Patrick Bernauw's Blog, page 21

De Nazi Schat van Mittenwald: Het Dossier Lepage (01) - Enden der Tanz

Wat voorafging:

Op donderdag 16 april 2015 bezorgt Ignace Lepage uit het Vlaamse Aaigem, niet zo ver van mijn eigen woonplaats Erembodegem, mij zijn dossier met betrekking tot wat we maar De Nazi Schat van Mittenwald zullen noemen, bij gebrek aan een betere omschrijving. Eerder al heeft hij zijn Dossier Lepage openbaar gemaakt op de Facebook pagina van Ysa Pastora en op die van mij. Lepage onderneemt deze démarche als antwoord op een post die ik in opdracht van Ysa Pastora heb geplaatst op onze website www.rauna.eu, die gewijd is aan hetzelfde mysterie (Edelweiss, Edelweiss). Wat Ignace triggerde, is ongetwijfeld de vermelding van de "Buckelwiesen", helemaal op het einde van post, en de boodschap die Ysa Pastora daar meegeeft: dat zij op dit punt momenteel niet meer wil verklappen... maar dat wel zal doen, als de tijd gekomen is, in het boek De Hamer van Thor... of in één van de drie boeken die daarop nog zullen volgen. In de rand van de publicatie van het Dossier Lepage komt ook een discussie op gang met betrekking tot de identiteit van Ysa Pastora, waarbij zowel Lepage als collega-schattenjager Pieter Marinus in de richting wijzen van een derde onderzoeker, met name Jan Lavrijsen. Hiervoor verwijs ik graag weer naar de website Rauna, en meer bepaald de post Over Ysa Pastora... de Lorelei van een vierdelige Rheingold-Serie?

Hier, op mijn eigen blog, zal ik in een aantal afleveringen Ignace Lepage aan het woord laten. Zoek op Het Dossier Lepage en u zult vinden!


Fotocollage uit het Archief van Ysa Pastora 

Op 9 november schreef Ignace Lepage deze brief aan Karl Hammer:

Geachte Heer Hammer,Naar aanleiding van ons mailverkeer van begin oktober 2014 over de pastoorsbrief of de Bormannbrief die beschreven is in uw boek Gezocht Codebrekers doe ik u dit schrijven geworden.Ik heb u beloofd u een pakket te versturen per post waarin ik zo nauwgezet mogelijk uitleg waarom ik denk dat het héél erg waarschijnlijk is, dat ik de pastoorsbrief nu helemaal begrijp. Bij deze kom ik mijn belofte na.Vooreerst wil ik een paar zaken kwijt:Ik kan me perfect voorstellen dat u naar aanleiding van uw boek en uw belofte om €12000 uit te reiken aan diegene die de code verder kraakt, al heel wat zogezegdeoplossingen toegestuurd hebt gekregen. Via de site codebrekers.nl en de Facebook-groep heb ik een aantal van die oplossingen kunnen terugvinden en sommige zijn werkelijk te gek voor woorden. Wellicht ben ik één iemand uit een heel lange rij van mensen die met een oplossing zijn komen aandraven. En wellicht was/is uw eerste reactie bij het ontvangen van mijn schrijven een reactie van scepticisme. De eerste horde die ik dus moet nemen, is u overtuigen van het feit dat ik te goeder trouw en geen fantast ben. Ik stel me dus kort even voor; Ik heb een opleiding tot industrieel ingenieur genoten, ik ben 45 jaar oud en ben al 18 jaar tewerkgesteld als leraar elektriciteit en elektronica, ik was ook al eens een jaar schooldirecteur in vervanging van een directeur met ziekteverlof en was ook even leraar wiskunde. Voordien heb ik gewerkt als ontwerper van machines voor de textielindustrie. In mijn vrije tijd speel ik muziek. Ik ben altijd goed geweest in het oplossen van vraagstukken die wiskundig en ruimtelijk inzicht vergen. Wanneer men mij een vraagstuk voorlegt, dan komt het voor dat ik er in een periode van seconden door gebeten raak en dat het me niet meer loslaat tot ik de oplossing ervan gevonden of uitgewerkt heb. Dit is ook wat mij overkwam toen ik u op donderdag 13 december 2012 zag in het Belgische VRT-programma Reyers Laat. Als u mijn naam ‘google-t’ , dan zal u mij ook terugvinden op de openbare ledenlijst van Mensa België. Niet dat dit van groot belang is, toch vermeld ik het om aan te geven dat ik enigszins gecapaciteerd ben in het ontraadselen der dingen.Tijdens de twee weken durende kerstvakantie 2012-2013 heb ik uw boek met de grootste aandacht gelezen. Voor ‘Enden Der Tanz 1o 05016 2 19’ had ik snel een verklaring, maar de tekst ‘Kein Wasser Kalt’ kon ik niet thuisbrengen en ik zag ook de reden niet waarom de stukjes tekst in die volgorde tussen de muzieksystemen zijn geschreven en niet in een andere volgorde. Toch ben ik in het voorjaar van 2013, meer bepaald in de periode van april tot juni 3 keer, jawel, 3 keer, in Mittenwald geweest om uiteindelijk te moeten vaststellen dat mijn spoor doodliep. Er zaten te veel losse eindjes aan mijn redenering, ik besefte dit zelf heel goed en ik kon gewoonweg niet verder. In juni 2013 was ik zinnens om de pastoorsbriefte laten voor wat hij is. Tijdens de zomervakantie van 2014 kreeg ik een ingeving die me een heel eind verder heeft gebracht. Omdat het vraagstuk me maar niet losliet ben ik in augustus 2014 terug naar Mittenwald gereisd en die keer ben ik met het gevoel naar huis gekomen dat de kans dat ik juist zat heel wat groter is dan de kans dat ik verkeerd zat. Tot op heden kan ik het nog niet met 100% zekerheid bewijzen, maar u zal verder in deze tekst lezen dat alle aanwijzingen en feiten die ik tot op heden heb kunnen verzamelen naar één en dezelfde plaats en persoon wijzen. In de tijd tussen december 2012 en vandaag is ook mijn motief om de code verder te kraken geëvolueerd. In den beginne deed ik het voor de eer en voor de prijs van €12000. U moet weten dat ik totaal geen Hitler- of nazisympathisant ben en ik zou er me ook totaal niet goed bij voelen om mezelf maar één euro te verrijken met geld van één van de meest brutale volksmenners uit de geschiedenis. Dit geldt niet alleen voor een eventuele schat, maar eigenlijk ook voor het bedrag dat u uitlooft aan diegene die de pastoorsbrief verder ontrafelt. Ik zou het veel interessanter vinden mocht u nog wat tijd en middelen vrijmaken om de spreekwoordelijke laatste steen te gaan omkeren dan om er me een beloning mee uit te keren, gesteld dat ik de code volledig heb gekraakt wel te verstaan. Mocht er -en ik spreek hier heel erg in de voorwaardelijke wijs- voor de vinder juridisch gezien een geldelijk voordeel vasthangen aan het vinden van de schat, dan schenk ik dat bedrag gegarandeerd voor de volle 100% weg aan een goed doel.Om de inleiding van dit geschrijf af te ronden nog dit: indien u er het bijltje bij neerlegt, zoals u schrijft in een mail aan mij begin oktober 2014, dan hoop ik dat er zich misschien een andere journalist of onderzoeker geroepen voelt om het vraagstuk verder uit te klaren en wereldkundig te maken. U zal verder in deze tekst lezen waarom ik momenteel niet verder kan. U schreef me dat u aan een nieuw boek aan het werken bent en dat u door de complexe inhoud ervan momenteel geen tijd kan vrijmaken om u nogmaals over de pastoorsbrief te buigen. Begin volgend jaar zou u daar eventueel terug weer wat tijd voor hebben. Daar er voor mijn part geen haast bij is, zal ik uw agenda en ritme respecteren en tot 15 februari 2015 de lippen stijf op elkaar houden. U kan er dan de eerste 6 weken van 2015 nog eens rustig over nadenken en me laten weten of u mijn schrijven ernstig genoeg neemt en de inhoud ervan wil gebruiken om nog even verder te zoeken. Als mijn inzichten uw interesse genieten en u de zaak Mittenwald nog eens op uw bureau wil nemen, dan heeft u dus als eerste de mogelijkheid om dat te doen. Als de zaak u echter totaal niet meer interesseert, dan zal ik mijn inzichten en ervaringen overmaken aan de redactie van AVROTROS Eenvandaag en aan de redactie van VRT Reyers Laat, de programma’s waarin u de oproep deed. Ik zou het geweldig vinden mocht een professioneel journalist de eigenaar van het stuk grond waarvan ik vermoed dat de schat er ligt (of lag) aan de praat krijgen. Naast de redacties van Avrotros en VRT zijn er wellicht nog andere mensen, al dan niet journalisten, die eventueel willen doorgaan tot het einde.De man die eigenaar is van het landgoed waar de pastoorsbrief naar verwijst is volgens mij Christian Dudek (..., ...). Die man is architect en hoteleigenaar.
Initieel nam hij mijn redenering héél ernstig en hij beloofde mij dat hij bij eventuele vondst van een schat alles met mij zou delen. Hij heeft me alles wat ik wist ontfutseld. Helaas voor mij, leent mijn eerlijkheid zich daartoe. Vanaf het moment dat ik hem alles had overgemaakt wat ik weet en vermoed hult hij zich volledig in stilzwijgen. Om in deze tekst niet al te zeer van de hak op de tak te springen beperk ik me voorlopig tot dit gegeven.(...)
Hoe de code mijns inziens moet geïnterpreteerd worden: De brief is door Martin Bormann opgesteld en verzonden van Berlijn naar Beieren.
De bestemmeling was Franz Xaver Schwarz. Martin Bormann gaf in Berlijn de brief mee aan priester Otto die hem naar Franz Xaver Schwarz moest brengen. Als Schwarz de brief onder ogen zou krijgen, dan zou hij onmiddellijk begrijpen wat de brief wou zeggen. [*]Zowel muziek als nauwgezetheid (ook in het versturen van boodschappen) zal Martin Bormann wellicht in de genen hebben gezeten. Zijn vader, Theodor Bormann, was trompettist in een regiment en later klerk in een postkantoor. Martin Bormann had eender welke partituur kunnen gebruiken om er een code in te verstoppen of te laten verstoppen, maar hij koos voor een ‘Marsch-Impromptu’.
Marsch Impromptu                         [**]
Het elektronisch Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal definieert het woord mars o.a. als:
./       (militair) uitvoeringsbevel om zich in beweging te zetten of een bep.
         handeling uit te voeren./       (krijgswezen) militaire tocht./       trommelslag, signaal met blaasinstrumenten of muziekstuk,
         waarvan het ritme het marcheren regelt
Een mars kan dus zowel een wandeling betekenen die geregeld wordt door een muziekstuk als een muziekstuk dat een wandeling regelt. [**]


