Femke Dekker's Blog, page 6

Aan je verhaal ligt het niet…

We vinden je verhaal goed en we willen meer fantasy in ons fonds.

Dat was ongeveer de strekking van het gesprek dat ik een paar maanden geleden had met de uitgever en de redacteur, over mijn verhaal over de toverveer. De enthousiaste redacteur en de twijfelende uitgever.

Want er zat wel een ‘maar’ aan. Die ging erover hoe ze het boek zouden moeten verkopen, hoe ze het in de markt zouden zetten. En daar moest binnen de uitgeverij nog over gesproken worden. Dus of ik kon wachten tot april.

Ja hoor, dat kon ik wel.

April verstreek. Ik mailde de redacteur of ze al wat wist. Die stuurde mijn mail door naar de uitgever. Het werd mei. Ik ging bellen, want ik dacht: als ze zo twijfelen, dan liever niet. Al zou de uitgever nu ‘ja’ zeggen, dan zou het toch met twijfel zijn. En een twijfelende uitgever loopt niet hard voor je boek.

Het werd nee. Want het verhaal was goed, maar het genre toch lastig (lees nog even de eerste zin van dit blog), de boekwinkels terughoudend, mijn naam te onbekend.

Maar niet getreurd: ik ga gewoon verder. Ik zoek een uitgever die wel raad weet met fantasy en die snapt dat er bij 9-12-jarigen juist wel behoefte is aan spannende verhalen.

En nee, ik ga geen maanden meer wachten op een twijfelende uitgever. Dat beloof ik!

Hoe gaat het met je boek?

Vrienden, familie, kennissen, allemaal willen ze het weten: Hoe gaat het met je boek? Na mijn antwoord zijn ze een beetje stil. Met opgetrokken wenkbrauwen stil.

Ik weet namelijk niet hoe het met mijn boek gaat.

Ja, de reacties die ik krijg zijn heel positief, van enthousiaste lezers die niet kunnen wachten op het volgende deel. Maar ik weet niet hoe het verkocht wordt. Hoeveel Argadwyns er dagelijks over de toonbank gaan, is mij volslagen onbekend.

Hoe kan ik dat ook weten? Mijn boek is te koop in de webshop van de uitgever, in honderden boekwinkels en via de websites van die boekwinkels. Van wat daar allemaal verkocht en besteld wordt, heb ik niet het minste vermoeden.

Een schrijver weet pas in april van het jaar na publicatie van haar boek hoe het ervoor staat, of het een beetje goed verkocht is. Dat is het moment dat de royalty’s uitbetaald worden. Behalve als er tussentijds een herdruk komt, dan weet je dat de eerste druk uitverkocht is.

Vooralsnog moet ik het dus nog doen met de reacties van lezers, en straks de recensies. Als die positief zijn, zou je kunnen zeggen dat het goed gaat. Al hoeft dat nog helemaal niets te zeggen over de verkoop. Voor de rest is het afwachten. Nog bijna een jaar… (tenzij die herdruk er komt ;-)).

 

Met Argadwyn op Elfia

En dan… sta je met je boek op Elfia, het grootste fantasy-evenement van Nederland!

Samen met nog heel wat andere auteurs van Zilverspoor en Zilverbron stond ik afgelopen weekend in een grote kraam gevuld met boeken, honderden boeken. Om bezoekers te vertellen over Argadwyn en te signeren voor degenen die het boek kochten.

Maar ik mocht ook iedere dag een lezing over werelden creëren geven aan aspirant-schrijvers en ik werd maar liefst twee keer geïnterviewd – voor Bezeten Boeken en voor Young-adults.nl. Hou die websites dus in de gaten als je benieuwd bent naar de interviews

Echt superleuk allemaal, en dan heb ik het nog niet eens over de gezellige sfeer met de collega-auteurs en de bijzondere momenten. Zoals de verrassing toen een vroegere schoolvriendin, die ik jaren niet gezien had, opeens voor mijn neus stond om mijn boek te kopen. Of de man op leeftijd van wie ik dacht dat die voor een ander boek kwam, maar later terugkwam om mijn boek te kopen. Of de man die blind het boek kocht dat ik hem op zijn vraag aanraadde (en wiens vrouw Argadwyn kocht).

Ook keek ik mijn ogen uit naar alle fantastisch geklede mensen die voorbij kwamen. Sommigen leken rechtstreeks uit mijn boek te komen, met hun mooie jurken.

Ik heb echt een geweldig weekend gehad. Dat wil ik volgend jaar weer, maar dan met twee boeken!

“Dit gaat over mij”

Ze komen naar me toe, ze plaatsen berichten op mijn facebookpagina, ze zeggen dat ze zichzelf herkennen, dat ze het zo mooi vinden.

