Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 58

Όταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου συνάντησε (μουσικά) τον Κύπριο ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη (+ βίντεο)

[image error] Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, με τη διαμεσολάβηση του μουσικού Λάρκου Λάρκου ανακάλυψε και τραγούδησε στίχους του Κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη (1849-1917).
Ο Λάρκος Λάρκου ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη έχει μελοποιήσει αρκετά από τα ποιήματά του [εδώ μπορείτε να ακούσετε μελοποιημένο και το ποίημα "Η Χιώτισσα εν Λεμεσῴ, κατά το 1821"].
Το  τραγούδι «Προς ζητήσαντά» το οποίο ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι  από την ποιητική συλλογή του Βασίλη Μιχαηλίδη «Η Ασθενής λύρα» του 1882. Προς ζητήσαντά Αυτ' η καρδιά που την κτυπάς και θες να την ακούσεις,αυτήν που βλέπεις και θαρρείς είν' όργανον της Μούσης,αχ! Πόσα, πόσα βάσανα την έχουνε δερμένη·πόσα φαρμάκια η τύχη της την έχει ποτισμένη.Αν ήξευρες τα μέσα της πώς έχουν καταντήσει,θα 'λεγες: «Είναι κρίμα πλια τέτοια καρδιά να ζήσει».Πέρασ' ο πρωτινός καιρός κι η πρωτινή καρδιά μου,όπου μεθούσ' από χαρά κι έψαλλα τ' άσματά μου.Βλέπεις πως είμαι ζωντανός κι εσύ θαρρείς για μέναπως νιώθω γλύκα της ζωής κι εγώ καθώς εσένα;Θαρρείς του κόσμου την χαρά πως νιώθει κι η ψυχή μου;Ο κόσμος είναι κόλαση και πίκρα η ζωή μου·ανάθεμα την τύχη μου· αχ! Τρις ανάθεμά την,που μ' έχει πάντα την καρδιά με βάσανα γεμάτην.[...] Μέσα σε τέτοια τρομερή και μαύρη δυστυχία, μέσα σε τέτοια κόλαση, σε τέτοια τυραννία[...] Αχ! Μη ζητείς ν' ακούσεις πλια της λύρας μου τους ήχους,δεν είμαι πλια για ποίηση, δεν είμαι πλια για στίχους.Εκείν' η πρώτη μου καρδιά που είχα τότ' εχάθη,οι πόνοι την εσκότωσαν, την έφαγαν τα πάθη.[...] Αυτό το μαύρο μέλλον μου είν' Άδης εμπροστά μου,τέτοια ζωή να ζήσω πλια δεν με βαστά η καρδιά μου.Κάλλια για με του μολυβιού μια σφαίρα να με θάψει,τ' αστροπελέκι τ' ουρανού να πέσει να με κάψει.Να γίνω στάκτη, να χαθώ, να μην υπάρχω πλέον,γιατ' εκουράσθηκα να ζω, βαρέθηκα να κλαίω.
Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο CD και βιβλίο: Λάρκος Λάρκου «Το πρώτο 'δώ βασίλειο είχαν θεοί το κτίσει» μελοποιημένη ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη Παραγωγή KONTESSA, 2011.
Στο cd τραγουδά μια πλειάδα αξιόλογων ερμηνευτών (αλφαβητικά): Πέτρος Γαϊτάνος, Κούλης Θεοδώρου, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ιλκέρ Καπτάνογλου, Γιάννης Κότσιρας, Λάρκος Λάρκου, Χριστιάνα Λάρκου, Βασίλης Λέκκας, πατήρ Νικόλαος Λυμπουρίδης, Μανώλης Μητσιάς, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Κυριακού Πελαγία, Χρήστος Σίκκης, Μιχάλης Ττερλικκάς, Μιχάλης Χατζημιχαήλ, Κώστας Χατζής, Βυζαντινή Χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός».

Αφήγηση: Άλκηστις Παυλίδου, Κώστας Χαραλαμπίδης, Χριστιάνα Χριστόφια.

Η ενορχήστρωση έγινε από τον συνθέτη. Κάποιοι ακόμα βασικοί συντελεστές της έκδοσης είναι:

Φιλολογική επιμέλεια βιβλίου: Κυριάκος Ι. Ιωάννου
Φιλολογική επιμέλεια ποιημάτων: Δρ. Λευτέρης Παπαλεοντίου, Κυριάκος Ι. Ιωάννου Φωτογραφία: Γιάννος Δημητρίου

Τα περιεχόμενα του cd, αναλυτικότερα, έχουν ως εξής:

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΓΛΩΣΣΑ (ΔΗΜΟΤΙΚΗ, ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ, ΜΕΙΚΤΗ)
1. Κόσμος γαϊδουρινός και Θεός ψεματινός (Κώστας Χατζής)
2. Η σταθερότης (Γιάννης Κότσιρας)
3. Τῃ μούσῃ μου (Χριστίνα Λάρκου)
4. Εκείνη (Πέτρος Γαϊτάνος)
5. Προς ζητήσαντά με στίχους (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
6. Ο αποχωρισμός (Χρήστος Θηβαίος)
7. Μακράν σου (Βασίλης Λέκκας)
8. Εις την Κύπρον (Χριστιάνα Λάρκου-Κούλης Θεοδώρου)
9. Τῃ Λευκωσίᾳ (Μανώλης Μητσιάς)
10. Τρόοδος (Λάρκος Λάρκου και βυζαντινή χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός)
11. Μία νυξ (Μιχάλης Ττερλικκάς)

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΙΔΙΩΜΑ
12. Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική (Κυριακού Πελαγία-Χρήστος Σίκκης)
13. Η ανεράδα (Αλκίνοος Ιωαννίδης)
14. Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσίᾳ (Κύπρου) (Κώστας Χαραλαμπίδης, Ιλκέρ Καπτάνογλου, βυζαντινή χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός», Μιχάλης Χατζημιχαήλ, Μιχάλης Ττερλικκάς)
15. Η Χιώτισσα εν Λεμεσῴ, κατά το 1821 (πατήρ Νικόλαος Λυμπουρίδης και βυζαντινή χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός», Άλκηστις Παυλίδου, Χριστίνα Χριστόφια)
16. Για την κηδεία του ποιητή (Αφήγηση: Κώστας Χαραλαμπίδης)
17. Αι διαιρέσεις και αι κοινωνίαι (Λάρκος Λάρκου, Μιχάλης Ττερλικκάς, Κούλης Θεοδώρου, Μιχάλης Χατζημιχαήλ, Άλκηστις Παυλίδου, Χριστιάνα Λάρκου, βυζαντινή χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός»)
18. Θεέ μου, τζαι να πέθανα το Σάββατον το βράδυ (Λάρκος Λάρκου, Μιχάλης Ττερλικκάς, Κούλης Θεοδώρου, Μιχάλης Χατζημιχαήλ, Άλκηστις Παυλίδου, Χριστιάνα Λάρκου, βυζαντινή χορωδία «Ρωμανός ο Μελωδός». Αφήγηση: Κώστας Χαραλαμπίδης)




Το  εξωφυλλο από την πρώτη ποιητική συλλογή του Βασιλη Μιχαηλίδη "Η ασθενής λύρα" (Εν Λεμησσώ, 1882).
Σε αυτή τη συλλογή περιλαμβάνεται και το ποίημα «Προς ζητήσαντά».

…Πάντων και αοράτων» ποιητική συλλογή του Άντρου Λυρίτσα

«…Πάντων και αοράτων» ονομάζεται η ποιητική συλλογή του Άντρου Λυρίτσα (Λευκωσία: Αφιερώσεις, 2019).
Ο τίτλος του βιβλίου, ο οποίος για κάποιους ίσως ακουστεί παράξενος, είναι εμπνευσμένος  από την άποψη με την οποία ο ίδιος ο συγγραφέας μας εισάγει στα γραφόμενά του: «Αν ο θεός είναι ποιητής των ορατών, ο ποιητής είναι θεός πάντων των αοράτων».
Το θέμα του «τι εστί ποίηση» και «ποιητής» φαίνεται να απασχολεί τον Λυρίτσα τόσο από το εξώφυλλο του βιβλίου στο οποίο έχει επιλέξει να βάλει τον πίνακα του Νίκου Εγγονόπουλου «Ο ποιητής και η μούσα του», όσο και από το ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη «Δεν είμαστε ποιητές» που παραθέτει στην αρχή του βιβλίου.
Εξάλλου και το πρώτο ποίημα της συλλογής που έχει τίτλο «Σταύρωση»  ξεκινά με τον στίχο «Θα κλειστώ στο μοναστήρι της ποίησης, πούναι κτισμένο στα μετέωρα των λέξεων…» ενώ το δεύτερο ποίημα έχει τίτλο «Η τρέλα της ποίησης». Αναφορές στην ποίηση γίνονται και σε άλλα ποιήματα της συλλογής όπως π.χ. στο ποίημα Εύα «Εμείς οι αμαρτωλοί, τις λέξεις βάζουμε για φύλλο συκής, της ποίησης ο θεός τη γύμνια μας μη δει...) και στο ποίημα «Στίχοι που δεν γράφτηκαν».Τα ποιήματα της συλλογής χαρακτηρίζονται από κοινωνική ευαισθησία αφού μέσα από αυτά θίγονται θέματα όπως η προσφυγιά ενώ ένας ψαγμένος αναγνώστης θα αναγνωρίσει και κάποιες πολιτικές τοποθετήσεις του συγγραφέα.