Impromptubetekent:./       Onvoorbereid en snel ten uitvoer gebracht. Het zou best kunnen dat deze code inderhaast is opgesteld volgens een methode die niet de moeilijkste methode om kraken is. We weten dat de Duitsers beschikten over heel ingewikkelde versleutelingsmethoden en –machines zoals de bekende Enigma. De gebruikte code in de pastoorsbrief is er duidelijk één waarvoor men geen decodeermachine nodig heeft om ze te begrijpen.



Gans onderaan de partituur vinden we:
Enden der Tanz                   1o 05016 2 19          [**]
Een ‘dans’ is een beweging op het ritme van muziek en kan dus perfect begrepen worden als een synoniem voor het woord ‘mars’.Wat we hier lezen is:Eindpunten van de mars:    1o 05016 2 19Als men een lijn (of een vector) kan tekenen die de eindpunten van de mars aangeeft in de vorm van een coördinaten verschil , en men kent de plaats waar de mars begint (in dit geval Berlijn) dan weet men ook waar de mars eindigt. (in dit geval Mittenwald)Ik toon hier kort aan dat 1o 05016 2 19 het coördinatenverschil weergeeft tussen Berlijn en Mittenwald. In de bijlage maak ik een paar beschouwingen waaruit blijkt dat de kans dat ik dit juist interpreteer wel héél erg groot is.[a]  1o                   [b]  05016                        [c]  2  19
[a]  1o    Moet gezien worden als offset of verschuiving om te vermijden dat de coördinaten al te gemakkelijk leesbaar zijn.Als men 1o ziet als een getal dat bestaat uit 2 cijfers, dan staat ‘1’ op de plaats van de tientallen en staat de letter ‘o’ op de plaats van de eenheden.Als men aan coördinaten denkt en met ziet de letter ‘o’, dan denk ik spontaan aan de eerste letter van het woord oost.‘o’ Is eveneens de 15e letter van het alfabet en moet dus de waarde 15 hebben. Op de rang van de tientallen staat dus 1 x 10 of gewoon 10.

Op de rang van de eenheden staat dus 15 x 1 of gewoon 15.De 15 is verbonden met de oosterlengtecoördinaat omdat ze afkomstig is van de letter ‘o’ die de eerste letter van het woord oost is. Ik neem dus aan dat de 15 de offset of verschuiving is van de oosterlengtecoördinaat. (In bijlage 3 van deze tekst leg ik uit waarom dit consequent is met de rest van de coderingswijze)

We kunnen dus aannemen dat de 10 verbonden is met de noorderbreedtecoördinaat en dat de 10 dus de offset of verschuiving is van de noorderbreedtecoördinaat. (In bijlage 3 van deze tekst leg ik uit waarom dit eveneens consequent is met de rest van de coderingswijze)

[b]    

De eerste 0 is gescheiden van de 5 door haar verticale verplaatsing.
De tweede 0 is gescheiden van de 16, eveneens door haar verticale verplaatsing.

We moeten de eerste 0 dus los zien van de 5 en we moeten de tweede 0 dus los zien van de 16. Hier worden de 5 en de 16 dus gescheiden door een 0. Nullen die voor een getal staan verliezen hun betekenis in ons talstelsel. Het zijn enkel de nullen achter een getal die de voorliggende getallen belangrijker maken, per rang wordt hun gewicht 10 keer groter.

[c]2 en 19 kunnen niet anders geïnterpreteerd worden als 2 en 19.
We herschrijven ,[a]     10(N)  15(O)           [b]     5        16      [c]      2        19
De grootte, zin en richting van een vector worden ondubbelzinnig vastgelegd door het coördinaten verschil van het eindpunt en het beginpunt van die vector.

We trekken dus de waarden gevonden in de offsetof verschuiving [a] af van de waarden in [b] en [c].

coördinaten(verschillen) in code           noord               5°        16’       oost                 2°        19’ -  verschuiving  ’1o’                             noord   -                       10’       oost          -                 15’
= eindpunten                                     noord              5°          6’       oost                2°          4’
van de mars
of Enden der Tanz

En inderdaad, de eindpunten van de mars liggen 5° en 6’ uit elkaar in noordelijke richting en liggen 2° en 4’ uit elkaar in oostelijke richting.

