Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 60

Η παρουσίαση του βιβλίου «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα» στις Όψεις του Φανταστικού - Κύπρος, 2019

Το τελευταίο μου βιβλίο έχει τίτλο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα» και αποτελείται συνολικά από 16 ιστορίες. Η πρώτη ιστορία της συλλογής που χάρισε και τον τίτλο στο βιβλίο αναφέρεται στην περιπέτεια ενός συγγραφέα ο οποίος στην προσπάθειά του να γράψει ένα πετυχημένο μυθιστόρημα, μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία του, ταυτίζεται με τον λογοτεχνικό χαρακτήρα που ο ίδιος δημιούργησε και τελικά, αναμιγνύεται και ο ίδιος στην πλοκή της ιστορίας.
Στο διήγημα «Όταν παγώνει ο χρόνος» ο πρωταγωνιστής έχει στη διάθεσή του, κάθε εικοσιτετράωρο, μια ώρα περισσότερη από όλους τους υπολοίπους ανθρώπους κατά την οποία ζει και κινείται λες και είναι αόρατος.Τα δύο επόμενα διηγήματα «Ισχύς Δια της Γνώσεως του Μέλλοντος» και «Όλοι οι Έλληνες είμαστε Τρώες» ανήκουν στην κατηγορία της εναλλακτικής ιστορίας αφού στο πρώτο ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ξεπαγώνει και επιστρέφει για να αποτρέψει την άλωση της Κωνσταντινούπολης ενώ στο δεύτερο οι Τρώες κερδίζουν τον Τρωικό πόλεμο και γράφουν αυτοί την ιστορία του.
Το «Φοβού την εκδίκηση του Ονήσιλου» είναι ακόμα μια εναλλακτική ιστορία, εμπνευσμένη από το γνωστό ποίημα του Παντελή Μηχανικού «Ονήσιλος».
Οι «Χωματάνθρωποι» είναι μια ιστορία τρόμου που περιγράφει την εξέλιξη της ζωής των ενταφιασμένων υπηρετών νεκρών βασιλικών αρχόντων τους, στα έγκατα της γης.
Στο διήγημα επιστημονικής φαντασίας «Από μια έκρηξη ξεκίνησαν όλα» επιχειρείται μια ανασκευή της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang) αμφισβητώντας τόσο τη δημιουργία του κόσμου σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αλλά και την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου.
Στα υπόλοιπα διηγήματα μπορεί κάποιος να διαβάσει για το πρώτο «Ταξίδι στον Χωροχρόνο», για τις παραισθήσεις που προκαλεί ένα σοβαρό τροχαίο «Δυστύχημα», για τα σκοτεινά σχέδια του Εωσφόρου «Η βιογραφία του Ε.», αλλά και για «Το αίμα που έσωσε τον κόσμο» μετά από μια προφητεία των Μάγιας.
Τα διηγήματα «Αιωνόβιοι» και «Επιχείρηση Δευκαλίων» είναι καθαρή επιστημονική φαντασία αφού το ένα έχει ως θέμα την καταπολέμηση και εξαφάνιση του θανάτου από τον άνθρωπο, με τη βοήθεια της επιστήμης, ενώ το άλλο έχει ως θέμα το έσχατο σχέδιο διάσωσης του ανθρώπινου γένους μετά την καταστροφή της Γης.
Ακολουθούν τρία διηγήματα που ανήκουν στην Γενική (Mainstream) Λογοτεχνία: «Ο χαμένος παράδεισος του Εμπού Γουαλέντ Αλ Τουνσί», η ιστορία ενός πολεμιστή του Ισλαμικού Κράτους, η «Κουνουπομαχία», ένας χιουμοριστικός οδηγός καταπολέμησης των κουνουπιών, καθώς και το «Άσυλο κατατρεγμένων βιβλίων» διήγημα αφιερωμένο στα βιβλία που γνώρισαν διαχρονικά το ανθρώπινο μένος.
Στον πρόλογο του βιβλίου η φιλόλογος, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή κάνει μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή στη λογοτεχνία του φανταστικού ενώ σχολιάζει και το ίδιο το βιβλίο.