Στο δεύτερο μισό του βιβλίου ο Λυρίτσας παραθέτει ποιήματα αφιερωμένα σε γνωστά αλλά και άγνωστα πρόσωπα τα οποία φαίνεται να ενέπνευσαν τον ποιητή. Εξάλλου, στο δεύτερο μέρος μας εισάγει με τη ρήση του Α. Μητροφάνους «Πιστεύω πως πάντωτε οι μεγάλοι ποιητές βοηθούν ένα νέο ποιητή να βρει και να εκφράσει τον αληθινό εαυτό του».Συγκεκριμένα ο Λυρίτσας αφιερώνει ποιήματα στους συγγραφείς Γιώργο Σεφέρη, Ανδρέα Εμπειρίκο, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και Σάμουελ Μπέκετ, τον φιλόσοφο Ζήνωνα Κιτιέα, τους ψυχιάτρους Σίγκμουντ Φρόιντ και Καρλ Γκούσταβ Γιουγκ, τους ζωγράφους Λεονάρτο ντα Βίτσι και Βίνσεντ Βαν Γκογκ, καθώς και στους Μαρξιστές επαναστάτες Ροζα Λόξεμπουρκ και Φιντέλ Κάστρο. Αφιερώσεις ποιημάτων υπάρχουν επίσης στον Μιχαήλ Πέτρου ο οποίος σκοτώθηκε το 1958 από άντρες της ΕΟΚΑ, στον θεωρούμενο από την ΕΟΚΑ ως προδότη Μιχάλη Ασσιώτη, «στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες», στους πρόσφυγες της Συρίας, στη μάνα του κ.α.
Υποδοχή στον Άδη Στη μάνα μουΕκείΣτην αποβάθρα του ΆδηΘα μυρίσεις το αίμα που με βύζαξεςΚαι θα σιμώσεις μ’ ανοικτά τα χέρια«Δως μου το αίμα σου, γιε μουΞανά να σ’ αγκαλιάσω…»«Μα πουν’ το αίμα μάνα μου;Το ξόδεψα στη μάχη…»
Αναζητώ το βλέμμα σου μητέραΠου έβλεπε τη θάλασσα μέσα στους ουρανούς μουΠου έβλεπε στα μάτια μου βαρκούλες να γελάνεΠου έβλεπε στους κήπους μου ν’ ανθίζει η μοναξιά μου

Όταν οι Black Sabbath συνάντησαν τον Μάρκο Βαμβακάρη

Όταν ο Μάρκος Βαμβακάρης το 1930 έγραφε μια από τις μεγαλύτερες μουσικές του επιτυχίες, την Φραγκοσιριανή δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι εκτός από τον ρεμπέτικο ρυθμό που ο ίδιος της έδωσε, θα μπορούσε να ακουστεί και στον ρυθμό ενός ροκ κομματιού συνδυάζοντας τον μπαγλαμά και το μπουζούκι με την ηλεκτρική κιθάρα και τα ντραμς.
Το 2019 ο Αριστοτέλης Ρήγας, ο οποίος εξειδικεύεται στη μουσική κωμωδία και το stand-up comedy, τόλμησε σε συνεργασία με τους G Spot Experiment και  τη Χρύσα Κασταρίνη να βάλει τους στίχους της Φραγκοσυριανής σε μουσική των Black Sabbath και πιο συγκεκριμένα στη μουσική του γνωστού τραγουδιού τους Paranoid. Για την ιστορία, το Paranoid κυκλοφόρησε το 1970, 40 χρόνια μετά την Φραγκοσυριανή.
Μπορεί το εγχείρημά να ξεκίνησε σαν πλάκα και για τις χιουμοριστικές ανάγκες των παραστάσεών του Ρήγα, αλλά το αποτέλεσμα που βγήκε είναι εκπληκτικό!
Ακούστε το:
Αφού αναφερόμαστε όμως σε διασκευές της Φραγκοσυριανής, αξίζει να αναφερθούμε και σε αυτήν που έκαναν πολύ πετυχημένα και οι Locomondo το 2005  παίζοντάς τους στίχους του Βαμβακάρη σε ρυθμό ρέγκε:

Φραγκοσυριανή Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιάλες και μάγια μου 'χεις κάνειΦραγκοσυριανή γλυκιάλες και μάγια μου 'χεις κάνειΦραγκοσυριανή γλυκιάΘα 'ρθω να σε ανταμώσω
κάτω στην ακρογιαλιάΘα ήθελα να σε χορτάσειςόλο χάδια και φιλιάΘα ήθελα να σε χορτάσειςόλο χάδια και φιλιάΘα σε πάρω να γυρίσω
Φοίνικα, ΠαρακοπήΓαλησσά και Nτελαγκράτσιακαι ας μου 'ρθει συγκοπήΓαλησσά και Nτελαγκράτσιακαι ας μου 'ρθει συγκοπήΣτο Πατέλι, στο Nυχώρι
φίνα στην Αληθινήκαι στο Πισκοπιό ρομάντζαγλυκιά μου Φραγκοσυριανήκαι στο Πισκοπιό ρομάντζαγλυκιά μου Φραγκοσυριανηγιατί μ' αρεσεις πολύ Φραγκοσυριανή
σε γουστάρω πολύ Φραγκοσυριανήαπ' όταν σ' είχα πρότο δει Φραγκοσυριανήτότε στο 'χα πει Φραγκοσυριανήκάποιο στη Παρακοπή Φραγκοσυριανήγιατί μ' αρέσεις πολύ ΦραγκοσυριανήΦραγκοσυριανή, Φραγκοσυριανή

Ο Νίκος Καββαδίας μιλά για την Κύπρο (σε ένα σπάνιο τηλεοπτικό ντοκουμέντο του ΡΙΚ)

Σε ένα σπάνιο βίντεο το οποίο ψηφιοποίησε το ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου) παρουσιάζεται ο Νίκος Καββαδίας πάνω σε ένα επιβατικό πλοίο να δίνει συνέντευξη και να απαγγέλει.
Ο Έλληνας ποιητής Νίκος Καββαδίας (1910-1975) παραχωρεί συνέντευξη σε δημοσιογράφο του ΡΙΚ στο κατάστρωμα πλοίου. Η ημερομηνία (1η Ιαν. 1965) είναι ενδεικτική. Η πραγματική ημερομηνία είναι άγνωστη.
Στο σύντομο στιγμιότυπο διάρκειας τεσσάρων λεπτών ο Καββαδίας συνομιλεί με δημοσιογράφο του ΡΙΚ, αναφέρεται στους κύπριους φίλους του, στην ομορφιά των κυπρίων γυναικών καθώς και στην γνωριμία του με τους Κύπριους λογοτέχνες Γλαύκο Αλιθέρση (1897-1965) και Δημήτρη Λιπέρτη(1866-1937). Ο Καββαδίας μάλιστα απαγγέλει σε άπτεστη κυπριακή διάλεκτο στίχους ποίημα του Δημήτρη Λιπέρτη «Βούτημαν ήλιου»: «Άρκον πών να με παίρνουσιν οι τέσσερις τζι έμεναν Μες τζι ειν την ανακατωσιάν Έλα τζι εσού στην εκκλησιάν Μεν αντραπής κανέναν»«Τους ζωντανούς απώχουσιν μάσ'ην τζι' εν τους χωνεύκουν τους πεθαμένους συγχωρούν εν φούχτα χώμα τζι' εν μπορούν, κόρη να τους παιδεύκουν»
Στο τέλος της συνομιλίας ο Καββαδίας απαγγέλει το ποίημα του “Mal du depart” (από την ποιητική συλλογή Μαραμπού), αφιερώνοντάς το στην Κύπρο και στους φίλους του στο νησί:
Mal du departΘα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστήςτων μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς, τη Σιγκαπούρ, τ' Αλγέρι, και το Σφαξθ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ·οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,κι η μάννα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά:«Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει…»
Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθήκαι λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήση,κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστή,θα σημαδέψη, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήση.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώσε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύκαι μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

*Το βίντεο είναι από το αρχείο του ΡΙΚ και ψηφιοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Ψηφιακός Ηρόδοτος (ένα έργο διάσωσης και ανάδειξης ιστορικού αρχείου από την Κύπρο και το Αιγαίο).