De eerste reacties op Argadwyn beginnen binnen te komen. Van pubermeisjes, van volwassen vrouwen, van mannen. Hun enthousiasme steekt me aan, hun complimenten maken me soms verlegen.

(Bijvoorbeeld als iemand zegt dat zij erachter is gekomen dat ze ook vaak droomwandelt.)

Ik vind het mooi. Mooi, en onverwacht, dat sommige lezers zich in bepaalde aspecten van het verhaal herkennen, dat ze zo opgaan in het verhaal, het niet weg kunnen leggen.

(Bijvoorbeeld als iemand in een reactie op Facebook simpelweg zegt: “I love this book.”)

Het maakt me blij. Want ook ik ben maar een mens, ook ik groei van complimenten. Al vind ik het zelf een mooi boek, het is bedoeld om anderen leesplezier te geven. Een aantal jaren heb ik hard gewerkt, geprobeerd een verhaal te schrijven dat je helemaal meetrekt naar een andere wereld, met een hoofdpersoon die je kunt begrijpen, met wie je kunt meevoelen. En als uiteindelijk blijkt dat dat gelukt is, dan is dat geweldig.

(Bijvoorbeeld als een collega die al heel erg veel boeken heeft geschreven zegt dat dit boek “Zeer de moeite waard is”.)

Al besef ik ook heel goed dat dit slechts een handvol eerste reacties is. De (professionele) recensies moeten nog komen, en er komen vast nog meer lezersreacties. Ongetwijfeld zal er een keer iemand zijn die er niets aan vindt. Smaken verschillen nu eenmaal, en dat is maar goed ook.

Voor nu geniet ik lekker van het enthousiasme van de eerste lezers. En ga ik verder schrijven aan deel 2, om dat minstens zo mooi en meeslepend te laten worden.

Benieuwd naar de reacties? Lees ze hier (even doorscrollen naar beneden).

En nu… is het aan de lezer

Argadwyn is er, de eerste exemplaren zijn verkocht. Het moment waar ik zo lang naartoe gewerkt heb, waarnaar ik zo had uitgekeken, is voorbij.

En nu… kan ik alleen maar afwachten wat er gebeurt. Zullen veel lezers het boek kopen en vooral: wat vinden ze ervan?

A: Vinden ze het niks en sterft Argadwyn een stille dood?

B: Vinden ze het wel aardig, gewoon een boek als alle andere boeken en leggen ze het naast zich neer?

C: Vinden ze het geweldig en vertellen ze dat aan al hun vrienden, op hun blogs, facebook, twitter en in boekenforums?

Ik hoop natuurlijk dat iedereen voor antwoord C gaat. De eerste reacties zijn in ieder geval positief. Een aantal fans hebben hun enthousiasme over het boek zelfs al gedeeld via de sociale media. Dat vind ik natuurlijk helemaal geweldig!

Want echt, als schrijver kun je er alleen maar van dromen dat lezers zo positief en aan zoveel mensen vertellen over jouw boek. Zodat nog meer mensen het boek gaan kopen en jij rustig verder kunt werken aan het volgende verhaal.

Daar is Argadwyn!

De heerlijkste manier van thuiskomen is als er een verrassing voor je klaarstaat. Als iemand een cadeautje voor je heeft, een taart heeft gebakken of een bos bloemen heeft neergezet.

Mijn verrassing stond een paar dagen geleden naast de voordeur. Ik kwam terug van een heel gezellig schrijverscafé, waar ik heerlijk had gewerkt aan het vervolg op Argadwyn. En daar stonden ze opgestapeld: de doosjes van het Centraal Boekhuis.

Snel mijn fiets weggezet, de doosjes naar binnen gedragen en opengerukt. Ja hoor, daar lagen ze!

Mooi hè?

 

Winnaars Argadwyn of: Hoe ziet mijn schrijfpakje eruit?

Wat een geweldige reacties kwamen er op de winactie voor Argadwyn, met de opdracht mijn schrijfpakje te beschrijven.

Creatief, fantasievol en origineel. Van makkelijk zittende jumpsuits (al dan niet met fantasierijke versieringen) tot gedetailleerd beschreven fantasy-kostuums.

Kiezen

Wie had nou echt het allerleukste pakje? Ik mocht maar drie boeken weggeven, maar er waren veel meer leuke beschrijvingen. We moesten dus kiezen, hoe moeilijk dat soms ook was, en vooral ook jammer. Want er zijn best leuke pakjes gesneuveld…

Winnaars

De drie die we uiteindelijk als winnaar gekozen hebben, zijn:

Jannie de Zeeuw

Sylvia Helmer

Annemarie van Kaam

Gefeliciteerd, dames!