Από το βιβλίο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου: και άλλα διηγήματα»  (Συμπαντικές Διαδρομές, 2019) διαβάζω απόσπασμα από το διήγημα «Όταν παγώνει ο χρόνος»:
Την πρώτη φορά που θυμάμαι να μου έχει συμβεί ήταν σε εκείνο το παραλιακό πάρτι που οργανώσαμε με τους συμμαθητές μου. Η συμφωνία, προκειμένου να με αφήσουν οι γονείς μου να πάω στο πάρτι ήταν ότι θα με παραλάμβαναν από εκεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Αφού διασκεδάσαμε και όλα πήγαν μια χαρά, ετοιμαστήκαμε να μαζέψουμε τα πράγματά μας για να φύγουμε. Τότε, εντελώς ξαφνικά συνέβηκε. Κοκάλωσαν όλα γύρω μου! Οι συμμαθητές μου παρέμειναν ακίνητοι λες και βρισκόμασταν σε βιντεοταινία όπου κάποιος είχε μόλις πατήσει την παύση. Η παύση όμως ίσχυε μόνο για όλους τους άλλους… Εγώ ήμουν ο μόνος που συνέχιζα να κινούμαι! Στην αρχή σκέφτηκα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Έτρεχα αριστερά και δεξιά σπρώχνοντας και ταρακουνώντας τους φίλους μου για να ξυπνήσουν, αλλά μάταια… Λίγο πιο πέρα μια άλλη παρέα ήταν επίσης «παγωμένη». Τότε μόνο πρόσεξα ότι και η θάλασσα είχε σταματήσει να κινείται! Είχα τρομάξει πάρα πολύ. Έτρεξα προς τον δρόμο, φώναζα για βοήθεια, αλλά κανείς δεν ανταποκρινόταν… Παντού επικρατούσε πλήρης ησυχία και όσους συναντούσα στο διάβα μου ήταν εξίσου κοκαλωμένοι. Ακόμα και τα αυτοκίνητα είχαν ακινητοποιηθεί στη μέση του δρόμου.   Μια αόρατη δύναμη είχε σταματήσει τα πάντα. Τα φώτα τροχαίας ήταν κολλημένα στο χρώμα, που είχαν πριν «παγώσουν». Κυκλοφορούσα μέσα σε μια πόλη που έμοιαζε με  το φάντασμα αυτής που ήξερα. Είχα αρχίσει να πανικοβάλλομαι και διάφορες τρελές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Δεχτήκαμε, μήπως, κάποια επίθεση από ανώτερες δυνάμεις; Είχε γίνει κάποια μαζική καταστροφή και ήμουν ο μοναδικός επιζών; Ή μήπως εγώ ήμουν στην πραγματικότητα ο νεκρός;Τα είχα εντελώς χαμένα και δεν μπόρεσα να αντιληφθώ πόση ώρα πέρασε. Όταν πάντως όλα επανήλθαν στον κανονικό τους ρυθμό εγώ είχα ήδη απομακρυνθεί  αρκετά από την παραλία που διεξαγόταν το πάρτι. Οι φίλοι μου και οι γονείς μου,  οι οποίοι είχαν πάει στο μεταξύ στην παραλία για να με παραλάβουν, δεν με βρήκαν εκεί και άρχισαν να με ψάχνουν. Μέχρι και την αστυνομία ενέπλεξαν. Ένα περιπολικό με βρήκε να περιπλανιέμαι συγχυσμένος μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά. Οι γονείς μου, αφού πρώτα ανακουφιστήκαν με την εύρεσή μου, με ρωτούσαν επίμονα γιατί απομακρύνθηκα από τον χώρο του πάρτι και πού ήθελα να πάω. Όταν προσπάθησα να τους διηγηθώ τι είχε συμβεί, φυσικά, δεν με πίστεψαν! Στην αρχή θύμωσαν επειδή θεώρησαν ότι τους κοροϊδεύω προσπαθώντας να κρύψω κάτι. Επειδή όμως επέμενα έντονα στη δική μου εκδοχή αποφάσισαν, την επόμενη κιόλας μέρα,  να μου κλείσουν ραντεβού με ένα ψυχίατρο. Αν και μου μιλούσε πολύ ευγενικά, κατάλαβα πως ούτε και ο γιατρός πείστηκε από αυτά που του διηγήθηκα. Μίλησε για παραισθήσεις που ίσως οδηγήσουν σε σχιζοφρένια και πρότεινε φαρμακευτική αγωγή σε περίπτωση που παρουσιαζόταν παρόμοιο περιστατικό, ή αν συνέχιζα με το ίδιο πάθος, όπως είπε, τους ισχυρισμούς μου για το τι συνέβηκε εκείνο το περίεργο βράδυ.
Εγώ πάντως ήμουν σίγουρος ότι δεν είχα τρελαθεί! Ήξερα πως όλα όσα είχα ζήσει με το «πάγωμα» του κόσμου γύρω μου, είχαν συμβεί στην πραγματικότητα και όχι μέσα στο μυαλό μου.Μετά από πολλή σκέψη, προβληματισμό αλλά και παρατήρηση της καθημερινότητάς μου, συνειδητοποίησα τι ακριβώς συνέβαινε. Τα επόμενα βράδια με βρήκαν ξάγρυπνο μπροστά από το ηλεκτρονικό ρολόι που είχα στο κομοδίνο μου να παρατηρώ την ώρα και να περιμένω: 23:57, 23:58., 23:59, 24:00… Τότε ακριβώς σταματούσε η ώρα και στο δικό μου ρολόι. Υπολόγισα ότι αυτή η αλλόκοτη κατάσταση διαρκούσε 60 λεπτά. Κάθε βράδυ, μόλις γινόταν μεσάνυχτα, εγώ, για κάποιο παράξενο και ανεξήγητο λόγο, συνειδητοποίησα ότι είχα ακόμα μια επιπλέον ώρα ζωής. Κατάλαβα ότι ο χρόνος, ουσιαστικά, «πάγωνε» γύρω μου για όλο τον υπόλοιπο κόσμο εκτός από εμένα. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι παρέμεναν ακίνητοι, στη στάση που βρισκόντουσαν στις 24:00:00 για μια ολόκληρη ώρα μέχρι που το ρολόι να δείξει 24:00:01. Μόνο που μέχρι να περάσει αυτό το ένα δευτερόλεπτο για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, εγώ είχα ακόμα μια επιπλέον ώρα στη διάθεσή μου. Μια ώρα την οποία ζούσα μόνος μου ενώ όλοι οι άλλοι γύρω μου «κοκκάλωναν» και παρέμεναν ακίνητοι. Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω αυτό το γεγονός ούτε μπορούσα να ξέρω με σιγουριά αν εγώ ήμουν ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που είχε αυτή την ιδιαιτερότητα. Για όσους πάντως γνώριζα, γονείς, αδέρφια, φίλους, γείτονες, συγγενείς, ήξερα ότι ζούσαν μια εικοσιτετράωρη καθημερινότητα ενώ εγώ ζούσα μια εικοσιπεντάωρη!Κατά τη διάρκεια εκείνης της επιπλέον ώρας οι άνθρωποι παρέμεναν ακίνητοι, τα μεταφορικά μέσα σταματούσαν, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα «πάγωναν», η θάλασσα έμενε ακίνητη, ενώ όταν έβρεχε, ακόμα και η βροχή διακοπτόταν με τις σταγόνες της να μένουν ακινητοποιημένες και μετέωρες. Τίποτα δεν κουνιόταν εκτός από εμένα και τα πράγματα που εγώ κινούσα χρησιμοποιώντας τη μυϊκή μου δύναμη. Σκεφτόμουν ότι ίσως να είχα γεννηθεί έτσι. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, τότε μπορούσα να με φανταστώ βρέφος να ξυπνάω τη συγκεκριμένη ώρα και να πλαντάζω στο κλάμα ενώ κανείς δεν μπορούσε να με ακούσει. Ίσως να έτυχε σε μεγαλύτερη ηλικία να είχα σηκωθεί εκείνη την περίεργη ώρα για να πιω νερό ή να πάω στη τουαλέτα όταν οι άλλοι στο σπίτι κοιμόντουσαν, χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι όλα γύρω μου ήταν «παγωμένα».  Αν συνέβαινε αυτό, πάντως,  σκέφτηκα ότι θα κέρδιζα μια ώρα επιπλέον ύπνο κάθε βράδυ χωρίς να το καταλαβαίνω…Ίσως, πάλι, αυτό να μου προκλήθηκε αργότερα, μπορεί ακόμα και εκείνο το βράδυ στην παραλία να ήταν η πρώτη μου φορά.Με τον καιρό, όχι απλά συνήθισα αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία, αλλά άρχισα κιόλας να την απολαμβάνω. Από τότε που κατάλαβα ότι είχα αυτή την ιδιαιτερότητα, προσπάθησα να την μετατρέψω σε πλεονέκτημα. Δεν έχω μιλήσει ποτέ και σε κανέναν ξανά γι’ αυτή μου την ικανότητα και σπάνια πλέον χαραμίζω την 25η ώρα της ημέρας μου για ύπνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της μοναχικής, ομολογουμένως, αλλά πολύ ενδιαφέρουσας ώρας, προσπάθησα να εξερευνήσω διάφορα πράγματα και καταστάσεις χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα τού να κινούμαι χωρίς να γίνομαι αντιληπτός από κανένα. Με τον καιρό, όχι απλά συνήθισα αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία, αλλά άρχισα κιόλας να την απολαμβάνω. Από τότε που κατάλαβα ότι είχα αυτή την ιδιαιτερότητα, προσπάθησα να την μετατρέψω σε πλεονέκτημα. Δεν έχω μιλήσει ποτέ και σε κανέναν ξανά γι’ αυτή μου την ικανότητα και σπάνια πλέον χαραμίζω την 25η ώρα της ημέρας μου για ύπνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της μοναχικής, ομολογουμένως, αλλά πολύ ενδιαφέρουσας ώρας, προσπάθησα να εξερευνήσω διάφορα πράγματα και καταστάσεις χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα τού να κινούμαι χωρίς να γίνομαι αντιληπτός από κανένα.
Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι χρησιμοποίησα αυτή την αλλόκοτη επιπλέον ώρα προς όφελός μου, αλλά και για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου.  Ναι, μπήκα στον πειρασμό να μπω σε ξένα σπίτια, για να τα εξερευνήσω και για να περιεργαστώ  προσωπικά αντικείμενα γνωστών μου αλλά και εντελώς αγνώστων. Βλέπετε, οι  συναγερμοί των σπιτιών και των καταστημάτων την 25η ώρα δεν κτυπούσαν, τα σκυλιά ποτέ δεν γαύγιζαν και δεν υπήρχε κίνδυνος να με δει κανένας.
Ναι, μπήκα στον πειρασμό και έκλεψα χρήματα από εκείνον τον διεφθαρμένο πολιτικό, που ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι έπαιρνε μίζες, συνεχώς κατάφερνε να τη γλιτώνει. Εντάξει, παραδέχομαι, ότι έκλεψα και από άλλους... Προσπαθούσα όμως πάντα να παίρνω χρήματα από πολύ πλούσιους και από άτομα που είχαν καταχραστεί τη θέση τους, για να τα αποκτήσουν. Το έβλεπα σαν κάθαρση, σαν την τιμωρία που μόνο εγώ μπορούσα να τους επιβάλω!

Παρουσίαση βιβλίων από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κύπρου (ΕΠΟΚ)

   
Παρουσίαση βιβλίων:1. "Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα" του Ανδρέα Καπανδρέου2."Απάνθισμα τραγικής ποίησης: Αισχύλος και Σοφοκλής" του Ελλάδιου Χανδριώτη και3. "Φιλολογική Κύπρος 2018-2019" (περιοδικός τόμος του ΕΠΟΚ)Πρόσκληση
Ο Ελληνικός Πνευματικός Όμιλος Κύπρου (ΕΠΟΚ) σας προσκαλεί σε εκδήλωση παρουσίασης νέων εκδόσεων του Ομίλου και μελών του. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 26 Νοεμβρίου 2019 στις 7.00 μ.μ.στην Αίθουσα Καστελλιώτισσα (Αγίου Μάρωνα-Πύλη Πάφου, Παλαιά Λευκωσία)
Πρόγραμμα
Παρουσίαση του νεοεκδοθέντος περιοδικού τόμου του ΕΠΟΚ "Φιλολογική Κύπρος 2018-2019"- Λουκία Χατζημιχαήλ, φιλόλογος
Ελλάδιου Χανδριώτη "Απάνθισμα τραγικής ποίησης: Αισχύλος και Σοφοκλής"- Παρουσίαση του βιβλίου: Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή, φιλόλογος- Ελλάδιος Χανδριώτης, φιλόλογος- Ανάγνωση αποσπασμάτων: Νεόφυτος Νεοφύτου, ηθοποιός ; Μήδεια Χάννα, ηθοποιός
Ανδρέα Καπανδρέου "Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα"- Παρουσίαση του βιβλίου: Μαρία Κούβαρου, Διδάκτωρ Μουσικολογίας και συγγραφέας- Ανάγνωση αποσπασμάτων από τον συγγραφέα του βιβλίου
Διάρκεια εκδήλωσης 75΄

