου, γραμμένο από μία φίλη της συγγραφέως, σε προετοιμάζει ιδανικά για την γεμάτη έντονες συγκινήσεις πορεία που θα ακολουθήσει ο αναγνώστης και σε αυτό το δεύτερο βιβλίο, εν αναμονή πάντα του τρίτου και τελευταίου της τριλογίας.
Νικολέτα Μπαλοπήτου
http://spoileralert.gr/efialtes-psevd...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας “Εφιάλτες”, με τίτλο “Ψευδαίσθηση”, κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι και ουσιαστικά ξεκινάει από εκεί που μάς άφησε το πρώτο βιβλίο. Η αφήγηση συνεχίζει να είναι πρωτοπρόσωπη με αφηγητή τον Ρέιμοντ, αλλά – και χωρίς αυτό να αποτελεί spoiler, γιατί ειπώθηκε και στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα – με μία πολύ όμορφη έκπληξη να προστίθεται – συνηθέστερα – μετά το τέλος κάθε κεφαλαίου. Αυτή είναι η οπτική των γεγονότων που σηματοδότησαν το πρώτο μέρος από τη μεριά της Ονόρα. Για πρώτη φορά ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει και να μάθει πράγματα από τη μεριά της πρωταγωνίστριας και να γνωρίσει ακριβέστερα όσα αφορούσαν τη δική της δράση και ψυχολογία τις ημέρες που προηγήθηκαν του συμβάντος εκείνου, που έφερε τα πάνω κάτω και άλλαξε ουσιαστικά τις συνήθειες και την πορεία της ζωής των προσώπων που συμμετείχαν άθελά τους ή μη, σε αυτό.
Δυστυχώς, όσον αφορά τη πλοκή του δεύτερου μέρους, δεν γίνεται να ειπωθεί κάτι χωρίς να γίνει spoiler. Οπότε θα συνεχίσω διαφορετικά αυτή τη φορά και δεν θα μιλήσω καθόλου για την υπόθεση που το αφορά. Θα πω μόνο ότι ο ρυθμός είναι τέτοιος, που αν το πρώτο σε έκανε δύσκολα να το αφήσεις, το δεύτερο κάνει, αν είναι δυνατόν, ακόμη πιο δύσκολο το όλο εγχείρημα.
Νέοι χαρακτήρες έρχονται να προστεθούν, άλλοι που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος αποκτούν ακόμη πιο ενεργό ρόλο, ενώ πολλές φορές μάς εκπλήσσουν με τις ενέργειες και τις αποφάσεις τους. Οι περιγραφές των περιοχών από τη συγγραφέα, συνεχίζουν να είναι κατατοπιστικές, χωρίς να κουράζουν και αυτή τη φορά είναι ακόμη περισσότερες. Σαν Φρανσίσκο, Σακραμέντο, Οντάριο, Ντάνγουιτς και επιτέλους … Ιρλανδία! Σε αυτό το δεύτερο μέρος οι αναζητήσεις είναι περισσότερες, άρα και τα ταξίδια. Οι μεταφυσικές σκηνές φυσικά, συνεχίζουν να είναι παρούσες και ακόμη πιο επιτακτικές. Αλησμόνητη η σκηνή με τη σεάνς, ανατριχιαστική και συγκινητική η σκηνή στη λίμνη, με το γνωστό από το πρώτο βιβλίο, φάντασμα της Λευκοντυμένης γυναίκας. Η χρήση της ισπανικής γλώσσας από τη μεριά του φαντάσματος, κάνει ακόμη πιο αληθοφανή τη στιγμή εκείνη. Ένα ακόμη παράδειγμα ότι η συγγραφέας για άλλη μία φορά δεν άφησε τίποτα στη τύχη.
Πραγματικά, μπορεί να μάς γεννιούνται κάποια ερωτήματα, αλλά είμαι σίγουρη πως θα λυθούν μία και καλή στο τρίτο και τελευταίο βιβλίο. Και αυτό το γράφω από την άποψη ότι σε αυτό το δεύτερο μέρος, μάς λύνονται πολλές απορίες που μάς είχαν δημιουργηθεί από το πρώτο ή κατά τη διάρκεια του δεύτερου. Και ειλικρινά, δεν φαντάζουν καθόλου εξωφρενικές ή υπερβολικές, αλλά αντίθετα καθ’ όλα λογικές και πραγματικές. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα συνεχίζει να είναι υπάρχουσα κι όσο πιο πολλά ερωτηματικά γεννιούνται, τόσο πιο γρήγορα θες να φτάσεις στο τέλος και να ανακαλύψεις τις αλήθειες πίσω από αυτά. Οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές, αλλά όχι βιαστικές. Έρχονται τη στιγμή που πρέπει και σε ξαφνιάζουν με την αληθοφάνεια και την ευφυία με την οποία είναι παρμένες.
Ο τρόπος γραφής της συγγραφέως, είναι για ακόμη μία φορά καθηλωτικός και το κάθε κεφάλαιο κλείνει με τέτοιον τρόπο, που θες αυτομάτως να πας στο επόμενο. Το μυθιστόρημα δε, σε αφήνει σε ένα σημείο, που όπως και με το προηγούμενο βιβλίο, σε κάνει να αναρωτιέσαι πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο, έστω κι αν διαφοροποιείται ο λόγος που συμβαίνει αυτό.
Γενικά, είναι ένα δεύτερο μέρος αντάξιο και καλύτερο από το πρώτο, με περισσότερη δράση και πιο έντονες στιγμές. Στο πρώτο βιβλίο ουσιαστικά γνωρίσαμε τους ήρωες, τον περιβάλλοντα χώρο στο οποίο θα διαδραματιζόταν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας και ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με αιθέρια πλάσματα, μορφές από το υπερπέραν και με τις επιπτώσεις που μπορεί να φέρει μία κατάρα. Σε αυτό το δεύτερο μέρος κι έχοντας γνωρίσει καλύτερα τους πρωταγωνιστές, αγωνιούμε και πορευόμαστε μαζί τους στο ταξίδι για τη λύση όλων όσων τους κυνηγούν και δεν τους αφήνουν να ζήσουν μία καθ’ όλα φυσιολογική ζωή. Είτε αυτά είναι στοιχειά που εμφανίζονται από το πουθενά, είτε είναι έννοιες κρυμμένες στο ασυνείδητό τους.
Και το ποίημα που υπάρχει στην αρχή του κειμένου, γραμμένο από μία φίλη της συγγραφέως, σε προετοιμάζει ιδανικά για την γεμάτη έντονες συγκινήσεις πορεία που θα ακολουθήσει ο αναγνώστης και σε αυτό το δεύτερο βιβλίο, εν αναμονή πάντα του τρίτου και τελευταίου της τριλογίας.
Νικολέτα Μπαλοπήτου
http://spoileralert.gr/efialtes-psevd...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
The Daily Owl - Το νέο -ελληνικό- αίμα της λογοτεχνίας του Φανταστικού
By Chrissa Vasileiou
Μπορεί το λογοτεχνικό είδος του Φανταστικού να βρίσκεται στα σπάργανα στη χώρα μας – συγκριτικά με τη δημοτικότητα που απολαμβάνει και την επιτυχία που γνωρίζει στο εξωτερικό – αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε γίνονται αξιόλογες απόπειρες από συγγραφείς που αγαπούν το συγκεκριμένο είδος. Βιβλία γεμάτα μυστικισμό, φαντασία, τρόμο, παράλληλους κόσμους και πλάσματα από το υπερπέραν, ψυχολογικά μεταφυσικά θρίλερ, ιστορίες με γραμμές αίματος και αρχαίες κατάρες, το πανταχού παρόν Κακό που παραμονεύει στο σκοτάδι… Απ’ όλα έχει ο λογοτεχνικός μπαξές! Ιδού μερικά από τα… φρέσκα ονόματα της λογοτεχνίας του φανταστικού, που αξίζουν το χρόνο σας και την προσοχή σας!
