Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου's Blog, page 3
October 12, 2015
Arts and the City - Book Review #2
Book Review: Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση της Άρτεμις Βελούδου
Η Άρτεμις Βελούδου – Αποκότου μας πρωτοσυστήθηκε πριν δύο χρόνια, με το πρώτο βιβλίο της τριλογίας των «Εφιαλτών» της, με τίτλο ‘Εφιάλτες – Συμβόλαιο Ψυχής’. Δύο χρόνια αργότερα, επανέρχεται δριμύτερη με το δεύτερο μέρος, που τιτλοφορείται ‘Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση’.
Έχοντας διαβάσει το πρώτο και γνωρίσει τον κόσμο που έπλασε για τους ήρωές της με μαεστρία η ταλαντούχα πένα της Άρτεμης, περίμενα με ανυπομονησία τη συνέχεια. Και δεν απογοητεύτηκα! Το βιβλίο αυτό είναι ένα πραγματικό κόσμημα της λογοτεχνίας του φανταστικού, ένα βιβλίο που θα ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη του είδους και θα κάνει όσους δεν το ‘χουν με το μεταφυσικό (όπως η γράφουσα, για παράδειγμα) να το αγαπήσουν!
Η συγγραφική ωριμότητα της συγγραφέως αντικατοπτρίζεται και στους ήρωές της: στο δεύτερο μέρος της ιστορίας τους βρίσκουμε περισσότερο ώριμους, παθιασμένους, αποφασισμένους να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και να ορίσουν εκείνοι το μέλλον τους. Οι νέοι χαρακτήρες που έρχονται να συντροφέψουν όσους γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε στο πρώτο δίνουν μια νέα πνοή στο κείμενο, το οποίο διανθίζεται με τις δικές τους, προσωπικές ιστορίες, που ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει και να αγαπήσει εξίσου. Η Άρτεμις έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, διαφορετικές μεταξύ τους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον κάθε αναγνώστη να ταυτιστεί με διαφορετικό ήρωα και προσδίδοντας στο στόρυ ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον, μιας και όλοι αυτοί οι διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι θα πρέπει όχι απλά να συνυπάρξουν, αλλά και να συνεργαστούν μεταξύ τους, προκειμένου να κατορθώσουν να παλέψουν ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες που θα συναντήσουν στο δρόμο τους. Οι σχέσεις τους θα δοκιμαστούν πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, αφού τα αναπάντεχα γεγονότα που θα έρθουν σιγά σιγά στο φως θα αποκαλύψουν κρυμμένες πτυχές της ιστορίας που ήδη γνωρίζαμε, μυστικά που για καιρό θεωρούνταν καλά φυλαγμένα και ο αναγνώστης θα νιώσει πως όσα ήξερε (ή νόμιζε πως ήξερε) έκρυβαν τελικά πολλά περισσότερα απ' ότι φαινόταν επιφανειακά.
Στα συν του βιβλίου και η γρήγορη δράση, η συνεχής εναλλαγή των σκηνών και των σκηνικών και οι ανατροπές, που διαδέχονται η μία την άλλη. Προσωπικά λάτρεψα τις σκηνές αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ήρωες, σκηνές δυνατές, οι οποίες αποδίδονται με τρόπο πραγματικά αριστοτεχνικό, κάνοντάς σε να κρατάς την ανάσα σου μπροστά στη σφοδρότητα της περιγραφής τους. Επίσης, η άρτια χρήση της γλώσσας, το εξαιρετικά σφιχτοδεμένο κείμενο, η έμφαση στην λεπτομέρεια και η εξαιρετική περιγραφή των τοπίων και των μεταφυσικών στοιχείων – κάτι στο οποίο μας είχε συνηθίσει η Άρτεμις ήδη από το πρώτο μέρος – αποτελούν έξτρα λόγους για τους οποίους αξίζει να θεωρείται αυτό το βιβλίο ένα λογοτεχνικό διαμάντι, από κάθε άποψη.
Η συγγραφέας έχει κάνει ένα… ‘συμβόλαιο ψυχής’ με τον ίδιο της τον εαυτό, αποφασισμένη να προσφέρει στους αναγνώστες της τη ‘ψευδαίσθηση’ πως συμμετέχουν κι οι ίδιοι στην ιστορία της. Όποιος διαβάσει το βιβλίο της, θα καταλάβει πως το εγχείρημα πέτυχε και πως ο ίδιος αποτελεί πλέον μέρος του συναρπαστικού κόσμου της Ονόρα, του Ρέιμοντ, του Έρνεστ και των υπόλοιπων ηρώων των ‘Εφιαλτών’. Και είμαι σίγουρη πως, διαβάζοντας την τελευταία αράδα του βιβλίου, θα έχει αγαπήσει αυτόν τον κόσμο τόσο πολύ, που δε θα θελήσει ποτέ να τον αποχωριστεί, διατηρώντας πάντα ένα μέρος για κείνον στην καρδιά του.
Από τη Χρύσα Βασιλείου
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Η Άρτεμις Βελούδου – Αποκότου μας πρωτοσυστήθηκε πριν δύο χρόνια, με το πρώτο βιβλίο της τριλογίας των «Εφιαλτών» της, με τίτλο ‘Εφιάλτες – Συμβόλαιο Ψυχής’. Δύο χρόνια αργότερα, επανέρχεται δριμύτερη με το δεύτερο μέρος, που τιτλοφορείται ‘Εφιάλτες – Ψευδαίσθηση’.
Έχοντας διαβάσει το πρώτο και γνωρίσει τον κόσμο που έπλασε για τους ήρωές της με μαεστρία η ταλαντούχα πένα της Άρτεμης, περίμενα με ανυπομονησία τη συνέχεια. Και δεν απογοητεύτηκα! Το βιβλίο αυτό είναι ένα πραγματικό κόσμημα της λογοτεχνίας του φανταστικού, ένα βιβλίο που θα ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη του είδους και θα κάνει όσους δεν το ‘χουν με το μεταφυσικό (όπως η γράφουσα, για παράδειγμα) να το αγαπήσουν!
Η συγγραφική ωριμότητα της συγγραφέως αντικατοπτρίζεται και στους ήρωές της: στο δεύτερο μέρος της ιστορίας τους βρίσκουμε περισσότερο ώριμους, παθιασμένους, αποφασισμένους να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και να ορίσουν εκείνοι το μέλλον τους. Οι νέοι χαρακτήρες που έρχονται να συντροφέψουν όσους γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε στο πρώτο δίνουν μια νέα πνοή στο κείμενο, το οποίο διανθίζεται με τις δικές τους, προσωπικές ιστορίες, που ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει και να αγαπήσει εξίσου. Η Άρτεμις έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, διαφορετικές μεταξύ τους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον κάθε αναγνώστη να ταυτιστεί με διαφορετικό ήρωα και προσδίδοντας στο στόρυ ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον, μιας και όλοι αυτοί οι διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι θα πρέπει όχι απλά να συνυπάρξουν, αλλά και να συνεργαστούν μεταξύ τους, προκειμένου να κατορθώσουν να παλέψουν ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες που θα συναντήσουν στο δρόμο τους. Οι σχέσεις τους θα δοκιμαστούν πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, αφού τα αναπάντεχα γεγονότα που θα έρθουν σιγά σιγά στο φως θα αποκαλύψουν κρυμμένες πτυχές της ιστορίας που ήδη γνωρίζαμε, μυστικά που για καιρό θεωρούνταν καλά φυλαγμένα και ο αναγνώστης θα νιώσει πως όσα ήξερε (ή νόμιζε πως ήξερε) έκρυβαν τελικά πολλά περισσότερα απ' ότι φαινόταν επιφανειακά.
Στα συν του βιβλίου και η γρήγορη δράση, η συνεχής εναλλαγή των σκηνών και των σκηνικών και οι ανατροπές, που διαδέχονται η μία την άλλη. Προσωπικά λάτρεψα τις σκηνές αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ήρωες, σκηνές δυνατές, οι οποίες αποδίδονται με τρόπο πραγματικά αριστοτεχνικό, κάνοντάς σε να κρατάς την ανάσα σου μπροστά στη σφοδρότητα της περιγραφής τους. Επίσης, η άρτια χρήση της γλώσσας, το εξαιρετικά σφιχτοδεμένο κείμενο, η έμφαση στην λεπτομέρεια και η εξαιρετική περιγραφή των τοπίων και των μεταφυσικών στοιχείων – κάτι στο οποίο μας είχε συνηθίσει η Άρτεμις ήδη από το πρώτο μέρος – αποτελούν έξτρα λόγους για τους οποίους αξίζει να θεωρείται αυτό το βιβλίο ένα λογοτεχνικό διαμάντι, από κάθε άποψη.
Η συγγραφέας έχει κάνει ένα… ‘συμβόλαιο ψυχής’ με τον ίδιο της τον εαυτό, αποφασισμένη να προσφέρει στους αναγνώστες της τη ‘ψευδαίσθηση’ πως συμμετέχουν κι οι ίδιοι στην ιστορία της. Όποιος διαβάσει το βιβλίο της, θα καταλάβει πως το εγχείρημα πέτυχε και πως ο ίδιος αποτελεί πλέον μέρος του συναρπαστικού κόσμου της Ονόρα, του Ρέιμοντ, του Έρνεστ και των υπόλοιπων ηρώων των ‘Εφιαλτών’. Και είμαι σίγουρη πως, διαβάζοντας την τελευταία αράδα του βιβλίου, θα έχει αγαπήσει αυτόν τον κόσμο τόσο πολύ, που δε θα θελήσει ποτέ να τον αποχωριστεί, διατηρώντας πάντα ένα μέρος για κείνον στην καρδιά του.
Από τη Χρύσα Βασιλείου
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Read to Death - Review
Review: Εφιάλτες - Ψευδαισθήση * Άρτεμις Βελούδου – Αποκότου
«Ήταν πλέον αργά για να σώσω τη ζωή της. Η υπόσχεση μου όμως, αφορούσε την ψυχή της.»
Η εκπνοή του καλοκαιριού βρίσκει τον Ρέιμοντ Κνάιτ στο Ντάνγουιτς με επώδυνες αναμνήσεις, και εξίσου δυσάρεστες επιλογές. Είτε θα άφηνε πίσω του το παρελθόν –για μια ακόμη φορά, είτε θα του επέτρεπε να τον κατασπαράξει, ψυχικά και σωματικά.
Έχοντας χάσει την Ονόρα, αποφασίζει να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει: Θα έσωζε την ψυχή της αγαπημένης του, έστω κι αν έπρεπε να βουτήξει ο ίδιος στην κόλαση για χάρη της.
Ξεκινάει, εκούσια πλέον, το ταξίδι του στον κόσμο των πνευμάτων με νέους και απρόσμενους συμμάχους στο πλευρό του. Και ακροβατώντας στα όρια της τρέλας θα φτάσει σε μια τρομερή ανακάλυψη, που θα γκρεμίσει όλα όσα ως εκείνη τη στιγμή θεωρούσε δεδομένα.
Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που το λέγανε Αρτέμιδα. Το κορίτσι, λοιπόν, αυτό διάβαζε πολλά παραμύθια. Για μάγους και βασίλισσες, για ιππότες και νεράϊδες και άλλα μυθικά πλάσματα. Κάποτε αυτό το κορίτσι μεγάλωσε και διαπίστωσε ότι μπορούσε και αυτό να γράφει παραμύθια. Παραμύθια για μεγάλους και, ενδεχομένως, μπορούσε να γράφει ακόμα καλλίτερα από τα παραμύθια που είχε διαβάσει και έτσι ξεκίνησε να γράφει.
Μόνο που το κοριτσάκι, δεν έγραψε, τελικά, παραμύθια με ήρωες ιππότες και νεράϊδες. Κύριος είδε τι άλλα βιβλία διάβαζε, όταν ήταν μικρή, αλλά έγραψε παραμύθια με εφιάλτες. Εφιάλτες, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις με την περιγραφικότητά τους. Με ηρωίδες σκοτεινές, με πλάσματα καταχθόνια, με φαντάσματα τρομαχτικά και ψυχές καταδικασμένες στην αιωνιότητα.
Είχε βέβαια να πολεμήσεις και κακές μάγισσες της πραγματικής της ζωής, που την φθόνησαν και την κατηγόρησαν για αντιγραφή ξένων βιβλίων, για στείρα φαντασία και αρπαγή άλλων βιβλίων. Μα κανένας δεν έδωσε σημασία. Κακόβουλα και ύπουλα πλάσματα υπάρχουν σε όλες τις διαστάσεις και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να κάνουν αισθητή την μίζερη παρουσία τους.
Και έτσι το κοριτσάκι μας έφτασε, αισίως, και στο δεύτερο βιβλίο της. Στο οποίο αποφάσισε να μας τρελάνει. Ό,τι ξέρατε για το πρώτο, απλά να το κρατήσετε καλά στο μυαλό σας και συνάμα να το ξεχάσετε. Ό,τι ζήσατε στο πρώτο ήταν αλήθεια και συνάμα το πιο μεγάλο ψέμα. Ό,τι είδατε στο πρώτο έγινε πραγματικά και συνάμα δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ό,τι σας απογείωσε στο πρώτο, απλά στο δεύτερο θα σας στείλει στο ψυχιατρείο!
Είναι απορίας άξιον και ευχής έργον πως ένα τόσο γλυκύτατο και χαμογελαστό κορίτσι μπορεί να γράψει τόσο σκοτεινά και να σε κάνει να βιώσεις τον πόνο και την θλίψη. Να σε κάνει να βιώνεις τα ίδια συναισθήματα με τους ήρωες – και ειδικά με τον Ρέϊμοντ – και να νοιώθεις τον πόνο και την απώλεια μέχρι το μεδούλι. Η ίδια ισχυρίζεται ότι έτσι βρίσκει διέξοδο το σκοτεινό και ανήσυχο πνεύμα της και γι’αυτό είναι τόσο ήρεμη. Ενδεχομένως να έχει δίκιο.
Από την άλλη, αυτό το βιβλίο – και το έργο, στο σύνολό του, γενικότερα – είναι πέρα από τα Ελληνικά δεδομένα. Όποιος ακούσει ότι η συγγραφέας δεν έζησε ποτέ στα μέρη που αναφέρει στο βιβλίο της, απλά δεν θα το πιστέψει. Οι περιγραφές της είναι τόσο λεπτομερής, που σε αφήνει άφωνο η σκέψη το του ότι όλο αυτό έγινε μόνο με την χρήση του διαδικτύου. Και δεν παύω να σκέφτομαι τις «εργατοώρες» που θα χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτή η έρευνα. Το ίδιο ισχύει και για τα παραψυχολογικά φαινόμενα και τους μύθους, που αναλύονται μέσα στο βιβλίο. Η λεπτομερής ανάλυσή τους, αλλά και επιστημονική τους προσέγγιση είναι τόσο εξαιρετική, που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον φανταστικό χαρακτήρα του βιβλίου.