Η εκδήλωση στο Facebook: https://www.facebook.com/events/498795584043019/

Συνέντευξη στo ιστολόγιο Stavroula's Book Corner

Συνέντευξη στη Σταυρούλα Σωτηροπούλου
1.    Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.Το τελευταίο μου βιβλίο έχει τίτλο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα» και αποτελείται συνολικά από 16 ιστορίες. Η πρώτη ιστορία της συλλογής που χάρισε και τον τίτλο στο βιβλίο αναφέρεται στην περιπέτεια ενός συγγραφέα ο οποίος στην προσπάθειά του να γράψει ένα πετυχημένο μυθιστόρημα, μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία του, ταυτίζεται με τον λογοτεχνικό χαρακτήρα που ο ίδιος δημιούργησε και τελικά, αναμιγνύεται και ο ίδιος στην πλοκή της ιστορίας.Στη συλλογή αυτή μπορεί κάποιος να διαβάσει διηγήματα διαφόρων ειδών: φαντασίας, επιστημονικής φαντασία και εναλλακτικής ιστορίας αλλά και ιστορίες που δεν ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες αλλά στη γενική λογοτεχνία.Στον πρόλογο του βιβλίου η φιλόλογος – κριτικός Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή κάνει μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή στη λογοτεχνία του φανταστικού ενώ σχολιάζει και το ίδιο το βιβλίο.
2.    Ποια είναι η γνώμη σας για το φεστιβάλ που γίνεται σε Ελλάδα και Κύπρο "Όψεις του Φανταστικού";Ο θεσμός του φεστιβάλ λογοτεχνίας Όψεις του Φανταστικού είναι μια πολύ καλή προσπάθεια του εκδοτικού οίκου Συμπαντικές Διαδρομές να διαδώσει την λογοτεχνία του φανταστικού σε Ελλάδα και Κύπρο. Ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα σε νέους και παλαιότερους Έλληνες συγγραφείς να εκδώσουν τη δουλειά τους και να την παρουσιάσουν στο αναγνωστικό κοινό. Οι αναγνώστες από την πλευρά τους ενημερώνονται για τις νέες εκδόσεις και έρχονται σε άμεση επαφή με τους συγγραφείς και τα βιβλία τους.
3.    Ποια είναι η άποψη σας για τη θέση του είδους του φανταστικού στην Ελλάδα και την Κύπρο;Μπορεί η λογοτεχνία του φανταστικού συγκρινόμενη με άλλα λογοτεχνικά είδη, να μην είναι πολύ διαδεδομένη ανάμεσα στους ελληνόφωνους αναγνώστες, έχει όμως το δικό της φανατικό κοινό.Επίσης, είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως πολλοί  αναγνώστες διαβάζουν γνωστούς Έλληνες συγγραφείς χωρίς να συνειδητοποιούν ότι έργα τους τα οποία θαυμάζουν έχουν στοιχεία του φανταστικού. Τέτοια παραδείγματα από τους αρχαίους συγγραφείς είναι οι Όμηρος, Ησίοδος, Αριστοφάνης, Λουκιανός κ.α. και από τους νεότερους οι Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Κ.Π. Καβάφης, Μ. Καραγάτσης κ.α.
4.    Είστε ικανοποιημένος/η από την ανταπόκριση του κόσμου στο συγγραφικό σας έργο;Ναι, είμαι πολύ ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου και ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες που με τιμούν διαβάζοντας τα βιβλία μου και στηρίζουν το συγγραφικό μου έργο.
5.    Γράφοντας το βιβλίο σας ξέρετε τι επίλογος θα μπει, η αφήνετε την πλοκή να σας παρασύρει και να σας οδηγήσει μέχρι τον επίλογο;Συνήθως έχω στο μυαλό μου τον επίλογο της ιστορίας την οποία ξεκινώ να γράφω. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να με παρασύρει η πλοκή και στο τέλος να καταλήξω σε κάποιο άλλο τέλος. Μου έχει συμβεί και αυτό αρκετές φορές.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!


Πηγή: Stavroula's Book Corner (13 Οκτ. 2019)

Ο Wittgenstein και το Tractatus του Michael Morris

                                                                                Κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Αθήνα, από τις εκδόσεις Ίαμβος, η μετάφραση του βιβλίου Routledge Philosophy Guidebook to Wittgenstein and the Tractatus (έκταση έργου 472 σελίδες). Πρόκειται για ένα έργο του MichaelMorris, ο οποίος είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Sussex (UK). Τη μετάφραση του έργου στα ελληνικά έκανε ο Ανδρέας Α. ΓεωργαλλίδηςΑξίζει να σημειωθεί ότι ο Wittgenstein είναι ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος του 20ού αιώνα. Το Tractatus Logico-Philosophicusείναι το κατεξοχήν πολυδιαβασμένο έργο του παραμένοντας ένα από τα πιο αινιγματικά και αμφιλεγόμενα βιβλία φιλοσοφίας που έχουν γραφτεί. Με τις βαθιές του ιδέες για τη φύση της γλώσσας, της πραγματικότητας και της αναπαράστασης έχει εμπνεύσει όχι μόνο φιλοσόφους αλλά επίσης συγγραφείς και μουσικούς. Συγκεκριμένα το έργο Ο Wittgenstein και το Tractatus εξετάζει: τη ζωή του Wittgenstein και το υπόβαθρο του Tractatus, τις ιδέες και το κείμενο του Tractatusκαθώς τη σπουδαιότητα του έργου του Wittgenstein για τη φιλοσοφία σήμερα. Ο Peter Sullivan, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Stirling, γράφει: «Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο παρέχει μία ξεκάθαρη και άμεση ανάλυση που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Ταυτόχρονα, μεταδίδει μία αίσθηση του βάθους, της σημαντικότητας και του ενδιαφέροντος του κειμένου του Wittgenstein. Ο Morris διασαφηνίζει κάποια από τα πιο σημαντικά ζητήματα για την ερμηνεία του Tractatus, και ο χειρισμός του διακατέχεται από ένα βαθύ ενδιαφέρον για τη σκέψη του Wittgenstein που όχι μόνο θα εμπνεύσει τους φοιτητές να εμβαθύνουν περισσότερο αλλά θα προσελκύσει και τους έμπειρους αναγνώστες».                                                                                                                       

Εκδήλωση ΕΠΟΚ: Συνάντηση με το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία με τον Ανδρέα Καπανδρέου

ΠρόσκλησηΟ Ελληνικός Πνευματικός Όμιλος Κύπρου (ΕΠΟΚ), στο πλαίσιο της δράσης του Βιβλιοφιλία-Φιλαναγνωσία, σάς προσκαλεί στην πρώτη φιλαναγνωστική σύναντηση.Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί, με τη στήριξη του Δήμου Αγλαντζιάς, την Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου 2019, ώρα 5.00 μ.μ. στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Παλιάς Αγλαντζιάς (Κυριάκου Μάτση 4).
Πρόγραμμα
vΧαιρετισμός από τον Δήμαρχο Αγλαντζιάς κ. Χαράλαμπο ΠετρίδηvΧαιρετισμός από εκπρόσωπο της Κυπριακής ΒιβλιοθήκηςvΧαιρετισμός από εκπρόσωπο της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ)vΚαλωσόρισμα και χαιρετισμός από την Πρόεδρο του ΕΠΟΚ κ. Χρυσόθεμι ΧατζηπαναγήvΣυνάντηση με το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία: Ανδρέας Καπανδρέου, Βιβλιοθηκονόμος Πανεπιστημίου Κύπρου – ΣυγγραφέαςvΑνάγνωση αποσπασμάτων από λογοτεχνικά βιβλίαvΣυζήτηση
Διάρκεια εκδήλωσης 1.30΄