Βελούδου-Αποκότου Άρτεμις: «Εφιάλτες»
Η Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου μας συστήθηκε μέσα από το πρώτο μέρος της τριλογίας της, με τίτλο «Εφιάλτες», πριν από 2 χρόνια. Γεννημένη το 1988 στον Πειραιά, σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΕΚΠΑ. Η αγάπη της για τους μύθους και τους θρύλους και τη λογοτεχνία του Φανταστικού αποτέλεσε έναν εκρηκτικό συνδυασμό, ο καρπός του οποίου ήταν οι «Εφιάλτες». Χωρίς τίτλο
Μια αρχαία κατάρα, που καταδιώκει εδώ και αιώνες τη γραμμή αίματος της γενιάς της ηρωίδας, καθώς και η προσπάθεια επίλυσής της, θα αποτελέσει την αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο του υπερφυσικού, του Σκότους και των πλασμάτων που βρίσκονται στην άλλη πλευρά. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, με τίτλο «Συμβόλαιο Ψυχής» η συγγραφέας μας εισάγει στον κόσμο του Ρέιμοντ και της Ονόρα, δύο ανθρώπων που φαίνεται να προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, αλλά που τελικά συνειδητοποιούν πως είναι αδελφές ψυχές. Το βιβλίο χαρακτηρίζεται κυρίως ως ψυχολογικό θρίλερ – κυριαρχούν οι αριστοτεχνικές ψυχογραφήσεις των ηρώων. Μεταφυσικό θρίλερ χαρακτηρίζεται το δεύτερο μέρος, με τίτλο «Ψευδαίσθηση», όπου ο Ρέιμοντ, με συμμάχους τόσο από το δικό μας κόσμο όσο και από το υπερπέραν, προσπαθεί να σώσει τη ψυχή της αγαπημένης του, κάνοντας τον αγώνα αυτόν σκοπό ολόκληρης της ύπαρξής του. Το συναρπαστικό ταξίδι τόσο των ηρώων, όσο και των αναγνωστών, θα ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2016, με την κυκλοφορία του τρίτου και τελευταίου μέρους, από τις εκδόσεις iWrite.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
http://www.thedailyowl.gr/greek-ficti...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Μπορεί το λογοτεχνικό είδος του Φανταστικού να βρίσκεται στα σπάργανα στη χώρα μας – συγκριτικά με τη δημοτικότητα που απολαμβάνει και την επιτυχία που γνωρίζει στο εξωτερικό – αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε γίνονται αξιόλογες απόπειρες από συγγραφείς που αγαπούν το συγκεκριμένο είδος. Βιβλία γεμάτα μυστικισμό, φαντασία, τρόμο, παράλληλους κόσμους και πλάσματα από το υπερπέραν, ψυχολογικά μεταφυσικά θρίλερ, ιστορίες με γραμμές αίματος και αρχαίες κατάρες, το πανταχού παρόν Κακό που παραμονεύει στο σκοτάδι… Απ’ όλα έχει ο λογοτεχνικός μπαξές! Ιδού μερικά από τα… φρέσκα ονόματα της λογοτεχνίας του φανταστικού, που αξίζουν το χρόνο σας και την προσοχή σας!
Βελούδου-Αποκότου Άρτεμις: «Εφιάλτες»
Η Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου μας συστήθηκε μέσα από το πρώτο μέρος της τριλογίας της, με τίτλο «Εφιάλτες», πριν από 2 χρόνια. Γεννημένη το 1988 στον Πειραιά, σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΕΚΠΑ. Η αγάπη της για τους μύθους και τους θρύλους και τη λογοτεχνία του Φανταστικού αποτέλεσε έναν εκρηκτικό συνδυασμό, ο καρπός του οποίου ήταν οι «Εφιάλτες». Χωρίς τίτλο
Μια αρχαία κατάρα, που καταδιώκει εδώ και αιώνες τη γραμμή αίματος της γενιάς της ηρωίδας, καθώς και η προσπάθεια επίλυσής της, θα αποτελέσει την αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο του υπερφυσικού, του Σκότους και των πλασμάτων που βρίσκονται στην άλλη πλευρά. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, με τίτλο «Συμβόλαιο Ψυχής» η συγγραφέας μας εισάγει στον κόσμο του Ρέιμοντ και της Ονόρα, δύο ανθρώπων που φαίνεται να προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, αλλά που τελικά συνειδητοποιούν πως είναι αδελφές ψυχές. Το βιβλίο χαρακτηρίζεται κυρίως ως ψυχολογικό θρίλερ – κυριαρχούν οι αριστοτεχνικές ψυχογραφήσεις των ηρώων. Μεταφυσικό θρίλερ χαρακτηρίζεται το δεύτερο μέρος, με τίτλο «Ψευδαίσθηση», όπου ο Ρέιμοντ, με συμμάχους τόσο από το δικό μας κόσμο όσο και από το υπερπέραν, προσπαθεί να σώσει τη ψυχή της αγαπημένης του, κάνοντας τον αγώνα αυτόν σκοπό ολόκληρης της ύπαρξής του. Το συναρπαστικό ταξίδι τόσο των ηρώων, όσο και των αναγνωστών, θα ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2016, με την κυκλοφορία του τρίτου και τελευταίου μέρους, από τις εκδόσεις iWrite.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
http://www.thedailyowl.gr/greek-ficti...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Arts and the City - A for Αφιέρωμα
Α for Αφιέρωμα....σε συγγραφείς κάτω των 30 (Α Μέρος)
Και ξαφνικά, εκεί που κοιτούσαμε αμέριμνες τα βιβλία στο Fantasticon, το μάτι μας έπεσε στο βιογραφικό ενός συγγραφέα. Γεννηθείς το 1993…σοκ και δέος και υπογλώσσια. Στην Ελλάδα του 2015, όλο και περισσότεροι νέοι κάτω των 30 φαίνεται να τολμούν να κυνηγούν το όνειρό τους. Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι νέοι εκδίδουν τα βιβλία τους, αποδεικνύοντας πως τελικά η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο.
Συναντήσαμε 15 συγγραφείς κάτω των 30 που έχουν εκδώσει το βιβλίο τους και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν για την έμπνευσή τους και τελικά, αν το νούμερο της ημερομηνίας γέννησής τους, αποτέλεσε εμπόδιο ή όχι στην συγγραφική τους πορεία.
Συγγραφείς με διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, μας αποδεικνύουν πως το μέλλον της λογοτεχνίας στην Ελλάδα είναι πιο λαμπρό από ποτέ.
Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου - Εφιάλτες (εκδ. iWrite)
"Θεωρώ όμως πως η ηλικία δεν αποτελεί κριτήριο, προκειμένου να οριστεί η αφετηρία της συγγραφικής δημιουργίας."
Μίλησε μας για το βιβλίο σου.
Οι «Εφιάλτες» είναι μια τριλογία φαντασίας, και πιο συγκεκριμένα της κατηγορίας του ψυχολογικού/ μεταφυσικού θρίλερ. Βασική υπόθεση της ιστορίας αποτελεί μια κατάρα, η οποία καταδιώκει για αιώνες μια γραμμή αίματος. Ο πρωταγωνιστής, Ρέιμοντ, εμπλέκεται στην περιπέτεια για την επίλυση της, καθώς το αντικείμενο του έρωτα του, η Ονόρα, είναι απόγονος της γραμμής αυτής. Το βιβλίο κινείται σε δύο επίπεδα· Το πρώτο είναι αυτό του ψυχολογικού θρίλερ, κατά το οποίο ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις, και σκοτεινές εκφάνσεις του εαυτού του. Το δεύτερο επίπεδο είναι αυτό του μεταφυσικού θρίλερ, με στοιχεία τρόμου. Ή αλλιώς, ο πραγματικός ‘εφιάλτης’. Έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο, «Εφιάλτες – Συμβόλαιο Ψυχής» και το δεύτερο «Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση». Μέσα στο 2016 αναμένεται η έκδοση του τρίτου και τελευταίου βιβλίου της σειράς.
Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το συγκεκριμένο βιβλίο;
Ανέκαθεν με ενδιέφεραν πολύ οι μύθοι και οι θρύλοι, όλων των χωρών ανά τους αιώνες. Δύο ιστορίες κελτικής μυθολογίας στάθηκαν η αφορμή για την έμπνευση της τριλογίας. Συγκεκριμένα, ο «Γάμος του Ιππότη Γκαβέιν» και η «Κοντέσα Κατλίν Ο ‘Σι» στοίχειωσαν το μυαλό μου για ημέρες και νύχτες. Προβληματίστηκα ιδιαίτερα σχετικά με τη σημασία των συμβολισμών και των μηνυμάτων τους και έτσι, σε συνδυασμό με τη μορφή ενός ιδιαίτερου, αντισυμβατικού πρωταγωνιστή που εμπνεύστηκα, στοιχειοθετήθηκε η γενική ιδέα για την ιστορία των «Εφιαλτών».
