Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 23

Όταν Η Αργεντινή Προκρίθηκε: Ένα Βίντεο

Εγώ βούρκωσα λιγάκι.

Τα Αερόστατα Ξυπνούν, Φουσκώνουν, Απογειώνονται: Ένα Timelapse

Στο ετήσιο φεστιβάλ αερόστατων της Άλμπουκερκι, μέχρι και 500 αερόστατα φουσκώνουν και απογειώνονται μέσα σε μιάμιση ώρα. Θα 'θελα να πάω μια μέρα να το δω αυτό το θέαμα. Επίσης, να πετάξω με αερόστατο. Το ξέρατε ότι πάνω στο αερόστατο έχει πάντα νηνεμία;

Λινξ 149: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Πως ο ISIS κατέκτησε τη Μεσοποταμία 

Ένα καταπληκτικό άρθρο-infographic-χάρτης που καταγράφει την πορεία των ισλαμιστών κατά μήκους του Τίγρη και του Ευφράτη.

2) Τάμπλοϊντ, ντετέκτιβ, και αίμα: Η ιστορία μιας δολοφονίας

Μια συναρπαστική ιστορία που εμπλέκει το σύστημα υποκλοπών των εφημερίδων του Μέρντοχ στην Αγγλία με τη δολοφονία συνιδιοκτήτη γραφείου ντετέκτιβ το 1987 και πολλούς διεφθαρμένους αστυνομικούς.

3) Πώς το Χόλιγουντ προσπαθεί να βγάλει περισσότερα λεφτά από την Κίνα

Μια μελέτη για τα οικονομικά του Transformers 4, το οποίο προς το παρόν βγάζει περισσότερα λεφτά στην Κίνα από ό,τι στις ΗΠΑ. Στην Κίνα επιτρέπεται να προβάλλονται μόνο 34 "δυτικές" ταινίες στο χρόνο, αλλά κατασκευάζονται, λέει, 13 νέοι κινηματογράφοι την ημέρα.

4) H Κίνα χρησιμοποίησε περισσότερο τσιμέντο τα τελευταία τρία χρόνια από όσο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ ολόκληρο τον 20ο αιώνα

Και άλλα συναρπαστικά στοιχεία από το καινούριο βιβλίο του Βάκλαβ Σμιλ, αγαπημένου συγγραφέα του Μπιλ Γκέιτς.

5) Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, το 1998, για το ίντερνετ:

“Growth of Internet will slow drastically ... most people have nothing to say to each other!” - Paul Krugman in 1998 pic.twitter.com/7MjVXkS7V9

— Conrad Hackett (@conradhackett) July 7, 2014

Ένα Ερείπιο Στην Πάρνηθα

Συνεχίζοντας την ξενάγηση στα εγκαταλειμένα ερείπια των βουνών της Αττικής, πηγαίνουμε μια βόλτα στην Πάρνηθα. Εδώ, αντίθετα με εκείνο του Υμηττού, το ερείπιο είναι πολύ μεγάλο, και ξέρουμε τι ήταν.

Σε μία από τις τελευταίες στροφές πριν από το καζίνο, αρκετά κοντά στις κορυφές του βουνού, μπορείτε να δείτε ετούτο το πάρα πολύ μεγάλο κτίσμα που χάσκει παρατημένο, γεμάτο μπάζα και γκραφίτι, σε ένα ξέφωτο περικυκλωμένο από έλατα.

Είναι πενταόροφο και θυμίζει νοσοκομείο ή ξενοδοχείο, κάτι πολύ μεγάλο πάντως, που κάποτε φιλοξενούσε πολλούς ανθρώπους στα πολλά και ευρύχωρα δωμάτια.

Στην είσοδο του κτιρίου για κάποιο λόγο υπάρχουν πολλές πεταμένες κουβέρτες. Ή μπορεί να είναι ξεριζωμένες μοκέτες. Ποιος ξέρει.

