Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 51

Mrs. America (τηλεοπτική σειρά)

Το Mrs. America είναι μια ιστορική - πολιτική αμερικανική τηλεοπτική σειρά του 2020.

Η σειρά διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1970 στην Αμερική και περιγράφει λεπτομερώς γυναικεία τα πολιτικά κινήματα που έδρασαν υπέρ αλλά και εναντίον της νομοθετικής τροποποίησης για τα ίσα δικαιώματα μεταξύ ανδρών και γυναικών (EqualRights Amendment).

Πρωταγωνίστρια της σειράς είναι η συντηρητική ακτιβίστρια Phyllis Schlafly η οποία ηγείται μιας οργάνωσης που εναντιώνεται στην προσπάθεια του φεμινιστικού κινήματος για τροποποίηση των ίσων δικαιωμάτων υπέρ των γυναικών.

Η ιστορία μας δείχνει και την εκδοχή κάποιων γυναικών οι οποίες κολλημένες στον συντηρητισμό, τη θρησκεία και την πατριαρχική οικογένεια πολεμούσαν με μανία τα ίσα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό, αναπόφευκτα τις έφερε σε σύγκρουση με τις φεμινίστριες της εποχής σε έναν πολιτικοκοινωνικό αγώνα όπου και τα δύο μέρη προσπαθούσαν να πείσουν την Αμερικανική κοινωνία αλλά και να επηρεάσουν τους πολίτικους που θα ψήφιζαν την τροπολογία.

Η Heavy Metal μουσική στην Ελλάδα

Το “Metal From Hellas” είναι ένα φιλμ που γυρίστηκε  το 2011 από τους Νίκο Παπακώστα και Παναγιώτη Σιμόπουλο ως project κατά τη διάρκεια των σπουδών στην Τεχνολογία της Μουσικής και της Ακουστικής.

Το φιλμ αποτελείται από κομμάτια συνεντεύξεων Ελλήνων μουσικών και άλλων προσώπων όπως μουσικών παραγωγών, αρθρογράφων κ.α. που ασχολήθηκαν με την ελληνική Χέβι Μέταλ (Heavy Metal) μουσική.

*Στη φωτογραφία πάνω αριστερά είναι το εξώφυλλο δίσκου του 1989 στον οποίο συμμετέχουν ελληνικά συγκροτήματα που παίζουν μουσική Thrash, Hard Rock, Death Metal και Heavy Metal

Μέχρι να γίνεις ο Βασιλιάς των ηλιθίων: ένα ντοκιμαντέρ για την ελληνική punk σκηνή

«Μέχρι να γίνεις ο Βασιλιάς των ηλιθίων» είναι ο τίτλος ενός ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους του 2013 που εξερευνά τη διαδρομή της ελληνικής πάνκ (punk) σκηνής και ιδεολογίας, από την εμφάνισή της, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι τις μέρες μας.  

Το ντοκιμαντέρ που είναι παραγωγή του Σέργιου Βαφειάδη, του Μιχάλη Νταλανίκα και της ομάδας Omega Commons, αποτελείται ουσιαστικά από κομμάτια συνεντεύξεων των πρωταγωνιστών της ελληνικής πανκ σκηνής.

Σε αυτό εμφανίζονται μέλη των συγκροτημάτων Αντίδραση, Αδιέξοδο, Panx Romana, Stress, Deus Ex Machina, Ex Humans, Ναυτία, Ξεχασμένη Προφητεία κ.α.

Βουστροφηδόν: ποίηση από τον Πολύδωρο Παπαϊακώβου

Βουστροφηδόν ονομάζουμε τον τρόπο τρόπος γραφής με εναλλασσόμενη φορά.

Αυτό τον τίτλο επέλεξε και ο Πολύδωρος Παπαϊακώβου για το νέο του βιβλίο, αφού σε αυτό εμφανίζονται σε εναλλασσόμενη φορά ποίηση και πεζό κείμενο.