Σκιαμαχία: η ερωτική ιστορία Εκείνης και Εκείνου της Μαρίας Κούβαρου

Στο βιβλίο της με τίτλο «Σκιαμαχία» η Μαρία Κούβαρου καταθέτει σε ένα ερωτικό ψυχογράφημα, την ιστορία Εκείνης και Εκείνου οι οποίοι έζησαν ένα «σχεδόν» έρωτα, μια «σχεδόν» αγάπη που όμως κατέληξε σε έναν πραγματικό και οδυνηρό χωρισμό.
Διαπραγματεύεται την αιώνια μάχη μεταξύ του ζευγαριού, τη μάχη μεταξύ δύο σκιών (Σκιαμαχία), αφού για πολλούς η ερωτική σχέση (και ο γάμος) δεν είναι τίποτε άλλο από έναν πόλεμο για το ποιος θα επιβληθεί και ποιος θα επιβιώσει. Η συγγραφέας μας θυμίζει ότι στην ερωτική σχέση δεν υπάρχει ισοτιμία. Η σχέση μεταξύ δύο εραστών μοιάζει με την τραμπάλα. Πότε ό ένας είναι πάνω και πότε ο άλλος. Πολύ σπάνια μπορούν και οι δύο να είναι στο ίδιο ακριβώς ύψος και αν ακόμα και αυτό συμβεί θα είναι μόνο για κάποια δευτερόλεπτα. Για μια στιγμή μέχρι ο ένας να ανέβει ξανά πιο ψηλά επειδή ο άλλος έδωσε περισσότερα στη σχέση προκειμένου να τον ανεβάσει.    Δοσμένες με φιλοσοφική διάθεση οι παράμετροι της ιστορίας (η μοναξιά, η αυτονομία, οι ανθρώπινες αδυναμίες, η δυσκολία του να βρεις τις ισορροπίες μιας σχέσης, η ιδιοτελής αγάπη, το δικαίωμα της επιλογής, η προδοσία, ο χωρισμός) έχουν τελικά μεγαλύτερη βαρύτητα από την ίδια την πλοκή αυτής καθαυτής της ερωτικής ιστορίας. Οι απόψεις της αφηγήτριας μπερδεύονται με αυτές της πρωταγωνίστριας (Εκείνης) αφήνοντας συχνά την υπόνοια ότι  και η ίδια η Συγγραφέας ταυτίζεται με τις άλλες δύο.
Με κάποιες από τις καταστάσεις που περιγράφει η Κούβαρου στο βιβλίο της, σίγουρα θα ταυτιστεί και ο αναγνώστης. Κάποιες από αυτές θα του θυμίσουν δικές του εμπειρίες ενώ για κάποιες άλλες θα αναρωτηθεί, τι θα γινόταν αν ο ίδιος ο  δικός του σύντροφος αντιδρούσε/συμπεριφερόταν διαφορετικά.
Σε μερικά σημεία η συγγραφέας είναι «εκνευριστικά» αποκαλυπτική και εύστοχη:«Μέσα τους ξέρανε και οι δύο ότι κανείς δεν ήταν για τον άλλον αυτό που θέλανε να είναι. Το ήξεραν αλλά συνέχισαν να βρίσκουν ο ένας στον άλλον ένα υποκατάστατο. Και οι δύο φθάρηκαν στην πορεία, ταλαντευμένοι ανάμεσα στην καταστροφικότατα και την αυτοκαταστροφή, τη δύναμη και την αδυναμία, τον εθισμό στο μη αρκετό και στην απώθηση από το «σχεδόν»».
Γράφει για την αμφιβολία και την αναποφασιστικότητα να τερματίσεις μια σχέση:«…δεν μπορείς στα αλήθεια να αφήσεις κάποιον αν δεν ξέρεις αν τον αγαπάς. Γιατί αν αγαπάς κάποιον μένεις για να του προσφέρεις την αγάπη σου. Αν αυτό δεν δουλεύει, όμως η αγάπη παραμένει, τότε απλώς φεύγεις γιατί τον αγαπάς αρκετά ώστε να μην θέλεις να τον πληγώνεις με την παρουσία σου. Αν δεν ξέρεις, όμως, αν τον αγαπάς τι γίνεται; Αν τον αγαπάς σχεδόν; Αν τον αγαπάς κατά προσέγγιση; Αν αγαπάς μονάχα τον τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι; Αν αγαπάς την ιδέα της πιθανότητας να αγαπούσες; Αν αγαπάς την πιθανότητα να σε αγαπούσε εκείνος;»
Η συγγραφέας περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο την κοινή πορεία ενός ζευγαριού αλλά και την αυτονομία που χρειάζεται κάθε άτομο ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά δίπλα σε ένα άλλο…:«Λένε ότι ένας άνθρωπος πρέπει να είναι ολοκληρωμένος για να μπορεί να προχωρήσει σε μια υγιή επαφή με έναν άλλον άνθρωπο. Κανένας δεν μας προειδοποιεί όμως για τις περιπτώσεις όπου η ανεπάρκεια του ενός εμπλεκομένου μπορεί να ταράξει συθέμελα την πληρότητα του άλλου. Δεν μας λένε ότι από τις δύο περιπτώσεις είναι η ημιτελής που αποτελεί την κραταιή, και ότι στην προσπάθεια να βοηθήσουμε κάποιον να βρει την ολοκλήρωσή δίνουμε όλο και περισσότερο από τον εαυτό μας, χάνοντας μέρη από την ολοκλήρωσή μας, διαλύοντας αγώνες ετών, πολέμους με φαντάσματα και πάλες με δαίμονες»
 «Δεν μπορείς να ταξιδέψεις στα κύματα με κάποιον άλλον άνθρωπο έχοντας την ίδια ορμή. Απλούστατα γιατί και οι δύο βλέπετε με διαφορετικό βλέμμα την ακτή. Έτσι, πρέπει το ταξίδι να γίνεται με αυτονομία. Ακόμα και αν γίνεται με παρέα, το κάθε μέλος πρέπει να μπορεί να ταξιδέψει και μοναχό. Αλλιώς ο ένας κουβαλάει τον άλλον και το ταξίδι γίνεται βασανιστήριο. Και τι σημαίνει αυτονομία; Το να είσαι άνετος με τον εαυτό σου, να έχεις αυτοπεποίθηση παρά την επίγνωση των αδυναμιών σου, να είσαι ο εαυτός σου ακόμα και αν δίπλα σου έχεις κάποιον άλλον άνθρωπο, να μην ανατοποθετείσαι για να χωρέσεις στο καλούπι που σου έχει φτιάξει ανάλογα με τα δικά του μάτια»
Στις σχέσεις αλλά και στον χωρισμό δεν είναι όλα μαύρα αφού η Κούβαρου, με λυρική διάθεση δίνει και ένα τόνο αισιοδοξίας: «Η ομορφιά μπορεί να βρεθεί στα μέρη εκείνα όπου η κάθε απόχρωση της σκιάς μιλάει δυνατότερα από κάθε αντίο»
Παρόλο που η αφηγήτρια δηλώνει αναρμόδια να δώσει συμβουλές «αφού και η ίδια απέτυχε με τον δικό της «σχεδόν Εκείνο»», η ιστορία εξελίσσεται σε ένα δοκιμιακό οδηγό επιβίωσης σε μια σχέση (και ειδικά σε ένα χωρισμό) παρέχοντας τελικά κάποιες κατευθυντήριες γραμμές:«Έχουμε δικαίωμα επιλογής. Επιλέγουμε να μείνουμε ή να φύγουμε. Και, ναι, ίσως να μην έχουμε τη δύναμη να επιλέξουμε ποιον θα ερωτευτούμε, αλλά σίγουρα μπορούμε να επιλέξουμε να τον εγκαταλείψουμε αν αποδειχθεί ότι αυτός ό έρωτας δεν μας ταιριάζει……Αλήθεια, πότε πρέπει να αποχωρήσεις; Μέσα στην τωρινή ασφάλεια, μπορώ μονάχα να πω ότι είναι καλύτερα να αποχωρήσεις μόλις η πρόθεση για αποχώρηση πρωτοεμφανιστεί. Αν έρπεται η σκέψη στο μυαλό σου, τότε η σωστή γραμμή είναι σήμερα, απλούστατα γιατί η ζωή συμβαίνει τώρα και το αργότερα δεν είναι παρά μια παγίδα»
Η λύτρωσή και η πραγματική απελευθέρωση μετά από έναν χωρισμό, έρχεται σύμφωνα με τη συγγραφέα με το κάψιμο της γέφυρας που σε ενώνει με τον άλλο. Την φωτιά όμως την ανάβεις όταν είσαι πλέον σίγουρος, όταν είσαι καλά και όταν ξέρεις ότι δεν έχεις πλέον ανάγκη τον άλλο…(Αν και καμιά φορά, σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία, πρέπει να ανατινάξεις τη γέφυρα όχι όταν είσαι καλά, αλλά προκειμένου να γίνεις καλά)!
Κάποιοι θα συγκλονιστούν από τις αλήθειες της Κούβαρού, κάποιοι ίσως θυμώσουν ή αγχωθούν. Όλοι όμως θα παραδεχτούν ότι η συγγραφέας μας δίνει ένα πολύ καλογραμμένο βιωματικό* κείμενο που θα προβληματίσει στα θέματα των ερωτικών σχέσεων.
*Βιωματικό – αυτό το διευκρίνισα συζητώντας με την ίδια τη συγγραφέα – όχι από την άποψη του ότι βίωσε κατ’ ανάγκη ή ίδια όλες τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που καταγράφει. Κάποιές από αυτές τις είναι βγαλμένες μέσω της παρατήρησής της για την εξέλιξη των ερωτικών σχέσεων στο κοντινό της περιβάλλον.