Το εσωτερικό του κτιρίου στο ισόγειο είναι εντελώς ρημαγμένο με βλάβες που μοιάζουν ανεπανόρθωτες. Τα ταβάνια και τα πατώματα έχουν σκάσει, τζάμια και κουφώματα δεν υπάρχουν, και κάποιοι τοίχοι έχουν καταρρεύσει.

Σε ένα σημείο υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί σε ένα υπόγειο. Την ημέρα που πήγαμε, ακούγαμε καθαρά ότι κάποιοι βρίσκονταν εκεί κάτω. Δεν υπήρχε φως. Κάποιος είχε ζωγραφίσει στον τοίχο κάτι εύγλωττο. Δεν κατεβήκαμε.

Στην αυλή στο πίσω μέρος υπάρχει ένα εντυπωσιακό έλατο η ρίζα του οποίου βρίσκεται στο μυστηριώδες και γιγάντιο υπόγειο, που σε εκείνο το σημείο έχει ένα αίθριο.

Σε πολλούς τοίχους υπάρχουν γκραφίτι, κάποια από τα οποία είναι πολύ καλοφτιαγμένα.

Αλλού υπάρχουν γράμματα και συνθήματα ακραίων πολιτικών χώρων. Πολλοί και πολύ περίεργοι έχουν περάσει από εδώ, και κάποιοι είχαν σπρέι.

Είναι ένα πάρα πολύ περίεργο μέρος.

Ήταν σανατόριο για φυματικούς.

Χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για να φιλοξενήσει ασθενείς με φυματίωση -ο αέρας του βουνού τους έκανε καλό- και εκεί νοσηλεύτηκε μεταξύ άλλων και ο Γιάννης Ρίτσος. Και το αγαπημένο μου μέρος της ιστορίας είναι το εξής: Το σανατόριο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του '60 επειδή ανακαλύφθηκαν τα αντιβιοτικά.

Ακριβώς απέναντι από το ερείπιο υπάρχει κάτι εξίσου περίεργο.

Όπως λέει η ταμπέλα, πρόκειται για γλυπτά που έχει φτιάξει ο γλύπτης Σπυρίδων Ντασιώτης λαξεύοντας κορμούς δέντρων που κάηκαν στη φωτιά του 2007.

Δεν ξέρω αν το έχω κάνει σαφές: Ένα πολύ περίεργο μέρος.

Μπορείτε να το επισκεφτείτε όποτε θέλετε, βρίσκεται περίπου δύο χιλιόμετρα από το Καζίνο, πάνω στο δρόμο.

Πολύ περίεργο.

UPDATE: Περισσότερες πληροφορίες και ένα σχέδιο του κτιρίου όπως ήταν τη δεκαετία του '30, από την αρχιτεκτόνισσα αναγνώστρια Ραλλού Τζωρμπατζάκη:

Το κτίριο χτίστηκε όντως το '30 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αντωνιάδη, με βάση τα νοσοκομειακά πρότυπα της εποχής και πράγματι έκλεισε το ' 60, όπως και πολλά σανατόρια ανά τον κόσμο, εξαιτίας της ανακάλυψης της θεραπείας. Ωστόσο, η ιστορία του δε σταματά εκεί, καθότι το νοσοκομείο αναλαμβάνει να μετατρέψει σε ξενοδοχείο η περίφημη ομάδα των Ξενία, του ΕΟΤ, με επικεφαλής τον Άρη Κωνσταντινίδη. Τα σχέδια της μετατροπής υπάρχουν ακόμα στο αρχείο του ΕΟΤ και πράγματι στο κτίριο έγιναν αρκετές μετασκευές, τόσο που η σημερινή του όψη δε θυμίζει καθόλου το αρχικό κτίριο. Αν προσέξεις, η στάση του λεωφορείου (που έχει πια σταματήσει να ανεβαίνει την Πάρνηθος) γράφει Ξενία. Βεβαίως, το ξενοδοχείο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία και για κάποιο καιρό στέγασε και τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων του ΕΟΤ αλλά τελικά έκλεισε περίπου το ΄80. Η ιστορία όμως και πάλι δε σταματά εδώ. Το κτίριο φαίνεται να είχε μείνει σχεδόν άθικτο, με όλο του τον εξοπλισμό μέχρι τη φωτιά του 2007. Η φωτιά έκαψε ένα μικρό κομμάτι του κτιρίου, στο ανατολικό τμήμα, χωρίς να το καταστρέψει ολοσχερώς, αλλά έκτοτε ξεκίνησε η σταδιακή λεηλασία του κτιρίου. Ξηλώθηκαν τα πάντα, από τα κάγκελα, μέχρι τα καλώδια στους τοίχους. Η φήμη για φαντάσματα και στοιχειωμένες υπάρξεις ήταν σχεδόν αναπόφευκτη. Αν ψάξεις στο διαδίκτυο διάφορες ομάδες εξερευνούν κατά καιρούς τη μεταφυσική δραστηριότητα του κτιρίου ψάχνοντας αποδείξεις. Πίσω στα δικά μας, το κτίριο καταρρέει με γρήγορους ρυθμούς, συν που το μπερδεμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς καθιστά σχεδόν αδύνατη την οποιαδήποτε παρέμβαση στο κτίριο.

Εδώ, Οι Κυκλοφορίες Των Εφημερίδων Στη Μεγάλη Βρετανία Τα Τελευταία 14 Χρόνια

Σύμφωνα μ' αυτήν εδώ την ανάλυση, αν η πορεία των τελευταίων χρόνων συνεχιστεί με παρόμοιο ρυθμό, σε πέντε χρόνια οι μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας θα χάσουν άλλο ένα 50% της κυκλοφορίας τους.

Ένα Ποίημα Του Μπουκόφσκι Και Εικόνες Της Καλιφόρνιας

Το έφτιαξαν αυτοί. Ολόκληρο το ποίημα:

there’s a bluebird in my heart that

wants to get out

but I’m too tough for him,

I say, stay in there, I’m not going

to let anybody see

you.

there’s a bluebird in my heart that

wants to get out

but I pour whiskey on him and inhale

cigarette smoke

and the whores and the bartenders

and the grocery clerks

never know that

he’s

in there.

there’s a bluebird in my heart that

wants to get out

but I’m too tough for him,

I say,

stay down, do you want to mess

me up?

you want to screw up the

works?

you want to blow my book sales in

Europe?

there’s a bluebird in my heart that

wants to get out

but I’m too clever, I only let him out

at night sometimes

when everybody’s asleep.

I say, I know that you’re there,

so don’t be

sad.

then I put him back,

but he’s singing a little

in there, I haven’t quite let him

die

and we sleep together like

that

with our

secret pact

and it’s nice enough to

make a man

weep, but I don’t

weep, do

you?

Λινξ 148: Σχετικά Με Το Γραπτό Λόγο Στις Οθόνες

Και τώρα, μερικά λινξ για ανθρώπους που, όπως εγώ, ενδιαφέρονται για το μέλλον του γραπτού λόγου στις οθόνες.

Στη Γαλλία, στην οποία ισχύει ακόμη η ενιαία τιμή βιβλίου, πέρασαν νόμο που την κάνει ακόμα πιο "ενιαία", περιορίζοντας και τη δυνατότητα e-shops να προσφέρουν δωρεάν αποστολή των βιβλίων. Κι όταν λέμε "e-shops" εννοούμε το Amazon.fr, βεβαίως.

Μιας και είπαμε Amazon: το New Yor Review of Books έχει μια μακρουλή κριτική ενός βιβλίου για το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο του κόσμου, η οποία είναι και μια λεπτομερής καταγραφή της ιδιοσυγκρασίας του δαιμόνιου ιδρυτή του, και νέου ιδιοκτήτη της Washington Post, Τζεφ Μπεζος.