Και το κερασάκι στην τούρτα είναι η ιδιαίτερη και χαρισματική πένα της κ. Βελούδου, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς το τέλειο μπορεί να εξελιχθεί και να περάσει σε άλλο επίπεδο! Στο πρώτο βιβλίο είδαμε την εξαιρετική γραφή της και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της συγγραφέως, για να έρθει στο δεύτερο να μας δείξει ότι ακόμα και η τελειότητα είναι ατέρμονη και χωράει βελτίωση.
Η Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου, ήδη από το πρώτο της βιβλίο είχε κάνει συμβόλαιο… συμβόλαιο ψυχής με την επιτυχία. Απλά τώρα έρχεται και επιβεβαιώνει ότι όλο αυτό δεν ήταν ποτέ μια ψευδαίσθηση!
http://readtodeath.blogspot.gr/2015/0...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
«Ήταν πλέον αργά για να σώσω τη ζωή της. Η υπόσχεση μου όμως, αφορούσε την ψυχή της.»
Η εκπνοή του καλοκαιριού βρίσκει τον Ρέιμοντ Κνάιτ στο Ντάνγουιτς με επώδυνες αναμνήσεις, και εξίσου δυσάρεστες επιλογές. Είτε θα άφηνε πίσω του το παρελθόν –για μια ακόμη φορά, είτε θα του επέτρεπε να τον κατασπαράξει, ψυχικά και σωματικά.
Έχοντας χάσει την Ονόρα, αποφασίζει να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει: Θα έσωζε την ψυχή της αγαπημένης του, έστω κι αν έπρεπε να βουτήξει ο ίδιος στην κόλαση για χάρη της.
Ξεκινάει, εκούσια πλέον, το ταξίδι του στον κόσμο των πνευμάτων με νέους και απρόσμενους συμμάχους στο πλευρό του. Και ακροβατώντας στα όρια της τρέλας θα φτάσει σε μια τρομερή ανακάλυψη, που θα γκρεμίσει όλα όσα ως εκείνη τη στιγμή θεωρούσε δεδομένα.
Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που το λέγανε Αρτέμιδα. Το κορίτσι, λοιπόν, αυτό διάβαζε πολλά παραμύθια. Για μάγους και βασίλισσες, για ιππότες και νεράϊδες και άλλα μυθικά πλάσματα. Κάποτε αυτό το κορίτσι μεγάλωσε και διαπίστωσε ότι μπορούσε και αυτό να γράφει παραμύθια. Παραμύθια για μεγάλους και, ενδεχομένως, μπορούσε να γράφει ακόμα καλλίτερα από τα παραμύθια που είχε διαβάσει και έτσι ξεκίνησε να γράφει.
Μόνο που το κοριτσάκι, δεν έγραψε, τελικά, παραμύθια με ήρωες ιππότες και νεράϊδες. Κύριος είδε τι άλλα βιβλία διάβαζε, όταν ήταν μικρή, αλλά έγραψε παραμύθια με εφιάλτες. Εφιάλτες, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις με την περιγραφικότητά τους. Με ηρωίδες σκοτεινές, με πλάσματα καταχθόνια, με φαντάσματα τρομαχτικά και ψυχές καταδικασμένες στην αιωνιότητα.
Είχε βέβαια να πολεμήσεις και κακές μάγισσες της πραγματικής της ζωής, που την φθόνησαν και την κατηγόρησαν για αντιγραφή ξένων βιβλίων, για στείρα φαντασία και αρπαγή άλλων βιβλίων. Μα κανένας δεν έδωσε σημασία. Κακόβουλα και ύπουλα πλάσματα υπάρχουν σε όλες τις διαστάσεις και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να κάνουν αισθητή την μίζερη παρουσία τους.
Και έτσι το κοριτσάκι μας έφτασε, αισίως, και στο δεύτερο βιβλίο της. Στο οποίο αποφάσισε να μας τρελάνει. Ό,τι ξέρατε για το πρώτο, απλά να το κρατήσετε καλά στο μυαλό σας και συνάμα να το ξεχάσετε. Ό,τι ζήσατε στο πρώτο ήταν αλήθεια και συνάμα το πιο μεγάλο ψέμα. Ό,τι είδατε στο πρώτο έγινε πραγματικά και συνάμα δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ό,τι σας απογείωσε στο πρώτο, απλά στο δεύτερο θα σας στείλει στο ψυχιατρείο!
Είναι απορίας άξιον και ευχής έργον πως ένα τόσο γλυκύτατο και χαμογελαστό κορίτσι μπορεί να γράψει τόσο σκοτεινά και να σε κάνει να βιώσεις τον πόνο και την θλίψη. Να σε κάνει να βιώνεις τα ίδια συναισθήματα με τους ήρωες – και ειδικά με τον Ρέϊμοντ – και να νοιώθεις τον πόνο και την απώλεια μέχρι το μεδούλι. Η ίδια ισχυρίζεται ότι έτσι βρίσκει διέξοδο το σκοτεινό και ανήσυχο πνεύμα της και γι’αυτό είναι τόσο ήρεμη. Ενδεχομένως να έχει δίκιο.
Από την άλλη, αυτό το βιβλίο – και το έργο, στο σύνολό του, γενικότερα – είναι πέρα από τα Ελληνικά δεδομένα. Όποιος ακούσει ότι η συγγραφέας δεν έζησε ποτέ στα μέρη που αναφέρει στο βιβλίο της, απλά δεν θα το πιστέψει. Οι περιγραφές της είναι τόσο λεπτομερής, που σε αφήνει άφωνο η σκέψη το του ότι όλο αυτό έγινε μόνο με την χρήση του διαδικτύου. Και δεν παύω να σκέφτομαι τις «εργατοώρες» που θα χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτή η έρευνα. Το ίδιο ισχύει και για τα παραψυχολογικά φαινόμενα και τους μύθους, που αναλύονται μέσα στο βιβλίο. Η λεπτομερής ανάλυσή τους, αλλά και επιστημονική τους προσέγγιση είναι τόσο εξαιρετική, που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον φανταστικό χαρακτήρα του βιβλίου.
Και το κερασάκι στην τούρτα είναι η ιδιαίτερη και χαρισματική πένα της κ. Βελούδου, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς το τέλειο μπορεί να εξελιχθεί και να περάσει σε άλλο επίπεδο! Στο πρώτο βιβλίο είδαμε την εξαιρετική γραφή της και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της συγγραφέως, για να έρθει στο δεύτερο να μας δείξει ότι ακόμα και η τελειότητα είναι ατέρμονη και χωράει βελτίωση.
Η Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου, ήδη από το πρώτο της βιβλίο είχε κάνει συμβόλαιο… συμβόλαιο ψυχής με την επιτυχία. Απλά τώρα έρχεται και επιβεβαιώνει ότι όλο αυτό δεν ήταν ποτέ μια ψευδαίσθηση!
http://readtodeath.blogspot.gr/2015/0...
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Eblogus - Παρουσίαση
Βιβλίο | Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου: «Εφιάλτες Συμβόλαιο Ψυχής»
Το μυθιστόρημα της Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου με τίτλο «Εφιάλτες Συμβόλαιο Ψυχής», κυκλοφόρησε το 2013 από την δημιουργική ομάδα του iwrite.
Ο Ρέιμοντ ζούσε τη ζωή του στα άκρα δίχως όρια και περιορισμούς. Μία μοιραία νύχτα στάθηκε αφορμή για να αλλάξει μια για πάντα η ζωή του. Μετά το ατύχημα, αναλαμβάνουν τα ηνία της ζωής του οι γονείς και λίγο αργότερα, μετά από κάποιες μάχες απεξάρτησης, καταλήγει εξορισμένος στο απομακρυσμένο και μίζερο χωριό των παππούδων του. Εκεί ο Ρέιμοντ θα γνωρίσει την Ονόρα, την πιο περίεργη και μυστικοπαθή κοπέλα που θα εισβάλλει και θα κυριέψει τη ψυχή και το μυαλό του. Μυστικά ξεδιπλώνονται, μύθοι και θρύλοι ξετυλίγονται, αλήθειες βγαίνουν στην επιφάνεια. Σε αυτό το βιβλίο όλα είναι ικανά και όλα αποδεικνύονται αληθινά.
Το άρθρο γράφτηκε από την Τσάμη Αθηνά Ραφαηλία.
- See more at: http://www.eblogus.com/texnes-politis...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Το μυθιστόρημα της Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου με τίτλο «Εφιάλτες Συμβόλαιο Ψυχής», κυκλοφόρησε το 2013 από την δημιουργική ομάδα του iwrite.
Ο Ρέιμοντ ζούσε τη ζωή του στα άκρα δίχως όρια και περιορισμούς. Μία μοιραία νύχτα στάθηκε αφορμή για να αλλάξει μια για πάντα η ζωή του. Μετά το ατύχημα, αναλαμβάνουν τα ηνία της ζωής του οι γονείς και λίγο αργότερα, μετά από κάποιες μάχες απεξάρτησης, καταλήγει εξορισμένος στο απομακρυσμένο και μίζερο χωριό των παππούδων του. Εκεί ο Ρέιμοντ θα γνωρίσει την Ονόρα, την πιο περίεργη και μυστικοπαθή κοπέλα που θα εισβάλλει και θα κυριέψει τη ψυχή και το μυαλό του. Μυστικά ξεδιπλώνονται, μύθοι και θρύλοι ξετυλίγονται, αλήθειες βγαίνουν στην επιφάνεια. Σε αυτό το βιβλίο όλα είναι ικανά και όλα αποδεικνύονται αληθινά.
Το άρθρο γράφτηκε από την Τσάμη Αθηνά Ραφαηλία.
- See more at: http://www.eblogus.com/texnes-politis...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Arts and the City - Συνέντευξη
H Άρτεμις Βελούδου Αποκότου μας μιλά για το δεύτερο μέρος της τριλογίας "Εφιάλτες"
Κυρία Βελούδου, επιστρέφετε με το δεύτερο μέρος της τριλογίας ‘Εφιάλτες’. Αυτή τη φορά μας παρουσιάζετε την ‘Ψευδαίσθηση’ και, διαφοροποιώντας το μοτίβο του προηγούμενου βιβλίου σας, προσφέρετε στον αναγνώστη κεφάλαια και point of view τα οποία δεν περιμένει. Πόσο δύσκολο σας ήταν συγγραφικά κάτι τέτοιο και κυρίως, πόσο προγραμματισμένο;
Η ‘Ψευδαίσθηση’, για εμένα, είναι αφιερωμένη σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε ένα πολύ σημαντικό χαρακτήρα της ιστορίας. Ακόμη και κατά την απουσία του, η ‘παρουσία’ του είναι σταθερή, επιβλητική, κατακυριεύει την πορεία της πλοκής. Αυτήν ακριβώς την ύπαρξη του ήθελα να μετουσιώσω από μια αόριστη μεταφορά σε κάτι χειροπιαστό. Η χρήση διαφορετικού point of view σε κάποιες εμβόλιμες, μικρές σε έκταση σκηνές, δεν ήταν προγραμματισμένη από την αρχή. Σ’ ένα μυθιστόρημα όμως, που χρησιμοποιείται πρωτοπρόσωπη αφήγηση εκ μέρους του πρωταγωνιστή, οι φωνές των άλλων χαρακτήρων ‘φιμώνονται’. Τόσο από απαίτηση κάποιων αναγνωστών, όσο και από προσωπική ανάγκη, η συγκεκριμένη ήθελα ν’ ακουστεί. Δύσκολο δεν ήταν καθόλου, καθώς από το πρώτο μέρος της σειράς (‘Συμβόλαιο Ψυχής’), είχα φροντίσει να θεμελιωθεί ένα καλό ψυχογράφημα των ηρώων, οπότε κινήθηκα σε χαρτογραφημένα νερά. Κι ένα μικρό spoiler: Τη χρήση αυτής της τεχνικής δεν θα τη συναντήσουμε μόνο στην ‘Ψευδαίσθηση’.
Οι ζωές κάποιων εκ των πρωταγωνιστών σας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν –σε συγκεκριμένες στιγμές- ως προβληματικές. Το ότι έζησαν μέσα στις οικογένειες τους καταστάσεις που δεν είναι ότι πιο βελούδινο τους κάνει πιο ξεχωριστούς;
Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Η διαφορά έγκειται στο πόσο νωρίς, ή αργότερα στη ζωή του, θ’ ανακαλύψει τον εαυτό του και θα σταθεί στα πόδια του. Προφανώς οι χαρακτήρες μου έπρεπε να φτάσουν σε αυτό το σημείο, στον ‘δικό τους’ κόσμο, πριν αντιμετωπίσουν τον παράλληλο. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, αρκετές από τις ‘προβληματικές’ καταστάσεις δεν ήταν καθαρά απόρροια των επιλογών τους. Εξυπηρετούν την ιστορία μ’ έναν τρόπο απρόβλεπτο, σε βάθος χρόνου πίσω από τον αφηγηματικό.
Όσο κι αν αγαπάμε το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αυτή τη φορά, στην ‘Ψευδαίσθηση’, γνωρίζουμε νέους ήρωες οι οποίοι φιλοδοξούν να κατακτήσουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Τους είχατε εξαρχής στο μυαλό σας ή σας συνάντησαν κάπου στην πορεία;
Όπως και η ιστορία, σε γενικές γραμμές, υπήρχε εξαρχής ολοκληρωμένη στο μυαλό μου, το ίδιο συνέβη και με τους χαρακτήρες. Συνεπώς, με τον ίδιο τρόπο που αναπτυσσόταν αναπάντεχα η πλοκή στις λεπτομέρειες της, ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε και η δική τους εξέλιξη. Τη καρδιά μου την κατέκτησαν αμετάκλητα, και ελπίζω να αγαπηθούν εξίσου από τους αναγνώστες.