Από το οπισθόφυλλοΑυτός είναι ο υπέρτατος τζόγος. Ο τζόγος του εγωισμού που δεν σε αφήνει να βγεις από το παιχνίδι. Εκείνη στοιχημάτιζε λίγο ακόμα, περιμένοντας ότι το ζάρι θα γυρίσει. «Δεν μπορώ να μείνω με το τίποτα όσο εκείνος έχει πια αρκετά και για τους δύο» μου είπε ένα βράδυ. Και έτσι πόνταρε σε Εκείνον λίγο ακόμα –και αυτό και μετά φεύγω–και μετά λίγο παραπάνω–αυτό είναι το τελευταίο στα σίγουρα– και λίγο ακόμα. Έπαιξε όσα είχε, έπαιξε τα ρέστα, έπαιξε τα δανεικά που είχε κρατήσει από το παρελθόν της και μετά, όταν έμεινε με το τίποτα, όταν έμεινε γυμνή και χρεοκοπημένη στο σταυροδρόμι, έκανε το πρώτο της βήμα προς μια καινούργια αρχή. Ναι. Σήμερα Εκείνη έφυγε. Δεν ήταν έκπληξη για μένα. Ίσα ίσα που το περίμενα.
*Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Λάρνακα, η Μαρία Κούβαρου είχε ανέκαθεν δύο μεγάλες αγάπες: τη μουσική και τη λογοτεχνία. Με τη μουσική ασχολήθηκε από μικρό παιδί, μπαινοβγαίνοντας σε Ωδεία και Πανεπιστήμια. Σπούδασε Μουσικολογία στην Κέρκυρα και αργότερα μετέβηκε στο Durham για να συνεχίσει τις σπουδές της στον τομέα της Αισθητικής της Μουσικής (popular music). Αφού πήρε το Μάστερ και το Διδακτορικό της επέστρεψε στην Κύπρο και πλέον είναι μέλος της αρχισυντακτικής ομάδας του Aegis rock and metal magazine στο οποίο και αρθρογραφεί. Ταυτόχρονα συνεχίζει τις δραστηριότητές της ως τραγουδοποιός, στιχουργός, και ερμηνεύτρια σε τραγούδι και πιάνο. Γράφει ακατάπαυστα από μικρό παιδί και το 2017 συνειδητοποίησε ότι ίσως έφτασε ο καιρός να βγάλει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της από το συρτάρι όπου και ασφυκτιούσαν… Από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές κυκλοφορούν επίσης οι δύο της ποιητικές συλλογές, «Η Γέννηση της Σκύλας» και «Ταξίδια Στασιμότητας».

Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου στο Ενημερωτικό Δελτίο Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Κύπρου

(Ενημερωτικό Δελτίο Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Κύπρου, τχ 10, Σεπ. 2019)
Νέο βιβλίο από τον συνάδελφο Ανδρέα Κ. Ανδρέου «Η παράξενη ιστορία του Ευρυπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα»
Κυκλοφορεί από τις Συμπαντικές Διαδρομές, το νέο βιβλίο του Ανδρέα Καπανδρέου με τίτλο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα».Πρόκειται για 16 αλλόκοτες  ιστορίες από αυτές που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας στα προηγούμενα βιβλία του.
Η Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή προλογίζει το βιβλίο σε ένα εμπεριστατωμένο κείμενο για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού και τη συγγραφική δουλειά του Ανδρέα Καπανδρέου.Στα διηγήματα του βιβλίου μπορείτε να διαβάσετε:
Πώς η ζωή ενός συγγραφέα μπερδεύεται στην ιστορία που γράφει.Τι συμβαίνει όταν ο χρόνος παγώνει για όλους τους άλλους, αλλά όχι για τον πρωταγωνιστή του διηγήματος.Ποια θα ήταν η σημερινή κατάσταση αν ξυπνούσε ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς και αν στον Τρωικό Πόλεμο επικρατούσαν οι Τρώες.Για τα πραγματικά μηνύματα του βασιλιά της Σαλαμίνας Ονήσιλου, που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.Για την απρόσμενη εμφάνιση ανθρωποειδών πλασμάτων που κατοικούν στα έγκατα της γης.Μια ιστορία που διαψεύδει την Παλαιά Διαθήκη αλλά και τις θεωρίες του Δαρβίνου.Τα αποτελέσματα των δοκιμών ενός επιστήμονα για ταξίδι στον χωροχρόνο.Για ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα με περίεργες παρενέργειες.Την βιογραφική ιστορία ενός παράξενου φίλου μου, ο οποίος ζητά ανταπόδοση για τη βοήθεια που μου πρόσφερε.Για μια θυσία αίματος που έσωσε τον κόσμο.Ποια θα ήταν η κατάσταση στη Γη, αν οι άνθρωποι δεν πέθαιναν ποτέ.Για τις τελευταίες στιγμές του μοναδικού επιζώντος στη Γη.Για τη ζωή και τον θάνατο δια εκτελέσεως ενός φανατικού πολεμιστή του Ισλαμικού Κράτους.Τον απόλυτο οδηγό καταπολέμησης των κουνουπιών.Ένα αφιέρωμα στα βιβλία που διώχτηκαν διαχρονικά. 

Joker, η κινηματογραφική ταινία prequel των ιστοριών του Batman

Τζόκερ (Joker) ονομάζεται το αμερικανικό ψυχολογικό θρίλερ που έγινε κινηματογραφική ταινία το 2019.Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται στο Γκόθαμ Σίτυ (Gotham City), τη φανταστική μεγαλούπόλη στην οποία έζησε και έδρασε ο Μπατμαν (Batman).Το έργο είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο κόμικς του 1988 με τίτλο “Batman: The Killing Joke”  το οποίο γράφτηκε από τον Άλαν Μουρ (Alan Moore) και εικονογραφήθηκε από τον Μπράιαν Μπόλαντ (Brian Bolland).

Η υπόθεση περιγράφει την ιστορία του Joker, ενός φιλόδοξού ψυχοπαθή κωμικού ο οποίος προσπαθεί να γίνει γνωστός και να κάνει καριέρα. Το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί ως η προϊστορία (prequel) των γνωστών ιστοριών κόμικς με τον Μπάτμαν.  
Στο Gotham City, ο ψυχικά διαταραγμένος και αποτυχημένος κωμικός Arthur Fleck περιφρονείται από την κοινωνία μέσα στην οποία ζει δυστυχισμένος. Μετά από συνεχείς κακοποιήσεις που δέχεται, ξεκινά μια σειρά από εγκλήματα τα οποία οι συμπολίτες του θεωρούν ως επαναστατική έκφραση και ξεσηκώνονται προσπαθώντας να τον μυηθούν.  Αυτή η αιματηρή πτωτική πορεία τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με το alter-εγώ του: τον "Τζόκερ".
Σκηνοθέτης του έργου είναι ο Τοντ Φίλιπς ο οποίος έγραψε και το σενάριο μαζί με τον Σκοτ Σίλβερ. Στο ρόλο του Τζόκερ πρωταγωνιστεί ο ηθοποιός Χοακίν Φίνιξ (Joaquin Phoenix). Πάιζουν επίσης οι ηθοποιοί Ρόμπερτ Ντε Νίρο (Robert De Niro) στο ρόλο του κωμικού παρουσιαστή Murray Franklin, η Zazie Beetz στο ρόλο της γυναίκας που ερωτεύεται ο Τζόκερ και η Frances Conroy στον ρόλο της μητέρας του.