Στη Γερμανία μερικοί εκδότες (συμπεριλαμβανομένου του Axel Springer) τα βάζουν με ένα άλλο ιντερνετικό Γολιάθ: Το Google. Και με πολύ αστείο τρόπο: Ζητάνε το 11% των διαφημιστικών εσόδων της εταιρείας για την χρήση των λινξ προς το περιεχόμενό τους στα αποτελέσματα της αναζήτησης. Σκεφτείτε το λίγο. Ζητάνε λεφτά επειδή το Google βάζει λινξ προς το περιεχόμενό τους. Εδώ μια ανάλυση για την απεγνωσμένη εμμονή παραδοσιακών εκδοτών να προστατεύουν λυσσαλέα εμπορικά μοντέλα που είναι ήδη ξεπερασμένα.

Σε πολύ πιο προοδευτικά μέτωπα, το Kickstarter προσθέτει κατηγορία "δημοσιογραφία" στα projects που μπορεί να τρέξει κανείς.

Σ' αυτό το εκτενές άρθρο οι New York Times παρουσιάζουν το CMS που χρησιμοποιούν στο newsroom τους, το επονομαζόμενο "Scoop", με το οποίο εκδίδουν 700 άρθρα, 600 φωτογραφίες και 50 βίντεο κάθε μέρα. Είναι, πώς να το πω. Περίπλοκο.

Παράλληλα, τις προηγούμενες ημέρες οι New York Times ανακοίνωσαν ότι θα κλείσουν περίπου τα μισά "blogs" τους, δηλαδή τα θεματικά sites εντός του κυρίως site που είχαν στοχευμένο περιεχόμενο. Βεβαίως, όπως εξηγεί αυτό εδώ το άρθρο, αυτά δεν ήταν ακριβώς "blogs".

Παράλληλα, καθώς συνεχίζεται η κουβέντα για το "native advertising", τη διαφημιστική προβολή προϊόντων και υπηρεσιών οργανικά μέσα από το περιεχόμενο των websites στο ίντερνετ, να μια προσέγγιση ενδεικτική της διαφορετικής νοοτροπίας που υπάρχει σε άλλες, αλλιώτικες αγορές:

Simon Davies of Quartz (@qz) says none of their editorial staff will EVER write copy for native ads #FIPPInnovation

— johnwilpers (@johnwilpers) June 26, 2014

Τέλος, το Onion έφτιαξε ένα ολόκληρο site για να κοροϊδέψει τα Upworthy και τα Buzzfeed αυτού του κόσμου. Το λένε Clickhole.

Αυτός Ο Τύπος Έγραψε 2000 Τραγούδια Σε 2000 Ημέρες

Αν σου θυμίζει κάτι η φάτσα του: Το τραγούδι #1435 στο είχα δείξει εδώ. Ήταν αυτό με το οποίο ανακοίνωσε μαζί με τη φίλη του στον κόσμο ότι χωρίζουν.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρότζεκτ και τον τύπο, που λέγεται Τζόναθαν Μαν, στη σελίδα του.

Παρεμπιπτόντως: 2000 ημέρες = 5,5 χρόνια περίπου.

Λινξ 147: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Μερικές εικόνες απ' το μέλλον, απ' τον Κέβιν Κέλι 

Ο τεχνολάγνος συνιδρυτής του Wired έχει πάντα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα να πει για την τεχνολογία και τον τρόπο που μεταλλάσει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους.

Yes, technology will at times obliterate some older choices, but the net gain over time is a small advantage in new choices, and that's what civilization is—it's an accumulation of increasing choices, and that's why people move from countries into the cities. There are lots of reasons, but in the end the main motivator is a pulling of people to a city because it has more choices and options than they had in their beautiful country home, and that's what the future is doing, the same thing. It's pulling people from the past into the future. Very few people go back the other way and live like their ancestors because the future has more choices and possibilities, and—in the end, given everything else about technology—that's what technology gives us, too. That's why we keep making this stuff. It's not really to sell more things. Yes, it's about selling things, but primarily what we're doing with technology is we're inventing new possibilities that did not exist before.

