Yanis Varoufakis's Blog, page 28

My reply to the Charge of Westsplaining Eastern Europeans

The horrific war Putin unleashed against Ukraine has also caused collateral damage within the ranks of the left. No sooner had I, and other DiEM25 comrades (including Noam Chomsky and Naomi Klein), began campaigning for a peaceful resolution of the war based on the principle of an independent but neutral Ukraine than a charge of ‘Westsplaining’ was levelled at us from Eastern European comrades.The Accusation: That Western left-wingers (like myself) and liberals condescend to explain Eastern Europe, and its predicament, to Eastern Europeans.Different oppressions yield different sensitivities: Undoubtedly, each one of us carries different historical baggage. I, being Greek, grew up in a US-led fascist dictatorship within a NATO that collaborated with our fascist rulers. Poles and other Eastern European laboured under a Soviet-communist dictatorship. So, naturally, we, Greek left-wingers, tend to be more critical of NATO, waging criticisms that to Poles and other Eastern Europeans seem out of place. Such differences in perspective are, of course, perfectly natural and legitimate.Denying Eastern Europeans agency? The main argument of my accusers is that I have denied Eastern Europeans agency, focusing instead on the interests and perspectives of the West, on the one hand, and Putin, on the other. That I suppressed the views and perspectives of Eastern Europeans . The prosecution’s Exhibit A is that I have not acknowledged the fact that significant majorities supported the entry into NATO of Eastern European countries. So, they claim, their entry was democratically legitimised and, thus, it is condescending to say that NATO expanded eastwards when, in reality, it was invited to move eastwards by Eastern Europeans themselves.I have no doubt that majorities wanted to enter NATO. But, while this is an important factor, it begs the question: Does it mean that I, as a Greek left-winger, have no right to oppose NATO’s eastward expansion just because a majority of Eastern Europeans consented to it? It most certainly does not. Why is condescending for me to say to my friends in Poland, Ukraine etc. that they are wrong to consent to NATO’s expansion? As a Greek left-winger, I often oppose tooth-and-nail views and decisions favoured by a majority of Greeks – it’s called conviction politics, something we should have a lot more of. Unless, of course, those who are charging me with ‘westsplaining’ want to argue that I can contradict what a majority of Greeks want but not what a majority of Eastern Europeans want. But this would, I submit, violate every principle of progressive internationalism. Indeed, the whole point of DiEM25 and of our Progressive International is that we come together as citizens of the world who have a view on every country, not just their own.Two conflicting hypotheses about NATO and War: My accusers reject my (and many others’) hypothesis that, had the United States and NATO not adopted in the 1990s an aggressive stance against Russia, there would have been no war in the Ukraine today and, more generally, no dangerous tensions in Eastern Europe. They counter-propose their own hypothesis: that, even if NATO had stayed put or even disbanded in the 1990s, Russia would be invading its neighbours – perhaps with greater ferocity.Like all counterfactuals, these are untestable hypotheses – we shall never know, empirically, what might have happened had NATO not expanded eastwards, beginning with Poland.Since I cannot convince my accusers that their hypothesis is wrong, and vice versa, I would have expected mutual respect of each other’s argument to prevail. In the same way that it would be inexcusable for me to attach a dismissive label on them, it is unwarranted for them to attach on me the label ‘westplainer’ – unless they truly believe internationalism to mean that local majorities know best or that respect demands that a Greek not only listens to but also agrees with the majority of Poles or Czechs or any other Eastern European people.If we had managed to hold a rational and comradely dialogue, here is what I would have told them about Putin and NATO: In the same way that the radical centre (e.g., Emmanuel Macron, Angela Merkel, Mario Draghi) need the ultra-right (e.g., Orban, Meloni, Le Pen, Vox) in order to get elected and gather support, while the ultra-right needs the inequality the radical centre’s austerian policies generate in order to stir up the discontent that feeds them – similarly, Putin needs NATO and NATO needs Putin.Left-wingers, in the East, West, North and South should not find any of this hard to digest. Lefti-wingers understand, above all else, the dialectic relationship between cross-border authoritarianisms: Putin needs the Azov Battalion, to justify his cruelty, and the Azov Battalion needs Putin, to justify theirs. Putin rose to unlimited power due to the mass poverty caused, largely, by US-led (through the IMF) callousness in demanding full repayment of the USSR’s debts by a collapsed post-Soviet Russia. NATO justifies its existence as supplier of security, because of the insecurity it helped breed through its expansion – following America’s role in immiserating the majority of Russians.Enough said on this. As I admitted above, I could be wrong and an honest disagreement on these assessments is legitimate. Name calling between comrades is not.ON THE SUBSTANCE OF THINGSBecause people are dying and rockets are flying, these debates between left-wingers are a luxury humanity can ill-afford – at least until the war is over. Meanwhile, we need to work toward ending the invasion and effecting an agreed withdrawal of Russian troops from Ukraine.My involvement in this debate began because, from the outset, I advocated for the Independent-Neutral Ukraine solution, in juxtaposition to a Ukraine sticking to a NATO membership aspiration that even the US does not want to fulfil. For my pains I was labelled a ‘westsplainer’. Let’s, for argument’s sake, say that I was wrong – that an independent-neutral Ukraine is not what Ukrainians want. [Even though President Zelensky has now embraced the very proposal I have been advocating for.] What is the alternative that those who dismiss me as ‘yet another westsplainer’ propose? Overthrowing Putin? Are they seriously suggesting that the people of Ukraine should continue to die until Putin is overthrown? Are they seriously declaring a willingness to sacrifice Ukrainians on the altar of some theoretical right to join NATO?Two brief points with which to conclude:Eastern Europe will become peaceful and democratic only after the authoritarian, racist autocrats ruling over it are removed – in Russia, in Poland, in Hungary, in the area where the Azov battalion operates etc. NATO will not help with any of this because, either willingly or unwillingly, it feeds these monsters.Those of us on the left with a long memory, we remember our long tradition of being mortally split by imperialist wars. We remember the 2nd International and how the Great War caused it to split up. We recall how the left never really recovered since then. We must not repeat this. Not calling each other names is an excellent start!

The post My reply to the Charge of Westsplaining Eastern Europeans appeared first on Yanis Varoufakis.

Η επικίνδυνη κυβέρνηση σε μια εποχή γεμάτη κινδύνους για την Ελλάδα, την Ευρώπη και ιδίως τους λαούς – Συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στην ΚΟΝΤΡΑ-NEWS