Το τρέιλερ της ταινίας:

Η παρουσίαση που έκανε η Μαρία Ιωάννου-Φίλη στις Όψεις του Φανταστικού 2019 για το βιβλίο της «Αμμόχωστος της καρδιάς μου»

Καλησπέρα σας,Σας ευχαριστήσω όλους σας που με τιμάτε απόψε εδώ με την παρουσία σας. Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω ένα μεγάλο δάσκαλο που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας, το δάσκαλό μου Στέφανο Ζυμπουλάκη. Με τις συμβουλές του και την καθοδήγησή του με ώθησε στο δρόμο της ποίησης. Πίστεψε σε μένα. Δάσκαλε, σε ευχαριστώ – δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συνεχίζοντας, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιώργο Σωτήρχο, επικεφαλή του εκδοτικού οίκου ‘Συμπαντικές Διαδρομές’ που εμπιστεύτηκε τη δουλειά μου και προχώρησε στην έκδοση της πρώτης ποιητικής μου συλλογής. Θα ήταν παράλειψή μου να μην ευχαριστήσω τη φίλη μου Θέα Νικολάου για την εμπιστοσύνη της σε μένα, την αγάπη της, και τη διοργάνωση όλης της παρουσίασης.  Επίσης ευχαριστώ πολύ το φίλο και γείτονά μου κ. Λάζαρο Αντωνιάδη που από την πρώτη στιγμή στέκεται δίπλα μου και στηρίζει όλη την προσπάθειά μου καθώς και τον Δημήτρη Σαββουλή, Δημοτικό Σύμβουλο Αμμοχώστου για τη βοήθεια και τη στήριξη. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς τους φίλους μου που θα ήθελα να πω ένα-ένα τα ονόματά σας και ζητώ την κατανόηση σας αλλά φοβάμαι μην παραλείψω κάποιον, είστε τόσοι πολλοί και νοιώθω πραγματικά ευλογημένη. Σας ευχαριστώ που πιστέψατε σε μένα και μου δώσατε δύναμη να συνεχίσω να γράφω. Είστε οι δικοί μου άνθρωποι και μπορώ να πω και το λέω και το αισθάνομαι. Έχουμε γίνει όλοι μία οικογένεια. Βιώσαμε μαζί όλη την ομορφιά της πόλης μας, την ιστορία της, την ραγδαία ανάπτυξή της, όλες εκείνες τις μυρωδιές που μας μεθούσανε και έκαναν τη καρδιά μας να είμαστε ερωτευμένοι μόνο μαζί της. Ζήσαμε τον πόνο και τη φρίκη του πολέμου, τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, την προσφυγιά.
Τώρα μπορώ να συστηθώ: είμαι η Μαρία Ιωάννου Φίλη γεννημένη στην Αμμόχωστο με καταγωγή από την Κερύνεια. Δύο πόλεις αγαπημένες αλλά και οι 2 κατεχόμενες. Από την παιδική μου ηλικία μου άρεσε να γράφω οτιδήποτε. Στην εφηβεία έγραφα περισσότερο ποιήματα.Ο πόλεμος του ‘74 στην ηλικία των 16 χρόνων μου έγινε περισσότερο εσωτερική ανάγκη έκφρασης να γράφω για τον τόπο μου. Τέλος του ’74 και με πόνο ψυχής φύγαμε από το όμορφο νησί μας και εγκατασταθήκαμε στην άλλη πατρίδα την Ελλάδα μας - όπου εκεί συνέχισα την γυμνασιακή μου μόρφωση στο Γυμνάσιο Αγίου Ιερόθεου του Δήμου Περιστερίου. Στη συνέχεια προχώρησα σε ανώτερες σπουδές παίρνοντας πτυχίο τεχνολόγου μηχανικου. Διορίστηκα στη ΔΕΗ κατόπιν διαγωνισμού σε ανώτερη θέση. Παντρεύτηκα και απέκτησα 2 υπέροχες κόρες. Τώρα όμως έχω ακόμα μία τρίτη κόρη, την εγγονή μου Πηνελόπη στην οποία αφιερώνω την ποιητική μου συλλογή μιλώντας της καθημερινά για τον τόπο μας, και σε εσάς όλους τους Αμμοχωστιανούς.
Συνεχίζω να γράφω, δεν σταμάτησα ποτέ. Νοιώθω μέσα μου μία εσωτερική φωνή που την ακούω και μου οδηγεί το χέρι. Ανασύρω μέσα μου όλες τις αναμνήσεις του τόπου μου, ένα μπουκέτο από μυρωδιές λεμονανθών, γιασεμιών, βασιλικών, και δυόσμου. Ακούω τον ήχο των κυμμάτων της, αφήνω την αρμύρα να κολλάει και να μιλάει στο κορμί μου, περπατάω ξυπόλυτη στην χρυσή αμμουδιά της και τα βήματα μου καθώς γνωρίζουν το δρόμο φτάνουν εκει στα βράχια του Κωνστάντια και χάνομαι στο ηλιοβασίλεμα της εκεί όπου ήταν πάντα το μυαλό μου με τις ώρες και έφτιαχνε όνειρα νεανικά. Μετά έρχονται αυτές οι μνήμες που σκοτώνουν, πόλεμος, βομβαρδισμοί, προδοσία, προσφυγιά. Και η ψυχή μου να σεργιανάει κάθε βράδυ στις γειτονιές και να ψάχνει κάτι από την παλιά δόξα της αγαπημένης μας. Ένα θα σας πω: δεν γράφω απαισιόδοξα, αντίθετα το τέλος των ποιημάτων μου καταλήγει στην αισιοδοξία, την ελπίδα, και τη λύτρωση της Λεμονανθούσας μας. Πάντα η Αμμόχωστος θα είναι εκεί και θα μας καρτερεί, αρκεί και εμείς να μην την ξεχάσουμε ποτέ και να αγωνιζόμαστε ειρηνικά και ενωμένοι για αυτήν.
ΕΙΝΑΙ Δεν είναι που χορτάριασαν Και ερήμωσαν οι στράτες ειν’ οι αυλές που αδειασαν Και λειψαν οι διαβάτες Δεν ειναι γιατι σίγησαν τα σήμαντρα της πόλης ειν’ οι ψυχες που μίσεψαν κατω απο ξενους ουρανούς και θάψαν σε ξένες ατραπούς τις προσδοκίες, τους καημούς των εδικών, των φίλων τους και της ζωής τους όλης. Δεν ειν’ το κύμα το βουβό Καθε πρωι πριν φέξει Ειν’ ο στεναγμός του σβήνοντας Πανω στην άμμο τη χρυση Σαραντα χρονους και εξι. Δεν ειν’ στις στέρνες το νερο στα αυλακια των περιβολιων μια νυχτα για να τρεξει ειν’ γιατι δεν προσδοκά μαζί μας πως θα παίξει Δεν ειν’ του γιασεμιου τα αρωματα Και η μυρωδια του δυόσμου που αμύριστα απομείνανε μες στις αυλες του κοσμου Ειν’ τα ξένα χωματα Που έσβησαν τις προσμονες Και δεχτηκαν στις αγκαλιες των εδικών τα σώματα Δεν ειν’ το δάκρυ των παιδιών Στο δρόμο για το μισεμό Ειν’ οι συνθήκες των καιρών Που έκαναν πιο δύσβατο Το δρόμο για το γυρισμό. Στη ρότα των χελιδονιών Στην προσμονή των γυρισμών Και στο φευγιο των χρόνων Δεν είναι που δεν μπόρεσα σιμά να σας κρατήσω είναι που δεν το μπόρεσα για να σας φέρω πίσω Όμως σύντομα θα γίνει. Σας ευχαριστώ όλους.