‘Enden der Tanz  1o 05016 2 19’ zegt dus hoe ver het beginpunt van de mars en het eindpunt van de mars uit elkaar liggen. Wie deze redenering de eerste keer leest zal wellicht vinden dat ze een groot ‘hokus-pokus-gehalte’ heeft. Echter, dat heeft ze helemaal niet. Wie aan vectoren denkt, denkt  aan coördinatenverschillen,wie in een opgave van coördinaten een ‘o’ ziet staan denkt automatisch aan oost, en wie cijfers een letters door elkaar ziet staan (zoals bijvoorbeeld in een hexadecimaal getal) kent intuïtief de waarde 15 toe aan de letter ‘o’ omdat de ‘o’ de 15e letter van het alfabet is. En voilà, we zijn er!Bovendien kan het niet anders of er moet in de pastoorsbrief een pakketje informatie staan dat zegt dat Mittenwald de eindbestemming van de mars is. Gebruik makend van de overige informatie komt men, vertrekkende vanuit Berlijn, nooit in Mittenwald terecht.

Als vastligt dat de mars vertrekt in Berlijn en dat de eindpunten van de mars 5°6’N en 2°4’O uit elkaar liggen, dan ligt meteen ook vast dat Mittenwald het eindpunt van de mars is. 

Ignace Lepage / Wordt Vervolgd!

Ysa Pastora's Postkaart Code

Het zat er al even aan te komen... Blijkbaar beschikt Ysa Pastora over een collectie postkaarten, die op een gelijkaardige wijze zijn gecodeerd als de partituur die naar "de tranen van de wolf" zou leiden.

"X Never, Ever Marks The Spot!" zei "Indy" al... en met eenzelfde gevoel voor ironie correspondeert ene "Paul" vanuit het Zwitserse Winterthur met ene "Frans" of  "Frankie". Bepaalde letters in de handgeschreven tekst zijn onderstreept: eDelweiss (en in de rand van de kaart: Schwar). Andere zijn bovenstreept (über). Dit zou op het al uit Gezocht Codebrekers van Karl Hammer bekende "Edelweiss über Schwarzwald" kunnen slaan.

Enfin, wordt ontgetwijfeld vervolgd... en wel op www.rauna.eu

 


O ja, en dan was er afgelopen week ook nog enige commotie - vooral in Nederland en Duitsland - rond ene Cyril Whistler, die de Nazi Schat gevonden zou hebben, maar bij nader inzien vooral een boek en een rockopera te promoten had. Dit is wat Ysa Pastora daarop te zeggen heeft:

Arische Kunst van Willy Meller in Lüdenscheid: Der Erwachende

Blijkbaar is Ysa Pastora op rondreis, dezer dagen. Afgelopen week was ze in Mittenwald , vanwaar ze een audio boodschap de wereld in stuurde. En dit weekend vond ik zowaar een ansichtkaart in mijn brievenbus - nota bene de plaats waar het allemaal begon , op zaterdag 17 januari 2015...

Het is niet zeker dat de kaart door la Pandora in mijn bus werd gedropt - iedereen kan dat gedaan hebben. Ik heb het niet zien gebeuren (en heb er trouwens ook geen idee van hoe ze eruit ziet). De kaart kan wel geïnterpreteerd worden als een soort antwoord op een vraag die haar zeer onlangs en via mij door een correspondent werd gesteld, en die betrekking had op het rune-teken dat in potlood op de prentbriefkaart werd aangebracht.

Ik heb een foto gemaakt van de voor- en achterkant:




PS:
Willy Meller verwierf vooral bekendheid door zijn samenwerking gedurende de nazi tijd met architect Clemens Klotz, o.a. aan het Olympiastadion van Berlijn, de NS-Ordensburg Vogelsang en de NS-Ordenburg Krössinsee. Het einde van de Tweede Wereldoorlog bracht Meller door in Berchtesgaden; daarna keerde hij terug naar zijn geboortestad Keulen.

Nazi Schat gevonden op Vrijdag de Dertiende?

(Foto Matthias Klotz/Mittenwald: Archief Ysa Pastora)
Dit verhaal wordt alsmaar gekker. Op 17 januari vind ik in mijn brievenbus een raadselachtige boodschap van ene Ysa Pastora: of ik zin heb een website op te zetten en als haar redacteur annex literair agent samen met haar een boek te schrijven en uit te geven over een al even mysterieuze Nazi Schat. Waarvoor uitgeverij Elmar nog steeds $25.000 veil heeft als we op de website van de uitgeverij mogen afgaan, terwijl de uitgeverij zelf ontkent dat het bericht op haar website staat.
De website van Ysa Pastora is ondertussen online: www.rauna.eu - en de eerste bijdragen over de Nazi Schat zijn verschenen. Ysa stuurt mij in versleutelde documenten allerlei ruw tekst- en bronnenmateriaal toe - in soms wat onhandig, maar al bij al vrij goed Nederlands... maar ook in het Duits, Frans of Engels. En ik probeer er een lijn in te trekken. Op die manier zou er dit jaar nog een ebook/paperback moeten verschijnen, De Hamer van Thor, waarin op basis van een close reading geen spaander heel gelaten wordt van de true crime geschiedenis die Karl Hammer uit de doeken gedaan heeft in De tranen van de wolf (2007), een boek dat op 12-12-12 (!) heruitgegeven werd onder de titel Gezocht Codebrekers. 