«Θλιβερή» χαρακτηρίζει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 και συμπληρώνει «πρόκειται για Κυβέρνηση επικίνδυνη τόσο για τη Δημοκρατία, όσο και για την ασφάλεια της χώρας», ενώ τονίζει πως «κανένας πρωθυπουργός δεν δικαιούται να στείλει οπλισμό σε εμπόλεμη ζώνη χωρίς τη στοιχειώδη διαδικασία κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης». Ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρεται ακόμα στην πρόσφατη επιστολή που έστειλε στον Αλέξη Τσίπρα και Δημήτρη Κουτσουμπά, εξηγεί γιατί άφησε εκτός τον Νίκο Ανδρουλάκη και υπογραμμίζει πως δεν έχει λάβει κάποια απάντηση: «προτάσεις διαλόγου στείλαμε, απάντηση δεν πήραμε». Ενώ αναφέρεται και στην επίθεση που δέχθηκε πρόσφατα από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ αναφορικά με όσα υποστήριξε ο πρώην Πρωθυπουργός της Φινλανδίας «αναγνωρίζω στον Άδωνι Γεωργιάδη το δικαίωμα του στον αυτοεξευτελισμό».Τέλος, ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 σχολιάζει τα σενάρια για τεχνοκράτη πρωθυπουργό «σίγουρα, η τρόικα θα ήθελε για τον ρόλο του τεχνοκράτη πρωθυπουργού, τον επίορκο εκπρόσωπο της στην Ελλάδα, τον κ. Στουρνάρα», καταθέτει τις προτάσεις του ΜέΡΑ25 για την καταπολέμηση της ακρίβειας και απαντά στο αν θεωρεί πως η Ελλάδα έχει ωφεληθεί από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.Πώς σχολιάζετε την απόφαση της κυβέρνησης να στείλει οπλισμό στην Ουκρανία;Επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για κυβέρνηση επικίνδυνη τόσο για τη Δημοκρατία όσο και για την ασφάλεια της χώρας. Κανένας πρωθυπουργός δεν δικαιούται να στείλει οπλισμό σε εμπόλεμη ζώνη χωρίς τη στοιχειώδη διαδικασία κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης. Ιδίως όταν, την ίδια στιγμή, έχει μετατρέψει τη Σούδα και, ιδίως, την Αλεξανδρούπολη σε ορμητήριο του Αμερικανικού στρατού – μια κατάσταση που στοχοποιεί την Ελλάδα χωρίς να προσφέρει οτιδήποτε στην άμυνα της χώρας μας εξ ανατολών – καθώς, δεν πρέπει να ξεχνάμε, οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις (όπως οι Βρετανικές στην Κύπρο) δεν θα σηκώσουν το μικρό τους δαχτυλάκι να βοηθήσουν σε περίπτωση Τουρκικής εισβολής.Πώς κρίνετε γενικότερα τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη ρωσική εισβολή;Θλιβερή. Είμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο όπου ο λαός της Ουκρανίας δοκιμάζεται. Από τη μία, ο Πούτιν εγκληματεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία. Κι από την άλλη, η Δύση εξωθεί τους Ουκρανούς να πολεμούν όχι για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους, αλλά για να μπορέσει το ΝΑΤΟ να φτάσει στα σύνορα της Ρωσίας. Τι μπορεί να κάνει η μικρή Ελλάδα για να στηριχτούν πραγματικά οι Ουκρανοί σπάζοντας το ψευτο-δίλημμα «Πούτιν ή ΝΑΤΟ» που τους οδηγεί σε μακροχρόνια, αιματοβαμμένη κατοχή από Ρωσικά στρατεύματα (δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ θα παραμείνει θεατής);Πολλά θα μπορούσαμε να κάνουμε. Όπως τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου κίνησε γη και ουρανό με το Κίνημα των Αδέσμευτων για να δημιουργήσει χώρο μεταξύ των υπερδυνάμεων, ώστε να ανασάνουν οι λαοί – ή τότε που παρενέβη για να διασωθεί η ηγεσία των Παλαιστίνιων από τα πυρά του Ισραήλ στον Λίβανο. Θα μπορούσαμε τουλάχιστον να ανεβάσουμε το επίπεδο του διαλόγου στην Ευρώπη, καταδεικνύοντας πως μπορούμε και να χαρακτηρίζουμε εγκληματία πολέμου τον Πούτιν, και να συνταχθούμε με τον Ουκρανικό λαό, και παράλληλα, να μην κλείνουμε τα μάτια στους ναζιστές του τάγματος Αζόφ που διώκουν τους Ρωσόφωνους της Ουκρανίας αλλά και τους δικούς μας ομογενείς – τους οποίους ο κ. Μητσοτάκης θυσιάζει στο βωμό του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς. Με Πρωθυπουργό βέβαια τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτό είναι αδύνατον.Και ποια η θέση σας για τις ενέργειες και τις ευθύνες ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ;Οι ΗΠΑ παραπλανούν την Ουκρανία χρόνια τώρα ενώ η ΕΕ επιλέγει να λειτουργεί ως η «ουρά» των ΗΠΑ, μέσω του ΝΑΤΟ. Όλα αυτά τα χρόνια, η «Δύση» συμπεριφέρεται σαν τον δειλό νταή που σε παροτρύνει να κάνεις τσαμπουκά στον αντίπαλο νταή υποσχόμενός σου ότι θα σε βοηθήσει την ώρα που ετοιμάζεται να λακίσει. Εμμένοντας στη ΝΑΤΟϊκή προοπτική της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες έβαλαν το συμφέρον τους πάνω από το συμφέρον του λαού της Ουκρανίας – τόσο το οικονομικό συμφέρον τους όσο και τον γεωπολιτικό στόχο τους μιας αδύναμης και εξαρτημένης Ευρώπης. Έτσι, σήμερα, το Αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα τρίβει τα χέρια του ενώ η Ευρώπη καταλήγει, άλλη μια φορά, ηττημένη, αδύναμη, ηθικά και υλικά στο καναβάτσο της Ιστορίας.Μιλώντας για το ΝΑΤΟ, θεωρείτε ότι η χώρα μας έχει ωφεληθεί από τη συμμετοχή της στη συμμαχία; Η Αριστερά φαίνεται πως είναι διχασμένη σε αυτό το ζήτημα…Προφανώς και δεν ωφελήθηκε. Ποιος ξέχασε το 1974 όταν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ όχι μόνο προκάλεσαν την Κυπριακή τραγωδία (οργανώνοντας τα φασιστικά πραξικοπήματα Ιωαννίδη στην Ελλάδα και Σαμψών στην Κύπρο, τα οποία άνοιξαν την κερκόπορτα στον τουρκικό στρατό) αλλά και εμπόδισαν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να υπερασπιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία; Μου κάνει εντύπωση ότι θεωρείτε πως η Αριστερά είναι διχασμένη ως προς αυτό. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια στιγμή να παραδόθηκαν στη σαγήνη του ΝΑΤΟ όμως αυτό έγινε αφού έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την Αριστερά.Δεν υπάρχει κανένα θετικό πιστεύετε από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ; Αρκετοί και από την Αριστερά παραδέχονται ότι τουλάχιστον έτσι μπαίνει ένα κάποιο φρένο στις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας…Πρόκειται για άποψη που δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιωθεί, ούτε να απορριφθεί, καθώς είναι αδύνατον να ξέρουμε τι θα γινόταν αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ. Δύο πράγματα γνωρίζουμε, χωρίς αμφιβολία: Πρώτον, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με τους δικούς μας φασίστες, προέβησαν το 1974 στη μεγαλύτερη ήττα του ελληνισμού στα χέρια του Κεμαλικού επεκτατισμού μετά το 1922. Δεύτερον, πιο πρόσφατα, όταν η Τουρκία αποφάσισε να «γκριζάρει» τα Ίμια, και πάλι ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έβαλαν πλάτες στην Άγκυρα. Αυτά, οι γιες-μεν που μας κυβερνούν, προσπαθούν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε.Με αφορμή την ιντερνετική κόντρα που είχατε με τον πρ. πρωθυπουργό της Φινλανδίας, ο Άδωνις Γεωργιάδης σας κατηγόρησε ότι «ξεπλένετε τη ρωσική εισβολή». Τι του απαντάτε;Πως, ως δημοκράτης, του αναγνωρίζω το δικαίωμά του στον αυτο-εξευτελισμό – κάτι που πέτυχε με δύο εντυπωσιακούς τρόπους. Πρώτον, να κατηγορήσει ως «πλυντήριο» του Πούτιν κάποιον, που από το 2001 χαρακτηρίζει – με επιχειρήματα – τον Πρόεδρο της Ρωσίας εγκληματία πολέμου. Δεύτερον, την ώρα που σκοτώνονται άνθρωποι στην Ουκρανία και που το ζητούμενο είναι μια άμεση συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, ταυτίζεται με τον βαστάζο του Σόιμπλε (στα Eurogroup του 2015) για να συντονιστούν σε μια φιλοπολεμική, φιλο-ΝΑΤΟϊκή έξαρση εις βάρος των συμφερόντων των Ουκρανών.Ζητήσατε από Τσίπρα και Κουτσούμπα συντονισμό των αντιπολεμικών δράσεων των τριών κομμάτων… Να το θεωρήσουμε ως προάγγελο και άλλων πρωτοβουλιών για συνεργασία;
Δεδομένης της μη απάντησης που εισπράξαμε, κάτι για το οποίο θλιβόμαστε, μάλλον προάγγελο μη συνεργασίας πρέπει να το θεωρήσετε. Το ΜέΡΑ25, πάντως, θα συνεχίσει στην κατεύθυνση της παλλαϊκής συστράτευσης υπέρ των θυμάτων τόσο της επιδρομής των ολιγαρχών όσο και της επιδρομής των στρατών εισβολής.Για ποιον λόγο δεν συμπεριλάβατε στην επιστολή τον Νίκο Ανδρουλάκη; Ποια η γνώμη σας για τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ;Όπως εξήγησα στη Βουλή, όσο στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ συνεχίζουν να ντρέπονται για εκείνα που έκανε, και θα ξανα-έκανε αν ζούσε σήμερα, ο Ανδρέας Παπανδρέου (π.χ. βέτο στις Συνόδους Κορυφής τόσο της ΕΟΚ όσο και του ΝΑΤΟ), ενώ εξακολουθούν να διατρανώνουν ότι με το Καστελόριζο (1ο Μνημόνιο) έσωσαν τη χώρα, δεν πρόκειται να τους κουράζω με προτάσεις συντονισμού των δράσεων μας!Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να σας καλεί για διάλογο, όπως και το ΚΙΝΑΛ, για το ενδεχόμενο προοδευτικής κυβέρνησης, αλλά εσείς μέχρι στιγμής το αρνείστε… Για ποιον λόγο; Θεωρείτε πως είναι ένα πολιτικό κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ για να σας «καταπιεί»;
Πρέπει να έχετε πληροφόρηση που εγώ δεν διαθέτω! Δεν θυμάμαι να έλαβα πρόσκληση για διάλογο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θυμάμαι, αντίθετα, δική μας πρόσκληση για διάλογο όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και το ιδιωτικό χρέος – στην οποία δεν ανταποκρίθηκαν. Θυμάμαι ακόμα τις καθαρές και καλοπροαίρετες ερωτήσεις που έθεσα στον κ. Τσίπρα σε αυτή την κατεύθυνση μέσα στην Ολομέλεια της Βουλής, π.χ. «Αφού ασκείτε κριτική στην κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συμφωνείτε ότι μια προοδευτική κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει ξανά τη ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο;», ή «Αφού ασκείτε κριτική στην κυβέρνηση για το φιάσκο της διαχείρισης του χιονιά από την εταιρεία που έχει την ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ, συμφωνείτε ότι μια προοδευτική κυβέρνηση θα πρέπει να την πάρει υπό δημόσιο έλεγχο μόλις λήξει η τρέχουσα σύμβαση;». Τις προάλλες, όπως αναφέρατε κι εσείς προηγουμένως, έστειλα επιστολή στον κ. Τσίπρα ρωτώντας: «Θέλετε να συντονίσουμε τις αντιπολεμικές μας δράσεις;» Ήταν καθαρές ερωτήσεις που παραμένουν εκκωφαντικά αναπάντητες. Το μόνο συμπέρασμα είναι το εξής: Δεν θέλουν διάλογο για το τι πρέπει να γίνει. Θέλουν μόνο τις ψήφους μας για να ξαναγίνουν εκείνοι οι κυβερνώντες εκ μέρους της ίδιας ολιγαρχίας – με αντάλλαγμα κάποια υπουργεία που δεν μας ενδιαφέρουν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε πως δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτικό μέτωπο με τον Πολάκη… Εσείς έχετε συνυπάρξει μαζί του στα υπουργικά έδρανα το 2015. Ποια η γνώμη σας;Δεν κρίνω πρόσωπα, ιδίως ανθρώπους με τους οποίους συμπορευτήκαμε έστω και πέντε λεπτά της ώρας. Κρίνω πολιτικές.Δημοσιεύματα από το εξωτερικό κάνουν λόγο για πρόθεση κάποιων κέντρων εξουσίας για κυβέρνηση με τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Μάλιστα έχει ακουστεί το όνομα του Γιάννη Στουρνάρα… Βλέπετε πιθανό αυτό το ενδεχόμενο;Η τρόικα πάντα έχει, για κάθε χώρα της ευρωζώνης, έτοιμο σχέδιο επιβολής της πολιτικής της σε περίπτωση που η κάλπη δεν βγάλει κυβέρνηση που θα συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Το έκαναν στην Ιταλία με τον Μάριο Μόντι. Το έκαναν στην Ελλάδα με τον Λουκά Παπαδήμο. Το έκαναν τον Ιούλιο του 2015 καταφέρνοντας να πείσουν τον Αλέξη Τσίπρα να ανατρέψει τον… εαυτό του. Πρόσφατα το επανέλαβαν με τον Μάριο Ντράγκι στην Ιταλία. Κι εδώ, σε λίγο καιρό, αν η δεύτερη κάλπη δεν βγάλει μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ ή ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ που θα εφαρμόσει, σύμφωνα πάντα με τας υποδείξεις, το 5ο Μνημόνιο, τότε – πράγματι – το σενάριο για «τεχνοκράτη» πρωθυπουργό «παίζει». Σίγουρα, η τρόικα θα ήθελε για τον ρόλο αυτόν, τον επίορκο εκπρόσωπό της στην Ελλάδα, τον κ. Στουρνάρα. Θα πρέπει όμως να τον αποδεχθεί κι ο κ. Τσίπρας, κάτι όχι εντελώς απίθανο. Αν όχι τον κ. Στουρνάρα, τότε θα βρουν κάποιον άλλον. Πάντως, για εμάς το ΜέΡΑ25 είναι τιμή μας και καμάρι μας ότι η ενισχυμένη παρουσία μας στην επόμενη Βουλή θα δυσκολέψει την «αριθμητική» τους.Ποιες οι προτάσεις σας για να καταπολεμηθεί η ακρίβεια και να στηριχθεί το εισόδημα της μέσης ελληνικής οικογένειας;-Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή του Κατώτατου Μισθού και των Κοινωνικών Επιδομάτων – με την αύξηση να προσδιορίζεται αυτόματα, χωρίς πολιτική απόφαση, από νέους δείκτες πληθωρισμού ανά ευάλωτη κοινωνική ομάδα (π.χ. ΑΜΕΑ, των οποίων ο πληθωρισμός είναι διαφορετικός).-Κατάργηση της Οριακής Τιμολόγησης του Ηλεκτρικού Ρεύματος, της ρήτρας αναπροσαρμογής καθώς και του Χρηματιστήριου Ενέργειας – Λέμε όχι στα επιδόματα-φιλοδωρήματα στους καταναλωτές που βαραίνουν το δημόσιο χρέος υπέρ των ολιγαρχών που παράγουν το ηλεκτρικό ρεύμα. Ζητάμε την κατάργηση του αισχρού ψευτο-Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που δημιουργήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο τρεις ολιγάρχες αποφασίζουν συνωμοτικά τις τιμές της επόμενης μέρας.-Μείωση του ανώτατου ΦΠΑ στο 15%-Δίωξη του καρτέλ των σουπερμάρκετ από την Επιτροπή Ανταγωνισμού-Επιστροφή των λαϊκών αγορών στους παραγωγούςΤο ΜέΡΑ25 έδωσε δυναμικό παρών στα μπλόκα των αγροτών. Για ποιον λόγο;Επειδή η χώρα έρχεται πλέον αντιμέτωπη με επισιτιστική κρίση, καθώς οι αγρότες μας δεν θα μπορούν φέτος να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους λόγω της εκτόξευσης της τιμής της ενέργειας και των πρώτων υλών. Κι επειδή, μέσα από την μαζική πτώχευση της αγροτιάς και την ερημοποίηση της υπαίθρου, δρομολογείται η υπερσυγκέντρωση της γης στα χέρια λίγων funds. Την ώρα, δηλαδή, που μέσω του «Ηρακλή» συγκεντρώνονται κατοικίες και μαγαζιά στα χέρια ξένων ταμείων (με μετόχους τον κοινωνικό περίγυρο της Μητσοτάκης ΑΕ), θα περνά και η αγροτική γη στα χέρια ξένων ταμείων με έδρα την Αμερική και λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους. Να γιατί το ΜέΡΑ25 βρεθήκαμε στα μπλόκα των αγροτών: Επειδή το ΜέΡΑ25 ιδρύθηκε (όπως λέει κι η Ιδρυτική μας Διακήρυξη) για να αντιπαλέψει την Ερημοποίηση που φέρνει η Χρεοδουλοπαροικία.Τους τελευταίους μήνες είδαμε γυναικοκτονίες, φαινόμενα οικογενειακής βίας, ξεκαθάρισμα λογαριασμών με δολοφονίες μέσα στον δρόμο, δολοφονία για οπαδικές διάφορες… Τι προτείνετε;Όποιος πολιτικός απαντήσει συγκεκριμένα στο καίριο ερώτημά σας, ψεύδεται και χαϊδεύει αυτιά. Στο άκουσμα της ερώτησης απαιτείται σιωπή – τουλάχιστον για λίγη ώρα – και περισυλλογή. Ιδίως από εμάς τους άνδρες. Η πατριαρχική βία απέναντι στις γυναίκες είναι ενδημική σε κάθε πατριαρχική κοινωνία. Το ξερίζωμα της πατριαρχίας και της βίας που αυτή γεννά θέλει δουλειά πολλή. Το ίδιο και με την γηπεδική βία όπου η πατριαρχία (μην ξεχνάμε ότι αφορά αποκλειστικά άνδρες) συνδυάζεται με τον θυμό που προκαλεί σε μια κοινωνία που συνθλίβεται η ελπίδα και η προοπτική νέων ανδρών, τους οποίους η ίδια η κοινωνία θέλει «ισχυρούς» και «μάγκες». Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι η ενδημική πατριαρχική βία είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις ευκαιρίες για κοινωνική ανέλιξη και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Kontranews στις 05/03/2022