Έρωτας. Αρκετά ζευγάρια μέσα στα βιβλία σας τον νιώθουν και τον ζουν έντονα. Πόσο απαραίτητο τον θεωρείτε για την εξέλιξη της ζωής των ηρώων σας;
Οι ‘Εφιάλτες’, σαν σύνολο έργου, βασίζονται πάνω στην ισορροπία της δυαδικότητας. Η συμβολή του έρωτα προς επίτευξη αυτού του σκοπού είναι μεγάλη. Μου αρέσει να γράφω τον έρωτα. Τη γέννηση, την επιλογή του, τη διατήρηση του, την ολοκλήρωση του. Μου αρέσει να γράφω τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται εξαιτίας του, το πόσο δύναται να αλλάξει ουσιαστικά έναν άνθρωπο. Όμως ο έρωτας στο συγκεκριμένο βιβλίο, όσο αφορά τουλάχιστον το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, ήταν επιβεβλημένος λόγω της κατάρας. Δεν τον θεωρώ σε καμία περίπτωση ιδανικό, ή υγιή. Αλλά το αν αποτέλεσε εν τέλει συνειδητή επιλογή των ηρώων, θα το ανακαλύψουμε στη συνέχεια.
Και οι δυο μας (Νικολέτα και Μαρία) έχουμε αδυναμία στον Έρνεστ, τον πατέρα του Ρέι. Θεωρούμε πως το ψυχογράφημά του είναι ένα συγγραφικό αριστούργημα. Εσείς ποιον ήρωα σας και για ποιους λόγους αγαπάτε περισσότερο και θα δυσκολευτείτε να αποχαιρετήσετε όταν βάλετε τη λέξη τέλος στους Εφιάλτες;
(Αχ, αυτός ο Έρνεστ...) Αν και θα μου λείψουν όλοι, αφάνταστα πολύ, η απάντηση είναι προφανής. Είναι αυτός με τον οποίο συμπορεύομαι τα τελευταία πέντε χρόνια, ακόμη και σε συγγραφικά αδρανείς περιόδους. Αυτός που αποτέλεσε το μέσο δημιουργίας, ο ‘δίαυλος επικοινωνίας’ μου με όλους τους χαρακτήρες και τα γεγονότα της ιστορίας. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα αφηγηθώ, ποτέ ξανά, μια ιστορία δια στόματος Ρέιμοντ.
Γνωρίζουμε πως εξαρχής η ιστορία του Ρέι και της Ονόρα ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει σε δύο μέρη. Τι άλλαξε και πλέον είναι τριλογία; Πόσο εύκολο σας ήταν να πάρετε μια τέτοια απόφαση;
Κατά τη συγγραφή του δεύτερου –πίστευα τότε- μέρους, αφέθηκα να ολοκληρώσω την ιστορία σωστά. Πλέον οι χαρακτήρες ήταν περισσότεροι, και τους αναλογούσε μεγάλη συμμετοχή στη κυρίως δράση. Το ‘σωστό’ αντιλαμβάνομαι ως εξής: καλά ψυχογραφήματα, συνέπεια στα γεγονότα και, κυρίως, απόλυτη αιτιολόγηση και εξήγηση όλων των σκοπίμως διφορούμενων θεμάτων, και αναπάντητων ερωτημάτων που είχαμε συναντήσει ως τώρα. Με το πέρας της ολοκλήρωσης προέκυψε ένα κείμενο τέτοιας έκτασης, που ήταν αδιανόητο το να εκδοθεί σε ένα βιβλίο. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο το να αποφασίσω τη διάσπαση του. Μέχρις ότου συνειδητοποίησα ότι η εναλλακτική θα ήταν να περικόψω την ιστορία, σχεδόν στις μισές σελίδες. Κάπως έτσι, οι ‘Εφιάλτες’ έγιναν τριλογία.
Γιατί Αγγλία και Ιρλανδία; Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο ξεχωριστές για εσάς ώστε να τις τοποθετείτε στα βιβλία σας; Πείτε μας για την έρευνα που χρειάστηκε να γίνει για το βιβλίο. Μπορούμε να πούμε πως αυτή τη φορά, στην Ψευδαίσθηση, πήγατε στα βαθιά, έτσι δεν είναι;
Γενικά λατρεύω να διαβάζω μύθους και θρύλους όλων των χωρών. Ένας ιρλανδικός θρύλος αποτελεί τον πυρήνα της ιστορίας, αποτέλεσε την έμπνευση πάνω στην οποία στήθηκε όλη η τριλογία. Συνεπώς, τα γεωγραφικά και γλωσσικά δεδομένα δεν μπορούσαν να είναι ξένα ως προς αυτόν. Ταξιδεύουμε λοιπόν σε Αγγλία, Αμερική και Ιρλανδία. Όσο αφορά την έρευνα, το θέμα των ξένων δεδομένων ήταν μια Λερναία Ύδρα. Ήθελα να είμαι συνεπής όσο αφορά την κουλτούρα, τις πολιτικές συνθήκες, τις καιρικές συνθήκες ανά μήνα, τις γιορτές, τη γεωγραφία, τις αποστάσεις, τη διαφορά ώρας ανά χώρα, τις μαγειρικές συνήθειες... Η έρευνα δεν σταμάτησε ακόμη και κατά τη συγγραφή, διακόπτοντας τη ροή της γιατί π.χ. έπρεπε να ελέγξω την προφορά τοπωνυμίων που δεν έχουν μεταγραφεί στα ελληνικά ως τώρα. Θεωρώ όμως ότι στο τρίτο βιβλίο είναι που τα ‘βαθιά νερά’, έγιναν ‘άπατα’.
Πώς το γεγονός πως γράφετε μεταφυσικό θρίλερ σας επηρεάζει ως αναγνώστρια τους είδους; Πόσο εύκολο είναι να γράψεις στην Ελλάδα βιβλία αυτού τους είδους και μάλιστα σε μορφή τριλογίας; Το φοβηθήκατε;
Το ότι λατρεύω το συγκεκριμένο είδος σαν αναγνώστρια, με βοηθά να έχω επίγνωση του που κινούμαι συγγραφικά. Στους ‘Εφιάλτες’, τουλάχιστον στα δύο πρώτα βιβλία, είμαι συντηρητική στη χρήση στοιχείων τρόμου. Εργάζομαι με μεγαλύτερη ‘ασφάλεια’ το μεταφυσικό και την ψυχολογία, καθώς με ενδιαφέρουν και ως κλάδοι φιλοσοφίας και επιστήμης. Στη συγγραφή δεν θεωρώ ότι τίθεται θέμα δυσκολίας, όταν κάποιος είναι δεινός αναγνώστης. Αισιοδοξώ πως κάποια στιγμή, αυτή η προκατάληψη για την πατρίδα μου και το έργο ομότεχνων του είδους, θα εξαλείψει. Ήδη παρατηρώ δείγματα προς αυτή τη κατεύθυνση, και σίγουρα δεν αποτέλεσε, ούτε θα αποτελέσει ποτέ λόγο, για να βάλω φρένο στην έμπνευση μου.
Ως αναγνώστρια πως μπήκατε για πρώτη φορά στο χώρο των μεταφυσικών θρίλερ και των βιβλίων τρόμου; Ποια βιβλία θα προτείνατε σε κάποιον που θέλει να εισαχθεί στο είδος και ποιους συγγραφείς του είδους και μη θαυμάζετε;
Το φανταστικό είναι ένα είδος με πολλές υποκατηγορίες και άπειρες δυνατότητες συνδυασμών, κάτι που, σαν καθολική αναγνώστρια, με άφηνε πάντα ικανοποιημένη. Η αρχή έγινε με κλασικά αναγνώσματα, όπως ο ‘Δράκουλας’, του Μπραμ Στόκερ, ο ‘Φρανκεστάιν’ της Μαίρη Σέλλεϋ, ο ‘Πύργος των Καρπαθίων’, του Ιουλίου Βερν. Με εξίταρε η φιλοσοφική προσέγγιση του κατ’ ουσία λογοτεχνικού έργου του X.Φ. Λάβκραφτ. Ξεκίνησα μαγεμένη να μυούμαι στο είδος, αλλά αναμφίβολα ερωτεύτηκα την δυναμική του τρόμου στα έργα των Κλάιβ Μπάρκερ, Γκράχαμ Μάστερτον, Ντιν Κούντζ, Νιλ Γκέιμαν, Ίρα Λεβίν και Στίβεν Κινγκ. Εξίσου ‘δυνατή’ είναι η εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή. Από τον Όμηρο και την ελληνική μυθολογία, ως τον Δημοσθένη Βουτυρά, τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, τον Π.Μ. Ζερβό, ενίοτε σε έργα του Ζαχαρία Παπαντωνίου, του Καβάφη και του Παπαδιαμάντη, το μεταφυσικό στοιχείο, το ψυχολογικό θρίλερ και ο τρόμος δημιουργούν μια παράδοση του είδους και στην Ελλάδα. Και τα ονόματα που αναφέρθηκαν είναι η κορυφή ενός παγόβουνου, που θεμιτό θα ήταν να έρθει στην επιφάνεια επιτέλους. Εκτός του είδους θαυμάζω πολλούς συγγραφείς, και θα ήταν δύσκολο να τους αναφέρω όλους εδώ. Οπότε θα περιοριστώ σε μια σύγχρονη συγγραφέα, που αποτελεί προσωπικό μου πρότυπο για την πένα, τη φαντασία και το ήθος της συνολικά, την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.
Όσο αφορά την εισαγωγή στο συγκεκριμένο είδος, θεωρώ ότι είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Για παράδειγμα, εμένα με γοήτευαν πάντα τα γοτθικά συμφραζόμενα. Εξ’ ου και οι επιλογές μου. Κάποιος άλλος αναγνώστης ίσως εκτιμήσει ένα δυστοπικό σενάριο, κάποιο θρησκευτικό πλαίσιο, ψυχοκοινωνικά στοιχεία και πάει λέγοντας. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα πάντως τα έργα Ελλήνων ομότεχνων, όπως οι : Αβραάμ Κάουα, Κωνσταντίνος Κέλλης, Γιώργος Γιώτσας, Σταμάτης Λαδικός, Αντώνης Κρύσιλας, Ειρήνη Μαντά, Κωνσταντίνος Μίσσιος, Γιώργος Κωστόπουλος, και πολλών άλλων. Μια αναζήτηση στην εγχώρια βιβλιογραφία του είδους προσφέρει ποικίλες επιλογές και, κυρίως, πολλά λογοτεχνικά διαμάντια.
Από που προέρχονται οι ιδέες σας σχετικά με το μεταφυσικό και κατά πόσο μπορείτε να τις ταιριάζετε με τις δικές σας πεποιθήσεις; Τι είναι αυτό που τραβάει συγγραφείς και αναγνώστες στην πιο σκοτεινή πλευρά;
Ίσως πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό: την εκλογίκευση φοβιών μας, και την ψηλάφηση εκ του ασφαλούς μια σκοτεινής πλευράς του εαυτού μας. Προσωπικά, σε κάποια θέματα βρίσκομαι διαρκώς σε αναζήτηση, οπότε δεν το θεωρώ απαραίτητο να συνταιριάξουν η έμπνευση με την κοσμοθεωρία μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ενσυνείδητα επιδιώκω το αντίθετο.
Γνωρίζουμε πως ως συγγραφέας ένα από τα όνειρά σας είναι να γράψετε κάποια στιγμή ένα βιβλίο που θα ανήκει στη φανταστική λογοτεχνία. Με ποιο άλλο είδος φιλοδοξείτε να ασχοληθείτε; Έχετε στα σκαριά κάτι το οποίο θα μπορούσε να μας εκπλήξει, εκτός βεβαίως από το τρίτο μέρος των Εφιαλτών;
Από τη στιγμή που, σαν αναγνώστρια, δεν περιορίζομαι στα είδη που επιλέγω να διαβάσω, είναι αναπόφευκτο το να δέχομαι πολυποίκιλα ερεθίσματα. Οπότε το βέβαιο είναι πως δεν σκοπεύω να αφοσιωθώ σε ένα μόνο είδος, αλλά θα αφήνω την έμπνευση να με καθοδηγεί κάθε φορά. Φιλοδοξώ και ελπίζω, κάθε επόμενο βιβλίο μου να προκαλέσει έκπληξη. Τόσο στους αναγνώστες, όσο και σ’ εμένα την ίδια.
Μίλησε στη Μαρία Μπακάρα και Νικολέτα Κατσιούλη
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Κυρία Βελούδου, επιστρέφετε με το δεύτερο μέρος της τριλογίας ‘Εφιάλτες’. Αυτή τη φορά μας παρουσιάζετε την ‘Ψευδαίσθηση’ και, διαφοροποιώντας το μοτίβο του προηγούμενου βιβλίου σας, προσφέρετε στον αναγνώστη κεφάλαια και point of view τα οποία δεν περιμένει. Πόσο δύσκολο σας ήταν συγγραφικά κάτι τέτοιο και κυρίως, πόσο προγραμματισμένο;
Η ‘Ψευδαίσθηση’, για εμένα, είναι αφιερωμένη σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε ένα πολύ σημαντικό χαρακτήρα της ιστορίας. Ακόμη και κατά την απουσία του, η ‘παρουσία’ του είναι σταθερή, επιβλητική, κατακυριεύει την πορεία της πλοκής. Αυτήν ακριβώς την ύπαρξη του ήθελα να μετουσιώσω από μια αόριστη μεταφορά σε κάτι χειροπιαστό. Η χρήση διαφορετικού point of view σε κάποιες εμβόλιμες, μικρές σε έκταση σκηνές, δεν ήταν προγραμματισμένη από την αρχή. Σ’ ένα μυθιστόρημα όμως, που χρησιμοποιείται πρωτοπρόσωπη αφήγηση εκ μέρους του πρωταγωνιστή, οι φωνές των άλλων χαρακτήρων ‘φιμώνονται’. Τόσο από απαίτηση κάποιων αναγνωστών, όσο και από προσωπική ανάγκη, η συγκεκριμένη ήθελα ν’ ακουστεί. Δύσκολο δεν ήταν καθόλου, καθώς από το πρώτο μέρος της σειράς (‘Συμβόλαιο Ψυχής’), είχα φροντίσει να θεμελιωθεί ένα καλό ψυχογράφημα των ηρώων, οπότε κινήθηκα σε χαρτογραφημένα νερά. Κι ένα μικρό spoiler: Τη χρήση αυτής της τεχνικής δεν θα τη συναντήσουμε μόνο στην ‘Ψευδαίσθηση’.
Οι ζωές κάποιων εκ των πρωταγωνιστών σας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν –σε συγκεκριμένες στιγμές- ως προβληματικές. Το ότι έζησαν μέσα στις οικογένειες τους καταστάσεις που δεν είναι ότι πιο βελούδινο τους κάνει πιο ξεχωριστούς;
Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Η διαφορά έγκειται στο πόσο νωρίς, ή αργότερα στη ζωή του, θ’ ανακαλύψει τον εαυτό του και θα σταθεί στα πόδια του. Προφανώς οι χαρακτήρες μου έπρεπε να φτάσουν σε αυτό το σημείο, στον ‘δικό τους’ κόσμο, πριν αντιμετωπίσουν τον παράλληλο. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, αρκετές από τις ‘προβληματικές’ καταστάσεις δεν ήταν καθαρά απόρροια των επιλογών τους. Εξυπηρετούν την ιστορία μ’ έναν τρόπο απρόβλεπτο, σε βάθος χρόνου πίσω από τον αφηγηματικό.