Πότε κατάλαβες ότι αυτό ήταν που ήθελες να κάνεις στη ζωή σου;
Η πρώτη μεγάλη, δημόσια δήλωση της επιθυμίας μου βρίσκεται στο αναμνηστικό λεύκωμα της ΣΤ’ Δημοτικού. Στην ερώτηση «Τι δουλειά θέλεις να κάνεις όταν μεγαλώσεις», χωρίς δισταγμό είχε γραφτεί, με τα άτσαλα γράμματα εκείνης της ηλικίας, η λέξη ‘συγγραφέας’. Πέρασαν λίγα ακόμη χρόνια, μέχρις ότου να καταλάβω πλήρως ότι η ιδιότητα αυτή δεν είναι εύκολο να καταχτηθεί, αλλά και να χαρακτηριστεί ‘επάγγελμα’. Το γράψιμο λοιπόν, είναι για μένα ζωτική ανάγκη. Είναι τρόπος έκφρασης, απόδραση και καταφύγιο, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου από τότε που ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω. Είναι μέσο για δημιουργία, και έχω πεισθεί πως αυτό είναι το νόημα που έψαχνα πάντα, πίσω από την καθημερινότητα.
Θεωρείς πως η ηλικία παίζει ρόλο στο αποτέλεσμα ενός συγγραφικού έργου;
Καταρχάς, καλό θα ήταν να προσδιοριστεί το ‘αποτέλεσμα’. Όσον αφορά τη λογοτεχνική ποιότητα, θεωρώ ότι κατακτάται βήμα το βήμα, με αδιάλειπτη αναγνωστική και συγγραφική δραστηριότητα. Πρέπει σίγουρα να υπάρχει ένα γνωστικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα βελτιώνεται με εξάσκηση η πένα. Ένα συγγραφικό έργο όμως αποτιμάται και με βάση άλλα κριτήρια όπως το στήσιμο της πλοκής, η φαντασία, η έρευνα, η συνέπεια στο εκάστοτε είδος, το σωστό ψυχογράφημα των χαρακτήρων, η δημιουργία εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τον γραπτό λόγο κ.ά. Το αποτέλεσμα πάντα βελτιώνεται μέσα από την εμπειρία. Θεωρώ όμως πως η ηλικία δεν αποτελεί κριτήριο, προκειμένου να οριστεί η αφετηρία της συγγραφικής δημιουργίας.
Ως αναγνώστης εξετάζεις την ηλικία του συγγραφέα σε κάποιο βιβλίο που θα διαβάσεις; Θεωρείς πως οι αναγνώστες σας κρίνουν βάση αυτού; Κατά πόσο οι εκδοτικοί οίκοι στη χώρα μας, εξετάζουν την ηλικία ενός δημιουργού για να κρίνουν το συγγραφικό του έργο;
Ως αναγνώστρια δεν έχω εξετάσει ποτέ την ηλικία, ούτε το βιογραφικό ενός συγγραφέα προκειμένου να επιλέξω το βιβλίο που θα διαβάσω. Αρκεί να με τραβήξει η περίληψη, ο τίτλος, το εξώφυλλο ή τα σχόλια που έχω ακούσει γι’ αυτό. Τον συγγραφέα άλλωστε θα τον γνωρίσω μέσα από την κατάθεση ψυχής που αποτελεί το έργο του. Θέλω να πιστεύω πως γενικά οι αναγνώστες του σήμερα δε θεωρούν κριτήριο την ηλικία του δημιουργού, για να διαβάσουν ένα βιβλίο. Γνωρίζω ότι οι ‘παραδοσιακοί’ εκδοτικοί οίκοι στη χώρα μας εξετάζουν την ηλικία και κρίνουν, υπό αυτό το πρίσμα, την αξία ενός έργου υπό θεώρηση. Τα τελευταία χρόνια όμως, αρχίζει και διαμορφώνεται μια εκδοτική δραστηριότητα νέων προδιαγραφών, τόσο μέσα από κάποιους προϋπάρχοντες, όσο και από νεοσύστατους εκδοτικούς οίκους. Και χάρη σε αυτή τη νέα οπτική, καταστάθηκε εφικτό το συγκεκριμένο αφιέρωμα.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψες ήταν και εκείνο που τελικά εκδόθηκε;
Ναι, οι «Εφιάλτες» ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που έγραψα, και εν τέλει κράτησα στα χέρια μου σε έντυπη μορφή. Υπήρξαν και άλλα προσχέδια, αλλά με το συγκεκριμένο βιβλίο έζησα τη «μαγική στιγμή».
Ετοιμάζεις κάτι νέο συγγραφικά;
Αυτή την περίοδο ασχολούμαι εντατικά με την κειμενική επεξεργασία του τελευταίου μέρους της τριλογίας «Εφιάλτες», προκειμένου να δρομολογηθεί η έκδοση του μέσα στο 2016. Τότε θα κλείσει ένας δημιουργικός κύκλος πέντε χρόνων, και θα είμαι έτοιμη να κάνω το επόμενο συγγραφικό μου ταξίδι.
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Και ξαφνικά, εκεί που κοιτούσαμε αμέριμνες τα βιβλία στο Fantasticon, το μάτι μας έπεσε στο βιογραφικό ενός συγγραφέα. Γεννηθείς το 1993…σοκ και δέος και υπογλώσσια. Στην Ελλάδα του 2015, όλο και περισσότεροι νέοι κάτω των 30 φαίνεται να τολμούν να κυνηγούν το όνειρό τους. Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι νέοι εκδίδουν τα βιβλία τους, αποδεικνύοντας πως τελικά η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο.
Συναντήσαμε 15 συγγραφείς κάτω των 30 που έχουν εκδώσει το βιβλίο τους και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν για την έμπνευσή τους και τελικά, αν το νούμερο της ημερομηνίας γέννησής τους, αποτέλεσε εμπόδιο ή όχι στην συγγραφική τους πορεία.
Συγγραφείς με διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, μας αποδεικνύουν πως το μέλλον της λογοτεχνίας στην Ελλάδα είναι πιο λαμπρό από ποτέ.
Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου - Εφιάλτες (εκδ. iWrite)
"Θεωρώ όμως πως η ηλικία δεν αποτελεί κριτήριο, προκειμένου να οριστεί η αφετηρία της συγγραφικής δημιουργίας."
Μίλησε μας για το βιβλίο σου.
Οι «Εφιάλτες» είναι μια τριλογία φαντασίας, και πιο συγκεκριμένα της κατηγορίας του ψυχολογικού/ μεταφυσικού θρίλερ. Βασική υπόθεση της ιστορίας αποτελεί μια κατάρα, η οποία καταδιώκει για αιώνες μια γραμμή αίματος. Ο πρωταγωνιστής, Ρέιμοντ, εμπλέκεται στην περιπέτεια για την επίλυση της, καθώς το αντικείμενο του έρωτα του, η Ονόρα, είναι απόγονος της γραμμής αυτής. Το βιβλίο κινείται σε δύο επίπεδα· Το πρώτο είναι αυτό του ψυχολογικού θρίλερ, κατά το οποίο ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις, και σκοτεινές εκφάνσεις του εαυτού του. Το δεύτερο επίπεδο είναι αυτό του μεταφυσικού θρίλερ, με στοιχεία τρόμου. Ή αλλιώς, ο πραγματικός ‘εφιάλτης’. Έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο, «Εφιάλτες – Συμβόλαιο Ψυχής» και το δεύτερο «Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση». Μέσα στο 2016 αναμένεται η έκδοση του τρίτου και τελευταίου βιβλίου της σειράς.
Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το συγκεκριμένο βιβλίο;
Ανέκαθεν με ενδιέφεραν πολύ οι μύθοι και οι θρύλοι, όλων των χωρών ανά τους αιώνες. Δύο ιστορίες κελτικής μυθολογίας στάθηκαν η αφορμή για την έμπνευση της τριλογίας. Συγκεκριμένα, ο «Γάμος του Ιππότη Γκαβέιν» και η «Κοντέσα Κατλίν Ο ‘Σι» στοίχειωσαν το μυαλό μου για ημέρες και νύχτες. Προβληματίστηκα ιδιαίτερα σχετικά με τη σημασία των συμβολισμών και των μηνυμάτων τους και έτσι, σε συνδυασμό με τη μορφή ενός ιδιαίτερου, αντισυμβατικού πρωταγωνιστή που εμπνεύστηκα, στοιχειοθετήθηκε η γενική ιδέα για την ιστορία των «Εφιαλτών».