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κύπρου και Join the Tale για τον Σχολικό Εκφοβισμό

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση που διοργάνωσε το Παιδικό Τμήμα της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου για τον Σχολικό Εκφοβισμό.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε από την παιδοψυχολόγο Μαρία Περδικογιάννη, σε μεγάλη οθόνη, η ηλεκτρονική ιστορία της Join the Tale «Ο Μελής ο Νταής». Τα παιδιά μετά από συζήτηση με την παιδοψυχολόγο αποφάσιζαν τη ροή της διαδραστικής ιστορίας και το σενάριο που ήθελαν να ακολουθηθεί.
Τα μέλη της ομάδας Join the Tale συνομίλησαν με παιδιά και γονείς και η παιδοψυχολόγος  έδωσε χρήσιμες συμβουλές κυρίως σε παιδιά που τόλμησαν μπροστά στο κοινό να εκμυστηρευτούν ότι και τα ίδια δέχτηκαν ή έγιναν μάρτυρες εκφοβισμού (bulling) στο σχολείο τους. Στο τέλος της παρουσίασης δόθηκαν πληροφορίες για την ιστορία και τον τρόπο που κάποιος μπορεί να την κατεβάσει εντελώς δωρεάν στο κινητό του τηλέφωνο ή σε tablet.
Η εφαρμογή και η πρώτη δωρεάν ιστοριούλα μπορεί εύκολα να κατεβεί από τον σύνδεσμο: http://onelink.to/jointhetale

Ο Φυσορρόος του Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ

Φυσορρόος ονομάζεται ο γητευτής που με βασκανίες προσπαθεί να εκδιώξει το κακό (από τα ρήματα φυσώ + ρέω).
Την παράξενη αυτή λέξη («Φυσορρόος») επέλεξε για τίτλο του βιβλίου του ο Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ. Ο Φυσορρόος συγκεκριμένα, εμφανίζεται στο διήγημα «Ως τρέχει ο ήλιος» ως ένας μονόφθαλμος γέρος πρόσφυγας που με τα μαγικά του προσπαθεί να σβήσει τα τουρκικά σημάδια από τον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο.
Πρόκειται για μια συλλογή επιλεγμένων διηγημάτων του συγγραφέα τα οποία εκπέμπουν νοσταλγία, ευαισθησία και τα οποία προασπισθούν να ενώσουν το παρόν με το παρελθόν κρατώντας ζωντανές τις μνήμες της παράδοσης, της ιστορίας και των κατεχόμενων εδαφών μας.Τα διηγήματα του βιβλίου χωρίζονται σε 3 θεματικές κατηγορίες: Α. Του σπαραγμού (εμπειρικά διηγήματα που αφορούν την προσφυγιά, τον πόλεμο του 1974 και την κατεχόμενη γη μας), Β. Της αθωότητας (διηγήματα με αναμνήσεις από την παιδική ηλικία του συγγραφέα) και Γ. Άλλα διηγήματα.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα διηγήματα:Του σπαραγμού: Η ζωή συνεχίζεται – Η κόρη του Δραγουμάνου – Το σταυρόλεξο – Το βένετο ξωπόρτι – Ως τρέχει ο ήλιος – Το λεωφορείο – Κομπολόι από κουκούτσια ελιάς – Ο θάλαμος – Επιστροφή στην ευτυχία – Η πόλη όλη – Η κιθάρα – Ένα άσπρο σκυλί – Θεομηνία στον κόκκινο βράχο.Της αθωότητας: Personal cinema – Το σγαρτιλάκι γύρισε – Η Αγία Ρόδη η ποιήτρια – Ξέρεις ποδήλατο; -- Η Ελβίρα – Τα πουλιά κλαίνε – Ο κρατήρας με τις εφτά λαβές – Ο γάμος δεν έγινε ποτέ – Ο Μαξ – Τέρας χωρίς κεφάλι – Η μαύρη μοτοσυκλέτα – Ο γητευτής των μυρμιγκιών.Άλλα διηγήματα: Ο άνθρωπος με το πιδκιαύλιν – Οι Τσερκέζοι – Ο πυθμένας των ονομάτων – Ο μάγος – Το χριστουγεννιάτικο δώρο – Ο Μπόρχες είναι εδώ! – Πέρα βρέχει! – Γράμμα από τη Νέα Υόρκη.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:Τα καλύτερα διηγήματα του συγγραφέα, από τα πιο συγκλονιστικά που έχουν γραφτεί για τη δεύτερη μεγάλη συμφορά που έπληξε τον ελληνισμό, δηλαδή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ένα αντιπολεμικό παραλήρημα ενός βαριά τραυματισμένου του ’74. Η μάνα του αγνοούμενου που χάνει τα λογικά της και «γυρίζει» στο χωριό της με έναν συγκλονιστικό τρόπο, και σε άλλο ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας, μέσα από τα κλειδιά ενός σταυρόλεξου. Ένας γέρο-γητευτής προσπαθεί με γητειές να σβήσει την τούρκικη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Ένα σπαρακτικό διήγημα για τις 37 ημέρες που πέρασε ο πατέρας του συγγραφέα στην κόλαση των βασανιστηρίων του Αττίλα. Η περιγραφή της Αμμοχώστου, της πόλης φάντασμα, μέσα από τα μάτια ενός παπαγάλου ο οποίος «ξεχάστηκε» εκεί, ενώ οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν για να σωθούν. Τέλος, άλλα διηγήματα της αθωότητας, τρυφερά, αληθινά, έξυπνα, ακόμα και μαθηματικά αποφορτίζουν εντελώς το κλίμα της πρώτης ενότητας.Φυσορρόος: λέξη συνθηματική, που λέγεται από γητευτή για εκδίωξη κάποιου κακού (από το φυσώ+ρέω).
Νικολάου - Χατζημιχαήλ, Νίκος. Φυσορρόος / Νίκος Νικολάου - Χατζημιχαήλ. - Αθήνα : Εκδόσεις Βακχικόν, 2019. - 188σ. · 21x14εκ.

Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου και η ομάδα «Join the Tale» διοργανώνουν εκδήλωση για τον σχολικό εκφοβισμό

Διαδραστική ιστορία για τον Σχολικό Εκφοβισμό
Σάββατο 18 Ιαν. 2020, ώρα: 10:30-12:00Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κύπρου «Στέλιος Ιωάννου», Παιδικό Τμήμα
Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου και η ομάδα του «Join the Tale» διοργανώνουν εκδήλωση για τον σχολικό εκφοβισμό.Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης η ψυχολόγος Μαρία Περδικογιάννη θα παρουσιάσει στα παιδιά την ηλεκτρονική, διαδραστική ιστορία «Ο Μελής ο Νταής». Η ιστορία απευθύνεται σε παιδιά 4-10 ετών και τους γονείς τους και αφορά τόσο τα παιδιά που δέχονται όσο και αυτά που ασκούν σχολικό εκφοβισμό (Bulling), αλλά και τα παιδιά που απλά γίνονται μάρτυρες ενός τέτοιου περιστατικού.Θα ακολουθήσει συζήτηση με τα παιδιά και τους γονείς.
Η ιστορία είναι διαθέσιμη μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής Join the Tale στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης θα δοθούν κατευθυντήριες γραμμές στους παρευρισκόμενους πως μπορούν να κατεβάσουν την εφαρμογή από το iTunes Store και Google Play, εντελώς δωρεάν, σε κινητά τηλέφωνα ή / και σε tablets.
*Απαιτείται κράτηση:
Φόρμα κράτησης (πατήστε εδώ...) (Σημείωση: Στο πεδίο "αριθμό ατόμων", προσθέστε και αριθμό παιδιών και ενηλίκων )