Μια ιστορία μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, μια ουτοπία που δεν αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο ώστε να αφήσει ελεύθερο τον αναγνώστη να ταξιδέψει όπου τον οδηγήσει η φαντασία του.

Ο ίδιος ο συγγραφέας, πάντως, μου εκμυστηρεύτηκε πως όταν έγραφε αυτό το βιβλίο  είχε στο μυαλό του την γενέτειρά του, την Αμμόχωστο. 

β’

Νύχτα που με αγάπησε, ίδια με γυναίκα που διάβασε τους στίχους μου στο πρώτο της τριαντάφυλλο.

μια αίσθηση πως σ’ είδα να περνάς

στους ίσκιους μιας αέναης πολιτείας

βιβλία που σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία

σαράντα στιγμές με γέρασαν

χωρίς να μεγαλώσω

 

Παπαϊακώβου, Πολύδωρος. Βουστροφηδόν. [Λεμεσός]: Νόστος, 2019.

Ο Δαρβίνος αποκαλύπτει γιατί κατέληξε από βαθιά θρησκευόμενος να δηλώνει αγνωστικιστής

Στη νεανική του ηλικία ο Άγγλος φυσιοδίφης και γεωλόγος Κάρολος Δαρβίνος (CharlesDarwin) σπούδασε θεολογία και προοριζόταν μάλιστα να γίνει κληρικός. Τον κέρδισε όμως τελικά η Γεωλογία εξ αιτίας της οποίας ταξίδεψε προς τη Νότιο Αμερική, ένα ταξίδι που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή.

Ξεκινώντας το ταξίδι του προς τα νησιά τη Νότιο Αμερική και τα νησιά Γκαλαπάκος  ο Δαρβίνος, επηρεασμένος και από τις θεολογικές του σπουδές, ήταν πεπεισμένος για  την ύπαρξη θεϊκού σχεδίου για τη δημιουργία της φύσης.

Ωστόσο μετά από αυτό του το ταξίδι με το πλοίο  Beagleκαι την έρευνα που διεξήγαγε, βρέθηκε αντιμέτωπος με τεκμήρια της «εξέλιξης διά της φυσικής επιλογής». Στο βιβλίο του «Η Καταγωγή των ειδών» που εκδόθηκε το 1859, υποστήριξε την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής ως την πρωταρχική επιστημονική εξήγηση για την ποικιλότητα στη φύση.Ήταν όμως απρόθυμος ακόμα να καταγράψει τα πράγματα όπως ακριβώς τα αντιλαμβανόταν σε σχέση με τη θεϊκή παρέμβαση. Έτσι αναφερόταν σε «δημιουργία» και όχι σε «εξέλιξη».

Στο βιβλίο του «Η καταγωγή του ανθρώπου» που κυκλοφόρησε το 1871 εξέτασε την ανθρώπινη εξέλιξη και τη σεξουαλική επιλογή. Σε αυτό έγινε σαφέστερος όσον αφορά την πεποίθησή του για τη θεϊκή παρέμβαση αλλά η θρησκοληψία της γυναίκας του Έμμα ήταν ακόμα ένας ανασταλτικός παράγοντας στο να εκφραστεί ξεκάθαρα.

Μόνο στην «Αυτοβιογραφία» του η οποία εκδόθηκε το 1887 από τον γιο του FrancisDarwin, μετά τον θάνατό του (1882), αλλά και σε μερικές επιστολές προς έμπιστους φίλους του παραδέχτηκε πως το έργο και οι εμπειρίες της ζωής του υπέσκαψαν τη θρησκευτική του πίστη.

Συγκεκριμένα στην Αυτοβιογραφία του, μεταξύ άλλων αναφέρει για το θέμα της ύπαρξης Θεού:

«… Στην εποχή μας, το πιο σύνηθες επιχείρημα για την ύπαρξη ενός νοήμονος Θεού προέρχεται από τη βαθιά εσωτερική πίστη και το συναισθήματα που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.