Πότε κατάλαβες ότι αυτό ήταν που ήθελες να κάνεις στη ζωή σου;
Η πρώτη μεγάλη, δημόσια δήλωση της επιθυμίας μου βρίσκεται στο αναμνηστικό λεύκωμα της ΣΤ’ Δημοτικού. Στην ερώτηση «Τι δουλειά θέλεις να κάνεις όταν μεγαλώσεις», χωρίς δισταγμό είχε γραφτεί, με τα άτσαλα γράμματα εκείνης της ηλικίας, η λέξη ‘συγγραφέας’. Πέρασαν λίγα ακόμη χρόνια, μέχρις ότου να καταλάβω πλήρως ότι η ιδιότητα αυτή δεν είναι εύκολο να καταχτηθεί, αλλά και να χαρακτηριστεί ‘επάγγελμα’. Το γράψιμο λοιπόν, είναι για μένα ζωτική ανάγκη. Είναι τρόπος έκφρασης, απόδραση και καταφύγιο, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου από τότε που ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω. Είναι μέσο για δημιουργία, και έχω πεισθεί πως αυτό είναι το νόημα που έψαχνα πάντα, πίσω από την καθημερινότητα.
Θεωρείς πως η ηλικία παίζει ρόλο στο αποτέλεσμα ενός συγγραφικού έργου;
Καταρχάς, καλό θα ήταν να προσδιοριστεί το ‘αποτέλεσμα’. Όσον αφορά τη λογοτεχνική ποιότητα, θεωρώ ότι κατακτάται βήμα το βήμα, με αδιάλειπτη αναγνωστική και συγγραφική δραστηριότητα. Πρέπει σίγουρα να υπάρχει ένα γνωστικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα βελτιώνεται με εξάσκηση η πένα. Ένα συγγραφικό έργο όμως αποτιμάται και με βάση άλλα κριτήρια όπως το στήσιμο της πλοκής, η φαντασία, η έρευνα, η συνέπεια στο εκάστοτε είδος, το σωστό ψυχογράφημα των χαρακτήρων, η δημιουργία εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τον γραπτό λόγο κ.ά. Το αποτέλεσμα πάντα βελτιώνεται μέσα από την εμπειρία. Θεωρώ όμως πως η ηλικία δεν αποτελεί κριτήριο, προκειμένου να οριστεί η αφετηρία της συγγραφικής δημιουργίας.
Ως αναγνώστης εξετάζεις την ηλικία του συγγραφέα σε κάποιο βιβλίο που θα διαβάσεις; Θεωρείς πως οι αναγνώστες σας κρίνουν βάση αυτού; Κατά πόσο οι εκδοτικοί οίκοι στη χώρα μας, εξετάζουν την ηλικία ενός δημιουργού για να κρίνουν το συγγραφικό του έργο;
Ως αναγνώστρια δεν έχω εξετάσει ποτέ την ηλικία, ούτε το βιογραφικό ενός συγγραφέα προκειμένου να επιλέξω το βιβλίο που θα διαβάσω. Αρκεί να με τραβήξει η περίληψη, ο τίτλος, το εξώφυλλο ή τα σχόλια που έχω ακούσει γι’ αυτό. Τον συγγραφέα άλλωστε θα τον γνωρίσω μέσα από την κατάθεση ψυχής που αποτελεί το έργο του. Θέλω να πιστεύω πως γενικά οι αναγνώστες του σήμερα δε θεωρούν κριτήριο την ηλικία του δημιουργού, για να διαβάσουν ένα βιβλίο. Γνωρίζω ότι οι ‘παραδοσιακοί’ εκδοτικοί οίκοι στη χώρα μας εξετάζουν την ηλικία και κρίνουν, υπό αυτό το πρίσμα, την αξία ενός έργου υπό θεώρηση. Τα τελευταία χρόνια όμως, αρχίζει και διαμορφώνεται μια εκδοτική δραστηριότητα νέων προδιαγραφών, τόσο μέσα από κάποιους προϋπάρχοντες, όσο και από νεοσύστατους εκδοτικούς οίκους. Και χάρη σε αυτή τη νέα οπτική, καταστάθηκε εφικτό το συγκεκριμένο αφιέρωμα.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψες ήταν και εκείνο που τελικά εκδόθηκε;
Ναι, οι «Εφιάλτες» ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που έγραψα, και εν τέλει κράτησα στα χέρια μου σε έντυπη μορφή. Υπήρξαν και άλλα προσχέδια, αλλά με το συγκεκριμένο βιβλίο έζησα τη «μαγική στιγμή».
Ετοιμάζεις κάτι νέο συγγραφικά;
Αυτή την περίοδο ασχολούμαι εντατικά με την κειμενική επεξεργασία του τελευταίου μέρους της τριλογίας «Εφιάλτες», προκειμένου να δρομολογηθεί η έκδοση του μέσα στο 2016. Τότε θα κλείσει ένας δημιουργικός κύκλος πέντε χρόνων, και θα είμαι έτοιμη να κάνω το επόμενο συγγραφικό μου ταξίδι.
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Spoileralert.gr - Book Review
Εφιάλτες – Συμβόλαιο Ψυχής
Για κάποια βιβλία μού είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω και οι “Εφιάλτες” της Άρτεμις Βελούδου Αποκότου, είναι ένα από αυτά. Από την πρώτη φορά που το διάβασα, κατάφερε να αποκτήσει μία ιδιαίτερη θέση στη καρδιά και στη βιβλιοθήκη μου και σίγουρα είναι κι αυτός ένας λόγος που το review αυτό καθυστέρησε περισσότερο από ό,τι υπολόγιζα και είχα σκοπό. Και για να πάρω τα πράγματα από την αρχή, θα ξεκινήσω γράφοντας λίγα λόγια για την ιστορία.
Αρχικά να πω ότι πρόκειται για το πρώτο μέρος μίας τριλογίας, που ξεκινάει εισάγοντάς μας στις σκέψεις του ιδιόρρυθμου πρωταγωνιστή, κάτι που αντιλαμβανόμαστε από την πρώτη στιγμή που αρχίζει να μάς αφηγείται σε παροντικό – με ενδιάμεσες αναδρομές και αναφορές στο παρελθόν- χρόνο, ο Ρέιμοντ Κνάιτ την ιστορία του. Μέσω της πρωτοπρόσωπης αντρικής αφήγησης, η συγγραφέας μάς γνωστοποιεί με τον πλέον άμεσο τρόπο το ψυχολογικό προφίλ ενός ιδιαίτερου χαρακτήρα, σίγουρα από τους πιο ενδιαφέροντες που έχω συναντήσει σε μυθιστόρημα και δη με μεταφυσικό περιεχόμενο. Ο Ρέιμοντ ή Ρέι, όπως τον φωνάζουν οι οικείοι του, δεν είναι από τους ήρωες εκείνους που μπορεί να του αποδωθεί η έννοια της συμβατικότητας. Το χιούμορ που τον χαρακτηρίζει είναι κυνικό και καυστικό, νιώθεις από τις πρώτες σελίδες ότι όχι μόνο αντιπαθεί τους γονείς του, αλλά κι όλον τον κόσμο και γενικά μπορεί εύκολα να τον αποκαλέσει κάποιος επαναστάτη χωρίς αιτία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αδικαιολόγητη και δικαιολογείται κι από τα κενά μνήμης που ίσως (;) είναι απόρροια των απαγορευμένων ουσιών, των οποίων ήταν συχνά χρήστης, σε συνδυασμό μάλιστα με το αλκοόλ. Προσωπικά, δεν θα κρύψω ότι τον λάτρεψα από την πρώτη ατάκα, καθώς οι αντισυμβατικοί, αυτοκαταστροφικοί, αντιδραστικοί χαρακτήρες είναι η αδυναμία μου, αλλά κατανοώ απόλυτα ότι είναι από εκείνους τους ήρωες που ή θα αγαπήσει απόλυτα κάποιος ή θα αντιπαθήσει.
Η χρήση των προαναφερθέντων ουσιών θα γίνουν και η αιτία της δράσης, έπειτα κι από ένα τροχαίο ατύχημα που θα ακολουθήσει ως συνέπεια αυτών, με τον Ρέιμοντ να κατευθύνεται μαζί με τον πατέρα του Έρνεστ, από το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια στο γραφικό χωριό των παππούδων του, το Ντάνγουιτς της Αγγλίας. Υπό την χειροπιαστή απειλή της φυλάκισης και της αποκλήρωσης από την οικογενειακή περιουσία, ο Ρέι θα αναγκαστεί να ζήσει ένα ολόκληρο Καλοκαίρι με τους αποξενωμένους παππούδες του και να δεχτεί να εργαστεί στην πανσιόν που διατηρούν στο χωριό, με σκοπό να απασχολήσει ουσιαστικά τον εαυτό του για όσο διαρκέσει η διαμονή του σε αυτό. Εκεί ο Ρέιμοντ, θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί σε ένα μέρος που του προκαλεί ανία, αλλά και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις με τους γονείς του πατέρα του.