Συνέντευξη στις Συμπαντικές Διαδρομές με αφορμή την έκδοση του βιβλίου "Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα"

- Καλημέρα σας. 
Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς; 
Πως νιώθετε κάθε φορά που τελειώνετε τη συγγραφή μια σελίδας του βιβλίου σας; Πιστεύεται ότι η συγγραφή καλύπτει κάποιες βαθύτερες ανάγκες σας και αν ναι ποιες είναι αυτές;
Καλημέρα και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεται για ακόμα μια φορά  να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες σας. Η συγγραφή αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Για μένα είναι τρόπος έκφρασης, ίσως και εκτόνωσης.  Με την ολοκλήρωση ενός λογοτεχνικού έργου, είτε  αυτό είναι διήγημα, είτε ποίημα ή μυθιστόρημα, η ικανοποίηση που νιώθω είναι μεγάλη, ειδικά όταν το αποτέλεσμα είναι αντάξιο των προσδοκιών μου. Οι βαθύτερες ανάγκες που καλύπτει η συγγραφή είναι αυτή της επικοινωνίας με τους αναγνώστες, αλλά και της ανάγκης του συγγραφέα να «ταξιδέψει» σε άλλους κόσμους και να ζήσει άλλες καταστάσεις που ο ίδιος δημιούργησε. -Για ποιο λόγο θα προτείνατε σε έναν άγνωστο, πιθανό αναγνώστη του βιβλίου σας, να το αγοράσει και να το διαβάσει;
Θα πρότεινα σε κάποιον άγνωστο να αγοράσει και να διαβάσει ένα βιβλίο που θα του τραβήξει την προσοχή (όχι απαραίτητα το δικό μου) επειδή θεωρώ ότι η αγοράζοντας ένα βιβλίο, αγοράζεις ένα εισιτήριο για ένα φανταστικό ταξίδι. Δεν είναι βέβαια, όλα τα βιβλία το ίδιο συναρπαστικά, όπως δεν είναι και όλα τα ταξίδια. Το δικό μου βιβλίο το έγραψα χρησιμοποιώντας τη φαντασία μου και τις τεχνικές εκείνες που με βάση τα δικά μου κριτήρια το κάνουν συναρπαστικό, απρόοπτο και ευανάγνωστο. Είναι με λίγα λόγια ένα βιβλίο το οποίο εγώ θα αγόραζα, θα διάβαζα και θα το απολάμβανα. Προτείνω λοιπόν σε όσους εμπιστεύονται το γράψιμο αλλά και τα αναγνωστικά μου γούστα να το αποκτήσουν και να το διαβάσουν.   
-Θέλω να διαλέξετε ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο σας, ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, να το παραθέσετε εδώ και μετά να το σχολιάσετε. Πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να μπορέσετε να αποκαλύψετε σε κάποιον αυτό που νιώθετε και πιστεύετε πραγματικά για αυτό το βιβλίο σας. [Απόσπασμα από το διήγημα «Όταν παγώνει ο χρόνος», από το βιβλίο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα»  (Συμπαντικές Διαδρομές, 2019)]:
Με τον καιρό, όχι απλά συνήθισα αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία, αλλά άρχισα κιόλας να την απολαμβάνω. Από τότε που κατάλαβα ότι είχα αυτή την ιδιαιτερότητα, προσπάθησα να την μετατρέψω σε πλεονέκτημα. Δεν έχω μιλήσει ποτέ και σε κανέναν ξανά γι’ αυτή μου την ικανότητα και σπάνια πλέον χαραμίζω την 25η ώρα της ημέρας μου για ύπνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της μοναχικής, ομολογουμένως, αλλά πολύ ενδιαφέρουσας ώρας, προσπάθησα να εξερευνήσω διάφορα πράγματα και καταστάσεις χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα τού να κινούμαι χωρίς να γίνομαι αντιληπτός από κανένα. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι χρησιμοποίησα αυτή την αλλόκοτη επιπλέον ώρα προς όφελός μου, αλλά και για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου.  Ναι, μπήκα στον πειρασμό να μπω σε ξένα σπίτια, για να τα εξερευνήσω και για να περιεργαστώ  προσωπικά αντικείμενα γνωστών μου αλλά και εντελώς αγνώστων. Βλέπετε, οι  συναγερμοί των σπιτιών και των καταστημάτων την 25η ώρα δεν κτυπούσαν, τα σκυλιά ποτέ δεν γαύγιζαν και δεν υπήρχε κίνδυνος να με δει κανένας.Ναι, μπήκα στον πειρασμό και έκλεψα χρήματα από εκείνον τον διεφθαρμένο πολιτικό, που ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι έπαιρνε μίζες, συνεχώς κατάφερνε να τη γλιτώνει. Εντάξει, παραδέχομαι, ότι έκλεψα και από άλλους... Προσπαθούσα όμως πάντα να παίρνω χρήματα από πολύ πλούσιους και από άτομα που είχαν καταχραστεί τη θέση τους, για να τα αποκτήσουν. Το έβλεπα σαν κάθαρση, σαν την τιμωρία που μόνο εγώ μπορούσα να τους επιβάλω!Το μάτι του τύπου που με παρενοχλούσε και με έδερνε στο σχολείο, εγώ το μελάνιασα. Έχει πλάκα να γρονθοκοπάς  με όλη σου τη δύναμη κάποιον πολύ πιο μεγαλόσωμο από εσένα και αυτός να μην αντιδρά καθόλου επειδή είναι «παγωμένος». Περισσότερη πλάκα βέβαια θα είχε αν μπορούσα να τον έβλεπα μετά το «ξεπάγωμα»,  όταν θα παρατηρούσε το πρησμένο μάτι του στον καθρέφτη και όταν θα προσπαθούσε να αντιληφθεί τι είχε συμβεί. Δεν μπορούσα όμως να ρισκάρω να βρεθώ εκεί όταν θα ξυπνούσε. Την ασφάλεια που μου παρείχε η 25η ώρα δεν μπορούσε να μου την προσφέρει καμιά άλλη από αυτές του συμβατικού εικοσιτετράωρου. Πάντα είχα τον νου μου μήπως εκείνη την επιπλέον ώρα, που τριγυρνούσα μονάχος στον κόσμο, δω ακόμα κάποιον που είχε την ίδια ικανότητα με μένα. Ποτέ όμως δεν συνάντησα οποιονδήποτε να κινείται. Ένα διάστημα μού είχε περάσει από το μυαλό να αποκαλύψω το μυστικό μου και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως αστυνομικός ντετέκτιβ ή ως μυστικός πράκτορας του κράτους. Απέκλεισα όμως αυτό το ενδεχόμενο, αφού σκέφτηκα πως σε όποιον το πρότεινα θα με έβγαζε τρελό. Ακόμα όμως και αν κατάφερνα να πείσω κάποιους, μάλλον θα προσπαθούσαν να  εκμεταλλευτούν εμένα και την ικανότητά μου. Άστε που μπορεί να βρισκόμουν κατηγορούμενος για τις ληστείες και τις διαρρήξεις που είχα κάνει. Θα έχανα, επίσης και το μεγάλο πλεονέκτημα που είχα απέναντι σε όλο τον κόσμο που δεν γνώριζε αυτή μου την ικανότητα. Το οικονομικό δεν με απασχολούσε πλέον, αφού μπορούσα πολύ εύκολα να βρω χρήματα όποια στιγμή ήθελα. Οποιοδήποτε θέμα μου κινούσε το ενδιαφέρον μπορούσα να το διερευνήσω με τη βοήθεια της αορατότητας που μου προσέφερε  η 25ηώρα. Με τον τρόπο αυτό μπορούσα να δω για παράδειγμα ποιος κοιμάται με ποια, τι μυστικά κρύβει κάθε σπίτι, κάθε υπολογιστής, κάθε τηλεφωνική συσκευή… Ανακάλυψα στοιχεία για πολιτικούς που χρηματίζονταν, για ευυπόληπτους μεγαλοεπιχειρηματίες που εκμεταλλεύονταν ανήλικα παιδιά,  για εταιρείες που κερδοσκοπούσαν αδιαφορώντας για το κακό που προκαλούσαν στην υγεία των ανθρώπων και στο περιβάλλον. Έμαθα απίστευτα πράγματα για γνωστούς και αγνώστους και πραγματικά αηδίασα με την υποκρισία και την ψευτιά που κυριαρχεί σε αυτόν τον κόσμο. Με τον καιρό πήρα το θέμα πιο σοβαρά και σαν ένας νέος Ρομπέν των Δασών προσπαθούσα να επιβάλω την τάξη και τον νόμο με τον δικό μου τρόπο.
Σχολιασμός του αποσπάσματος:Στο συγκεκριμένο διήγημα κατέθεσα και τελικά έζησα στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή της ιστορίας, μια φαντασίωση που είχα από μικρός. Να μπορώ να γίνομαι αόρατος και να κάνω ό,τι θέλω με αυτή μου την υπερφυσική ιδιότητα. Χάρισα λοιπόν στον ήρωα της ιστορίας μια επιπλέον ώρα κάθε εικοσιτετράωρο κατά την οποία μπορούσε να δράσει χωρίς να τον βλέπει κανείς. Τον άφησα να χρησιμοποιήσει την αορατότητά του όπως αυτός ήθελε ή όπως η πλοκή της ιστορίας πρόσταζε (ή μήπως όπως το δικό μου υποσυνείδητο φαντασιωνόταν;). Έτσι δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο φανταστικό διήγημα με τον πρωταγωνιστή να πρέπει να διαχειριστεί αυτή του την αλλόκοτη ιδιότητα, να εκμεταλλεύεται το πλεονέκτημα που αυτή του χάρισε αλλά και να υφίσταται τις συνέπειές της.