Schrijfpakje

En dan wil je natuurlijk weten welke schrijfpakjes zij voor mij bedacht hadden. Dit zijn ze:

Jannie de Zeeuw:

Dat is iets bomigs, iets groen en bruinigs, iets mooi camouflage-achtigs, met wortelschoenen en takjes in je haar, zodat je onopgemerkt in het woud kan zitten schrijven, naast de elfen op de bankjes, tegenover die waanzinnige boomtroon die ongetwijfeld van de trollen is, en met het ruisen van drakenvleugels hoog boven de boomtoppen…

Annemarie van Kaam:

Jouw Schrijfpakje dat zou natuurlijk een aerodynamisch pak kunnen zijn waarmee je zo snel mogelijk kunt schrijven. Het heeft elektrische baleinen waarmee je armen automatisch in de goede schrijfrichting worden gebracht. Om de 15 minuten spannen de baleinen zich aan en verzorgen zo een ontspannende massage. Even dommel je weg voor een kleine powernap om vervolgens weer op scherp te staan.

In het pak zijn diverse koelelementen verwerkt.  Aan het eind van de ochtend, middag en avond worden deze tegen je lijf aan gedrukt. Het zorgt ervoor dat je spieren zich sneller herstellen na een schrijfsessie. Net als bij de olympische schaatsers kun je nu in plaats van je normale aantal schrijfmomenten je dag met een extra moment verlengen. Dit zorgt ervoor dat je boek dus sneller af is en wie weet zet je wel een echt olympisch record! Van mij krijg je natuurlijk nu al goud!

Op momenten dat er een zogenaamde writer’s block optreedt zet je de capuchon van het pak op. Een weldadige golf muziek komt je oren binnen om je hersens te resetten. Een oase van rust treedt toe als de muziek verstomt en er een heerlijke hoofdmassage wordt gegeven via de elektroden in de muts. Wanneer deze plotseling stopt ontstaat een gevoel van direct weer aan de slag willen. Een gevoel dat dus direct van pas komt om het volgende hoofdstuk af te maken.

En dan, last but not least, is daar nog de afstandsbediening met automatische schrijffunctie. Dus als je het even niet ziet zitten, druk je op die knop. Het pak, zonder jou erin, neemt de besturing volledig over. Natuurlijk lees jij het resultaat wel even na en wijzigt hier en daar wat laatste dingen. Wat een heerlijk pak moet dat zijn!

Sylvia Helmer:

Ik heb veel nagedacht over in wat voor pakje je toch zou kunnen schrijven. Zoveel ideeën, maar geen idee welke nu eigenlijk de leukste is.

Allereerst de heerlijke in wegkruip versie (voor in de zomer is deze natuurlijk veel te warm, maar de rest van het jaar heerlijk). Zelf krijg ik altijd koude handen als ik veel typ of schrijf, vandaar dat er bij het pakje heerlijke, het liefst zelfgemaakte gehaakte of gebreide (kun je helemaal zelf kiezen welke kleur ze krijgen en/of welk patroon, als je er meerdere hebt kun je de kleur kiezen die op dat moment past bij het verhaal waar je aan schrijft!) handschoenen met een gat voor je duim en een grote voor de rest van je hand zodat hij halverwege de rug van je hand komt (volgens mij worden zo ook wel armwarmers of iets dergelijks genoemd). Bijpassende sloffen (de kleuren heel diep donkerpaars of turquoise met groen grijs en wit lijkt mij ook heel mooi), zeker geen koude voeten van het stil zitten. Zit je recht of trek je je benen onder je? Tja, wat trek je daar nou tussen in aan, misschien een soort broek die aansluit aan je enkels (kunnen de sloffen er heerlijk overheen) het liefst in een soort gladde joggingstof in de kleur zwart (past hij mooi bij je warme accessoires) en daarboven op een warm gebreide trui in diep donderpaars, geen col, dan kun je er een sjaal opdragen als je zou willen, wat dacht je van turquoise? Deze kleuren passen verrassend goed bij elkaar. O ja, en je haren in een vlecht of een frutknotje.

Voor de zomer (of voorjaar en begin najaar) een heerlijke jurk in een van de magische stijlen uit je verhalen, zodra je gaat zitten zit je letterlijk meteen vol in het verhaal. Een prachtige zonnige gele jurk met een wijde hals (net geen boothals) met op de rand prachtige symbolen, deze komen ook terug op de rand van de mouwen (driekwart mouwen) en op de zoom van de jurk. Natuurlijk horen er ook bijpassende schoenen bij, muiltjes met net een klein hakje lijken mij perfect wat dacht je van in dezelfde kleur als de symbolen op de jurk (bijvoorbeeld diep donkerblauw?), blote voeten zouden natuurlijk ook prima passen. Voor momenten dat het een beetje kouder is een mooi diep donkerblauw omslagdoek erbij met op de rand van de twee uiterste uiteinden dezelfde symbolen als op de jurk nu alleen in een zonnige gele kleur. (Heb tot mijn schande nog niet een van je boeken gelezen en heb dus eigenlijk helemaal geen idee wat er zoal in je verhalen gedragen wordt, dus verzin er zelf maar lekker op los.) Je haren half los of in een elegante losse knot.