Σε αυτό το μέρος όμως, θα ξεκινήσουν όλα και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, μπαίνοντας στο βασικό κομμάτι που αποτελούν οι Εφιάλτες. Γιατί σε εκείνη τη πανσιόν, ο πρωταγωνιστής θα γνωρίσει ένα κορίτσι που διαφέρει από όλα τα άλλα, την αινιγματική και μυστηριώδη κοπέλα που τόσο συμπαθούν οι παππούδες του, την Ονόρα ή Νόρα Γκρέι. Η παρουσία της από τη πρώτη στιγμή θα του προκαλέσει αποστροφή και θα τη θεωρήσει το πιο άσχημο πλάσμα που αντίκρισε ποτέ. Παρόλη την απέχθειά του όμως, αυτό το κορίτσι θα του γίνει εμμονή, ενώ ο τρόπος που κινείται και μιλάει, θα του φανούν εκτός από οικεία, υποφερτά και χαριτωμένα, με έναν αναπάντεχο και απροσδιόριστο τρόπο. Πάντα θα ψάχνει τρόπους για να είναι δίπλα της, αλλά αυτό θα το συνειδητοποιήσει πολύ αργότερα όταν σε ένα ξέσπασμά του θα της αποκαλύψει πώς τη βλέπει όλο αυτό το διάστημα, δηλαδή σαν Φρικιό.
Η Ονόρα όμως, πέρα από την αψυχολόγητη συμπεριφορά του Ρέιμοντ, έχει να αντιμετωπίσει και τους δικούς της δαίμονες που είναι πολύ πιο αληθινοί απ’ ότι φαίνονται. Γιατί πέρα από το μυστήριο που περιβάλλει την ίδια, αλλά και την αρρώστια του πατέρα της, την ταλαιπωρούν και την ταλανίζουν πράγματα, που η λογική των ανθρώπων είναι δύσκολο να συλλάβει και να αποδεχτεί ως εφικτά. Με μία κατάρα να την βαραίνει και να ξεκινάει πολλά χρόνια πριν, στοιχειώνοντας όλες τις γυναίκες του αίματός της. Μία κατάρα που είναι δύσκολο να λυθεί και που ζητάει ως αντάλαγμα την ίδια την ψυχή της.
Σε αυτό το σημείο, εξόφθαλμα τουλάχιστον, εναπόκειται και το μεταφυσικό της ιστορίας, αλλά δεν στέκεται μόνο εκεί. Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος, ούτε μεταφορικός. Εφιάλτες και όνειρα που εμφανίζονται με την υποψία προφητείας, ταλαιπωρούν τον Ρέι, πολύ πριν γνωρίσει την Ονόρα. Εφιάλτες, που με την άφιξή του στο Ντάνγουιτς και την επαφή μαζί της, γίνονται ακόμη πιο έντονοι και αληθοφανείς.
Σε αυτό το δεύτερο μεταφυσικό μέρος, συμπεριλαμβάνονται και μερικές από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές του βιβλίου συνολικά. Οι σκηνές με τον σκύλο, τον βαρκάρη, τον καβαλάρη, αλλά και η ανατριχιαστική σκηνή με τις αγελάδες αργότερα, οι εφιάλτες με την Λευκοντυμένη και με τον πατέρα του Ρέι, με έκαναν να αγωνιώ και να καρδιοχτυπώ και τις δύο φορές που ήρθα σε αναγνωστική επαφή μαζί τους, χάρη στο γλαφυρό τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένοι. Ουσιαστικά ήταν σαν να τους ζω κι εγώ η ίδια παρέα με τους ήρωες.
Πάντως, αν κάτι μπορεί να διακρίνει κάποιος από το βιβλίο εξαρχής, είναι η σημασία που παίζει, εκτός από την Ονόρα, στη ζωή του πρωταγωνιστή και στη θετική αλλαγή που επιφέρει η παρουσία της στη ζωή του, κι ένα άλλο πρόσωπο … ο πατέρας του, Έρνεστ. Ο αναγνώστης θα διαβάσει αλησμόνητους διαλόγους μεταξύ αυτών των δύο και θα νιώσει ότι πέρα από τον Ρέιμοντ, επανασυστήνεται κι αυτός μαζί του.
Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες για το βιβλίο, για την ιστορία, για τους μύθους και τους θρύλους από τους οποίους εμπνεύστηκε η δημιουργός του και εμφανίζονται δειλά σε αυτό το πρώτο μέρος, για την μεταφυσική ατμόσφαιρα, για την έρευνα που είναι ευδιάκριτη από τις προσεκτικές περιγραφές των περιοχών που δρουν οι ήρωες, αλλά κυρίως από την ψυχολογική προσέγγιση και απόδοση όλων των χαρακτήρων ανεξαιρέτως. Είναι τόσο καλά γραμμένοι και σκιαγραφημένοι, που τους ”κουβαλάς” και μετά το πέρας της πρώτης αυτής διαδρομής μαζί τους.
Γιατί για εμένα οι Εφιάλτες δεν είναι απλά ένα ακόμη μυθιστόρημα φανταστικής λογοτεχνίας γραμμένο από εγχώριο συγγραφέα, αλλά πολλά περισσότερα. Είναι ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μεταφυσικό θρίλερ, που με το πλούσιο λεξιλόγιο, τον παραστατικό λόγο και την ρεαλιστική πρωτοπρόσωπη ανδρική του αφήγηση, κατάφερε να με εισάγει σε μία πραγματικότητα όπου τα στοιχειά, οι δαίμονες, οι έμποροι ψυχών και οι κατάρες είναι συνιστώσες του ίδιου κόσμου. Η έντονη δράση του, οι πολλοί ενδιαφέροντες και προσεκτικά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες, συντελούν σε μία τριλογία που σαν αναγνώστρια της λογοτεχνίας του φανταστικού, πιστεύω πως έχει όλα τα φόντα να προκαλέσει συναισθήματα ανάλογα με εκείνες του εξωτερικού.
Για αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους, το προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη που αγαπάει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας κι όχι μόνο. Ή για να δανειστώ μία ατάκα της Spirou που ταιριάζει ”γάντι” με τη περίπτωση : διαβάστε το! Είναι σίγουρο πως δε θα το μετανιώσετε. ;-)
Για περισσότερες φωτογραφίες, βίντεο και οτιδήποτε σχετικό με τους Εφιάλτες, μπορείτε να επισκεφθείτε τη σελίδα της τριλογίας στο Facebook.
Νικολέτα Μπαλοπήτου
http://spoileralert.gr/%CE%B5%CF%86%C...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Για κάποια βιβλία μού είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω και οι “Εφιάλτες” της Άρτεμις Βελούδου Αποκότου, είναι ένα από αυτά. Από την πρώτη φορά που το διάβασα, κατάφερε να αποκτήσει μία ιδιαίτερη θέση στη καρδιά και στη βιβλιοθήκη μου και σίγουρα είναι κι αυτός ένας λόγος που το review αυτό καθυστέρησε περισσότερο από ό,τι υπολόγιζα και είχα σκοπό. Και για να πάρω τα πράγματα από την αρχή, θα ξεκινήσω γράφοντας λίγα λόγια για την ιστορία.