Ysa lijkt er vast van overtuigd dat zij de code van de partituur heeft gekraakt waar het allemaal om te doen is, maar blijkbaar laat ze aan anderen de eer om de buit te bergen (al was het maar om die prompt weg te schenken aan een goed doel) of de beloning van $25.000 op te strijken. Ysa wil immers in de eerste plaats gehoord worden. Enfin, zo heb ik het toch begrepen. Misschien wordt het wel een vijfjarenplan, wie weet... want ze geeft mij alleen zeer concrete informatie over wat volgende week donderdag (Thur's Day weet je wel) moet gepubliceerd worden. Ik krijg alleen eerder vage informatie over de volgende delen (het wordt op zijn minst een trilogie) en heb zelf ook nog geen idee waar het allemaal precies heen gaat.

Tears of the wolf from Tears of the wolf on Vimeo.

En dan verschijnt op donderdag 12 maart een artikel in De Gelderlander over de Arnhemse muzikant en vioolbouwer Cyril Whistler die ook beweert de code te hebben gekraakt. Hij heeft er niet alleen een boek, maar ook een rockopera aan gewijd, Tears of the Wolf. Gisteren was hij in Beieren, als we zijn site mogen geloven. De Gelderlander schrijft op donderdag 12 maart zelfs zeer uitdrukkelijk dat Whistler op donderdag  in Beieren was. Dat klinkt enigszins idioot, maar kranten nemen al eens vaker persberichten geheel of gedeeltelijk over, en waarschijnlijk was er in dit persbericht uitdrukkelijk sprake van een donderdag 12 maart. Omdat die nu eenmaal voorafgaat aan vrijdag de dertiende maart, datum waarop de officiële release van boek en cd Tears of the Wolf zijn gepland, datum ook waarop Cyril Whistler de whereabouts van de Nazi Schat zou onthullen. (Hij was trouwens in Beieren, omdat hij de burgemeester van Mittenwald - het stadje dat in deze context het meeste tot de verbeelding van de schattenjagers spreekt - een exemplaar van boek en cd wilde overhandigen.)(Wat die donderdag nog merkwaardiger maakt, want waarom deed hij dat dan niet meteen op de officiële release datum, zijnde vrijdag de dertiende?)
Mijn eerste idee was: Whistler... opnieuw een pseudoniem! ("Whistlebower: one who reveals wrongdoing within an organization to the public or to those in positions of authority.") - Maar de man lijkt echt zo te heten.Mijn tweede idee was: als je de bergplaats van een belangrijke historische schat hebt ontdekt, is het je eerste doel deze plek bekend te maken. Hier is het ontdekken van de schat geen doel op zich, maar een middel om een rockopera en een luxueus kijkboek te promoten. Zoals 'wonderzoeker' Leon Giesen een (succesvolle) theatershow opzet rond het thema van de schattenjacht. Nu is er geen haar op mijn hoofd (ook niet op dat van Giesen trouwens) dat eraan denkt hier een probleem van te maken: het hoort nu eenmaal bij de praktijk van een schrijver of een theatermaker, en het brengt wat leven in de brouwerij.Whistler blijkt inderdaad zo'n beetje bij Giesen in de leer te zijn geweest, maar er wijst ook nogal wat in de richting van Hammer. Het lijkt me sterk dat Hammer zomaar een domeinnaam vrij geeft, die een letterlijke Engelse vertaling is van zijn eerste boek over de schat. Al kan mij ondertussen nog heel weinig verbazen in verband met een man die schermt met twee geboortejaren (1959 en 1969). En de video's zijn heel professioneel gemaakt (het Engels op de site is wat minder), terwijl relevante historische context zo goed als helemaal ontbreekt (dat is ook bij Hammer zo). Maar het meest in het oog springt natuurlijk het goochelen met symbolen, ook op het gebied van data: 12-12-12 in het geval van Hammer, vrijdag de 13de bij Whistler. Toeval bestaat niet, als het op codes aankomt. Het kan erop lijken dat een letter of een teken daar toevallig zo staat, maar schijn bedriegt.Waarop ik Ysa contacteerde - we mailen elkaar zowat dagelijks, tegenwoordig - met de vraag haar licht te laten schijnen over deze nieuwe ontwikkeling. En of het zo toevallig is dat Cyril Whistler op een donderdag naar Mittenwald reist, terwijl zij elke nieuwe aflevering van De Hamer van Thor op een donderdag wil zien verschijnen?Maar zie, als ik anders binnen het uur of zo antwoord krijg... dan is het nu toch al geruime tijd stil gebleven. Wat mij weer bij de overweging brengt dat ik bitter weinig, zeg maar helemaal niets weet van die hele Ysa Pastora...
Wie is Ysa Pastora? 