Een geweldig verhaal (en hoe je het daar als schrijver heel benauwd van kunt krijgen)

O, help.

Gisteren ontving ik de drukproef van Argadwyn. Erg leuk om alvast een beetje te zien hoe het er straks uit komt te zien. Een mooie kaart voorin, het verhaal in een fijne letter, op 278 echte pagina’s. Twee-honderd-acht-en-zeventig pagina’s! Dat is echt een heel boek.

Meteen gelezen natuurlijk, om de laatste foutjes eruit te halen. En ja, ook om te genieten van het verhaal. Ik blijf het mooi vinden, en goed geschreven ook. Na de laatste bladzijde ben ik heel tevreden.

Benauwd

En toch krijg ik het benauwd. Want dat goede verhaal moet een vervolg krijgen. Een vervolg waar ik al een tijdje aan werk, maar dat nog niet af is. Het moet natuurlijk minstens zo goed worden als Argadwyn. Minstens zo mooi, en minstens zo goed geschreven.

En daar krijg ik het benauwd van. Want gaat dat wel lukken? Ben ik in staat om nog een boek van dat niveau te schrijven? Om de gebeurtenissen zo kloppend in elkaar te laten grijpen, om gevoelens zo treffend in woorden te vatten, om omgevingen zo levendig te beschrijven…

Gewoon maar schrijven

Ik denk maar van wel. Ik ga maar gewoon zitten en schrijven. Gevoelens en omgevingen vatten in passende woorden en goedlopende zinnen. Gebeurtenissen in scènes en hoofdstukken logisch op elkaar laten volgen. Het één in elkaar laten grijpen met het ander. Net zolang tot het klopt. Net zolang tot ik weer zo’n mooi, ritmisch verhaal heb geschreven, waar ik heel blij van word. En waarvan ik straks trots het boek in mijn handen mag houden.

O, help.

Win Argadwyn

Nog vier weken te gaan voordat Argadwyn in de winkels ligt! En daarom heb ik een cadeautje: jij kunt Argadwyn winnen!

Er liggen drie exemplaren klaar voor degenen die de leukste, origineelste, meest fantastische beschrijving geven van mijn “schrijfpakje”.

Schrijfpakje?

Tijdens het schrijven aan Argadwyn tweette ik regelmatig dat ik “mijn schrijfpakje” weer aantrok. Dat was maar een uitdrukking, maar af en toe waren er mensen die er op los fantaseerden hoe dat schrijfpakje van mij er uit zou zien. Dat mag jij nu ook doen. Beschrijf hoe jij denkt dat mijn “schrijfpakje” eruitziet. De drie deelnemers met de leukste, origineelste, meest fantastische ideeën maken kans op een gratis exemplaar van Argadwyn.

Mail me je beschrijving vóór 25 februari en wie weet ben jij straks een van de gelukkigen die Argadwyn heeft gewonnen!

Wauw! Het is dus echt magisch

En dan komt er zomaar een mooi plaatje voorbij op facebook. Wauw! denk ik. En niet alleen omdat het zo bijzonder, mooi en knap is.

Het is ook Wauw! omdat ik hiermee inzicht krijg in het boek dat ik nu aan het schrijven ben, inzicht in mijn hoofdpersoon. Wauw, omdat ik zomaar weer iets toegeworpen krijg dat mijn verhaal verder brengt.

Al een aantal keer heb ik mijn hoofdpersoon namelijk bezig gezien met een patroon van kiezelstenen. Wat dat precies was en hoe het eruitzag wist ik niet zo goed, maar ik had er het volste vertrouwen in dat ik daar vanzelf wel achter zou komen.

En toen kwam dit voorbij. Dit is hij aan het doen!

Natuurlijk is het voor mijn hoofdpersoon niet zomaar een mooi patroon. Want dit boek is het vervolg op Argadwyn, en daar komt heel wat magie bij kijken. Mijn hoofdpersoon weet zelf niet eens waar hij precies mee bezig is, want het hele proces van het leggen van het patroon is magisch. Hoe magisch precies, en wat er uiteindelijk de bedoeling van is, daar moet hij nog achter komen.

Ik ook, trouwens