Αρχικά να πω ότι πρόκειται για το πρώτο μέρος μίας τριλογίας, που ξεκινάει εισάγοντάς μας στις σκέψεις του ιδιόρρυθμου πρωταγωνιστή, κάτι που αντιλαμβανόμαστε από την πρώτη στιγμή που αρχίζει να μάς αφηγείται σε παροντικό – με ενδιάμεσες αναδρομές και αναφορές στο παρελθόν- χρόνο, ο Ρέιμοντ Κνάιτ την ιστορία του. Μέσω της πρωτοπρόσωπης αντρικής αφήγησης, η συγγραφέας μάς γνωστοποιεί με τον πλέον άμεσο τρόπο το ψυχολογικό προφίλ ενός ιδιαίτερου χαρακτήρα, σίγουρα από τους πιο ενδιαφέροντες που έχω συναντήσει σε μυθιστόρημα και δη με μεταφυσικό περιεχόμενο. Ο Ρέιμοντ ή Ρέι, όπως τον φωνάζουν οι οικείοι του, δεν είναι από τους ήρωες εκείνους που μπορεί να του αποδωθεί η έννοια της συμβατικότητας. Το χιούμορ που τον χαρακτηρίζει είναι κυνικό και καυστικό, νιώθεις από τις πρώτες σελίδες ότι όχι μόνο αντιπαθεί τους γονείς του, αλλά κι όλον τον κόσμο και γενικά μπορεί εύκολα να τον αποκαλέσει κάποιος επαναστάτη χωρίς αιτία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αδικαιολόγητη και δικαιολογείται κι από τα κενά μνήμης που ίσως (;) είναι απόρροια των απαγορευμένων ουσιών, των οποίων ήταν συχνά χρήστης, σε συνδυασμό μάλιστα με το αλκοόλ. Προσωπικά, δεν θα κρύψω ότι τον λάτρεψα από την πρώτη ατάκα, καθώς οι αντισυμβατικοί, αυτοκαταστροφικοί, αντιδραστικοί χαρακτήρες είναι η αδυναμία μου, αλλά κατανοώ απόλυτα ότι είναι από εκείνους τους ήρωες που ή θα αγαπήσει απόλυτα κάποιος ή θα αντιπαθήσει.
Η χρήση των προαναφερθέντων ουσιών θα γίνουν και η αιτία της δράσης, έπειτα κι από ένα τροχαίο ατύχημα που θα ακολουθήσει ως συνέπεια αυτών, με τον Ρέιμοντ να κατευθύνεται μαζί με τον πατέρα του Έρνεστ, από το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια στο γραφικό χωριό των παππούδων του, το Ντάνγουιτς της Αγγλίας. Υπό την χειροπιαστή απειλή της φυλάκισης και της αποκλήρωσης από την οικογενειακή περιουσία, ο Ρέι θα αναγκαστεί να ζήσει ένα ολόκληρο Καλοκαίρι με τους αποξενωμένους παππούδες του και να δεχτεί να εργαστεί στην πανσιόν που διατηρούν στο χωριό, με σκοπό να απασχολήσει ουσιαστικά τον εαυτό του για όσο διαρκέσει η διαμονή του σε αυτό. Εκεί ο Ρέιμοντ, θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί σε ένα μέρος που του προκαλεί ανία, αλλά και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις με τους γονείς του πατέρα του.
Σε αυτό το μέρος όμως, θα ξεκινήσουν όλα και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, μπαίνοντας στο βασικό κομμάτι που αποτελούν οι Εφιάλτες. Γιατί σε εκείνη τη πανσιόν, ο πρωταγωνιστής θα γνωρίσει ένα κορίτσι που διαφέρει από όλα τα άλλα, την αινιγματική και μυστηριώδη κοπέλα που τόσο συμπαθούν οι παππούδες του, την Ονόρα ή Νόρα Γκρέι. Η παρουσία της από τη πρώτη στιγμή θα του προκαλέσει αποστροφή και θα τη θεωρήσει το πιο άσχημο πλάσμα που αντίκρισε ποτέ. Παρόλη την απέχθειά του όμως, αυτό το κορίτσι θα του γίνει εμμονή, ενώ ο τρόπος που κινείται και μιλάει, θα του φανούν εκτός από οικεία, υποφερτά και χαριτωμένα, με έναν αναπάντεχο και απροσδιόριστο τρόπο. Πάντα θα ψάχνει τρόπους για να είναι δίπλα της, αλλά αυτό θα το συνειδητοποιήσει πολύ αργότερα όταν σε ένα ξέσπασμά του θα της αποκαλύψει πώς τη βλέπει όλο αυτό το διάστημα, δηλαδή σαν Φρικιό.
Η Ονόρα όμως, πέρα από την αψυχολόγητη συμπεριφορά του Ρέιμοντ, έχει να αντιμετωπίσει και τους δικούς της δαίμονες που είναι πολύ πιο αληθινοί απ’ ότι φαίνονται. Γιατί πέρα από το μυστήριο που περιβάλλει την ίδια, αλλά και την αρρώστια του πατέρα της, την ταλαιπωρούν και την ταλανίζουν πράγματα, που η λογική των ανθρώπων είναι δύσκολο να συλλάβει και να αποδεχτεί ως εφικτά. Με μία κατάρα να την βαραίνει και να ξεκινάει πολλά χρόνια πριν, στοιχειώνοντας όλες τις γυναίκες του αίματός της. Μία κατάρα που είναι δύσκολο να λυθεί και που ζητάει ως αντάλαγμα την ίδια την ψυχή της.
Σε αυτό το σημείο, εξόφθαλμα τουλάχιστον, εναπόκειται και το μεταφυσικό της ιστορίας, αλλά δεν στέκεται μόνο εκεί. Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος, ούτε μεταφορικός. Εφιάλτες και όνειρα που εμφανίζονται με την υποψία προφητείας, ταλαιπωρούν τον Ρέι, πολύ πριν γνωρίσει την Ονόρα. Εφιάλτες, που με την άφιξή του στο Ντάνγουιτς και την επαφή μαζί της, γίνονται ακόμη πιο έντονοι και αληθοφανείς.
Σε αυτό το δεύτερο μεταφυσικό μέρος, συμπεριλαμβάνονται και μερικές από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές του βιβλίου συνολικά. Οι σκηνές με τον σκύλο, τον βαρκάρη, τον καβαλάρη, αλλά και η ανατριχιαστική σκηνή με τις αγελάδες αργότερα, οι εφιάλτες με την Λευκοντυμένη και με τον πατέρα του Ρέι, με έκαναν να αγωνιώ και να καρδιοχτυπώ και τις δύο φορές που ήρθα σε αναγνωστική επαφή μαζί τους, χάρη στο γλαφυρό τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένοι. Ουσιαστικά ήταν σαν να τους ζω κι εγώ η ίδια παρέα με τους ήρωες.
Πάντως, αν κάτι μπορεί να διακρίνει κάποιος από το βιβλίο εξαρχής, είναι η σημασία που παίζει, εκτός από την Ονόρα, στη ζωή του πρωταγωνιστή και στη θετική αλλαγή που επιφέρει η παρουσία της στη ζωή του, κι ένα άλλο πρόσωπο … ο πατέρας του, Έρνεστ. Ο αναγνώστης θα διαβάσει αλησμόνητους διαλόγους μεταξύ αυτών των δύο και θα νιώσει ότι πέρα από τον Ρέιμοντ, επανασυστήνεται κι αυτός μαζί του.
Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες για το βιβλίο, για την ιστορία, για τους μύθους και τους θρύλους από τους οποίους εμπνεύστηκε η δημιουργός του και εμφανίζονται δειλά σε αυτό το πρώτο μέρος, για την μεταφυσική ατμόσφαιρα, για την έρευνα που είναι ευδιάκριτη από τις προσεκτικές περιγραφές των περιοχών που δρουν οι ήρωες, αλλά κυρίως από την ψυχολογική προσέγγιση και απόδοση όλων των χαρακτήρων ανεξαιρέτως. Είναι τόσο καλά γραμμένοι και σκιαγραφημένοι, που τους ”κουβαλάς” και μετά το πέρας της πρώτης αυτής διαδρομής μαζί τους.
Γιατί για εμένα οι Εφιάλτες δεν είναι απλά ένα ακόμη μυθιστόρημα φανταστικής λογοτεχνίας γραμμένο από εγχώριο συγγραφέα, αλλά πολλά περισσότερα. Είναι ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μεταφυσικό θρίλερ, που με το πλούσιο λεξιλόγιο, τον παραστατικό λόγο και την ρεαλιστική πρωτοπρόσωπη ανδρική του αφήγηση, κατάφερε να με εισάγει σε μία πραγματικότητα όπου τα στοιχειά, οι δαίμονες, οι έμποροι ψυχών και οι κατάρες είναι συνιστώσες του ίδιου κόσμου. Η έντονη δράση του, οι πολλοί ενδιαφέροντες και προσεκτικά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες, συντελούν σε μία τριλογία που σαν αναγνώστρια της λογοτεχνίας του φανταστικού, πιστεύω πως έχει όλα τα φόντα να προκαλέσει συναισθήματα ανάλογα με εκείνες του εξωτερικού.