PS: Whistler laat de taak om de schat op te graven over aan de gemeente Mittenwald. Blijkbaar ligt ze op een voor hem onbereikbare plaats en heeft hij zelfs geen verificatiepoging gedaan of kunnen doen. Hij stelt voor een monument op de 'vermoedelijke plek' te laten bouwen, bijvoorbeeld om de slachtoffers van de Holocaust te gedenken. Dat is ongetwijfeld een nobel doel, van een sympathiek man. Maar het maakt er zijn claim dat hij de Nazi Schat gevonden heeft, niet geloofwaardiger op.

Uitgeverij Elmar ontkent dat ze op eigen site beloning van $25.000 uitlooft voor Nazi Schat

Volgens Ysa Pastora  dient de donderdag om wie de mensen bedondert op zijn donder te geven... en dat is exact wat vandaag gebeurde.
Karl Hammer - foto gebruikt met toestemming
Enkele jaren geleden publiceerde de Nederlandse schrijver, fotograaf en “onderzoeksjournalist” Karl Hammer een geruchtmakend “non-fictie” boek getiteld De tranen van de wolf . Een gecodeerde partituur die hij in handen had gekregen, zou naar de bergplaats van een belangrijke “nazi schat” leiden, met o.a. persoonlijke diamanten van Hitler. Er werd door zijn uitgeverij Elmar of door hem zelf, dat was niet zo duidelijk, een beloning uitgeloofd voor wie de code kon breken. Naar aanleiding van een regelrechte hype, vooral in Nederland, te vergelijken met onze Rechtvaardige Rechters gekte, en de publicatie van Gezocht: Codebrekers (hetzelfde boek maar met een andere titel), werd de beloning zelfs verhoogd tot $25.000. Een aantal opgravingen in het Beierse Mittenwald leidden tot niets, en het werd stil rond de Nazi Schat.


Enkele weken geleden werd ik, als auteur van historische “faction” thrillers, gecontacteerd door ene Ysa Pastora – zij gaf zelf aan dat zij opereert onder pseudoniem. Pastora beheerst onze taal niet voldoende en zocht een redacteur en “een spreekbuis”. Zij beweert de code te hebben gebroken, en de informatie die ze mij reeds bezorgde, is op zijn minst veelbelovend. Maar wat meer is: Pastora richtte zich ook tot uitgeverij Elmar, met de vraag naar meer informatie over de beloning van 25.000 dollar, waar de uitgeverij nog steeds mee uitpakt. Pastora ontving nu een email, waarin gesteld wordt dat “de termijn van de actie ten einde” is en “het voorstel is ingetrokken”. Dit dus in flagrante tegenstelling tot wat op de site van Elmar te lezen staat. Eén en ander kunt je meer gedetailleerd nalezen op www.rauna.eu.
Ysa Pastora?
Ik weet het… dit lijkt verdacht sterk op een “historische faction thriller” – alleen kun je alles wat op de site te lezen staat ook makkelijk verifiëren, en heb ik het screenshot of de desbetreffende webpagina van uitgeverij Elmar niet verzonnen: 
http://www.uitgeverijelmar.nl/nieuws-van-uitgeverij-elmar/nazi-code-blijft-ongebroken-beloning-verhoogd-naar-25-000-dollar/

De Eerste Brief van Ysa Pastora

Een maand geleden, op zaterdag 17 januari 2015, vond ik in mijn brievenbus onderstaande brief in een blanco omslag:


Ik heb, zoals Ysa Pastora het mij zo vriendelijk vroeg, een website geopend: www.rauna.eu  - en daarna inderdaad ook verdere instructies gekregen.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Transcriptie van de Eerste Brief van Ysa Pastora:

Beste meneer Bernauw,Bent u in principe geïnteresseerd om de hamer van Thor als een boemerang te doen terugkeren naar de persoon die slingerde? Ik neem contact met u, omdat u in het verleden reeds wilde schillen een appel met KT. En ook omdat ik geen schrijver ben, en niet genoeg uw taal ken om een boek te schrijven over hoe ik de code brak. En daarbij hete wolventranen weende.
Wilt u meer horen van mij, wees dan zo vriendelijk te openen de website www.rauna.eu als: "Rauna, de Quest van Ysabella Hannah Geertruida Pastora". En dat materiaal hier te posten:
(QR-Codes)

U zult vervolgens op het juiste moment verdere instructies krijgen. Met vriendelijke groet,
Ysa Pastora

Wat nu weer?!