Η Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή για τη Φανταστική Λογοτεχνία και για το βιβλίο του Ανδρέα Καπανδρέου "Η παράξενη Ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλες ιστορίες"

Στο εισαγωγικό της σημείωμα στο βιβλίο "Η παράξενη Ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλες ιστορίες", η φιλόλογος - συγγραφέας - κριτικός λογοτεχνίας Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή αναφέρεται στη Φανταστική Λογοτεχνία αλλά και στο ίδιο το βιβλίο: 

Καπανδρέου, Ανδρέας. Η παράξενη Ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου και άλλα διηγήματα. Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019

Αυτούσιο το εισαγωγικό σημείωμα:


Η φαντασία στη δημιουργική έκφανση των πραγμάτων δεν είναι η αναίρεση ή και ακόμη η ευθύγραμμη προέκταση της πραγματικότητας, αλλά η οπτική της υπερβασιακής της διάστασης υπό την έννοια της ανατρεπτικής μεταστοιχείωσης και της μυθοπλαστικής της εκδοχής, που μπορεί να ενέχει την προοπτική μιας παρθενογένεσης. Δεν είναι τουτέστιν ο παραμορφωτικός καθρέφτης αλλοιωμένων ειδώλων και η διαθλαστική εκτροπή θέασης των φυσικών ή συμβατικών φαινομένων, παρά η ευρηματική επινόηση ενός άλλου σύμπαντος στον κόσμο της εικαστικής αναπαράστασης είτε εν προκειμένω της λογοτεχνικής φαντασιακής αποτύπωσης. Τόσο εντέχνως πειστικής μάλιστα που καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ υπαρκτού ή φυσιο-λογικού και φαινομενικά ανύπαρκτου ή παράλογου, νοουμένου ότι το υπερφυσικό όραμα και η μεταφυσική ενόραση δεν είναι απαραιτήτως η αφύσικη όψη μιας υλικής υπόστασης ούτε η φασματική ψευδαίσθηση μιας εμμονικής δοξασίας. Απεναντίας, η υπερφυσική ή και μεταφυσική αυτή προσληπτικότητα ενός ευφάνταστου αναπαραγωγικού νου και ενός μετα-ποιητικού ψυχισμού, που γειτνιάζει με τη σφαίρα της υπερρεαλιστικής έμπνευσης και αντανακλά εκλάμψεις του μαγικού ρεαλισμού, αποδεικνύεται ενίοτε άκρως προφητική αδιανόητων ανακαλύψεων και επιστημονικών προσέτι εφευρέσεων.
Ωστόσο, επί των ημερών μας το εν πολλοίς παραμελημένο αυτό είδος έχει αναβαθμιστεί στη συνείδηση των συγγραφέων και των αναγνωστών και κάτω από την έμπρακτη αποφθεγματική παρώθηση του Μάκη Πανώριου, κατά διασκευή της ρήσης του Ρήγα: «Όποιος ελεύθερα φαντάζεται, φαντάζεται καλά». Εκτός από τη συγγραφική του πολυβραβευμένη συνεισφορά στη διάδοση της εν λόγω λογοτεχνίας, η εξάτομη ανθολογία του Το Ελληνικό Φανταστικό Διήγημα περιέχει πλειάδα ελληνικών διηγημάτων της φανταστικής λογοτεχνίας από τα πρώτα μεταβυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα. Σε μια συγκριτολογική ωστόσο αποτίμηση η θεματική του σύγχρονου φανταστικού διηγήματος δεν εμπνέεται τόσο, όπως σε προηγούμενες εποχές, από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά το ενδιαφέρον της εστιάζεται κυρίως στις αρνητικές συνέπειες από τη θηριώδη κατάχρησή τους, στην οικολογική καταστροφή και στους απάνθρωπους ρυθμούς ζωής. Αντί των διαπλανητικών ταξιδιών προτιμά την εξερεύνηση στο εσωτερικό ανθρώπινο σύμπαν, φωτίζοντας τα υπαρξιακά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Έτσι, η αναζήτηση του παράδοξου και του εξωγενούς δεν συνδέεται πλέον με τους μακρινούς άγνωστους ορίζοντες μιας φαντασιακής περιπέτειας, αλλά αντικαθίσταται από τις αδιέξοδες διαδρομές στον ερμητικό λαβύρινθο και τις παρανοϊκές παλινδρομήσεις της μοναξιάς και του ατομικισμού, της τραγικής αλλοτρίωσης, καθώς και της απώλειας ταυτότητας μέσα στον απάνθρωπο, παράλογο και απρόσωπο κόσμο της σημερινής παγκοσμιοποίησης. Εξ ου, η παρωδία και η σάτιρα μετασχηματίζονται με αυτοσαρκασμό πικρών υπαινιγμών για την έλλειψη συνύπαρξης σε μιαν κοινωνία προσώπων και αληθινού  νοήματος ζωής. Στους καιρούς μας, επισημαίνει ο Πανώριος, «το κύριο χαρακτηριστικό της φανταστικής λογοτεχνίας είναι η μελαγχολία».
Τα ανησυχητικά, επομένως, αυτά βιώματα δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορες τις συγγραφικές προσλαμβάνουσες του Ανδρέα Καπανδρέου, ο οποίος έχει ασχοληθεί συστηματικά με διάφορα είδη της φαντασιακής λογοτεχνίας, ειδικότερα μέσα από μια μεταιχμιακή αμφίδρομη σχέση μέθεξης πραγματιστικών είτε ιστορικών συμβάντων και φανταστικών δρώμενων μυθιστορηματικής πλοκής, υποβλητικής περιγραφικής αφήγησης και σκηνικής ζωηρής αναπαράστασης. Του λόγου το αληθές επιμαρτυρούν τα βιβλία του, όπως προϊδεάζουν και οι σχετικοί τίτλοι των διηγημάτων του  Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα (2010), Ο γιος της μάγισσας: αλλόκοτες ιστορίες (2012), του μυθιστορήματός του Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα: η άγνωστη μαρτυρία του Ιωάννη Καρατζά (2016) και της ποιητικής του συλλογής Το τέλος της Χιονάτης (2017). Πιστός στο επιγραμματικό μανιφέστο της λογοτεχνίας του φανταστικού, που θέτει εκ παραλλήλου και η υπερλογοτεχνία της τεχνολογίας, «Πώς θα ήταν αν…», σκηνοθετεί τις ιστορίες του της παρούσας έκδοσης, και πάλι από τις «Συμπαντικές Διαδρομές»,  απαντώντας στο θεμελιώδες ερώτημα της αναμέτρησης του πεπερασμένου ανθρώπου με τον απέραντο άγνωστο κόσμο του ονειρικού υποσυνείδητου και της ευφάνταστης αντισυμβατικής διαφορετικότητας. Η μετουσίωση πτυχών του περιβάλλοντος χώρου και η παράταση ή το σταμάτημα στο αδιάσπαστο διηνεκές ενός κατακερματισμένου χρόνου, η αναδόμηση θραυσμάτων του θρυμματισμένου κόσμου και η μετάπλασή του με τους άυλους συνειρμούς ή τους φαντασιακούς αρμούς μιας άλλης ιδεατής πραγματικότητας συνιστούν τις αεικίνητες αναζητήσεις του συγγραφέως. Μέσα από μια λιτή ρέουσα γραφή, χωρίς λεκτικούς ακροβατισμούς ή ακατανόητα φραστικά σχήματα, στήνει το σκηνικό της διηγηματικής του πλοκής και της ανύποπτης ανέλιξής της, αναδεικνύοντας εξόχως ελκυστική την ενδιαφέρουσα ιστορία της αφήγησής του. Ξεκινώντας από καθημερινά στιγμιότυπα και άλλοτε έχοντας αφετηρία μυθικά δρώμενα ή ιστορικά γεγονότα, τα οδηγεί με τη μέθοδο του εναγώνιου μετεωρισμού (σασπένς) στη διαγραφή άλλων παράλληλων ή επάλληλων κύκλων είτε στον αιφνιδιασμό μιας αναπάντεχης έκβασης. Εννοείται ότι οι διαδραστικοί άξονες των χαρακτήρων και των αφηγηματικών συμφραζομένων εκπέμπουν με εύληπτη αμεσότητα μηνύματα μεταφορικών συμβολισμών και αλληγορικών προκλήσεων, πυροδοτώντας το έναυσμα διαχρονικών προβληματισμών και καίριων επισημάνσεων για το τι μέλλει γενέσθαι σε έναν αυριανό απρόβλεπτο κόσμο.