Για αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους, το προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη που αγαπάει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας κι όχι μόνο. Ή για να δανειστώ μία ατάκα της Spirou που ταιριάζει ”γάντι” με τη περίπτωση : διαβάστε το! Είναι σίγουρο πως δε θα το μετανιώσετε. ;-)
Για περισσότερες φωτογραφίες, βίντεο και οτιδήποτε σχετικό με τους Εφιάλτες, μπορείτε να επισκεφθείτε τη σελίδα της τριλογίας στο Facebook.
Νικολέτα Μπαλοπήτου
http://spoileralert.gr/%CE%B5%CF%86%C...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Spoileralert.gr - Αγαπημένα βιβλία Fantasy
1. “Εφιάλτες” της Άρτεμις Βελούδου Αποκότου, εκδόσεις IWrite. Τριλογία βιβλίων σε πρωτοπρόσωπη ανδρική αφήγηση, με μύθους και θρύλους από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, καταραμένη πρωταγωνίστρια και έντονο το μεταφυσικό στοιχείο.
Ολόκληρο το άρθρο:
http://spoileralert.gr/agapimena-vivl...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχήςΕφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Ολόκληρο το άρθρο:
http://spoileralert.gr/agapimena-vivl...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχήςΕφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Φίλοι της Λογοτεχνίας - Κριτική
«ΕΦΙΑΛΤΕΣ Ι – Συμβόλαιο Ψυχής», της Άρτεμης Βελούδου – Γράφει η Αργυρώ Χαρίτου
Όταν ακούμε τη λέξη «ΕΦΙΑΛΤΕΣ» αμέσως στο νου μας συμβαδίζει με κάτι το οποίο είναι κακό, από όλες τις απόψεις. Είτε ψυχικό. Είτε σωματικό. Είτε ονειρικό.
Γενικότερα, είμαι από τους ανθρώπους που έχουν δυνατή φαντασία. Ναι μεν, είναι καλό όταν σου περιγράφει κάποιος κάτι για να μπορείς να το φανταστείς, αλλά και όταν θες εσύ να περιγράψεις κάτι. Όμως στην περίπτωση του οποιουδήποτε Εφιάλτη είναι απλά κακό. Πολύ κακό.
Το βιβλίο «Εφιάλτες» μου το σύστησε μια φίλη την οποία εμπιστεύομαι. Για αυτό το λόγο, αν και από τον τίτλο φοβήθηκα ότι μπορεί να έχανα για μερικές μέρες τον ύπνο μου, ή να φοβόμουν να περπατήσω μέσα στο σπίτι μου αν αυτό ήταν σκοτεινό, το τόλμησα. Τελικά, είχε δίκιο ότι θα με συντάραζε συναισθηματικά και όχι, εξαιτίας των εφιαλτών.
Δεν έχασα τον ύπνο μου (πέραν από μια μέρα). Με καθήλωσε για πολλές ώρες. Είχα συνέχεια την επιθυμία ‘ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα’. Ακόμα και όταν είχαμε διακοπή ρεύματος για αρκετές ώρες, διάβαζα το βιβλίο υπό το φως των κεριών, στη 1 το βράδυ, διότι μου είχαν μείνει μόνο 20 σελίδες και δεν μου επέτρεπε η αγωγή μου να το εγκαταλείψω, τώρα που ήταν έτοιμο να μου αποκαλύψει το τέλος του.
Το βιβλίο «Εφιάλτες» πραγματεύεται τη ζωή ενός πλούσιου αγοριού, το οποίο συμπεριφέρεται χωρίς να αναλογίζεται τη ζωή του, χωρίς να εκτιμάει τίποτα και να τα θεωρεί όλα δεδομένα. Χωρίς να νοιάζεται για τίποτα, επέλεξε τον εύκολο δρόμο για να ξεχάσει τα προβλήματα του. Ο Ρέιμοντ, που είναι και ο ήρωας μας, κατέληξε στο Ντάνγουϊτς, εκεί που κατοικούσαν οι παππούδες του, λόγω όλων των λανθασμένων επιλογών που είχε κάνει.
Το όλο ψυχολογικό προφίλ του Ρέιμοντ, αλλά και της οικογένειας του, παρουσιάστηκε, εκδηλώθηκε, εμφανίστηκε, μέσα από τα μάτια του. Η μεταμόρφωση του από ένα άτομο, εγωιστικό σε ανιδιοτελές, με προκάλεσε να πω πολλές φορές ‘μπράβο’ στη συγγραφέα για τον τρόπο που παρουσίασε το ταξίδι του και την μεταμόρφωση του. Ναι, πολλοί θα πούνε ότι το βιβλίο λέγεται «Εφιάλτες» και το μισό βιβλίο μιλάει, δείχνει, αποκαλύπτει τον ψυχικό θάνατο και την ψυχική ανάταση αυτού του αγοριού, αλλά και των γύρω του. Είναι όμως σημαντικό. Επιβάλλεται για το δεύτερο μέρος που στη ζωή του εμφανίζεται η Ονόρα.
Η Ονόρα είναι η κοπέλα που δουλεύει μαζί του στην πανσιόν. Η πανσιόν ανήκει στους παππούδες του. Όπως είναι λογικό, ο Ρέιμοντ προσπαθεί να δεχτεί τη νέα του ζωή. Όπως και τη νέα του δουλειά. Όταν συναντάει την Ονόρα, η πρώτη λέξη που εμφανίζεται στον εγκέφαλο, αλλά και στα χείλη του, είναι ΦΡΙΚΙΟ. Για μένα είναι μια άσχημη λέξη και με θύμωνε που την ανάφερε σε κάθε ευκαιρία.
Να, όμως, που τελικά η ζωή έχει ένα δικό της μοτίβο για να σου επιδεικνύει τη δύναμη της και καταλήγεις να τον ερωτευτείς, να τον αγαπήσεις, αλλά να φτάσεις το σημείο να δώσεις και τη ζωή σου για εκείνον.
Αχ, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας αποκαλύψω αλλά δεν μπορώ. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από εδώ και πέρα ξεκινάνε οι ‘Εφιάλτες’. Είτε αυτοί είναι ονειρικοί, είτε είναι πραγματικοί, με σάρκα και οστά μπροστά τους.
Ο Ρέιμοντ μαζί με την Ονόρα μπλέκουν σε μια κατάσταση, φουτουριστική. Παλεύουν με πλάσματα από άλλες διαστάσεις ώσπου να εμφανιστεί μια γυναίκα, αν είναι γυναίκα βασικά, έτσι υποψιαζόμαστε, η οποία θα βοηθήσει το ζευγάρι μας να διώξει μακριά του αυτή την κατάρα που τους τυραννάει.
Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα ούτε για την κατάρα, αλλά ούτε για το ποιές αποφάσεις έπρεπε να παρθούν για να μπορούν να τη σπάσουν. Μια κατάρα που υφίσταται εδώ και μερικούς αιώνες.
Αλλά μπορώ να πω ότι με έβαλε σε σκέψεις όπως, θα έδινες τη ζωή σου όντως για κάποιον που αγαπάς; Θα πολεμούσες πλάσματα άυλα, μόνο με τη δύναμη ενός φυλαχτού; Θα τρελαινόσουν; Θα μπορούσες να κοιμηθείς ήσυχα τα βράδια, όσο κουρασμένος και αν ήσουν και ας είχες στην αγκαλιά σου το άλλο σου μισό; Θα κλονιζόταν η σκέψη σου μήπως έχεις τρελαθεί;
Πολλές ερωτήσεις σου προκαλεί το βιβλίο. Γιατί μπορεί οι εφιάλτες να είναι των ηρώων μας όμως, μας βάζει στη θέση και μας να ζήσουμε τις αγωνίες τους, σαν να είναι δικές μας και αν θα μπορούσαμε να τις αντιμετωπίσουμε.
Υπήρξαν στιγμές που τρόμαξα, υπήρξαν στιγμές που θύμωσα, υπήρξαν στιγμές που έβρισα την συγγραφέα, γιατί ήθελα να κοιμηθώ αλλά λόγω των τεράστιων κεφαλαίων δεν μου το επέτρεπε. (Δεν επιτρέπεται να αφήνω κεφάλαιο στη μέση. Το θεωρώ ιεροσυλία!). Και το τέλος. Αχ, το τέλος…! Απλά έπεσα στο κρεβάτι με μια θλίψη στο πρόσωπο μου, προκαλώντας την ανησυχία του άντρα μου. Πληγώθηκα και ένιωσα τον πόνο των ηρώων μου.
Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό το νέο κορίτσι που η γραφή της είναι ώριμη. Χωρίς να σε κουράζει με περιττές περιγραφές. Με όχι, και τόσο συνηθισμένο λεξιλόγιο. Όχι, τρομακτικό. Αλλά έντονο, ώστε να σε τοποθετήσει στη θέση των ηρώων του.
Δε θέλω να σας κουράσω. Ελπίζω να σας μετέφερα έστω και λίγο τα συναισθήματα, τις σκέψεις που μου προκάλεσε αυτό το βιβλίο.
http://filoithslogotexnias.blogspot.g...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Όταν ακούμε τη λέξη «ΕΦΙΑΛΤΕΣ» αμέσως στο νου μας συμβαδίζει με κάτι το οποίο είναι κακό, από όλες τις απόψεις. Είτε ψυχικό. Είτε σωματικό. Είτε ονειρικό.
Γενικότερα, είμαι από τους ανθρώπους που έχουν δυνατή φαντασία. Ναι μεν, είναι καλό όταν σου περιγράφει κάποιος κάτι για να μπορείς να το φανταστείς, αλλά και όταν θες εσύ να περιγράψεις κάτι. Όμως στην περίπτωση του οποιουδήποτε Εφιάλτη είναι απλά κακό. Πολύ κακό.
Το βιβλίο «Εφιάλτες» μου το σύστησε μια φίλη την οποία εμπιστεύομαι. Για αυτό το λόγο, αν και από τον τίτλο φοβήθηκα ότι μπορεί να έχανα για μερικές μέρες τον ύπνο μου, ή να φοβόμουν να περπατήσω μέσα στο σπίτι μου αν αυτό ήταν σκοτεινό, το τόλμησα. Τελικά, είχε δίκιο ότι θα με συντάραζε συναισθηματικά και όχι, εξαιτίας των εφιαλτών.
Δεν έχασα τον ύπνο μου (πέραν από μια μέρα). Με καθήλωσε για πολλές ώρες. Είχα συνέχεια την επιθυμία ‘ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα’. Ακόμα και όταν είχαμε διακοπή ρεύματος για αρκετές ώρες, διάβαζα το βιβλίο υπό το φως των κεριών, στη 1 το βράδυ, διότι μου είχαν μείνει μόνο 20 σελίδες και δεν μου επέτρεπε η αγωγή μου να το εγκαταλείψω, τώρα που ήταν έτοιμο να μου αποκαλύψει το τέλος του.
Το βιβλίο «Εφιάλτες» πραγματεύεται τη ζωή ενός πλούσιου αγοριού, το οποίο συμπεριφέρεται χωρίς να αναλογίζεται τη ζωή του, χωρίς να εκτιμάει τίποτα και να τα θεωρεί όλα δεδομένα. Χωρίς να νοιάζεται για τίποτα, επέλεξε τον εύκολο δρόμο για να ξεχάσει τα προβλήματα του. Ο Ρέιμοντ, που είναι και ο ήρωας μας, κατέληξε στο Ντάνγουϊτς, εκεί που κατοικούσαν οι παππούδες του, λόγω όλων των λανθασμένων επιλογών που είχε κάνει.
Το όλο ψυχολογικό προφίλ του Ρέιμοντ, αλλά και της οικογένειας του, παρουσιάστηκε, εκδηλώθηκε, εμφανίστηκε, μέσα από τα μάτια του. Η μεταμόρφωση του από ένα άτομο, εγωιστικό σε ανιδιοτελές, με προκάλεσε να πω πολλές φορές ‘μπράβο’ στη συγγραφέα για τον τρόπο που παρουσίασε το ταξίδι του και την μεταμόρφωση του. Ναι, πολλοί θα πούνε ότι το βιβλίο λέγεται «Εφιάλτες» και το μισό βιβλίο μιλάει, δείχνει, αποκαλύπτει τον ψυχικό θάνατο και την ψυχική ανάταση αυτού του αγοριού, αλλά και των γύρω του. Είναι όμως σημαντικό. Επιβάλλεται για το δεύτερο μέρος που στη ζωή του εμφανίζεται η Ονόρα.
Η Ονόρα είναι η κοπέλα που δουλεύει μαζί του στην πανσιόν. Η πανσιόν ανήκει στους παππούδες του. Όπως είναι λογικό, ο Ρέιμοντ προσπαθεί να δεχτεί τη νέα του ζωή. Όπως και τη νέα του δουλειά. Όταν συναντάει την Ονόρα, η πρώτη λέξη που εμφανίζεται στον εγκέφαλο, αλλά και στα χείλη του, είναι ΦΡΙΚΙΟ. Για μένα είναι μια άσχημη λέξη και με θύμωνε που την ανάφερε σε κάθε ευκαιρία.
Να, όμως, που τελικά η ζωή έχει ένα δικό της μοτίβο για να σου επιδεικνύει τη δύναμη της και καταλήγεις να τον ερωτευτείς, να τον αγαπήσεις, αλλά να φτάσεις το σημείο να δώσεις και τη ζωή σου για εκείνον.
Αχ, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας αποκαλύψω αλλά δεν μπορώ. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από εδώ και πέρα ξεκινάνε οι ‘Εφιάλτες’. Είτε αυτοί είναι ονειρικοί, είτε είναι πραγματικοί, με σάρκα και οστά μπροστά τους.
Ο Ρέιμοντ μαζί με την Ονόρα μπλέκουν σε μια κατάσταση, φουτουριστική. Παλεύουν με πλάσματα από άλλες διαστάσεις ώσπου να εμφανιστεί μια γυναίκα, αν είναι γυναίκα βασικά, έτσι υποψιαζόμαστε, η οποία θα βοηθήσει το ζευγάρι μας να διώξει μακριά του αυτή την κατάρα που τους τυραννάει.
Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα ούτε για την κατάρα, αλλά ούτε για το ποιές αποφάσεις έπρεπε να παρθούν για να μπορούν να τη σπάσουν. Μια κατάρα που υφίσταται εδώ και μερικούς αιώνες.
Αλλά μπορώ να πω ότι με έβαλε σε σκέψεις όπως, θα έδινες τη ζωή σου όντως για κάποιον που αγαπάς; Θα πολεμούσες πλάσματα άυλα, μόνο με τη δύναμη ενός φυλαχτού; Θα τρελαινόσουν; Θα μπορούσες να κοιμηθείς ήσυχα τα βράδια, όσο κουρασμένος και αν ήσουν και ας είχες στην αγκαλιά σου το άλλο σου μισό; Θα κλονιζόταν η σκέψη σου μήπως έχεις τρελαθεί;
Πολλές ερωτήσεις σου προκαλεί το βιβλίο. Γιατί μπορεί οι εφιάλτες να είναι των ηρώων μας όμως, μας βάζει στη θέση και μας να ζήσουμε τις αγωνίες τους, σαν να είναι δικές μας και αν θα μπορούσαμε να τις αντιμετωπίσουμε.
Υπήρξαν στιγμές που τρόμαξα, υπήρξαν στιγμές που θύμωσα, υπήρξαν στιγμές που έβρισα την συγγραφέα, γιατί ήθελα να κοιμηθώ αλλά λόγω των τεράστιων κεφαλαίων δεν μου το επέτρεπε. (Δεν επιτρέπεται να αφήνω κεφάλαιο στη μέση. Το θεωρώ ιεροσυλία!). Και το τέλος. Αχ, το τέλος…! Απλά έπεσα στο κρεβάτι με μια θλίψη στο πρόσωπο μου, προκαλώντας την ανησυχία του άντρα μου. Πληγώθηκα και ένιωσα τον πόνο των ηρώων μου.
Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό το νέο κορίτσι που η γραφή της είναι ώριμη. Χωρίς να σε κουράζει με περιττές περιγραφές. Με όχι, και τόσο συνηθισμένο λεξιλόγιο. Όχι, τρομακτικό. Αλλά έντονο, ώστε να σε τοποθετήσει στη θέση των ηρώων του.
Δε θέλω να σας κουράσω. Ελπίζω να σας μετέφερα έστω και λίγο τα συναισθήματα, τις σκέψεις που μου προκάλεσε αυτό το βιβλίο.
http://filoithslogotexnias.blogspot.g...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Κoukidaki - Αφιέρωμα/Συνέντευξη
Η Άρτεμις Βελούδου και οι "Εφιάλτες"
http://koukidaki.blogspot.gr/2015/08/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
http://koukidaki.blogspot.gr/2015/08/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