Όσο κι αν αγαπάμε το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αυτή τη φορά, στην ‘Ψευδαίσθηση’, γνωρίζουμε νέους ήρωες οι οποίοι φιλοδοξούν να κατακτήσουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Τους είχατε εξαρχής στο μυαλό σας ή σας συνάντησαν κάπου στην πορεία;
Όπως και η ιστορία, σε γενικές γραμμές, υπήρχε εξαρχής ολοκληρωμένη στο μυαλό μου, το ίδιο συνέβη και με τους χαρακτήρες. Συνεπώς, με τον ίδιο τρόπο που αναπτυσσόταν αναπάντεχα η πλοκή στις λεπτομέρειες της, ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε και η δική τους εξέλιξη. Τη καρδιά μου την κατέκτησαν αμετάκλητα, και ελπίζω να αγαπηθούν εξίσου από τους αναγνώστες.
Έρωτας. Αρκετά ζευγάρια μέσα στα βιβλία σας τον νιώθουν και τον ζουν έντονα. Πόσο απαραίτητο τον θεωρείτε για την εξέλιξη της ζωής των ηρώων σας;
Οι ‘Εφιάλτες’, σαν σύνολο έργου, βασίζονται πάνω στην ισορροπία της δυαδικότητας. Η συμβολή του έρωτα προς επίτευξη αυτού του σκοπού είναι μεγάλη. Μου αρέσει να γράφω τον έρωτα. Τη γέννηση, την επιλογή του, τη διατήρηση του, την ολοκλήρωση του. Μου αρέσει να γράφω τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται εξαιτίας του, το πόσο δύναται να αλλάξει ουσιαστικά έναν άνθρωπο. Όμως ο έρωτας στο συγκεκριμένο βιβλίο, όσο αφορά τουλάχιστον το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, ήταν επιβεβλημένος λόγω της κατάρας. Δεν τον θεωρώ σε καμία περίπτωση ιδανικό, ή υγιή. Αλλά το αν αποτέλεσε εν τέλει συνειδητή επιλογή των ηρώων, θα το ανακαλύψουμε στη συνέχεια.
Και οι δυο μας (Νικολέτα και Μαρία) έχουμε αδυναμία στον Έρνεστ, τον πατέρα του Ρέι. Θεωρούμε πως το ψυχογράφημά του είναι ένα συγγραφικό αριστούργημα. Εσείς ποιον ήρωα σας και για ποιους λόγους αγαπάτε περισσότερο και θα δυσκολευτείτε να αποχαιρετήσετε όταν βάλετε τη λέξη τέλος στους Εφιάλτες;
(Αχ, αυτός ο Έρνεστ...) Αν και θα μου λείψουν όλοι, αφάνταστα πολύ, η απάντηση είναι προφανής. Είναι αυτός με τον οποίο συμπορεύομαι τα τελευταία πέντε χρόνια, ακόμη και σε συγγραφικά αδρανείς περιόδους. Αυτός που αποτέλεσε το μέσο δημιουργίας, ο ‘δίαυλος επικοινωνίας’ μου με όλους τους χαρακτήρες και τα γεγονότα της ιστορίας. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα αφηγηθώ, ποτέ ξανά, μια ιστορία δια στόματος Ρέιμοντ.
Γνωρίζουμε πως εξαρχής η ιστορία του Ρέι και της Ονόρα ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει σε δύο μέρη. Τι άλλαξε και πλέον είναι τριλογία; Πόσο εύκολο σας ήταν να πάρετε μια τέτοια απόφαση;
Κατά τη συγγραφή του δεύτερου –πίστευα τότε- μέρους, αφέθηκα να ολοκληρώσω την ιστορία σωστά. Πλέον οι χαρακτήρες ήταν περισσότεροι, και τους αναλογούσε μεγάλη συμμετοχή στη κυρίως δράση. Το ‘σωστό’ αντιλαμβάνομαι ως εξής: καλά ψυχογραφήματα, συνέπεια στα γεγονότα και, κυρίως, απόλυτη αιτιολόγηση και εξήγηση όλων των σκοπίμως διφορούμενων θεμάτων, και αναπάντητων ερωτημάτων που είχαμε συναντήσει ως τώρα. Με το πέρας της ολοκλήρωσης προέκυψε ένα κείμενο τέτοιας έκτασης, που ήταν αδιανόητο το να εκδοθεί σε ένα βιβλίο. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο το να αποφασίσω τη διάσπαση του. Μέχρις ότου συνειδητοποίησα ότι η εναλλακτική θα ήταν να περικόψω την ιστορία, σχεδόν στις μισές σελίδες. Κάπως έτσι, οι ‘Εφιάλτες’ έγιναν τριλογία.
Γιατί Αγγλία και Ιρλανδία; Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο ξεχωριστές για εσάς ώστε να τις τοποθετείτε στα βιβλία σας; Πείτε μας για την έρευνα που χρειάστηκε να γίνει για το βιβλίο. Μπορούμε να πούμε πως αυτή τη φορά, στην Ψευδαίσθηση, πήγατε στα βαθιά, έτσι δεν είναι;
Γενικά λατρεύω να διαβάζω μύθους και θρύλους όλων των χωρών. Ένας ιρλανδικός θρύλος αποτελεί τον πυρήνα της ιστορίας, αποτέλεσε την έμπνευση πάνω στην οποία στήθηκε όλη η τριλογία. Συνεπώς, τα γεωγραφικά και γλωσσικά δεδομένα δεν μπορούσαν να είναι ξένα ως προς αυτόν. Ταξιδεύουμε λοιπόν σε Αγγλία, Αμερική και Ιρλανδία. Όσο αφορά την έρευνα, το θέμα των ξένων δεδομένων ήταν μια Λερναία Ύδρα. Ήθελα να είμαι συνεπής όσο αφορά την κουλτούρα, τις πολιτικές συνθήκες, τις καιρικές συνθήκες ανά μήνα, τις γιορτές, τη γεωγραφία, τις αποστάσεις, τη διαφορά ώρας ανά χώρα, τις μαγειρικές συνήθειες... Η έρευνα δεν σταμάτησε ακόμη και κατά τη συγγραφή, διακόπτοντας τη ροή της γιατί π.χ. έπρεπε να ελέγξω την προφορά τοπωνυμίων που δεν έχουν μεταγραφεί στα ελληνικά ως τώρα. Θεωρώ όμως ότι στο τρίτο βιβλίο είναι που τα ‘βαθιά νερά’, έγιναν ‘άπατα’.
Πώς το γεγονός πως γράφετε μεταφυσικό θρίλερ σας επηρεάζει ως αναγνώστρια τους είδους; Πόσο εύκολο είναι να γράψεις στην Ελλάδα βιβλία αυτού τους είδους και μάλιστα σε μορφή τριλογίας; Το φοβηθήκατε;
Το ότι λατρεύω το συγκεκριμένο είδος σαν αναγνώστρια, με βοηθά να έχω επίγνωση του που κινούμαι συγγραφικά. Στους ‘Εφιάλτες’, τουλάχιστον στα δύο πρώτα βιβλία, είμαι συντηρητική στη χρήση στοιχείων τρόμου. Εργάζομαι με μεγαλύτερη ‘ασφάλεια’ το μεταφυσικό και την ψυχολογία, καθώς με ενδιαφέρουν και ως κλάδοι φιλοσοφίας και επιστήμης. Στη συγγραφή δεν θεωρώ ότι τίθεται θέμα δυσκολίας, όταν κάποιος είναι δεινός αναγνώστης. Αισιοδοξώ πως κάποια στιγμή, αυτή η προκατάληψη για την πατρίδα μου και το έργο ομότεχνων του είδους, θα εξαλείψει. Ήδη παρατηρώ δείγματα προς αυτή τη κατεύθυνση, και σίγουρα δεν αποτέλεσε, ούτε θα αποτελέσει ποτέ λόγο, για να βάλω φρένο στην έμπνευση μου.
Ως αναγνώστρια πως μπήκατε για πρώτη φορά στο χώρο των μεταφυσικών θρίλερ και των βιβλίων τρόμου; Ποια βιβλία θα προτείνατε σε κάποιον που θέλει να εισαχθεί στο είδος και ποιους συγγραφείς του είδους και μη θαυμάζετε;
Το φανταστικό είναι ένα είδος με πολλές υποκατηγορίες και άπειρες δυνατότητες συνδυασμών, κάτι που, σαν καθολική αναγνώστρια, με άφηνε πάντα ικανοποιημένη. Η αρχή έγινε με κλασικά αναγνώσματα, όπως ο ‘Δράκουλας’, του Μπραμ Στόκερ, ο ‘Φρανκεστάιν’ της Μαίρη Σέλλεϋ, ο ‘Πύργος των Καρπαθίων’, του Ιουλίου Βερν. Με εξίταρε η φιλοσοφική προσέγγιση του κατ’ ουσία λογοτεχνικού έργου του X.Φ. Λάβκραφτ. Ξεκίνησα μαγεμένη να μυούμαι στο είδος, αλλά αναμφίβολα ερωτεύτηκα την δυναμική του τρόμου στα έργα των Κλάιβ Μπάρκερ, Γκράχαμ Μάστερτον, Ντιν Κούντζ, Νιλ Γκέιμαν, Ίρα Λεβίν και Στίβεν Κινγκ. Εξίσου ‘δυνατή’ είναι η εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή. Από τον Όμηρο και την ελληνική μυθολογία, ως τον Δημοσθένη Βουτυρά, τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, τον Π.Μ. Ζερβό, ενίοτε σε έργα του Ζαχαρία Παπαντωνίου, του Καβάφη και του Παπαδιαμάντη, το μεταφυσικό στοιχείο, το ψυχολογικό θρίλερ και ο τρόμος δημιουργούν μια παράδοση του είδους και στην Ελλάδα. Και τα ονόματα που αναφέρθηκαν είναι η κορυφή ενός παγόβουνου, που θεμιτό θα ήταν να έρθει στην επιφάνεια επιτέλους. Εκτός του είδους θαυμάζω πολλούς συγγραφείς, και θα ήταν δύσκολο να τους αναφέρω όλους εδώ. Οπότε θα περιοριστώ σε μια σύγχρονη συγγραφέα, που αποτελεί προσωπικό μου πρότυπο για την πένα, τη φαντασία και το ήθος της συνολικά, την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.
Όσο αφορά την εισαγωγή στο συγκεκριμένο είδος, θεωρώ ότι είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Για παράδειγμα, εμένα με γοήτευαν πάντα τα γοτθικά συμφραζόμενα. Εξ’ ου και οι επιλογές μου. Κάποιος άλλος αναγνώστης ίσως εκτιμήσει ένα δυστοπικό σενάριο, κάποιο θρησκευτικό πλαίσιο, ψυχοκοινωνικά στοιχεία και πάει λέγοντας. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα πάντως τα έργα Ελλήνων ομότεχνων, όπως οι : Αβραάμ Κάουα, Κωνσταντίνος Κέλλης, Γιώργος Γιώτσας, Σταμάτης Λαδικός, Αντώνης Κρύσιλας, Ειρήνη Μαντά, Κωνσταντίνος Μίσσιος, Γιώργος Κωστόπουλος, και πολλών άλλων. Μια αναζήτηση στην εγχώρια βιβλιογραφία του είδους προσφέρει ποικίλες επιλογές και, κυρίως, πολλά λογοτεχνικά διαμάντια.
Από που προέρχονται οι ιδέες σας σχετικά με το μεταφυσικό και κατά πόσο μπορείτε να τις ταιριάζετε με τις δικές σας πεποιθήσεις; Τι είναι αυτό που τραβάει συγγραφείς και αναγνώστες στην πιο σκοτεινή πλευρά;
Ίσως πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό: την εκλογίκευση φοβιών μας, και την ψηλάφηση εκ του ασφαλούς μια σκοτεινής πλευράς του εαυτού μας. Προσωπικά, σε κάποια θέματα βρίσκομαι διαρκώς σε αναζήτηση, οπότε δεν το θεωρώ απαραίτητο να συνταιριάξουν η έμπνευση με την κοσμοθεωρία μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ενσυνείδητα επιδιώκω το αντίθετο.
Γνωρίζουμε πως ως συγγραφέας ένα από τα όνειρά σας είναι να γράψετε κάποια στιγμή ένα βιβλίο που θα ανήκει στη φανταστική λογοτεχνία. Με ποιο άλλο είδος φιλοδοξείτε να ασχοληθείτε; Έχετε στα σκαριά κάτι το οποίο θα μπορούσε να μας εκπλήξει, εκτός βεβαίως από το τρίτο μέρος των Εφιαλτών;
Από τη στιγμή που, σαν αναγνώστρια, δεν περιορίζομαι στα είδη που επιλέγω να διαβάσω, είναι αναπόφευκτο το να δέχομαι πολυποίκιλα ερεθίσματα. Οπότε το βέβαιο είναι πως δεν σκοπεύω να αφοσιωθώ σε ένα μόνο είδος, αλλά θα αφήνω την έμπνευση να με καθοδηγεί κάθε φορά. Φιλοδοξώ και ελπίζω, κάθε επόμενο βιβλίο μου να προκαλέσει έκπληξη. Τόσο στους αναγνώστες, όσο και σ’ εμένα την ίδια.
Μίλησε στη Μαρία Μπακάρα και Νικολέτα Κατσιούλη
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Cosmopolitan - Tell us your story
Tell us your story
Είμαι βιβλιομανής. Πάντα ήμουν. Πέρα από την ανάγνωση, λάτρευα να γράφω ιστορίες, διηγήματα, μικρά θεατρικά έργα. Όταν με ρωτούσαν «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», απαντούσα «συγγραφέας».
Τα χρόνια πέρασαν, και ήρθε η μαγική μου στιγμή.
Η μέρα που ολοκλήρωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα, χαμένη σε μια δίνη έμπνευσης, απομονωμένη στο ταξίδι.
Αυτό το γεγονός, ήταν από μόνο του ένας στόχος που εκπληρώθηκε. Να γράψω ένα βιβλίο που θα μου άρεσε να διαβάσω.
Το δεύτερο κομμάτι του στόχου, ήταν αποθαρρυντικό, ψυχοφθόρο, σχεδόν ακατόρθωτο -τουλάχιστον έτσι φαινόταν.