Συγκεκριμένα, στο πρώτο διήγημα «Η παράξενη ιστορία του Ευριπίδη Παπαδόπουλου», που δανείζει τον τίτλο στη διηγηματική συλλογή, η ονοματεπώνυμη σύσταση του κεντρικού προσώπου, που συστοιχεί με μια ρεαλιστική καθημερινότητα, θέτει εκ προοιμίου την απορία της παράξενης ιστορίας του. Στην αρχή επίσης της αφήγησης ο συγγραφέας μάς κλείνει υπαινικτικά το μάτι για το δύσκολο ζήτημα της διηγηματικής γραφής, που απαιτεί την έμπνευση μιας ενδιαφέρουσας πλοκής, της συνεκτικής της δομής και της εύστοχης διαχείρισης των χαρακτήρων. Συμπρωταγωνιστώντας με τους ήρωές του, τον Ευριπίδη και τη Μαίρη, σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που διανθίζεται με πνευματώδες χιούμορ, αποδεικνύεται οιονεί «συγγραφικός» αυτουργός του εγκλήματος που διαπράττει ο Ευριπίδης, ενοχοποιώντας τον για τη δολοφονία της γυναίκας του, ενώ εν τέλει συλλαμβάνεται ο ίδιος και εγκλείεται σε ψυχιατρικό θάλαμο. Εκεί όπου δίνει την τροπή της υπόθεσης, παρουσιάζοντας τον Ευριπίδη να αυτοτραυματίζεται μέχρι θανάτου. Ο συγγραφέας μέσα από την «αιματηρή» αυτή ιστορία, που ανακινεί το ζήτημα της συγγραφικής προβληματικής, προφανώς συμπάσχει με τον ήρωά του με την από κοινού διάπραξη του συζυγικού φόνου, αλλά και αποδίδοντάς του τα ελατήρια και τις συνέπειες της πράξης, αναδεικνύει με την αποπεράτωση της «παράξενης ιστορίας» την απεξάρτησή της από τον συγγραφέα στην αντικειμενικότητα της αυτοτέλειάς της. Το δεύτερο διήγημα, συνυφαίνοντας με το  εύρημα της ακινητοποίησης του χρόνου τη φαντασία και τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, πραγματεύεται το θέμα της διαφθοράς και της καταπάτησης κάθε έννοιας ηθικής από τα αδίστακτα πάθη των ανθρώπων στην αλληγορική τους διαχρονία.  Στα επόμενα τρία διηγήματα, που εμπνέονται αντιστοίχως από την ιστορία και τον θρύλο, ήτοι την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, τον Τρωικό πόλεμο και την αναμέτρηση του Ονήσιλου με τους Πέρσες αλλά και τα μηδίσαντα κυπριακά βασίλεια, οι ανατρεπτικές συγγραφικές παρεμβάσεις διαφοροποιούν και αντιστρέφουν τα γεγονότα, ανασυνθέτοντας σε φαντασιακό επίπεδο μιαν άλλη εκλογικευμένη καταγραφή τους. Οι χωματάνθρωποι ενός αριστοτεχνικού διηγήματος με Καφκικές προδιαγραφές, που ζώντας στα βάθη των αιώνων και της γης είναι οι ενταφιασμένοι υπηρέτες των νεκρών βασιλικών αρχόντων τους, που μετενσαρκώθηκαν σε ανθρωπόμορφα τέρατα, εξέρχονται από τις δαιδαλώδεις υπόγειες κατοικίες τους, για να απαγάγουν από την κατασκήνωση το δεκαεξάχρονο αγόρι, κατασπαράσσοντας και κανιβαλίζοντάς τον. Παραθέτω προλογικά ένα εντυπωσιακό δείγμα της μυθοπλαστικής επίνοιας, για να καταδειχθεί η αξιοποίηση κάποιου σχετικού ευρήματος της αρχαιολογικής σκαπάνης με τον συγγραφικό τρόπο του Καπανδρέου: «Οι αρχαιολόγοι που μελέτησαν τον χώρο έδειχναν και αυτοί εντυπωσιασμένοι. Μιλούσαν για ασύλητο βασιλικό τάφο τεράστιας ιστορικής αξίας. Ο σκελετός που βρέθηκε μέσα σε χρυσή πανοπλία πιθανολογήθηκε ότι ανήκε σε κάποιο βασιλιά-πολεμιστή της περιοχής. Με τη μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης υπολόγισαν την ηλικία των οστών στα 2500 χρόνια. Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι αρχαιολόγοι υποστήριξαν ότι ο βασιλιάς τάφηκε μαζί με τα κτερίσματα και τα  προσωπικά του αντικείμενα, αλλά και τους εν ζωή υπηρέτες του, οι οποίοι ενάντια σε κάθε λογική πιθανότητα επέζησαν και προσαρμοσμένοι στο νέο περιβάλλον κατάφεραν να αναπαραχθούν, δημιουργώντας τον δικό τους εντάφιο πολιτισμό!».
Αντικείμενο έμπνευσης άλλων διηγημάτων σε μια πρωτεϊκή μεταμόρφωση κομβικών υπαρξιακών σημείων, που διαδραματίζονται στον γήινο και υπεργήινο φαντασιακό χωροχρόνο, αποτελούν η εξερεύνηση του διαστήματος και το ταξίδι στον χωροχρόνο, που παραπέμπουν στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, οι παραισθήσεις μετά από σοβαρά τροχαία δυστυχήματα, τα υποθετικά διλήμματα του πρωτόπλαστου ανθρώπου σε αλληγορική συνάρτηση με την Π.Δ., η προφητεία των Μάγιας για το τέλος του κόσμου και η θυσία της Ιφιγένειας, η αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής λόγω της ιατρικής προόδου, της γήρανσης του πληθυσμού αλλά και μιας υποθετικής αιωνόβιας ζωής στο μέλλον,  η τύχη του τελευταίου επιζώντος με την εισβολή των μυθολογικών τιτάνων στη γη. Δεν παραλείπεται επί πλέον εξ αφορμής της πρόσφατης τρομοκρατίας ο τυφλός φανατισμός των πολεμιστών του Ισλαμικού Κράτους, όπως συνεκδοχικά σκιαγραφείται εδώ η ζωή και ο θάνατος ενός χαρακτηριστικού εκπροσώπου τους. Ο συγγραφέας μας αλλού υπηρετεί και την σατιρογραφία του φανταστικού. Με ευτράπελο πνεύμα η «Κουνουπομαχία», τίτλος που ανακαλεί με άλλους όρους στρατηγικής την Ψευδο-Ομηρική παρωδιακή «Βατραχομυομαχία», συνιστά «τον απόλυτο οδηγό καταπολέμησης των κουνουπιών», όπως συμβουλεύει το οπισθόφυλλο του βιβλίου, πλην όμως, τονίζεται, πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας κατά των ενοχλητικών και αφαιμακτικών αυτών εντόμων!
Ωστόσο, ο Ανδρέας Καπανδρέου, ως ex officio βιβλιοθηκονόμος, εκ συνειδήσεως φανατικός βιβλιόφιλος και εκ πεποιθήσεως κατά συνέπειαν προστάτης των βιβλίων, επιστεγάζει τη συλλογή διηγημάτων του με το αφήγημά του «Άσυλο κατατρεγμένων βιβλίων». Σε ένα διαφωτιστικό οιονεί μνημόσυνο κατηγοριοποιεί κατά θεματική ταξινομία του «απρεπούς» περιεχομένου τους τα «καταραμένα» βιβλία, που κατά καιρούς απαγορεύτηκαν, αναθεματίστηκαν ή στάληκαν στην πυρά από πολιτικές είτε εκκλησιαστικές αρχές. Το ακροτελεύτιο κείμενο εν τέλει, που δεν εμπίπτει στη σφαίρα του φανταστικού αλλά στην πραγματικότητα μιας επώδυνης αθλιότητας, αναπέμπει ύμνο δοξαστικό προς το βιβλίο. Γιατί χωρίς το βιβλίο πώς θα γράφονταν οι έντυπες ή και ηλεκτρονικές σελίδες, που αφηγούνται ιστορίες, όπως αυτές που μας δίδει ο αγαπητός Ανδρέας Καπανδρέου με την ευφάνταστη δημιουργική του γραφίδα;

Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή     

Οι Μπόραθ, ο Φώο Σπόετ και οι φανταστικοί κόσμοι του Γιάννη Καμπουρόπουλου

Ο Γιάννης Καμπουρόπουλος, ίσως είναι ο Έλληνας συγγραφέας που έχει φτιάξει τους πολυπλοκότερους κόσμους στην ελληνική λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας. Φανταστικούς κόσμους που δεν έχουν να ζηλέψουν από αντίστοιχους χολιγουντιανούς. Ο Καμπουρόπουλος, προκειμένου να κτίσει τους κόσμους του χρησιμοποίησε στέρεα αλλά και πολύ ελκυστικά δομικά υλικά όπως: πολιτική, λαογραφία, γλώσσες, νομικό πλαίσιο, διακυβέρνηση, στρατός, συσχετισμούς δυνάμεων, σχέσεις μεταξύ των Λαών, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών, μυστικά, κατασκοπεία, επιστήμες, sci-fi στοιχεία, μάχες, αδιανόητες εφευρέσεις κ.α.
Η ιστορία δράσης ξεκίνά με την κεντρική τριλογία βιβλίων όπου μας παρουσιάζεται ο κόσμος των Μπόραθ:Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Συνωμοσία, (Οσελότος, 2011)Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Συμμαχία (Οσελότος, 2011)Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Επιστροφή (Οσελότος, 2011)
και συνεχίζεται με το prequel της ιστορίας το οποίο αποτελείται από ακόμα μια τριλογία:Φώο Σπόετ: Η κληρονομιά των Μπόραθλοκ (Συμπαντικές Διαδρομές, 2018)Φώο Σπόετ: Η άνοδος των Μπόραθ (Συμπαντικές Διαδρομές, 2017)Φώο Σπόετ: Μπόραθ, το μυστικό όπλο (Συμπαντικές Διαδρομές, 2016)Σημείωση: δεύτερη τριλογία με τίτλο "Φώο Σπόετ" μπορεί να διαβαστεί και αυτόνομα.
Ας κάνουμε όμως μια χαρτογράφηση της ιστορίας και των βιβλίων η οποία θα βοηθήσει αυτούς που θέλουν να την διαβάσουν.Βάσει χρονολογικής έκβασης της ιστορίας των Μπόραθ (και όχι την έκδοση των βιβλίων του Γιάννη Καμπουρόπουλου) η ιστορία έχει ως εξής:
1.    Φώο Σπόετ: Μπόραθ, το μυστικό όπλο (Συμπαντικές Διαδρομές, 2016) Σε μια ταραγμένη εποχή, σε έναν κόσμο ανθρώπων εποίκων, στο Σύστημα Πλανητών της Γαίας, ο διαφατριακός πόλεμος που ξεσπά για την επίλυση του πολιτειακού, λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Καθώς έχει χρησιμοποιηθεί κάθε συμβατικό όπλο, χωρίς κανένα ορατό αποτέλεσμα, οι δυνάμεις της Κεντρικής Συμμαχίας εκπονούν ένα σχέδιο, την κατασκευή ενός μυστικού όπλου, που θα τους δώσει την πολυπόθητη νίκη. Αρχηγός του εγχειρήματος είναι ο κορυφαίος επιστήμων της επεμβατικής ευγονικής, ο ιδεολόγος Φώο Σπόετ. Το μέρος, ένα άκρως απόρρητο εργαστήριο βάσης, όπου δοκιμάζεται η ανθρώπινη αντοχή. Σε ένα ομιχλώδες πολιτικό τοπίο όπου κυριαρχούν οι έριδες της εξουσίας, σε μια ανθρώπινη κοινωνία που σπαράσσεται από άγριες μάχες και όπου η ισχύς των Πολεμάρχων επισκιάζει όσους πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την ειρήνη, το Νέο Όπλο αποκτά υπόσταση. Νέες εύθραυστες συνθήκες δημιουργούνται.  Ποια θα είναι η τύχη των πρωταγωνιστών μιας κοσμογονικής ιστορίας, που θα οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους στο απώτερο μέλλον τους; Αυτή είναι η εξιστόρηση των όσων λαμβάνουν χώρα στο Σύστημα, την εποχή των Δεύτερων Εποικισμών, την Εποχή των Μεγάλων Πολέμων, των Μεγάλων Ανακαλύψεων. Είναι οι παράλληλες ζωές ενός επιφανούς επιστήμονα, ενός λαού γεννημένου σε εργαστήρια, ενός ταγμένου και ισχυρού επαναστάτη, ενός πλανήτη που παλεύει με τη φύση του και μιας ομάδας ξεχωριστών ανθρώπων που παλεύουν για το πεπρωμένο τους.Είναι η εξιστόρηση των γεγονότων πριν την τριλογία «Μπόραθ, το Μυστικό Όπλο», η αρχή πριν την αρχή, η εξέλιξη πριν τη μεγάλη επαναφορά των όσων το Ανθρώπινο Γένος του Συστήματος προσπάθησε μάταια να κρύψει...
2.    Φώο Σπόετ: Η άνοδος των Μπόραθ (Συμπαντικές Διαδρομές, 2017)Εικοσιπέντε χρόνους µετά, τα ηφαίστεια και τα φυσικά φαινόµενα πλήττουν ανεπανόρθωτα τον Ουώλχαραµ, ο οποίος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, λόγω υπέρογκων χρεών. Οι Μπόραθ, που αποτελούν πλέον ανεξάρτητο λαό ο οποίος κατοικεί σε δύο πλανήτες, βοηθούν µε κάθε µέσο, αλλά οι λύσεις λιγοστεύουν. Ο Φώο Σπόετ, καθηγητής Πανεπιστηµίου πλέον, αναγκάζεται να φυγαδέψει ξανά τα Πρώιµα Υβρίδια, τα οποία διώκονται απο τον παλιό του βοηθό, Τόορ Μέελε, συνεργάτη των αποσχιστών του Ουώλχαραµ, αλλα και του τροµερού αρχισυνωµότη, Τορ Αλέξις, πρώην Αρχηγού της Αντικατασκοπείας του πλανήτη. Καθώς ο Φώο αγνοεί τις πραγµατικές διπλωµατικές εξελίξεις, ο παλιός αρωγός-συνωµότης Λόλετ Κρίσταν, τώρα αρχηγός της πιο λαοφιλούς αποσχιστικής φράξιας του Ουώλχαραµ, επανεµφανίζεται προειδοποιώντας τον και παρακολουθώντας κάθε του κίνηση. Όταν η παρουσία των Πρώιµων αποκαλύπτεται απο τους Μπόραθ, αιχµαλωτίζονται και στέλνονται στη φυλακή της Λέερ Τις, µαζί µε τον Φώο Σπόετ, ο οποίος επιδιώκει να µελετήσει ενδελεχώς τις δυνάµεις τους. Στο πολιτικό σκηνικό, η Σαµ Σεµ, παλιά αγωνίστρια και επίδοξη πολιτικός, κερδίζει τις εκλογές της Βόρειας Σέκτας των Μόµλεκτε. Έρχεται σε επαφή µε πολιτικούς και χαράζει µια επικίνδυνη, ωστόσο εξαιρετικά προοδευτική πολιτική άφεσης, σχετικά µε τους δοκιµαζόµενους Ουωλχαράµιους, αλλά και θέτει το ζήτηµα της επανένωσης µε τους οµοίους τους της Σέκτας του Νότου. Τελικά, η πολυπόθητη ένωση των δύο σεκτών ξανά σε µια Φατρία είναι γεγονός. Οι φαινοµενικά ουδέτεροι Μπόραθ χτυπιούνται απο προβοκάτορες, ενεργοποιώντας την σαφή τοποθέτησή τους στα πράγµατα και τους συσχετισµούς δυνάµεων. Θέλοντας να δηµιουργήσει δύο µέτωπα εναντίον των Γαίεων, ο Ανθύπατος πια, Τορ Αλέξις προστάζει τον ιδιόρρυθµο Τόορ Μέελε, να εξαπολύσει έναν στρατό απο Υβρίδια-καταστροφείς, τους Μπόργκιλ, οι οποίοι σταδιακά προκαλούν τεράστιες ζηµιές στις ισορροπίες. Πλέον, τα γρανάζια της πολιτικής στρέφονται απειλητικά εναντίον του υπο επιτήρηση Ουώλχαραµ και των υπο ένωση λαών των Μόµλεκτε, σκιαγραφώντας µια πιθανή αντιπαράθεση ακόµη και µε τα Υβρίδια Μπόραθ. Οι κοινωνικές οµάδες των Ουωλχαράµις –µε αρχηγό τον Κρίσταν- και των Ζέλεφερ, µάχονται η µια την άλλη. Παράλληλα, αρχίζει ο εποικισµός των δύο πλανητών που αργότερα θα ονοµαστούν Άλεβ και Εώθ. Δυστυχώς, οι ολέθριες εξελίξεις στη Γαία και τον Ουώλχαραµ, καθώς και τα λάθη πολιτικής εκτίµησης της κυβερνήτου Σαµ Σεµ, καταδικάζουν τους Μόµλεκτε στον αφανισµό. Πολεµική αναταραχή επικρατεί στο Σύστηµα, ενώ τα Υβρίδια αποδεικνύουν πλέον έµπρακτα την εδώ και καιρό πραγµατική, φυσική τους εξέλιξη: τη σαφή υπεροχή έναντι των Ανθρώπων και την ουσιαστική ρύθµιση των πολιτικών πραγµάτων απο εκείνους, υπο το φάσµα της υπερ-δύναµής τους.