2. "Δεν είχα δει ποτέ το Μπουκόφσκι μεθυσμένο" - Ο κουμπάρος του

Μια ωραία συνέντευξη με το φίλο, κουμπάρο και εκδότη του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

Hank was not comfortable among people, in a crowd, even at a small gathering; he was a real loner. He wanted to get up in the morning, have a quick breakfast with his wife, read the paper, leave the house about noon, go to the track, come home at 6:00, have dinner about 7:00, go upstairs at 8:00, and write until two in the morning, and he wanted nothing to interfere with that routine. And he did that seven days a week. I mean, we spent time together, and he enjoyed being with Sean Penn, but I knew not to drop in on him every day—he would have hated it. He’d have been polite—he was the most polite man I’ve ever known, and the most honest man I’ve ever known. He was so deferential and polite and so concerned for your comfort, and whether you were happy or not, when you were with him.

3. Σχετικά με το μύθο του "disruption"

Η Τζιλ Λεπόρ του New Yorker ανασκολοπίζει το διάσημο βιβλίο "The Innovator's Dilemma" του καθηγητή του Χάρβαρντ Κλέιτον Κρίστενσεν, που αποτέλεσε και την απαρχή μιας καταιγίδας καταιγίδας δημοσιεύσεων που είναι σήμερα το (ελαφρώς ανυπόφορο) θεωρητικό υπόβαθρο της φούσκας των στάρταψ.

Disruptive innovation is a theory about why businesses fail. It’s not more than that. It doesn’t explain change. It’s not a law of nature. It’s an artifact of history, an idea, forged in time; it’s the manufacture of a moment of upsetting and edgy uncertainty. Transfixed by change, it’s blind to continuity. It makes a very poor prophet.

Ο ίδιος απάντησε εδώ, έξαλλος.

4. Η Apple του Τιμ Κουκ

Μια καταγραφή των αλλαγών που έχει φέρει στην εταιρεία ο διοπτροφόρος CEO της, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και δηλώσεις από διάφορους εμπλεκόμενους. Έχει πολύ ενδιαφέρον και ο τρόπος με τον οποίο οι NYT χειρίζονται το θέμα της ομοφυλοφιλίας του Κουκ. Είναι ένα κοινό μυστικό αλλά, καθώς δεν είναι επισήμως επιβεβαιωμένο από επίσημα χείλη, στο σημείο που αναφέρονται σε μια σχετική του ομιλία, κάνουν ότι δεν ξέρουν:

“Since these early days,” he said, “I have seen, and I have experienced, many other types of discrimination.” All of those, he continued, “were rooted in a fear of people that were different than the majority.” Apple declined to say what he meant by the reference to discrimination he experienced.

Γενικά, μοιάζει συμπαθής τύπος, σεμνός και χαμηλών τόνων, το αντίθετο του προκατόχου του.

We do things because they’re just and right,” he said. He has a slight Alabama drawl and a cool delivery, but there was underlying pique in his voice when he rejected the idea that everything must be measured by return on investment. He concluded by telling shareholders, “If you want me to make decisions that have a clear R.O.I., then you should get out of the stock, just to be plain and simple.”

5. Ένα νέο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι

Λέγεται "Yesterday", από το τραγούδι των Beatles.

Kitaru shook his head. “I just couldn’t, see? I’ve known her since she was a kid, and it’s kinda embarrassing, y’know, to act like we’re just starting out, and take her clothes off, fondle her, touch her, whatever. If it were some other girl, I don’t think I’d have a problem, but putting my hand in her underpants, even just thinking about doing it with her—I dunno—it just seems wrong. You know?”

I didn’t.

Οι Καταιγίδες Στο Κάνσας

Στις αχανείς, επίπεδες πολιτείες στη μέση των ΗΠΑ ο αέρας κάνει πολύ περίεργα πράγματα.