Ειδικά με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης τόσο στην οικονομία, όσο και στον εκδοτικό κόσμο.
Πέρασαν δύο χρόνια όπου αναζητούσα εκδοτικό σπίτι, αλλά το μόνο που έβρισκα ως ανταπόκριση ήταν ομολογουμένως πολύ θετικά σχόλια, παροτρύνσεις να συνεχίσω την αναζήτηση, και απολογίες για τα σημεία των καιρών.
Δεν το έβαλα κάτω.
Από το να αναμένω μια απάντηση, αποφάσισα να πιστέψω στην δύναμη της αγάπης μου για το βιβλίο μου.
Ήθελα, σαν αναγνώστρια, να φτάσει στα χέρια άλλων αναγνωστών, και να τους προκαλέσει συναισθήματα -θετικά ή αρνητικά.
Τότε, ήρθε στον δρόμο μου μια ιδιαίτερη δημιουργική ομάδα, και για πρώτη φορά με έβαλε κάποιος να σκεφτώ το ενδεχόμενο της αυτοέκδοσης.
Αφού έκανα εκτεταμένη έρευνα πάνω στο θέμα, κατόπιν συμβουλής τους, κι εφόσον ενέκριναν φυσικά ως εκδοτικός οίκος το μυθιστόρημα, όλα πήραν τον δρόμο τους.
Οι «Εφιάλτες», ήταν το όνειρο μου που έγινε πραγματικότητα. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις i-Write έναν μήνα τώρα, μόλις βγήκε η 2η ανατύπωση και άρχισαν να καταφθάνουν σχόλια από αναγνώστες τους οποίους κατάφερε να αγγίξει.
Αν και δεν θεωρώ ακόμη τον εαυτό μου συγγραφέα, είμαι επίσημα πλέον μια «παραμυθού». Και λατρεύω να λέω ιστορίες στον κόσμο!
http://www.cosmopolitan.gr/community/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Είμαι βιβλιομανής. Πάντα ήμουν. Πέρα από την ανάγνωση, λάτρευα να γράφω ιστορίες, διηγήματα, μικρά θεατρικά έργα. Όταν με ρωτούσαν «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», απαντούσα «συγγραφέας».
Τα χρόνια πέρασαν, και ήρθε η μαγική μου στιγμή.
Η μέρα που ολοκλήρωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα, χαμένη σε μια δίνη έμπνευσης, απομονωμένη στο ταξίδι.
Αυτό το γεγονός, ήταν από μόνο του ένας στόχος που εκπληρώθηκε. Να γράψω ένα βιβλίο που θα μου άρεσε να διαβάσω.
Το δεύτερο κομμάτι του στόχου, ήταν αποθαρρυντικό, ψυχοφθόρο, σχεδόν ακατόρθωτο -τουλάχιστον έτσι φαινόταν.
Ειδικά με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης τόσο στην οικονομία, όσο και στον εκδοτικό κόσμο.
Πέρασαν δύο χρόνια όπου αναζητούσα εκδοτικό σπίτι, αλλά το μόνο που έβρισκα ως ανταπόκριση ήταν ομολογουμένως πολύ θετικά σχόλια, παροτρύνσεις να συνεχίσω την αναζήτηση, και απολογίες για τα σημεία των καιρών.
Δεν το έβαλα κάτω.
Από το να αναμένω μια απάντηση, αποφάσισα να πιστέψω στην δύναμη της αγάπης μου για το βιβλίο μου.
Ήθελα, σαν αναγνώστρια, να φτάσει στα χέρια άλλων αναγνωστών, και να τους προκαλέσει συναισθήματα -θετικά ή αρνητικά.
Τότε, ήρθε στον δρόμο μου μια ιδιαίτερη δημιουργική ομάδα, και για πρώτη φορά με έβαλε κάποιος να σκεφτώ το ενδεχόμενο της αυτοέκδοσης.
Αφού έκανα εκτεταμένη έρευνα πάνω στο θέμα, κατόπιν συμβουλής τους, κι εφόσον ενέκριναν φυσικά ως εκδοτικός οίκος το μυθιστόρημα, όλα πήραν τον δρόμο τους.
Οι «Εφιάλτες», ήταν το όνειρο μου που έγινε πραγματικότητα. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις i-Write έναν μήνα τώρα, μόλις βγήκε η 2η ανατύπωση και άρχισαν να καταφθάνουν σχόλια από αναγνώστες τους οποίους κατάφερε να αγγίξει.
Αν και δεν θεωρώ ακόμη τον εαυτό μου συγγραφέα, είμαι επίσημα πλέον μια «παραμυθού». Και λατρεύω να λέω ιστορίες στον κόσμο!
http://www.cosmopolitan.gr/community/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Arts and the City - Book Review
Book Review: Εφιάλτες της Άρτεμις Βελούδου - Αποκότου
Σπάνια συναντά κανείς ένα βιβλίο για το οποίο έχει ακούσει μόνο θετικά. Η καθολική αποδοχή που είχαν οι “Εφιάλτες” στο αναγνωστικό κοινό με οδήγησε στην απόφαση να βυθιστώ κι εγώ στον κόσμο της Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου. Φυσικά και είχα τις αμφιβολίες μου για το εάν θα μου άρεσε. Ήξερα πως είναι ένα βιβλίο που ανήκει στη φανταστική λογοτεχνία και η αλήθεια είναι, πως δεν είναι ακριβώς το λογοτεχνικό είδος που προτιμώ.
Η ιστορία ξεκινά με τον Ρέιμοντ μέσα στο αεροπλάνο καθώς μετακομίζει στο Ντάνγουϊτς, όπου θα μείνει αρκετό χρονικό διάστημα στο σπίτι των παππούδων του. Αιτία αυτής την μετακόμισης, εκτός –φαινομενικά- από την επιθυμία των γονιών του να τον ξεφορτωθούν, είναι ο εθισμός του στις ουσίες κι το αλκοόλ. Στο Ντάνγουϊτς ο Ρέιμοντ αναγκάζεται να δουλέψει στην οικογενειακή επιχείρηση, παρέα με την εκνευριστική και άσχημη Ονόρα. Καθώς νιώθει να βαλτώνει όλο και περισσότερο, παράξενα γεγονότα τον αναγκάζουν να ανακαλύψει μια άλλη πραγματικότητα. Τι μυστικά κρύβει η Ονόρα και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον;
Δεν σκοπεύω να αποκαλύψω περισσότερα για την υπόθεση. Κι αυτά που είπα πολλά είναι. Εκείνο όμως στο οποίο θέλω να αναφερθώ, το πρώτο πράγμα που προσέχει ο αναγνώστης διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι το πόσο, μα πόσο, καλογραμμένο είναι. Η συγγραφέας δημιουργεί με μαεστρία έναν υπέροχο κόσμο και του δίνει ζωή, χάρη στο μεγάλο της ταλέντο. Με σφιχτοδεμένη πλοκή και καλοδουλεμένους ήρωες η κυρία Βελούδου-Αποκότου συνθέτει μια ιστορία για τα δεδομένα και τα απροσδόκητα. Γιατί οι “Εφιάλτες” δεν είναι ένα απλό βιβλίο φανταστική λογοτεχνίας. Είναι ένα εξαιρετικά δουλεμένο λογοτεχνικό κείμενο, το οποίο βασίζεται στις κοινωνικές αναπαραστάσεις των ηρώων του για να μας μιλήσει για το αναπάντεχο, το άγνωστο, για τους ίδιους μας του εαυτούς. Ο Ρέιμοντ έχτισε το χαρακτήρα του και πορεύτηκε στη ζωή του με βάση τα όσα ήξερε. Ωστόσο, έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που όλα όσα ξέρουμε ανατρέπονται και ο Ρέιμοντ καλείται να αντιμετωπίσει μια διαφορετική πραγματικότητα.
Κατά την προσωπική μου άποψη οι “Εφιάλτες” είναι ένα μοναδικό δείγμα ψυχοκοινωνικών καταστάσεων, αφού η συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, αλλά κυρίως τον τρόπο που λειτουργεί ο άνθρωπος στην κοινωνία, την όποια κοινωνία, και πως νοηματοδοτεί ο ίδιος τις ταυτότητες που του επιβάλουν. Ένα βιβλίο χορταστικό, με πλούσιες εικόνες, στακάτη, έντονη αφήγηση και χαρισματική γλώσσα.
Διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο κατάλαβα, για ακόμη μια φορά, τους λόγους για τους οποίους δεν διαβάζω συχνά βιβλία φανταστικής λογοτεχνία. Δεν πιστεύω στη μαγεία, σε άλλους κόσμους, σε οτιδήποτε δεν μπορώ να δω και να ακουμπήσω εγώ η ίδια. Ελάχιστα λογοτεχνικά κείμενα με έχουν πείσει για το αντίθετο, όλα τους κλασσικά και αριστουργηματικά. Οι Εφιάλτες είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Γιατί πέρα από τις τεχνικές και τις ρίμες, πέρα ακόμη και από την ιστορία ή τους πρωταγωνιστές ενός κειμένου, υπάρχει το συναίσθημα. Όλες οι μορφές τέχνης αποσκοπούν σε αυτό κι αν ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει έναν άνθρωπο, τότε οι Εφιάλτες το πέτυχαν. Γιατί, έστω και για λίγο, αναρωτήθηκα. Έστω και για λίγο, πίστεψα στη μαγεία, που τόσο πολύ χρειάζομαι στη ζωή μου. Ανυπομονώ για το δεύτερο και τελευταίο μέρος της διλογίας, ώστε να μπορέσω να συναντήσω ξανά τον μοναδικό Ρέιμοντ και τον κόσμο του.
Από την Μαρία Μπακάρα
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Σπάνια συναντά κανείς ένα βιβλίο για το οποίο έχει ακούσει μόνο θετικά. Η καθολική αποδοχή που είχαν οι “Εφιάλτες” στο αναγνωστικό κοινό με οδήγησε στην απόφαση να βυθιστώ κι εγώ στον κόσμο της Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου. Φυσικά και είχα τις αμφιβολίες μου για το εάν θα μου άρεσε. Ήξερα πως είναι ένα βιβλίο που ανήκει στη φανταστική λογοτεχνία και η αλήθεια είναι, πως δεν είναι ακριβώς το λογοτεχνικό είδος που προτιμώ.
Η ιστορία ξεκινά με τον Ρέιμοντ μέσα στο αεροπλάνο καθώς μετακομίζει στο Ντάνγουϊτς, όπου θα μείνει αρκετό χρονικό διάστημα στο σπίτι των παππούδων του. Αιτία αυτής την μετακόμισης, εκτός –φαινομενικά- από την επιθυμία των γονιών του να τον ξεφορτωθούν, είναι ο εθισμός του στις ουσίες κι το αλκοόλ. Στο Ντάνγουϊτς ο Ρέιμοντ αναγκάζεται να δουλέψει στην οικογενειακή επιχείρηση, παρέα με την εκνευριστική και άσχημη Ονόρα. Καθώς νιώθει να βαλτώνει όλο και περισσότερο, παράξενα γεγονότα τον αναγκάζουν να ανακαλύψει μια άλλη πραγματικότητα. Τι μυστικά κρύβει η Ονόρα και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον;
Δεν σκοπεύω να αποκαλύψω περισσότερα για την υπόθεση. Κι αυτά που είπα πολλά είναι. Εκείνο όμως στο οποίο θέλω να αναφερθώ, το πρώτο πράγμα που προσέχει ο αναγνώστης διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι το πόσο, μα πόσο, καλογραμμένο είναι. Η συγγραφέας δημιουργεί με μαεστρία έναν υπέροχο κόσμο και του δίνει ζωή, χάρη στο μεγάλο της ταλέντο. Με σφιχτοδεμένη πλοκή και καλοδουλεμένους ήρωες η κυρία Βελούδου-Αποκότου συνθέτει μια ιστορία για τα δεδομένα και τα απροσδόκητα. Γιατί οι “Εφιάλτες” δεν είναι ένα απλό βιβλίο φανταστική λογοτεχνίας. Είναι ένα εξαιρετικά δουλεμένο λογοτεχνικό κείμενο, το οποίο βασίζεται στις κοινωνικές αναπαραστάσεις των ηρώων του για να μας μιλήσει για το αναπάντεχο, το άγνωστο, για τους ίδιους μας του εαυτούς. Ο Ρέιμοντ έχτισε το χαρακτήρα του και πορεύτηκε στη ζωή του με βάση τα όσα ήξερε. Ωστόσο, έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που όλα όσα ξέρουμε ανατρέπονται και ο Ρέιμοντ καλείται να αντιμετωπίσει μια διαφορετική πραγματικότητα.
Κατά την προσωπική μου άποψη οι “Εφιάλτες” είναι ένα μοναδικό δείγμα ψυχοκοινωνικών καταστάσεων, αφού η συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, αλλά κυρίως τον τρόπο που λειτουργεί ο άνθρωπος στην κοινωνία, την όποια κοινωνία, και πως νοηματοδοτεί ο ίδιος τις ταυτότητες που του επιβάλουν. Ένα βιβλίο χορταστικό, με πλούσιες εικόνες, στακάτη, έντονη αφήγηση και χαρισματική γλώσσα.
Διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο κατάλαβα, για ακόμη μια φορά, τους λόγους για τους οποίους δεν διαβάζω συχνά βιβλία φανταστικής λογοτεχνία. Δεν πιστεύω στη μαγεία, σε άλλους κόσμους, σε οτιδήποτε δεν μπορώ να δω και να ακουμπήσω εγώ η ίδια. Ελάχιστα λογοτεχνικά κείμενα με έχουν πείσει για το αντίθετο, όλα τους κλασσικά και αριστουργηματικά. Οι Εφιάλτες είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Γιατί πέρα από τις τεχνικές και τις ρίμες, πέρα ακόμη και από την ιστορία ή τους πρωταγωνιστές ενός κειμένου, υπάρχει το συναίσθημα. Όλες οι μορφές τέχνης αποσκοπούν σε αυτό κι αν ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει έναν άνθρωπο, τότε οι Εφιάλτες το πέτυχαν. Γιατί, έστω και για λίγο, αναρωτήθηκα. Έστω και για λίγο, πίστεψα στη μαγεία, που τόσο πολύ χρειάζομαι στη ζωή μου. Ανυπομονώ για το δεύτερο και τελευταίο μέρος της διλογίας, ώστε να μπορέσω να συναντήσω ξανά τον μοναδικό Ρέιμοντ και τον κόσμο του.