Το επιχείρημα αυτό θα ήταν έγκυρο αν όλοι οι άνθρωποι απ’ όλα τις φυλές είχαν την ίδια εσωτερική πίστη στην ύπαρξη ενός Θεού. Γνωρίζουμε όμως πως σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Για τον λόγο αυτό δεν μπορώ να θεωρήσω πως τέτοιου είδους εσωτερικές πεποιθήσεις και συναισθήματα αποτελούν έγκυρες αποδείξεις για το τι πραγματικά υπάρχει».

Όσον αφορά την «αθανασία» ο Δαρβίνος ταυτίζει την άποψη του με αυτή των περισσότερων φυσικών, ότι δηλαδή κάποια στιγμή, στο μακρινό μέλλον, ο ήλιος μαζί με όλους τους πλανήτες θα παγώσει καθιστώντας τη ζωή στη Γη αδύνατη. Αποδίδει, δε την πίστη στην αθανασία  της ψυχής στην αδυναμία του ανθρώπου να αποδεχτεί πως κάποια στιγμή όλα θα τελειώσουν. «Η καταστροφή του κόσμου μας δεν θα φανεί τόσο φρικτή σε εκείνους που αποδέχονται πλήρως την αθανασία της ανθρώπινης ψυχής».

Για την «Πρώτη Αιτία» που δημιούργησε τον κόσμο αναφέρει πως όταν έγραφε την «Καταγωγή των ειδών» πίστευε πως είναι αδύνατον ο κόσμος να μην έχει δημιουργηθεί από ένα νοήμον ον και θεωρούσε τον εαυτό του θεϊστή. Η πεποίθησή του αυτή όμως, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, μειωνόταν συνεχώς όσο προχωρούσε την έρευνά του.

Παρ’όλ΄’αυτά, η αμφιβολία του για το αν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί το ανθρώπινο μυαλό (με τις περιορισμένες δυνατότητες που γνωρίζουμε ότι αυτό διαθέτει) τον ώθησε να καταλήγει στο συμπέρασμα: «Είναι αδύνατον να λύσουμε το μυστήριο της αρχής όλων των πραγμάτων, και πρέπει, αν μη τι άλλο, να είμαι ικανοποιημένος που παραμένω αγνωστικιστής».

 Από την περίληψη της ελληνικής έκδοσης

Όλοι έχουμε ακούσει για το Δαρβινισμό, ελάχιστοι όμως γνωρίζουμε για τον
άνθρωπο Δαρβίνο. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του, γραμμένη από τον ίδιο για τα παιδιά του. Χωρίς να προορίζεται να δει κάποτε το φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο μετριόφρονα, ο οποίος προτιμούσε τη συντροφικότητα και τις συμβουλές της οικογένειάς του και όχι εκείνες των επιφανών επιστημόνων που τον περιέβαλλαν. Αυτή η ήπια αυτοπροσωπογραφία μάς δίνει μια μοναδική δυνατότητα να γνωρίσουμε τις πεποιθήσεις και τις αρχές του ενάρετου αυτού ανθρώπου, του οποίου οι θεωρίες για την εξέλιξη συντάραξαν τα θεμέλια της παραδοσιακής θρησκείας.

Darwin, Charles (1809-1882). Αυτοβιογραφία / Κάρολος Δαρβίνος; μετ. Κατερίνα Χαλμούκου. Αθήνα: Εκδόσεις Γκοβόστη, 2007. Τίτλος πρωτοτύπου: The Autobiography of Charles Darwin. Σημειώσεις: Mε δύο παραρτήματα που περιλαμβάνουν ένα κεφάλαιο με αναμνήσεις και ένα κείμενο με τις θρησκευτικές του αντιλήψεις, από το γιο του, sir Francis Darwin.