The post Η επικίνδυνη κυβέρνηση σε μια εποχή γεμάτη κινδύνους για την Ελλάδα, την Ευρώπη και ιδίως τους λαούς – Συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στην ΚΟΝΤΡΑ-NEWS appeared first on Yanis Varoufakis.

What we must do in the face of Putin’s criminal invasion of Ukraine – a personal view plus a heartwarming Manifesto by Russian comrades

When a country or region is invaded, I am overcome by one duty: To take the side of the people facing troops with direct orders to violate their homes, to bombard their neighbourhoods, to destroy the circumstances of their lives. Without hesitation. Unconditionally. When I see civilians in Kharkiv or Kiyv preparing Molotov cocktails with which to defend their homes from the advancing Russian tanks, I cannot but cheer them on. And, at once, painfully to note that, on the same day, when a 15-year-old kid in the occupied Palestinian territories throws a stone at aν Israel Army bulldozer about to demolish her home, the West’s leaders brand her a terrorist. Double standards, not truth and solidarity, should be this war’s first casualty.Today we must stand with Ukraine, unconditionally. And we must say it out loud: Putin is a war criminal whose campaign sits in the same category as the Hitler-Stalin invasion of Poland or the US invasion of Iraq in 2003. No ifs, no buts. Our task must be one: To help Ukrainians gain their independence against a ruthless invader.To help Ukrainians morally, we first need to demonstrate that we use the same moral compass. Universally. Οnly the other day, the Saudi Arabian air force bombed Yemen thirty-seven times! I feel that to ignore its Yemeni victims is to diminish humanity’s capacity to show solidarity with Ukrainians and to chastise Putin’s regime. Treating some victims of invasions as more deserving than others lessens our capacity to stand with any, and all, victims of invading armies. Nothing strengthens Putin and his ilk more than the West arming pro-West invaders (like Saudi Arabia) to do (in places like Yemen) that which Putin is doing in the Ukraine.To help Ukrainians find a path toward peace and freedom, we must also choose to put their interests above our ideologies and fixations. I am a left-winger. But, while people in the Ukraine are dying, I do not have the right to focus on whether the economic ideology or political biases of President Zelensky are to my liking. I must support him – to the extent that Ukrainians are looking to him for leadership now. Period. And I hope that those whose politics differ from mine do the likewise: place the task of pushing Russian troops out of Ukraine above their ideological preferences (e.g. a Ukraine that is a NATO or an EU member).To help Ukrainians stop the carnage and breathe again, the only question that I need to ask myself is: How do we get the Russian troops to withdraw? This is the question I have a duty to  focus on. Any other questions must wait. We know how Russian troops will not withdraw: NATO will not come to push them back. There won’t even be a no-fly zone over Ukraine, despite President Zelensky’s understandable pleading. That sounds like a betrayal of the Ukrainians, but it is not. Escalating the war, by pitching nuclear armed combatants against each other in the heart of Europe, is a sure way of destroying humanity (well before climate change gets a chance to complete the task).So, how do we stop Putin from, eventually, occupying large parts of the Ukraine, with immeasurable medium and long term economic, political and human costs for the people of Ukraine? Given that NATO will not intervene, and that sanctions take a long, long time to succeed (if at all), the only way of driving Russian troops out of the Ukraine is through a diplomatic solution. The only other possibility would be if the Putin regime were to be toppled quickly, and replaced by a pro-Western one. Alas, anyone who is prepared to gamble the medium and longer-term welfare of the people of Ukraine on such a wager clearly does not have their interests at the top of her or his list of priorities.Here, I must confess to a serious ethical conflict in my heart and mind: I am desperate for Ukrainian fighters to not give in, to continue to fend off Russian troops heroically – as they have been doing so far. I salute and celebrate them. But I know who Putin is. Putin is a ruthless killer. He has proved that in the early 2000s when he flattened Grozny, Chechnya’s capital, killing more than 250 thousand people so as to solidify his hold over the Russian government. I shudder to think what he will do if the brave Ukrainians continue to resist his army of occupation: He is perfectly capable of turning Kiyv into Grozny, like he turned Grozny into Dresden.This is not to suggest that the Ukrainian fighters should surrender. No, if I were them, I would keep fighting come-what-may, to the bitter end. What I am saying is something different: That a diplomatic solution needs to be found as soon as possible. That we, from the comfort of our own peaceful surroundings, must push for a solution that spares the lives of thousands and prevents the occupation of Ukraine.What would an agreeable diplomatic solution entail? Three things: First, an immediate ceasefire followed by the withdrawal of Russian troops. Second, the opportunity for Putin to portray any such agreement as a form of victory – a deal that gives him something close to what he wanted. Third, it must be an agreement guaranteed jointly by Washington and Moscow, guaranteeing an independent and neutral Ukraine as part of a broader agreement that de-escalates tensions with the Baltics, Poland, around the Black Sea, across Europe.Is there a chance that Putin would accept such a deal now, after his army has taken so much territory? I think there is. Putin maybe ruthless (remember Chechnya?), but he is not stupid. As a well-trained KGB strategist, he knows that he does not have the military might to occupy Ukraine for long. With his smallish economy (Nb. the Russian economy is smaller than the economy of Texas) hemorrhaging money and capital, and his regime facing a possible revolt at home, he cannot invade other countries (e.g., the Baltics). In this light, Putin will be tempted by any deal has Washington’s support that ends the sanctions and allows him to claim that he stopped America’s eastward expansion. A US-Russian summit would seal such a deal, which Putin can present as Russia getting the respect it deserves.Such an agreement would leave everyone a little dissatisfied but also grant Ukrainians the chance to re-build a free, democratic and independent Ukraine. Many issues will have to be settled but, once de-escalation begins, a healing process can commence. For example, the EU can pour investments into Ukraine, well before any move to admit it into the EU. Once Washington and Moscow jointly guarantee a de-militarized zone along the Russian-Ukrainian border, the contested Donetsk-Luhansk region could be administered along the lines of the Northern Irish Good Friday agreement in a manner that guarantees the rights of all ethnic communities under the supervision of Kiyv, Moscow and the European Union.Will Putin accept this? I cannot second-guess a ruthless killer. What, I do know is that the alternative is a long-term occupation spelling, in the long run (too long for Ukrainians to benefit), Putin’s end. The option of an independent-neutral Ukraine offers Putin a way out and grants Ukrainians the best chance of freedom. If Austria, Sweden and Finland could build successful democracies on the basis of neutrality (during the Cold War), nothing prevents Ukraine to do likewise in the future. In sharp contrast, continuing to focus (as most of Western commentators and politicians are doing today) on the theoretical right of Ukrainians to join NATO and the EU as a prerequisite of a diplomatic solution is a sure way of leading the brave Ukrainian people to a brutal decade and possibly longer.To conclude on a positive note, the only good news I have encountered in recent days came from Russia in the form of a Manifesto of Russian socialists and communists sent to our Progressive International. It was, indeed, the brightest glimmer of hope to have pierced the clouds of war and propaganda. Here is a heartwarming extract:“We are told that the opponents of this war are hypocrites and that they stand not against the war, but for the West. This is a lie. We have never been supporters of the United States and their imperialist policies. When Ukrainian troops shelled Donetsk and Luhansk in 2014, …, we were not silent. Nor will we be silent now that Kharkov, Kiev and Odessa are being bombed on the orders of Putin and his camarilla.There are so many reasons to fight against this war. For us advocates of social justice, equality, and freedom, they are especially important. This is an invasion. No threat to the Russian state exists… This war produces incalculable disasters for our peoples. Both Ukrainians and Russians are paying for it dearly with their blood. Long after the dust has settled, poverty, inflation, and unemployment will affect everyone…This war will turn Ukraine into rubble and Russia into a prison. The opposition media have already been shut down in Russia. People are placed behind bars. Soon Russians will have only one choice: Rise up or end in prison. This war multiplies all the risks and threats to our country. Even Ukrainians who a week ago sympathised with Russia are now enlisting to fight our troops. Finally, fighting for peace is the patriotic duty of every Russian. Not only because we are the custodians of the memory of the west war in history- Second World War, when 20 million Russians died or Soviets- but also because this war threatens the integrity and very existence of Russia.Putin is seeking to connect his own fate with the fate of our country. If he succeeds, then his inevitable defeat will be the defeat of the entire nation. Then we may indeed face the fate of postwar Germany: occupation, territorial division, the cult of collective guilt. There is only one way to prevent these catastrophes. We, ourselves, the men and women of Russia, have to stop this war. This country belongs to us, not to a handful of distraught old men with palaces and yachts. It is time to take it back. Our enemies are not in Kiev and Odessa, but in Moscow. It is time to kick them out.War is not Russia.War is Putin and his regime.That’s why we Russian socialists and communists are against this criminal war.We want to stop it to save Russia.No to interventionNo to dictatorshipNo to poverty.”

The post What we must do in the face of Putin’s criminal invasion of Ukraine – a personal view plus a heartwarming Manifesto by Russian comrades appeared first on Yanis Varoufakis.

Putin’s criminal invasion, Europe’s response, America’s role – AVVENIRE interview (English version)