-Ο σκοπός μας σαν Εκδόσεις ήταν και είναι να φέρουμε τους συγγραφείς στο προσκήνιο και σίγουρα τους συγγραφείς δίπλα στους αναγνώστες, μέσα στην κοινωνία. Με τις Όψεις του Φανταστικού και τις ανθολογίες μας πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχουμε καταφέρει. Πως βλέπετε τη συμμετοχή σας στο Φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού 2019 στην Κύπρο και γενικά τις δραστηριότητες των Συμπαντικών Διαδρομών στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια; Πιστεύετε ότι τελικά θα καταφέρουμε να φέρουμε τους συγγραφείς και τη λογοτεχνία στο προσκήνιο;
Η προσπάθεια των Συμπαντικών Διαδρομών να προβάλουν τη λογοτεχνία αλλά και τους ίδιους τους συγγραφείς είναι αξιέπαινη και αξιοθαύμαστη. Μέσα από τα επιτυχημένα λογοτεχνικά φεστιβάλ, τις εκδόσεις και τις παρουσιάσεις βιβλίων μπροστά σε  πλήθος κόσμου στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου, οι Συμπαντικές Διαδρομές έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό τον στόχο τους. Είναι τιμή μου να συμμετέχω παρουσιάζοντας τα βιβλία μου σε αυτές τις εκδηλώσεις και ευχαριστώ για ακόμα μια φορά τον εκδοτικό οίκο Συμπαντικές Διαδρομές για την ευκαιρία μου μου δίνει να παρουσιάσω τα έργα μου μπροστά στο κοινό.

-Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα. Μιλήστε μας για τον εαυτό σας ώστε να γνωρίσουν οι φίλοι αναγνώστες τον άνθρωπο πίσω από τον συγγραφέα.
Παρόλο που δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου θα προσπαθήσω να το κάνω σεβόμενος την ερώτηση σας.Μεγάλωσα και ζω στη Λευκωσία και έχω ευτυχήσει να έχω δύο υπέροχες κόρες.  Εργάζομαι στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου και έχω σπουδές στη Βιβλιοθηκονομία, τις Επιστήμες Πληροφόρησης και τις Επιστήμες της Αγωγής. Από μουσική προτιμώ τη ροκ (ελληνική και ξένη) αλλά μου αρέσει και το έντεχνο και το ρεμπέτικο ρεπερτόριο. Διατροφικά θα μπορούσα να καταταχθώ στα παμφάγα. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, τόσο τα συμβατικά όσο και τα νοητικά. Έχω μέχρι τώρα εκδώσει πέντε βιβλία μου: τρεις συλλογές  διηγημάτων, μια ποιητική συλλογή και ένα μυθιστόρημα.
-Κυκλοφορείτε με ένα σημειωματάριο για να γράφετε ανά πάσα στιγμή;
Όχι! Λυπάμαι αν χαλώ την εικόνα που έχετε για τον συγγραφέα με το σημειωματάριο στην τσέπη ο οποίος κάθε τόσο σταματά αυτό που κάνει για να καταγράψει μια ιδέα ή μια έμπνευσή του. Φυσικά αντλώ ιδέες και μπορεί να εμπνευστώ από οτιδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή. Όταν συμβεί αυτό προσπαθώ να το καταγράψω στο μυαλό μου για να το μεταφέρω με την πρώτη ευκαιρία στον υπολογιστή μου.Μου έχει τύχει όμως να κρατήσω σημειώσεις για μια ιδέα, ακόμα και να καταγράψω ένα στιχάκι που εμπνεύστηκα, ώστε να μην το ξεχάσω, στο κινητό μου τηλέφωνο.
-Ποιες ώρες τις ημέρας γράφετε συνήθως και γιατί;
Δεν υπάρχουν για μένα συγκεκριμένες ώρες συγγραφής. Αυτό καθορίζεται από τον ελεύθερο μου χρόνο, τη διάθεσή μου αλλά και την έμπνευσή που θα έχω. Πιο αποδοτικές είναι ίσως οι πρωινές ώρες. Μου έχει τύχει όμως να ξυπνήσω στο μέσο της νύχτας για να καταγράψω μια σκέψη ή ένα όνειρό μου που πιθανόν να αποτελέσουν υλικό για ένα λογοτεχνικό κείμενο.
-Ένα πολύ αγαπημένο σας τραγούδι;Αν μου επιτρέπετε θα διαλέξω δύο, ένα ελληνικό και ένα αγγλικό:«Ό Άμλετ της Σελήνης» (στίχοι:Μάνος Ελευθερίου, μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος) και«Nothing Else Matters» (στίχοι, μουσική και ερμηνεία: James Hetfield, Metallica).

-Θα ήθελα να μας μιλήσετε με δικά σας λόγια για το βιβλίο σας. Σε τι αναφέρετε, τι σας παρακίνησε να το γράψετε;
Το καινούργιο μου βιβλίο με τίτλο «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα» είναι μια συλλογή 16 διηγημάτων. Κάποια από αυτά είναι καινούργια ενώ κάποια άλλα έχουν δημοσιευτεί στο παρελθόν σε ανθολογίες, περιοδικά και στο διαδίκτυο. Το διήγημα «Ισχύς Δια της Γνώσεως του Μέλλοντος» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα γερμανικά σε μια ανθολογία διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας.Το πρώτο διήγημα του βιβλίου που χάρισε και το όνομα στη συλλογή («Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου») αναφέρεται στην αιώνια προσπάθεια του συγγραφέα να αντλήσει έμπνευση για το έργο του. Στο συγκεκριμένο διήγημα ο συγγραφέας βρίσκει τελικά την έμπνευση, καταφέρνει να κτίσει τους χαρακτήρες των ηρώων του τόσο ζωντανά, ώστε τελικά να ταυτιστεί με έναν από αυτούς μπερδεύοντας την πραγματική του ζωή με την πλοκή της ιστορίας του. Το κίνητρο για την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν να μαζέψω τα διηγήματα που είχα σκόρπια δημοσιευμένα και να δημοσιεύσω τα καινούργια μου.Θα ήταν παράληψή μου να μην αναφέρω ότι το βιβλίο προλογίζει η φιλόλογος – κριτικός λογοτεχνίας Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή η οποία κάνει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στη λογοτεχνία του φανταστικού αλλά και στο δικό μου συγγραφικό έργο.
-Πιστεύετε ότι το φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού ήταν κάτι που έλειπε από την Κύπρο και ότι βοήθησε και βοηθάει στη προώθηση της λογοτεχνίας του φανταστικού; Τι να περιμένουν να ακούσουν οι φίλοι αναγνώστες με τη συμμετοχή σας στις Όψεις του Φανταστικού 2019 στην Κύπρο;
Πιστεύω ότι το φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού έχει πλέον καθιερωθεί και στην Κύπρο και σίγουρα βοηθά πολύ στην προώθηση της λογοτεχνίας του φανταστικού στο νησί. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ βοηθά γενικά την προώθηση της λογοτεχνίας αλλά και των συγγραφέων δίνοντας τους την ευκαιρία να κάνουν ανοίγματα και στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό.Στις Όψεις του Φανταστικού 2019 στην Κύπρο οι αναγνώστες θα μάθουν για τις νέες εκδόσεις θα δουν από κοντά καινούργια αλλά και παλαιότερα βιβλία των Συμπαντικών Διαδρομών και θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τους συγγραφείς και να συζητήσουν μαζί τους.
-Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε και στις Όψεις του Φανταστικού στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Αθήνα;
Έχω συμμετάσχει παλαιότερα σε Όψεις του Φανταστικού στην Αθήνα και η εμπειρία που αποκόμισα ήταν εκπληκτική. Είναι κάτι το οποίο θα ήθελα πολύ να ξαναζήσω σύντομα και ελπίζω να τα καταφέρω να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις, είτε της Αθήνας είτε της αγαπημένης μου Θεσσαλονίκη.

-Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Εγώ ευχαριστώ τις Συμπαντικές Διαδρομές για τη στήριξη όσο και τους αναγνώστες για τον χρόνο που αφιέρωσαν να διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του εκδτοτικού οίκου Συμαντικές Διαδρομές (Οκτ. 2019)