 Διαβάστε επίσης: Οι θεωρίες και τα βιβλία του Δαρβίνου που ανέτρεψαν την κυριαρχούσα επιστημονική γνώση και ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών

Το κοινωνικό δίλημμα [The Social Dilemma]: ντοκιμαντέρ της Netflix για την επιρροή των κοινωνικών δικτύων στις ζωές μας

The Social Dilemma [Το κοινωνικό δίλημμα] είναι ένα ντοκιμαντέρ της Netflix το οποίο είναι εμπλουτισμένο με δραματικά στοιχεία και ασχολείται με την επίδραση που έχει το ίντερνετ και τα κοινωνικά δίκτια στη ζωή μας.

Στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζεται η ραγδαία διάδοση των κοινωνικών δικτύων, η χειραγώγηση που γίνεται από αυτά και η ζημιά που προκαλείτε από τη επιρροή τους στην καθημερινότητα του ανθρώπου.

Εστιάζει στην εξάρτηση που προσπαθούν οι διάφορες εταιρίες να προκαλέσουν στους χρήστες με τελικό στόκο το οικονομικό κέρδος. Εξετάζει επίσης και τον τρόπο με τον οποίο το κοινό μπορεί να χειραγωγηθεί και να τύχει εκμετάλλευσης για πολιτικούς ή άλλους σκοπούς.

Οι εταιρείες αυτές έχουν αναπτύξει αλγόριθμους και μηχανισμούς πρόβλεψης και κατανόησης των ενδιαφερόντων, των ανησυχιών και των πεποιθήσεων των χρηστών τους με αποτέλεσμα να μπορούν πολύ εύκολα να τους χειραγωγήσουν και να τους «πουλήσουν» αυτό που οι ίδιες επιθυμούν σερβίροντάς τους ακόμα και τις πιο απίθανες θεωρίες συνομωσίας, ως πραγματικότητα.  Αυτό τελικά επηρεάζει την ελεύθερη βούληση των ατόμων αυτών αλλά και την ψυχική τους υγεία.

Ποίηση της Μόνας Σαββίδου Θεοδούλου για την Πανσέληνο και τον Πενταδάκτυλο

Η νέα ποιητική δουλειά της Μόνας Σαββίδου Θεοδούλου έχει τίτλο «Πανσέληνος» και πρωταγωνιστής σε αυτήν είναι ο Πενταδάκτυλος, και η «λυτρωτική φεγγοβολή» της κατεχόμενης οροσειράς της Κύπρου.

Στο πολυσέλιδο ποίημα Πανσέληνος κυριαρχεί η νοσταλγία για το κατεχόμενο βουνό αλλά και η αγάπη και ο θαυμασμός για αυτό και την ιστορία του.

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται επίσης το ποίημα «Luna Rossa» καθώς και κείμενο του χαράκτη Γιώργου Α. Κωνσταντίνου οι καλλιτεχνικές δημιουργίες του οποίου συνυπάρχουν με την ποίηση της Μόνας Σαββίδου Θεοδούλου.

Αποσπάσματα από το ποίημα «Πανσέληνος»:

Φεγγάρι, φύλαξε τα λόγια μου

Η σκιά, η σκουριά, η σήψη

τα λάθη, το πάθος

δοκιμάζουν την αντοχή μας

δοκιμάζουν

τα φτερά μας

 

[…]

Το βουνό

παλάμη ανοικτή

σε καλέι να στηριχτείς

σ’αυτήν

για το άλμα

που αναμένει

η ψυχή

 

Από την περιγραφή του βιβλίου

Ποίηση τῆς κατεχόμενης ἀκριτικῆς ὀροσειρᾶς τῆς Κύπρου που ἀπευθύνεται στό φῶς.

Ὁ τίτλος «Πανσέληνος» ὑπερίσχυσε τῆς ἀρχικῆς ἔμπνευσης καί σκέψης «Πανσέληνος ἀπό τόν Πενταδάκτυλο». Πρωταγωνιστής βεβαίως εἶναι τό βουνό.  Ἡ ποίηση τῆς κατεχόμενης ἀκριτικῆς ὀροσειρᾶς τῆς Κύπρου ἀπευθύνεται στό φῶς.  Στή λυτρωτική φεγγοβολή του.