Avvenire wanted to know my opinion of Putin, of his invasion, of Europe’s and America’s role, of what this war means for Europe and, of course, they wanted me to explain my support for a diplomatic solution based on the idea of an independent, free, neutral Ukraine. Here is the original English text.What is your opinion of Putin’s decisions?He will be included in History’s annals in the chapter reserved for brutal leaders who chose an avoidable war (rather than be forced into one). Long before Ukraine, to establish his regime, he had committed abominable war crimes in Chechnya. My greatest fear is that, if Ukrainians continue to resist bravely (which, make no mistake, I want them to!), he will flatten Kiyv with the same brutality that he demolished Grozny, killing tens of thousands of civilians.What evolution, what final outcome do you see? A neutral Ukraine or other solutions?The objective should be to stop the war and secure the withdrawal of Russian troops from Ukraine. The only way that could happen is a Washington-Moscow agreement that Russia withdraws in exchange of a commitment of Ukrainian neutrality. Anything else is war mongering. Or, at best, a touching faith that Putin will fall soon and a pro-Western regime will rise in Russia.What mistakes have European countries made to get to this point?Regarding Ukraine, Europe’s greatest error was to defer to Washington and to NATO. Washington misled successive Ukrainian governments with promises the United States was never going to keep, egging them on toward a confrontation with Moscow that endangered peace in Europe. In an important sense, the United States succeeded in justifying the expansion of NATO with the argument that NATO was the only shield from tensions the United States had helped create. Washington did not care about Ukraine or Europe. And Europe blindly played along, serving Washington’s interests by going along with America’s investment in tensions with Russia. History will condemn EU leaders for falling behind the US agenda and, for this, reason failing to fulfil the EU’s fundamental promise to Europeans: No war on our Continent.Does the Biden presidency have responsibility?Of course. Along with every US administration since Bill Clinton and George W Bush violated the agreement between the US and Michail Gorbachov that the Soviet Union would let go of Eastern European countries but NATO would not expand eastwards.Is it lawful to arm those who defend themselves?Of course. I only wish that we armed all those who are defending their homes; e.g., Palestinians, Yemenis, Syrians, Kurds. Instead, Europe is arming or consorting with their invaders. These double standards are weakening Europe’s credibility and influence.Do you see a reaction with the same force of the pacifist movement as in the cases of Iraq and Afghanistan?The pacifist movement has failed badly in the two cases you mentioned. Before George W Bush invaded Iraq, we held magnificent rallies around Europe and in the United States. But the moment the invasion was unleashed, we went to ground. Nothing. No real resistance. And I think it is very telling that Julian Assange, who furnished us with remarkable information regarding the crimes committed in Iraq and Afghanistan, is now rotting in Britain’s Guantanamo without much in terms of public support – with the exception of DiEM25 and our Progressive International. In the case of Ukraine, it is too early to tell. So far, those of us taking an anti-war stance are being vilified as stooges of Putin. Hopefully this will changeAfter the bonds for the first common debt, for the first time Europe decides on offensive military spending. Step forward or backward?The EU has not been as shy as many thought in issuing common debt. Since 2010 the Greek financial crash, a process began of indebting Europeans jointly. Later, the European Stability Mechanism created another half trillion euros worth of common debt. During the pandemic, the Recovery Fund was based on another €750 billion of common debt. Yes, common debt is a necessary condition for political union. However, it is not sufficient and, worse still, it can push us in the wrong direction (“i.e. of greater disunity). To be sufficient, the common debt issued must play the role of converting national into European debt automatically, without horse-trading between politicians, and in the context of a federal-like, democratically controlled, joint finance ministry. Tragically, today, we are further away from this than ever. In short, we have issued common debt for a variety of reasons but always in a manner that keeps political union beyond the horizon.Does the EU lose its nature as a community that helps itself in peace? Or is this war an opportunity to have a common army and to strengthen political union?A common army only makes sense if we have a common, directly elected government. A common army under the present inter-governmental decision-making process is ridiculous. Who will order these men and women to go to war? Ursula von der Layen? Macron? Scholz? Or will we have the EU Council jointly to oversee military operations? So, before we talk about a common army, we need to start the process that no one is talking about: the process of creating a democratic, federal EU.What do you think of a new suspension of the Stability Pact? What must be done to help companies and citizens in this new crisis?The Stability Pact must be trashed, not suspended. And it must be replaced with a process of europeanising a large part of public debt and aggregate green investment. Anything less than that will deepen the divisions within our countries and between our countries.How do you see the world and Europe after this war?Impoverished and more insecure.

The post Putin’s criminal invasion, Europe’s response, America’s role – AVVENIRE interview (English version) appeared first on Yanis Varoufakis.

Τι απαιτεί η ειρήνη σήμερα

Το ζητούμενο σήμερα είναι ένα: Να σταματήσει ο πόλεμος και να αποσυρθούν τα Ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία. Κι ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι Ουάσιγκτον και Μόσχα να συμφωνήσουν στην επιστροφή των ρωσικών στρατευμάτων στη βάση τους με αντάλλαγμα την ουδετερότητα της Ουκρανίας.Στους πολεμοκάπηλους, τύπου Κυριάκου Μητσοτάκη, που ζητούν αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση υπέρ των Ουκρανών, το μήνυμα της συγκυρίας είναι καθαρό: Οι ΗΠΑ δεν θα κουνήσουν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι! Όσο και να το ζητούν οι ΝΑΤΟϊκότεροι του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ δεν θα στείλουν ποτέ στρατό – ιδίως τώρα που, κυριολεκτικά, απέδρασαν κακήν κακώς από το Αφγανιστάν. Άρα, η όλη φιλολογία για το εάν οι Ουκρανοί έχουν ή όχι δικαίωμα να αιτηθούν την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ είναι εκτός θέματος και βοηθά μόνο τον Βλάντιμιρ Πούτιν.Όσο για τις κυρώσεις, μόνο αφελείς πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα πτοηθεί. Όλη μέρα χτες η κα φον ντερ Λάγιεν απειλούσε τον Πούτιν με κυρώσεις που δήθεν θα τον «τσάκιζαν» αλλά το βράδυ, αντί για τη μία κύρωση που θα τον πλήγωνε – την αποκοπή της Ρωσίας από το SWIFT – το Συμβούλιο της Ευρώπης ανακοίνωσε κυρώσεις-φάρσα που μοιάζουν με μπιζέλια που πετά κάποιος σε επελαύνοντα ελέφαντα.Βέβαια, ακόμα και το SWIFT να «έκοβαν» για τη Ρωσία, τα στρατεύματα του Πούτιν θα συνέχιζαν απτόητα. Η μόνη περίπτωση ο Πούτιν να αποδεχόταν την κατάπαυση του πυρός και την απόσυρση των Ρωσικών στρατευμάτων, θα ήταν η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ, να του εγγυηθούν την ουδετερότητα της Ουκρανίας – όπως επί Ψυχρού Πολέμου έκαναν με την Φινλανδία.Αυτή θα ήταν μια λύση στην οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι – τουλάχιστον όσοι βάζουμε το συμφέρον των πολιτών της Ουκρανίας πάνω από το συμφέρον του ΝΑΤΟ και των ολιγαρχών (Δύσης και Ανατολής) που κερδίζουν από τον πόλεμο.Μια τέτοια λύση δεν θα ήταν πρόσφορη μόνο για τους Ουκρανούς. Δεν δικαιούμαστε να ξεχνάμε ότι την ώρα που άνθρωποι σκοτώνονται στην Ουκρανία και οι φτωχότεροι πολίτες της Ευρώπης δεινοπαθούν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια που τους πλήττει, οι έμποροι όπλων, τα καρτέλ της ενέργειας, οι τραπεζίτες και, βέβαια, το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα Αμερικής και Ρωσίας κάνουν χρυσές δουλειές. Να γιατί το ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και το ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ είναι ένα και το αυτό.Ο εξευτελισμός της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΟ πόλεμος στην Ουκρανία αποδεικνύει, άλλη μια φορά, την δειλία και υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχοντας επιλέξει να μετατραπεί σε ουρά του ΝΑΤΟ, απέτυχε να εκπληρώσει την γενέθλια υπόσχεσή της στους λαούς της Ευρώπης: τον Μη Πόλεμο στην Ήπειρό μας.Πριν αρκετά χρόνια, κορυφαίος αξιωματούχος της κυβέρνησης Bush του νεότερου μου είχε εξηγήσει το λόγο που, μετά το 1991, η Ουάσιγκτον επέμεινε στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ παρά το γεγονός ότι ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε: «Στόχος μας ήταν», μου είπε «να κρατήσουμε τη Ρωσία εκτός, την Γερμανία κάτω και τις ΗΠΑ από πάνω!» [Στα αγγλικά η έκφρασή του ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακά χυδαία: The purpose of maintaining NATO was to keep Russia out, Germany down and the US on top.]Σήμερα, αποδεικνύεται πως ο στόχος των ΗΠΑ εξετελέσθη: Η ΕΕ είναι όχι μόνο γεωπολιτικά ανύπαρκτη αλλά λειτουργεί ως «λαγός» των ΗΠΑ κόντρα στα συμφέροντα της ίδιας της Ευρώπης. Για χρόνια τώρα, ως ουρά του ΝΑΤΟ, οι ηγέτες της ΕΕ εξωθούσαν την Ουκρανική ηγεσία σε συγκρουσιακή στάση με τη Μόσχα υποσχόμενοι υποστήριξη που δεν ήταν διατεθειμένοι να της προσφέρουν.Όσον αφορά συγκεκριμένα την Ελλάδα και της ασφάλειά μας, το μάθημα που πρέπει να μάθουμε είναι απλό: Όπως έκαναν και με τους Ουκρανούς, ΝΑΤΟ και ΕΕ χαϊδεύουν τα αυτιά των κυβερνώντων μας με όμορφα λόγια και πλουσιοπάροχες υποσχέσεις στήριξης, αρωγής κλπ. Επί της ουσίας όμως ΕΕ και ΝΑΤΟ λένε στην Αθήνα τα εξής: «Είμαστε μαζί σας απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν, σας πουλάμε και όπλα (με το αζημίωτο για εμάς βέβαια). Αλλά αν, ο μη γένοιτο, εκείνος πάρει το όπλο του, μην περιμένετε κάτι περισσότερο από το να φωτίσουμε ένα κτήριο στις Βρυξέλλες με το γαλανόλευκο της σημαίας σας!»ΣυμπερασματικάΟ Τζούλιαν Ασάνζ κάποτε είπε ότι οι λαοί δεν θέλουν ποτέ τον πόλεμο. Για να τον αποδεχθούν, οι κυβερνώντες πρέπει πρώτα να δηλητηριάσουν τον νου και τις ψυχές τους με πολλά, πολλά ψέματα. Γιατί; Επειδή, από τη μία, «είναι πολλά τα λεφτά» ενώ, από την άλλη, ένας πόλεμος δίνει πολλά άλλοθι στην εξουσία. Το βλέπουμε παντού. Εδώ, στην Ελλάδα, σήμερα, όσο περισσότερο αυξάνονται οι λογαριασμοί της ΔΕΗ τόσο αυξάνονται και τα υπερκέρδη του καρτέλ που έχει πάρει στα χέρια του τα κομμάτια της πρώην δημόσιας ΔΕΗ. Το ίδιο και με τα σουπερμάρκετ που θησαυρίζουν εν μέσω ακρίβειας. Την ίδια ώρα, ο πόλεμος δίνει την ευκαιρία στην «Μητσοτάκης ΑΕ» να εκμεταλλευτεί την διεθνή αναστάτωση ώστε να μην ενισχύσει τους πληττόμενους από την ακρίβεια μικρομεσαίους δίνοντας το πράσινο φως στα καρτέλ να κάνουν χρυσές δουλειές.ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝΣΤΟΠ ΣΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ ΝΑΤΟ, ΕΕ & ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΕΥΡΩΠΗ

The post Τι απαιτεί η ειρήνη σήμερα appeared first on Yanis Varoufakis.