3.    Φώο Σπόετ: Η κληρονομιά των Μπόραθλοκ (Συμπαντικές Διαδρομές, 2018) Οι Μεγάλοι Πόλεμοι έχουν τελειώσει πριν εικοσιπέντε χρόνους, ωστόσο η ειρήνη ακροβατεί και πάλι σε τεντωμένο σχοινί. Μέσα από επικίνδυνους πολιτικούς ελιγμούς και ένοπλες κοινωνικές αντιπαραθέσεις, οι ηγέτες των Ανθρώπων σταδιακά υποκύπτουν στην αδιαμφισβήτητη πολιτική και στρατιωτική ισχύ των υβριδίων Μπόραθ. Οι ανακατατάξεις είναι ραγδαίες, οι αποσχιστικές τάσεις κυριαρχούν, ενώ ξεπηδά η σκοτεινή απειλή των τρομακτικών Μπόργκιλ, του αντίπαλου δέους των Μπόραθ.Ανάμεσα σε αιματηρές προκλήσεις και έναν επικείμενο νέο πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες, ο Φώο Σπόετ ταλαντεύεται ανάμεσα στο θαυμασμό του για τα πανίσχυρα «παιδιά» του, την διασφάλιση κάποιων άλλων κατατρεγμένων «παιδιών» του, και το στοιχειωμένο παρελθόν που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Κι όμως, σε πείσμα των καιρών, σε μια κατάδειξη αδελφοσύνης των Ανθρώπων, νέες Φατρίες θα γεννηθούν μέσα από την περιπέτεια ενός φιλόδοξου προγράμματος εποικισμού σε μακρινούς πλανήτες.Ποια θα είναι η τύχη των πρωταγωνιστών μιας κοσμογονικής ιστορίας, που θα οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους στο απώτερο μέλλον τους;
4.    Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Συνωμοσία, (Οσελότος, 2011) Σύστημα Πλανητών της Γαίας, κάπου στο αχανές διάστημα. Οι Φατρίες των τριών πλανητών του Συστήματος προσπαθούν να ισορροπήσουν σε μια πολιτειακή και πολιτική κατάσταση, αρκετά εύθραυστη. Τα συμφέροντα παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην αποκατάσταση των αναμεταξύ σχέσεων των 7 Φατριών. Σαν αποτέλεσμα αυτού, ένα μεγαλεπήβολο έργο τίθεται σε εφαρμογή, με σκοπό να απορροφηθούν όλοι οι παράγοντες της ανάπτυξης του Συστήματος.Οι σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν την επαναφορά των παλαιών ταραγμένων εποχών, σχεδιάζουν την υφαρπαγή ενός μυστικού όπλου, σχεδόν ξεχασμένου, το οποίο θα τους δώσει εκείνη την υπεροχή που χρειάζονται, για να πραγματοποιήσουν τα καταχθόνια σχέδιά τους.Η κατάρρευση ετοιμάζεται και αναπόφευκτα, συμβαίνει. Θα μπορέσουν όμως όλοι εκείνοι που θα ξεφύγουν από το χάος του πραξικοπήματος, να φέρουν πίσω την ειρήνη; 
5.    Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Συμμαχία (Οσελότος, 2011)
Η επανάσταση των σφετεριστών της Εξουσίας είναι γεγονός, στον Πλανήτη Γαία. Οι Φατρίες υποτάσσονται η μια μετά την άλλη, κάτω απο την απειλή του αφανισμού τους.Δυο Φύλακες, δυο παιδιά-υβρίδια και μια ολόκληρη Φατρία κυνηγημένη θα καταφύγει στον πλανήτη οπου ζούν εξόριστοι οι απόγονοι των παλιών Μπόραθ. Απο εκεί θα πρέπει όλοι μαζί να ξεκινήσουν για να σώσουν τη Γαία, απο τους σφετεριστές δικτάτορες, αλλά και να αφανίσουν τα τρομερά υβρίδια-καταστροφείς.Στο μεταξύ, άλλα δυο σημαντικά πρόσωπα έρχονται να προστεθούν στον κατάλογο των συμμάχων. Οι ετοιμασίες, αλλά και οι έντονες αντιθέσεις ακολουθούν μια εύθραυστη πορεία. Και οι τελευταίοι πλανήτες που θα μπορούσαν να αντισταθούν, παραδίνονται στους δικτάτορες...
6.    Μπόραθ, το μυστικό όπλο: Επιστροφή (Οσελότος, 2011)Η αντεπίθεση των συμμάχων ξεκίνησε, όμως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για κανέναν απο τους εμπλεκόμενους. Καθώς οι καταστροφές και οι απώλειες σε α
νθρώπους αυξάνονται, οι σύμμαχοι προχωρούν με αποφασιστικότητα και με τη βοήθεια των Μπόραθ, αποκτούν ξανά τον έλεγχο της κατάστασης. Τα υβρίδια Μπόραθ και Μπόργκιλ συμπλέκονται θανάσιμα, ενώ οι άνθρωποι δίνουν κι εκείνοι αιματηρό αγώνα.
Η ειρήνη θα έρθει, κάτω απο εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Οι λαοί ξανασμίγουν, οι ζημιές αποκαθίστανται. Ταυτόχρονα όμως, η ροή των γεγονότων επιφυλλάσσει αλλαγές για πολλούς.
*Από τον συγγραφέα έχει ανακοινωθεί ότι θα ακολουθήσει μια νέα τριλογία η οποία ακόμα δεν έχει εκδοθεί, με το sequel της κεντρικής ιστορίας. Γενικός τίτλος της τριλογίας θα είναι «ΝΕΜΟΥΙΣ» από το όνομα ενός υπερ - υβριδίου:
Ι. : Εκατόν πενήντα χρόνους µετά την Επιστροφή, µε αφορµή δύο περιστατικά στο διάστηµα και στον Εώθ, έρχεται σταδιακά στην επιφάνεια µια επικίνδυνη απειλή για το Σύστηµα, αλλά και ένα περίπλοκο σχέδιο άµυνας. Το υπερ-υβρίδιο κενού αντιύλης µ ε την ανθρώπινη µορφή και το επιχειρησιακό όνοµα ΝΕΜΟΥΙΣ βρίσκεται σε ύπνωση, όσο το αντίπαλο δέος του, ο ΠΡΩΤΕΑΣ, αποφασίζει να ενώσει τους κόσµους του Συστήµατος Πλανητών της Γαίας και του Συστήµατος Πέελα, των παλιών αντιπάλων τους, κάτω απο τη σκέπη της επικυριαρχίας τους. Πέρα στα υπερόρια του διαστήµατος, µια πλοίαρχος αστροναυαρχίδας θα πάρει κρίσιµες αποφάσεις, ενώ στη Γαία και τον Μάραωθ Φλετ των Μπόραθ, το περίπλοκο σχέδιο άµυνας τίθεται σε εφαρµογή, κάτω απο πολιτικές αναταράξεις και επωφελείς συνεννοήσεις. Παρ’όλα αυτά, οι δύο λαοί έρχονται σε επαφή, ύστερα απο εκατοντάδες χρόνους αντιπαραθέσεων.   
ΙΙ. Η απόδραση του υβριδίου ΝΕΜΟΥΙΣ το φέρνει αντιµέτωπο µε τον δηµιουργό του, τον παλιό επιστήµονα και εµπνευστή του σχεδίου, Λέφε Τούλµεερ. Απο εκεί, ενεργό πια, φεύγει για να αντιµετωπίσει τον αντίπαλό της, ΠΡΩΤΕΑ. Παράλληλα, οι δύο λαοί συνάπτουν αµφίβολες εµπορικές συµφωνίες, στο παρασκήνιο όµως, οι µυηµένοι στο σχέδιο άµυνας φροντίζουν ώστε να εµποδιστεί η καταφανής στρατοκρατορία του Κλωνοστρατού των Πέελανς που ελέγχεται απο τον ΠΡΩΤΕΑ. Κι ενώ η µεγαλειώδης γιορτή ένωσης των δύο λαών έχει ξεκινήσει, ο ΠΡΩΤΕΑΣ εντοπίζεται και αποκαλύπτεται απο το ΝΕΜΟΥΙΣ, µε σκοπό την εξόντωσή του. Τα δύο υπερυβρίδια κενού αντιύλης έρχονται σε µια ειρηνική συνάντηση, µε αρκετά διφορούµενα στοιχεία. Απορρίπτοντας µια δελεαστική πρόταση, το ΝΕΜΟΥΙΣ αποσύρεται απο την αποστολή της, δίνοντας το έναυσµα για το ξέσπασµα της εκδικητικής µανίας του ΠΡΩΤΕΑ.  
ΙΙΙ. Ο πόλεµος έχει ξεσπάσει. Τρεις πλανήτες ισοπεδώνονται απο την ακατάβλητη ισχύ του πανίσχυρου και ογκώδους Κλωνοστρατού. Οι Μπόραθ εξαλείφονται. Παράλληλα, ένα σµάρι αστροναυαρχίδων των Γαίεων παλεύει να αµυνθεί, κατά τις επιταγές του Σχεδίου Τούλµεερ. Σε µια αποφασιστική καµπή, το ΝΕΜΟΥΙΣ επεµβαίνει υπέρ των αστροναυαρχίδων και οι αρµάδες των Κλώνων διαλύονται στο διάστηµα. Ύστερα απο µια πολυ-διαστασιακή µονοµαχία ασύλληπτων µεγεθών, το ΝΕΜΟΥΙΣ εξοντώνει τον ΠΡΩΤΕΑ και αποσύρεται οριστικά, αποκόβοντας κάθε επαφή µε τον δηµιουργό της, Λέφε Τούλµεερ. Ο λαός των Πέελανς, µόνος και απροστάτευτος, υποτάσσεται στις πενιχρές, αλλά κυρίαρχες ένοπλες δυνάµεις των Γαίεων και η ειρήνη αναπροσδιορίζεται. Νέοι άποικοι, οι απόκληροι επιζώντες δύο πλανητών, µετοικίζουν στην Πέελα, κάτω απο τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των ανθρώπων της. Και κάπου µακρυά στο αχανές διάστηµα, ένας λαός επιλέκτων δηµιουργείται, ολοκληρώνοντας το όραµα που ξεκίνησε πριν 1800 χρόνους, απο τον µεγάλο εφευρέτη Φώο Σπόετ. 
Με την ολοκλήρωση και τις νέας τριλογίας, ουσιαστικά θα έχουμε μια εννεαλογία της μυθολογίας των Μπόραθ.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ:  Θα µπορούσε ποτέ η ανθρώπινη φύση να αλλάξει; Θα µπορούσε ποτέ ένας τεχνητός οργανισµός να αισθάνεται όπως αισθάνεται ένας άνθρωπος; Ποιά είναι η δύναµη εκείνη που κάνει τα πλάσµατα της Φύσης τέλεια; Θα µπορούσε ποτέ να υπάρξει αληθινή τελειότητα;  Η αναζήτηση που ξεκίνησε µε την κεντρική τριλογία "Μπόραθ, το Μυστικό Όπλο", συνέχισε µε την προϊστορία της ως "Φώο Σπόετ", κλείνει µε τις οριστικές απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήµατα, µε την τριλογία συνέχειας "Νεµούις". Μια αναζήτηση που κοίταξε βαθιά στις αληθινές ανθρώπινες δυνάµεις και αδυναµίες, στην εξύψωση της επιστήµης, του ήθους και της αγάπης, αλλά και στο ερρεβώδες βάθος της µισαλλοδοξίας, του κακού και της καταστροφής, που χαρακτηρίζει κάθε νόµο που διέπει το Σύµπαν ετούτο.