Dezer dagen ben ik druk bezig met het schrijven van een cursus Scenario Schrijven voor het Centrum voor Avondonderwijs en het Centrum voor Afstandsonderwijs, die beide voor het gemak afgekort worden tot CVA. Ik geef daar al Creatief Schrijven; in maart start in Gent een nieuwe module. In het kader van de cursus Scenario Schrijven ben ik nog even op zolder gaan rommelen, in mijn documentatie van de jongerensoap Wat nu weer?! waaraan ik in de jaren 90 van vorig millennium met veel plezier heb meegewerkt. A trip down memory lane...


Wat nu weer?!  was een Vlaamse jongerensoap die van 1995 tot 1998 tijdens de zomermaanden liep op VTM en Kanaal 2. Gedurende het eerste seizoen was de serie losjes gebaseerd op het Franse Hélène et les garçons en vormde een subtropisch zwembad de voornaamste arena. Er kwam heel wat kritiek op de acteerprestaties en de dialogen, het was niet meer dan een “badpakkendéfilé”, enz… Vanaf het tweede seizoen werd dan ook een collectief scenaristen (de toenmalige Scriptomanen) aangetrokken om de serie naar een hoger niveau te tillen, zodat er in totaal 4 seizoenen zouden opgenomen worden. 
Seizoen 2 tot en met 4 telden telkens 65 afleveringen, verspreid over 13 weken. Er speelden heel wat bekende acteurs en actrices mee in Wat nu weer?! en vele jongeren zouden later ook uitgroeien tot vaste waarden (Gunther De Baetselier, Chadia Cambie, Geena Lisa, Sandrine André, Robbie Cleiren, Peter Thyssen,…). Voor Scriptomanen Guy Didelez, Paul Coppens, Luc Schoonjans en mijzelf was dit ook onze eerste grote scenario-opdracht. Guy en ik zetten voor seizoen 2 samen met Jan De Vuyst en creative director Peter Simons de grote lijnen van het seizoen uit; voor seizoen 3 en 4 waren Guy en ik de “hoofdschrijvers” van de reeks, in nauwe samenwerking met Peter Simons.
In een presentatie omschreven we de soap destijds als een serie die “zowel jongeren als volwassenen moet aanspreken. In iedere aflevering wordt er op diverse niveau’s gewerkt: spanning, amoureuze verwikkelingen en relaties, ouderproblemen en puberkrampen. Om dit waar te maken wordt er via enquêtes gepeild naar de thema’s die jongeren graag behandeld zouden zien; zo komen onderwerpen als incest, drugs en vrouwenhandel aan bod, naast lichtere thema’s als muziek, verliefdheid en motoren. Wat nu weer?! is geen klassieke dertiendelige reeks, evenmin een eeuwig doorlopende soap, maar is puur op zomerformaat gesneden: dagelijks een aflevering in de maanden juni, juli en augustus.”
Wat nu weer?! werd aan een zeer hoog tempo ingeblikt: elke dag een aflevering. De meeste opnames vonden plaats in de studio, het aantal buitenopnames moest beperkt gehouden worden. We konden de jongeren uit de serie dan ook kwijt in “vaste locaties” als het subtropisch zwemparadijs met cafetaria waar het allemaal begonnen was, maar ook een fitness, een vrije radio, een tot knusse woonruimte omgeturnde oude cinemazaal van een excentrieke opa. Het snelle, trendy leventje van de personages vertaalde zich niet alleen in hun aankleding, maar ook in de decors, de muzikale ondersteuning (met speciaal voor de serie geschreven nummers), het filmische “up to date” karakter van de reeks, enz…De personages maakten maakten in de loop van vier reeksen, uitgezonden in een periode van vier jaar, en in totaal 240 afleveringen, een hele evolutie door. Eerste liefdes, maar ook heuse liefdesintriges. Slechte schoolrapporten, maar ook carrièrekeuzes en eerste stappen in het beroepsleven. De dualiteit van experimenteren met nieuwe, opwindende sensaties en verboden genoegens, gekoppeld aan een dwingende lichaamscultuur.

Een eerste brainstorm had altijd met de belevenissen van depersonages te maken die het seizoen zouden bepalen. Vervolgens namen we er een rol behangpapier bij, waar van boven naar onder de namen van de personages kwamen te staan, en van links naar rechts de 5 afleveringen van een week. Iedere week kreeg zijn eigen rol. In verschillende kleurtjes – om de diverse verhaallijnen weer te geven – begonnen we vervolgens “storylines” uit te zetten. Wekenlang deden we niets anders dan babbelen, discussiëren en verwikkelingen bedenken rond de personages, en dat op deze zeer ambachtelijke maar ook zeer overzichtelijke wijze noteren. 


Daarna werd de “bijbel” van de serie geschreven, ook wel “de roman” genoemd, waarin de verhaallijnen van de rollen behangpapier werden gebundeld in een soort “leesboek”, samen met een uitgebreide beschrijving van alle personages en hun backstyory. 
Betty Joy "is door omstandigheden in deze serie beland, maar hoort eigenlijk thuis in een ander circuit".
In deze bijbel werd ook een step outline opgenomen van elke aflevering: een beknopte samenvatting in proza van de belangrijkste scènes.  Vervolgens werden de step outlines uitgewerkt tot een scenische synopsis. 
Step outline met feedback: "Jacques" wordt ontdekt als "bigamist"!
Pas daarna werd een ploeg scenaristen ingeschakeld, die behoorde tot het collectief de Scriptomanen, om iedere scenische synopsis om te zetten in een heus scenario. 
 