Capitalism and Social Democracy are finished | On the David Pakman Show

Yanis Varoufakis, author of several bestselling books including most recently “Another Now: A novel,” joins David Pakman to discuss the future of the global economy, Europe and the European Union, and much more.

 

Become a Member: https://www.davidpakman.com/membership Become a Patron: https://www.patreon.com/davidpakmanshow Book David Pakman: https://www.cameo.com/davidpakman — Subscribe to the SECOND channel: https://www.youtube.com/pakmanlive Follow David on Twitter: http://www.twitter.com/dpakman David on Instagram: http://www.instagram.com/david.pakman TDPS Subreddit: http://www.reddit.com/r/thedavidpakma… Pakman Discord: https://www.davidpakman.com/discord Facebook: http://www.facebook.com/davidpakmanshow Leave a Voicemail Line: (219)-2DAVIDP — David tech: -Camera: Sony PXW-X70 https://amzn.to/3emv1v1 -Microphone: Shure SM7B: https://amzn.to/3hEVtSH -Voice Processor: dbx 266xs https://amzn.to/3B1SV8N -Stream Controller: Elgato Stream Deck https://amzn.to/3B4jPNq -Microphone Cloudlifter: https://amzn.to/2T9bhne

The post Capitalism and Social Democracy are finished | On the David Pakman Show appeared first on Yanis Varoufakis.

EUROPARAMA interview on ANOTHER NOW

In this episode of EUROPARAMA, I answer questions regarding my sci-fi novel ANOTHER NOW posed by Giuseppe Porcaro and Alberto Cottica, from the Science Fiction Economics Lab, with  the participation of Teresa O’Connell, acting chief editor at Are We Europe – and Samuel Doveri Vesterbye, director of the European Neighborhood Council. The show is edited by Stefano Montali. TO LISTEN, CLICK HERE.EPISODE SUMMARY

With special guest, Yanis Varoufakis, world-famous economist and author of the science fiction novel “Another Now” (Penguin), we travel not into the future, but into a parallel dimension.

EPISODE NOTES

The “other now” described by Varoufakis could exist somewhere in a fissure of the time-space continuum. In this dimension, capitalism (as we know it) is dead, but a liberal and democratic society is thriving.

The post EUROPARAMA interview on ANOTHER NOW appeared first on Yanis Varoufakis.

What’s the matter with capitalism? And what alternative does ANOTHER NOW offer? Interview with CAPITALISN’T

In this podcast, I sit down with Luigi Zingales and Bethany McLean to discuss the ills of capitalism, not as an unjust system but one that is inefficient and freedom impeding. And, in the process, to discuss my novel ANOTHER NOW. Clich here to listen to the podcast.

The post What’s the matter with capitalism? And what alternative does ANOTHER NOW offer? Interview with CAPITALISN’T appeared first on Yanis Varoufakis.

Είκοσι χρόνια ευρώ – Η εκτίμηση και ο προσανατολισμός του ΜέΡΑ25 για το νομισματικό ζήτημα