Από την Μαρία Μπακάρα
http://www.artsandthecity.gr/article/...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Κακαλοπούλου Γεωργία - Ελληνικές πένες φανταστικής λογοτεχνίας
Εφιάλτες της Άρτεμις Βελούδου Αποκότου.
Ψυχογράφημα αρχικά... το βιβλίο της Άρτεμις, τραβάει αργά και βασανιστικά μια βαριά αυλαία με φόντο, ανατριχιαστικούς, ζοφερούς, θανατηφόρους εφιάλτες. Οι ήρωες της ακροβατούν ανάμεσα στην τρέλα και μια εξωφρενική προσωπική πραγματικότητα. Μια κατάρα, ένας κόσμος πέρα από κάθε φαντασία, το σκοτάδι που απλώνεται και καλύπτει ίδια ομίχλη τις ζωές, το παρόν και το μέλλον τους. Δυο νέα παιδιά αντιμέτωποι με αιώνιους εχθρούς, με ερεβώδεις αντιπάλους. Ο έρωτας μπερδεύει αρχικά μέχρι που λαμβάνει τον κυρίαρχο ρόλο και σαν μοναδικός φάρος, στέκει φρουρός και φωτίζει τις ψυχές τους, τις μεταλλάσει δυναμώνοντας και αποδυναμώνοντας τες ταυτοχρόνως. Ένας δρόμος γεμάτος με τους εφιάλτες που θα θέλαμε να ξορκίσουμε... Η αρχή μοναδική, το πρώτο μέρος...
περιμένουμε το δεύτερο δίχως ανάσα!
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://georgiakakalopoulou.blogspot.g...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Ψυχογράφημα αρχικά... το βιβλίο της Άρτεμις, τραβάει αργά και βασανιστικά μια βαριά αυλαία με φόντο, ανατριχιαστικούς, ζοφερούς, θανατηφόρους εφιάλτες. Οι ήρωες της ακροβατούν ανάμεσα στην τρέλα και μια εξωφρενική προσωπική πραγματικότητα. Μια κατάρα, ένας κόσμος πέρα από κάθε φαντασία, το σκοτάδι που απλώνεται και καλύπτει ίδια ομίχλη τις ζωές, το παρόν και το μέλλον τους. Δυο νέα παιδιά αντιμέτωποι με αιώνιους εχθρούς, με ερεβώδεις αντιπάλους. Ο έρωτας μπερδεύει αρχικά μέχρι που λαμβάνει τον κυρίαρχο ρόλο και σαν μοναδικός φάρος, στέκει φρουρός και φωτίζει τις ψυχές τους, τις μεταλλάσει δυναμώνοντας και αποδυναμώνοντας τες ταυτοχρόνως. Ένας δρόμος γεμάτος με τους εφιάλτες που θα θέλαμε να ξορκίσουμε... Η αρχή μοναδική, το πρώτο μέρος...
περιμένουμε το δεύτερο δίχως ανάσα!
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://georgiakakalopoulou.blogspot.g...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Ομιλία από την πρώτη παρουσίαση του 'Εφιάλτες-Συμβόλαιο Ψυχής'
Ο Ρέιμοντ είναι γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας της Καλιφόρνια και μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον πληθωρικών υλικών παροχών και εγκατάλειψης. Ο αυταρχικός πατέρας, ουσιαστικά απών, επιβάλλει την κυριαρχία του, ακρωτηριάζοντας ψυχικά τον γιό του, ενώ η αδύναμη και παραιτημένη μητέρα του περιφέρει τον ισχνό εαυτό της σε ανούσιες κοσμικές συγκεντρώσεις και υποκριτικές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.
Ο Ρέι, κυριευμένος από τον θυμό, οδηγείται σε θορυβώδεις παρεκκλίσεις και αυτοκαταστροφικές παρεκτροπές: καταφεύγει στο αλκοόλ, τα χάπια, την κοκαίνη και μοιράζει κομμάτια του εαυτού του σε άγρια πάθη, περιστασιακές ερωτικές συνευρέσεις και ευκαιριακές συναναστροφές, βυθιζόμενος με αυταρέσκεια και αρρωστημένη ηδονή στην παρακμή και το έρεβος του περιθωρίου. Μέχρι που... ένα τροχαίο ατύχημα υπό την επήρεια ουσιών έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Ο Έρνεστ, ο πατέρας με την σιδερένια πυγμή και την αδιαπέραστη σκληρότητα παίρνει την ζωή του Ρέιμοντ στα χέρια του, απόλυτα και ολοκληρωτικά. Τον οδηγεί σε κλινική αποτοξίνωσης και τον υποχρεώνει να ολοκληρώσει την απεξάρτησή του στο ολιγάνθρωπο και απομονωμένο Ντάνγουτς- παραθαλάσσια κωμόπολη της Αγγλίας- όπου κατοικούν οι παππούδες του.
Ο πατέρας στερεί από τον γιό την ταυτότητα, το διαβατήριό του, κάθε μέσο επικοινωνίας από τον κόσμο και, φυσικά, τα χρήματα. Ο Ρέι, εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση, αλλά και ανίκανος να ορθώσει το ανάστημά του, ασφυκτιά. Η ψυχική του κατάσταση δεν ανακουφίζεται ούτε από την καλή προαίρεση της γιαγιάς Κλαιρ, ούτε από τη διακριτικότητα του παππού. Η ανία και η δυσφορία τον καταλαμβάνουν. Γίνεται ολόκληρος μια άρνηση. Άρνηση της ζωής, της επικοινωνίας, των συναισθημάτων. Και τότε, συναντά την Ονόρα, το κορίτσι που εργάζεται στην πανσιόν των παππούδων του. Και συμβαίνει η ανατροπή. Ο Ρέι, για πρώτη φορά στην ζωή του, ερωτεύεται και ενώ με κάθε τρόπο απωθεί αρχικά τα συναισθήματά του, τακτική στην οποία είναι εθισμένος εκείνα κάποια στιγμή αναδύονται με βία από τον πρωτόγνωρα αφυπνισμένο ψυχικό του κόσμο. Έτσι, το κέντρο του σύμπαντος μεταφέρεται από τον εαυτό του σε κάποιον άλλο, η οργή γίνεται αφοσίωση και η απάθεια απόλυτη δοτικότητα, το ισοδύναμο δηλαδή της αληθινής αγάπης. Όλα θα μπορούσαν να τελειώσουν εδώ με ένα ωραίο γαμήλιο πανηγύρι, ή έστω ένα παθιασμένο φιλί που θα σήμαινε την λήξη του εφιάλτη για τον ήρωα, και θα έκλεινε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο αφήγημα με ψυχογραφικές αρετές και κοινωνικές προεκτάσεις. Η συγγραφέας όμως μας αιφνιδιάζει. Ο εφιάλτης δεν τελειώνει. Ίσα ίσα τώρα μόλις αρχίζει.
Η παρουσία της Ονόρα στην ζωή του Ρέι ανοίγει την πόρτα της ψυχής του και ταυτόχρονα την αποτρόπαια εκείνη πύλη από όπου θα εισβάλλουν απειλητικές σκιές, σκοτεινοί δαίμονες, φρικαλέα και αιμοδιψή πλάσματα και, πάνω από όλα, μια αδυσώπητη κατάρα που στοιχειώνει το αγαπημένο πρόσωπο υποβάλλοντας το σε ένα αδιάλειπτο μαρτύριο.
Ο αδύναμος Ρέι υποχρεώνεται να οπλιστεί με θάρρος και να φέρει στην επιφάνεια ένα πανίσχυρο ψυχικό δυναμικό, την ύπαρξη του οποίου ποτέ δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί, ώστε να αναμετρηθεί με δυνάμεις του σκότους, με λευκοντυμένες μέγαιρες και καταδιωκτικά στοιχειά, προκειμένου να διεκδικήσει την Ονόρα. Είναι μια δύσκολη πορεία προς τον άλλο, προς την βίωση της αγάπης και τελικά προς την ενηλικίωση και την διεκδίκηση του εαυτού. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στο μυθιστόρημα αυτό είναι πως το φαντασιακό βρίσκεται διαρκώς συναρτημένο με το πραγματικό, ενώ υπάρχει μια μόνιμη όσμωση ανάμεσα στο φυσικό και το μεταφυσικό. Όλο λοιπόν το σαγηνευτικό περιεχόμενο των μύθων και των θρύλων που η συγγραφέας αξιοποιεί αναμορφώνοντας και εμπλουτίζοντάς το με την δική της παραγωγική φαντασία, αποκτά αναπόφευκτα αλληγορικό περιεχόμενο. Τα παράδοξα προσφέρουν στον υποψιασμένο αναγνώστη πεδίο ελεύθερο για πολλές και ποικίλες ερμηνείες, αφού συνιστούν τελικά όχι έναν άλλο κόσμο, αλλά έναν άλλο τρόπο θέασης του κόσμου. Με αυτήν την έννοια το βιβλίο προσφέρεται σε πολλών ειδών αναγνώσεις. Μπορεί, πράγμα όχι συνηθισμένο, να προσφέρει ικανοποίηση σε αναγνώστες με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, προσδοκίες, και, βέβαια, ηλικίες.
Αν και τοποθετείται στην εποχή μας, στην πραγματικότητα είναι ένα αχρονικό αφήγημα. Όλα θα μπορούσαν, τηρουμένων των αναλογιών, να συμβούν σε οποιονδήποτε ιστορικό χρόνο, παρελθόντα ή μέλλοντα. Κι αυτό, γιατί εδώ συναντά κανείς τα αρχέτυπα, βάση των οποίων πάντα λειτούργησε, και πιθανότατα θα λειτουργεί, ο ανθρώπινος ψυχισμός.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω 2 πράγματα. Πρώτα, ότι η δεσποινίς Βελούδου-Αποκότου έχει κρυμμένο στα συρτάρια της άφθονο υλικό, το οποίο προηγήθηκε του βιβλίου που ευτύχησε να εκδοθεί. Είναι τέτοιος ο πλούτος του περιεχομένου που δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι βλέπει εδώ την στενότητα και τη δυστοκία ενός πρωτολείου. Και έπειτα, ότι η Άρτεμις θα συνεχίσει αναμφίβολα να περιδινίζεται στο σαρωτικό ανεμοστρόβιλο της λογοτεχνίας. Είναι φανερό πως έχει σοβαρά και ουσιαστικά εμπλακεί.
Λίζα Γιαννησοπούλου, Διδάκτωρ Ελληνικής Φιλολογίας
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Ο Ρέι, κυριευμένος από τον θυμό, οδηγείται σε θορυβώδεις παρεκκλίσεις και αυτοκαταστροφικές παρεκτροπές: καταφεύγει στο αλκοόλ, τα χάπια, την κοκαίνη και μοιράζει κομμάτια του εαυτού του σε άγρια πάθη, περιστασιακές ερωτικές συνευρέσεις και ευκαιριακές συναναστροφές, βυθιζόμενος με αυταρέσκεια και αρρωστημένη ηδονή στην παρακμή και το έρεβος του περιθωρίου. Μέχρι που... ένα τροχαίο ατύχημα υπό την επήρεια ουσιών έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Ο Έρνεστ, ο πατέρας με την σιδερένια πυγμή και την αδιαπέραστη σκληρότητα παίρνει την ζωή του Ρέιμοντ στα χέρια του, απόλυτα και ολοκληρωτικά. Τον οδηγεί σε κλινική αποτοξίνωσης και τον υποχρεώνει να ολοκληρώσει την απεξάρτησή του στο ολιγάνθρωπο και απομονωμένο Ντάνγουτς- παραθαλάσσια κωμόπολη της Αγγλίας- όπου κατοικούν οι παππούδες του.
Ο πατέρας στερεί από τον γιό την ταυτότητα, το διαβατήριό του, κάθε μέσο επικοινωνίας από τον κόσμο και, φυσικά, τα χρήματα. Ο Ρέι, εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση, αλλά και ανίκανος να ορθώσει το ανάστημά του, ασφυκτιά. Η ψυχική του κατάσταση δεν ανακουφίζεται ούτε από την καλή προαίρεση της γιαγιάς Κλαιρ, ούτε από τη διακριτικότητα του παππού. Η ανία και η δυσφορία τον καταλαμβάνουν. Γίνεται ολόκληρος μια άρνηση. Άρνηση της ζωής, της επικοινωνίας, των συναισθημάτων. Και τότε, συναντά την Ονόρα, το κορίτσι που εργάζεται στην πανσιόν των παππούδων του. Και συμβαίνει η ανατροπή. Ο Ρέι, για πρώτη φορά στην ζωή του, ερωτεύεται και ενώ με κάθε τρόπο απωθεί αρχικά τα συναισθήματά του, τακτική στην οποία είναι εθισμένος εκείνα κάποια στιγμή αναδύονται με βία από τον πρωτόγνωρα αφυπνισμένο ψυχικό του κόσμο. Έτσι, το κέντρο του σύμπαντος μεταφέρεται από τον εαυτό του σε κάποιον άλλο, η οργή γίνεται αφοσίωση και η απάθεια απόλυτη δοτικότητα, το ισοδύναμο δηλαδή της αληθινής αγάπης. Όλα θα μπορούσαν να τελειώσουν εδώ με ένα ωραίο γαμήλιο πανηγύρι, ή έστω ένα παθιασμένο φιλί που θα σήμαινε την λήξη του εφιάλτη για τον ήρωα, και θα έκλεινε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο αφήγημα με ψυχογραφικές αρετές και κοινωνικές προεκτάσεις. Η συγγραφέας όμως μας αιφνιδιάζει. Ο εφιάλτης δεν τελειώνει. Ίσα ίσα τώρα μόλις αρχίζει.
Η παρουσία της Ονόρα στην ζωή του Ρέι ανοίγει την πόρτα της ψυχής του και ταυτόχρονα την αποτρόπαια εκείνη πύλη από όπου θα εισβάλλουν απειλητικές σκιές, σκοτεινοί δαίμονες, φρικαλέα και αιμοδιψή πλάσματα και, πάνω από όλα, μια αδυσώπητη κατάρα που στοιχειώνει το αγαπημένο πρόσωπο υποβάλλοντας το σε ένα αδιάλειπτο μαρτύριο.