Bij iedere nieuwe stap werd teruggekoppeld naar de creative director die gedurende het volledige schrijfproces feedback bleef geven. 

Al die feedback verliep toen overigens nog, in die lang vervlogen pré-mail tijden, via de fax...

Voorintekening & Voorstelling van "Haar", een dichtbundel van Anke Verleysen met installaties van Magali De Vlaeminck, fotografisch bewerkt door Patrick Bernauw

www.ankeverleysen.info

PERSBERICHT: De Geest van Pee Klak herleeft!

Moorselse schrijfster Els Vermeir publiceert boek over haar legendarische dorpsgenoot.
Op 31 januari aanstaande verschijnt “De Geest van Pee Klak”, het eerste boek van Els Vermeir.
Het boek wordt voorgesteld in “De Zwette Zoal” te Moorsel tijdens een Volks Café-Chantant, georganiseerd door de vzw De Scriptomanen in samenwerking met de muziekgroep Tantris en tractortroubadour AnToon.


Het was Patrick Bernauw die in juni 2014 een cultureel erfgoedproject lanceerde rond Domien Camiel De Rop, de volksfiguur uit Moorsel die ook ruimere bekendheid verwierf als Pee Klak. Vzw De Scriptomanen kreeg hiervoor de steun van de Erfgoedcel Aalst. Els Vermeir voelde zich onmiddellijk aangesproken en verdiepte zich in de biografie van De Rop die kort na diens dood werd geschreven door Ben Putteman. Naast een beknopte woordenschatlijst en een routebeschrijving voor een vertelwandeling in de streek, bevat het boek een aantal “interviews” met Pee Klak en teksten voor volksliedjes, gebaseerd op zijn leven.Vzw De Scriptomanen plant dit jaar nog andere activiteiten rond Pee Klak, in de aard van het Volks Café-Chantant op 31 januari in “De Zwette Zoal” te Moorsel, waarbij ook het boek zal voorgesteld worden. Dit evenement was 14 dagen op voorhand al uitverkocht.  Indien u bij de toekomstige activiteiten rond Pee Klak aanwezig wil zijn, houdt u best de website www.peeklak.be in de gaten. U kunt zich daar ook inschrijven om op de hoogte gehouden te worden via de mail.
Els Vermeir werd geboren te Aalst en studeerde Romaanse Filologie. Van kindsbeen af zat schrijven in haar bloed. Nadat ze in 2004 de tweede prijs behaalde in de wedstrijd voor kortverhalen van de Werkgroep Literatuur en Media van de universiteit Leuven, kreeg ze een eigen rubriek in het cultureel magazine “Toverberg” van bevriend auteur Bart Madou.Via de cursus literaire creatie van de Academie voor Podiumkunsten kwam ze in contact met Patrick Bernauw en de Scriptomanen, die nu haar eerste boek publiceren. Meer info: www.scriptomanen.org Het boek zal verkrijgbaar zijn op diverse verkooppunten in Aalst, op de websites en in alle online boekhandels.

Cursus Creatief Schrijven CVA in Gent, maart 2015

In november/december gaf ik een eerste keer een cursus Creatief Schrijven voor het Centrum voor Avondonderwijs (CVA) in Gent. Een aangename ervaring, voor herhaling vatbaar. Wie zin heeft om gedurende vijf maandagavonden in maart drie uur lang bezig te zijn met proza (fictie of non-fictie), poëzie of drama, kan zich nu aanmelden.

Hier vind je alle informatie over de cursus.
En hier vind je een interview met ondergetekende:  Schrijven en schrappen met docent Patrick Bernauw . Enkele quotes:

'Alleen schrijven is voor mij niet voldoende. Ik wil mijn werk in actie zien. Zelf regisseren of meespelen in een stuk geeft me heel veel voldoening. Lesgeven boeit me ook en het sluit voor mij perfect aan bij wat ik doe.'
'Vroeger schreef ik vanuit mijn fantasie, maar dit bleek geen onuitputbare bron te zijn. Ik heb een writer’s block gehad die zes maanden duurde. Toen begon ik me af te vragen wat me écht interesseerde en maakte daar een lijst van. Zo had ik een heleboel materiaal over mysterieus België om mee te starten. De moord op koning Albert I of de diefstal van de Rechtvaardige Rechters vond ik fascinerend. Ik zeg altijd dat ik niet zozeer geloof in inspiratie, maar in transpiratie.'
'Je roman Mysteries van het Lam Gods en thriller Het Illuminati Complot werden heel erg gesmaakt door de Vlaamse lezers. Mogen we jou de Vlaamse Dan Brown noemen?
“Eerlijk gezegd vind ik Dan Brown geen goede schrijver...'
Maar omdat dit een cliff hanger is, moet je de rest 'ter plaatse' lezen, in het artikel.