Την Παραμονή Πρωτοχρονιάς το Eurogroup δημοσιοποίησε ανοικτή επιστολή προς τους πολίτες της Ευρώπης που δεν επιτρέπεται να περάσει στα ψιλά. Με την ευκαιρία της εικοστής επετείου της κυκλοφορίας του ευρώ, οι συνυπογράφοντες υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης μιλούν για το «κοινό μας νόμισμα» ως σύμβολο που«μαρτυρεί την ενότητα που στηρίζει την Ένωσή μας» και «… της δέσμευσής μας να εξασφαλίσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, με ευημερία και χωρίς αποκλεισμούς, για τις επόμενες γενιές». Χωρίς την παραμικρή αναφορά στην τερατώδη κρίση του ευρώ! Λες και, όλα αυτά τα χρόνια, ζούσαμε σε άλλο πλανήτη!Απέναντι σε αυτή την επιστολή-μνημείο καθεστωτικής προπαγάνδας έχουμε υποχρέωση να τοποθετηθούμε όλες και όλοι. Να προβούμε στη δική μας αποτίμηση της εικοσαετίας του ευρώ και, βέβαια, σε εκτιμήσεις για το τι μέλλει και τι δέον γενέσθαι όσον αφορά το νομισματικό ζήτημα.Το ευρώ απέτυχε σύμφωνα με τα κριτήρια των εμπνευστών τουΒασικό ζητούμενο της δημιουργίας του ευρώ ήταν η περίφημη «Σύγκλιση» που θα ερχόταν μέσω της κατάργησης (Α) του κόστους μετατροπής συναλλάγματος (π.χ. από μάρκα σε φράγκα και από φράγκα σε δραχμές) και (Β) του φόβου της υποτίμησης νομισμάτων (όπως η λιρέτα και η δραχμή). Πέντε ήταν, οι υποσχέσεις των εμπνευστών του ευρώ: (1) Ενίσχυση εμπορικών ροών. (2) Συγκλίνοντα βιοτικά επίπεδα. (3) Ηπιότερες οικονομικές κρίσεις. (4) Σταθερότητα τιμών. (5) Σύγκλιση του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας Ελλάδας-Γερμανίας, Ολλανδίας-Ιταλίας κ.ο.κ.Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Ούτε μία από αυτές τις πέντε υποσχέσεις δεν τηρήθηκε! Αντίθετα, είναι ξεκάθαρο ότι η μέγιστη σύγκλιση επετεύχθη μεταξύ πλουσιότερων χωρών (π.χ. η Γερμανία) με τις χώρες της ΕΕ που δεν υιοθέτησαν το ευρώ, τόσο τις φτωχότερες (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία) όσο και τις πλουσιότερες (Δανία, Σουηδία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Τσεχία (που έμεινε εκτός ευρώ), από τη μία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία (που μπήκαν στο ευρώ) από την άλλη. Το 1995, για κάθε €100 εισοδήματος τουΓερμανού πολίτη, ο Τσέχος έβγαζε €17, ο Έλληνας €42 και ο Πορτογάλος €37. Από τότε, το μέσο εισόδημα του Τσέχου συνέκλινε με του Γερμανού κατά €24, του Έλληνα κατά €3 και του Πορτογάλου κατά €9.Η αποτυχία του ευρώ να φέρει την πολυπόθητη σύγκλιση γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή στον τομέα των εμπορικών συναλλαγών: Εντός της ευρωζώνης, το διακρατικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 10% σε μια εποχή που το διεθνές εμπόριοαυξανόταν κατά 30% και το εμπόριο μεταξύ Γερμανίας και του εκτός ευρώ τριγώνου Πολωνίας-Τσεχίας-Ουγγαρίας αυξήθηκε κατά 63%. Κάτι αντίστοιχο είχαμε και στις παραγωγικές επενδύσεις: Ενώ οι γερμανικές τράπεζες έδιναν οροσειρές δανείων σε χώρες όπως η Ελλάδα, με αποτέλεσμα την πτώχευσή μας το 2010, τα τρία-τέταρτα των άμεσων ξένων επενδύσεων πήγαιναν στις χώρες εκτός ευρώ. Έτσι, αντί για σύγκλιση παραγωγικότητας, εισοδημάτων και ρυθμού εκβιομηχάνισης εντός της ευρωζώνης, η σύγκλιση επετεύχθη σε χώρες που είπαν όχι στο ευρώ.Γιατί ξαφνιαζόμαστε;Το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι «γιατί απέτυχε το ευρώ να φέρει τη σύγκλιση;» αλλά το «πώς προέκυψε η σιγουριά του ευρωπαϊκού κατεστημένου ότι το ευρώ θα έφερνε οικονομική σύγκλιση;» Ας δούμε τις προηγμένες χώρες που κατάφεραν να συγκλίνουνοικονομικά με γειτονικές τους χώρες επιτυγχάνοντας τεράστια αλληλο-διείσδυση επενδύσεων και εμπορίου. Τρία ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα ζεύγη Σουηδία-Νορβηγία, ΗΠΑ-Καναδάς και Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία. Αυτές οι χώρες έχουν συγκλίνει τα μέγιστα επειδή απέφυγαν τη νομισματική ενοποίηση.Για να δούμε το γιατί, πάρτε τον πληθωρισμό τους: Από το 1979 είναι λίγο-πολύ ίδιος στην Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά, στη Σουηδία και στη Νορβηγία. Κι όμως: οι συναλλαγματικές τους ισοτιμίες, την ίδια περίοδο, αυξομειώθηκαν εκρηκτικά. Αυτές όμως οι αυξομειώσεις είναι που λειτούργησαν σαν αμορτισέρ σε περιόδους κρίσης αποσβένοντας τους κραδασμούς, με αποτέλεσμα να παραμείνουν σε τροχιά σύγκλισης.Το ίδιο ακριβώς συνέβη μεταξύ της Πολωνίας και της Γερμανίας: Όταν δημιουργήθηκε το ευρώ, το πολωνικό ζλότυ υποτιμήθηκε 27%, μετά το 2004 ανατιμήθηκε 50% και, με το Κραχ του 2008, υποτιμήθηκε πάλι 30%. Το αποτέλεσμα; Η Πολωνία απέφυγε τόσο την δική μας περίοδο Κάλπικης Ανάπτυξης (2001-2007) όσο και την Μεγάλη Κατάρρευση (το 2010) και, έτσι, συνέκλινε περισσότερο με την γερμανική οικονομία.Αναπόφευκτη ΚρίσηΔημιουργώντας το ευρώ κάναμε το εξής: Ιδρύσαμε μια κοινή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) χωρίς ένα κοινό κράτος να την στηρίζει ενώ, την ίδια στιγμή, μείναμε με κράτη που δεν έχουν κεντρική τράπεζα να τα στηρίζει (καθώς το Καταστατικό της ΕΚΤ απαγορεύει την χρηματοδότηση των κρατών) παρά το γεγονός ότι τα κράτη καλούνται, σε περιόδους κρίσης, να διασώζουν τις ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούν στο έδαφός τους. Αν το καλοσκεφτούμε, πρόκειται για τον ορισμό του ανορθολογισμού, για να μην πω της παράνοιας.Αυτό που κάναμε θυμίζει οδηγό που αφαιρεί τα αμορτισέρ από το αυτοκίνητό του και μετά το οδηγεί με φόρα σε βαθύ χαντάκι. Ο λόγος που χώρες όπως η Πολωνία, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς κατάφεραν να μην μείνουν πίσω (ή, χειρότερα, να σκλαβωθούν) από την Γερμανία, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ αντίστοιχα, είναι ότι δεν προέβησαν σε νομισματική ένωση μαζί τους. Αν είχαν κάνει το λάθος αυτό, οι κρίσεις του 1991, του 2001, του 2008 και του 2020 θα τις είχαν μετατρέψει σε χρεοδουλοπαροικίες.Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι, ότανκαταργείςτον κίνδυνο της υποτίμησης του εθνικού σου νομίσματος μέσω νομίσματος που μοιράζεσαι με ισχυρότερες οικονομίες, χωρίς να δημιουργείς όμως κοινό κράτος, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να αντικαθιστάς την υποτίμηση π.χ. της δραχμής με τη χρεοκοπία των πολλών και την αθέτηση πληρωμών σε ξένους δανειστές. Λογικό δεν είναι αυτοί οι, εξ ορισμού, πανίσχυροι δανειστές, μαζί με την ΕΚΤ (τον μοναδικό θεσμό της ευρωζώνης που μάλιστα λειτουργεί εκτός δημοκρατικών θεσμών), να απαιτήσουν γην και ύδωρ από την χρεοκοπημένη πλειοψηφία; Προφανώς. Εν ολίγοις, η «Χρεοδουλοπαροικίας η Ελλάς» ήταν αναπόφευκτη κατάληξη της αρχιτεκτονικής του ευρώ.Οι μεταρρυθμίσεις της ευρωζώνης άλλαξαν τα πάντα ώστε να μην αλλάξει τίποταΤο κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι, ναι, η αρχική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης ήταν σαθρή, η αρχική αντίδραση της τρόικας στην αναπόφευκτη κρίση ήταν άξεστη και αντιλαϊκή, αλλά χρόνο με τον χρόνο το θεσμικό πλαίσιο του ευρώ άλλαξε: Δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ, η κοινή επίβλεψη των συστημικών τραπεζών (SSM) και, βέβαια, το Ταμείο Ανάκαμψης που δημιουργήθηκε λόγω πανδημίας. Πρόκειται για, εκ πρώτης όψεως, εντυπωσιακές αλλαγές.Όμως, αν βάλουμε την κάθε μία τους κάτω από το μικροσκόπιο, θα δούμε ότι το ευρωπαϊκό κατεστημένο έκανε, σε κάθε τομέα, το ελάχιστο χωρίς το οποίο το ευρώ σήμερα δεν θα υπήρχε. Θα δούμε, ακόμα, πως οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν ήταν μόνο οι ελάχιστες δυνατές αλλά και έγιναν με τρόπο που εγγυάται ότι δεν αλλάζει τίποτα όσον αφορά την πεμπτουσία της ευρωζώνης: την τάση να μεγεθύνει τις ανισορροπίες (εμπορικών και κεφαλαιακών ροών) και, έτσι, να υποδαυλίζει την όλο και μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των χωρών μας την ώρα που, στο εσωτερικό τους, μεγεθύνονται οι ανισότητες.