Σαββίδου Θεοδούλου, Μόνα. Πανσέληνος: ποίηση / Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου ; Γιώργος Α. Κωνσταντίνου (εικ). Λεμεσός : Αρμίδα, 2020.

Η ιστορία του Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κύπρου (ΕΠΟΚ) με έτος ίδρυσης το 1947

Ο Ελληνικός Πνευματικός Όμιλος Κύπρου (Ε.Π.Ο.Κ.)  ιδρύθηκε το 1947 από ομάδα Ελλήνων Κυπρίων διανοουμένων και σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του καταστατικού του στοχεύει στην καλλιέργεια των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών.

Σκοποί του Ομίλου, σύμφωνα με το ιδρυτικό του καταστατικού είναι  η στενή επικοινωνία και πνευματική επαφή των μελών του, καθώς και η διεξαγωγή  συζητήσεων  και ερευνών   επί επιστημονικών και γενικότερων πνευματικών θεμάτων αναφερομένων πρωτίστως εις τα ελληνικά γράμματα και τέχνες καθ’ όλη  την συνεχή εξέλιξη   από την αρχαιότητα  μέχρι σήμερα, και επί σχετικών θεμάτων των άλλων πολιτισμένων χωρών, κυρίως των σχετιζομένων με την ανάπτυξη και καλλιέργεια του ελληνικού πολιτισμού.

Παράλληλα, απώτεροι σκοποί του Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κύπρου είναι  η όσον το δυνατόν ευρύτερη επίδραση  και ακτινοβολία του Ομίλου προς καλύτερη  κατανόηση  του ελληνικού πολιτισμού και η δι’ αυτού ανάπτυξη της πνευματικής ζωής της Κύπρου, καθώς και η σύσφιγξη  των πνευματικών  δεσμών της Κύπρου μετά της λοιπής Ελλάδος και η πνευματική επικοινωνία αυτής μετά των άλλων πολιτισμένων χωρών.

Πρώτος Πρόεδρος του Ομίλου υπήρξε ο ιδρυτής του, Κωνσταντίνος Σπυριδάκης, ο οποίος ήταν και ο πρώτος Υπουργός Παιδείας, με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Δεύτερος Πρόεδρος και μέχρι του θανάτου του, διετέλεσε ο δραστήριος Ελληνοκεντρικός λογοτέχνης Κύπρος Χρυσάνθης, τον οποίο διαδέχθηκε ο Κώστας Χατζηστεφάνου.  Ακολούθησεν η Μαρούλα Βιολάρη Ιακωβίδου και ο Κώστας Γιωργαλλίδης.  Παρούσα Πρόεδρος είναι η Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή.

Ο Ε.Π.Ο.Κ. εκδίδει από το τέλος του δευτέρου έτους της ιδρύσεώς του ετήσιο Δελτίο, το οποίο το 1960 μετονομάσθηκε σε  «Φιλολογική Κύπρο», συμμετέχει ενεργά με διάφορες εκδηλώσεις στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας  και για την όλη προσφορά του  το 1979 βραβεύθηκε  από την Ακαδημία Αθηνών.

Η «Φιλολογική Κύπρος» εστιάζεται σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από μικρές ή εκτενέστερες μελέτες και λογοτεχνικά κείμενα, που διανθίζονται με μαυρόασπρα σχέδια ή φωτογραφίες ζωγραφικών έργων Κυπρίων δημιουργών, ενίοτε δε συμπληρώνεται και από ειδικό προσάρτημα.

Ο Ε.Π.Ο.Κ.  επίσης έχει στο ενεργητικό του αξιόλογες  λογοτεχνικές  και φιλολογικές εκδόσεις.  Στόχος του είναι η εξακτίνωση του έργου του σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με τη συνεργασία ομοειδών και άλλων πολιτισμικών συνδέσμων.