Ο αδύναμος Ρέι υποχρεώνεται να οπλιστεί με θάρρος και να φέρει στην επιφάνεια ένα πανίσχυρο ψυχικό δυναμικό, την ύπαρξη του οποίου ποτέ δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί, ώστε να αναμετρηθεί με δυνάμεις του σκότους, με λευκοντυμένες μέγαιρες και καταδιωκτικά στοιχειά, προκειμένου να διεκδικήσει την Ονόρα. Είναι μια δύσκολη πορεία προς τον άλλο, προς την βίωση της αγάπης και τελικά προς την ενηλικίωση και την διεκδίκηση του εαυτού. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στο μυθιστόρημα αυτό είναι πως το φαντασιακό βρίσκεται διαρκώς συναρτημένο με το πραγματικό, ενώ υπάρχει μια μόνιμη όσμωση ανάμεσα στο φυσικό και το μεταφυσικό. Όλο λοιπόν το σαγηνευτικό περιεχόμενο των μύθων και των θρύλων που η συγγραφέας αξιοποιεί αναμορφώνοντας και εμπλουτίζοντάς το με την δική της παραγωγική φαντασία, αποκτά αναπόφευκτα αλληγορικό περιεχόμενο. Τα παράδοξα προσφέρουν στον υποψιασμένο αναγνώστη πεδίο ελεύθερο για πολλές και ποικίλες ερμηνείες, αφού συνιστούν τελικά όχι έναν άλλο κόσμο, αλλά έναν άλλο τρόπο θέασης του κόσμου. Με αυτήν την έννοια το βιβλίο προσφέρεται σε πολλών ειδών αναγνώσεις. Μπορεί, πράγμα όχι συνηθισμένο, να προσφέρει ικανοποίηση σε αναγνώστες με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, προσδοκίες, και, βέβαια, ηλικίες.
Αν και τοποθετείται στην εποχή μας, στην πραγματικότητα είναι ένα αχρονικό αφήγημα. Όλα θα μπορούσαν, τηρουμένων των αναλογιών, να συμβούν σε οποιονδήποτε ιστορικό χρόνο, παρελθόντα ή μέλλοντα. Κι αυτό, γιατί εδώ συναντά κανείς τα αρχέτυπα, βάση των οποίων πάντα λειτούργησε, και πιθανότατα θα λειτουργεί, ο ανθρώπινος ψυχισμός.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω 2 πράγματα. Πρώτα, ότι η δεσποινίς Βελούδου-Αποκότου έχει κρυμμένο στα συρτάρια της άφθονο υλικό, το οποίο προηγήθηκε του βιβλίου που ευτύχησε να εκδοθεί. Είναι τέτοιος ο πλούτος του περιεχομένου που δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι βλέπει εδώ την στενότητα και τη δυστοκία ενός πρωτολείου. Και έπειτα, ότι η Άρτεμις θα συνεχίσει αναμφίβολα να περιδινίζεται στο σαρωτικό ανεμοστρόβιλο της λογοτεχνίας. Είναι φανερό πως έχει σοβαρά και ουσιαστικά εμπλακεί.
Λίζα Γιαννησοπούλου, Διδάκτωρ Ελληνικής Φιλολογίας
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
StoryBox.gr - "Εφιάλτες, συμβόλαιο ψυχής" - Η αυτοέκδοση
Άρτεμις Βελούδου – Αποκότου Γεννήθηκε το 1988 στον Πειραιά, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Το ‘96 μετακόμισε στην Άνοιξη, εμπειρία η οποία συνοδεύτηκε από την εκδήλωση της κλίσης της στα βιβλία (αναγνωστικά και συγγραφικά μιλώντας). Κατά τη σχολική της σταδιοδρομία διακρίθηκε σε διαγωνισμούς εκθέσεων, και κάποια κείμενα της δημοσιεύθηκαν σε νεανικό περιοδικό. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική, και αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό τμήμα με την ειδικότητα ιστορικού-φιλολόγου. Ως φοιτήτρια παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής, καθώς και μαθήματα θεωρίας της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Καρποί αυτών των ενασχολήσεων ήταν κάποια διηγήματα και αρκετά προσχέδια μυθιστορημάτων. Επίσης, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο τόσο στον ανθηρό πολιτιστικά δήμο της, όσο και σε μια αυτοδημιούργητη ομάδα.Το 2009, για προσωπική της ευχαρίστηση άρχισε να συλλέγει μύθους και θρύλους ξένων χωρών υπό μορφή δοκιμίου. Τότε συνέβη η δική της “μαγική στιγμή”. Οι “Εφιάλτες” πήραν αυτόνομα τον δρόμο τους, από το πρώτο κεφάλαιο μέχρι το τέλος. Στα άμεσα σχέδια της είναι να εντρυφήσει στην επιστήμη που δειλά επεξεργάζεται σε αυτό το βιβλίο, την Ψυχολογία, επιστρέφοντας στα παλιά της λημέρια.
Τι σε ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου σου; Ήταν ένα σύντομο ή μακρύ ταξίδι για εσένα; Ποιες οι δυσκολίες που συνάντησες;
Ως αναγνώστρια, ήταν φυσικό να πειραματιστώ και με την συγγραφή από μικρή ηλικία. Τα ταξίδια που μου προσέφεραν τα βιβλία έδωσαν τροφή για σκέψεις και προβληματισμούς, τους οποίους ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί. Με τον καιρό, η γραφή έγινε πιο μεθοδευμένη, και οι διάσπαρτες σκέψεις, έμπνευση για δικές μου ιστορίες. Οι «Εφιάλτες» ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που ολοκλήρωσα. Ήταν πολύ σύντομο ταξίδι, γιατί είχα την πολυτέλεια να αφοσιωθώ χωρίς διακοπές στην συγγραφή του βιβλίου, να αφεθώ απόλυτα στην έμπνευση του. Δυσκολίες μέχρι την ολοκλήρωση δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα, πέραν του ότι απομονώθηκα από τον υπόλοιπο κόσμο. Ευτυχώς, με πολλή κατανόηση από τους δικούς μου ανθρώπους, αυτό ξεπεράστηκε.
Μίλησε μας λίγο για το έργο σου. Τι μπορεί να περιμένει ένας αναγνώστης διαβάζοντας το;
Είναι ένα ταξίδι, παρέα με έναν πρωταγωνιστή αντισυμβατικό. Ταξίδι ατμοσφαιρικό και ψυχολογικό. Δεν φεύγουμε από τα όρια του δικού μας κόσμου, κι όμως, θα εκπλαγεί κάποιος όταν συνειδητοποιήσει πόσοι παράλληλοι κόσμοι κρύβονται εντός μας και εκτός μας. Το θεωρώ θρίλερ, με τη σημασία της αγωνίας και του τρόμου που μπορεί να προκαλέσει. Η έκπληξη είναι ότι αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν από την εσωτερική διαμάχη των πρωταγωνιστών, τις ψυχολογικές δυσλειτουργίες και μεταπτώσεις τους σε πρώτο επίπεδο –και φυσικά από την μεταφυσική χροιά της ιστορίας σε δεύτερο. Ο κάθε αναγνώστης αντιδρά διαφορετικά, αναλόγως με το ποια χορδή του θα αγγίξει το βιβλίο.
Στο βιογραφικό σου αναφέρεις πως η συγγραφική σου κλήση εκδηλώθηκε όταν μετακόμισες στην Άνοιξη. Η εκδήλωση αυτή είναι συνδεδεμένη με ένα συγκεκριμένο γεγονός;
Η μετακόμιση έλαβε χώρα σε μια ηλικία ιδιαίτερη για εμένα. Αρκετά μεγάλη για να νιώσω ότι αποσπάστηκα οριστικά από ένα περιβάλλον αποδοχής, αρκετά μικρή ώστε να αντιμετωπίσω κάποιες δυσκολίες προσαρμογής. Μέσα στο παιδικό μυαλό, όλες οι άσχημες εμπειρίες γιγαντώνονται, και εκείνη την περίοδο η λέξη «μοναξιά» πήρε διαστάσεις θηρίου. Τότε ήταν που στράφηκα στα βιβλία, για να βρω το καταφύγιο που έψαχνα από μια καθημερινότητα που δεν ήταν για μένα ιδανική. Η αγάπη μου γι’ αυτά έγινε αφοσίωση. Όταν η φαντασία μου ξεδιπλώθηκε, ένιωσα και την ανάγκη της συγγραφής. Και όλα πήραν τον δρόμο τους. Ακόμα κι όταν δεν χρειαζόμουν πλέον καταφύγιο από την καθημερινότητα, είχε γίνει τρόπος ζωής για μένα το να είμαι αναγνώστρια.
Στο βιβλίο σου ο πρωταγωνιστής είναι άνδρας. Γιατί και πόσο εύκολο είναι μια γυναίκα να αποτυπώσει τον χαρακτήρα του αντίθετου φύλου;
Ήταν ο μεγαλύτερος μου φόβος, η αγωνία του να αποτυπωθεί σωστά η προσωπικότητα του, και μια ολόκληρη κοσμοαντίληψη μέσα από τα μάτια ενός άντρα. Μετά την ολοκλήρωση, ζήτησα από δικούς μου ανθρώπους να το διαβάσουν και να με διορθώσουν όπου είχα σφάλλει. Εκ του αποτελέσματος ήμουν ιδιαίτερα συνεπής, και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι μεγάλωσα περιστοιχισμένη από αγόρια (έχω τρεις αδερφούς και πάντα είχα αγόρια φίλους). Φαντάζομαι ότι συνέβαλλε επίσης η αναγνωστική μου εμπειρία και η -μέχρι τα άκρα- παρατήρηση του κόσμου για τις λεπτομέρειες. Τώρα το γιατί είναι άνδρας... είναι ένα μυστήριο ακόμη και για μένα. Όλο το βιβλίο δημιουργήθηκε, ακριβώς επειδή εισέβαλλε ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής στο μυαλό μου. Με επέλεξε ουσιαστικά, δεν τον επέλεξα. Ακόμα και σήμερα νιώθω σαν να μου διηγήθηκε την ιστορία του, και γι’ αυτό βγήκαν όλα τόσο φυσικά στο χαρτί χωρίς ιδιαίτερο νοητικό κάματο από μέρους μου.
Αν δεν υπήρχε η αυτοέκδοση, Ποια πιστεύεις ότι θα ήταν η κατάληξη του έργου σου; Θα είχε εκδοθεί και αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;
Θα βασιστώ στην ειλικρίνεια εκδοτών και αναγνωστών, ώστε να απαντήσω με δεδομένη την αξία του έργου. Τα κωλύματα που συνάντησε ήταν το μέγεθος, η ανωνυμία μου, και φυσικά, η οικονομική κρίση που περιόρισε τις εκδοτικές σειρές. Πιστεύω ακράδαντα ότι κάποια στιγμή θα είχε επιλεχθεί προς έκδοση. Ίσως σε κάποια χρόνια από τώρα, ίσως αν είχα γράψει στο ενδιάμεσο κάποιο άλλο έργο, μικρότερο σε έκταση και πιο εμπορικό, που θα έβρισκε πιο εύκολα πρόσβαση σε εκδοτικό πρόγραμμα. Μπορεί και να είχα ακολουθήσει μια πιο ευφάνταστη μέθοδο προώθησης πριν την έκδοση, μέσα από τις αμέτρητες δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο. Όμως ποτέ δεν συμπαθούσα τις υποθέσεις. Έχουν απεριόριστες εκδοχές, οι οποίες δεν χωρούν μέσα σε μια απάντηση λίγων γραμμών. Προτιμώ τις αυτοδύναμες πράξεις.
Γιατί επέλεξες την αυτοέκδοση και πιο συγκεκριμένα τη δημιουργική εκδοτική ομάδα του iWrite;
Η στροφή του εκδοτικού κόσμου προς την αυτοέκδοση είναι γενικευμένη, όσο κι αν αυτό προκαλεί έκπληξη. Είχα αρκετές προτάσεις, από γνωστούς εκδοτικούς οίκους, να το εκδώσουν με δική μου χρηματοδότηση, οπότε άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο. Ως πεπαιδευμένη αναγνώστρια, γνωρίζω από την εκδοτική παραγωγή του εξωτερικού ότι η υποτίμηση της αυτοέκδοσης είναι ένα οπισθοδρομικό ταμπού της χώρας μας και μόνο. Για μένα δεν αποτέλεσε κώλυμα δεοντολογικό, και ήθελα να αναλάβω ενεργό δράση για την εκπλήρωση του ονείρου μου. Όποιος ψάχνει βρίσκει, λεει ο λαός. Και στην έρευνα μου για την πλέον συμφέρουσα λύση, επέλεξα την εκδοτική ομάδα του iWrite. Εισέπραξα σεβασμό σαν δημιουργός, και ασφάλεια σαν άνθρωπος από την πρώτη μας επικοινωνία. Είχα δει δουλειές τους, και με είχαν ικανοποιήσει στο έπακρο η ποιότητα και η καλαισθησία των βιβλίων τους. Το ότι η ομάδα τους αποτελείται από συγγραφείς, ήταν ένα ακόμη πλεονέκτημα, καθώς επικοινωνούσαμε στο ίδιο μήκος κύματος. Αυτό ίσως είναι το Α και το Ω σε κάθε συνεργασία.
Πολλοί παλαιότεροι συγγραφείς περιγράφουν ως μαγική τη στιγμή που έπιασαν το πρώτο βιβλίο τους στα χέρια τους. Ισχύει κάτι τέτοιο και για εσένα;
«Μαγική στιγμή» για μένα, ήταν η περίοδος που έγραψα το βιβλίο, η ώρα της δημιουργίας του. Αφέθηκα σε μια δίνη έμπνευσης, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ιστορία είχε δική της βούληση, εκτυλισσόταν με τρόπους που πολλές φορές με εξέπλητταν. Έζησα την απόλυτη έκσταση κατά τη διάρκεια της συγγραφής του. Όταν το έπιασα στα χέρια μου, όλα αυτά τα συναισθήματα έλαβαν ένα χειροπιαστό πλαίσιο αναφοράς. Αν έπρεπε να παρομοιάσω τις στιγμές με συναισθήματα, θα έλεγα ότι η δημιουργία του ήταν ο έρωτας και το να το κρατήσω στα χέρια μου ήταν η ώριμη, συνειδητοποιημένη αγάπη.
- See more at: http://storybox.gr/index.php/story/97...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Τι σε ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου σου; Ήταν ένα σύντομο ή μακρύ ταξίδι για εσένα; Ποιες οι δυσκολίες που συνάντησες;
Ως αναγνώστρια, ήταν φυσικό να πειραματιστώ και με την συγγραφή από μικρή ηλικία. Τα ταξίδια που μου προσέφεραν τα βιβλία έδωσαν τροφή για σκέψεις και προβληματισμούς, τους οποίους ήθελα να αποτυπώσω στο χαρτί. Με τον καιρό, η γραφή έγινε πιο μεθοδευμένη, και οι διάσπαρτες σκέψεις, έμπνευση για δικές μου ιστορίες. Οι «Εφιάλτες» ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που ολοκλήρωσα. Ήταν πολύ σύντομο ταξίδι, γιατί είχα την πολυτέλεια να αφοσιωθώ χωρίς διακοπές στην συγγραφή του βιβλίου, να αφεθώ απόλυτα στην έμπνευση του. Δυσκολίες μέχρι την ολοκλήρωση δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα, πέραν του ότι απομονώθηκα από τον υπόλοιπο κόσμο. Ευτυχώς, με πολλή κατανόηση από τους δικούς μου ανθρώπους, αυτό ξεπεράστηκε.