Η τραγωδία του ευρώ δεν είναι μόνο η αιχμαλωσία χωρών όπως η Ελλάδα στην χρεοκοπία, την υποανάπτυξη και την νεο-αποικιοκρατική εξάρτηση. Το να υποφέρουν οι πολίτες μιας χρεοκοπημένης χώρας όπως η Ελλάδα, έχει μια (μισανθρωπική) λογική. Το να υποφέρουν όμως οι μισοί κάτοικοι της Γερμανίας, χώρας που κολυμπά στα τεράστια πλεονάσματα που η αρχιτεκτονική του ευρώ της στέλνει, αυτό αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο αβάστακτου ανορθολογισμού.Γιατί επιμένουν;Αν το 2000 κάποιος έδινε €1000 για να αγοράσει μετοχές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, σήμερα θα είχε €1700 (κατά μέσο όρο και σε αποπληθωρισμένες τιμές). Αν αγόραζε μετοχές αξίας €1000 στη Νότια Κορέα, σήμερα θα είχε περίπου €1200. Κι αν αγόραζε μετοχές αξίας €1000 στα Χρηματιστήρια της Φρανκφούρτης και του Παρισιού, θα του έμεναν €920. Με άλλα λόγια, η αποτυχία του ευρώ δεν αφορά μόνο την εργασία – έπληξε και την άλλη πλευρά της πάλης των τάξεων.Ας δούμε μια ακόμα πτυχή της αρνητικής επιρροής του ευρώ στους ισχυρούς: Λέγεται συχνά, και ορθώς, ότι το ευρώ (κρατώντας χαμηλά το «γερμανικό» νόμισμα) βοήθησε τις γερμανικές εξαγωγές επιτρέποντας στο γερμανικό κεφάλαιο να συσσωρεύσει πλεονάσματα. Είναι αλήθεια. Από το 2000 έως το 2020 στη Γερμανία εισέρρευσαν συνολικά €2,4 τρισεκατομμύρια από καθαρές εξαγωγές, περίπου το 62% ενός ετήσιου γερμανικού ΑΕΠ. Από αυτά όμως, οι «ιδιοκτήτες» τους έχασαν μέσα από τα χέρια τους περίπου το ένα τρίτο. Πώς; Είναι απλό. Όταν μαζεύεται τόσο χρήμα στη Γερμανία, όπου οι πολίτες είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να το δανειστούν, λιμνάζει στις τράπεζές της. Εκείνες αναγκάζονται να το δανείσουν σε ξένους, πολλοί εκ των οποίων αδυνατούν να το αποπληρώσουν. Συνεπώς, μπορεί το ευρώ να βοήθησε τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες να συσσωρεύσουν πολύ χρήμα αλλά τους ανάγκασε να σκορπίσουν στον άνεμο ένα μεγάλο μέρος του – την ώρα που το 50% των Γερμανών δεν τα βγάζει πέρα!Κάπως έτσι φτάσαμε στο Μέγα Ερώτημα: Αν τα πράγματα είναι έτσι, πως εξηγείται η ευρω-λαγνεία της ολιγαρχίας σε ολόκληρη την ευρωζώνη; Αν ακόμα και οι ισχυροί, το μεγάλο κεφάλαιο, χάνουν, γιατί έχουν γαντζωθεί στο ευρώ και δείχνουν διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα για αυτό; Η απάντηση είναι: Επειδή το ευρώ, έτσι ακριβώς όπως είναι σαθρά δομημένο (χωρίς κοινό υπουργείο οικονομικών, χωρίς ομοσπονδοποίηση, χωρίς ικανό κοινό χρέος), αποτελεί τον μεγαλύτερο πολιτικό θρίαμβο της άρχουσας τάξης από τότε που υποχώρησε η φεουδαρχία.Ποιον θρίαμβο; Την κατάργηση, από την ώρα που δημιουργήθηκε το ευρώ, της όποιας δυνατότητας κάθε εκλεγμένης κυβέρνησης να μεταφέρει σοβαρό μέρος του συνολικού πλούτου από την ολιγαρχία στους πολλούς. Και στις ΗΠΑ βέβαια, στη Βρετανία, στην Ιαπωνία, σε κάθε αστική δημοκρατία, η ολιγαρχία έχει τρόπο να περιορίζει τη δυνατότητα των κυβερνώντων να τους απαλλοτριώσουν την περιουσία τους (π.χ. στις ΗΠΑ για να γίνει ο,τιδήποτε απαιτούνται τεράστιες πλειοψηφίες στη Γερουσία και το Κογκρέσο μεταξύ εκλεγμένων με πλειοψηφικό σύστημα). Όμως μόνο στην ευρωζώνη έχει καταφέρει η ολιγαρχία να καταργήσει πλήρως αυτή τη δυνατότητα των κυβερνώντων.Πώς πέτυχαν αυτόν τον θρίαμβο οι ευρωπαίοι ολιγάρχες; Ιδρύοντας μια κοινή κεντρική τράπεζα χωρίς ένα αντίστοιχο κοινό κράτος και αφήνοντας τα κράτη χωρίς κεντρική τράπεζα. Υπό αυτό το παράλογο καθεστώς, που παράγει τεράστιες κρίσεις, ούτε ο Γερμανός Καγκελάριος δεν μπορεί να κάνει εκείνο που κάποτε είχε κάνει στις ΗΠΑ ο Φράνκλιν Ρούσβελτ ή ο Λίντον Τζόνσον: μια γενναία μεταφορά πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς.Να λοιπόν γιατί η ευρωπαϊκή ολιγαρχία λατρεύει το ευρώ παρά το γεγονός ότι η παρανοϊκή αρχιτεκτονική του στερεί και από τους ίδιους κεφάλαια και κέρδη τα οποία γεύονται οι Αμερικανοί ή οι Κορεάτες ομόλογοί τους: Βλέπουν αυτές τις απώλειες ως ένα λογικό αντίτιμο για την πλήρη και ουσιαστική κατάργηση, επί ευρωπαϊκού εδάφους, εκείνου που φοβούνται περισσότερο απ΄ ο,τιδήποτε: την Δημοκρατία, ακόμα και την κουτσουρεμένη, αστική ψευτο-δημοκρατία.Οι προοπτικές απεγκλωβισμού το 2015 και σήμεραΤο 2015 ο ελληνικός λαός μας έδωσε την εντολή, δύο φορές σε έξι μήνες, να τον βγάλουμε από τη Χρεοδουλοπαροικία που έφερε η αναπόφευκτη κρίση του ευρώ. Όπως είναι γνωστό, τότε, θεωρούσα ότι υπήρχε τρόποςνα γίνει αυτό χωρίς έξοδο από το ευρώ. Το ίδιο νομίζω και τώρα: Αν ήμασταν διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος του Grexit, εκτιμώντας (ορθά) ότι είναι μικρότερο από το κόστος της μονιμοποιημένης Χρεοδουλοπαροικίας, δεν θα χρειαζόταν το Grexit – καθώς η κα Μέρκελ, μαζί με τον κ. Ντράγκι, θα προτιμούσαν το πολιτικό κόστος του να επιτρέψουν να κουρευτεί το δημόσιο και ιδιωτικό μας χρέος από το να σηκώσουν το κόστος του Grexit.Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επτά χρόνια αργότερα, το ισοζύγιο κόστους-οφέλους για την τρόικα έχει αλλάξει. Πάρτε για παράδειγμα το ιδιωτικό χρέος, τα κόκκινα δάνεια. Το 2015 δεν έπαιζαν κεντρικό ρόλο στους υπολογισμούς τους. Από τότε, όμως, έχουν δημιουργήσει ψευτο-αγορές κόκκινων δανείων (π.χ. στην Ελλάδα τον λεγόμενο «Ηρακλή») που έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος του χρηματοοικονομικού συστήματος. Κόκκινα δάνεια εκχωρούνται σε ταμεία, τα οποία τα πακετάρουν σε παράγωγα που πουλούν στις τράπεζες, οι οποίες τα καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυα για να δανείζονται ποσά με τα οποία κερδοσκοπούν. Η απαίτηση μιας ελληνικής κυβέρνησης για πραγματική προστασία της πρώτης κατοικίας θα αποτελούσε σήμερα απειλή για το νέο αυτό σύστημα. Παράλληλα, ενώ το 2015 η ΕΚΤ αντιμετώπιζε τεράστιους περιορισμούς (π.χ. από την Bundesbankκαι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο) στο να τυπώνει χρήμα, και μόλις είχε αρχίσει δειλά-δειλά να στηρίζει το χρέος της Ιταλίας, η πανδημία της έλυσε τα χέρια.Με αυτές τις εξελίξεις κατά νου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, σήμερα, αντίθετα με το 2015, δεν αρκεί η ετοιμότητα να βγούμε από το ευρώ. Σήμερα, ο απεγκλωβισμός από την Χρεοδουλοπαροικία (π.χ. η δημόσια διαχείριση των κόκκινων δανείων, ο ΦΠΑ στο 15%, η κατάργηση του Χρηματιστήριου Ενέργειας το οποίο πριμοδοτεί την ακρίβεια υπέρ των ολιγαρχών) απαιτεί την απόφαση δημιουργίας εθνικού νομίσματος. Ψηφιακού αρχικά και τυπωμένου αργότερα.Επίλογος: Η ευθύνη κι ο προσανατολισμός του ΜέΡΑ25Είναι εντυπωσιακή η σιωπή που ακολούθησε την προκλητική, και προσβλητική για τη νοημοσύνη μας, ανοικτή επιστολή του Eurogroupπρος τους ευρωπαίους πολίτες για τα είκοσι χρόνια του ευρώ. Ενώ το καρτέλ των ευρωπαίων ολιγαρχών απευθύνεται στους συμπολίτες μας ως εάν να ήταν ιθαγενείς που υποχρεούνται να γιορτάζουν την επέτειο της υποδούλωσής τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη κριτικής.Αντί για αυτό, διαβάσαμε πρόσφατα τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, προϊόν του νέου του thinktank, οι οποίες αφορούν την «οικονομική διακυβέρνηση» του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σαν το ευρώ να μην αποτελεί ιδιαίτερη, και συγκεκριμένη, πηγή ολιγαρχικής εξουσίας επί των πολλών. Παράλληλα, το ΚΚΕ φαίνεται να παραμένει πιστό στην τακτική του να μην στηρίζει μεν την έξοδο από το ευρώ αλλά ναμιλά για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.Σε αυτό το πλαίσιο, το ΜέΡΑ25 αναλαμβάνουμε την ευθύνη για μια σοβαρή, λογικά συνεπή αξιολόγηση των επιλογών μας ως ριζοσπάστες ευρωπαϊστές και συνάμα πατριώτες. Ο προσυνεδριακός μας διάλογος εστιάζει σε δύο ερωτήματα: Συμφωνούμε με την πιο πάνω εκτίμηση ότι απόδραση από την Χρεοδουλοπαροικία σημαίνει, σήμερα, εθνικό νόμισμα; Είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε το πολιτικό βάρος ενός τέτοιου συμπεράσματος και των πολιτικών που εκπορεύονται από αυτό;