Τρέχων Διοικητικό Συμβούλιο ΕΠΟΚ

Μαρούλα Βιολάρη Ιακωβίδου, Επίτιμη Πρόεδρος

Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή,   Πρόεδρος

Γιώργος Αρέστη,   Αντιπρόεδρος & Ταμίας

Λουκία Χατζημιχαήλ,   Γραμματέας

Νέαρχος Κληρίδης,   Μέλος

Ευγενία Πέτρου Ποιητού,   Μέλος

Χλόη Βερίτη,  Μέλος

Πολύδωρος Παπαϊακώβου,   Μέλος

Ανδρέας Καπανδρέου,  Μέλος

Περισσότερα: https://epokcy.blogspot.com/

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: η ταινία, το βιβλίο και τα τραγούδια της μεγάλης Ελληνίδας στιχουργού

Η στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε το 1893 στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας και πέθανε το 1972 στην Αθήνα.

Στην ταινία του 2019 με τον αλληγορικό τίτλο «Ευτυχία», η ιστορία ξεκινά  το 1922, με την Μικρασιατική Καταστροφή και την μετεγκατάσταση της Ευτυχίας μαζί με την μητέρα και τις κόρες της από το Αϊδίνιο στην Αθήνα. Στην Αθήνα την υποδέχεται ο άντρας της, Κώστας Νικολαΐδης, ένας πλούσιος άντρας με τον οποίο όμως δεν είναι ερωτευμένη.

Η Ευτυχία προσπαθεί να ξεφύγει από τον γάμο της και αρχίζει να ασχολείται με τις Τέχνες, αρχικά μέσω της υποκριτικής. Εκείνη την περίοδο αρχίζει να σημειώνει στίχους σε χαρτάκια. Συνάπτει ερωτικό δεσμό με τον ηθοποιό Νίκο Αλεξίου και τον ακολουθεί στους περιοδεύοντες θιάσους, αλλά χωρίζονται μετά από καυγά όταν ο μεθυσμένος Νίκος την βρίσκει να τζογάρει τον μισθό της στα χαρτιά. Γνωρίζει την Μαρίκα Κοτοπούλη, όμως αντιλαμβάνεται ότι αυτή η ζωή δεν της αρέσει και εγκαταλείπει την υποκριτική. Ο πρώτος άντρας δεν την αφήνει να πάρει διαζύγιο, οπότε και αναγκάζεται να φύγει μαζί με μόνο μία από τις κόρες της, γεγονός που της προκαλεί έντονη θλίψη. Θέλει να πάρει την μεγάλη κόρη, αλλά όταν εκείνη τρέχει να ξεφύγει, εκείνη γυρνάει και παίρνει την μικρή. Στο νέο της σπίτι υποδέχεται στην οικογένειά της τον Λουκά, ένα ομοφυλόφιλο νεαρό ο οποίος της έκανε τα χατίρια, όπως να της αγοράζει τσιγάρα.

 Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής.

Ηθοποιοί: Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Ντίνα Μιχαηλίδου, Θάνο Τοκάκη

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ξεκίνησε να γράφει στίχους το 1948 και να τα πουλά για ποσά από 200 έως 300 δραχμές, με σκοπό την επένδυσή τους στη χαρτοπαιξία. Συνήθως όταν  έγραφε τους στίχους, τους πουλούσε και αποποιούνταν τα πνευματικά της δικαιώματα.