* Ο Γιάννης Καμπουρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απο μικρό παιδί λάτρευε τις ιστορίες φαντασίας, την Ιστορία και τις περιπέτειες πραγματικών και φανταστικών ηρώων. Παράλληλα με την ενηλικίωσή του και την αγάπη και ενασχόλησή του με τη μουσική, το όνειρο να πλάσει μια μέρα έναν κόσμο δικό του, μεγάλωνε διαρκώς. Βρήκε λοιπόν την έμπνευση στον απέραντο κόσμο της επιστημονικής φαντασίας. 
Κατά τα άλλα, ζει στην Κηφισιά, εργάζεται, φτιάχνει μουσική, παίζει μουσική, υπήρξε εκδότης-παραγωγός ηχοβιβλίων, συγγράφει και παράλληλα επεξεργάζεται διαρκώς το πάντα επόμενο έργο του. 

Οι τρομακτικές ιστορίες μιας Ιρλανδικής Βιβλιοθήκης (Scary and Hairy tales from Marsh’s Library)

Η Βιβλιοθήκη του Marsh εδρεύει στο Δουβλίνο και είναι η αρχαιότερη δημόσια βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας (ιδρύθηκε το 1707).
Οι υπεύθυνοι της Βιβλιοθήκης, έχοντας πολλές ιστορίες να διηγηθούν κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης λειτουργίας της, επέλεξαν κάποιες από αυτές και τις εξέδωσαν σε ένα μικρό εικονογραφημένο βιβλιαράκι.
Μέσα από τις πολύ σύντομες αλλά ενδιαφέρουσες ιστοριούλες μαθαίνουμε για τα κλουβιά μέσα στα οποία έκλειναν τους αναγνώστες για να διαβάσουν, αλλά και:Για  τις σφαίρες που δέχτηκε η κεντρική πόρτα της Βιβλιοθήκης κατά την εξέγερση του 1916.
Για τα βιβλία που είναι δεμένα με δέρματα ζώων τα οποία είχαν προηγουμένως καθαριστεί με ανθρώπινα ούρα.
Για το φάντασμα του ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Narcissus Marsh ο οποίος, κάποιοι πιστεύουν, πως τριγυρίζει τα βράδια στο κτήριο ψάχνοντας μια χαμένη επιστολή.
Πως ο συγγραφέας του Αβραάμ "Μπραμ" Στόκερ (Bram Stoker) πριν γράψει το γνωστό του βιβλίο «Δράκουλας», επισκέφτηκε τη Βιβλιοθήκη κατά τα έτη 1866 και 1867 και διάβασε βιβλία για μάγισσες, φαντάσματα και αστρολογία.
Ότι κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1916, σφαίρες από Βρετανούς στρατιώτες πέρασαν μέσα από το παράθυρο της Βιβλιοθήκης και έπληξαν τόμους βιβλίων που βρίσκονταν στα ράφια.
Πως το 1863 κάποιος με το όνομα George Matthews καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση με καταναγκαστικά έργα επειδή έκλεψε βιβλία από τη Βιβλιοθήκη.
Για ένα βιβλίο του 1482 μέσα στο οποίο έχει συνθλιβεί μια αράχνη.
Ότι τα πτώματα του γνωστού συγγραφέα Jonathan Swift (έγραψε «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ») και της ερωμένης του Στέλλας, θάφτηκαν στον γειτονικό ναό του Αγίου Πατρικίου. Αντίγραφα των κρανίων τους δημιουργήθηκαν και αυτό του Jonathan το έχει η Εκκλησία, ενώ αυτό της Στέλλας, η Βιβλιοθήκη.
Ότι το έτος 1888 ανακαλύφθηκε μέσα σε ένα καλάθι, στη Βιβλιοθήκη, μια Αιγυπτιακή μούμια ηλικίας 3500 χρόνων, χωρίς κανένας να γνωρίζει πως βρέθηκε εκεί. Η μούμια δόθηκε στο Trinity Collage για μελέτη. Το κρανίο της μούμιας έχει όμως εξαφανιστεί. Τα παλιά χρόνια κάποιοι συνήθιζαν να λιώνουν τα κόκκαλα της μούμιας και να τα μετατρέπουν σε σκόνη για ιατρικούς λόγους…
Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι του John Rooney και τα κείμενα των  Julie Burke και Jason McElligott.