*Το πιο πάνω άρθρο αποτελεί απόδοση της μηνιαίας στήλης του Γιάνη Βαρουφάκη στο Project Syndicate με αρχικό τίτλο How the euro divided Europe

The post Είκοσι χρόνια ευρώ – Η εκτίμηση και ο προσανατολισμός του ΜέΡΑ25 για το νομισματικό ζήτημα appeared first on Yanis Varoufakis.

Slo Mo: The Moment Capitalism Died. And Imagining an Enlightened Economy | Interviewed by Mo Gawdat

 

To LISTEN TO THE PODCAST, ClICK HEREToday’s guest is Yanis Varoufakis, the world renowned economist, member of the Hellenic parliament, and former Greek finance minister who’s been called the “rockstar politician who took on the EU.” This was an absolutely mind blowing conversation, and I recommend approaching it like the most enlightening and enjoyable economics class you’ll ever have.You may have noticed a bit more politics on the show recently (see Mark Gober,  episode 172). This isn’t a coincidence. The world is waking up to the skewed state of things; namely, the fundamental unfairness that an enlightened, or even basically civilized society should be striving to overcome, not promote. I stay away from politics as much as I can, but it’s our collective duty to remedy that which keeps humanity in a state of fear and anger.In his new book, Another Now, Yanis asks us to imagine a world with no banks, no stock market, no tech giants, and no billionaires. What would a fair and equal society actually look like?Tune in for a brutally honest history lesson and a far more optimistic discussion on how we can make the future better.Listen as we discuss:My experience watching Yanis during the economic crisis like a fanboy.Why Yanis refused to sign on the dotted line. (He didn’t care about a political career).A primer on the role of debt in capitalism, and why banks want to keep you there.Feudalism vs. capitalism.A captivating history from Yanis on the cause of economic collapse.2008 was the moment capitalism died.Money was always an illusion, but it used be a useful one.What was the impact of COVID on the toxic management of the global economy?Who owns the Federal Reserve?The future is not what it used to be, and younger generations are going to have it harder.The moral duty to avoid predictions.The amazing advice on what’s really valuable given to Yanis by his father.There are no safe havens.Another Now, and a hopeful blueprint for a better system.The beauty of writing a novel is that you can disagree with yourself.Why banks have no place in a utopian financial system.The actual value of blockchain (far beyond bitcoin).Instagram: @mo_gawdat
Facebook: @mo.gawdat.official
Twitter: @mgawdat
LinkedIn: /in/mogawdat
Website: mogawdat.com

The post Slo Mo: The Moment Capitalism Died. And Imagining an Enlightened Economy | Interviewed by Mo Gawdat appeared first on Yanis Varoufakis.