Πάρα πολλά τραγούδια της έγιναν επιτυχίες. Στίχοι της υπάρχουν σε πολλές λαϊκές επιτυχίες:

Μερικά τραγούδια της είναι : «Ηλιοβασιλέματα», «Περασμένες μου αγάπες», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Γυάλινος κόσμος», «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», «Όνειρο απατηλό», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι», «Μου σπάσανε το μπαγλαμά», «Ανεμώνα», «Αργά, είναι πια αργά», «Λίγο-λίγο, θα με συνηθίσεις», «Πήρα απ' τη νιότη χρώματα», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Η διπρόσωπη», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Συρματοπλέγματα βαριά», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», «Τι έχει και κλαίει το παιδί», «Η Μαλάμω», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Του ντερβίση το πιοτό», «Τι να σου κάνει μια καρδιά».

Θεωρείται ότι έχει μερικές άγνωστες δημιουργίες, καθώς μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που έγραψε είναι καταχωρημένο στο όνομά της. Στην ταινία παρουσιάζεται να δίνει στον Βασίλη Τσιτσάνη μια πρώτη εκδοχή του πολύ γνωστού τραγουδιού «Τα καβουράκια».

 Η ίδια δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την αναγνώριση του έργου της και για την είσπραξη δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα, παρά την επιτυχία των τραγουδιών της, να πεθάνει φτωχή

Ακούστε 10 τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που έγιναν μεγάλες επιτυχίες

01. Δυο πόρτες έχει η ζωή ( Το τελευταίο βράδυ μου )- Στέλιος Καζαντζίδης (μουσική Στέλιος Καζαντζίδης) 00:00

02. Είμαι αϊτός χωρίς φτερά - Γρηγόρης Μπιθικώτσης (μουσική Μάνος Χατζιδάκης) 03:18

03. Μου σπάσανε τον μπαγλαμά - Πάνος Γαβαλάς (μουσική Απόστολος Καλδάρας) 07:07

04. Πετραδάκι - πετραδάκι - Μιχάλης Μενιδιάτης & Άννυ Λιαροπούλου (μουσική Απόστολος Καλδάρας) 10:16

05. Ρίχ΄ τε στο γυαλί φαρμάκι - Γιώτα Λύδια (μουσική Απόστολος Καλδάρας) 13:22

06. Αν μας σπάσουν το μπουζούκι ( Μας πήγανε πλημμέλημα )- Γιώργος Ζαμπέτας (μουσική Γιώργος Ζαμπέτας) 17:19

07. Συρματοπλέγματα βαριά - Γιώτα Λύδια & Μπάμπης Καζαντζόγλου (μουσική Μπάμπης Μπακάλης) 20:36

08. Η διπρόσωπη - Αντώνης Ρεπάνης (μουσική Αντώνης Ρεπάνης) 24:01

09. Απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά - Στέλιος Καζαντζίδης (μουσική Απόστολος Καλδάρας) 27:03

10. Ένας αητός γκρεμίστηκε - Στράτος Διονυσίου (μουσική Αντώνης Ρεπάνης) 30:04

Το 2003 κυκλοφόρησε βιβλίο για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, από την εγγονή της Ρέα Μανέλη

 Μανέλη, Ρέα. Η γιαγιά μου η Ευτυχία:  η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έτσι όπως την έζησε η εγγονή της, Ρέα Μανέλη. Αθήνα: Άγκυρα, 2003. [Το βιβλίο περιέχει: CD με 12 τραγούδια σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου].

Περίληψη βιβλίου

Η Ρέα Μανέλη με πατέρα τον δημοφιλή κωμικό Φραντζέσκο Μανέλη και μητέρα την ηθοποιό

Μαίρη Λαϊδου ακολούθησε και αυτή τον δρόμο που είχαν χαράξει οι γονείς της αλλά και η γιαγιά της. Όταν η Ρέα έφτασε στη σχολική ηλικία ο παππούς της Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, ο δεύτερος και αγαπημένος σύζυγος της Ευτυχίας, κάλεσε σε συμβούλιο τους γονείς της δίνοντάς τους τελεσίγραφο: "Η σταματάτε τις τουρνέ, το θέατρο και τα ξενύχτια για το παιδί, και μένει κοντά μας και μεγαλώνει σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του, κι εσείς συνεχίζετε τις τουρνέ και τη ζωή σας ή το παίρνετε μαζί σας και φεύγετε από το σπίτι... Μετά από λίγο διάστημα η Ρέα καταλήγει να μείνει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Η ίδια αφηγείται στο βιβλίο...