Μίλησε μας λίγο για το έργο σου. Τι μπορεί να περιμένει ένας αναγνώστης διαβάζοντας το;
Είναι ένα ταξίδι, παρέα με έναν πρωταγωνιστή αντισυμβατικό. Ταξίδι ατμοσφαιρικό και ψυχολογικό. Δεν φεύγουμε από τα όρια του δικού μας κόσμου, κι όμως, θα εκπλαγεί κάποιος όταν συνειδητοποιήσει πόσοι παράλληλοι κόσμοι κρύβονται εντός μας και εκτός μας. Το θεωρώ θρίλερ, με τη σημασία της αγωνίας και του τρόμου που μπορεί να προκαλέσει. Η έκπληξη είναι ότι αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν από την εσωτερική διαμάχη των πρωταγωνιστών, τις ψυχολογικές δυσλειτουργίες και μεταπτώσεις τους σε πρώτο επίπεδο –και φυσικά από την μεταφυσική χροιά της ιστορίας σε δεύτερο. Ο κάθε αναγνώστης αντιδρά διαφορετικά, αναλόγως με το ποια χορδή του θα αγγίξει το βιβλίο.
Στο βιογραφικό σου αναφέρεις πως η συγγραφική σου κλήση εκδηλώθηκε όταν μετακόμισες στην Άνοιξη. Η εκδήλωση αυτή είναι συνδεδεμένη με ένα συγκεκριμένο γεγονός;
Η μετακόμιση έλαβε χώρα σε μια ηλικία ιδιαίτερη για εμένα. Αρκετά μεγάλη για να νιώσω ότι αποσπάστηκα οριστικά από ένα περιβάλλον αποδοχής, αρκετά μικρή ώστε να αντιμετωπίσω κάποιες δυσκολίες προσαρμογής. Μέσα στο παιδικό μυαλό, όλες οι άσχημες εμπειρίες γιγαντώνονται, και εκείνη την περίοδο η λέξη «μοναξιά» πήρε διαστάσεις θηρίου. Τότε ήταν που στράφηκα στα βιβλία, για να βρω το καταφύγιο που έψαχνα από μια καθημερινότητα που δεν ήταν για μένα ιδανική. Η αγάπη μου γι’ αυτά έγινε αφοσίωση. Όταν η φαντασία μου ξεδιπλώθηκε, ένιωσα και την ανάγκη της συγγραφής. Και όλα πήραν τον δρόμο τους. Ακόμα κι όταν δεν χρειαζόμουν πλέον καταφύγιο από την καθημερινότητα, είχε γίνει τρόπος ζωής για μένα το να είμαι αναγνώστρια.
Στο βιβλίο σου ο πρωταγωνιστής είναι άνδρας. Γιατί και πόσο εύκολο είναι μια γυναίκα να αποτυπώσει τον χαρακτήρα του αντίθετου φύλου;
Ήταν ο μεγαλύτερος μου φόβος, η αγωνία του να αποτυπωθεί σωστά η προσωπικότητα του, και μια ολόκληρη κοσμοαντίληψη μέσα από τα μάτια ενός άντρα. Μετά την ολοκλήρωση, ζήτησα από δικούς μου ανθρώπους να το διαβάσουν και να με διορθώσουν όπου είχα σφάλλει. Εκ του αποτελέσματος ήμουν ιδιαίτερα συνεπής, και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι μεγάλωσα περιστοιχισμένη από αγόρια (έχω τρεις αδερφούς και πάντα είχα αγόρια φίλους). Φαντάζομαι ότι συνέβαλλε επίσης η αναγνωστική μου εμπειρία και η -μέχρι τα άκρα- παρατήρηση του κόσμου για τις λεπτομέρειες. Τώρα το γιατί είναι άνδρας... είναι ένα μυστήριο ακόμη και για μένα. Όλο το βιβλίο δημιουργήθηκε, ακριβώς επειδή εισέβαλλε ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής στο μυαλό μου. Με επέλεξε ουσιαστικά, δεν τον επέλεξα. Ακόμα και σήμερα νιώθω σαν να μου διηγήθηκε την ιστορία του, και γι’ αυτό βγήκαν όλα τόσο φυσικά στο χαρτί χωρίς ιδιαίτερο νοητικό κάματο από μέρους μου.
Αν δεν υπήρχε η αυτοέκδοση, Ποια πιστεύεις ότι θα ήταν η κατάληξη του έργου σου; Θα είχε εκδοθεί και αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;
Θα βασιστώ στην ειλικρίνεια εκδοτών και αναγνωστών, ώστε να απαντήσω με δεδομένη την αξία του έργου. Τα κωλύματα που συνάντησε ήταν το μέγεθος, η ανωνυμία μου, και φυσικά, η οικονομική κρίση που περιόρισε τις εκδοτικές σειρές. Πιστεύω ακράδαντα ότι κάποια στιγμή θα είχε επιλεχθεί προς έκδοση. Ίσως σε κάποια χρόνια από τώρα, ίσως αν είχα γράψει στο ενδιάμεσο κάποιο άλλο έργο, μικρότερο σε έκταση και πιο εμπορικό, που θα έβρισκε πιο εύκολα πρόσβαση σε εκδοτικό πρόγραμμα. Μπορεί και να είχα ακολουθήσει μια πιο ευφάνταστη μέθοδο προώθησης πριν την έκδοση, μέσα από τις αμέτρητες δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο. Όμως ποτέ δεν συμπαθούσα τις υποθέσεις. Έχουν απεριόριστες εκδοχές, οι οποίες δεν χωρούν μέσα σε μια απάντηση λίγων γραμμών. Προτιμώ τις αυτοδύναμες πράξεις.
Γιατί επέλεξες την αυτοέκδοση και πιο συγκεκριμένα τη δημιουργική εκδοτική ομάδα του iWrite;
Η στροφή του εκδοτικού κόσμου προς την αυτοέκδοση είναι γενικευμένη, όσο κι αν αυτό προκαλεί έκπληξη. Είχα αρκετές προτάσεις, από γνωστούς εκδοτικούς οίκους, να το εκδώσουν με δική μου χρηματοδότηση, οπότε άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο. Ως πεπαιδευμένη αναγνώστρια, γνωρίζω από την εκδοτική παραγωγή του εξωτερικού ότι η υποτίμηση της αυτοέκδοσης είναι ένα οπισθοδρομικό ταμπού της χώρας μας και μόνο. Για μένα δεν αποτέλεσε κώλυμα δεοντολογικό, και ήθελα να αναλάβω ενεργό δράση για την εκπλήρωση του ονείρου μου. Όποιος ψάχνει βρίσκει, λεει ο λαός. Και στην έρευνα μου για την πλέον συμφέρουσα λύση, επέλεξα την εκδοτική ομάδα του iWrite. Εισέπραξα σεβασμό σαν δημιουργός, και ασφάλεια σαν άνθρωπος από την πρώτη μας επικοινωνία. Είχα δει δουλειές τους, και με είχαν ικανοποιήσει στο έπακρο η ποιότητα και η καλαισθησία των βιβλίων τους. Το ότι η ομάδα τους αποτελείται από συγγραφείς, ήταν ένα ακόμη πλεονέκτημα, καθώς επικοινωνούσαμε στο ίδιο μήκος κύματος. Αυτό ίσως είναι το Α και το Ω σε κάθε συνεργασία.
Πολλοί παλαιότεροι συγγραφείς περιγράφουν ως μαγική τη στιγμή που έπιασαν το πρώτο βιβλίο τους στα χέρια τους. Ισχύει κάτι τέτοιο και για εσένα;
«Μαγική στιγμή» για μένα, ήταν η περίοδος που έγραψα το βιβλίο, η ώρα της δημιουργίας του. Αφέθηκα σε μια δίνη έμπνευσης, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ιστορία είχε δική της βούληση, εκτυλισσόταν με τρόπους που πολλές φορές με εξέπλητταν. Έζησα την απόλυτη έκσταση κατά τη διάρκεια της συγγραφής του. Όταν το έπιασα στα χέρια μου, όλα αυτά τα συναισθήματα έλαβαν ένα χειροπιαστό πλαίσιο αναφοράς. Αν έπρεπε να παρομοιάσω τις στιγμές με συναισθήματα, θα έλεγα ότι η δημιουργία του ήταν ο έρωτας και το να το κρατήσω στα χέρια μου ήταν η ώριμη, συνειδητοποιημένη αγάπη.
- See more at: http://storybox.gr/index.php/story/97...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Συνέντευξη - γνωριμία στη σελίδα του εκδοτικού iWrite.
Πόσο σημαντική είναι η συγγραφή για εσένα;
Δεν μπορώ να διανοηθώ τη συγγραφή ανεξάρτητα απο την ανάγνωση. Είμαι πρώτα απ’ όλα αναγνώστρια. Όλοι αυτοί οι κόσμοι στους οποίους ταξιδεύω μέσα απο τα βιβλία με γέμισαν σκέψεις, εικόνες, εμπειρίες για πολλές ζωές. Η φαντασία μου από πολύ μικρή κάλπαζε και παρήγαγε άπειρες ιστορίες. Ένιωθα πάντα την ανάγκη να τις μεταφέρω στο χαρτί. Να τις βλέπω να αποκτούν υπόσταση, να μπορώ να ανατρέχω ξανά σε αυτές. Η συγγραφή λυτρώνει το μυαλό μου από την υπερπληθώρα των σκέψεων. Είναι δημιουργία και η δημιουργία είναι το παν.
Πως αισθάνθηκες όταν εξέδωσες το βιβλίο σου;
Οι “Εφιάλτες” ήταν το όνειρο μου που έγινε πραγματικότητα. Από τη στιγμή που έβαλα την τελευταία τελεία στο χειρόγραφο ένιωσα ευτυχισμένη. Η μεγαλύτερη μου όμως επιθυμία ήταν να μπορέσει το βιβλίο μου να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών. Ήθελα να έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει συναισθήματα -θετικά ή αρνητικά-, να ταξιδέψει… Επιτυγχάνοντας την έκδοση του ένιωσα ευτυχισμένη και συγκινημένη, μα κυρίως υπερήφανη. Πρώτη φορά οι λέξεις μου φαίνονται μικρές για να περιγράψω το πως νιώθω!
Γιατί πιστεύεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή με το iWrite.gr;
Έχω βαθιά πίστη στην αρχή ότι όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Με την εκδοτική ομάδα του iWrite ήρθα σε επαφή μόλις είχα πεισματικά αποφασίσει ότι θα στηριχθώ στις δυνάμεις μου και θα τα καταφέρω, παρά τις αντίξοες συνθήκες που κατακλύζουν τον εκδοτικό χώρο στην Ελλάδα. Από την πρώτη επικοινωνία μαζί τους ένιωσα εμπιστοσύνη. Έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον, με υπομονή μου εξήγησαν όλη την διαδικασία και το κυριότερο, με έκαναν ξανά να νιώσω αισιόδοξη και τολμηρή σχετικά με το όλο εγχείρημα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν δέκα βήματα ακόμη πιο μέσα στο μυαλό μου από αυτό που είχα φανταστεί… Η συγκυρία ήταν ευτυχής και η επιλογή μου 100% σωστή!
http://iwrite.gr/%CE%AC%CF%81%CF%84%C...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
Δεν μπορώ να διανοηθώ τη συγγραφή ανεξάρτητα απο την ανάγνωση. Είμαι πρώτα απ’ όλα αναγνώστρια. Όλοι αυτοί οι κόσμοι στους οποίους ταξιδεύω μέσα απο τα βιβλία με γέμισαν σκέψεις, εικόνες, εμπειρίες για πολλές ζωές. Η φαντασία μου από πολύ μικρή κάλπαζε και παρήγαγε άπειρες ιστορίες. Ένιωθα πάντα την ανάγκη να τις μεταφέρω στο χαρτί. Να τις βλέπω να αποκτούν υπόσταση, να μπορώ να ανατρέχω ξανά σε αυτές. Η συγγραφή λυτρώνει το μυαλό μου από την υπερπληθώρα των σκέψεων. Είναι δημιουργία και η δημιουργία είναι το παν.
Πως αισθάνθηκες όταν εξέδωσες το βιβλίο σου;
Οι “Εφιάλτες” ήταν το όνειρο μου που έγινε πραγματικότητα. Από τη στιγμή που έβαλα την τελευταία τελεία στο χειρόγραφο ένιωσα ευτυχισμένη. Η μεγαλύτερη μου όμως επιθυμία ήταν να μπορέσει το βιβλίο μου να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών. Ήθελα να έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει συναισθήματα -θετικά ή αρνητικά-, να ταξιδέψει… Επιτυγχάνοντας την έκδοση του ένιωσα ευτυχισμένη και συγκινημένη, μα κυρίως υπερήφανη. Πρώτη φορά οι λέξεις μου φαίνονται μικρές για να περιγράψω το πως νιώθω!
Γιατί πιστεύεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή με το iWrite.gr;
Έχω βαθιά πίστη στην αρχή ότι όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Με την εκδοτική ομάδα του iWrite ήρθα σε επαφή μόλις είχα πεισματικά αποφασίσει ότι θα στηριχθώ στις δυνάμεις μου και θα τα καταφέρω, παρά τις αντίξοες συνθήκες που κατακλύζουν τον εκδοτικό χώρο στην Ελλάδα. Από την πρώτη επικοινωνία μαζί τους ένιωσα εμπιστοσύνη. Έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον, με υπομονή μου εξήγησαν όλη την διαδικασία και το κυριότερο, με έκαναν ξανά να νιώσω αισιόδοξη και τολμηρή σχετικά με το όλο εγχείρημα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν δέκα βήματα ακόμη πιο μέσα στο μυαλό μου από αυτό που είχα φανταστεί… Η συγκυρία ήταν ευτυχής και η επιλογή μου 100% σωστή!
http://iwrite.gr/%CE%AC%CF%81%CF%84%C...
Εφιάλτες - Συμβόλαιο ψυχής
Εφιάλτες - Ψευδαίσθηση