"Από το ΄51 και μετά, άρχισε κανονικά η "εξάρτησή" μου από την Ευτυχία. Όπου πήγαινε εκείνη, εγώ την ακολουθούσα σαν σκιά από πίσω. Πολλές φορές με έδειχνε κι έλεγε γελώντας: Αυτή που με ακολουθεί είναι η συνείδησή μου". Το είχε πάρει από τον "Πινόκιο" που με είχε πάει να δω, και της άρεσε τόσο. Βέβαια η αδυναμία που είχα γι΄αυτήν, δεν ήταν κάτι το καινούριο. Αν και τους αγαπούσα όλους, και απαιτητικά, αυτό που ένιωθα για τη γιαγιά μου, ήταν κάτι το ξεχωριστό".

Στο βιβλίο αποτυπώνεται, με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο, η πολυτάραχη ζωή και η δυνατή προσωπικότητα της μεγάλης μας στιχουργού έτσι όπως την έζησε η εγγονή της από τα παιδικά της χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι να ξεπηδά ολοζώντανα η προσωπικότητα αυτής της σπουδαίας δημιουργού καθώς και η τόσο ενδιαφέρουσα διαδρομή της.

 

"Ελευθερία του λόγου ή αυτοκαταδίκη στη σιωπή" [και το επιχείρημα του Νόαμ Τσόμσκι]. Άρθρο του Δημήτρη Πορτίδη

«Διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα έδινα και τη ζωή μου για να έχεις το δικαίωμα να το λες ελεύθερα.» Αυτή η περίφημη φράση αποδίδεται στον Βολταίρο. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν όντως ο Βολταίρος την εξέφρασε αλλά είμαι βέβαιος ότι για να εκφραστεί απαιτείται η ευφυΐα και φαντασία ενός Βολταίρου και, βεβαίως, η αυτοπεποίθηση μιας προσωπικότητας σαν τον Βολταίρο. Διακόσια περίπου χρόνια μετά τον Βολταίρο, τη δεκαετία του 1980 εξελίχθηκε στη Γαλλία η υπόθεση Faurisson.

Ο Robert Faurisson ήταν Γάλλος καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Είχε αρχίσει να γράφει διάφορα άρθρα με αποκορύφωμα το βιβλίο του Mémoireen défense (1980), στα οποία αρνούνταν το Ολοκαύτωμα.Ο ίδιος ο Faurisson κατηγορήθηκε ως αντισημίτης και νέο-Ναζί και υπέστη διάφορα ως αποτέλεσμα του περιεχομένου των βιβλίων και άρθρων του: εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, ξυλοκοπήθηκε, του επιβλήθηκε πρόστιμο και έτυχε χυδαίας κριτικής κυρίως από τη γαλλική διανόηση. Το θέμα μας όμως δεν είναι ο Faurisson και οι ιδέες του, αλλά η στάση του Νόαμ Τσόμσκι στην υπόθεση Faurisson. Ο Τσόμσκι, ως γνωστόν, είναι Αμερικανοεβραίος καθηγητής θεωρητικής Γλωσσολογίας στο MIT στη Βοστώνη και ένας από τους μεγαλύτερους διανοούμενους του 20ού αιώνα. Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές απόψεις του, δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει σθένος και συνέπεια στον λόγο του, αφού ήταν για δεκαετίες μία από τις λίγες φωνές στις ΗΠΑ που ασκούσε δριμεία και ανηλεή κριτική στην εξωτερική πολιτική της πατρίδας του και όχι μόνο.

Πηγή: Η Καθημερινή 28 Σεπ. 2020